Psyche
alle pijlers
De wondere wereld van ASS
donderdag 26 mei 2022 om 13:17
In de brugklas heeft mijn zoon de diagnose ASS gekregen.
Er vielen best wat kwartjes en de middelbare school was niet makkelijk omdat ze hem vanaf de tweede klas naar het speciaal onderwijs wilde verwijzen maar na een aantal gesprekken met zowel het speciaal onderwijs als het reguliere onderwijs en ook de wens van mijn zoon zelf heeft hij de middelbare school afgemaakt en zijn diploma gehaald.
Het was hard buffelen maar daar tegenover had hij wel een klein groepje vrienden waar hij mee optrok weliswaar op school want hij wilde nooit iemand thuis ontvangen, teveel prikkels na een schooldag.
Hij zit nu op het MBO wat redelijk goed gaat en loopt ook stage wat ook goed gaat maar het echt zelfstandige werken vind hij lastig. Zijn vriendschappen met de kinderen op het middelbare onderwijs zijn aan het verwateren en bestaan alleen nog maar online.
Als ik nu zeker wist dat het hem niets deed en dat hij zo wel gelukkig is alleen op zijn kamer waar hij de meeste tijd doorbrengt maar vaak geeft hij aan dat hij het toch wel leuk zou vinden bijvoorbeeld een D&D groep met daar irl. Ik zie hem ook altijd opbloeien als hij bijvoorbeeld op excursie is geweest met zijn school ondanks dat hij niet zoveel heeft met zijn klasgenoten, zegt hij zelf.
Ik zelf heb een tijd lang geworsteld met zijn diagnose, niet omdat ik het erg vind dat hij ASS heeft maar meer de omgeving erom heen en hoe ik er zelf mee om moet gaan om hem te kunnen begrijpen. Ik heb hier ook begeleiding in gehad en de relatie tussen hem en mij is echt verbeterd.
Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik mij nu pas echt ga verdiepen in ASS omdat ik er een tijdlang een soort weerstand tegen heb gevoeld, ik weet ook niet waar dit vandaan kwam. Ik denk dat het ontstaan is uit een gevoel van machteloosheid omdat ik het zelf heel moeilijk vind om het gevoelsleven van mijn zoon te benaderen omdat hij zichzelf verzet tegen alles wat met autisme te maken heeft.
De serie Love on the Spectrum op netflix opende mijn ogen want de meeste dingen zijn zo herkenbaar en ook wat de ouders meemaken.
Hij is nu 18 jaar geworden en er gaat veel meer van hem verwacht worden, meer zelfstandigheid en dat is echt lastig voor hem.
Ik wil hem zo graag helpen ook om contact te leggen. Ik zou hem graag willen stimuleren en ben nu hard op zoek op het internet naar tips en eventuele ontmoetingsplekken voor jong volwassenen met ASS.
Want als hij eenmaal contact gelegd heeft dan zie je ineens een hele andere jongen.
Ik ben lid van het NVA.
Ik hoop wat ik al eerder schreef tips en tricks te vinden.
Ik heb mij inmiddels aangemeld bij een praatgroep en een persoonlijk gesprek
Er vielen best wat kwartjes en de middelbare school was niet makkelijk omdat ze hem vanaf de tweede klas naar het speciaal onderwijs wilde verwijzen maar na een aantal gesprekken met zowel het speciaal onderwijs als het reguliere onderwijs en ook de wens van mijn zoon zelf heeft hij de middelbare school afgemaakt en zijn diploma gehaald.
Het was hard buffelen maar daar tegenover had hij wel een klein groepje vrienden waar hij mee optrok weliswaar op school want hij wilde nooit iemand thuis ontvangen, teveel prikkels na een schooldag.
Hij zit nu op het MBO wat redelijk goed gaat en loopt ook stage wat ook goed gaat maar het echt zelfstandige werken vind hij lastig. Zijn vriendschappen met de kinderen op het middelbare onderwijs zijn aan het verwateren en bestaan alleen nog maar online.
Als ik nu zeker wist dat het hem niets deed en dat hij zo wel gelukkig is alleen op zijn kamer waar hij de meeste tijd doorbrengt maar vaak geeft hij aan dat hij het toch wel leuk zou vinden bijvoorbeeld een D&D groep met daar irl. Ik zie hem ook altijd opbloeien als hij bijvoorbeeld op excursie is geweest met zijn school ondanks dat hij niet zoveel heeft met zijn klasgenoten, zegt hij zelf.
Ik zelf heb een tijd lang geworsteld met zijn diagnose, niet omdat ik het erg vind dat hij ASS heeft maar meer de omgeving erom heen en hoe ik er zelf mee om moet gaan om hem te kunnen begrijpen. Ik heb hier ook begeleiding in gehad en de relatie tussen hem en mij is echt verbeterd.
Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik mij nu pas echt ga verdiepen in ASS omdat ik er een tijdlang een soort weerstand tegen heb gevoeld, ik weet ook niet waar dit vandaan kwam. Ik denk dat het ontstaan is uit een gevoel van machteloosheid omdat ik het zelf heel moeilijk vind om het gevoelsleven van mijn zoon te benaderen omdat hij zichzelf verzet tegen alles wat met autisme te maken heeft.
De serie Love on the Spectrum op netflix opende mijn ogen want de meeste dingen zijn zo herkenbaar en ook wat de ouders meemaken.
Hij is nu 18 jaar geworden en er gaat veel meer van hem verwacht worden, meer zelfstandigheid en dat is echt lastig voor hem.
Ik wil hem zo graag helpen ook om contact te leggen. Ik zou hem graag willen stimuleren en ben nu hard op zoek op het internet naar tips en eventuele ontmoetingsplekken voor jong volwassenen met ASS.
Want als hij eenmaal contact gelegd heeft dan zie je ineens een hele andere jongen.
Ik ben lid van het NVA.
Ik hoop wat ik al eerder schreef tips en tricks te vinden.
Ik heb mij inmiddels aangemeld bij een praatgroep en een persoonlijk gesprek
donderdag 26 mei 2022 om 13:24
Hoe lief je het ook bedoelt, als 18-jarige gaat het hem denk ik niet helpen als zijn moeder probeert te helpen met contacten leggen.
Het is zijn proces, biedt hem een luisterend oor, maar ook de vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn leven. Als hij echt ondersteuning nodig heeft, kan dat denk ik beter komen van een leeftijdgenoot of ervaringsdeskundige van buitenaf.
Het is zijn proces, biedt hem een luisterend oor, maar ook de vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn leven. Als hij echt ondersteuning nodig heeft, kan dat denk ik beter komen van een leeftijdgenoot of ervaringsdeskundige van buitenaf.
donderdag 26 mei 2022 om 13:26
Dat begrijp ik heel goed hoor maar hoe komt hij daar dan mee in aanraking, hij heeft momenteel niet echt vrienden en wil eigenlijk alles met mij doen, dat laatste vind ik dan ook niet zo gezond of is dat teveel bekeken vanuit mijzelf?OohBoy schreef: ↑26-05-2022 13:24Hoe lief je het ook bedoelt, als 18-jarige gaat het hem denk ik niet helpen als zijn moeder probeert te helpen met contacten leggen.
Het is zijn proces, biedt hem een luisterend oor, maar ook de vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn leven. Als hij echt ondersteuning nodig heeft, kan dat denk ik beter komen van een leeftijdgenoot of ervaringsdeskundige van buitenaf.
donderdag 26 mei 2022 om 13:31
https://www.google.nl/search?q=ontmoeti ... ent=safari
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 mei 2022 om 13:32
https://www.wegwijzer-autisme.nl/zoeken ... %5Fpage=10
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 mei 2022 om 13:35
https://www.google.nl/search?q=d%26d+gr ... ent=safari
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 mei 2022 om 13:37
https://www.autisme.nl/oproepen/dd-groe ... ingend-dm/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 mei 2022 om 13:39
https://scauting.nl/dungeons-and-dragons/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 mei 2022 om 13:46
Ik denk dat je hier niet persé gelijk in hoeft te hebben.OohBoy schreef: ↑26-05-2022 13:24Hoe lief je het ook bedoelt, als 18-jarige gaat het hem denk ik niet helpen als zijn moeder probeert te helpen met contacten leggen.
Het is zijn proces, biedt hem een luisterend oor, maar ook de vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn leven. Als hij echt ondersteuning nodig heeft, kan dat denk ik beter komen van een leeftijdgenoot of ervaringsdeskundige van buitenaf.
ASS is een ontwikkelingsstoornis. De ontwikkeling verloopt vaak niet zo als die van een reguliere 18-jarige.
En ik denk niet dat het TO’s. bedoeling is hem te koppelen aan iemand. Ze vraagt tips waar jongvolwassenen zoals hij contacten op zouden kunnen doen. Er zijn veel van deze jongeren. Op zoek naar contact maar geen idee waar ze dit zouden moeten vinden. Wat mij betreft zouden daar veel meer initiatieven in mogen zijn! Daar zouden veel mensen gelukkig van worden!
donderdag 26 mei 2022 om 13:53
In mijn stad is er een Auticafé, misschien is dat wat? Er kwamen vooral jonge mensen.
En ik zat pre corona bij een clubje dat 1x per week bordspellen speelt, niet speciaal voor autisten maar volgens mij zat minstens de helft van de deelnemers wel in die hoek.
Bij de running therapie die ik deed (vanuit de GGZ georganiseerd) barstte het ook van de autisten (van jong tot oud).
Zowel bij het hardloopgroepje als het spelletjesgroepje waren er jonge mensen die eerst met hun moeder kwamen, maar later ook alleen durfden.
Is hij na zijn diagnose trouwens niet naar een praatgroepje gestuurd voor psycho educatie? Ook daar ontmoet je gelijkgestemden.
Overigens heb ik bij deze activiteiten geen vrienden gemaakt die ik daarbuiten ook zie, maar op die momenten was het wel gezellig en het zorgde in elk geval voor wat meer sociale contacten.
En ik zat pre corona bij een clubje dat 1x per week bordspellen speelt, niet speciaal voor autisten maar volgens mij zat minstens de helft van de deelnemers wel in die hoek.
Bij de running therapie die ik deed (vanuit de GGZ georganiseerd) barstte het ook van de autisten (van jong tot oud).
Zowel bij het hardloopgroepje als het spelletjesgroepje waren er jonge mensen die eerst met hun moeder kwamen, maar later ook alleen durfden.
Is hij na zijn diagnose trouwens niet naar een praatgroepje gestuurd voor psycho educatie? Ook daar ontmoet je gelijkgestemden.
Overigens heb ik bij deze activiteiten geen vrienden gemaakt die ik daarbuiten ook zie, maar op die momenten was het wel gezellig en het zorgde in elk geval voor wat meer sociale contacten.
.
donderdag 26 mei 2022 om 14:01
Autisme is niet iemands proces. Het is een stoornis. En sommige mensen met autisme (misschien ook TO's zoon) kunnen alle hulp gebruiken die er is om hun weg te vinden in deze complexe wereld. Als ze 10 zijn, als ze 18 zijn en als ze 80 zijn.OohBoy schreef: ↑26-05-2022 13:24Hoe lief je het ook bedoelt, als 18-jarige gaat het hem denk ik niet helpen als zijn moeder probeert te helpen met contacten leggen.
Het is zijn proces, biedt hem een luisterend oor, maar ook de vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn leven. Als hij echt ondersteuning nodig heeft, kan dat denk ik beter komen van een leeftijdgenoot of ervaringsdeskundige van buitenaf.
donderdag 26 mei 2022 om 14:01
Sjaantje37 schreef: ↑26-05-2022 13:26Dat begrijp ik heel goed hoor maar hoe komt hij daar dan mee in aanraking, hij heeft momenteel niet echt vrienden en wil eigenlijk alles met mij doen, dat laatste vind ik dan ook niet zo gezond of is dat teveel bekeken vanuit mijzelf?
Persoonlijke begeleiding vanuit een organisatie op ASS gericht (ik heb dat zelf ook vanuit de WMO). Die kunnen dan zelfstandigheid op alle vlakken met hem oppakken.
donderdag 26 mei 2022 om 14:05
Vertel mij wat, ik heb het zelf. En hoe je je leven ermee vormgeeft is wel degelijk een proces.
Maar als mijn moeder op mijn 18e zich met mijn sociale contacten was gaan bemoeien, had me dat écht ongemakkelijke situaties opgeleverd denk ik zo.
(Niet dat ik denk dat TO zich wil bemoeien, absoluut niet, maar ik denk dat ze hierin best terughoudend mag zijn en beter anderen kan vragen deze begeleiding op zich te nemen).
donderdag 26 mei 2022 om 14:09
Ik heb de serie Love on the spectrum ook gekeken, TO. Ik vond het troostend. Heel herkenbaar ook. Ik zag dingen die ik bij mijn 14-jarige bonuszoon ook zie. En ik zag het geduld en de liefde van die ouders. Hoe die zorg nooit stopt bij een kind met autisme.
Ik vond het prettig om autisme te zien zoals ik het ken. En niet het cliché van die eigenaardige maar koddige hoog functionerende mensen die zich verder goed redden. Dat beeld dat er voor zorgt dat mensen zeggen dat het niet uitmaakt dat je kind autisme heeft. Dat je er niet zo'n punt van moet maken. Dat je kind gewoon moet meedoen met alles en geen speciale behandeling nodig heeft.
Ik heb van die serie meer geleerd dan van menig boek en artikel dat ik heb gelezen.
Ik vond het prettig om autisme te zien zoals ik het ken. En niet het cliché van die eigenaardige maar koddige hoog functionerende mensen die zich verder goed redden. Dat beeld dat er voor zorgt dat mensen zeggen dat het niet uitmaakt dat je kind autisme heeft. Dat je er niet zo'n punt van moet maken. Dat je kind gewoon moet meedoen met alles en geen speciale behandeling nodig heeft.
Ik heb van die serie meer geleerd dan van menig boek en artikel dat ik heb gelezen.
donderdag 26 mei 2022 om 14:18
Ik vond die serie ook leuk en goed, maar evengoed een eenzijdig en vrij stereotiep beeld geven. Lang niet elke autist is zo overduidelijk autistisch als zij.kindrebel schreef: ↑26-05-2022 14:09Ik heb de serie Love on the spectrum ook gekeken, TO. Ik vond het troostend. Heel herkenbaar ook. Ik zag dingen die ik bij mijn 14-jarige bonuszoon ook zie. En ik zag het geduld en de liefde van die ouders. Hoe die zorg nooit stopt bij een kind met autisme.
Ik vond het prettig om autisme te zien zoals ik het ken. En niet het cliché van die eigenaardige maar koddige hoog functionerende mensen die zich verder goed redden. Dat beeld dat er voor zorgt dat mensen zeggen dat het niet uitmaakt dat je kind autisme heeft. Dat je er niet zo'n punt van moet maken. Dat je kind gewoon moet meedoen met alles en geen speciale behandeling nodig heeft.
Ik heb van die serie meer geleerd dan van menig boek en artikel dat ik heb gelezen.
Er is een hele grote groep waar je bijna niks aan merkt, als je ze niet goed kent.
.
donderdag 26 mei 2022 om 14:19
ik heb 2 zoons van 18+ met ASS en ik bemoei me echt niet met de sociale contacten, dat is toch echt iets wat ze zelf moeten gaan doen. Wat ze hier niet willen is in praatgroepen met " gelijk gestemden" daar krijgen ze acuut jeuk van. En al helemaal niet dat ik me erin meng
Bij zoon 1 is het vanzelf gegaan omdat hij op het MBO een vriendengroep opbouwde en hij werkt inmiddels, dus contacten zat. Andere zoon heeft zijn contacten voornamelijk online en daar heeft hij voldoende aan momenteel. ZO nu en dan reist hij naar ze toe (al dan niet buiten NL) hij heeft gelijkgestemde mensen gevonden online en dat is ook prima.
Beide zoons hebben wij normaal opgevoed overigens, nergens een speciale behandeling gegeven. Natuurlijk hadden we ondersteuning waar nodig en hadden we wel ernstig veel structuur enzo, maar uiteindelijk moeten ze toch zich staande gaan houden in de normale maatschappij, dus zo hebben wij ook gestuurd in de opvoeding.
Bij zoon 1 is het vanzelf gegaan omdat hij op het MBO een vriendengroep opbouwde en hij werkt inmiddels, dus contacten zat. Andere zoon heeft zijn contacten voornamelijk online en daar heeft hij voldoende aan momenteel. ZO nu en dan reist hij naar ze toe (al dan niet buiten NL) hij heeft gelijkgestemde mensen gevonden online en dat is ook prima.
Beide zoons hebben wij normaal opgevoed overigens, nergens een speciale behandeling gegeven. Natuurlijk hadden we ondersteuning waar nodig en hadden we wel ernstig veel structuur enzo, maar uiteindelijk moeten ze toch zich staande gaan houden in de normale maatschappij, dus zo hebben wij ook gestuurd in de opvoeding.
donderdag 26 mei 2022 om 15:06
Ik merk dat dat voor veel jongeren, niet alleen met ass, nu heel anders gaat. Veel meer op de ouders en het eigen gezin gericht, en ouders helpen met invullen/vonden sociale contacten en de jeugd vind dat heel fijn. Ik weet vaak ook niet wat ik zie maar veel mensen worden hier gelukkig van.OohBoy schreef: ↑26-05-2022 14:05Vertel mij wat, ik heb het zelf. En hoe je je leven ermee vormgeeft is wel degelijk een proces.
Maar als mijn moeder op mijn 18e zich met mijn sociale contacten was gaan bemoeien, had me dat écht ongemakkelijke situaties opgeleverd denk ik zo.
(Niet dat ik denk dat TO zich wil bemoeien, absoluut niet, maar ik denk dat ze hierin best terughoudend mag zijn en beter anderen kan vragen deze begeleiding op zich te nemen).
zelfs als beroepskracht word ik als 'sociaal contact' gezien en gevraagd om tips en denk mee.
Ik zag op die leeftijd mensen boven de 24 als nuttig interieur ofzo maar dat is nu echt anders, ik weet niet wat het is.
donderdag 26 mei 2022 om 15:23
Ik ken de serie niet maar heb in mijn omgeving veel mensen met autisme. Bij sommige van hen kwam de diagnose vrij laat, maar sinds ik het weet kun je het niet meer ‘niet zien’. Doordat ik me meer in de stoornis heb verdiept, herken ik het ook bij anderen, zelfs als ze maar weinig ‘bijzonder gedrag’ laten zien. Ik weet niet hoe overduidelijk het is bij de mensen in de serie. Ik weet wel dat toen mijn dochter de diagnose kreeg, ik kort daarna de documentaire ‘Een plek voor Kees’ (o.i.d.) zag, en al het gedrag 100% herkende, maar dan in afgezwakte vorm. Als dochter het voor het kiezen had, zou ze ook het liefst zo heel hard tekeer gaan als iemand haar spulletjes verplaatst, maar zeker buiten het gezin weet ze dat te voorkomen.
donderdag 26 mei 2022 om 15:42
Misschien eenzijdig. Maar wél ‘mijn’zijdig. Ik weet dat er een groep is waar je bijna niets aan merkt. Maar dat is niet mijn groep. Aan mijn bonuskind merk je het. Ik vond het fijn om dát eens te zien. En daarbij ging het mij niet om de mensen met autisme maar om hun ouders. Want dat is mijn leven.
donderdag 26 mei 2022 om 15:47
Ik heb weleens zoiets voorgesteld maar dat zag hij niet zitten. Ik respecteer zijn nee. Maar inderdaad ik zei ook tegen hem niet zo zeer om vrienden te maken maar meer om er ff tussenuit te zijn want ik weet dat hij toch niemand zal uitnodigen thuis, zijn kamer is zijn safe zone en dat respecteer ik.impala schreef: ↑26-05-2022 13:53In mijn stad is er een Auticafé, misschien is dat wat? Er kwamen vooral jonge mensen.
En ik zat pre corona bij een clubje dat 1x per week bordspellen speelt, niet speciaal voor autisten maar volgens mij zat minstens de helft van de deelnemers wel in die hoek.
Bij de running therapie die ik deed (vanuit de GGZ georganiseerd) barstte het ook van de autisten (van jong tot oud).
Zowel bij het hardloopgroepje als het spelletjesgroepje waren er jonge mensen die eerst met hun moeder kwamen, maar later ook alleen durfden.
Is hij na zijn diagnose trouwens niet naar een praatgroepje gestuurd voor psycho educatie? Ook daar ontmoet je gelijkgestemden.
Overigens heb ik bij deze activiteiten geen vrienden gemaakt die ik daarbuiten ook zie, maar op die momenten was het wel gezellig en het zorgde in elk geval voor wat meer sociale contacten.
Na zijn diagnose hebben ze wel iemand hem laten begeleiden, waren echt leuke meiden maar verder dan zijn schoolwerk en dingen structureren kwamen ze ook niet bij hem omdat ze ook zijn nee respecteerde.
Ik zelf heb wel psycho educatie gehad daarmee ging een wereld voor mij open en heb daar echt veel aan gehad.
donderdag 26 mei 2022 om 15:53
Dat is ook mijn intentie niet om te bemoeien en inderdaad mijn zoon vindt het al hinderlijk dat ik de serie kijkt maar net wat Kindrebel zegt ik vind er echt herkenning en troost in en ook dat ik niet de illusie moet hebben dat het moederen over hem op een gegeven moment ophoudt.poldervrouw schreef: ↑26-05-2022 14:19ik heb 2 zoons van 18+ met ASS en ik bemoei me echt niet met de sociale contacten, dat is toch echt iets wat ze zelf moeten gaan doen. Wat ze hier niet willen is in praatgroepen met " gelijk gestemden" daar krijgen ze acuut jeuk van. En al helemaal niet dat ik me erin meng
Bij zoon 1 is het vanzelf gegaan omdat hij op het MBO een vriendengroep opbouwde en hij werkt inmiddels, dus contacten zat. Andere zoon heeft zijn contacten voornamelijk online en daar heeft hij voldoende aan momenteel. ZO nu en dan reist hij naar ze toe (al dan niet buiten NL) hij heeft gelijkgestemde mensen gevonden online en dat is ook prima.
Beide zoons hebben wij normaal opgevoed overigens, nergens een speciale behandeling gegeven. Natuurlijk hadden we ondersteuning waar nodig en hadden we wel ernstig veel structuur enzo, maar uiteindelijk moeten ze toch zich staande gaan houden in de normale maatschappij, dus zo hebben wij ook gestuurd in de opvoeding.
Hij krijgt echt jeuk van die serie met zgn. gelijkgestemden. Dat maakt het voor mij af en toe zo moeilijk omdat hij er echt niet over wil praten en ik soms totaal niet weet wat er in hem omgaat want emoties heeft hij genoeg.
Ik had gehoopt dat hij mss op het MBO wat meer sociale contacten zou krijgen maar ik hoor van zijn mentor dat hij alleen zit en geen contact zoekt met anderen. En toch doet dat elke keer pijn als ik zoiets hoor.
Dat is ook de reden dat ik deze topic heb geopend of er toch een manier is om hem te helpen.
donderdag 26 mei 2022 om 15:58
Mijn zoon hoort bij deze laatste groep. Wat ik fijn aan de serie vindt dat er heel veel verschillen zijn in het autisme begrijp nu dan ook waarom ze het spectrum noemen.
Dat autisten onderling elkaar ook niet altijd begrijpen. En wat Kindrebel zegt dat ik eindelijk herkenning had qua ouder. In mijn omgeving wordt vaak over mijn zoon gezegd dat hij een schop onder zijn hol moet want hij kan bijvoorbeeld niet fietsen, hoeveel mensen hem daarin niet gepusht hebben dat als hij nu een fiets ziet hij bijna in paniek raakt bij wijze van spreken.
Mijn broer zegt ook vaak waarom heeft tie geen baantje? Mijn zoon loopt stage op een boerderij maar het zelfstandige reizen er naar toe en terug dat was in het begin heel heftig voor hem, hij heeft doorgezet voor ons is dat een hele overwinning maar voor anderen heel gewoon.
Dat zie ik ook in die serie dat deze ouders dat ook hebben doorgemaakt, dingen die heel normaal lijken juist heel lastig zijn en dat je al blij bent als jouw kind de normale dingen al zelfstandig kan uitvoeren.
Maar wat ik ook van de serie vindt hoe mooi deze mensen zijn van binnen. Echt ontroerend.
En de zorgen die zijn hebben voor de toekomst want ik zal er niet altijd zijn.
donderdag 26 mei 2022 om 16:13
Sjaantje37 schreef: ↑26-05-2022 15:53Dat is ook mijn intentie niet om te bemoeien en inderdaad mijn zoon vindt het al hinderlijk dat ik de serie kijkt maar net wat Kindrebel zegt ik vind er echt herkenning en troost in en ook dat ik niet de illusie moet hebben dat het moederen over hem op een gegeven moment ophoudt.
Hij krijgt echt jeuk van die serie met zgn. gelijkgestemden. Dat maakt het voor mij af en toe zo moeilijk omdat hij er echt niet over wil praten en ik soms totaal niet weet wat er in hem omgaat want emoties heeft hij genoeg.
Ik had gehoopt dat hij mss op het MBO wat meer sociale contacten zou krijgen maar ik hoor van zijn mentor dat hij alleen zit en geen contact zoekt met anderen. En toch doet dat elke keer pijn als ik zoiets hoor.
Dat is ook de reden dat ik deze topic heb geopend of er toch een manier is om hem te helpen.
Maar, als je echt objectief probeert te kijken, ligt die behoefte aan contacten dan meer bij jou of bij hem?
Want zoals ik het nu lees lijkt het of hij van contact echt kan opbloeien, maar dat de wens om dat structureel te hebben meer van jou komt.
Zijn de af en toe dingen voor hem niet genoeg, heeft hij een hulpvraag?
Want als hij er echt van geniet om dingen met jou te doen is dat toch ook prima - zolang jij niet de vervanging van anderen of 2nd best bent.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
