Psyche
alle pijlers
Depressie door eenzaamheid
zaterdag 13 februari 2010 om 22:08
Ik heb altijd problemen gehad om mij echt open te stellen voor mensen. Voor de buitenwereld ben ik altijd heel vrolijk en spontaan maar ondertussen blijven de contacten die ik met andere mensen heb erg oppervlakkig.
Hierdoor heb ik geen echte vrienden en kan ik nooit mijn gevoelens met andere mensen delen.
In mijn werk heb ik met zeer veel negativiteit te maken.
De laatste tijd kan ik er niet meer tegen dat ik op mijn werk de hele dag met negativiteit wordt geconfronteerd en regelmatig wordt uitgescholden of weer eens wat heftigs meemaak. Als ik dan thuis kom kan ik het met niemand delen.
Ik heb hier altijd goed mee kunnen omgaan maar laatst is er dus iets bij mij geknapt. Ik kan niet meer tegen de negativiteit en mis heel erg iemand om mijn gevoelens mee te delen (en dat voor een man )
Ik ben dan ook letterlijk ingestort en heb op dit moment dan ook geen klant contacten meer en werk ik op therapeutische basis achter de schermen. Ik merk alleen dat het grootste probleem is dat ik geen sociaal netwerk heb of gewoon 1 persoon met wie ik mijn gevoelens kan delen. Dit zorgt ervoor dat ik momenteel alleen maar verder in de war raak en merk dat ik depressief aan het worden ben. Ik kan er eigenlijk niet meer tegen om alleen maar te werken met negativiteit en in mijn vrije tijd geen menselijke contacten te hebben. Ik krijg hierdoor ook het gevoel dat het aan tal positieve ervaringen in mijn leven vele male minder zijn dan het negatieve om me heen. Deze optelsom maakt me dan ook zeer verdrietig. Het probleem is dat ik ook niet goed weet hoe ik dit moet doorbreken. Ik heb meerdere dingen geprobeerd zoals gaan sporten, activiteiten etc. Maar op de een of andere manier wil het mij maar niet lukken om echt in contact te komen met mensen. En dit terwijl ik dus echt geen kneus of zoiets ben.
Hierdoor heb ik geen echte vrienden en kan ik nooit mijn gevoelens met andere mensen delen.
In mijn werk heb ik met zeer veel negativiteit te maken.
De laatste tijd kan ik er niet meer tegen dat ik op mijn werk de hele dag met negativiteit wordt geconfronteerd en regelmatig wordt uitgescholden of weer eens wat heftigs meemaak. Als ik dan thuis kom kan ik het met niemand delen.
Ik heb hier altijd goed mee kunnen omgaan maar laatst is er dus iets bij mij geknapt. Ik kan niet meer tegen de negativiteit en mis heel erg iemand om mijn gevoelens mee te delen (en dat voor een man )
Ik ben dan ook letterlijk ingestort en heb op dit moment dan ook geen klant contacten meer en werk ik op therapeutische basis achter de schermen. Ik merk alleen dat het grootste probleem is dat ik geen sociaal netwerk heb of gewoon 1 persoon met wie ik mijn gevoelens kan delen. Dit zorgt ervoor dat ik momenteel alleen maar verder in de war raak en merk dat ik depressief aan het worden ben. Ik kan er eigenlijk niet meer tegen om alleen maar te werken met negativiteit en in mijn vrije tijd geen menselijke contacten te hebben. Ik krijg hierdoor ook het gevoel dat het aan tal positieve ervaringen in mijn leven vele male minder zijn dan het negatieve om me heen. Deze optelsom maakt me dan ook zeer verdrietig. Het probleem is dat ik ook niet goed weet hoe ik dit moet doorbreken. Ik heb meerdere dingen geprobeerd zoals gaan sporten, activiteiten etc. Maar op de een of andere manier wil het mij maar niet lukken om echt in contact te komen met mensen. En dit terwijl ik dus echt geen kneus of zoiets ben.
zondag 14 februari 2010 om 16:57
in welke provincie woon je?? klinkt gek maar wat jij beschrijft : dat had ik precies hetzelfde toen ik in een dorpje in Friesland woonde ( niets negatiefs t.o.v friezen, ben zelf half fries ) maar ik was daar een buitenstaander en ik bleef dat ook ). Op het moment dat ik naar een andere provincie verhuisde bleek dat ik toch vrienden kon maken enz.. dus het lag helemaal niet aan mij.
zondag 14 februari 2010 om 17:38
Ik heb een paar jaar in de randstad gewoond. (kom er oorspronkelijk niet vandaan)Mijn ervaring is; men is er vaak heel vlot maar het contact lijkt ook vluchtiger en oppervlakkiger. (Dit misschien omdat iedereen zoveel verschillende mensen op een dag ziet denk ik). Ook is er daar vaak niet snel zomaar contact tussen de buren En dat mensen je groeten op straat of je herkennen en een praatje met je maken is er (logisch) ook niet bij. Dus misschien als je mensen wil leren kennen moet je iets doen waarbij mensen je vaak zien (zodat je eventueel een band met ze op kan bouwen) misschien juist iets in teamverband en niet iets wat je alleen doet; (dus geen fitness)
zondag 14 februari 2010 om 23:38
hey man ,je bent niet de enige ik heb hetzelfde alleen ik heb niet eens werk.
Mijn relatie is net over en als hij weg is ben ik egt dagen lang alleen,leg ook mmoeilijk contacten en voel me ook vaak klote door het gebrek aan sociale contacten,het is een beangstigend gevoel he?dat alleen zijn ik heb weinig tips voor je helaas
Het enige is dat je niet de enige bent'
:)een knuffel voor je
Mijn relatie is net over en als hij weg is ben ik egt dagen lang alleen,leg ook mmoeilijk contacten en voel me ook vaak klote door het gebrek aan sociale contacten,het is een beangstigend gevoel he?dat alleen zijn ik heb weinig tips voor je helaas
Het enige is dat je niet de enige bent'
:)een knuffel voor je
zondag 14 februari 2010 om 23:40
nog een tip probeer je enigzins te berusten erin dat het nu ff niet anders is en hoe meer je je verzet tegen de situatie zoals hij nu is hoe erger het word probeer te accepteren dat je nnu eenmaal niet een allemansvriendje bent maar dat je erg op jezelf bent
Ik vind het wel klote voor je dat je het zo klote op je werk hebt,
Ik vind het wel klote voor je dat je het zo klote op je werk hebt,
zondag 14 februari 2010 om 23:45
he maar een andere baan zoeken in deze tijd is kut hoor,geen aanrader egt niet;
kan je die lui op je werk niet gewoon op een normale manier vertellen dat ze f*kking normaal tegen je moeten doen?!
stelletje gekken,probeer ze te ontlopen en anders zeg op een assertieve manier dat ze je met rust moeten laten,
kan je die lui op je werk niet gewoon op een normale manier vertellen dat ze f*kking normaal tegen je moeten doen?!
stelletje gekken,probeer ze te ontlopen en anders zeg op een assertieve manier dat ze je met rust moeten laten,
maandag 15 februari 2010 om 12:43
Accepteer jezelf eerst maar eens zoals je bent. ER is niks mis met je hoor, je bent alleen wat gevoelig misschien en tot nu toe ben je de juiste mensen niet tegengekomen of zijn ze niet blijven hangen.
En misschien ben je ook hooggevoelig/hoogsensitief. Ik ben dat zelf en dan sta je vaak ook al anders in het leven. En heb je meer moeite met negativiteit en het verwerken van prikkels e.d.
Maar er bestaan wel goede boeken om hier op een andere manier mee om te gaan.
En ondertussen misschien proberen om je contacten uit te breiden.
Dus mensen zoeken met wie je wel aansluiting hebt, gedeelde interesses. Dat zorgt ook al meer voor een band vind ik.
En een paar gesprekken bij een psycholoog kunnen ook helpen inderdaad.
Ga er maar eens over nadenken. Wat kun je zelf doen om je leven weer een andere inhoud geven?
En misschien ben je ook hooggevoelig/hoogsensitief. Ik ben dat zelf en dan sta je vaak ook al anders in het leven. En heb je meer moeite met negativiteit en het verwerken van prikkels e.d.
Maar er bestaan wel goede boeken om hier op een andere manier mee om te gaan.
En ondertussen misschien proberen om je contacten uit te breiden.
Dus mensen zoeken met wie je wel aansluiting hebt, gedeelde interesses. Dat zorgt ook al meer voor een band vind ik.
En een paar gesprekken bij een psycholoog kunnen ook helpen inderdaad.
Ga er maar eens over nadenken. Wat kun je zelf doen om je leven weer een andere inhoud geven?
maandag 15 februari 2010 om 12:58
maandag 15 februari 2010 om 15:18
quote:supershiva schreef op 14 februari 2010 @ 23:45:
he maar een andere baan zoeken in deze tijd is kut hoor,geen aanrader egt niet;
kan je die lui op je werk niet gewoon op een normale manier vertellen dat ze f*kking normaal tegen je moeten doen?!
stelletje gekken,probeer ze te ontlopen en anders zeg op een assertieve manier dat ze je met rust moeten laten,Even voor de duidelijkheid het zijn geen collega´s of zo waar ik moeite mee heb maar het zijn zogenoemde klanten. En ik ben vaak heel duidelijk als mensen niet normaal doen. Maar als je op een dag voor de zoveelste keer moet aangeven dat je niet accepteert dat mensen ziektes of bedreigingen uiten dan breekt dat op een gegeven moment op.
he maar een andere baan zoeken in deze tijd is kut hoor,geen aanrader egt niet;
kan je die lui op je werk niet gewoon op een normale manier vertellen dat ze f*kking normaal tegen je moeten doen?!
stelletje gekken,probeer ze te ontlopen en anders zeg op een assertieve manier dat ze je met rust moeten laten,Even voor de duidelijkheid het zijn geen collega´s of zo waar ik moeite mee heb maar het zijn zogenoemde klanten. En ik ben vaak heel duidelijk als mensen niet normaal doen. Maar als je op een dag voor de zoveelste keer moet aangeven dat je niet accepteert dat mensen ziektes of bedreigingen uiten dan breekt dat op een gegeven moment op.
maandag 15 februari 2010 om 17:51
Wat voor activiteiten heb je proberen op te pakken? En waren dat dingen die je echt leuk vond of heb je zomaar iets gedaan in de hoop mensen tegen te komen. Misschien vind je koken erg leuk, dan is een kookcursus misschien wat, je bent dan bezig en je hebt gelijkertijd een gespreksonderwerp wat het wellicht wat makkelijker maakt. Of misschien een groepsreis waar er ook gelijkgestemden zijn. Denk dat het belangrijk is iets te doen wat je leuk vind zodat het contact met andere mensen wellicht wat soepeler verloopt en niet gelijk hoge verwachtingen hebben dat je gelijk je beste vriend tegenkomt maar als is het maar iemand waar je na de cursus misschien een keer een kop koffie mee gaat drinken.Het is wel belangrijk om te proberen het patroon te doorbreken hoe lastig ook.
