Psyche
alle pijlers
Depressief - Gaat het ooit nog over?
woensdag 17 mei 2017 om 14:53
In 2003 ben ik depressief geweest al wilde ik het toen niet zo noemen. Iets met taboe op mijn eigen gemoedstoestand. Ik weet nog dat ik me slecht voelde, maar ik weet de scherpe randjes niet meer.
Vorig jaar is mijn tweede moeder overleden. Dit heeft onderandere getriggerd dat ik weer de afgrond in zakte. Ik ben in therapie sinds vorig jaar september. Soms gaat het goed, dan heb ik het gevoel bijna bovenaan de berg te zijn. Om dan weer te struikelen en heel hard neer te vallen. Elke keer dat ik dat heb lijkt het alsof ik in een dieper gat val dan daarvoor.
Gedachten als dit gaat nooit meer over die in mijn hoofd rondrazen maken het natuurlijk niet makkelijker. En ik probeer ze zoveel mogelijk te stoppen.
Wie is er ook depressief geweest? Hoe lang duurde het voordat jij er uit was? Ik word er moedeloos van en angstig dat het niet meer over gaat.
Vorig jaar is mijn tweede moeder overleden. Dit heeft onderandere getriggerd dat ik weer de afgrond in zakte. Ik ben in therapie sinds vorig jaar september. Soms gaat het goed, dan heb ik het gevoel bijna bovenaan de berg te zijn. Om dan weer te struikelen en heel hard neer te vallen. Elke keer dat ik dat heb lijkt het alsof ik in een dieper gat val dan daarvoor.
Gedachten als dit gaat nooit meer over die in mijn hoofd rondrazen maken het natuurlijk niet makkelijker. En ik probeer ze zoveel mogelijk te stoppen.
Wie is er ook depressief geweest? Hoe lang duurde het voordat jij er uit was? Ik word er moedeloos van en angstig dat het niet meer over gaat.
woensdag 17 mei 2017 om 15:07
Het gaat over, zonder meer. Maar je kunt het niet nu afdwingen. Stapje voor stapje proberen, met soms een terugval. Laat die angst los dat het nooit meer goed komt, maar probeer per dag (misschien zelfs per dagdeel of uur) te kijken wat je kunt en wil doen. Sterkte!
En heb je hulp? Want alleen ga je het niet redden!
En heb je hulp? Want alleen ga je het niet redden!
woensdag 17 mei 2017 om 15:12
Ik heb last gehad van vrij zware depressies. En op het moment dat je er in zit voelt het inderdaad alsof het nooit beter wordt, heel herkenbaar! Heb je hulp? Want alleen gaat het (ben ik bang) niet lukken!
Ik heb hulp gezocht en met hele kleine stapjes vooruit is het gegaan (lang proces met vallen en opstaan). Een depressie is voor iedereen anders, en ook de duur is voor iedereen anders. Hier valt dus niets over te zeggen helaas..
Ik heb hulp gezocht en met hele kleine stapjes vooruit is het gegaan (lang proces met vallen en opstaan). Een depressie is voor iedereen anders, en ook de duur is voor iedereen anders. Hier valt dus niets over te zeggen helaas..
My life, my way
woensdag 17 mei 2017 om 15:16
woensdag 17 mei 2017 om 15:16
Ja ik heb hulp. Elke week een uur. Het valt elke keer ook zo rauw op mijn dak omdat ik dan al bijna over het topje van de berg kan kijken. En dan gaat het weer helemaal mis.
Morgen gaat mijn man voor het eerst mee naar therapie nadat het van het weekend weer helemaal mis ging. Ik zie er als een berg tegenop... oh de ironie.
Morgen gaat mijn man voor het eerst mee naar therapie nadat het van het weekend weer helemaal mis ging. Ik zie er als een berg tegenop... oh de ironie.
woensdag 17 mei 2017 om 15:18
Ik weet dat ik er de vorige keer ook uit ben gekomen. Ik weet alleen niet hoe. En ook omdat het al een tijdje best heel goed ging... ik was zelfs gestopt met anti concenptie om voor een tweede kindje te gaan.
Dat staat nu natuurlijk weer op holt. Ik kan zo geen tweede kindje aan. Het maakt me zo verdrietig.
Dat staat nu natuurlijk weer op holt. Ik kan zo geen tweede kindje aan. Het maakt me zo verdrietig.
woensdag 17 mei 2017 om 15:21
Dat gebeurt, dat is waar, maar de meesten komen er weer uit. Dat kan soms heel lang duren, zeker, maar blijf geloven in het idee dat het op een dag wèl beter gaat. Hoe jij je nu voelt, zegt niet per se iets over hoe jij je in de toekomst voelt.
woensdag 17 mei 2017 om 15:32
Dat mijn laatste depressie echt op zijn dieptepunt zat was eind februari van dit jaar (dus een kleine 3 maanden geleden).. Ben nog niet helemaal 'beter', maar wel een stuk beter. Het is niet meer zo zwaar allemaal!!
Fijn om te lezen dat je wel hulp heb in ieder geval, alleen is het erg moeilijk om overheen te komen. Kun je er ook goed over praten met familie/vrienden? Mij heeft dat erg geholpen
!
My life, my way
woensdag 17 mei 2017 om 15:37
Alleen mijn man weet van mijn allerdiepste zwarte gat. Twee vriendinnen weten van therapie. Ik praat er niet graag over. Wil niet dat mensen zich zorgen om mij maken en wil niet altijd de dooddoener zijn. Mijn ouders wil ik niet belasten, ze zijn al ouder en ik wil niet dat ze zich zorgen om mij maken. Mijn broer heb ik in het begin verteld dat ik in therapie ging maar hij heeft er daarna nooit meer naar gevraagd. Weet dus niet wat ik daar mee moet.
woensdag 17 mei 2017 om 15:41
Ah oké. Ik vond het heel fijn dat mijn naasten het wisten, ook omdat ze dan wisten waarom ik zo anders was (normaal had ik levenslust, wilde ik zo veel en was altijd vrij positief) en ze er rekening mee konden houden (dat ik weinig aankon, niets steeds bepaalde vragen wilde krijgen etc.). Maar als jij je er niet fijn over voelt om het aan andere te vertellen, dan kan dat natuurlijk ook! Ik weet niet hoe het voor jou voelt, maar voor mij werd leven op een gegeven moment echt overleven. Elke dag was zwaar. Maar uiteindelijk moet je blijven geloven in betere tijden! En soms is dat een lange weg. Maar vaak kom je er krachtig uit. Het is al hartstikke goed dat je hulp heb gezocht. Probeer ook vooral niet te streng te zijn voor jezelf!
My life, my way
woensdag 17 mei 2017 om 15:53
Ik vermijd mensen min of meer. Mijn hele sociale leven ligt op zijn gat. Ik probeer met man wel leuke dingen te blijven doen, vooral er uit te blijven gaan. Ik ben (nog) niet helemaal afgestompt, ik kan op sommige momenten nog wel van kleine dingen genieten. Maar loop vaker dan eerst op eieren. Het gevoel dat ik in huilen uit kan barsten.
Niet streng voor mezelf zijn... Daar sla je de spijker op zijn kop en is misschien wel mijn grootste probleem. Ik ben altijd streng voor mezelf en ik ben niet goed genoeg.
Ik vind het wel fijn om van jou te horen dat je je nu zoveel beter voelt dan 3 maanden geleden. Dat betekent dat ik me in 3 maanden ook beter zou kunnen voelen. 3 maanden is te overzien. 3 maanden kan ik overleven.
Niet streng voor mezelf zijn... Daar sla je de spijker op zijn kop en is misschien wel mijn grootste probleem. Ik ben altijd streng voor mezelf en ik ben niet goed genoeg.
Ik vind het wel fijn om van jou te horen dat je je nu zoveel beter voelt dan 3 maanden geleden. Dat betekent dat ik me in 3 maanden ook beter zou kunnen voelen. 3 maanden is te overzien. 3 maanden kan ik overleven.
woensdag 17 mei 2017 om 16:08
Hartstikke goed dat je nog wel van kleine dingen kunt genieten, dat is heel belangrijk! Probeer je daarvan bewust te zijn!
Ik was ook altijd veel te streng voor mezelf (nog steeds, dat blijft een valkuil). Maar juist nu is het voor jou belangrijk dat niet te zijn!
Als je iets hebt gedaan wat een overwinning is (hoe klein ook) wees dan trots, dus bijvoorbeeld 'wat goed dat ik vandaag me bed uitgekomen heb en boodschappen heb gedaan' en niet 'wat ben ik een waardeloos persoon, naast boodschappen doen lig ik alleen maar in bed' . Haha het is maar even een voorbeeld hoor
.
In drie maanden kan heel veel gebeuren inderdaad en kan het zeker de goede kant op gaan! Je moet dan ook hoop (proberen te ) houden!
Ik was ook altijd veel te streng voor mezelf (nog steeds, dat blijft een valkuil). Maar juist nu is het voor jou belangrijk dat niet te zijn!
Als je iets hebt gedaan wat een overwinning is (hoe klein ook) wees dan trots, dus bijvoorbeeld 'wat goed dat ik vandaag me bed uitgekomen heb en boodschappen heb gedaan' en niet 'wat ben ik een waardeloos persoon, naast boodschappen doen lig ik alleen maar in bed' . Haha het is maar even een voorbeeld hoor
. In drie maanden kan heel veel gebeuren inderdaad en kan het zeker de goede kant op gaan! Je moet dan ook hoop (proberen te ) houden
!
My life, my way
donderdag 18 mei 2017 om 12:26
Asinum, wat lijkt me dat moeilijk dat zo weinig mensen het weten. In mijn omgeving is wel iedereen op de hoogte, maar er wordt niet altijd positief op gereageerd dus op zich begrijp ik het niet vertellen heel goed. Krijg je wel steun van je man?
Moniek, mag ik vragen hoe lang jouw depressies ongeveer duren? Ik ben soms heel bang dat het chronisch is bij mij
En ik snap wel wat jij bedoelt met kleine stapjes, maar ik hoor dat erg vaak en vind dat ook wel makkelijk gezegd. Sommige dingen in het huishouden moeten gewoon gedaan worden. En ook wel andere dingen. En op het moment moet ik solliciteren, maar dat vind ik ontzettend zwaar.
Asinum heb je een klik met je therapeut? En het idee dat je er ook baat bij hebt?
Moniek, mag ik vragen hoe lang jouw depressies ongeveer duren? Ik ben soms heel bang dat het chronisch is bij mij
En ik snap wel wat jij bedoelt met kleine stapjes, maar ik hoor dat erg vaak en vind dat ook wel makkelijk gezegd. Sommige dingen in het huishouden moeten gewoon gedaan worden. En ook wel andere dingen. En op het moment moet ik solliciteren, maar dat vind ik ontzettend zwaar.
Asinum heb je een klik met je therapeut? En het idee dat je er ook baat bij hebt?
donderdag 18 mei 2017 om 13:30
Je depressie kan zeker overgaan. Je bent er immers al een keer uitgekrabbeld.
Slik je anti depressiva? Ik heb ze wel een tijdje geslikt in ieder geval. Het hielp om de scherpe randjes van de depressie af te krijgen en de moed te verzamelen om mezelf aan te pakken. Het lost de depressie niet op maar kan wel een steun in de rug zijn. Kan de moeite waard om met de psychotherapeut te bespreken. ( en ze zijn echt niet voor eeuwig, ben er zelf ook alweer een tijdje af)
En ook al valt het je zwaar: probeer af en toe iets sociaals te ondernemen. Gewoon, om jezelf niet uit te sluiten van contacten. Al is het een half uur bij iemand langs en dan gauw weer naar huis, je hebt het dan toch maar mooi gedaan.
Nog een praktische tip: is er een specifiek ding wat je leuk vindt om te doen.? Probeer dat zo vaak mogelijk te doen. Hoeft niet ambitieus te zijn hoor, in mijn slechtste dagen vond ik een wandeling maken en een kop koffie drinken al heel wat. Net als elke dag uit bed komen, jezelf verzorgen en aankleden en voldoende eten.
Bovenstaande dingen helpen om het nu even vol te houden. Als het een keer een dag niet lukt: is niet erg. Gewoon de volgende dag weer proberen. Mooi dat je inmiddels hulp krijgt. En op een dag kan je weer boven die berg uitkijken!
Slik je anti depressiva? Ik heb ze wel een tijdje geslikt in ieder geval. Het hielp om de scherpe randjes van de depressie af te krijgen en de moed te verzamelen om mezelf aan te pakken. Het lost de depressie niet op maar kan wel een steun in de rug zijn. Kan de moeite waard om met de psychotherapeut te bespreken. ( en ze zijn echt niet voor eeuwig, ben er zelf ook alweer een tijdje af)
En ook al valt het je zwaar: probeer af en toe iets sociaals te ondernemen. Gewoon, om jezelf niet uit te sluiten van contacten. Al is het een half uur bij iemand langs en dan gauw weer naar huis, je hebt het dan toch maar mooi gedaan.
Nog een praktische tip: is er een specifiek ding wat je leuk vindt om te doen.? Probeer dat zo vaak mogelijk te doen. Hoeft niet ambitieus te zijn hoor, in mijn slechtste dagen vond ik een wandeling maken en een kop koffie drinken al heel wat. Net als elke dag uit bed komen, jezelf verzorgen en aankleden en voldoende eten.
Bovenstaande dingen helpen om het nu even vol te houden. Als het een keer een dag niet lukt: is niet erg. Gewoon de volgende dag weer proberen. Mooi dat je inmiddels hulp krijgt. En op een dag kan je weer boven die berg uitkijken!
donderdag 18 mei 2017 om 13:33
Er is trouwens geen tijd te noemen voor dit soort dingen. Ik kan wel zeggen hoe kang het bij mij was maar jij bent mij niet. Doe het vooral op je eigen tempo anders voel je je nog opgejaagd ook omdat je vindt dat je te langzaam gaat. Is niet nodig. Je eigen tempo is prima. Je zet al wat stappen, dat is in ieder geval de goede richting op ook al voelt het misschien niet zo.
vrijdag 19 mei 2017 om 09:36
Dat is een beetje verschillend. Nu loop ik er vanaf de zomer mee, maar dat komt mede doordat ik te laat hulp heb gezocht ('wilde het eerst wel even zelf oplossen'), dom want dat gaat helemaal niet. Doorgaans een aantal maanden, maar dit is voor iedereen anders. Bij mij gaan ze in ieder geval wel weer over. Hoewel ik als ik een depressie heb ook het gevoel heb dat het nooit overgaat, dat het altijd zo blijft. Nu slik ik ter ondersteuning ook medicijnen en dat werkt voor mij..rosanne12 schreef: ↑18-05-2017 12:26Asinum, wat lijkt me dat moeilijk dat zo weinig mensen het weten. In mijn omgeving is wel iedereen op de hoogte, maar er wordt niet altijd positief op gereageerd dus op zich begrijp ik het niet vertellen heel goed. Krijg je wel steun van je man?
Moniek, mag ik vragen hoe lang jouw depressies ongeveer duren? Ik ben soms heel bang dat het chronisch is bij mij
En ik snap wel wat jij bedoelt met kleine stapjes, maar ik hoor dat erg vaak en vind dat ook wel makkelijk gezegd. Sommige dingen in het huishouden moeten gewoon gedaan worden. En ook wel andere dingen. En op het moment moet ik solliciteren, maar dat vind ik ontzettend zwaar.
Asinum heb je een klik met je therapeut? En het idee dat je er ook baat bij hebt?
Ik weet dat het heel makkelijk is (kleine stapjes). Natuurlijk sommige dingen moeten maar ik probeer daar voor mezelf niet te veel druk op leggen. Mijn huis is ook echt een puinhoop, solliciteren kom ik niet toe en koken 's avonds is te veel moeite. Bij mij weten, net als bij jou, wel veel mensen het (die dichtbij me staan). Daardoor voel ik minder druk. Ze helpen me ook (bijvoorbeeld door eten voor me te maken en als het me echt niet lukt op bepaalde 'gezellig' te helpen met opruimen). Het klinkt ook allemaal heel makkelijk om te zeggen, en ik weet echt wel dat dat niet zo is hoor!
My life, my way
