Psyche
alle pijlers
Deukje gekregen
dinsdag 21 november 2017 om 10:51
Hoi allemaal,
Ik moet even van me afschrijven dus ik heb een nieuw ongekend account aangemaakt. Deze post kan eigenlijk ook in de peiler 'Relaties' staan, maar ik hoop zo wat onnodig 'Maak het uit!' commentaren te vermijden.
Ik heb een relatie van 3.5 jaar ondertussen, waarvan al bijna 2 jaar mijn vriend in een depressie zit. Sinds zijn medicatie is het ergste weg, maar de depressie blijkt toch nog erg aanwezig na een jaar medicatie. Hij doet zijn best om dingen te ondernemen en hem positief op te stellen, maar als ik echt vraag hoe het gaat hoe hij zich voelt krijg ik steeds dezelfde antwoorden. Hij voelt niets, heeft geen plezier, geen zin in seks "want het werkt toch niet" e.d.
In het begin, toen het beestje nog geen naam had, had ik er wel wat moeite mee maar laatste anderhalf jaar kon ik er goed mee om. Ik pushte niets, liet hem zijn gang gaan als het nodig was, probeerde dingen met hem te doen als hij er zin in had,..
Afgelopen week is hij kwaad geworden, hij had artikels gelezen met tips hoe het te verbeteren en dat maakte hem boos. Ik heb hem de rest van die avond niet meer gehoord. Dit veroorzaakte mijn knikje. Een knik in de kabel, een barst in mijn immers positieve zelve. Ik ben mijn positiviteit kwijt geraakt en vind hem niet meer terug, ik voel me moe terwijl ik minder slaap en voel me gestresseerd. Heeft zijn depressie mij in gehaald, heb ik mijn klopje gehad?
Sinds dien kan ik mijn hoofd niet leeg maken. Het is al twee jaar zo, gaat dit altijd zo blijven? Wat als het niet betert? Wil ik zo kindjes in de toekomst en een huisje kopen? Stel ik het me nu slechter voor omdat ik mijn positiviteit kwijt ben? Kunnen we zo überhaupt kindjes krijgen, want dat vereist seks en dat hebben we al ruim anderhalf jaar niet meer?
Wat als ik seksuele gevoelens krijg bij een andere man?
Ik dacht dat ik het wel kon en dat ondanks de depressieve gevoelens wel een leuke toekomst zouden kunnen hebben, maar daar ben ik plots niet meer zo zeker van.
Ik hoop dat er wat reactie op komt zodat ik misschien (terug) vanuit een andere blik kan kijken of iets dergelijk. Ik weet dat zo'n post vrij oppervlakkig is en dat het moeilijk te beoordelen valt. Uiteindelijk is het sinds zijn medicatie niet zo slecht om met hem samen te leven, maar zijn depressieve gevoelens hangen vaak wel als een schaduw over alles. Zoals bv onze vakantie dit jaar heb ik een aantal keer alleen dingen moeten ondernemen omdat hij geen zin had erin of om uit bed te komen.
Toch bedankt als je dit alles al gelezen hebt,
RozePost-It
Ik moet even van me afschrijven dus ik heb een nieuw ongekend account aangemaakt. Deze post kan eigenlijk ook in de peiler 'Relaties' staan, maar ik hoop zo wat onnodig 'Maak het uit!' commentaren te vermijden.
Ik heb een relatie van 3.5 jaar ondertussen, waarvan al bijna 2 jaar mijn vriend in een depressie zit. Sinds zijn medicatie is het ergste weg, maar de depressie blijkt toch nog erg aanwezig na een jaar medicatie. Hij doet zijn best om dingen te ondernemen en hem positief op te stellen, maar als ik echt vraag hoe het gaat hoe hij zich voelt krijg ik steeds dezelfde antwoorden. Hij voelt niets, heeft geen plezier, geen zin in seks "want het werkt toch niet" e.d.
In het begin, toen het beestje nog geen naam had, had ik er wel wat moeite mee maar laatste anderhalf jaar kon ik er goed mee om. Ik pushte niets, liet hem zijn gang gaan als het nodig was, probeerde dingen met hem te doen als hij er zin in had,..
Afgelopen week is hij kwaad geworden, hij had artikels gelezen met tips hoe het te verbeteren en dat maakte hem boos. Ik heb hem de rest van die avond niet meer gehoord. Dit veroorzaakte mijn knikje. Een knik in de kabel, een barst in mijn immers positieve zelve. Ik ben mijn positiviteit kwijt geraakt en vind hem niet meer terug, ik voel me moe terwijl ik minder slaap en voel me gestresseerd. Heeft zijn depressie mij in gehaald, heb ik mijn klopje gehad?
Sinds dien kan ik mijn hoofd niet leeg maken. Het is al twee jaar zo, gaat dit altijd zo blijven? Wat als het niet betert? Wil ik zo kindjes in de toekomst en een huisje kopen? Stel ik het me nu slechter voor omdat ik mijn positiviteit kwijt ben? Kunnen we zo überhaupt kindjes krijgen, want dat vereist seks en dat hebben we al ruim anderhalf jaar niet meer?
Wat als ik seksuele gevoelens krijg bij een andere man?
Ik dacht dat ik het wel kon en dat ondanks de depressieve gevoelens wel een leuke toekomst zouden kunnen hebben, maar daar ben ik plots niet meer zo zeker van.
Ik hoop dat er wat reactie op komt zodat ik misschien (terug) vanuit een andere blik kan kijken of iets dergelijk. Ik weet dat zo'n post vrij oppervlakkig is en dat het moeilijk te beoordelen valt. Uiteindelijk is het sinds zijn medicatie niet zo slecht om met hem samen te leven, maar zijn depressieve gevoelens hangen vaak wel als een schaduw over alles. Zoals bv onze vakantie dit jaar heb ik een aantal keer alleen dingen moeten ondernemen omdat hij geen zin had erin of om uit bed te komen.
Toch bedankt als je dit alles al gelezen hebt,
RozePost-It
dinsdag 21 november 2017 om 14:19
Hoi RikM, bedankt voor je zorgen. Ik probeer het beste voor mezelf te zorgen dat ik kan. Misschien dat heb je wel gelijk dat ik het wat verbloem tegenover mezelf, maar dat maakt zo (voor mij) de situatie wel wat minder zwaar om te dragen en ik mezelf sterk kan houden hierin. Of ik laat het me momenteel zwaarder aanvoelen dan het is, omdat ik me wat somberder voel? Dat is een afweging waar ik nog niet volledig uit ben, gevoelens kunnen gedachten e.d. ook zo sterk beïnvloeden natuurlijk.
Het voelt wel aan als een lange tijd, ook als ik me positiever/opgewekter voel.
Het voelt wel aan als een lange tijd, ook als ik me positiever/opgewekter voel.
dinsdag 21 november 2017 om 14:29
Ah, nog lekker jong.RozePost-it schreef: ↑21-11-2017 14:21Ik word binnenkort 25, en scheel ong. 8 jaar met mijn vriend.
Ik neem aan dat je elke dag buiten komt, voor werk, studie, boodschappen, etc. Stel je loopt elke dag op straat en je loopt iedere dag tien leuke mannen zo maar voorbij. Tegen de tijd dat je dertig bent heb je dan uit 18.250 potentieel leuke mannen de kans gehad om er één leukerd uit te vissen, die veel beter bij je past dan deze man.
Echt, dit is zonde van jouw tijd en energie. Hij moet zichzelf helpen, jij kunt dat niet voor hem doen.
dinsdag 21 november 2017 om 14:40
Beter worden, anders omgaan met... dat gebeurt niet in je hoofd, niet door er heel hard en goed aan te denken, niet door goede bedoelingen.. gewoon niet!
Daarvoor moet je letterlijk en figuurlijk in beweging komen en daar is moed voor nodig en keihard werken.
Je bent zo hartstikke lief en zorgzaam maar dit kan je niet voor hem oplossen, hij moet het zelf willen en zelf doen!
En je mag ook best s kritisch tegen/over m zijn hoor: je wilt een fijn leven, bvk met hem, maar daarvoor moet er wel het een en ander veranderen
Daarvoor moet je letterlijk en figuurlijk in beweging komen en daar is moed voor nodig en keihard werken.
Je bent zo hartstikke lief en zorgzaam maar dit kan je niet voor hem oplossen, hij moet het zelf willen en zelf doen!
En je mag ook best s kritisch tegen/over m zijn hoor: je wilt een fijn leven, bvk met hem, maar daarvoor moet er wel het een en ander veranderen
dinsdag 21 november 2017 om 15:45
Je bent zijn vriendin, zijn partner, zijn lief. Niet zijn hulpverlener.RozePost-it schreef: ↑21-11-2017 13:56Ik voel me soms wel een beetje als een soort levenscoach, maar als ik dat niet doe dan voel ik me sowieso al nutteloos en ben bang dat het dan nog meer blijft hangen. Iemand moet toch de beer blijven porren?
Als je nu al 2 jaar de beer aan het porren bent, hoe vind je dan de weg terug? Ik begrijp dat je denkt dat dit de perfecte relatie is - je bent immers nog jong en je was nog veel jonger toen jullie bij elkaar kwamen - maar echt waar, een leuke fijne relatie heeft geen hulpverlenersrol. Een relatie hoeft echt niet perfect te zijn hoor (dat is die van mij ook niet!) maar wel beter dan wat jij beschrijft.
Om mezelf als uitgangspunt te nemen: partner en ik hebben heus wel periodes gehad waarin we veel steun van de ander nodig hadden. Ik ben overspannen geweest. Hij is een poosje erg ongelukkig geweest met zijn leven en had een flinke dertigersdip. Maar zowel hij als ik hebben de hulpverlenersrol nooit hoeven aannemen, iets wat jij wel hebt gedaan (hebt moeten doen?). Ik begrijp best dat je niet om het minste en geringste weg gaat, maar iemand die zelf er weinig aan doet en bij de pakken neer gaat zitten.. tsja. Wat moet je daar nou mee?
Ik vraag me altijd af waarom mensen zichzelf dat aan doen, maar ik kom toch altijd weer uit bij de angst om alleen te zijn en te blijven. Een angst waar ik werkelijk niks van begrijp.
Ik wens je veel succes met alles en hoop voor je dat het beter gaat worden. Maar ik zou je willen aanraden om echt goed na te denken over jezelf en jullie relatie.
dinsdag 21 november 2017 om 18:49
Ik ben het ontzettend eens met theeleutje. Jullie relatie is ongelijkwaardig. Je hebt nu al moeite om het huis binnen te stappen, om leuke dingen voor jezelf te doen, om een gewoon, ongedwongen leven te hebben.
Zolang je vriend niet in actie komt om zijn depressie te overwinnen, gaat er niets veranderen. Je hebt de mogelijkheid om voor jezelf te kiezen. Overweeg die serieus.
Zolang je vriend niet in actie komt om zijn depressie te overwinnen, gaat er niets veranderen. Je hebt de mogelijkheid om voor jezelf te kiezen. Overweeg die serieus.
dinsdag 21 november 2017 om 18:59
Wat doe jij jezelf aan TO?
Je klinkt als een lieverd. Hoogstwaarschijnlijk ben je te lief. Niemand trekt de ellende waar jij inzit.
Het is geen schande om voor jezelf te kiezen, want deze vent sleurt je mee de afgrond in. Hij zorgt ervoor dat ook jouw leven verpest wordt.
En kinderen? Nee, dat kan met deze man niet de bedoeling zijn. Dat moet je niet willen. Geen kind wil zo’n vader.
Ga alsjeblieft leven. Je hebt genoeg gedaan voor je vriend, maar er zijn grenzen. Die lijkt mij nu bereikt. Je gaat kapot aan deze relatie.
Je haalt helemaal niets uit deze relatie, behalve drama. Daar ben je te jong voor. Ga leven zoals je leeftijdsgenoten; met vrolijkheid, dromen, dingen ondernemen, mensen leren kennen etc.
Je klinkt als een lieverd. Hoogstwaarschijnlijk ben je te lief. Niemand trekt de ellende waar jij inzit.
Het is geen schande om voor jezelf te kiezen, want deze vent sleurt je mee de afgrond in. Hij zorgt ervoor dat ook jouw leven verpest wordt.
En kinderen? Nee, dat kan met deze man niet de bedoeling zijn. Dat moet je niet willen. Geen kind wil zo’n vader.
Ga alsjeblieft leven. Je hebt genoeg gedaan voor je vriend, maar er zijn grenzen. Die lijkt mij nu bereikt. Je gaat kapot aan deze relatie.
Je haalt helemaal niets uit deze relatie, behalve drama. Daar ben je te jong voor. Ga leven zoals je leeftijdsgenoten; met vrolijkheid, dromen, dingen ondernemen, mensen leren kennen etc.
woensdag 22 november 2017 om 08:06
Hoi allemaal,
nogmaals bedankt voor de reacties die er bij zijn gekomen. Ook dit geeft weer veel stof om over na te denken.
We hebben gisteren nog eens goed gepraat samen, we gaan het nog een paar maanden aan zien om te proberen er verandering in te brengen. Ondertussen begint mijn positiviteit ook terug op te borrelen, wat me ook nieuwe krachten geeft natuurlijk.
Het leven met hem is natuurlijk ook niet altijd kommer en kwel, zelf heb ik het gevoel dat het 3/4de van de tijd echt wel een leuke relatie is. We hebben nog altijd vele leuke momenten samen ondanks dat we misschien niet altijd even veel ondernemen, ook binnenshuis houden we het leuk.
Maar goed.. ik ga er heel erg over moeten nadenken maar diep vanbinnen blijf ik toch nog hopen dat het tij gaat keren (binnenkort).
nogmaals bedankt voor de reacties die er bij zijn gekomen. Ook dit geeft weer veel stof om over na te denken.
We hebben gisteren nog eens goed gepraat samen, we gaan het nog een paar maanden aan zien om te proberen er verandering in te brengen. Ondertussen begint mijn positiviteit ook terug op te borrelen, wat me ook nieuwe krachten geeft natuurlijk.
Het leven met hem is natuurlijk ook niet altijd kommer en kwel, zelf heb ik het gevoel dat het 3/4de van de tijd echt wel een leuke relatie is. We hebben nog altijd vele leuke momenten samen ondanks dat we misschien niet altijd even veel ondernemen, ook binnenshuis houden we het leuk.
Maar goed.. ik ga er heel erg over moeten nadenken maar diep vanbinnen blijf ik toch nog hopen dat het tij gaat keren (binnenkort).
