Psyche
alle pijlers
Diagnose ADD op latere leeftijd
vrijdag 18 december 2020 om 21:38
vrijdag 18 december 2020 om 21:48
Ik heb geen duidelijke signalen als kind gehad.. althans tis nooit opgevallen. Terwijl mijn broer adhd heeft.
Ik heb 15 jaar geleden diagnose gehad.. tijd medicijnen gehad.. en ook heel lang niet. Nu sinds paar maanden opnieuw getest bij (adhdcentraal) en opnieuw add bevestiging en weer aan de medicatie. Ben nu 33
Ik heb 15 jaar geleden diagnose gehad.. tijd medicijnen gehad.. en ook heel lang niet. Nu sinds paar maanden opnieuw getest bij (adhdcentraal) en opnieuw add bevestiging en weer aan de medicatie. Ben nu 33
vrijdag 18 december 2020 om 21:59
-Rosings- schreef: ↑18-12-2020 21:58Als kind zijn bij mij de symptomen nooit als symptomen gezien, gebeurt bij veel AD(H)D meisjes vooral.
Er zijn nog steeds deskundigen die zeggen dat kinderen er overheen groeien, wat dat vaak betekend is dat ze enorm veel energie kwijt zijn aan het maskeren of functioneren.
Wat vind je zelf van je jonge jaren? Heb je nog rapporten van die tijd, kan je het je ouders nog vragen?
Mijn rapporten vol met 'te dromerig, als je het werk af zou maken, als je beter je best doet, als je het leuk vind kan je het wel' waren voldoende om als jeugd symptomen te tellen. En gelukkig maar, ik functioneer zoveel beter nu ik het weet (en ik dus liever voor mezelf kan zijn) en ik medicatie slik.
Ik was 43 toen ik de diagnose kreeg, mijn broer ook (werd vroeger vooral te druk en lastig genoemd) en mijn moeder (nav onze diagnoses) 72.
vrijdag 18 december 2020 om 22:26
vrijdag 18 december 2020 om 22:35
vrijdag 18 december 2020 om 22:35
Mijn man heeft ook op latere leeftijd de ADD diagnose gekregen. Volgens zijn moeder was er vroeger niks wat opviel, dus werd het vermoeden van ADD weggeschoven. Later bij een andere psychiater wel de diagnose gekregen aan de hand van bijvoorbeeld zijn rapporten. Zoals Rosings ook zegt, stond er bij hem ieder jaar in dat hij dromerig was, langzaam, etc.
Hij kreeg de diagnose echter pas echt, nadat hij eerst medicatie uitprobeerde en dat had het verwachtte effect. Voor de psychiater de bevestiging dat hij inderdaad ADD heeft.
Hij kreeg de diagnose echter pas echt, nadat hij eerst medicatie uitprobeerde en dat had het verwachtte effect. Voor de psychiater de bevestiging dat hij inderdaad ADD heeft.
vrijdag 18 december 2020 om 23:05
Ik was ook 30+ toen er verteld werd dat ik ADD heb. Ik heb een zoontje met een tak van ADHD en tijdens dat proces van hem ging er bij mijzelf ook een lichtje branden. We lijken erg op elkaar alleen bij hem uit het zich in lichamelijk druk zijn en bij mij is het vooral in m’n hoofd. Ik zag mezelf ook terug in hem toen ik dezelfde leeftijd had. Dus ik had toen geen symptomen maar achteraf waren ze er eigenlijk gewoon wel. Ik moest bijvoorbeeld keihard werken om voor een toets een 7 te scoren. Ik heb er nu Ritalin voor en merk met name op het werk dat het wel werkt en ik oa minder chaotisch ben en rustiger reageer op situaties.
vrijdag 18 december 2020 om 23:18
Nou ik heb gevraagd om Ritalin te proberen. Heb dit van mijn moeder een paar dagen geprobeerd, uit wanhoop ook. En dit had positief effect. Dit aan de psychiater laten weten en van hem kreeg ik geem medewerking. Want voor medicatie móet er een diagnose zijn.... Dus dat werd meteen van tafel geveegd.VANTA schreef: ↑18-12-2020 22:35Mijn man heeft ook op latere leeftijd de ADD diagnose gekregen. Volgens zijn moeder was er vroeger niks wat opviel, dus werd het vermoeden van ADD weggeschoven. Later bij een andere psychiater wel de diagnose gekregen aan de hand van bijvoorbeeld zijn rapporten. Zoals Rosings ook zegt, stond er bij hem ieder jaar in dat hij dromerig was, langzaam, etc.
Hij kreeg de diagnose echter pas echt, nadat hij eerst medicatie uitprobeerde en dat had het verwachtte effect. Voor de psychiater de bevestiging dat hij inderdaad ADD heeft.
vrijdag 18 december 2020 om 23:19
Zo heeft mijn moeder het gedaan. Er zijn idd meerdere wegen naar Rome. Mocht je reden hebben tot twijfel dan zou ik een second opinion aanvragen/huisarts/adhd centraal. En als de beste man toch gelijk heeft dan weet je het zeker, nu heb je twijfel in je hoofd.blijmetmij schreef: ↑18-12-2020 23:00Ik heb geen diagnose, maar rond de diagnose van mijn zoon en het uitproberen van medicatie, ben ik het ook gaan gebruiken onder begeleiding van mijn huisarts. Ik moest daarvoor alleen een soort zelftest invullen.
Die diagnose voegt voor mij niet zoveel toe.
vrijdag 18 december 2020 om 23:24
Ik snap dat hij/zij op die basis geen medicatie gaat uitschrijven, zelf proberen is inderdaad geen diagnose. Hij/zij had wel kunnen zeggen, 'natuurlijk vind ik het onverstandig dat je medicijnen van anderen gebruikt, maar het effect wat je omschrijft geeft reden tot nader onderzoek, laten we dat gaan doen en dan verder kijken,'Hardlopenisleuk schreef: ↑18-12-2020 23:18Nou ik heb gevraagd om Ritalin te proberen. Heb dit van mijn moeder een paar dagen geprobeerd, uit wanhoop ook. En dit had positief effect. Dit aan de psychiater laten weten en van hem kreeg ik geem medewerking. Want voor medicatie móet er een diagnose zijn.... Dus dat werd meteen van tafel geveegd.
van tafel vegen is niet echt behulpzaam verder.
De reden dat het bij mijn mam zonder officiele diagnose is gegaan (of met een verkort diagnose traject wat van 'sterke vermoedens' aan elkaar hangt) is omdat er boven de 60 geloof ik geen goede diagnostische tests voor zijn en de enige locatie waar dat wel kan in NL is voor ons niet haalbaar.
vrijdag 18 december 2020 om 23:29
Zoek dan een andere psychiater/praktijk. Je hebt het met deze niet getroffen.Hardlopenisleuk schreef: ↑18-12-2020 23:18Nou ik heb gevraagd om Ritalin te proberen. Heb dit van mijn moeder een paar dagen geprobeerd, uit wanhoop ook. En dit had positief effect. Dit aan de psychiater laten weten en van hem kreeg ik geem medewerking. Want voor medicatie móet er een diagnose zijn.... Dus dat werd meteen van tafel geveegd.
zaterdag 19 december 2020 om 08:07
Jij hebt al een diagnose. Die staat je denk ik niet aan. En je vorige topic liep je te vissen naar dat anderen zouden roepen ‘heb je geen add?’ door een heel lijstje klachten te copy pasten.
Ga aan de slag met je leven en je huidige diagnose voor je je kind en partner en jezelf nog ellendiger maakt zou ik zeggen.
Ga aan de slag met je leven en je huidige diagnose voor je je kind en partner en jezelf nog ellendiger maakt zou ik zeggen.
zaterdag 19 december 2020 om 08:27
Ik heb geen diagnose. Ben naar de huisarts gegaan met m'n vermoeden en ben een aantal keer op gesprek geweest met een praktijkondersteuner. Er werd inderdaad meerdere keren gevraagd of ik er tijdens m'n jeugd ook last van had, maar dat heb ik goed kunnen maskeren denk ik.
Uiteindelijk zei ze: je hebt waarschijnlijk ADD. Ik kan je doorverwijzen voor een diagnose maar uiteindelijk zal je zelf handvaten moeten krijgen om er makkelijker mee om te gaan. We kunnen ook samen kijken of ik je die handvaten kan geven.
Na een aantal sessies gingen alledaagse dingen een stuk beter.
Niet helemaal zoals het normaal gaat denk ik, maar ik ben er wel blij mee. Zonder medicatie gaat het hier wel oké.
Uiteindelijk zei ze: je hebt waarschijnlijk ADD. Ik kan je doorverwijzen voor een diagnose maar uiteindelijk zal je zelf handvaten moeten krijgen om er makkelijker mee om te gaan. We kunnen ook samen kijken of ik je die handvaten kan geven.
Na een aantal sessies gingen alledaagse dingen een stuk beter.
Niet helemaal zoals het normaal gaat denk ik, maar ik ben er wel blij mee. Zonder medicatie gaat het hier wel oké.
zaterdag 19 december 2020 om 08:44
Sommige mensen zijn helaas niet te helpen. Je kunt pech hebben met hulpverleners maar het ligt niet altijd aan de hulpverleners. Als iemand steeds maar weer op eigen houtje met medicijnen stopt en dan toch weer wil beginnen en steeds weer andere medicijnen wil proberen, die krijgt, waar dan weer mee gestopt wordt en dan zelfs andermans medicijnen gaat slikken dan is er geen enkele therapietrouw en daar valt nauwelijks mee te werken. Als diagnoses niet geaccepteerd worden en telkens andere diagnoses op tafel gegooid worden, de therapieën niet gevolgd worden of geen inzet krijgen, ook niet na tal van verschillende therapeuten/therapieën dan kun je niet veel meer dan pappen en nathouden. Het houdt namelijk echt ergens een keer op, we kunnen namelijk niet toveren helaas, hoe graag we dat ook zouden willen. Niet alles is maakbaar en dat is in de gevallen waar ik het over heb heel verdrietig, voor de cliënt en voor de omgeving.
zaterdag 19 december 2020 om 10:01
Gelukkig gaat dit niet over mijS-Groot schreef: ↑19-12-2020 08:44Sommige mensen zijn helaas niet te helpen. Je kunt pech hebben met hulpverleners maar het ligt niet altijd aan de hulpverleners. Als iemand steeds maar weer op eigen houtje met medicijnen stopt en dan toch weer wil beginnen en steeds weer andere medicijnen wil proberen, die krijgt, waar dan weer mee gestopt wordt en dan zelfs andermans medicijnen gaat slikken dan is er geen enkele therapietrouw en daar valt nauwelijks mee te werken. Als diagnoses niet geaccepteerd worden en telkens andere diagnoses op tafel gegooid worden, de therapieën niet gevolgd worden of geen inzet krijgen, ook niet na tal van verschillende therapeuten/therapieën dan kun je niet veel meer dan pappen en nathouden. Het houdt namelijk echt ergens een keer op, we kunnen namelijk niet toveren helaas, hoe graag we dat ook zouden willen. Niet alles is maakbaar en dat is in de gevallen waar ik het over heb heel verdrietig, voor de cliënt en voor de omgeving.
.Maar ben het niet met je eens dat niet iedereen te helpen is... Voor iedereen is er hulp, op welke manier dan ook.
zaterdag 19 december 2020 om 10:41
Ongediagnodiseerde ADHD bij volwassenen geeft wel vaak verkeerde diagnoses omdat de coping mechanisms daar dan op lijken.
Ik had ook een ocd diagnose en een 'terug kerende depressies' diagnose die waarschijnlijk allebei van tafel kunnen als ik met m'n ADHD medicatie en therapie ben ingesteld.
Ja, sommige mensen kunnen niet geholpen worden. En sommige mensen weten dat er nog iets is waar ze de vinger niet op krijgen en leggen zich daar niet bij neer.
Dan is het uitsluiten van een (in dit geval) ADHD diagnose een goede manier om de originele diagnose te accepteren. En als de diagnose dan alsnog wordt aangepast kan je doelgerichter behandelen en dan is therapie trouw ook waarschijnlijker in beide gevallen.
Ook buiten ADHD om worden er regelmatig/vaak verkeerde diagnoses gesteld, als je als cliënt niet het gevoel hebt dat je goed op je plek zit moet je verder kijken.
Als je dat dan bij de 4e of 5e nog steeds denkt is het wel realistisch om de spiegel even goed voor te houden en te kijken waar je weerstand vandaan komt.
Ik had ook een ocd diagnose en een 'terug kerende depressies' diagnose die waarschijnlijk allebei van tafel kunnen als ik met m'n ADHD medicatie en therapie ben ingesteld.
Ja, sommige mensen kunnen niet geholpen worden. En sommige mensen weten dat er nog iets is waar ze de vinger niet op krijgen en leggen zich daar niet bij neer.
Dan is het uitsluiten van een (in dit geval) ADHD diagnose een goede manier om de originele diagnose te accepteren. En als de diagnose dan alsnog wordt aangepast kan je doelgerichter behandelen en dan is therapie trouw ook waarschijnlijker in beide gevallen.
Ook buiten ADHD om worden er regelmatig/vaak verkeerde diagnoses gesteld, als je als cliënt niet het gevoel hebt dat je goed op je plek zit moet je verder kijken.
Als je dat dan bij de 4e of 5e nog steeds denkt is het wel realistisch om de spiegel even goed voor te houden en te kijken waar je weerstand vandaan komt.
zaterdag 19 december 2020 om 10:47
Erg kortzichtig deze reactie.Thordïs schreef: ↑19-12-2020 08:07Jij hebt al een diagnose. Die staat je denk ik niet aan. En je vorige topic liep je te vissen naar dat anderen zouden roepen ‘heb je geen add?’ door een heel lijstje klachten te copy pasten.
Ga aan de slag met je leven en je huidige diagnose voor je je kind en partner en jezelf nog ellendiger maakt zou ik zeggen.
Mijn moeder kreeg ook allerlei diagnoses geplakt, uiteindelijk zijn deze na jaren allemaal weggeveegd omdat alles te wijten was aan ADD.
Daarbij, mag ik bést mijn twijfels hebben aan een diagnose. Ik herken mezelf duidelijk terug in ADD en de zelftests geven dit ook aan.
Dus wíe zegt dat mijn depressie een opzichzelfstaande diagnose is. Misschien wel gevolg van ADD?
Artsen zitten er vaak genoeg naast, heb ik al meermaals meegemaakt in mijn werk! Dus wat artsen zeggen is echt niet altijd heilig. En ik heb geleerd naar mijn eigen gevoel te luisteren.
zaterdag 19 december 2020 om 10:48
Precies. Dit eerste deel van je reactie schrijf ik zojuist in een andere reactie van mij.-Rosings- schreef: ↑19-12-2020 10:41Ongediagnodiseerde ADHD bij volwassenen geeft wel vaak verkeerde diagnoses omdat de coping mechanisms daar dan op lijken.
Ik had ook een ocd diagnose en een 'terug kerende depressies' diagnose die waarschijnlijk allebei van tafel kunnen als ik met m'n ADHD medicatie en therapie ben ingesteld.
Ja, sommige mensen kunnen niet geholpen worden. En sommige mensen weten dat er nog iets is waar ze de vinger niet op krijgen en leggen zich daar niet bij neer.
Dan is het uitsluiten van een (in dit geval) ADHD diagnose een goede manier om de originele diagnose te accepteren. En als de diagnose dan alsnog wordt aangepast kan je doelgerichter behandelen en dan is therapie trouw ook waarschijnlijker in beide gevallen.
Ook buiten ADHD om worden er regelmatig/vaak verkeerde diagnoses gesteld, als je als cliënt niet het gevoel hebt dat je goed op je plek zit moet je verder kijken.
Als je dat dan bij de 4e of 5e nog steeds denkt is het wel realistisch om de spiegel even goed voor te houden en te kijken waar je weerstand vandaan komt.
Ik heb heel sterk het gevoel dat het gewoon niet klopt en wil daarbij naar mijn gevoel luisteren.
