Psyche
alle pijlers
Dip - hoe weer genieten van dingen?
maandag 6 mei 2019 om 19:27
Ik lees al een poosje mee op dit forum en momenteel loop ik tegen iets aan en ik hoop dat iemand wat tips of goede raad heeft.
Ik zit al een hele lange tijd in een dip. Ik voel me afgevlakt of neerslachtig. Ik merk ook dat ik geen plezier meer uit activiteiten en dingen haal en dat het me ook steeds meer moeite kost om ze ook daadwerkelijk te doen. Hobby's die ik had doen me gewoon niks meer, dingen als poetsen of koken kosten echt enorm veel moeite. Ik doe het wel allemaal, want het niet doen zorgt er ook niet voor dat ik me veel beter ga voelen. Maar ik merk de laatste tijd dat ik me afvraag waarom ik het eigenlijk nog doe. Het is puur om mijn dagen in te vullen, ik haal er geen voldoening meer uit. De momenten dat ik daar bij stil ga staan voel ik me nog slechter en dan zou ik het liefst de hele dag in bed liggen.
Ik werk nog wel (parttime). Meer werken zit er momenteel niet in voor mij. Ik volg exposuretherapie en merk dat ik echt 1.5 dag nodig heb om bij te komen. Die dagen ben ik er niet bij met mijn hoofd en heel moe. Met het type werk dat ik doe heb ik net wat teveel verantwoordelijkheid om afwezig te raken en niet op te letten. Ik zit wel rond te kijken voor vrijwilligerswerk.
Dit gevoel is eigenlijk komen opzetten sinds ik gestart ben met mijn therapie. Zonder daar te diep op in te gaan, vanwege het lange verhaal. Ik heb hier vaker last van gehad, ook voor de therapie, maar toen dacht ik dat het stressgerelateerd was(wat natuurlijk ook kan). Maar goed, het zou dus best door de therapie kunnen komen. De therapie zelf ervaar ik niet als extreem heftig, de gevoelens die erbij komen wel. Er is in mijn jeugd veel gebeurt en bijna alles heb ik dan ook jaren weggestopt. Nu komt dat allemaal naar boven.
De therapie kan nog wel een tijdje duren en ik wil er ook de tijd voor nemen. Maar die dip waar ik inzit begint nu wel echt vervelend te worden. En hoewel ik altijd positief in het leven stond, merk ik dat ik steeds vaker verlang naar de dood.
Mijn therapeut weet dit ook, we zijn aan het kijken wat we het beste kunnen doen. Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die wat tips hebben om de dagen wat dragelijker te maken.
Ik ben 29 trouwens.
Bedankt
Ik zit al een hele lange tijd in een dip. Ik voel me afgevlakt of neerslachtig. Ik merk ook dat ik geen plezier meer uit activiteiten en dingen haal en dat het me ook steeds meer moeite kost om ze ook daadwerkelijk te doen. Hobby's die ik had doen me gewoon niks meer, dingen als poetsen of koken kosten echt enorm veel moeite. Ik doe het wel allemaal, want het niet doen zorgt er ook niet voor dat ik me veel beter ga voelen. Maar ik merk de laatste tijd dat ik me afvraag waarom ik het eigenlijk nog doe. Het is puur om mijn dagen in te vullen, ik haal er geen voldoening meer uit. De momenten dat ik daar bij stil ga staan voel ik me nog slechter en dan zou ik het liefst de hele dag in bed liggen.
Ik werk nog wel (parttime). Meer werken zit er momenteel niet in voor mij. Ik volg exposuretherapie en merk dat ik echt 1.5 dag nodig heb om bij te komen. Die dagen ben ik er niet bij met mijn hoofd en heel moe. Met het type werk dat ik doe heb ik net wat teveel verantwoordelijkheid om afwezig te raken en niet op te letten. Ik zit wel rond te kijken voor vrijwilligerswerk.
Dit gevoel is eigenlijk komen opzetten sinds ik gestart ben met mijn therapie. Zonder daar te diep op in te gaan, vanwege het lange verhaal. Ik heb hier vaker last van gehad, ook voor de therapie, maar toen dacht ik dat het stressgerelateerd was(wat natuurlijk ook kan). Maar goed, het zou dus best door de therapie kunnen komen. De therapie zelf ervaar ik niet als extreem heftig, de gevoelens die erbij komen wel. Er is in mijn jeugd veel gebeurt en bijna alles heb ik dan ook jaren weggestopt. Nu komt dat allemaal naar boven.
De therapie kan nog wel een tijdje duren en ik wil er ook de tijd voor nemen. Maar die dip waar ik inzit begint nu wel echt vervelend te worden. En hoewel ik altijd positief in het leven stond, merk ik dat ik steeds vaker verlang naar de dood.
Mijn therapeut weet dit ook, we zijn aan het kijken wat we het beste kunnen doen. Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die wat tips hebben om de dagen wat dragelijker te maken.
Ik ben 29 trouwens.
Bedankt
anoniem_385847 wijzigde dit bericht op 08-05-2019 08:33
9.96% gewijzigd
maandag 6 mei 2019 om 20:32
Op zich klinkt het heel logisch dat je neerslachtiger wordt nu er allerlei heftige negatieve herinneringen en bijbehorende emoties naar boven komen tijdens je therapie. Ik zou in elk geval doorzetten, TO!
Weet je behandelaar dat je deze donkere gedachten hebt over de dood? Zo nee, licht zo snel mogelijk in! Desnoods nu via de mail of telefoon!
Zelf zit ik ook al maanden in een dip. Heb dit vaker gehad, dus herken het. Ga morgen de huisarts maar weer eens bellen voor een afspraak. Het leven kan een feest zijn, maar als alles aanvoelt als too much lijkt het een druilerige eenzame dag. BLEGH!
Weet je behandelaar dat je deze donkere gedachten hebt over de dood? Zo nee, licht zo snel mogelijk in! Desnoods nu via de mail of telefoon!
Zelf zit ik ook al maanden in een dip. Heb dit vaker gehad, dus herken het. Ga morgen de huisarts maar weer eens bellen voor een afspraak. Het leven kan een feest zijn, maar als alles aanvoelt als too much lijkt het een druilerige eenzame dag. BLEGH!
maandag 6 mei 2019 om 20:34
Oh ja, je vraagt om tips. Ik mediteer, neem een massage of ga een dagje naar de sauna. Bestel mooie make up of iets van kleding online. Of spreek af met een vriendin om wat leuks te doen. En mijn huis laat ik lekker een troep. Maar ik heb geen kids of partner, dus heb alleen zelf last van de pestzooi.
maandag 6 mei 2019 om 21:29
Wat naar voor je!
Die je weleens dingen met vriendinnen of vrienden of moet je je echt alleen zien te vermaken?
Wat zou jou echt goed doen? Heb je daar eigenlijk een idee van?
Heb je een partner of gezin of sta je er alleen voor?
Kunnen allemaal factoren zijn die van invloed kunnen zijn.
Heel veel sterkte!
Die je weleens dingen met vriendinnen of vrienden of moet je je echt alleen zien te vermaken?
Wat zou jou echt goed doen? Heb je daar eigenlijk een idee van?
Heb je een partner of gezin of sta je er alleen voor?
Kunnen allemaal factoren zijn die van invloed kunnen zijn.
Heel veel sterkte!
maandag 6 mei 2019 om 22:39
Mijn therapeut weet er inderdaad van. Een van de opties is om anti depressiva te gaan slikken. Ik was daar eerst nogal sceptisch over, maar ik denk dat ik het toch maar een kans ga geven.SamanthaJonesPR schreef: ↑06-05-2019 20:32Op zich klinkt het heel logisch dat je neerslachtiger wordt nu er allerlei heftige negatieve herinneringen en bijbehorende emoties naar boven komen tijdens je therapie. Ik zou in elk geval doorzetten, TO!
Weet je behandelaar dat je deze donkere gedachten hebt over de dood? Zo nee, licht zo snel mogelijk in! Desnoods nu via de mail of telefoon!
Zelf zit ik ook al maanden in een dip. Heb dit vaker gehad, dus herken het. Ga morgen de huisarts maar weer eens bellen voor een afspraak. Het leven kan een feest zijn, maar als alles aanvoelt als too much lijkt het een druilerige eenzame dag. BLEGH!
De therapie ga ik ook zeker niet opgeven, ik wil er heel graag aan werken om het daarna achter me te kunnen laten. Bedankt voor je lieve berichtje en tips!
maandag 6 mei 2019 om 22:45
Ik woon alleen, maar ik heb wel vrienden, waaronder een hele lieve vriend die me erg steunt. Wonen iets verder weg maar we zien elkaar geregeld. Daarnaast nog wat kennissen in de buurt die ik wekelijks spreek. Dus wat dat betreft heb ik daar veel geluk mee.Polderbewoner schreef: ↑06-05-2019 21:29Wat naar voor je!
Die je weleens dingen met vriendinnen of vrienden of moet je je echt alleen zien te vermaken?
Wat zou jou echt goed doen? Heb je daar eigenlijk een idee van?
Heb je een partner of gezin of sta je er alleen voor?
Kunnen allemaal factoren zijn die van invloed kunnen zijn.
Heel veel sterkte!
Maar ik merk dat ik nog enorm veel tijd over heb. Ik werk parttime sinds mijn therapie, omdat fulltime gewoon niet te doen was. Het liefst zou ik dat wel doen, maar ik weet dat dat niet haalbaar is. Dus ondanks mijn werk en vrienden die ik af en toe zie, heb ik best veel tijd over. Zijn toch 4 volle dagen die ik moet vullen en dat is toch knap lastig, helemaal nu ik uit mijn hobby's ed geen plezier meer haal. Ik ben wel aan het kijken voor vrijwilligerswerk.
dinsdag 7 mei 2019 om 15:09
Misschien heb je hier nog wat aan:
- van koken een 'dagbesteding' maken. Dus 's ochtends online spitten naar een lekker recept, daarna de ingrediënten hiervoor verzamelen (markt, toko etc.), het vervolgens thuis gaan maken en dan heerlijk oppeuzelen. Als je genoeg maakt heb je het de volgende dag relaxed qua koken.
- lid worden van de bibliotheek en een ochtend/middag daarheen gaan en een paar mooie boeken voor jezelf uitkiezen. En die thuis lekker lezen, al dan niet in bed.
- buitenlucht helpt mij onwijs om mijn gedachten te verzetten, een flinke ronde wandelen en ondertussen luisteren naar een leuke podcast kan fijn zijn.
Veroordeel jezelf ook niet als je in bed blijft liggen. Geniet daar dan gewoon van en lees ondertussen een boek, kijk een serie of luister een podcast/muziek.
- van koken een 'dagbesteding' maken. Dus 's ochtends online spitten naar een lekker recept, daarna de ingrediënten hiervoor verzamelen (markt, toko etc.), het vervolgens thuis gaan maken en dan heerlijk oppeuzelen. Als je genoeg maakt heb je het de volgende dag relaxed qua koken.
- lid worden van de bibliotheek en een ochtend/middag daarheen gaan en een paar mooie boeken voor jezelf uitkiezen. En die thuis lekker lezen, al dan niet in bed.
- buitenlucht helpt mij onwijs om mijn gedachten te verzetten, een flinke ronde wandelen en ondertussen luisteren naar een leuke podcast kan fijn zijn.
Veroordeel jezelf ook niet als je in bed blijft liggen. Geniet daar dan gewoon van en lees ondertussen een boek, kijk een serie of luister een podcast/muziek.
woensdag 8 mei 2019 om 07:05
Waarom niet wat meer uren gaan werken in je huidige baan? Wie zegt dat dit niet haalbaar is? Is dat wel echt zo? Of is dat aangeraden van te voren met als gevolg dat je je nu verveelt.
Soms moet je in therapie door dingen heen en wordt het eerst heftiger. Voordat het beter wordt.
Masr als jij juist suïcidale gedachten krijgt door de therapie en aan de anti depressiva moet door de therapie, dan wordt het wel tijd om vraagtekens te zetten bij hoe zinvol de therapie is.
Is het dat allemaal waard.
Soms is het beter om nare dingen uit het verleden gewoon te parkeren en te laten rusten als je dat kan tenminste.
woensdag 8 mei 2019 om 08:18
Bedankt voor de tips! Ik probeer inderdaad vaker naar buiten te gaan, is inderdaad heel prettig en beweging helpt zeker. Dat van dat koken zou ik eens kunnen proberen. Ik heb koken nooit een geweldige activiteit gevonden, maar op deze manier zou het best eens leuk kunnen worden.SamanthaJonesPR schreef: ↑07-05-2019 15:09Misschien heb je hier nog wat aan:
- van koken een 'dagbesteding' maken. Dus 's ochtends online spitten naar een lekker recept, daarna de ingrediënten hiervoor verzamelen (markt, toko etc.), het vervolgens thuis gaan maken en dan heerlijk oppeuzelen. Als je genoeg maakt heb je het de volgende dag relaxed qua koken.
- lid worden van de bibliotheek en een ochtend/middag daarheen gaan en een paar mooie boeken voor jezelf uitkiezen. En die thuis lekker lezen, al dan niet in bed.
- buitenlucht helpt mij onwijs om mijn gedachten te verzetten, een flinke ronde wandelen en ondertussen luisteren naar een leuke podcast kan fijn zijn.
Veroordeel jezelf ook niet als je in bed blijft liggen. Geniet daar dan gewoon van en lees ondertussen een boek, kijk een serie of luister een podcast/muziek.
Ik ben al lid van de bieb en probeer wat vaker te lezen. Loop hier wel tegenaan dat ik mijn gedachte er niet bij kan houden omdat ik het simpelweg niet meer leuk vind om te doen. Klinkt bijna als een klein kind zie zich verveelt en niks leuk lijkt te vinden, maar het is helaas zo.
Een luisterboek zou ik eens kunnen proberen, is toch net even anders.
woensdag 8 mei 2019 om 08:27
In het begin van de therapie ben ik wel gewoon nog blijven werken, maar ik ondervond zelf dat dit (in ieder geval toen) echt niet haalbaar was. De therapie startte met EMDR en daar was ik meestal wel een paar dagen van de kaart van. Momenteel doe ik nu exposure therapie i.p.v EMDR.sugarmiss schreef: ↑08-05-2019 07:05Waarom niet wat meer uren gaan werken in je huidige baan? Wie zegt dat dit niet haalbaar is? Is dat wel echt zo? Of is dat aangeraden van te voren met als gevolg dat je je nu verveelt.
Soms moet je in therapie door dingen heen en wordt het eerst heftiger. Voordat het beter wordt.
Masr als jij juist suïcidale gedachten krijgt door de therapie en aan de anti depressiva moet door de therapie, dan wordt het wel tijd om vraagtekens te zetten bij hoe zinvol de therapie is.
Is het dat allemaal waard.
Soms is het beter om nare dingen uit het verleden gewoon te parkeren en te laten rusten als je dat kan tenminste.
Het liefst zou ik meer gaan werken, maar ik merk dat ik na zo'n sessie gewoon gesloopt ben en echt mijn rust even nodig heb. Mijn therapeut raadde vanaf het begin al af om mogelijk, zeker de eerste dag na de EMDR, thuis te blijven en het rustig aan te doen. Ik wilde het wel proberen maar heb inderdaad gemerkt dat dat eigenlijk niet te doen is.
Ik snap inderdaad je vraag of dit het waard is, maar voordat ik hier aan begon was mijn leven eigenlijk ook niet heel leefbaar. Het was te doen, maar de klachten die ik had werden steeds erger en het wegdrukken lukte ook niet meer. En de therapie duurt ook niet eindeloos, dus ik wil hier nu wel in investeren.
