Psyche
alle pijlers
Dit blijft me voor altijd bij
vrijdag 1 januari 2010 om 16:59
Het was zover, oud en nieuw. Ik had me al die maanden gewenst dat het niet zou komen. Nee niet dit nieuwe jaar. Gewoon het oude jaar. Maar tijd staat niet stil en is niet stil te zetten. Het werd me nog veel gruwelijker duidelijk dan ik had gewild. Pa was gisteren slechter te pas dan ooit. Hij had de hele week al op bed gelegen en ondragelijke pijnen moeten doorstaan. Maar gisteren leek het wel de top. Hij had zo graag de avond met ons allen willen doorbrengen, maar om 20.00 trok hij het niet meer en is hij naar bed gegaan. Om 23.00 kwam hij nadat mama hem uit bed had gehaald beneden. Hijgend en steunend. Een half uur later was hij een beetje op adem. Om 5 voor twaalf hees hij zich met zijn laatste krachten omhoog uit zijn bed (ook beneden in de woonkamer staat een bed voor hem). Hij strompelde naar de stoel, ging staan en vroeg mijn moeder te komen. Hij stortte zich in haar armen en wenste haar een gelukkig nieuw jaar. Precies op de minuut af. Mijn broer en ik keken huilend toe. Niet veel later nam hij ook mij in de armen. Hij hing letterlijk aan mijn schouders. Geen energie meer om te staan, en toch wilde hij zoals het hoorde. Gewoon ons allen een fijn nieuw jaar wensen. Voor de laatste keer. Want hoe lang dit nieuwe jaar voor hem zal duren is de vraag. Eerlijk gezegd had ik het gevoel dat hij hiernaartoe had geleefd. Dat hij ons dit moment nog mee wilde geven. En nu... ik weet niet hoe lang hij het nog trekt. Mijn gevoel zegt me dat het nu heel snel zal gaan. Al hoop ik stiekem dat hij nog weer een opleving zal krijgen. Maar dit oud en nieuw, deze nieuwjaarswens om twaalf uur... hij blijft me de rest van mijn leven bij. De laatste keer, en zo ontzettend diep en diep intens.
(voor degenen die het nog niet weten, mijn vader heeft longkanker en is terminaal. De behandeling is stopgezet. En er word alleen nog maar gezorgd dat hij zo min mogelijk pijn hoeft te lijden.)
(voor degenen die het nog niet weten, mijn vader heeft longkanker en is terminaal. De behandeling is stopgezet. En er word alleen nog maar gezorgd dat hij zo min mogelijk pijn hoeft te lijden.)
vrijdag 1 januari 2010 om 17:35
quote:Moordwijf schreef op 01 januari 2010 @ 17:24:
Hompeltje toch, wat intens verdrietig en mooi tegelijkertijd! Ik wens je veel kracht toe in het nieuwe jaar!
(zou jij mij even willen mailen zodra je je daartoe in staat voelt? Ik heb een vraag voor je moord wijf . viva at gmail . com )You've got mail.
Hompeltje toch, wat intens verdrietig en mooi tegelijkertijd! Ik wens je veel kracht toe in het nieuwe jaar!
(zou jij mij even willen mailen zodra je je daartoe in staat voelt? Ik heb een vraag voor je moord wijf . viva at gmail . com )You've got mail.
vrijdag 1 januari 2010 om 17:38
quote:sallie68 schreef op 01 januari 2010 @ 17:33:
Lieve hompeltje .... een hele dikke knuffel voor jou van mij.
Jouw openingspost brengt de nodige emoties bij mij boven, zo herkenbaar is 't, ook al is 't voor mij al 9 jaar (jeetje, moest dit echt narekenen, wat lang al weer) geleden.
Bewaar alle lieve herinneringen in je hart en neem ze altijd weer met je mee. Elk jaar met kerst zal je ze weer boven kunnen halen en kan je met heel veel liefde terugdenken aan deze waardevolle periode. Deze tijd hoeft niet alleen maar zwaar te zijn, hij kan ook heel mooi zijn.
Je mag supertrots zijn op je vader, dat hij toch met dat klein beetje kracht in zijn lijf, alles mee wil maken.
Heel veel sterkte de komende tijd. Wees er voor elkaar!Dank je wel voor je lieve woorden. En inderdaad, deze tijd is naast zwaar en heftig ook vooral erg mooi en dierbaar. Het zijn intense momenten die je met elkaar beleeft. En de liefde is nog nooit zo groot geweest als ie nu is. Erg bijzonder om te ervaren. Wat vreselijk dat het voor jou al weer 9 naar terug is. Een dikke knuf!
Lieve hompeltje .... een hele dikke knuffel voor jou van mij.
Jouw openingspost brengt de nodige emoties bij mij boven, zo herkenbaar is 't, ook al is 't voor mij al 9 jaar (jeetje, moest dit echt narekenen, wat lang al weer) geleden.
Bewaar alle lieve herinneringen in je hart en neem ze altijd weer met je mee. Elk jaar met kerst zal je ze weer boven kunnen halen en kan je met heel veel liefde terugdenken aan deze waardevolle periode. Deze tijd hoeft niet alleen maar zwaar te zijn, hij kan ook heel mooi zijn.
Je mag supertrots zijn op je vader, dat hij toch met dat klein beetje kracht in zijn lijf, alles mee wil maken.
Heel veel sterkte de komende tijd. Wees er voor elkaar!Dank je wel voor je lieve woorden. En inderdaad, deze tijd is naast zwaar en heftig ook vooral erg mooi en dierbaar. Het zijn intense momenten die je met elkaar beleeft. En de liefde is nog nooit zo groot geweest als ie nu is. Erg bijzonder om te ervaren. Wat vreselijk dat het voor jou al weer 9 naar terug is. Een dikke knuf!
vrijdag 1 januari 2010 om 17:52
Wat mooi, triest en herkenbaar. 2010 is met een intens moment begonnen. Ik hoop dat jullie nog een goede tijd samen hebben, dat de pijnbestrijding zijn werk kan doen. En wat heb je het mooi opgeschreven. Sla je deze post ook op, op een plekje op je PC? Sterkte de komende tijd. En de tijd die daarop volgt.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
vrijdag 1 januari 2010 om 17:59
Ach Hompeltje, wat zal er door jullie allemaal zijn heengegaan aan emotie. Besef en verdriet, onmacht.
Dit vergeet je inderdaad je hele leven niet meer.
Ik hoop dat jullie de tijd dat je vader nog leeft nog veel mooie momenten met elkaar kunnen delen.
Heel veel sterkte meidje, de komende tijd.
Dikke knuf, Perel.
Dit vergeet je inderdaad je hele leven niet meer.
Ik hoop dat jullie de tijd dat je vader nog leeft nog veel mooie momenten met elkaar kunnen delen.
Heel veel sterkte meidje, de komende tijd.
Dikke knuf, Perel.
vrijdag 1 januari 2010 om 19:32
