Psyche
alle pijlers
Dit is toch geen normaal liefdesverdriet?
vrijdag 11 mei 2018 om 09:44
Zo positief als ik me in mijn vorige topic voelde, zo radeloos ben ik nu. Ik heb het idee dat ik helemaal aan het doordraaien ben.
Mijn (net) ex gaf aan enige tijd voor zichzelf nodig te hebven en het dan weer opnieuw te willen proberen met me, ik was zo blij en ik deed echt mijn best geen contact met hem te maken tot hij zelf terug zou komen. Toen kreeg ik van een vriendin te horen dat hij op tinder zat en ging het helemaal mis. Ik heb zonder ook maar enigszins na te denken op alle manieren geprobeerd zijn aandacht te trekken, zelfs over iets heel ergs gelogen maar daar schrok ik zo van dat ik het heb toegegeven en sinds dien is het natuurlijk helemaal klaar.
Blijkbaar hield ik me nog heel erg vast aan die hoop dat het goed zou komen met ons want nu voelt het al dagen alsof de grond onder me verdwenen is. Ik heb nog nooit eerder liefdesverdriet gehad, dus ik weet niet of wat ik voel normaal is maar ik denk het toch haast niet. Ik kan alleen maar huilen huilen huilen. Als ik probeer iets leuks te gaan doen voor afleiding gaat dat even goed maar als ik dan aan hem herinnert wordt moet ik meteen weer huilen. Ik slaap slecht en iedere keer als ik wakker wordt voel ik een gigantische druk op m'n borst en moet ik weer zo erg huilen dat ik op een gegeven moment alleen maar kan denken 'dit hou ik nooit vol, ik wil dat het stopt en het maakt me niet uit hoe' en van die gedachte schrik ik best wel. Ik voel me zo alleen en alle mooie herinningen blijven naar langskomen als een soort marteling en ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee moet dealen. Wanneer gaat dit weg?
Is dit normaal? Moet ik hulp zoeken? Kan dit zonder naar je (eigen) huisarts te moeten?
Mijn (net) ex gaf aan enige tijd voor zichzelf nodig te hebven en het dan weer opnieuw te willen proberen met me, ik was zo blij en ik deed echt mijn best geen contact met hem te maken tot hij zelf terug zou komen. Toen kreeg ik van een vriendin te horen dat hij op tinder zat en ging het helemaal mis. Ik heb zonder ook maar enigszins na te denken op alle manieren geprobeerd zijn aandacht te trekken, zelfs over iets heel ergs gelogen maar daar schrok ik zo van dat ik het heb toegegeven en sinds dien is het natuurlijk helemaal klaar.
Blijkbaar hield ik me nog heel erg vast aan die hoop dat het goed zou komen met ons want nu voelt het al dagen alsof de grond onder me verdwenen is. Ik heb nog nooit eerder liefdesverdriet gehad, dus ik weet niet of wat ik voel normaal is maar ik denk het toch haast niet. Ik kan alleen maar huilen huilen huilen. Als ik probeer iets leuks te gaan doen voor afleiding gaat dat even goed maar als ik dan aan hem herinnert wordt moet ik meteen weer huilen. Ik slaap slecht en iedere keer als ik wakker wordt voel ik een gigantische druk op m'n borst en moet ik weer zo erg huilen dat ik op een gegeven moment alleen maar kan denken 'dit hou ik nooit vol, ik wil dat het stopt en het maakt me niet uit hoe' en van die gedachte schrik ik best wel. Ik voel me zo alleen en alle mooie herinningen blijven naar langskomen als een soort marteling en ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee moet dealen. Wanneer gaat dit weg?
Is dit normaal? Moet ik hulp zoeken? Kan dit zonder naar je (eigen) huisarts te moeten?
vrijdag 11 mei 2018 om 09:54
Jeetje klinkt weel heel erg heftig.
Zet jezelf niet nog meer voorschut met zijn aandacht trekken. Snap dat dat lastig is maar schiet je niks mee op.
Even goed uithuilen met een film en chocolade, en daarna afleiding zoeken bij vriendinnen. Het word minder echt waar maar dat kan wel een paar maanden duren of een maand het is nu nog vers.
Sterkte
Zet jezelf niet nog meer voorschut met zijn aandacht trekken. Snap dat dat lastig is maar schiet je niks mee op.
Even goed uithuilen met een film en chocolade, en daarna afleiding zoeken bij vriendinnen. Het word minder echt waar maar dat kan wel een paar maanden duren of een maand het is nu nog vers.
Sterkte
vrijdag 11 mei 2018 om 09:55
Ja, dit klinkt voor mij toch als normaal liefdesverdriet. Heel herkenbaar, het is gewoon ontzettend heftig.
Ik kan je nu vertellen dat het minder wordt, dat je je ook weer beter gaat voelen, maar daar heb je niks aan.
Voor nu: Zorg dat je niet teveel alleen bent. En op die donkere momenten, laat die tranen maar stromen. En blijf ademen, in en uit. Als je denkt aan je ademhaling, kun je aan niks anders denken.
Veel liefs!
Ik kan je nu vertellen dat het minder wordt, dat je je ook weer beter gaat voelen, maar daar heb je niks aan.
Voor nu: Zorg dat je niet teveel alleen bent. En op die donkere momenten, laat die tranen maar stromen. En blijf ademen, in en uit. Als je denkt aan je ademhaling, kun je aan niks anders denken.
Veel liefs!
vrijdag 11 mei 2018 om 09:55
Ik denk dat je naar de huisarts moet. Dit is idd geen normaal gedrag. Hij is niet overleden toch? Je relatie is over, dat is kut. Maar nu zwelg je in je eigen verdriet. Er zullen nog meer relaties volgen, die waarschijnlijk ook weer over gaan, dit wil je toch niet elke keer meemaken?
ik geef mn bek ook maar een douw
vrijdag 11 mei 2018 om 10:06
Als je nog in de eerste week of weken zit dan vind ik dit wel als normaal liefdesverdriet klinken hoor. Afleiding zoeken is goed en dan voel je je ook beter. Dat zal steeds meer en langer worden. Als je je over een paar weken nog zo voelt en er geen verbetering is, dan zou ik hulp gaan vragen. Dat zou ik wel via je huisarts doen, die weet echt het beste welke mogelijkheden er zijn.
Als je hulp wil buiten je huisarts om zul je het waarschijnlijk niet vergoed krijgen en zijn het meer de alternatieve therapieën en zo.
Als je hulp wil buiten je huisarts om zul je het waarschijnlijk niet vergoed krijgen en zijn het meer de alternatieve therapieën en zo.
vrijdag 11 mei 2018 om 10:07
Je hebt blijkbaar extreem veel verdriet.
Tja, wat is normaal ? Omdat je je vorige topic noemde heb ik even gekeken.
Het klinkt alsof dit liefdesverdriet een veel diepere, oudere pijn uit je jeugd heeft aangetikt en dat je daardoor lijkt meegesleurd te worden in een orkaan van verdriet.
Dat is herkenbaar
Probeer het 'uit te zitten', en een beetje voor jezelf te zorgen.
Als het blijft zou ik wel hulp zoeken, naar de huisarts en je verhaal (dus dat van vroeger erbij, wat het dan ook is) vertellen, dan krijg je vast een doorverwijzing.
Tja, wat is normaal ? Omdat je je vorige topic noemde heb ik even gekeken.
Het klinkt alsof dit liefdesverdriet een veel diepere, oudere pijn uit je jeugd heeft aangetikt en dat je daardoor lijkt meegesleurd te worden in een orkaan van verdriet.
Dat is herkenbaar
Probeer het 'uit te zitten', en een beetje voor jezelf te zorgen.
Als het blijft zou ik wel hulp zoeken, naar de huisarts en je verhaal (dus dat van vroeger erbij, wat het dan ook is) vertellen, dan krijg je vast een doorverwijzing.
nounou
vrijdag 11 mei 2018 om 10:27
Dit is wel normaal. En echt, al denk je dat het nooit overgaat, het wordt minder. Het is denk ik extra heftig omdat je nu het gevoel totaal geen controle meer te hebben over de situatie. Hij zal nu ook idd wel extra afstand nemen omdat ie boos is dat je hebt gelogen, maar zoals alle heftige gevoelens, ebt ook dat weg.
Of het nu nog goed komt of niet, in beide gevallen is het goed om voor jezelf een termijn te stellen: je mag een week toegeven aan je verdriet en daarna geef je jezelf een schop onder je kont en doe je je best om je te focussen op alles wat je leuk vond vóór hem. Er is niets zo aantrekkelijk als een vrouw/persoon die laat zien dat ze haar leven oppakt en niet in zak en as gaat zitten na een breuk.
Misschien voel je het in het begin nog niet zo positief, maar als je je naar de emotie gedraagt die je WILT voelen word je op een dag wakker en merk je dat dat zware gevoel weg is. En kun je het nog niet voor jezelf opbrengen, doe het dan zodat hij ziet dat je een sterke vrouw bent.
Niemand voelt zich aangetrokken tot een meelijwekkend hoopje maar als hij ziet dat jij door gaat met je leven heb je kans dat ie weer getriggerd wordt en denk "Verdorie, wat heb ik laten lopen." Moet jij kijken of je dan nog wil
Nu vindt ie je alleen maar lastig omdat je aan hem trekt. Dus draai die rollen om en zorg dat je je zinnen verzet. Sterkte!
Of het nu nog goed komt of niet, in beide gevallen is het goed om voor jezelf een termijn te stellen: je mag een week toegeven aan je verdriet en daarna geef je jezelf een schop onder je kont en doe je je best om je te focussen op alles wat je leuk vond vóór hem. Er is niets zo aantrekkelijk als een vrouw/persoon die laat zien dat ze haar leven oppakt en niet in zak en as gaat zitten na een breuk.
Misschien voel je het in het begin nog niet zo positief, maar als je je naar de emotie gedraagt die je WILT voelen word je op een dag wakker en merk je dat dat zware gevoel weg is. En kun je het nog niet voor jezelf opbrengen, doe het dan zodat hij ziet dat je een sterke vrouw bent.
Niemand voelt zich aangetrokken tot een meelijwekkend hoopje maar als hij ziet dat jij door gaat met je leven heb je kans dat ie weer getriggerd wordt en denk "Verdorie, wat heb ik laten lopen." Moet jij kijken of je dan nog wil
Nu vindt ie je alleen maar lastig omdat je aan hem trekt. Dus draai die rollen om en zorg dat je je zinnen verzet. Sterkte!
anoniem_64e625faf160e wijzigde dit bericht op 11-05-2018 10:29
1.48% gewijzigd
vrijdag 11 mei 2018 om 10:33
Probeer afleiding te zoeken die voor jou werkt; sporten, yoga/mediteren, een nieuwe cursus volgen, wandelen, winkelen, uitgaan, in een dagboek schrijven, series kijken, chocola eten etc. En een beetje voor jezelf zorgen, dus op tijd eten en voldoende slapen.
Wordt het met een paar weken niet minder, dan zou ik wel hulp gaan zoeken. Zeker als je last hebt/houdt van paniekaanvallen, niet eet, niet slaapt etc.
Maar verder ervaart iedereen liefdesverdriet anders. De één heel heftig, de ander is er vrij nuchter onder. Toen ik jong was voelde ik dit soort dingen ook heel heftig. Was maanden van de leg door een middelbare schoolvriendje dat mij had gedumpt bijvoorbeeld. Kon dan ook dagen geen hap door mijn keel krijgen en kon heel moeilijk relativeren. Dat is allemaal met de jaren minder geworden gelukkig.
Wordt het met een paar weken niet minder, dan zou ik wel hulp gaan zoeken. Zeker als je last hebt/houdt van paniekaanvallen, niet eet, niet slaapt etc.
Maar verder ervaart iedereen liefdesverdriet anders. De één heel heftig, de ander is er vrij nuchter onder. Toen ik jong was voelde ik dit soort dingen ook heel heftig. Was maanden van de leg door een middelbare schoolvriendje dat mij had gedumpt bijvoorbeeld. Kon dan ook dagen geen hap door mijn keel krijgen en kon heel moeilijk relativeren. Dat is allemaal met de jaren minder geworden gelukkig.
vrijdag 11 mei 2018 om 10:35
Een gebroken hart heet niet voor niets zo. Je voelt echt fysieke pijn.
Het enige wat je kunt doen is het gevoel ervaren en toelaten. Daarnaast moet je je gaan richten op jezelf. Je bent jezelf helemaal aan het uitputten voor iemand die het toch niks doet. Je verliest dus dubbel.
Sterkte.
Er komen écht betere dagen aan, zodra jij er bewust van bent dat het leven echt niet ophoudt na hem.
Het enige wat je kunt doen is het gevoel ervaren en toelaten. Daarnaast moet je je gaan richten op jezelf. Je bent jezelf helemaal aan het uitputten voor iemand die het toch niks doet. Je verliest dus dubbel.
Sterkte. Er komen écht betere dagen aan, zodra jij er bewust van bent dat het leven echt niet ophoudt na hem.
vrijdag 11 mei 2018 om 10:40
Ze heeft gelogen, het was iets heel ergs, ze heeft het toegegeven en ze is er zelf ook van geschrokken. Klaar. Een mens doet wel eens domme dingen in wanhoop. Ze is er niet mee doorgegaan met die leugen dus...
Die nieuwsgierigheid is vooral sensatiezoekerij. Kom er dan ook gewoon voor uit.
anoniem_94360 wijzigde dit bericht op 11-05-2018 10:41
0.51% gewijzigd
vrijdag 11 mei 2018 om 10:46
Idd, toen ik zestien was en voor het eerst gedumpt werd lag ik te janken op de badkamervloer, lekker melodramatisch. Ik dacht dat ik doodging. Nu kan ik het me niet meer voorstellen (Oh, en dat eerste vriendje zocht me laatst op op Facebook, heeft nu drie onderkinnen en is nog steeds single...revenge is sweet )
)
vrijdag 11 mei 2018 om 10:46
Och, als ze nu inziet dat het niet oké is en de leugen niet maandenlang heeft volgehouden, valt dat wel mee hoor.
En wat is normaal? Ik heb me ook weleens als TO gevoeld en ben er gewoon weer helemaal bovenop gekomen.
