Psyche
alle pijlers
Dit is toch geen normaal liefdesverdriet?
vrijdag 11 mei 2018 om 09:44
Zo positief als ik me in mijn vorige topic voelde, zo radeloos ben ik nu. Ik heb het idee dat ik helemaal aan het doordraaien ben.
Mijn (net) ex gaf aan enige tijd voor zichzelf nodig te hebven en het dan weer opnieuw te willen proberen met me, ik was zo blij en ik deed echt mijn best geen contact met hem te maken tot hij zelf terug zou komen. Toen kreeg ik van een vriendin te horen dat hij op tinder zat en ging het helemaal mis. Ik heb zonder ook maar enigszins na te denken op alle manieren geprobeerd zijn aandacht te trekken, zelfs over iets heel ergs gelogen maar daar schrok ik zo van dat ik het heb toegegeven en sinds dien is het natuurlijk helemaal klaar.
Blijkbaar hield ik me nog heel erg vast aan die hoop dat het goed zou komen met ons want nu voelt het al dagen alsof de grond onder me verdwenen is. Ik heb nog nooit eerder liefdesverdriet gehad, dus ik weet niet of wat ik voel normaal is maar ik denk het toch haast niet. Ik kan alleen maar huilen huilen huilen. Als ik probeer iets leuks te gaan doen voor afleiding gaat dat even goed maar als ik dan aan hem herinnert wordt moet ik meteen weer huilen. Ik slaap slecht en iedere keer als ik wakker wordt voel ik een gigantische druk op m'n borst en moet ik weer zo erg huilen dat ik op een gegeven moment alleen maar kan denken 'dit hou ik nooit vol, ik wil dat het stopt en het maakt me niet uit hoe' en van die gedachte schrik ik best wel. Ik voel me zo alleen en alle mooie herinningen blijven naar langskomen als een soort marteling en ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee moet dealen. Wanneer gaat dit weg?
Is dit normaal? Moet ik hulp zoeken? Kan dit zonder naar je (eigen) huisarts te moeten?
Mijn (net) ex gaf aan enige tijd voor zichzelf nodig te hebven en het dan weer opnieuw te willen proberen met me, ik was zo blij en ik deed echt mijn best geen contact met hem te maken tot hij zelf terug zou komen. Toen kreeg ik van een vriendin te horen dat hij op tinder zat en ging het helemaal mis. Ik heb zonder ook maar enigszins na te denken op alle manieren geprobeerd zijn aandacht te trekken, zelfs over iets heel ergs gelogen maar daar schrok ik zo van dat ik het heb toegegeven en sinds dien is het natuurlijk helemaal klaar.
Blijkbaar hield ik me nog heel erg vast aan die hoop dat het goed zou komen met ons want nu voelt het al dagen alsof de grond onder me verdwenen is. Ik heb nog nooit eerder liefdesverdriet gehad, dus ik weet niet of wat ik voel normaal is maar ik denk het toch haast niet. Ik kan alleen maar huilen huilen huilen. Als ik probeer iets leuks te gaan doen voor afleiding gaat dat even goed maar als ik dan aan hem herinnert wordt moet ik meteen weer huilen. Ik slaap slecht en iedere keer als ik wakker wordt voel ik een gigantische druk op m'n borst en moet ik weer zo erg huilen dat ik op een gegeven moment alleen maar kan denken 'dit hou ik nooit vol, ik wil dat het stopt en het maakt me niet uit hoe' en van die gedachte schrik ik best wel. Ik voel me zo alleen en alle mooie herinningen blijven naar langskomen als een soort marteling en ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee moet dealen. Wanneer gaat dit weg?
Is dit normaal? Moet ik hulp zoeken? Kan dit zonder naar je (eigen) huisarts te moeten?
vrijdag 11 mei 2018 om 17:43
vrijdag 11 mei 2018 om 17:51
Liefdesverdriet kan verrekte pijn doen. Ik weet niet wat ‘normaal’ is, ik ken het wel dat het fysiek pijn doet, dat je geen grond meer onder je voeten voelt en dat het als een gewicht op je valt zodra je wakker wordt.
Als het na twee weken nog steeds zo heftig is, dan zou ik wel even langs de huisarts voor de zekerheid.
Sterkte.
Als het na twee weken nog steeds zo heftig is, dan zou ik wel even langs de huisarts voor de zekerheid.
Sterkte.
vrijdag 11 mei 2018 om 17:51
Hey TO wat verdrietig 
Klinkt toch echt wel herkenbaar hoor, ik heb me ook wel eens zo intens verdrietig gevoeld na een break-up. Je hebt er nu waarschijnlijk niks aan maar geloof me het gaat over. Het heeft wat tijd nodig. Wees lief voor jezelf en probeer de emoties zoveel mogelijk toe te laten, op die manier verwerk je het beter. Zoek afleiding en eet lekker wat extra chocola of ijs haha, komt echt goed met je!
Klinkt toch echt wel herkenbaar hoor, ik heb me ook wel eens zo intens verdrietig gevoeld na een break-up. Je hebt er nu waarschijnlijk niks aan maar geloof me het gaat over. Het heeft wat tijd nodig. Wees lief voor jezelf en probeer de emoties zoveel mogelijk toe te laten, op die manier verwerk je het beter. Zoek afleiding en eet lekker wat extra chocola of ijs haha, komt echt goed met je!
vrijdag 11 mei 2018 om 18:39
vrijdag 11 mei 2018 om 18:47
Ik zou er niet op gaan wachten. En je wordt ook steeds bozer op hem dat hij je dat geflikt heeft.Wanneer gaat dit weg?
Mijn ervaring is dat herinneringen slijten als er geen nieuwe input meer komt. Je kan niet van iemand houden die niet meer bij je wil zijn dus het enige waar je nog van houdt is die herinnering. En die gaat vervelen. Na verloop van tijd heb je zin om (net als hij) een nieuw leven te gaan beginnen. Je gaat nieuwe dingen doen, ontmoet nieuwe mensen in een nieuwe omgeving en op een goede dag blijkt er iemand van je te houden. Hij past perfect bij jou en je bent gelukkig als nooit tevoren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 11 mei 2018 om 19:06
Ik stel geen diagnoses.
Dat ik misschien projecteer zou best kunnen, maar dat is pas na doorvragen van jullie want in feite stelde ik gewoon eerst een vraag zodat ik beter antwoord kon geven op to's vraag of haar liefdesverdriet normaal is.
Die tweede opmerking van je: "get a life" is ronduit kinderachtig en flauw.
Een gepaste reactie daarop zou zijn: wat je zegt ben/doe je zelf.
vrijdag 11 mei 2018 om 19:23
zaterdag 12 mei 2018 om 10:31
Dat je op gekke manieren zijn aandacht probeerde te krijgen is misschien niet helemaal normaal, maar de fysieke pijn, het intense verdriet, het wanhopige gevoel wel hoor. Liefdesverdriet is een van de ergste gevoelens die er bestaan volgens mij, en dat kan zich ook fysiek uiten. Heb je wel eens van het broken heart syndroom gehoord? Niet dat jij dat hebt, maar om te laten zien dat in ernstige gevallen je er echt een hartaanval van kan krijgen.
Ik raad je aan om te huilen, huilen, huilen.... laat het er gewoon zijn, en uiteindelijk wordt het vanzelf minder, je gaat echt niet de rest van je leven je zo voelen. Uiteindelijk krijg je ook weer zin in leuke dingen, maar voorlopig vast nog even niet.
Sterkte, it sucks!
Ik raad je aan om te huilen, huilen, huilen.... laat het er gewoon zijn, en uiteindelijk wordt het vanzelf minder, je gaat echt niet de rest van je leven je zo voelen. Uiteindelijk krijg je ook weer zin in leuke dingen, maar voorlopig vast nog even niet.
Sterkte, it sucks!
