Dysthyme stoornis en reacties / omgaan met omgeving

Hoi allemaal,

Vorig jaar ben ik, na 8 jaar tobben met mezelf, gediagnostiseerd met een dysthyme stoornis. Na een paar maanden therapie was uiteindelijk dit de conclusie. Voor mij een last van mijn schouders, ik werd er bijna blij van. Ik voelde me vaak zo'n aansteller als ik weer eens in een dal zat. Ik ben met medicatie gestart, een keer geswitcht vanwege de bijwerkingen. Heb met de nieuwe medicatie nog een tijdje slecht geslapen maar dat gaat nu ook goed.

Waar ik nu het meeste moeite mee heb is dat mijn omgeving het vaak niet snapt. Ik ben er naar vrienden open over geweest, de diagnose doorgestuurd etc.
Het begon toen ik een maand of 5 medicatie gebruikte. Toen kreeg ik al de reactie: 'Je bent nu wel meer met jezelf bezig dan voorheen'. Waarop ik dacht: goh, vind je het gek?

Als ik in een dip zit, negatief ben (alles is dan gewoon K....), ongelukkig, eenzaam, verdrietig etc merk ik dat vrienden afstand nemen. Ik heb de reactie gehad dat ik het allemaal maar positiever moet zien, genieten van het leven, de dingen omarmen, bla bla bla... Ik snap de reactie heel goed, maar zo werkt een psychische stoornis niet! Ik heb dus ook gezegd dat ik het maar dus beter 'alleen' kan doen. Ik heb het al zo vaak geprobeerd uit te leggen.

Om maar een gebaar te maken heb ik dit jaar toch mijn verjaardag maar gevierd met een reactie: je distantieerde je toch van iedereen? Had niet verwacht dat je je verjaardag zou vieren? Waarom wordt er dan niet gezegd: wat goed dat je dit doet ondanks dat je niet goed in je vel zit! Heb daarbij ook geantwoord dat diegene niet hoefde te komen als ze dat niet wilde.

Mensen met wie ik veel contact had spreek ik nu nauwelijks. Soms zwengel ik het aan met een appje maar bloedt het snel dood.
Ik merk dat ik hier last van heb, ik droom er regelmatig over.

Als ik nu weer eens iemand zie met een clubje krijg ik regelmatig de vraag: Heb je al rust gevonden? Dan gaat mijn bloed al koken!!! Ik voel me prima, ik heb gewoon af en toe een zwaar moment! Het leven is niet makkelijk als je depressieve klachten hebt!

Iemand ervaringen hiermee en hoe ga je ermee om?