Psyche
alle pijlers
Dysthyme stoornis
maandag 12 oktober 2009 om 08:55
Wie heeft dit ook? Ben een paar jaar geleden gediagnosticeerd met dysthymie. Al herken ik mezelf er niet helemaal in, eigenlijk helemaal niet. Ben zo'n type van hoge pieken en diepe dalen. Lijkt me eerder een beetje hypomaan. Vanuit de hulpverleningshoek moet ik in therapie, maar zie 't niet zitten weer mijn verleden op te halen, gezellig in groepsverband. Geef mijn portie maar aan fikkie. Ik weet mijn valkuilen, ken mijn foute negatieve gedachten. Ondanks a.d (seroxat) blijft ik zo "labiel". Denk dat dit mijn karakter is, kan ik soms mee leven en soms niet. Ervaringen gevraagd: wat heb jij ermee gedaan?
maandag 12 oktober 2009 om 23:54
Ha Juno,
dat er nou heel de dag geen enkele reactie gekomen is op je onderwerp maakt je mogelijke nog iets triester dan je al was, vandaar kom ik je even gedag zeggen .
Ben je wel tevreden over de Seroxat? Zou je een bipolaire stoornnis kunnen hebben als jij jezelf daar meer in herkent? Dan zou andere medicatie mogelijk beter aanslaan. Je schrijft dat je je valkuilen al aardig goed doorhebt, dat scheelt de helft.
Je zou ook naar een vrijgevestigde therapeut kunnen gaan, dus buiten de GGZ en niet in een groep. Dit kan ook een verandert (positief) zelfbeeld opleveren.
Weet niet welke leeftijd je hebt maar naarmate ik ouder werd, ben ik rustiger en gelijkmatiger in stemming geworden.
Praktische tips: doe elke dag iets, stel kleine haalbare doelen, doe wat aan lichaamsbeweging, heb je een plek waar je je thuis voelt? Heb je vrijetijdsbeleving, studie, werk, vrienden?
Voor mij belangrijke peilers.
Hoop dat je iets er aan hebt, groet en sterkte.
dat er nou heel de dag geen enkele reactie gekomen is op je onderwerp maakt je mogelijke nog iets triester dan je al was, vandaar kom ik je even gedag zeggen .
Ben je wel tevreden over de Seroxat? Zou je een bipolaire stoornnis kunnen hebben als jij jezelf daar meer in herkent? Dan zou andere medicatie mogelijk beter aanslaan. Je schrijft dat je je valkuilen al aardig goed doorhebt, dat scheelt de helft.
Je zou ook naar een vrijgevestigde therapeut kunnen gaan, dus buiten de GGZ en niet in een groep. Dit kan ook een verandert (positief) zelfbeeld opleveren.
Weet niet welke leeftijd je hebt maar naarmate ik ouder werd, ben ik rustiger en gelijkmatiger in stemming geworden.
Praktische tips: doe elke dag iets, stel kleine haalbare doelen, doe wat aan lichaamsbeweging, heb je een plek waar je je thuis voelt? Heb je vrijetijdsbeleving, studie, werk, vrienden?
Voor mij belangrijke peilers.
Hoop dat je iets er aan hebt, groet en sterkte.
dinsdag 13 oktober 2009 om 18:02
Hoi,
Bij mij is het ook gediagnosticeerd..
Ik herken het wel enigzins, maar ben sinds jaar en dag behoorlijk stabiel, zonder medicatie.
Hoe dat kan?
Mindfulness gedaan..nu zo 'trendy'maar heeft mij heel goed geholpen..
Heel hard werken aan mezelf, praten met een coach (en niet een psych)..niet over 'n verleden, maar waar ik nu mee zit en tegenaan loop en wat ik daaraan kan doen..
Heel goed naar m'n gevoel en m'n grenzen proberen luisteren en zoveel mogelijk doen wat ik leuk en belangrijk vind..
Werken en een leuke job hebben is belangrijk..
M'n rust nemen en letten op m'n voeding..
Veel van me afschrijven..
Dat soort dingen..
Als je wat wilt weten dan hor ik het wel.
Sterkte iig!
Bij mij is het ook gediagnosticeerd..
Ik herken het wel enigzins, maar ben sinds jaar en dag behoorlijk stabiel, zonder medicatie.
Hoe dat kan?
Mindfulness gedaan..nu zo 'trendy'maar heeft mij heel goed geholpen..
Heel hard werken aan mezelf, praten met een coach (en niet een psych)..niet over 'n verleden, maar waar ik nu mee zit en tegenaan loop en wat ik daaraan kan doen..
Heel goed naar m'n gevoel en m'n grenzen proberen luisteren en zoveel mogelijk doen wat ik leuk en belangrijk vind..
Werken en een leuke job hebben is belangrijk..
M'n rust nemen en letten op m'n voeding..
Veel van me afschrijven..
Dat soort dingen..
Als je wat wilt weten dan hor ik het wel.
Sterkte iig!
dinsdag 13 oktober 2009 om 20:29
Volgens GGZ heb ik ook dysthyme stoornis. Ik herken er veel in.
Hoe ik er mee ben leren omgaan;
ontzettend veel reflecteren, ook op mezelf en in context met de omgeving. Daarnaast wat theoretische kennis en wat motivatie om aan mezelf te werken. Ik kan er nu veel beter mee omgaan, als ik nu in een dip zit besef ik me dat daarna weer zonneschijn komt. Eerst had ik het idee dat ik altijd in dat humeur zou blijven.
Daarnaast helpt het mij ook om geen oorzaken meer te zoeken voor mn humeur. Ik bleef dagenlang proberen te achterhalen hoe het kwam dat ik me zo en zo voelde. Nu doe ik dat gelukkig niet meer. Het is zoals het is.
Hoe ik er mee ben leren omgaan;
ontzettend veel reflecteren, ook op mezelf en in context met de omgeving. Daarnaast wat theoretische kennis en wat motivatie om aan mezelf te werken. Ik kan er nu veel beter mee omgaan, als ik nu in een dip zit besef ik me dat daarna weer zonneschijn komt. Eerst had ik het idee dat ik altijd in dat humeur zou blijven.
Daarnaast helpt het mij ook om geen oorzaken meer te zoeken voor mn humeur. Ik bleef dagenlang proberen te achterhalen hoe het kwam dat ik me zo en zo voelde. Nu doe ik dat gelukkig niet meer. Het is zoals het is.
woensdag 14 oktober 2009 om 08:57
Wat fijn, jullie reakties!
Campari, ben sinds kort 40 maar die stemming blijft. Ben wel rustiger, dat wel, maar stabieler: nee, dat niet. Heb een aantal lieve mensen om me heen, heb best een leuke baan, neem zeker mijn rust. Magaly, wat fijn dat het met jou zo goed gaat. Jouw tip, Terror, is wat ik nu probeer te doen: niet alles proberen te snappen, maar blijft moeilijk. Ik denk dat acceptatie van wat ik heb heel belangrijk is. Sinds april leef ik gescheiden van mijn ex-partner en kind (8 jaar, we hebben co-ouderschap maar kind woont het meest bij mijn ex) en ik merk wel dat de rust die ik daardoor ervaar heel belangrijk voor me is. Veel minder prikkels, letterlijk en figuurlijk meer ruimte voor mezelf. Doet me heel goed, ondanks de moeilijke aspecten van 'n scheiding.
Campari, ben sinds kort 40 maar die stemming blijft. Ben wel rustiger, dat wel, maar stabieler: nee, dat niet. Heb een aantal lieve mensen om me heen, heb best een leuke baan, neem zeker mijn rust. Magaly, wat fijn dat het met jou zo goed gaat. Jouw tip, Terror, is wat ik nu probeer te doen: niet alles proberen te snappen, maar blijft moeilijk. Ik denk dat acceptatie van wat ik heb heel belangrijk is. Sinds april leef ik gescheiden van mijn ex-partner en kind (8 jaar, we hebben co-ouderschap maar kind woont het meest bij mijn ex) en ik merk wel dat de rust die ik daardoor ervaar heel belangrijk voor me is. Veel minder prikkels, letterlijk en figuurlijk meer ruimte voor mezelf. Doet me heel goed, ondanks de moeilijke aspecten van 'n scheiding.
