Psyche
alle pijlers
een beetje verdrietig
donderdag 23 juli 2009 om 12:22
Even van mij afschrijven. Ik heb het gevoel dat het het laatste jaar beter met mij gaat. Ik heb het zo slecht nog niet: heb een lieve vriend, een lieve vader, leuke vrienden, een leuke baan wat goed gaat, een mooi huis. Zo slecht gaat het dus niet.
Toch ben ik de laatste tijd verdrietig, meestal over dingen die vroeger gebeurd zijn. Het lijkt net alsof die dingen als een rode draad door mijn leven blijven lopen. Vroeger ben ik jarenlang gepest. Dit heeft een hele grote stempel op mijn leven gedrukt. Ik heb pas sinds een jaar het idee dat ik dit pestverleden een beetje aan het afsluiten ben. Dit omdat ik iemand van vroeger ben tegengekomen die toen bij mij in de klas zat. Dat heeft mij erg geholpen, om het er over te hebben hoe het toen was en wat het met mij heeft gedaan. Het heeft mij goed gedaan. Toch is er 1 ding uit mijn pestverleden wat mij nu bezighoudt: ik ben nu 28, maar durf niet aan kinderen te beginnen. Ik wil niet dat ze op mij lijken, en daardoor ook jarenlang vernederd zullen worden. Dit is de enige reden wat mij ervan weerhoud om aan kinderen te beginnen. En dat vind ik erg. Dat ik zo erg ben afgekraakt al die jaren, dat dit nu het resultaat ervan is. Natuurlijk kan ik wel aan kinderen beginnen, natuurlijk kan ik ook een goede moeder zijn. Toch ben ik bang dat ik er nooit van zal kunnen genieten, uit angst dat mijn kinderen hetzelfde zal overkomen omdat ik hun moeder ben. En dat vind ik erg en maakt me erg verdrietig. Mede ook omdat de mensen die mij vroeger zo slecht hebben behandeld, zelf wel kinderen krijgen. Zij zullen niet bang zijn dat hun kind op hen lijkt.
Het andere ding uit mijn verleden is mijn moeder. Een heel lang verhaal. Het komt erop neer dat mijn moeder nooit positief over mij was. Het kwam over alsof ze niet blij met mij was. Ik zeg altijd dat zij nog erger was dan de kinderen uit mijn klas. Ik heb al 7 jaar geen contact meer met haar. Het is beter zo. Ik mis haar ook niet. Wat ik wel erg vind is de manier waarop ze mij behandeld heeft. Hoe heeft ze dat in godsnaam kunnen doen? Hoe kun je zo ontzettend negatief zijn over je eigen kind? Ik zal dat nooit kunnen begrijpen. Ik vind dat ik beter verdiende dan de manier waarop zij met mij omging. Nu de ene negatieve moeder uit mijn leven is, komt de andere er weer in. De moeder van mijn vriend is namelijk ook ontzettend negatief over mijn vriend. Heeft op alles commentaar in zijn leven en kraakt alles af. Dit kan van alles zijn: van uiterlijk tot inrichting huis, tot eetgewoonten tot vrienden, tot gespreksonderwerpen enz enz. Het is nooit goed bij haar. Haar andere kind wordt in mijn ogen veel beter behandeld en heeft dit gedrag naar mijn vriend toe overgenomen. Het komt erop neer dat ik door dit negatieve en dominante gedrag heel erg herinnerd word aan mijn eigen moeder en dit dus niet meer pik voor weer 20 jaar. Ik ben dus al 6,5 jaar of zo in 'koude oorlog' met mijn schoonmoeder en -zus. Ik vind dit zelf niet fijn. Maar ze maakt het ons zo moeilijk door overal commentaar en kritiek over te hebben. Ik heb er ook geen oplossing voor. Zij vind dat ik moeilijk ben en overal over val, en ik vind hetzelfde maar dan andersom. De beste oplossing is denk ik elkaar niet (vaak) meer zien. Maar ideaal is anders.
Ik word er af en toe best verdrietig van. Waarom moest ik op school zo slecht behandeld worden? Waarom ben ik nooit een kind zonder zorgen geweest? Waarom had ik niet gewoon een lieve/leuke moeder ipv eentje die alleen maar negatief was over alles wat ik deed en hoe ik was. Leuke herinneringen aan mijn jeugd heb ik totaal niet. Het liefste zou ik mijn hele jeugd vergeten, maar dat kan niet.
Ik heb het nu goed. Maar toch denk ik nog veel aan het verleden.
Edit: wat kinderen krijgen betreft ben ik ook nog eens bang dat mijn schoonmoeder de kinderen van haar andere kind ook gaat voortrekken en (veel belangrijker) veel positiever is over hen dan over onze kinderen. Dit heeft ze met haar eigen kinderen ook altijd gedaan, dus neem ik aan dat ze bij kleinkinderen op dezelfde voet doorgaat. Daar heb ik dus eigenlijk helemaal geen zin in.
Ook heeft mijn vriend een lichte vorm van autisme. Eventuele kinderen zouden dit dus ook kunnen krijgen, want erfelijk. Dan weet ik helemaal zeker dat ze onze kinderen minder vindt dan die van haar andere kind.
Ik vind het erg allemaal.
Toch ben ik de laatste tijd verdrietig, meestal over dingen die vroeger gebeurd zijn. Het lijkt net alsof die dingen als een rode draad door mijn leven blijven lopen. Vroeger ben ik jarenlang gepest. Dit heeft een hele grote stempel op mijn leven gedrukt. Ik heb pas sinds een jaar het idee dat ik dit pestverleden een beetje aan het afsluiten ben. Dit omdat ik iemand van vroeger ben tegengekomen die toen bij mij in de klas zat. Dat heeft mij erg geholpen, om het er over te hebben hoe het toen was en wat het met mij heeft gedaan. Het heeft mij goed gedaan. Toch is er 1 ding uit mijn pestverleden wat mij nu bezighoudt: ik ben nu 28, maar durf niet aan kinderen te beginnen. Ik wil niet dat ze op mij lijken, en daardoor ook jarenlang vernederd zullen worden. Dit is de enige reden wat mij ervan weerhoud om aan kinderen te beginnen. En dat vind ik erg. Dat ik zo erg ben afgekraakt al die jaren, dat dit nu het resultaat ervan is. Natuurlijk kan ik wel aan kinderen beginnen, natuurlijk kan ik ook een goede moeder zijn. Toch ben ik bang dat ik er nooit van zal kunnen genieten, uit angst dat mijn kinderen hetzelfde zal overkomen omdat ik hun moeder ben. En dat vind ik erg en maakt me erg verdrietig. Mede ook omdat de mensen die mij vroeger zo slecht hebben behandeld, zelf wel kinderen krijgen. Zij zullen niet bang zijn dat hun kind op hen lijkt.
Het andere ding uit mijn verleden is mijn moeder. Een heel lang verhaal. Het komt erop neer dat mijn moeder nooit positief over mij was. Het kwam over alsof ze niet blij met mij was. Ik zeg altijd dat zij nog erger was dan de kinderen uit mijn klas. Ik heb al 7 jaar geen contact meer met haar. Het is beter zo. Ik mis haar ook niet. Wat ik wel erg vind is de manier waarop ze mij behandeld heeft. Hoe heeft ze dat in godsnaam kunnen doen? Hoe kun je zo ontzettend negatief zijn over je eigen kind? Ik zal dat nooit kunnen begrijpen. Ik vind dat ik beter verdiende dan de manier waarop zij met mij omging. Nu de ene negatieve moeder uit mijn leven is, komt de andere er weer in. De moeder van mijn vriend is namelijk ook ontzettend negatief over mijn vriend. Heeft op alles commentaar in zijn leven en kraakt alles af. Dit kan van alles zijn: van uiterlijk tot inrichting huis, tot eetgewoonten tot vrienden, tot gespreksonderwerpen enz enz. Het is nooit goed bij haar. Haar andere kind wordt in mijn ogen veel beter behandeld en heeft dit gedrag naar mijn vriend toe overgenomen. Het komt erop neer dat ik door dit negatieve en dominante gedrag heel erg herinnerd word aan mijn eigen moeder en dit dus niet meer pik voor weer 20 jaar. Ik ben dus al 6,5 jaar of zo in 'koude oorlog' met mijn schoonmoeder en -zus. Ik vind dit zelf niet fijn. Maar ze maakt het ons zo moeilijk door overal commentaar en kritiek over te hebben. Ik heb er ook geen oplossing voor. Zij vind dat ik moeilijk ben en overal over val, en ik vind hetzelfde maar dan andersom. De beste oplossing is denk ik elkaar niet (vaak) meer zien. Maar ideaal is anders.
Ik word er af en toe best verdrietig van. Waarom moest ik op school zo slecht behandeld worden? Waarom ben ik nooit een kind zonder zorgen geweest? Waarom had ik niet gewoon een lieve/leuke moeder ipv eentje die alleen maar negatief was over alles wat ik deed en hoe ik was. Leuke herinneringen aan mijn jeugd heb ik totaal niet. Het liefste zou ik mijn hele jeugd vergeten, maar dat kan niet.
Ik heb het nu goed. Maar toch denk ik nog veel aan het verleden.
Edit: wat kinderen krijgen betreft ben ik ook nog eens bang dat mijn schoonmoeder de kinderen van haar andere kind ook gaat voortrekken en (veel belangrijker) veel positiever is over hen dan over onze kinderen. Dit heeft ze met haar eigen kinderen ook altijd gedaan, dus neem ik aan dat ze bij kleinkinderen op dezelfde voet doorgaat. Daar heb ik dus eigenlijk helemaal geen zin in.
Ook heeft mijn vriend een lichte vorm van autisme. Eventuele kinderen zouden dit dus ook kunnen krijgen, want erfelijk. Dan weet ik helemaal zeker dat ze onze kinderen minder vindt dan die van haar andere kind.
Ik vind het erg allemaal.
donderdag 23 juli 2009 om 15:42
Mutsie, jij en je zus kwamen dus voor een zelfde dilemma te staan.
Een "probleem" dat opgelost moest worden.
En ondanks dezelfde opvoeding, maakten ( of zouden) jullie een andere keuze maken.
Zo is het dus ook met pesten.
Je unt een kind weerbaar proberen te maken.
Bij de één zal dat werken, en met een beetje geluk is één keer van je afbijten dan voldoende ( helaas werkt dat niet altijd zoals bij mij en Elske wel duidelijk is)
Maar het andere kind zal, doordat het gewoon anders is van karakter niet werken.
Wil je dat kind dan zeggen dat als hij of zij maar weerbaar zou zijn geworden zoals je hebt geprobeerd te doen ze niet gepest zouden worden?
Denk je echt dat het alleen maar aan de weerbaarheid van je zusje lag dat ze werd gepest?
Dat ze het dus eigenlijk over zichzelf heeft afgeroepen?
Ik hoop niet dat je dat toen tegen haar hebt gezegd.
Ik vrees dat haar toch al wankele zelfvertrouwen daardoor nog veel meer deuken zou hebben opgelopen.
Al ben ik wel blij voor haar dat ze jou had en heeft!
Je bent voor haar opgekomen en het heeft geholpen endaar zal ze je (geheel terrecht) dankbaar voor zijn.
Een "probleem" dat opgelost moest worden.
En ondanks dezelfde opvoeding, maakten ( of zouden) jullie een andere keuze maken.
Zo is het dus ook met pesten.
Je unt een kind weerbaar proberen te maken.
Bij de één zal dat werken, en met een beetje geluk is één keer van je afbijten dan voldoende ( helaas werkt dat niet altijd zoals bij mij en Elske wel duidelijk is)
Maar het andere kind zal, doordat het gewoon anders is van karakter niet werken.
Wil je dat kind dan zeggen dat als hij of zij maar weerbaar zou zijn geworden zoals je hebt geprobeerd te doen ze niet gepest zouden worden?
Denk je echt dat het alleen maar aan de weerbaarheid van je zusje lag dat ze werd gepest?
Dat ze het dus eigenlijk over zichzelf heeft afgeroepen?
Ik hoop niet dat je dat toen tegen haar hebt gezegd.
Ik vrees dat haar toch al wankele zelfvertrouwen daardoor nog veel meer deuken zou hebben opgelopen.
Al ben ik wel blij voor haar dat ze jou had en heeft!
Je bent voor haar opgekomen en het heeft geholpen endaar zal ze je (geheel terrecht) dankbaar voor zijn.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 23 juli 2009 om 15:46
quote:[message=3599991,noline]elske schreef op 23 juli 2009
edit: opvoeding is inderdaad ook heel belangrijk in deze. Als je van je ouders meekrijgt dat jij goed genoeg bent en dat jij je grenzen kan aangeven, dat er rekening met je wordt gehouden,dan is dat alleen maar goed. Het is jammer dat ik dat niet zo gehad heb.
Dit vind ik een hele mooie en zeker ook waar! Ik heb geen last van mijn pestverleden, mede dankzij de rol van mijn ouders. Zij zijn mijn grootste fan en hebben mij als kind overal in gesteund. Dit maakt je sterk.
En lieve TO, jij kan dit ook meegeven aan jouw kind. Zelfs al zal het gepest worden op school, of achtergesteld door een oma.
edit: opvoeding is inderdaad ook heel belangrijk in deze. Als je van je ouders meekrijgt dat jij goed genoeg bent en dat jij je grenzen kan aangeven, dat er rekening met je wordt gehouden,dan is dat alleen maar goed. Het is jammer dat ik dat niet zo gehad heb.
Dit vind ik een hele mooie en zeker ook waar! Ik heb geen last van mijn pestverleden, mede dankzij de rol van mijn ouders. Zij zijn mijn grootste fan en hebben mij als kind overal in gesteund. Dit maakt je sterk.
En lieve TO, jij kan dit ook meegeven aan jouw kind. Zelfs al zal het gepest worden op school, of achtergesteld door een oma.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 15:51
@iris je post van 15.42: Ik heb dat boek gelezen he over ouders die hun kind niet goed behandelen, en het gedrag dat het kind daarvan krijgt. Veel karaktereigenschappen die in het boek genoemd werden, heeft mijn vriend ook. Ik zie dit als een direct gevolg van de manier waarop zijn moeder hem behandeld.
Er zijn veel kinderen die gepest worden die depressief raken. Dit als direct gevolg van het pesten. Ik vind zelf dat je dus wel iemand de schuld kunt geven hoe iemand over zichzelf denkt. Als je basis die je meekrijgt is dat jij minderwaardig bent aan een ander, omdat andere mensen jou dit aanpraten, dan is een logisch gevolg dat je niet positief over jezelf denkt. Dit komt echt door die mensen.
Iedereen is anders. De een zal hier anders mee omgaan dan de ander. Als blijkt dat iemand hier niet goed mee om kan gaan, of onvoldoende steun vindt om er bovenop te komen, wil nog niet zeggen dat het zijn eigen schuld is dat hij negatief over zichzelf denkt.
Het is goed om je leven in eigen hand te nemen. Maar als dit om een of andere reden niet zo goed zou lukken, dan is het denk ik wel belangrijk om te weten dat jij hier zelf geen schuld aan hebt.
Er zijn veel kinderen die gepest worden die depressief raken. Dit als direct gevolg van het pesten. Ik vind zelf dat je dus wel iemand de schuld kunt geven hoe iemand over zichzelf denkt. Als je basis die je meekrijgt is dat jij minderwaardig bent aan een ander, omdat andere mensen jou dit aanpraten, dan is een logisch gevolg dat je niet positief over jezelf denkt. Dit komt echt door die mensen.
Iedereen is anders. De een zal hier anders mee omgaan dan de ander. Als blijkt dat iemand hier niet goed mee om kan gaan, of onvoldoende steun vindt om er bovenop te komen, wil nog niet zeggen dat het zijn eigen schuld is dat hij negatief over zichzelf denkt.
Het is goed om je leven in eigen hand te nemen. Maar als dit om een of andere reden niet zo goed zou lukken, dan is het denk ik wel belangrijk om te weten dat jij hier zelf geen schuld aan hebt.
donderdag 23 juli 2009 om 15:58
Ik zeg ook niet dat het iemands eigen schuld is, ik zeg alleen dat iemand het zelf in de hand heeft (al dan niet met gespecialiseerde hulp) welke invloed het op je toekomst laat hebben.
Ik neem aan dat je je beter wilt voelen toch? Dan denk ik dat stap 1 is het een plek te geven voor jezelf en je te richten op de toekomst....
Depressie is sowieso een heel ander iets. Dat kun je zelf niet oplossen.
Ik neem aan dat je je beter wilt voelen toch? Dan denk ik dat stap 1 is het een plek te geven voor jezelf en je te richten op de toekomst....
Depressie is sowieso een heel ander iets. Dat kun je zelf niet oplossen.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 15:59
quote:Iris27 schreef op 23 juli 2009 @ 15:42:
[...]
Ik weet hoe het is om als kind gepest te worden, heel goed zelfs. Ik viel ook overal buiten, gewoon omdat ik mij niet voegde naar de groep. En als kind was dat ook zeker niet leuk nee.
Maar ik heb als volwassenen besloten om dit geen invloed te laten hebben op mij als persoon hoe ik nu ben. Ik weet dat ik net zo waardevol ben als ieder ander persoon. Ik denk zelfs dat het mij sterker gemaakt heeft, juist omdat ik weet hoe het is om tegenslag te kennen.
En ik zal het daarom altijd opnemen voor de zwakkere in een groep.
Wat ik bedoel met een slachtofferrol, is dat ik in TO's post lees dat zoveel zaken uit het verleden en uit haar omgeving haar beinvloeden op hoe zij is en over zichzelf denkt. Dat is zo zonde!!
Niemand, maar werkelijk ook niemand kun je de 'schuld' geven van hoe jij over jezelf denkt. Dat is in je eigen controle.
Ik wil het probleem niet bagitalliseren. Echt niet. Maar ik blijf erbij dat je zelf degene bent die het kunt veranderen.
@Iris, wat jij hebt gedaan is zo ontzettend knap!
En meestal lukt mij dat ook wel hoor.
Ik bedoel ik heb een schat van een man en twee geweldige kids en ze houden van me, alleen al daarom ben ik de moeite waard.
En ja, in een boel opzichten heeft het verleden me een stuk sterker gemaakt.
Alleen soms, zoals toen we over kinderen begonnen, komt dat verleden en de bijbehorende angst weer boven.
Ik laat me er niet door leiden maar het is er wel.
Ik denk dat je kunt zeggen dat ik ook de negatieve dingen die ik aan die periode omarm en accepteer.
Ik laat me er niet door sturen maar soms gaat het negeren ook niet helemaal.
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar ik denk dat je zelfbeeld in je jeugd wordt gevormt en als je dan zoals bij elske op school en zelfs thuis te horen krijgt dat je er niet mag zijn dan zit dat erg diep dat negatieve zelfbeeld.
Het is dan wel heel erg moeilijk om je daar niet door te laten beinvloeden.
En dat beeld is toch echt niet haar eigen "schuld" ik denk dat je dan als er al "schuld"is die bij een rotverleden in zijn geheel kan en mag leggen.
Zolang je je maar probeerd bewust te worden van het feit dat dat beeld is vervormd en niet helder en juist is.
Maar dat is een proces van jaren en erg moeilijk om doorheen te komen.
Ik vrees dat jij dat ook wel weet ( zou zo graag zien dat je ene fijner verleden had zodat je het niet wist )
[...]
Ik weet hoe het is om als kind gepest te worden, heel goed zelfs. Ik viel ook overal buiten, gewoon omdat ik mij niet voegde naar de groep. En als kind was dat ook zeker niet leuk nee.
Maar ik heb als volwassenen besloten om dit geen invloed te laten hebben op mij als persoon hoe ik nu ben. Ik weet dat ik net zo waardevol ben als ieder ander persoon. Ik denk zelfs dat het mij sterker gemaakt heeft, juist omdat ik weet hoe het is om tegenslag te kennen.
En ik zal het daarom altijd opnemen voor de zwakkere in een groep.
Wat ik bedoel met een slachtofferrol, is dat ik in TO's post lees dat zoveel zaken uit het verleden en uit haar omgeving haar beinvloeden op hoe zij is en over zichzelf denkt. Dat is zo zonde!!
Niemand, maar werkelijk ook niemand kun je de 'schuld' geven van hoe jij over jezelf denkt. Dat is in je eigen controle.
Ik wil het probleem niet bagitalliseren. Echt niet. Maar ik blijf erbij dat je zelf degene bent die het kunt veranderen.
@Iris, wat jij hebt gedaan is zo ontzettend knap!
En meestal lukt mij dat ook wel hoor.
Ik bedoel ik heb een schat van een man en twee geweldige kids en ze houden van me, alleen al daarom ben ik de moeite waard.
En ja, in een boel opzichten heeft het verleden me een stuk sterker gemaakt.
Alleen soms, zoals toen we over kinderen begonnen, komt dat verleden en de bijbehorende angst weer boven.
Ik laat me er niet door leiden maar het is er wel.
Ik denk dat je kunt zeggen dat ik ook de negatieve dingen die ik aan die periode omarm en accepteer.
Ik laat me er niet door sturen maar soms gaat het negeren ook niet helemaal.
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar ik denk dat je zelfbeeld in je jeugd wordt gevormt en als je dan zoals bij elske op school en zelfs thuis te horen krijgt dat je er niet mag zijn dan zit dat erg diep dat negatieve zelfbeeld.
Het is dan wel heel erg moeilijk om je daar niet door te laten beinvloeden.
En dat beeld is toch echt niet haar eigen "schuld" ik denk dat je dan als er al "schuld"is die bij een rotverleden in zijn geheel kan en mag leggen.
Zolang je je maar probeerd bewust te worden van het feit dat dat beeld is vervormd en niet helder en juist is.
Maar dat is een proces van jaren en erg moeilijk om doorheen te komen.
Ik vrees dat jij dat ook wel weet ( zou zo graag zien dat je ene fijner verleden had zodat je het niet wist )
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 23 juli 2009 om 15:59
quote:BJF33 schreef op 23 juli 2009 @ 15:42:
Mutsie, jij en je zus kwamen dus voor een zelfde dilemma te staan.
Een "probleem" dat opgelost moest worden.
En ondanks dezelfde opvoeding, maakten ( of zouden) jullie een andere keuze maken.
Zo is het dus ook met pesten.
Je unt een kind weerbaar proberen te maken.
Bij de één zal dat werken, en met een beetje geluk is één keer van je afbijten dan voldoende ( helaas werkt dat niet altijd zoals bij mij en Elske wel duidelijk is)
Maar het andere kind zal, doordat het gewoon anders is van karakter niet werken.
Wil je dat kind dan zeggen dat als hij of zij maar weerbaar zou zijn geworden zoals je hebt geprobeerd te doen ze niet gepest zouden worden?
Denk je echt dat het alleen maar aan de weerbaarheid van je zusje lag dat ze werd gepest?
Dat ze het dus eigenlijk over zichzelf heeft afgeroepen?
Ik hoop niet dat je dat toen tegen haar hebt gezegd.
Ik vrees dat haar toch al wankele zelfvertrouwen daardoor nog veel meer deuken zou hebben opgelopen.
Al ben ik wel blij voor haar dat ze jou had en heeft!
Je bent voor haar opgekomen en het heeft geholpen endaar zal ze je (geheel terrecht) dankbaar voor zijn.
Natuurlijk niet!
zij was gewwoon niet in staat , werd overrompeld door al die 'perfecte meisjes' in haar ogen. Nadat ik haar geholpen had is het enige wat ik gezegd heb: Zie je wat een laffe k***wijven het zijn, een paar goede klappen en ze houden voor altijd hun bek. Je hoeft niet bang te zijn, en als je wil mag je me altijd bellen hoor, dan kom ik weer!!! verder heb ik niets gezegd. Ze was inderdaad dankbaar, maar sindsdien komt ze zelf voor zichzelf op en ze is nu gewoon een hele zelfverzekerde meid die heel populair is heeft veel vrienden, is knap doet wat met haar uiterlijk, het gaat geweldig met haar. Ik zeg niet dat dat komt door dat ik haar toen geholpen heb maar ze ziet wel wat voor effect het heeft als je heel zelfverzekerd voor jezelf opkomt. Ben blij dat het zo heeft uitgepakt maar inderdaad misschien werkt het niet voor iedereen zo.
Mutsie, jij en je zus kwamen dus voor een zelfde dilemma te staan.
Een "probleem" dat opgelost moest worden.
En ondanks dezelfde opvoeding, maakten ( of zouden) jullie een andere keuze maken.
Zo is het dus ook met pesten.
Je unt een kind weerbaar proberen te maken.
Bij de één zal dat werken, en met een beetje geluk is één keer van je afbijten dan voldoende ( helaas werkt dat niet altijd zoals bij mij en Elske wel duidelijk is)
Maar het andere kind zal, doordat het gewoon anders is van karakter niet werken.
Wil je dat kind dan zeggen dat als hij of zij maar weerbaar zou zijn geworden zoals je hebt geprobeerd te doen ze niet gepest zouden worden?
Denk je echt dat het alleen maar aan de weerbaarheid van je zusje lag dat ze werd gepest?
Dat ze het dus eigenlijk over zichzelf heeft afgeroepen?
Ik hoop niet dat je dat toen tegen haar hebt gezegd.
Ik vrees dat haar toch al wankele zelfvertrouwen daardoor nog veel meer deuken zou hebben opgelopen.
Al ben ik wel blij voor haar dat ze jou had en heeft!
Je bent voor haar opgekomen en het heeft geholpen endaar zal ze je (geheel terrecht) dankbaar voor zijn.
Natuurlijk niet!
zij was gewwoon niet in staat , werd overrompeld door al die 'perfecte meisjes' in haar ogen. Nadat ik haar geholpen had is het enige wat ik gezegd heb: Zie je wat een laffe k***wijven het zijn, een paar goede klappen en ze houden voor altijd hun bek. Je hoeft niet bang te zijn, en als je wil mag je me altijd bellen hoor, dan kom ik weer!!! verder heb ik niets gezegd. Ze was inderdaad dankbaar, maar sindsdien komt ze zelf voor zichzelf op en ze is nu gewoon een hele zelfverzekerde meid die heel populair is heeft veel vrienden, is knap doet wat met haar uiterlijk, het gaat geweldig met haar. Ik zeg niet dat dat komt door dat ik haar toen geholpen heb maar ze ziet wel wat voor effect het heeft als je heel zelfverzekerd voor jezelf opkomt. Ben blij dat het zo heeft uitgepakt maar inderdaad misschien werkt het niet voor iedereen zo.
donderdag 23 juli 2009 om 16:01
donderdag 23 juli 2009 om 16:03
depressie kan ook komen door het grensoverschreidende gedrag van andere mensen.
Ik dacht echt dat je het wel zo bedoelde, dat je niemand anders de schuld kunt geven hoe je over jezelf denkt.
Ik heb zelf heel veel hulp gehad. Toch zijn mijn problemen nog niet allemaal over. Mijn zelfbeeld is nog niet hoe het moet zijn. Ben nog steeds onzeker e.d. Het is hoe bjf33 het eerder beschreef: het is zo vanzelfsprekend dat jij niets bent, dat jij geen normale relatie/vriendschappen met mensen kan hebben, dat een ander altijd gelijk heeft en jij niet. enz enz. Dit is de basis geworden hoe je over jezelf denkt, vast komen te zitten in je denkpatroon. Gekomen door jarenlange vernederingen. Het is moeilijk daar vanaf te stappen. Niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Kost jaren.
Ik dacht echt dat je het wel zo bedoelde, dat je niemand anders de schuld kunt geven hoe je over jezelf denkt.
Ik heb zelf heel veel hulp gehad. Toch zijn mijn problemen nog niet allemaal over. Mijn zelfbeeld is nog niet hoe het moet zijn. Ben nog steeds onzeker e.d. Het is hoe bjf33 het eerder beschreef: het is zo vanzelfsprekend dat jij niets bent, dat jij geen normale relatie/vriendschappen met mensen kan hebben, dat een ander altijd gelijk heeft en jij niet. enz enz. Dit is de basis geworden hoe je over jezelf denkt, vast komen te zitten in je denkpatroon. Gekomen door jarenlange vernederingen. Het is moeilijk daar vanaf te stappen. Niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Kost jaren.
donderdag 23 juli 2009 om 16:05
quote:Iris27 schreef op 23 juli 2009 @ 15:58:
Ik zeg ook niet dat het iemands eigen schuld is, ik zeg alleen dat iemand het zelf in de hand heeft (al dan niet met gespecialiseerde hulp) welke invloed het op je toekomst laat hebben.
Ik neem aan dat je je beter wilt voelen toch? Dan denk ik dat stap 1 is het een plek te geven voor jezelf en je te richten op de toekomst....
Depressie is sowieso een heel ander iets. Dat kun je zelf niet oplossen.
Kijk en nu snap ik je pas echt geloof ik, hier ben ik het namelijk wel mee eens.
Maar dan heb je het over wat je kunt doen om uit de situatie te komen waar je in zit niet over dat je het in het begin zo voelt maar over hoe je dat gevoel kunt veranderen.
Ik zeg ook niet dat het iemands eigen schuld is, ik zeg alleen dat iemand het zelf in de hand heeft (al dan niet met gespecialiseerde hulp) welke invloed het op je toekomst laat hebben.
Ik neem aan dat je je beter wilt voelen toch? Dan denk ik dat stap 1 is het een plek te geven voor jezelf en je te richten op de toekomst....
Depressie is sowieso een heel ander iets. Dat kun je zelf niet oplossen.
Kijk en nu snap ik je pas echt geloof ik, hier ben ik het namelijk wel mee eens.
Maar dan heb je het over wat je kunt doen om uit de situatie te komen waar je in zit niet over dat je het in het begin zo voelt maar over hoe je dat gevoel kunt veranderen.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 23 juli 2009 om 16:07
@BJF33
Denk dat ik er ook nog wel op sommige momenten last van heb. Is ook wel logisch want alles wat je meemaakt in je verleden vormt je tot wie je nu bent. Zowel positief als negatief.
Maar als je de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk, in het hier en nu, bij jezelf legt en constuctief kan en wil kijken naar hoe je je leven vorm wilt geven. Dan kun je dus gewoon besluiten geen waarde meer toe te kennen aan het pestverleden (of welke externe factoor dan ook!). In de praktijk zal dat heus nog wel eens mis gaan, iedereen heeft dipjes en onzekerheden, ook ondergetekende. Maar ik vind het gewoon zo zonde om je leven nu te laten verzieken door iets uit het verleden.
Denk dat ik er ook nog wel op sommige momenten last van heb. Is ook wel logisch want alles wat je meemaakt in je verleden vormt je tot wie je nu bent. Zowel positief als negatief.
Maar als je de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk, in het hier en nu, bij jezelf legt en constuctief kan en wil kijken naar hoe je je leven vorm wilt geven. Dan kun je dus gewoon besluiten geen waarde meer toe te kennen aan het pestverleden (of welke externe factoor dan ook!). In de praktijk zal dat heus nog wel eens mis gaan, iedereen heeft dipjes en onzekerheden, ook ondergetekende. Maar ik vind het gewoon zo zonde om je leven nu te laten verzieken door iets uit het verleden.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:07
@elske: mijn hele insteek is vanaf het begin al: handel niet uit angst, leef je leven, probeer je kind zo veel mogelij kzelfvertrouwen mee te geven door het te stimuleren en te prijzen, leer je kind grenzen aangeven en respecteer de grenzen van je kind , en geniet van je leven!!!!! meer kan je niet doen, ALS je kind uiteindelijk gepest wordt dan zijn er tientallen dingen die je alsnog kan doen er aan. ( zorgen dat hij of zij een grote broer/zus heeft gnagna nee joke) Ik snap dat je zelfvertrouwen nu moet opbouwen, maar jij en TO weten nu in ieder geval hoe je je kind NIET moet opvoeden dus!
donderdag 23 juli 2009 om 16:09
quote:BJF33 schreef op 23 juli 2009 @ 16:05:
[...]
Kijk en nu snap ik je pas echt geloof ik, hier ben ik het namelijk wel mee eens.
Maar dan heb je het over wat je kunt doen om uit de situatie te komen waar je in zit niet over dat je het in het begin zo voelt maar over hoe je dat gevoel kunt veranderen.
Ja!
Je hebt er niets aan om te blijven hangen in het verleden.
[...]
Kijk en nu snap ik je pas echt geloof ik, hier ben ik het namelijk wel mee eens.
Maar dan heb je het over wat je kunt doen om uit de situatie te komen waar je in zit niet over dat je het in het begin zo voelt maar over hoe je dat gevoel kunt veranderen.
Ja!
Je hebt er niets aan om te blijven hangen in het verleden.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:12
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:03:
depressie kan ook komen door het grensoverschreidende gedrag van andere mensen.
Ik dacht echt dat je het wel zo bedoelde, dat je niemand anders de schuld kunt geven hoe je over jezelf denkt.
Ik heb zelf heel veel hulp gehad. Toch zijn mijn problemen nog niet allemaal over. Mijn zelfbeeld is nog niet hoe het moet zijn. Ben nog steeds onzeker e.d. Het is hoe bjf33 het eerder beschreef: het is zo vanzelfsprekend dat jij niets bent, dat jij geen normale relatie/vriendschappen met mensen kan hebben, dat een ander altijd gelijk heeft en jij niet. enz enz. Dit is de basis geworden hoe je over jezelf denkt, vast komen te zitten in je denkpatroon. Gekomen door jarenlange vernederingen. Het is moeilijk daar vanaf te stappen. Niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Kost jaren.
Ook jij bent de moeite waard. Echt!
depressie kan ook komen door het grensoverschreidende gedrag van andere mensen.
Ik dacht echt dat je het wel zo bedoelde, dat je niemand anders de schuld kunt geven hoe je over jezelf denkt.
Ik heb zelf heel veel hulp gehad. Toch zijn mijn problemen nog niet allemaal over. Mijn zelfbeeld is nog niet hoe het moet zijn. Ben nog steeds onzeker e.d. Het is hoe bjf33 het eerder beschreef: het is zo vanzelfsprekend dat jij niets bent, dat jij geen normale relatie/vriendschappen met mensen kan hebben, dat een ander altijd gelijk heeft en jij niet. enz enz. Dit is de basis geworden hoe je over jezelf denkt, vast komen te zitten in je denkpatroon. Gekomen door jarenlange vernederingen. Het is moeilijk daar vanaf te stappen. Niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Kost jaren.
Ook jij bent de moeite waard. Echt!
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:12
post van 16:09: dat klopt helemaal!
Ik heb daar zelf wel moeite mee. Je loopt toch af en toe tegen dingen aan en dan vind ik het moeilijk om te zeggen: fuck al die 10 jaar dat ik ben uitgescholden, belachelijk gemaakt, uitgelachen, buitengesloten enz enz want er was helemaal niets van waar wat ze zeiden. Ik was een hartstikke leuk kind en er was helemaal niets mis met mij. snap je? Ik zou willen dat ik dat nog eens kan.
Ik heb daar zelf wel moeite mee. Je loopt toch af en toe tegen dingen aan en dan vind ik het moeilijk om te zeggen: fuck al die 10 jaar dat ik ben uitgescholden, belachelijk gemaakt, uitgelachen, buitengesloten enz enz want er was helemaal niets van waar wat ze zeiden. Ik was een hartstikke leuk kind en er was helemaal niets mis met mij. snap je? Ik zou willen dat ik dat nog eens kan.
donderdag 23 juli 2009 om 16:13
Klopt, je moet de lessen die je hebt geleerd meenemen en je blik op de toekomst richten en je hoofd bij het heden houden.
En dat gaat met vallen en opstaan, zeker met een verleden als gepeste, en als gepeste die thuis ook nog eens werdt vernederd door een ouder zal je regelmatig vallen.
Maar ook regelmatig weer opstaan.
Er is een engels gezegde, what doesn't kill you makes you stronger. en zo is het.
Nu alleen nog die kracht voelen in elke vezel van je lijf..... god wat klinkt dat makkelijk en wat is het eigenlijk moeilijk
En dat gaat met vallen en opstaan, zeker met een verleden als gepeste, en als gepeste die thuis ook nog eens werdt vernederd door een ouder zal je regelmatig vallen.
Maar ook regelmatig weer opstaan.
Er is een engels gezegde, what doesn't kill you makes you stronger. en zo is het.
Nu alleen nog die kracht voelen in elke vezel van je lijf..... god wat klinkt dat makkelijk en wat is het eigenlijk moeilijk
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 23 juli 2009 om 16:19
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:12:
post van 16:09: dat klopt helemaal!
Ik heb daar zelf wel moeite mee. Je loopt toch af en toe tegen dingen aan en dan vind ik het moeilijk om te zeggen: fuck al die 10 jaar dat ik ben uitgescholden, belachelijk gemaakt, uitgelachen, buitengesloten enz enz want er was helemaal niets van waar wat ze zeiden. Ik was een hartstikke leuk kind en er was helemaal niets mis met mij. snap je? Ik zou willen dat ik dat nog eens kan.
Dat is ook zo. Er was (en is) niets mis met jou!
Jij bent wie je bent. Men kan hooguit iets aan te merken hebben op je handelen, maar nooit op wie jij bent. Want wie zijn zij dan wel helemaal niet om dat te beoordelen?! Niemand is meer waard dan jij, dus ik geef niemand de 'macht' een waardeoordeel over mij als persoon te geven.
Ik respecteer de mensen van wie ik houd in hun mening over mij. Maar dan nog... Ik weet wie ik ben, en wat ik kan. En niemand gaat mij anders vertellen.
Zo.
post van 16:09: dat klopt helemaal!
Ik heb daar zelf wel moeite mee. Je loopt toch af en toe tegen dingen aan en dan vind ik het moeilijk om te zeggen: fuck al die 10 jaar dat ik ben uitgescholden, belachelijk gemaakt, uitgelachen, buitengesloten enz enz want er was helemaal niets van waar wat ze zeiden. Ik was een hartstikke leuk kind en er was helemaal niets mis met mij. snap je? Ik zou willen dat ik dat nog eens kan.
Dat is ook zo. Er was (en is) niets mis met jou!
Jij bent wie je bent. Men kan hooguit iets aan te merken hebben op je handelen, maar nooit op wie jij bent. Want wie zijn zij dan wel helemaal niet om dat te beoordelen?! Niemand is meer waard dan jij, dus ik geef niemand de 'macht' een waardeoordeel over mij als persoon te geven.
Ik respecteer de mensen van wie ik houd in hun mening over mij. Maar dan nog... Ik weet wie ik ben, en wat ik kan. En niemand gaat mij anders vertellen.
Zo.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:21
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:18:
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.
Ja schoonmoeders dat blijft een moelijk onderwerp... sowieso al natuurlijk.
Hoe staat je vriend in dit geheel? Denkt hij er net zo over als jij?
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.
Ja schoonmoeders dat blijft een moelijk onderwerp... sowieso al natuurlijk.
Hoe staat je vriend in dit geheel? Denkt hij er net zo over als jij?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:21
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:18:
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.Als je vriend dat niet erg vind, dan zou ik dat doen. Weg met negativiteit! tijd voor positieve energie, positieve mensen om jou heen
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.Als je vriend dat niet erg vind, dan zou ik dat doen. Weg met negativiteit! tijd voor positieve energie, positieve mensen om jou heen
donderdag 23 juli 2009 om 16:26
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:18:
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.
Pff een moeilijke vraag hoor.
Je vriend heeft een lichte vorm van autisme en dus kun je van hem niet helemaal verwachten wat je van iemand die dat niet heeft zou kunnen verwachten.
Kun je er met hem over praten denk je?
Kun je hem duidelijk maken dat je hem zijn contact met zijn moeder gunt en dat hij rustig kan gaan waneer hij wil, maar dat jij haar liever niet meer ziet?
En denk je dat ze, als jij er niet bent, in staat is om hem te sturen in wat ze wil zodat hij jou gaat zien zoals zij je ziet?
wat zouden jullie nou met mijn schoonmoeder doen? Gewoon niet meer gaan?
Het gaat al jaren niet, we zijn het tegenovergestelde van elkaar en denken en gedragen ons ook totaal anders. Dat botst heel erg.
Pff een moeilijke vraag hoor.
Je vriend heeft een lichte vorm van autisme en dus kun je van hem niet helemaal verwachten wat je van iemand die dat niet heeft zou kunnen verwachten.
Kun je er met hem over praten denk je?
Kun je hem duidelijk maken dat je hem zijn contact met zijn moeder gunt en dat hij rustig kan gaan waneer hij wil, maar dat jij haar liever niet meer ziet?
En denk je dat ze, als jij er niet bent, in staat is om hem te sturen in wat ze wil zodat hij jou gaat zien zoals zij je ziet?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 23 juli 2009 om 16:29
Mijn vriend is als dat bv uit het boek. Altijd heel afhankelijk van haar geweest zodat zij altijd de baas heeft kunnen spelen over hem. Hij is niet heel assertief, zelfverzekerd. Hij durft niet zo goed tegen haar in te gaan, heeft ook geen zin in gezeik, dus daarom geeft hij haar maar haar zin.
Uiteindelijk vindt hij dat wij allebei moeilijk zijn.
Hij geeft ons allebei gelijk in bepaalde punten. Hij vindt bv ook dat zijn moeder niet meer bij ons in huis hoeft te vertellen hoe wij alles neer moeten zetten, of dat ze dit en dat niet mooi vindt. Hij vindt dat zij over kleine, onbelangrijke dingen moeilijk doet.
Hij zou het wel fijn vinden als ik in keer in de maand of zo (komt niet zo precies) meega om bij haar te eten bv. Hij eet meestal 1x per week bij haar. Ik heb daar zelf geen behoefte meer aan.
Iemand die valt over beeldjes die scheef staan, over hoe dozen op zolder opgestapeld staan, en dan zegt dat ik moeilijk ben en overal over val, en dat alles aan mij ligt, daar heb ik eerlijk gezegd geen zin meer in.
Uiteindelijk vindt hij dat wij allebei moeilijk zijn.
Hij geeft ons allebei gelijk in bepaalde punten. Hij vindt bv ook dat zijn moeder niet meer bij ons in huis hoeft te vertellen hoe wij alles neer moeten zetten, of dat ze dit en dat niet mooi vindt. Hij vindt dat zij over kleine, onbelangrijke dingen moeilijk doet. Hij zou het wel fijn vinden als ik in keer in de maand of zo (komt niet zo precies) meega om bij haar te eten bv. Hij eet meestal 1x per week bij haar. Ik heb daar zelf geen behoefte meer aan.
Iemand die valt over beeldjes die scheef staan, over hoe dozen op zolder opgestapeld staan, en dan zegt dat ik moeilijk ben en overal over val, en dat alles aan mij ligt, daar heb ik eerlijk gezegd geen zin meer in.
donderdag 23 juli 2009 om 16:32
bjf33: ik denk dat ze hem wel probeert te sturen om dan hier in huis toch nog dingen naar haar zin te krijgen. Maar dit lukt niet meer zo makkelijk als eerst. (vaak helemaal niet meer)
Ze probeert wel om mij in een negatief daglicht te plaatsen, (ze vroeg bv laatst aan mijn vriend of hij bang voor mij is omdat zij niet meer alles kan verplaatsen in ons huis) maar ik daarvan heb ik helemaal niet het idee dat dat gaat lukken.
Ze probeert wel om mij in een negatief daglicht te plaatsen, (ze vroeg bv laatst aan mijn vriend of hij bang voor mij is omdat zij niet meer alles kan verplaatsen in ons huis) maar ik daarvan heb ik helemaal niet het idee dat dat gaat lukken.
donderdag 23 juli 2009 om 16:36
Zozo lekkere schoonmoeder inderdaad, mijn hemel. Gaat ze echt zeuren over beeldjes die scheef staan?!? Tssss.
En zegt zij dat jij moeilijk BENT. Nee nee nee.
In het geval van een scheefstaand beeldje bijvoorbeeld. Probeer dat niet te zien als een aanval op hoe jij bent. Jouw huis, en al wil je die dingen op zijn kop zetten! Dat bepaal jij lekker.
Je kunt twee dingen doen. Of gewoon lekker mijden. Niet meer heen gaan en de negativiteit ontwijken. Kan vriendlief wel gaat eten, maar blijf jij lekker thuis. (erg aantrekkelijke optie begrijp ik).
Of je kunt wel met enige regelmaat langsgaan, en de opmerkingen die zij maakt gewoon niet boeiend vinden. Ja lekker belangrijk wat zij ervan vindt. Negeren en doorgaan over een ander onderwerp ofzo.... En als ze echt opmerkingen maakt over jouw persoon, dan geef je je grens eens duidelijk aan. En als jij het niet boeiend vindt hoe zij er over denkt, dan is het dus ook gewoon niet boeiend.
Laatste optie zou ik doen hahaha.
En zegt zij dat jij moeilijk BENT. Nee nee nee.
In het geval van een scheefstaand beeldje bijvoorbeeld. Probeer dat niet te zien als een aanval op hoe jij bent. Jouw huis, en al wil je die dingen op zijn kop zetten! Dat bepaal jij lekker.
Je kunt twee dingen doen. Of gewoon lekker mijden. Niet meer heen gaan en de negativiteit ontwijken. Kan vriendlief wel gaat eten, maar blijf jij lekker thuis. (erg aantrekkelijke optie begrijp ik).
Of je kunt wel met enige regelmaat langsgaan, en de opmerkingen die zij maakt gewoon niet boeiend vinden. Ja lekker belangrijk wat zij ervan vindt. Negeren en doorgaan over een ander onderwerp ofzo.... En als ze echt opmerkingen maakt over jouw persoon, dan geef je je grens eens duidelijk aan. En als jij het niet boeiend vindt hoe zij er over denkt, dan is het dus ook gewoon niet boeiend.
Laatste optie zou ik doen hahaha.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 23 juli 2009 om 16:39
quote:elske schreef op 23 juli 2009 @ 16:32:
bjf33: ik denk dat ze hem wel probeert te sturen om dan hier in huis toch nog dingen naar haar zin te krijgen. Maar dit lukt niet meer zo makkelijk als eerst. (vaak helemaal niet meer)
Ze probeert wel om mij in een negatief daglicht te plaatsen, (ze vroeg bv laatst aan mijn vriend of hij bang voor mij is omdat zij niet meer alles kan verplaatsen in ons huis) maar ik daarvan heb ik helemaal niet het idee dat dat gaat lukken.
bjf33: ik denk dat ze hem wel probeert te sturen om dan hier in huis toch nog dingen naar haar zin te krijgen. Maar dit lukt niet meer zo makkelijk als eerst. (vaak helemaal niet meer)
Ze probeert wel om mij in een negatief daglicht te plaatsen, (ze vroeg bv laatst aan mijn vriend of hij bang voor mij is omdat zij niet meer alles kan verplaatsen in ons huis) maar ik daarvan heb ik helemaal niet het idee dat dat gaat lukken.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
