Psyche
alle pijlers
een gesprekspartner
maandag 18 mei 2009 om 18:38
maandag 18 mei 2009 om 18:41
Eh... gewoon vrienden maken?
Iedereen heeft behoefte om over zichzelf en zijn leven van gedachte te wisselen met anderen, maar als je het zo bewust doet vanwege een psychisch probleem, zul je denk ik toch steeds uitkomen op mensen de dat óf wel interessant vinden (en hulpverlener gaan spelen) of mensen die zelf ook in de shit zitten of hebben gezeten. Niet dat dat persé slecht zou zijn om daarmee te spreken maar dat zou dan meer een soort lotgenotengroep worden en ik proef uit je woorden dat je daar niet naar op zoek bent.
Iedereen heeft behoefte om over zichzelf en zijn leven van gedachte te wisselen met anderen, maar als je het zo bewust doet vanwege een psychisch probleem, zul je denk ik toch steeds uitkomen op mensen de dat óf wel interessant vinden (en hulpverlener gaan spelen) of mensen die zelf ook in de shit zitten of hebben gezeten. Niet dat dat persé slecht zou zijn om daarmee te spreken maar dat zou dan meer een soort lotgenotengroep worden en ik proef uit je woorden dat je daar niet naar op zoek bent.
maandag 18 mei 2009 om 18:47
Daarom denk ik, vrienden zoeken.
Ik denk dat het niet gek is om vrienden te zoeken vanuit die behoefte, ik ben bv. zelf verhuisd een tijdje terug en merk dat ik ook graag vrienden wil maken, niet om dingen mee te doen (ik heb namelijk wel veel kennissen) maar juist ook om van gedachten te wisselen over allerlei zaken.
Alleen niet meteen met de deur in huis vallen, maar ik denk dat dat wel los loopt. Je hoeft echt niet te vertellen wat je problematiek is, maar ik heb zelf bv. vorig jaar nieuwe vrienden gemaakt (ook verhuisd weer ) en als vanzelfsprekend ging het met sommigen dieper dan met anderen, maar binnen die korte tijd van één jaar hebben we het over vrij heftige onderwerpen gehad zoals je ouders kwijtraken op jonge leeftijd, je man aan je 'vriendin' verliezen, om maar wat te noemen. Dat ging heel natuurlijk allemaal.
Ik denk dat het niet gek is om vrienden te zoeken vanuit die behoefte, ik ben bv. zelf verhuisd een tijdje terug en merk dat ik ook graag vrienden wil maken, niet om dingen mee te doen (ik heb namelijk wel veel kennissen) maar juist ook om van gedachten te wisselen over allerlei zaken.
Alleen niet meteen met de deur in huis vallen, maar ik denk dat dat wel los loopt. Je hoeft echt niet te vertellen wat je problematiek is, maar ik heb zelf bv. vorig jaar nieuwe vrienden gemaakt (ook verhuisd weer ) en als vanzelfsprekend ging het met sommigen dieper dan met anderen, maar binnen die korte tijd van één jaar hebben we het over vrij heftige onderwerpen gehad zoals je ouders kwijtraken op jonge leeftijd, je man aan je 'vriendin' verliezen, om maar wat te noemen. Dat ging heel natuurlijk allemaal.
maandag 18 mei 2009 om 18:55
Hey! Ja zulke vrienden wil ik wel, alleen ben ik bang dat die niet te vinden zijn... En ik geef ze ook geen kans, door de angst ze af te schrikken deel ik maar niks.
Ik ga ook verhuizen, naar een begeleide woonvorm en ik hoop eigenlijk dat ik daar wat vrienden kan maken en mijn verhaal kwijt kan. Dan heb ik geen psychiater nodig.
Het is moeilijk om te delen.
Ik ga ook verhuizen, naar een begeleide woonvorm en ik hoop eigenlijk dat ik daar wat vrienden kan maken en mijn verhaal kwijt kan. Dan heb ik geen psychiater nodig.
Het is moeilijk om te delen.
maandag 18 mei 2009 om 18:59
quote:IrisH schreef op 18 mei 2009 @ 18:41:
Er was er één, die was gevoelig en intelligent, een goede mix. Maar ze liet alles bij mij, waar het hoorde. Ze luisterde meer dan dat ze preekte.
Helaas kon ik haar niet houden En deze types zijn zeldzaam.
Maar ze bestaan echt wel! Je moet ook durven inderdaad.
Succes!
Er was er één, die was gevoelig en intelligent, een goede mix. Maar ze liet alles bij mij, waar het hoorde. Ze luisterde meer dan dat ze preekte.
Helaas kon ik haar niet houden En deze types zijn zeldzaam.
Maar ze bestaan echt wel! Je moet ook durven inderdaad.
Succes!
maandag 18 mei 2009 om 19:04
Ja IrisH dat zou een mooie kans zijn!
Ik denk zelf dat het het makkelijkst vrienden te maken is wanneer iedereen in hetzelfde schuitje zit, ik heb bv. een Master gedaan in het buitenland en daar kwam de rest ook uit het buitenland, dus iedereen was 'op zoek' naar vrienden en alleen. Misschien kan je bv. meegaan met een georganiseerde reis ofzo?
En daarnaast denk ik dat het een kwestie is van veel mensen leren kennen, liefst waarvan je al weet dat je bepaalde interesses met ze deelt, bijvoorbeeld doordat je ze leert kennen bij het volleybal, tijdens een kookcursus, taalcursus, muziekevenement, wat je maar leuk vindt. Het gaat natuurlijk lang niet altijd op maar bij boksen zul je over het algemeen een ander soort mens tegenkomen dan bij yoga (zeg ik omdat ik het allebei gedaan heb ).
Ikzelf vind het niet zo moeilijk contact te leggen maar merk dat ik vrij kieskeurig ben in het aangaan van vriendschappen, ik kan met bijna iedereen gezellig een uurtje kletsen, maar er zijn weinig mensen die ik bel om een avond mee door te brengen, of om bij mij thuis te komen eten ofzo.
Ik woon hier nu een half jaar en échte vrienden heb ik nog niet gemaakt! Tegelijkertijd vallen vroegere vrienden ook bij beetjes af (niet allemaal natuurlijk, maar een aantal) omdat ik niet meer bij ze in de buurt woon, etc. Dus ik heb ook laatst besloten dat ik er echt werk van moet maken (voor het eerst in mijn leven, dit ging tot nu toe 'vanzelf').
Vooral belangrijk denk ik is om tegen elke uitnodiging ja te zeggen, ook als het je helemaal niet zo leuk lijkt. Je weet nooit wie je er weer leert kennen en welke andere kant van iemand je leert kennen. Dit heeft mij in het verleden een aantal vriendschappen opgeleverd.
Ik denk zelf dat het het makkelijkst vrienden te maken is wanneer iedereen in hetzelfde schuitje zit, ik heb bv. een Master gedaan in het buitenland en daar kwam de rest ook uit het buitenland, dus iedereen was 'op zoek' naar vrienden en alleen. Misschien kan je bv. meegaan met een georganiseerde reis ofzo?
En daarnaast denk ik dat het een kwestie is van veel mensen leren kennen, liefst waarvan je al weet dat je bepaalde interesses met ze deelt, bijvoorbeeld doordat je ze leert kennen bij het volleybal, tijdens een kookcursus, taalcursus, muziekevenement, wat je maar leuk vindt. Het gaat natuurlijk lang niet altijd op maar bij boksen zul je over het algemeen een ander soort mens tegenkomen dan bij yoga (zeg ik omdat ik het allebei gedaan heb ).
Ikzelf vind het niet zo moeilijk contact te leggen maar merk dat ik vrij kieskeurig ben in het aangaan van vriendschappen, ik kan met bijna iedereen gezellig een uurtje kletsen, maar er zijn weinig mensen die ik bel om een avond mee door te brengen, of om bij mij thuis te komen eten ofzo.
Ik woon hier nu een half jaar en échte vrienden heb ik nog niet gemaakt! Tegelijkertijd vallen vroegere vrienden ook bij beetjes af (niet allemaal natuurlijk, maar een aantal) omdat ik niet meer bij ze in de buurt woon, etc. Dus ik heb ook laatst besloten dat ik er echt werk van moet maken (voor het eerst in mijn leven, dit ging tot nu toe 'vanzelf').
Vooral belangrijk denk ik is om tegen elke uitnodiging ja te zeggen, ook als het je helemaal niet zo leuk lijkt. Je weet nooit wie je er weer leert kennen en welke andere kant van iemand je leert kennen. Dit heeft mij in het verleden een aantal vriendschappen opgeleverd.
maandag 18 mei 2009 om 19:06
Oh en verrassend genoeg heb ik ook heel regelmatig heel waardevolle gesprekken op onverwachte plekken, met onverwachte mensen. De oma van mijn vriendin, een collega van een nicht die ik tegenkom op een feestje, die meneer die naast mij op de bus zat te wachten, enzovoort. Dat zijn dan geen vaste gesprekspartners maar toch kan dat soms een glimlach opleveren voor de hele dag (of week )
maandag 18 mei 2009 om 19:15
maandag 18 mei 2009 om 19:25
Iris, je hoeft toch niet meteen bij het eerste voorstelrondje te zeggen Hoi ik ben IrisH en ik woon samen met andere jongeren in een begeleid wonen project?
Ik denk dat als dat het allereerste is wat mensen van je weten ze wel een vooroordeel zullen vormen (net als wanneer het allereerste wat ze van je weten is dat je in de playboy hebt gestaan ofzo), maar wanneer ze je al een beetje kennen zal dat minder meer boeien.
Ik denk dat als dat het allereerste is wat mensen van je weten ze wel een vooroordeel zullen vormen (net als wanneer het allereerste wat ze van je weten is dat je in de playboy hebt gestaan ofzo), maar wanneer ze je al een beetje kennen zal dat minder meer boeien.
maandag 18 mei 2009 om 19:26
Hoi Iris,
Op mij kom je over als een ontzettende wijze, intelligente en lieve meid. Mag ik vragen hoe oud je bent?
Heb je geen goede vriend/vriendin die goed kan luisteren, het niet steeds terugkoppelt naar zichzelf en niet steeds gaat preken?
En wat vind je fijner, gecoacht worden face to face, of bijvoorbeeld via de mail/MSN/etc? Of een combinatie.
Misschien ook iets om over na te denken.
Op mij kom je over als een ontzettende wijze, intelligente en lieve meid. Mag ik vragen hoe oud je bent?
Heb je geen goede vriend/vriendin die goed kan luisteren, het niet steeds terugkoppelt naar zichzelf en niet steeds gaat preken?
En wat vind je fijner, gecoacht worden face to face, of bijvoorbeeld via de mail/MSN/etc? Of een combinatie.
Misschien ook iets om over na te denken.
anoniem_73098 wijzigde dit bericht op 18-05-2009 19:27
Reden: moeilijk he, spellen! ;-)
Reden: moeilijk he, spellen! ;-)
% gewijzigd
maandag 18 mei 2009 om 19:29
Oh ik denk dat je tijdens je eerste studiejaar héél veel mensen zult leren kennen. Misschien is het een idee om bij een studentenvereniging te gaan? Dan leer je in korte tijd mensen ook vrij intensief kennen, je hebt behalve de typische studentenverenigingen ook andere gezelligheidsverenigingen die gericht zijn op bepaalde zaken zoals studentensportverenigingen (bv. roeien), spelletjesverenigingen, cultuurverenigingen, internationale verenigingen, eigenlijk van alles wat. Doe ook vooral mee met de introductieweek! Oh en de studievereniging kan ook een optie zijn, trouwens. Ga echt naar die borrels toe, enzovoort.
maandag 18 mei 2009 om 19:36
Over face to face versus mail: ik ben gauw geneigd om me aan te passen aan de persoon waarmee ik in een kamer zit. Dit is ook de reden dat ik eigenlijk nooit echt op mijn gemak kan babbelen met bijv. een psychiater.
Mail lijkt me wel fijn, ik kan me op schrift wel goed uitdrukken. Al weet ik niet of het verstandig is omdat het een stuk vermijding zou zijn... of niet?
Bedankt voor je bijdrage.
Mail lijkt me wel fijn, ik kan me op schrift wel goed uitdrukken. Al weet ik niet of het verstandig is omdat het een stuk vermijding zou zijn... of niet?
Bedankt voor je bijdrage.
maandag 18 mei 2009 om 19:37
Margaretha, ik denk niet dat je echt in de gaten hebt dat er sommige problemen zijn die ongeveer iedereen te zwaar vindt. Natuurlijk is vrienden zoeken goed, maar veel mensen (ik ook) zouden nooit echt over de diepe problemen praten. Dat gaat namelijk iets verder dan een ouder verliezen (waar iedereen begrip voor heeft). Mensen rennen weg.
IrisH, geef het gewoon aan. Echt doen. Ikzelf zou me het prettigst voelen bij een intelligente neuropsychiater, gewoon omdat ik de rest redelijke onzin vind. Nu geloof ik totaal niet in praattherapie, maar dat zoek jij niet geloof ik. Je zoekt iemand die naar je luistert, waarbij je je niet hoeft te schamen. Waar je kunt zeggen waar je mee zit, iemand zonder echte band en die je bovendien nog betaalt (dus iets terug doet, ze hoeven je 'gezeik' niet zomaar aan te horen).
Ik zou dus ver weg blijven van types die Jung en Freud hoog hebben zitten, of van die creatieve mutsjes met klankschalen ofzo. Vandaar dat ik een arts prefereer en dan iemand die veel vanuit zijn arts-zijn doet (geen psycho-analytici dus).
IrisH, geef het gewoon aan. Echt doen. Ikzelf zou me het prettigst voelen bij een intelligente neuropsychiater, gewoon omdat ik de rest redelijke onzin vind. Nu geloof ik totaal niet in praattherapie, maar dat zoek jij niet geloof ik. Je zoekt iemand die naar je luistert, waarbij je je niet hoeft te schamen. Waar je kunt zeggen waar je mee zit, iemand zonder echte band en die je bovendien nog betaalt (dus iets terug doet, ze hoeven je 'gezeik' niet zomaar aan te horen).
Ik zou dus ver weg blijven van types die Jung en Freud hoog hebben zitten, of van die creatieve mutsjes met klankschalen ofzo. Vandaar dat ik een arts prefereer en dan iemand die veel vanuit zijn arts-zijn doet (geen psycho-analytici dus).
maandag 18 mei 2009 om 20:19
Jawel hoor Iris! Haha. 't Is trouwens jouw topic, dus gooi het gewoon hier neer! Volgens mij ben jij het dan kwijt en ik heb ook de indruk dat je het grappig op kunt schrijven!
Ik vind het wel rot. Veel mensen vragen hoe het met je is, maar willen eigenlijk het antwoord niet weten. Onbekende dingen vindt men vaak eng. Liefdesverdriet, een zieke of overleden ouder, examenvrees, dat begrijpt men. Maar veel mensen zijn letterlijk angstig voor het onbekende. Alsof ze worden meegezogen, alsof ze worden beinvloed. Dat mijden ze liever. Ik heb dat zelf nooit gehad, ik ben niet bang om meegezogen te worden en doe mijn vingers niet in mijn oren terwijl ik lalalallalala zing. Helaas blijkt het weinig van twee kanten te komen. Vaak genoeg meegemaakt, nogal verbitterd geworden, en ik zeg niks meer. Dat dat mijn bizarre uitingsvorm van verwerken enkel in de hand speelt...sja.
Vroeg de analyticus ook naar je dromen trouwens?
Ik vind het wel rot. Veel mensen vragen hoe het met je is, maar willen eigenlijk het antwoord niet weten. Onbekende dingen vindt men vaak eng. Liefdesverdriet, een zieke of overleden ouder, examenvrees, dat begrijpt men. Maar veel mensen zijn letterlijk angstig voor het onbekende. Alsof ze worden meegezogen, alsof ze worden beinvloed. Dat mijden ze liever. Ik heb dat zelf nooit gehad, ik ben niet bang om meegezogen te worden en doe mijn vingers niet in mijn oren terwijl ik lalalallalala zing. Helaas blijkt het weinig van twee kanten te komen. Vaak genoeg meegemaakt, nogal verbitterd geworden, en ik zeg niks meer. Dat dat mijn bizarre uitingsvorm van verwerken enkel in de hand speelt...sja.
Vroeg de analyticus ook naar je dromen trouwens?
maandag 18 mei 2009 om 21:05
Wat een klootviool!
Misschien kun je er achteraf een beetje om lachen? Ja dat heb ik dan wel altijd, want als ik er om moet gaan huilen is er zo een nieuwe zondvloed
Onbegrijpelijk he. Die vent neemt zichzelf zo serieus dat als 'ie geen condoom zou gebruiken, 'ie zwanger wordt van z'n eigen narcisme.
Analytici gaan er vanuit dat er altijd iets Heel Ergs moet zijn voorgevallen in je jeugd, want anders ben je nu niet zo. Is dat er niet, dan toch! Want dan heb je het verdrongen. Nu wordt het interessant! De graafmachine wordt in werking gezet. En weet je, ze krijgen vaak bevestiging. Niet dat dit de waarheid is, maar veel patienten zijn door hun eigen omstandigheden en nu ook nog de psychische hulp, waarop ze vertrouwen, zeer labiel en beinvloedbaar.
Ik kan er kotsmisselijk van worden en woedend ook.
Knap dat je er vanaf bent geraakt hoor, zeker als je zo jong bent.
Die mensen spelen met levens. Grrrr!
Misschien kun je er achteraf een beetje om lachen? Ja dat heb ik dan wel altijd, want als ik er om moet gaan huilen is er zo een nieuwe zondvloed
Onbegrijpelijk he. Die vent neemt zichzelf zo serieus dat als 'ie geen condoom zou gebruiken, 'ie zwanger wordt van z'n eigen narcisme.
Analytici gaan er vanuit dat er altijd iets Heel Ergs moet zijn voorgevallen in je jeugd, want anders ben je nu niet zo. Is dat er niet, dan toch! Want dan heb je het verdrongen. Nu wordt het interessant! De graafmachine wordt in werking gezet. En weet je, ze krijgen vaak bevestiging. Niet dat dit de waarheid is, maar veel patienten zijn door hun eigen omstandigheden en nu ook nog de psychische hulp, waarop ze vertrouwen, zeer labiel en beinvloedbaar.
Ik kan er kotsmisselijk van worden en woedend ook.
Knap dat je er vanaf bent geraakt hoor, zeker als je zo jong bent.
Die mensen spelen met levens. Grrrr!
maandag 18 mei 2009 om 21:08
Wat erg! Zo'n therapeut!
En dit dan:
''ik kwam binnen, en zei dat ik moe en verdrietig was, zijn reactie was dan: "nee je bent hartstikke boos!"
Wat vre-se-lijk. Dan borrelt het bij mij al, kun je nagaan.
Herkenbaar, dat aanpassen. Ik weet niet of het vermijden is, als je zelf zegt dat je je op schrift beter kan uitdrukken. Lijkt me dan geen vermijden. Alleen af en toe een echt gesprek is natuurlijk ook fijn!
Goed dat je dit topic hebt geopend! Knap hoor.
Je neemt jezelf serieus en das hartstikke belangrijk. En nu kan je gewoon schrijven wat je wilt, je kan je verhaal kwijt en er is altijd wel iemand die je leest.
Want in de OP zeg je dat je eigenlijk gewoon iemand zoekt die naar je luistert.
Nou, hier ben ik. Nog lang niet uitgeluisterd.
En dit dan:
''ik kwam binnen, en zei dat ik moe en verdrietig was, zijn reactie was dan: "nee je bent hartstikke boos!"
Wat vre-se-lijk. Dan borrelt het bij mij al, kun je nagaan.
Herkenbaar, dat aanpassen. Ik weet niet of het vermijden is, als je zelf zegt dat je je op schrift beter kan uitdrukken. Lijkt me dan geen vermijden. Alleen af en toe een echt gesprek is natuurlijk ook fijn!
Goed dat je dit topic hebt geopend! Knap hoor.
Je neemt jezelf serieus en das hartstikke belangrijk. En nu kan je gewoon schrijven wat je wilt, je kan je verhaal kwijt en er is altijd wel iemand die je leest.
Want in de OP zeg je dat je eigenlijk gewoon iemand zoekt die naar je luistert.
Nou, hier ben ik. Nog lang niet uitgeluisterd.
maandag 18 mei 2009 om 22:33
[quote]IrisH schreef op 18 mei 2009 @ 20:52:
Ook bepaalde hij graag het gespreksonderwerp, dit was dan voornamelijk Familie, Vroeger of Mij onbekende gevoelens die hij me aan probeerde te praten.
quote]
Pfff, zo herkenbaar, alleen dan op een andere manier
. Wat ik erg irritant vond, was dat de psycholoog voor mij ging bepalen wat mij het meest dwarszat. Sodeju, dat weet ik juist zelf verdikkeme het beste. De vraag waarvoor ik was gekomen bij een psycholoog ging om hoe je er mee omgaat.
Trouwens, wat een ongelooflijke randdiebel van een psychiater had jij zeg. Lekker makkelijk om te zeggen van 'oh, ik had niet in de gaten dat je het zo zwaar had'. Triest dat die mensen er zo makkelijk vanaf komen, want als jij meerdere keren hebt aangegeven dat het niet lekker gaat, heeft hij gewoon zijn werk niet correct gedaan.
Maar goed, ik ben zeer sceptisch geworden ten aanzien van psychologen en heb het gevoel dat het vak voor slechts enkelen is weggelegd. Gelukkig heb ik wel weer een bevestiging gekregen dat je eigen gevoel toch vaak de juiste is. Daar mag je best vaker bij stilstaan.
Ook bepaalde hij graag het gespreksonderwerp, dit was dan voornamelijk Familie, Vroeger of Mij onbekende gevoelens die hij me aan probeerde te praten.
quote]
Pfff, zo herkenbaar, alleen dan op een andere manier
. Wat ik erg irritant vond, was dat de psycholoog voor mij ging bepalen wat mij het meest dwarszat. Sodeju, dat weet ik juist zelf verdikkeme het beste. De vraag waarvoor ik was gekomen bij een psycholoog ging om hoe je er mee omgaat. Trouwens, wat een ongelooflijke randdiebel van een psychiater had jij zeg. Lekker makkelijk om te zeggen van 'oh, ik had niet in de gaten dat je het zo zwaar had'. Triest dat die mensen er zo makkelijk vanaf komen, want als jij meerdere keren hebt aangegeven dat het niet lekker gaat, heeft hij gewoon zijn werk niet correct gedaan.
Maar goed, ik ben zeer sceptisch geworden ten aanzien van psychologen en heb het gevoel dat het vak voor slechts enkelen is weggelegd. Gelukkig heb ik wel weer een bevestiging gekregen dat je eigen gevoel toch vaak de juiste is. Daar mag je best vaker bij stilstaan.
