Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
donderdag 25 januari 2024 om 23:12
Blij ei hier. Zoals altijd: Last minute afzeggingen en gedoetjes. Maar ik heb het nog want plan b werkte. Plan C en D bleven in de mouw zitten 
Ik had goede afspraken met de video en fotomensen gemaakt: Enkel beeld van de zijkant, achterkant, nooit frontaal tijdens praten e.d. (Ben regisseur (2de opleiding) en heb veel tv werk gedaan, dus kan best goed inschatten en instrueren 
En man oh man wat heb ik dit gemist! Een hele zaal meenemen en enthousiast zien worden. Mensen tot realisaties zien komen, gesprekken initiëren... Gewoon verbinden om samen naar beter... En zo ...
Een paar keer had ik last van 'chemobrein', kwamen de woorden niet, was ik het kwijt. Maar dat loste zichzelf op omdat het blijkbaar toevallig op de goede momenten gebeurde waardoor iemand anders gebruik maakte van die korte stilte om een grapje te maken of toevoeging te doen. De eerste keer was er even paniek maar toen zich dat organisch oploste kreeg ik vertrouwen en zat ik er helemaal in!
En ik heb meteen toezegging van de opdrachtgever gekregen dat mijn organisatie een flinke dot budget krijgt om hier een aantal vervolg bijeenkomsten/workshops e.d. rond te organiseren want 'dit is een verrassende aanpak die nu al meer resultaat heeft dan alles wat we voorheen geprobeerd hebben'. Yeeey! Mijn instinct en koppigheid....
Heb al even geslapen want was totaal gesloopt. Maar wat een adrenalinekick en bevestiging: Ik kan/heb het nog.
Dank dank aan de lieverds hier om me mee naar omhoog te stuwen.
Ik had goede afspraken met de video en fotomensen gemaakt: Enkel beeld van de zijkant, achterkant, nooit frontaal tijdens praten e.d. (Ben regisseur (2de opleiding) en heb veel tv werk gedaan, dus kan best goed inschatten en instrueren En man oh man wat heb ik dit gemist! Een hele zaal meenemen en enthousiast zien worden. Mensen tot realisaties zien komen, gesprekken initiëren... Gewoon verbinden om samen naar beter... En zo ...
Een paar keer had ik last van 'chemobrein', kwamen de woorden niet, was ik het kwijt. Maar dat loste zichzelf op omdat het blijkbaar toevallig op de goede momenten gebeurde waardoor iemand anders gebruik maakte van die korte stilte om een grapje te maken of toevoeging te doen. De eerste keer was er even paniek maar toen zich dat organisch oploste kreeg ik vertrouwen en zat ik er helemaal in!
En ik heb meteen toezegging van de opdrachtgever gekregen dat mijn organisatie een flinke dot budget krijgt om hier een aantal vervolg bijeenkomsten/workshops e.d. rond te organiseren want 'dit is een verrassende aanpak die nu al meer resultaat heeft dan alles wat we voorheen geprobeerd hebben'. Yeeey! Mijn instinct en koppigheid....
Heb al even geslapen want was totaal gesloopt. Maar wat een adrenalinekick en bevestiging: Ik kan/heb het nog.
Dank dank aan de lieverds hier om me mee naar omhoog te stuwen.
vrijdag 26 januari 2024 om 08:21
Wauw Olle, wat een energie spat er van je bericht! Ik heb vaak aan je gedacht gister. Wat fantastisch dat het zo goed ging! Dat je de touwtjes stevig genoeg in handen had, en ook met vertrouwen kon loslaten wat nodig was. Je mag supertrots zijn op jezelf. Je kunt dit, met alles wat er is en is geweest. Ik ken je helemaal niet en zelfs ik ben trots haha. Ben heel benieuwd wat voor werk je doet maar hoef je niet te vertellen hoor natuurlijk, zal vast te herkenbaar zijn. Ik hoop dat je tijd hebt/jezelf gunt om na te genieten en bij te komen vandaag.
En Avo ook trots op toch naar yoga gegaan.
Bloemenvaasje, nachtmerries zijn naar
. En deze ook verwarrend. Hopelijk heb je daarna nog verder kunnen slapen, zonder dat het terugkwam?
En Avo ook trots op toch naar yoga gegaan.
Bloemenvaasje, nachtmerries zijn naar
. En deze ook verwarrend. Hopelijk heb je daarna nog verder kunnen slapen, zonder dat het terugkwam?
vrijdag 26 januari 2024 om 08:51
Nee, is helaas niet goedgekomen vannacht. Misschien was therapie gister teveel. Ik dacht dat ik het wel aankon wat ik in de sessies inbracht, maar kan dat soms toch nog slecht inschatten. Gister kwam hard aan. Ik ben nu ook niet in het hier en nu, vooral mijn lijf niet. Dat zweven tussen toen en daar en wat nu is, geen grip hebben op mijn lijf, uiteindelijk raakt ook mijn hoofd de weg kwijt. Voor het eerst in een paar maanden ook weer drang mezelf pijn te doen, ik wil er van weg. Ik weet dat als ik eraan toegeef dat voorlopig het eind weer zoek is, dat wil ik niet….
Ik haat het zo, dat ik nog steeds niet kan ervaren dat het voorbij is, dat het veilig is nu. Ik zou voor mezelf moeten kunnen zorgen maar ik voel me een klein kind.
Zij hadden gelijk, ik had er beter niet kunnen zijn, nergens goed voor, moet me niet aanstellen, verdien straf
Ik haat het zo, dat ik nog steeds niet kan ervaren dat het voorbij is, dat het veilig is nu. Ik zou voor mezelf moeten kunnen zorgen maar ik voel me een klein kind.
Zij hadden gelijk, ik had er beter niet kunnen zijn, nergens goed voor, moet me niet aanstellen, verdien straf
vrijdag 26 januari 2024 om 12:10
Ach Bloem, wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Wij kunnen wel tegen je zeggen dat je er wel mag zijn, maar ik kan me voorstellen dat dat nu even niet land.
Heb je voor jezelf helder wat je vandaag nodig hebt om de dag door te komen? Is er iemand die je hierbij kan helpen, of een behandelaar waarbij je aan de bel kan trekken als het te moeilijk wordt?
Ik heb zoveel bewondering voor je doorzettingsvermogen, ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk jouw traject nu is. Een knuffel, voor als je die wil. Weet ik ieder geval dat er aan je gedacht wordt.
Olle, wat fijn dat je je weer even je eigen, competente zelf hebt kunnen voelen! Want dat ben je natuurlijk wel, maar het voelen is goud waard
Heb je voor jezelf helder wat je vandaag nodig hebt om de dag door te komen? Is er iemand die je hierbij kan helpen, of een behandelaar waarbij je aan de bel kan trekken als het te moeilijk wordt?
Ik heb zoveel bewondering voor je doorzettingsvermogen, ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk jouw traject nu is. Een knuffel, voor als je die wil. Weet ik ieder geval dat er aan je gedacht wordt.
Olle, wat fijn dat je je weer even je eigen, competente zelf hebt kunnen voelen! Want dat ben je natuurlijk wel, maar het voelen is goud waard
vrijdag 26 januari 2024 om 14:38
Wat rot Bloem.
En nee, ze hadden geen gelijk.
Kan je het meisje meenemen op een wandeling in het bos? Even aarden, voelen dat je lijf werkt, ruiken, kijken? Of is dat te onveilig?
Zo rot, als een nachtmerrie zo blijft hangen.
Zeg je even aan het meisje dat ze er gewoon mag zijn? Ze is een precies mooi en goed zoals ze is, en hoeft nu niet meer bang te zijn.
Jij zorgt nu voor haar, nu je groot genoeg bent om ze tegen te houden.
We willen haar graag troosten.
En nee, ze hadden geen gelijk.
Kan je het meisje meenemen op een wandeling in het bos? Even aarden, voelen dat je lijf werkt, ruiken, kijken? Of is dat te onveilig?
Zo rot, als een nachtmerrie zo blijft hangen.
Zeg je even aan het meisje dat ze er gewoon mag zijn? Ze is een precies mooi en goed zoals ze is, en hoeft nu niet meer bang te zijn.
Jij zorgt nu voor haar, nu je groot genoeg bent om ze tegen te houden.
We willen haar graag troosten.
vrijdag 26 januari 2024 om 16:04
Jullie zijn lief
Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, naar buiten gegaan (alleen durf ik vandaag niet) en heb wat gedeeld met mijn man. Mag ook altijd een van mijn behandelaren contacten, maar ik voel me zo veel te veel.
Ze hadden wel gelijk en ik ben niet sterk genoeg om ze tegen te houden. Dat maakt me zo bang…
Vandaag gaat vast weer voorbij.
Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, naar buiten gegaan (alleen durf ik vandaag niet) en heb wat gedeeld met mijn man. Mag ook altijd een van mijn behandelaren contacten, maar ik voel me zo veel te veel.
Ze hadden wel gelijk en ik ben niet sterk genoeg om ze tegen te houden. Dat maakt me zo bang…
Vandaag gaat vast weer voorbij.
vrijdag 26 januari 2024 om 20:22
vrijdag 26 januari 2024 om 21:10
Lieve Bloem. Wat Tyche zegt en vraagt.
En wat is het toch 'oneerlijk' dat je zo hard moet werken aan herstel en dat dat werken dan ook weer zoveel eist. Dat vind ik vaak zo frustrerend. Jullie deden me dit aan, ik wil niet in de slachtofferrol zitten maar de wil naar herstel levert eerst nog zoveel ellende op.
Wat Tyche zegt en vraagt. En wat is het toch 'oneerlijk' dat je zo hard moet werken aan herstel en dat dat werken dan ook weer zoveel eist. Dat vind ik vaak zo frustrerend. Jullie deden me dit aan, ik wil niet in de slachtofferrol zitten maar de wil naar herstel levert eerst nog zoveel ellende op.
vrijdag 26 januari 2024 om 21:26
vrijdag 26 januari 2024 om 21:54
Jullie hebben gelijk. Mijn lijf weet het alleen niet, of durft niet te vertrouwen. Ik was te klein. Er was geen veilige plek. Dat besef komt steeds meer en dat doet pijn. Klopt ook niet met hoe het nu is, ik mag niet denken (zeker niet uitspreken) dat het echt zo erg was. Het viel wel mee.
En toch, mijn lijf zegt dat het niet meeviel… Zoveel verwarring daarover.
Ik probeer mijn peuten te geloven als ze zeggen dat ze me enorm dapper vinden. Maar het staat zo haaks op wat me altijd is verteld. En dan durf ik niet weer aan te komen met mijn zielige gedoe. Dat ik de behandeling zo zwaar vind, ik kies er zelf voor toch?
Sorry voor mijn gezeur hier
En toch, mijn lijf zegt dat het niet meeviel… Zoveel verwarring daarover.
Ik probeer mijn peuten te geloven als ze zeggen dat ze me enorm dapper vinden. Maar het staat zo haaks op wat me altijd is verteld. En dan durf ik niet weer aan te komen met mijn zielige gedoe. Dat ik de behandeling zo zwaar vind, ik kies er zelf voor toch?
Sorry voor mijn gezeur hier
vrijdag 26 januari 2024 om 22:08
Haal dat vertrouwen dan uit je omgeving en uit zaken die je fijn vindt. Houvast buiten kan houvast binnen laten groeien. Je bent gevuld met leugens. Daaronder vandaag komen is in niemandsland staan. Dan kun je zeggen 'hè jakkes' maar je kunt beter kijken naar de afgelegde weg vanuit die rotzooi naar de stilte. Dus niks sorry. Onze oren staan open.
It won't stop until you wise up
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
