Eenzaam en steeds dieper in de put

25-04-2017 07:43 15 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ben een meid van 23 jaar heb gelukkig een familie die van me houd en veel om me geeft maar waar mee ik ook veel problemen mee heb.

Ook zit ik in een relatie die de laatste tijd niet meer zo lekker loopt en we steeds meer uitelkaar groeien. En ben toen gaan beseffen hoe ontzettend eenzaam ik me voel (niet dat ik het eerder niet wist) maar dat gevoel word erger. Ik heb geen vrienden voeger ook nooit veel gehad heb niemand om even wat mee te gaan doen buiten me familie om.



Ook zit ik nu een paar maanden in EMDR, schematherapie, individuele therapie en sins 2 maanden bij gynaecoloog (verdenking van PCOS wat ook ontzettend veel met me doet).

In het begin had ik veel steun van me vriend maar dat zit er niet meer in het voelt als of het hem niet meer kan schelen zo lang ik maar voor zijn zoon zorg en de rest bekijk ik maar wat ik doe. En voel dat ik steeds meer in de put kom.



Zijn er mensen die ongeveer het zelfde mee maken of hebben mee gemaakt hoe gaan jullie er mee om. Dat je geen sociale netwerken hebt en je ontzettend eenzaam voeld en dat het moeilijk is om die stap te nemen en te onderhouden?
Ik heb net soortgelijk topic aangemaakt, ja herken het wel
23? Is een opleiding doen een idee? Dan kom je in elk geval onder de mensen en het geeft je ook veel te doen. Anders vrijwilligerswerk of een cursus?

Hoelang ben je samen met je vriend en steunt hij je qua therapie? Is het jullie kind of zijn kind?
Alle reacties Link kopieren
Door dat ik intensieve therapie heb en dus wel 3 keer per week in de ggz ben vinden mijn behandelaars het niet verantwoordelijk om nu nog meer bij te nemen en al omdat ik soms best heftig op de EMDR reageer en nog niet eens de ergeste trauma's heb gehad. wel doe ik een dag vrijwilligerswerk. En als ik nu niet goed met me zelf aan de slag ga sta ik er over een paar jaar terug bij af.



Mijn vriend heeft een kind van 5 met een leer achterstand en verdenking van autisme van een eerdere relatie en hij heeft de hoofdverblijf
Waar woon je?

Misschien dat iemand je hier kan helpen?



Geen vrienden hebben is niets om je voor te schamen trouwens.

Veel mensen hebben hier regelmatig last van (ik ook soms).
Je klinkt alsof je heel goed bezig bent en het allemaal niet kado krijgt.

Als je bij je vriend woont zou ik weer terug gaan naar mijn ouders.

De zorg voor zijn zoontje klinkt heel zwaar en je krijgt er zo te horen weinig voor terug.

Je kunt als je daar nog zin in hebt dan eens per week eens iets met je vriend doen. Je bent 23!

Veel te jong om voor 'granted' te worden beschouwd. Als hij er verder ook niet voor je is kun je dan maar beter op jezelf of bij je ouders.

Sterkte
Och meis. Sorry, ik had helemaal over de therapie heen gelezen. Stom van me.

Ik ben het eens met @Het-groepje hierboven. Zorg eerst voor jezelf zo goed je kan.
Alle reacties Link kopieren
Delhi23: het klinkt best wel stom maar ik schaam me inderdaad een beetje dat ik geen vrienden heb als of ik het niet waard ben ofzo heb nooit een vrienden groepje gehad en dus echt dat puber/student van naar de kroeg of gaan winkelen of naar een feest met vriendinnen niet gehad.



Het groepje: dank je wel voor je worden doet me echt goed om dat te horen ik woon inderdaad met hem kan niet terug naar me moeder (vader sins 3 uit beeld) omdat ik nog al een ingewikkeld relatie met haar heb. Voel inderdaad als het vanzelfsprekend is dat ik de dinge doe. Soms denk ik dat het mijn schuld is omdat ik dat graag deed om hem te helpen en hij verwacht het nu ook dus wat zuur ik nou.

ik heb gehele opvoeding op me van s'ochtends waker maaken naar school sturen tot wacht dat tie terug van school kom en ook in bed stopen en elke dag weer dat tie bij ons is. Gelukkig gaat tie twee dagen naar zijn moeder en weekends om en om. Ik hou super veel van hem daar niet van ik word altijd wel vrolijk van dat ventje maar soms is het te veel.



Sf: ja geeft niet kan gebeuren.

Het lucht te minste een beetje op dat ik het van me af kan schrijven en ik dus me zelf niet aanstel zo als ik snel denk.
Je kunt ook een hobby oppakken en dat samen met anderen gaan doen. Of een oproepje plaatsen op dit forum?
Alle reacties Link kopieren
Jaa dat is een leuke ideeen alleen zou niet weten wat voor hobby maar ga er zeker over na denken
Alle reacties Link kopieren
Hoi TO,



Het zal je misschien verbazen, maar veell pubers hebben geen vriendengroepje gehad. En hebben ze dat wel gehad, dan is dat ook niet zaligmakend, met regelmatig toch gedoe over een weer. Dus je hoeft dat niet te betreuren.



Als je relatie niet is wat je zoekt, kap het dan af en ga terug naar je ouders of naar iemand anders die je op kunt vangen. Alleen in een relatie is eenzamer dan op jezelf.



Probeer ieerst jezelf weer op je pootjes te krijgen. Pas als je jezelf weer beter in je vel voelt, kun je eraan denken om weer nieuwe relaties en vriendschappen aan te gaan, die ook energie kosten. Tot dan heb je genoeg aan jezelf. Beschouw je huidige relatie als tijdelijk, weet dat je er alles aan doet om hier uit te komen. En zie jezelf als een nieuwe jij, die op jouw tijd een vriendschap kan aangaan, die in jou investeert, maar waar jij ook in investeert.



Sterkte
Alle reacties Link kopieren
sterkte
Krijgen jullie wel hulp voor het zoontje met autisme?
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel voor jullie lieve woorden.

het is lastig om nu weg te gaan hij is een goede jonge alleen de laatste tijd worden de dingen voor hem denk vanzelfsprekend en vergeet hoe moeilijk het is en dat ik ook hulp nodig heb. wil miss met de ggz en hem in gesprek gaan vind het ook wel eng maar moet wel weten of die er echt voor wilt gaan en aan onze relatie wilt werken of niet.



Voor de rest kan ik bij niemand anders terecht (vandaar die eenzaamheid gevoel) en bij me moeder kan ook niet van wegen ons verleden en dat dat een ongezonde relatie is gaat beter als we apart wonen hebben we een betere moeder dochter relatie.



SF: ja zijn zoon zit op een speciale dagopvang en word thuis opgehaald en gebracht. En ze hebben gespreken me vriend en de moeder maar ja ik ben de moeder niet dus weet ook niet wat er word gezegd en wat ze allemaal doen. Vind soms wel jammer omdat ik toch wel veel met die ventje doe en me best wel veel aan hem heb gehecht

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven