Psyche
alle pijlers
Eenzaam?!
zondag 27 december 2009 om 09:16
Hey meiden,
Ben eigenlijk nog nooit op dit deel van het forum geweest. Maar na lang strubbelen, denk ik dat ik achter mijn probleem ben.
Zal eerst mijn situatie even uitleggen. Heb een vriend, maar die is 7 dagen per week weg ivm studie en werk. Als hij wel thuis is, wil hij niks doen en zit altijd met de laptop op de bank of voor de tv en dan valt hij in slaap en zit ik dus alweer alleen te kijken.
Ik werk, 4 a 5 dagen per week en 1 avond. Daarnaast komt alles thuis op mij neer: huishouden (álles), koken, opruimen, auto en alles wat daarbij komt kijken, klussen (we zijn een jaar geleden verhuisd en hebben nog flink wat te klussen).
Maar, ik kan me er niet meer voor geven. Ik heb echt nergens meer zin in. Omdat ik echt alles in mijn eentje moet doen. Het hoognodige zoals koken, wassen en afwassen doe ik nog en soms het huis poetsen, maar ik heb er inmiddels een hekel aan gekregen, gewoon omdat het nooit ophoudt, het is zoveel.
Ik snap ook heel goed dat mijn vriend zich moet geven voor zijn studie en ook een cent wil bijdragen aan ons huis. En ook dat hij dan thuis eigenlijk niet veel meer zin heeft om iets te gaan doen.
Ik kijk er daarentegen telkens naar uit dta hij weer thuis is, dat ik dus weer levendig ben als hij thuis is en ik het eten op tafel kan zetten.
Daarrnaast hebben we maar één auto, die hij altijd heeft. Als ik dus in het weekend iets wil gaan doen, ben ik vaak op anderen aangewezen. Of moet ik in mijn eentje gaan.
Ik heb wel een goede vriendin, maar die zit momenteel overspannen thuis. Daarnaast nog wel wat vriendinnen, maar daar kan en wil ik dit soort dingen niet mee delen.
Ik voel me eigenlijk vaak zo eenzaam. Ik zie ook echt niet hoe ik dit kan aanpakken.
Ik kan in de zomer 2 mooie reizen gaan maken en dat staat eigenlijk al vast, maar op het moment heb ik er echt allemaal geen zin meer in.
En als klap op de vuurpijl gaat echt werkelijk iedereen om mij heen trouwen, behalve wij dus. En als er één ding is dat ik echt zo ontzettend graag wil...
En dan zegt mijn vriend: nou, wacht nog maar even want dat gaat nog wel even duren. Maar goed, doms dan is hij dus wel over kindernamen en trouwringen enzo bezig. Ik wordt echt van hot naar her geslingerd en wil gewoon eigenlijk weten waar ik aan toe ben. Ik kan echt niet nog 2 jaar wachten op een aanzoek. Dat is een van de dingen waar ik me gewoon nu zielsongelukkig door voel.
Echt waar, ik kan er echt niet meer tegen. Het enige wat ik nog lijk te kunnen is janken.
Moet ik nu die overspannen vriendin (die inmiddels ook verloofd is) toch maar bellen/mailen of moet ik maar zelf hiermee rond blijven lopen. Ik weet het echt niet meer.
Een lichtpuntje aan de heldere hemel is dat mijn vriend in maart klaar is met stages en dan ook meer thuis is. We hebben ook een klein weekje weg geboekt nara Sicilie in april, maar ik durf nog niet eens te hopen dat er dan een aanzoek ofzo komt.
Pff... help???
Ben eigenlijk nog nooit op dit deel van het forum geweest. Maar na lang strubbelen, denk ik dat ik achter mijn probleem ben.
Zal eerst mijn situatie even uitleggen. Heb een vriend, maar die is 7 dagen per week weg ivm studie en werk. Als hij wel thuis is, wil hij niks doen en zit altijd met de laptop op de bank of voor de tv en dan valt hij in slaap en zit ik dus alweer alleen te kijken.
Ik werk, 4 a 5 dagen per week en 1 avond. Daarnaast komt alles thuis op mij neer: huishouden (álles), koken, opruimen, auto en alles wat daarbij komt kijken, klussen (we zijn een jaar geleden verhuisd en hebben nog flink wat te klussen).
Maar, ik kan me er niet meer voor geven. Ik heb echt nergens meer zin in. Omdat ik echt alles in mijn eentje moet doen. Het hoognodige zoals koken, wassen en afwassen doe ik nog en soms het huis poetsen, maar ik heb er inmiddels een hekel aan gekregen, gewoon omdat het nooit ophoudt, het is zoveel.
Ik snap ook heel goed dat mijn vriend zich moet geven voor zijn studie en ook een cent wil bijdragen aan ons huis. En ook dat hij dan thuis eigenlijk niet veel meer zin heeft om iets te gaan doen.
Ik kijk er daarentegen telkens naar uit dta hij weer thuis is, dat ik dus weer levendig ben als hij thuis is en ik het eten op tafel kan zetten.
Daarrnaast hebben we maar één auto, die hij altijd heeft. Als ik dus in het weekend iets wil gaan doen, ben ik vaak op anderen aangewezen. Of moet ik in mijn eentje gaan.
Ik heb wel een goede vriendin, maar die zit momenteel overspannen thuis. Daarnaast nog wel wat vriendinnen, maar daar kan en wil ik dit soort dingen niet mee delen.
Ik voel me eigenlijk vaak zo eenzaam. Ik zie ook echt niet hoe ik dit kan aanpakken.
Ik kan in de zomer 2 mooie reizen gaan maken en dat staat eigenlijk al vast, maar op het moment heb ik er echt allemaal geen zin meer in.
En als klap op de vuurpijl gaat echt werkelijk iedereen om mij heen trouwen, behalve wij dus. En als er één ding is dat ik echt zo ontzettend graag wil...
En dan zegt mijn vriend: nou, wacht nog maar even want dat gaat nog wel even duren. Maar goed, doms dan is hij dus wel over kindernamen en trouwringen enzo bezig. Ik wordt echt van hot naar her geslingerd en wil gewoon eigenlijk weten waar ik aan toe ben. Ik kan echt niet nog 2 jaar wachten op een aanzoek. Dat is een van de dingen waar ik me gewoon nu zielsongelukkig door voel.
Echt waar, ik kan er echt niet meer tegen. Het enige wat ik nog lijk te kunnen is janken.
Moet ik nu die overspannen vriendin (die inmiddels ook verloofd is) toch maar bellen/mailen of moet ik maar zelf hiermee rond blijven lopen. Ik weet het echt niet meer.
Een lichtpuntje aan de heldere hemel is dat mijn vriend in maart klaar is met stages en dan ook meer thuis is. We hebben ook een klein weekje weg geboekt nara Sicilie in april, maar ik durf nog niet eens te hopen dat er dan een aanzoek ofzo komt.
Pff... help???
Hou van jezelf.
zondag 27 december 2009 om 09:22
Jullie hebben 1 auto? Betaal jij daar ook aan mee? In dat geval zou ik 'm lekker laten wieberen en die auto dus de helft van de tijd zelf meenemen ipv dat je jezelf van anderen afhankelijk maakt omdat meneer de auto mee wil. Betaal niet meer mee aan zijn auto en koop er zelf eentje.
Als jij niet meebetaalt, dan heb je er idd weinig over te zeggen.
Wat zie jij eigenlijk in die relatie als je vriend er toch bijna nooit is? Als je op jezelf gaat wonen moet je ook alle dingen die je nu moet terwijl je nu nog zijn rotzooi moet opruimen ook.
Ga je met hem in de zomer op reis, of is dat 'n reis die je voor jezelf hebt gepland? Waarom heb je daar geen zin meer in? Ga! En geniet van je leven! Er is meer in 't leven dan 'n suffe relatie. Zeker als die reis niet met hem samen is kun je die tijd gebruiken om over de zin van je relatie na te denken en open te staan voor nieuwe indrukken en mogelijkheden.
Als jij niet meebetaalt, dan heb je er idd weinig over te zeggen.
Wat zie jij eigenlijk in die relatie als je vriend er toch bijna nooit is? Als je op jezelf gaat wonen moet je ook alle dingen die je nu moet terwijl je nu nog zijn rotzooi moet opruimen ook.
Ga je met hem in de zomer op reis, of is dat 'n reis die je voor jezelf hebt gepland? Waarom heb je daar geen zin meer in? Ga! En geniet van je leven! Er is meer in 't leven dan 'n suffe relatie. Zeker als die reis niet met hem samen is kun je die tijd gebruiken om over de zin van je relatie na te denken en open te staan voor nieuwe indrukken en mogelijkheden.
zondag 27 december 2009 om 09:23
Zonder bot over te willen komen: je laat je geluk veels teveel afhangen van je vriend.
Jij bent gelukkig als hij thuis is, als hij met je wil trouwen etc.
Ik kan jullie relatie niet beoordelen. Maar dit is niet goed. Jij voelt je er niet goed bij!
Dus ik zou zeggen: maken die reizen!
En begin nu al met de voorpret. Boeken over de landen waar je heen gaat lezen, zoek eens een forum op over het land etc. Maak er wat leuks van. En begin een eigen leven. Vriendlief is dan een aanvulling, geen invulling. Want dat maakt je ongelukkig.
Jij bent gelukkig als hij thuis is, als hij met je wil trouwen etc.
Ik kan jullie relatie niet beoordelen. Maar dit is niet goed. Jij voelt je er niet goed bij!
Dus ik zou zeggen: maken die reizen!
En begin nu al met de voorpret. Boeken over de landen waar je heen gaat lezen, zoek eens een forum op over het land etc. Maak er wat leuks van. En begin een eigen leven. Vriendlief is dan een aanvulling, geen invulling. Want dat maakt je ongelukkig.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zondag 27 december 2009 om 09:24
Vervelend dat je je zo rot voelt, maar ik denk niet dat je je teveel moet focussen op dat aanzoek. Wat verandert er nu daadwerkelijk als je getrouwd bent?
Voor mij zou het grootste probleem zijn dat je alles alleen moet doen. Dat lijkt me wel even een goed gesprek waard! Als je nergens meer zin in hebt en alleen maar huilt is dat namelijk een erg slecht teken. Weet je vriend dit wel? Heb je geen familie waar je dit ook mee kunt bespreken?
Voor mij zou het grootste probleem zijn dat je alles alleen moet doen. Dat lijkt me wel even een goed gesprek waard! Als je nergens meer zin in hebt en alleen maar huilt is dat namelijk een erg slecht teken. Weet je vriend dit wel? Heb je geen familie waar je dit ook mee kunt bespreken?
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
zondag 27 december 2009 om 09:44
zou mijn relatie niet laten beïnvloeden door het wel of niet trouwen. Wel zou ik me afvragen waarom hij nog niet wil. Is dat omdat hij zich niet wettelijk aan je wil binden? Of zit er wat anders achter? En zou je ongelukkige gevoel gewoon eens op tafel gooien bij je vriend. Dan kan hij ook zijn best doen om wat meer met je te doen.
zondag 27 december 2009 om 09:46
Nou, wat betreft de financien, ik werk en hij studeert. Ik betaal dus het meeste.Maar zodra hij klaar is, ga ik minder werken en hij dus meer inbrengen. Dat is ene keuze die we samen gemaakt hebben en ook absoluut geen probleem.
Wat betreft de auto, die heeft hij nodig. Ik niet, alleen voor leuke dingen. Hij heeft het qua motivatie zwaar en ik ben trots op hem dat hij nog zo kan doorzetten met studie enzo, dus ik gun hem die auto vanharte.
Qua reizen, dat is het liefste wat ik doen. Ik heb een reis voor mijn werk gepland staan, 3 weken naar Afrika. En we gaan met het gezin naar Cuba, 3 weken. Maar het liefst zou ik eigenlijk gewoon met mijn vriend gaan.
Het is alleen wel mooi dat beide reizen praktisch niets (behalve zakgeld) kosten.
Ik hou gewoon te veel van mijn vriend.
Ik heb ook al veel met mijn moeder besproken, maar daar kan ik ook niet 3x per week aankloppen met mijn verdriet. Dan voel ik me teveel bezwaard.
Elninjo, wat ik in deze relatie zie is liefde en een toekomst. Maar we moeten eerst deze laatste loodjes nog afleggen, voordat we aan die toekomst kunnen beginnen, voor mijn gevoel.
Iris, het klopt wat jij zegt. Deels is mijn geluk van mijn vriend afhankelijk. Dat heb ik nog nooit bij een relatie zo gehad. Ik heb ook bewust voor deze jongen gekozen en ben zo stapelverliefd geworden, en na ruim 5 jaar nog steeds, dat ik gewoon alles met hem wil delen.
Ik doe ook wel veel dingen met anderen, maar aangezien ik eigenlijk alleen mijn moeder en één goede vriendin heb, wil ik daar ook niet teveel bij aankloppen, dus doe ik veel alleen. En ik kan best wel dingen alleen doen, maar niet alles!
Wat betreft het huishouden en alle andere dingen, wanneer zou hij het in godsnaam moeten doen???
Het is voor mijn gevoel een onoplosbaar probleem. Gewoon tijd uitzitten en wachten totdat het mart/april is.
Ik heb hem gelukkig wle kunnen overtuigen dat hij in januari iig op zaterdag niet gaat werken. Dan zal hij ook wel helpen in het huishouden, althans, meestal doet hij het wel. Hij heeft inmiddels ook wel in de gaten dat ik aan het eind van mijn Latijn ben.
Wat betreft de auto, die heeft hij nodig. Ik niet, alleen voor leuke dingen. Hij heeft het qua motivatie zwaar en ik ben trots op hem dat hij nog zo kan doorzetten met studie enzo, dus ik gun hem die auto vanharte.
Qua reizen, dat is het liefste wat ik doen. Ik heb een reis voor mijn werk gepland staan, 3 weken naar Afrika. En we gaan met het gezin naar Cuba, 3 weken. Maar het liefst zou ik eigenlijk gewoon met mijn vriend gaan.
Het is alleen wel mooi dat beide reizen praktisch niets (behalve zakgeld) kosten.
Ik hou gewoon te veel van mijn vriend.
Ik heb ook al veel met mijn moeder besproken, maar daar kan ik ook niet 3x per week aankloppen met mijn verdriet. Dan voel ik me teveel bezwaard.
Elninjo, wat ik in deze relatie zie is liefde en een toekomst. Maar we moeten eerst deze laatste loodjes nog afleggen, voordat we aan die toekomst kunnen beginnen, voor mijn gevoel.
Iris, het klopt wat jij zegt. Deels is mijn geluk van mijn vriend afhankelijk. Dat heb ik nog nooit bij een relatie zo gehad. Ik heb ook bewust voor deze jongen gekozen en ben zo stapelverliefd geworden, en na ruim 5 jaar nog steeds, dat ik gewoon alles met hem wil delen.
Ik doe ook wel veel dingen met anderen, maar aangezien ik eigenlijk alleen mijn moeder en één goede vriendin heb, wil ik daar ook niet teveel bij aankloppen, dus doe ik veel alleen. En ik kan best wel dingen alleen doen, maar niet alles!
Wat betreft het huishouden en alle andere dingen, wanneer zou hij het in godsnaam moeten doen???
Het is voor mijn gevoel een onoplosbaar probleem. Gewoon tijd uitzitten en wachten totdat het mart/april is.
Ik heb hem gelukkig wle kunnen overtuigen dat hij in januari iig op zaterdag niet gaat werken. Dan zal hij ook wel helpen in het huishouden, althans, meestal doet hij het wel. Hij heeft inmiddels ook wel in de gaten dat ik aan het eind van mijn Latijn ben.
Hou van jezelf.
zondag 27 december 2009 om 09:51
Ik heb 12 jaar gewacht tot m'n vriend tijd voor me had.
En ik kan je vertellen dat dat te lang is, om je te realiseren dat die dag nooit komt.
Ondertussen ben ik inderdaad zelf dingen in m'n uppie gaan doen om een beetje lol te maken. Maar 12 jaar leven als vrijgezel in de hoop dat partner ooit eindelijk tijd heeft is niet echt iets om na te streven.
Het was ook steeds, als dit af is, als dat gedaan is, dan...
Maar er was altijd iets nieuws om op te wachten.
Herken je dat patroon? Dan kun je beter meteen vrijgezel worden en je leven niet in de wacht zetten.
En ik kan je vertellen dat dat te lang is, om je te realiseren dat die dag nooit komt.
Ondertussen ben ik inderdaad zelf dingen in m'n uppie gaan doen om een beetje lol te maken. Maar 12 jaar leven als vrijgezel in de hoop dat partner ooit eindelijk tijd heeft is niet echt iets om na te streven.
Het was ook steeds, als dit af is, als dat gedaan is, dan...
Maar er was altijd iets nieuws om op te wachten.
Herken je dat patroon? Dan kun je beter meteen vrijgezel worden en je leven niet in de wacht zetten.
zondag 27 december 2009 om 09:52
O god, nee, een aanzoek maakt zeker niet alles goed.
Dat is meer het feit dat de wereld om ons heen doorgaat terwijl wij stilstaan. En dat aanzoek is iets wat voor mij belangrijk is omdat hij eigenlijk niet zo makkelijk is in dat soort dingen. (daar zit verder niks achter)
Het verandert in feite niks. Alleen het gevoel dat hij er klaar voor is en ook 100% zeker voor me gaat. Dat heeft hij min of meer wel zo aangegeven.
Maar het is gewoon zo rot dat je samen wil léven, maar voor mij gevoel dat nu niet gaat. Dat is eigenlijk het hele eieren eten.
Heb mijn ongelukkige gevoel de afgelopen twee weken al 2 keer (waaronder vanochtend) bij hem op tafel gelegd. Maar hij voelt zich alleen machteloos omdat we niet veel aan de situatie kunnen veranderen. En verder zegt hij alleen maar dat ik nog maar even moet wachten op dat aanzoek. En dat doet me pijn.
Dat geeft mij het gevoel dat hij dat noet wil, en dat gevoel is ook juist. En daar wordt ik zo ongelukkig van. Snappie?
Dus het trouwen/aanzoek heeft niet met de happening zelf te maken maar is puur een gevoelenskwestie.
Dat is meer het feit dat de wereld om ons heen doorgaat terwijl wij stilstaan. En dat aanzoek is iets wat voor mij belangrijk is omdat hij eigenlijk niet zo makkelijk is in dat soort dingen. (daar zit verder niks achter)
Het verandert in feite niks. Alleen het gevoel dat hij er klaar voor is en ook 100% zeker voor me gaat. Dat heeft hij min of meer wel zo aangegeven.
Maar het is gewoon zo rot dat je samen wil léven, maar voor mij gevoel dat nu niet gaat. Dat is eigenlijk het hele eieren eten.
Heb mijn ongelukkige gevoel de afgelopen twee weken al 2 keer (waaronder vanochtend) bij hem op tafel gelegd. Maar hij voelt zich alleen machteloos omdat we niet veel aan de situatie kunnen veranderen. En verder zegt hij alleen maar dat ik nog maar even moet wachten op dat aanzoek. En dat doet me pijn.
Dat geeft mij het gevoel dat hij dat noet wil, en dat gevoel is ook juist. En daar wordt ik zo ongelukkig van. Snappie?
Dus het trouwen/aanzoek heeft niet met de happening zelf te maken maar is puur een gevoelenskwestie.
Hou van jezelf.
zondag 27 december 2009 om 09:56
De reizen hoef je niet zelf te betalen, dus je kunt daarvan zorgeloos genieten! Je moeder vindt het vast niet erg als je wel bij haar aanklopt, dat is toch logisch als je je rot voelt. Je hebt het idee dat je dus tot maart moet wachten voor het beter wordt. Hoe lang speelt dit eigenlijk al?
Is het mogelijk om tot april een huishoudster te nemen om je wat te ontlasten? En onderneem je wel leuke dingen zelf, cursussen of sport ofzo, waarbij je mensen kunt ontmoeten? Het lijkt me belangrijk dat je je vriendenkring uitbreidt en wat minder afhankelijk wordt van je vriend.
Is het mogelijk om tot april een huishoudster te nemen om je wat te ontlasten? En onderneem je wel leuke dingen zelf, cursussen of sport ofzo, waarbij je mensen kunt ontmoeten? Het lijkt me belangrijk dat je je vriendenkring uitbreidt en wat minder afhankelijk wordt van je vriend.
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
zondag 27 december 2009 om 09:57
@Einstein: wat jij zegt, dat is wel zoals het op dit moment gaat. Maar dat is pas sinds een jaar. Daarvoor was het minder omdat we toen wel meer tijd hadden doordat zijn studie een ander patroon had en ik ander werk. Ik weet ook zeker dat het vanaf maart/april anders zal worden. Ik werk dan weer 1 dag minder en dan hebben we in ieder geval samen 1 vrije dag in de week. Hij hoeft dan alleen zijn afstudeerscriptie af te maken en die kan hij zelf indelen. Dus wat dat betreft, is onze toekomst samen hopenlijk wel wat rooskleuriger.
Bovendien heeft hij dan niet meer zijn hoofd vol zitten met alles wat hij moet en is hij waarschijnlijk verlost van alle stress die gepaardgaat met een verschrikkelijke (op je 28e luisteren naar jongere stagebegeleiders en leraren waarvan je het idee hebt dat ze je niet serieus nemen) studie (die je helaas moet volgen anders kun je dat leuke beroep niet uitoefenen)
Maar ik weet zeker dat als er in de zomer nog geen verandering is ik het wel hard ga spelen. Het is of samen of alleen, maar niet meer in mijn eentje samen zijn.. of hoe ik dat dan ook kan verwoorden.
Bovendien heeft hij dan niet meer zijn hoofd vol zitten met alles wat hij moet en is hij waarschijnlijk verlost van alle stress die gepaardgaat met een verschrikkelijke (op je 28e luisteren naar jongere stagebegeleiders en leraren waarvan je het idee hebt dat ze je niet serieus nemen) studie (die je helaas moet volgen anders kun je dat leuke beroep niet uitoefenen)
Maar ik weet zeker dat als er in de zomer nog geen verandering is ik het wel hard ga spelen. Het is of samen of alleen, maar niet meer in mijn eentje samen zijn.. of hoe ik dat dan ook kan verwoorden.
Hou van jezelf.
zondag 27 december 2009 om 09:59
zondag 27 december 2009 om 10:03
zondag 27 december 2009 om 10:04
De enige vraag die ik heb is waarom wil je zo graag trouwen (of in ieder geval een aanzoek krijgen)? Is het omdat het momenteel veel in jullie omgeving gebeurt of is het omdat je een bepaalde bevestiging probeert te krijgen van je vriend? Kan het zijn dat jouw onderbuikgevoel je zegt dat het zomaar kan afgelopen zijn, dat hij na zijn studie "los gaat" en even van de vrijheid wil gaan genieten? En dat jij al die tijd hebt zitten wachten op iets wat misschien wel helemaal niet komen gaat?
zondag 27 december 2009 om 10:07
Ja, een huishoudster zou ik echt wel fijn vinden. Al komt ze een keertje per maand. Maar dat wil mijn vriend dus niet.
Ik heb zelf eigenlijk zoiets van: schijt erop. Anders doe jíj het maar! Chocotime, dat is wel een hele goed eigenlijk. Ik denk dat ik daar meteen komende week maar eens actie voor moet gaan ondernemen.
Ik doe zelf ook wel leuke dingen. Een dagje treinen, of met een vriendin shoppen, lekker wandelen.
Sporten zit een beetje lastig omdat ik een paar kleine blessures heb gehad die nog wat doorzeuren, dus dat moet ik nog even niet doen.
Maar ik ben wel druk bezig met die Afrika-reis.
Maar ik heb zelf ook het gevoel dat ik overwerkt ben, er niets meer bij kan hebben, dus het is nog niet zo makkelijk om vanalles te gaan doen.
Gek is dta overigens. Chocotime. Zorgeloos genieten van gratis reizen. Zo dacht ik ook een paar maanden geleden. Ik heb zelfs mijn ouders het idee aangedaan om naar Cuba te gaan. Maar op dit moment heb ik er totaal geen zin in. Ik zou het liefste gewoon met zijn tweetjes lekker 2 weken naar een leuk landje gaan. Nou, het liefst 2 maanden naar australie (op huwelijksreis?), maar dat hebben we opgeschoven naar juli 2011.
We reizen samen heel veel en sparen daar ook jaarlijks voor. We hebben nu het geluk dat we daar komende zomer dus niet veel aan kwijt zijn en die duizendjes op de bank kunnen laten staan. Dat is wel een heel geruststellend gevoel.
We hebben het er wel gisteren over gehad om kaartjes voor een concert te kopen dat in juni is. Maar zelfs ons korte weekje vakantie in april lijkt nog zo ver weg. Dat is overigens het enige waar ik nu echt zin in heb.
Ik heb zelf eigenlijk zoiets van: schijt erop. Anders doe jíj het maar! Chocotime, dat is wel een hele goed eigenlijk. Ik denk dat ik daar meteen komende week maar eens actie voor moet gaan ondernemen.
Ik doe zelf ook wel leuke dingen. Een dagje treinen, of met een vriendin shoppen, lekker wandelen.
Sporten zit een beetje lastig omdat ik een paar kleine blessures heb gehad die nog wat doorzeuren, dus dat moet ik nog even niet doen.
Maar ik ben wel druk bezig met die Afrika-reis.
Maar ik heb zelf ook het gevoel dat ik overwerkt ben, er niets meer bij kan hebben, dus het is nog niet zo makkelijk om vanalles te gaan doen.
Gek is dta overigens. Chocotime. Zorgeloos genieten van gratis reizen. Zo dacht ik ook een paar maanden geleden. Ik heb zelfs mijn ouders het idee aangedaan om naar Cuba te gaan. Maar op dit moment heb ik er totaal geen zin in. Ik zou het liefste gewoon met zijn tweetjes lekker 2 weken naar een leuk landje gaan. Nou, het liefst 2 maanden naar australie (op huwelijksreis?), maar dat hebben we opgeschoven naar juli 2011.
We reizen samen heel veel en sparen daar ook jaarlijks voor. We hebben nu het geluk dat we daar komende zomer dus niet veel aan kwijt zijn en die duizendjes op de bank kunnen laten staan. Dat is wel een heel geruststellend gevoel.
We hebben het er wel gisteren over gehad om kaartjes voor een concert te kopen dat in juni is. Maar zelfs ons korte weekje vakantie in april lijkt nog zo ver weg. Dat is overigens het enige waar ik nu echt zin in heb.
Hou van jezelf.
zondag 27 december 2009 om 10:11
Sorry dat ik het zeg, maar je bent wel een beetje aan het miepen. We weten nu wel dat je wil trouwen, maar je hebt het weeeer over trouwen. Huwelijksreis. Als je thuis ook zo de druk erop legt, dan zou ik ook geen aanzoek doen voorlopig.
En huishoudster, gewoon er door drukken. Hij kan het 100x niet willen, maar JIJ gaat er aan onderdoor, niet hij.
En huishoudster, gewoon er door drukken. Hij kan het 100x niet willen, maar JIJ gaat er aan onderdoor, niet hij.
zondag 27 december 2009 om 10:13
quote:Pilous schreef op 27 december 2009 @ 10:11:
Sorry dat ik het zeg, maar je bent wel een beetje aan het miepen. We weten nu wel dat je wil trouwen, maar je hebt het weeeer over trouwen. Huwelijksreis. Als je thuis ook zo de druk erop legt, dan zou ik ook geen aanzoek doen voorlopig.
En huishoudster, gewoon er door drukken. Hij kan het 100x niet willen, maar JIJ gaat er aan onderdoor, niet hij.En daarnaast draai jij toch voor de meeste kosten op en zou je die huishoudster dus ws zelf betalen. Waarom zou je vriend daar dan een probleem mee hebben?
Sorry dat ik het zeg, maar je bent wel een beetje aan het miepen. We weten nu wel dat je wil trouwen, maar je hebt het weeeer over trouwen. Huwelijksreis. Als je thuis ook zo de druk erop legt, dan zou ik ook geen aanzoek doen voorlopig.
En huishoudster, gewoon er door drukken. Hij kan het 100x niet willen, maar JIJ gaat er aan onderdoor, niet hij.En daarnaast draai jij toch voor de meeste kosten op en zou je die huishoudster dus ws zelf betalen. Waarom zou je vriend daar dan een probleem mee hebben?
zondag 27 december 2009 om 10:15
Er zal altijd wat zijn: nu is hij druk met z'n studie, maar wat denk je als hij zometeen aan z'n carriere gaat werken? Als hij gemotiveerd is en graag iets wil bereiken dan zal hij dan ook niet veel thuis zijn en vaak overwerken.
Vind jou knap naief en dom dat je zijn studie en auto betaalt terwijl je zelf zit te weg te kwijnen. Laat hem dat zelf maar mooi regelen en ga er zelf op uit met je auto als hij weg is.
Je laat je leven en geluk teveel van je relatie afhangen. Zonde als je niet zou genieten van die mooie reizen die je in 't vooruitzicht hebt voor 'n man. Als je relatie over 'n poos over gaat sla je jezelf voor je kop over de dingen die je allemaal hebt opgeofferd of hebt laten schieten voor die man. Denk eerst aan jezelf en aan je eigen geluk en laat 'n man enkel aanvulling zijn van je leven en geen invulling, zoals jij nu doet.
Vind jou knap naief en dom dat je zijn studie en auto betaalt terwijl je zelf zit te weg te kwijnen. Laat hem dat zelf maar mooi regelen en ga er zelf op uit met je auto als hij weg is.
Je laat je leven en geluk teveel van je relatie afhangen. Zonde als je niet zou genieten van die mooie reizen die je in 't vooruitzicht hebt voor 'n man. Als je relatie over 'n poos over gaat sla je jezelf voor je kop over de dingen die je allemaal hebt opgeofferd of hebt laten schieten voor die man. Denk eerst aan jezelf en aan je eigen geluk en laat 'n man enkel aanvulling zijn van je leven en geen invulling, zoals jij nu doet.
zondag 27 december 2009 om 10:16
Waarom wil je vriend geen huishoudster? Dat is wel fijn zeg, jij moet het dus gewoon maar doen want hij heeft geen tijd... Ik zou zeggen: zet een advertentie
Je motto is houd van jezelf, nou doe dat dan ook! Als je nergens meer zin in hebt moet je nu echt wel aan jezelf gaan denken en actie ondernemen. Je hebt blijkbaar de bevestiging nodig van je vriend, maar het is belangrijk dat je je eigen leven invulling geeft en dat je vriend daar niet (helemaal) verantwoordelijk voor is.
Je gaat trouwens toch ook met zijn tweeën naar een leuk land in april?! Je krijgt die andere reizen er gewoon bovenop, en met het vooruitzicht dat je in 2011 twee maanden weg gaat met je vriend. Beter kan bijna niet zou ik zeggen... Ik wil wel ruilen hoor
Je motto is houd van jezelf, nou doe dat dan ook! Als je nergens meer zin in hebt moet je nu echt wel aan jezelf gaan denken en actie ondernemen. Je hebt blijkbaar de bevestiging nodig van je vriend, maar het is belangrijk dat je je eigen leven invulling geeft en dat je vriend daar niet (helemaal) verantwoordelijk voor is.
Je gaat trouwens toch ook met zijn tweeën naar een leuk land in april?! Je krijgt die andere reizen er gewoon bovenop, en met het vooruitzicht dat je in 2011 twee maanden weg gaat met je vriend. Beter kan bijna niet zou ik zeggen... Ik wil wel ruilen hoor
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
