Psyche
alle pijlers
Eerlijk?!
vrijdag 4 juni 2010 om 14:15
Ik open dit topic om een gesprek op gang te brengen. Ik zit namelijk niet lekker in mijn vel vanwege een eigenschap die ik heb: eerlijkheid.
Ik hoop door dit te delen met anderen en te praten erover meer leer over hoe eerlijkheid in elkaar zit, hoe anderen dat ervaren en hopelijk blij en trots te kunnen zijn dat ik die eigenschap bezit. Zo voel ik het namelijk niet meer....
Ik ben van nature al eerlijk, kan me het niet anders herinneren dat ik zo ben sinds kinds af aan. Veel mensen waarderen die eigenschap ook aan mij. Behalve ik, momenteel
Wat ik de laatste tijd merk is dat ik steeds meer moeite heb dat anderen niet zo eerlijk zijn. Nee, ik heb steeds meer moeite dat IK zo eerlijk ben, niet anderen. Ik zoek het probleem ook in mijzelf en het is dan ook niet mijn bedoeling om met een beschuldigende vinger naar anderen mensen te wijzen dat zij minder eerlijk zijn dan ik.
Goed, wat wil ik nou met dit topic.
Ik heb besloten om te gaan experimenteren om eens een keer minder eerlijk te zijn, dus de waarheid afzwakken en zo nu en dan eens te liegen. Niet tegen de mensen van wie ik hou, dat nooit. Maar bepaalde dingen niet zeggen of een beetje verdraaien. Ik vraag me af wat dat met mij doet en wat het bij anderen doet. Ik hoop zo mijn eigenschap eerlijkheid te herwaarderen.
Daarnaast wil ik ook gaan proberen/leren minder open te zijn over wat ik voel en vind. Niet zozeer dat ik te pas en onpas mijn mening verkondig tegen iedereen die het maar wilt horen, maar soms voel ik me ergens schuldig over en praat ik er dan over. Om achteraf tot de conclusie te komen dat het helemaal niet hoeft of nodig is. Dan wring ik me in allerlei bochten en doe ik moeilijk, om niks!
Kortom, ik wil weer weten waarom eerlijkheid zo'n waardevolle eigenschap is en het te waarderen van mijzelf
Goed, ik hoop dat het niet zo'n warrig verhaal is. Ben er zelf namelijk nog niet helemaal uit waar dit nare, onbestemde gevoel vandaan komt.
Wat denken/vinden jullie?
Ik hoop door dit te delen met anderen en te praten erover meer leer over hoe eerlijkheid in elkaar zit, hoe anderen dat ervaren en hopelijk blij en trots te kunnen zijn dat ik die eigenschap bezit. Zo voel ik het namelijk niet meer....
Ik ben van nature al eerlijk, kan me het niet anders herinneren dat ik zo ben sinds kinds af aan. Veel mensen waarderen die eigenschap ook aan mij. Behalve ik, momenteel
Wat ik de laatste tijd merk is dat ik steeds meer moeite heb dat anderen niet zo eerlijk zijn. Nee, ik heb steeds meer moeite dat IK zo eerlijk ben, niet anderen. Ik zoek het probleem ook in mijzelf en het is dan ook niet mijn bedoeling om met een beschuldigende vinger naar anderen mensen te wijzen dat zij minder eerlijk zijn dan ik.
Goed, wat wil ik nou met dit topic.
Ik heb besloten om te gaan experimenteren om eens een keer minder eerlijk te zijn, dus de waarheid afzwakken en zo nu en dan eens te liegen. Niet tegen de mensen van wie ik hou, dat nooit. Maar bepaalde dingen niet zeggen of een beetje verdraaien. Ik vraag me af wat dat met mij doet en wat het bij anderen doet. Ik hoop zo mijn eigenschap eerlijkheid te herwaarderen.
Daarnaast wil ik ook gaan proberen/leren minder open te zijn over wat ik voel en vind. Niet zozeer dat ik te pas en onpas mijn mening verkondig tegen iedereen die het maar wilt horen, maar soms voel ik me ergens schuldig over en praat ik er dan over. Om achteraf tot de conclusie te komen dat het helemaal niet hoeft of nodig is. Dan wring ik me in allerlei bochten en doe ik moeilijk, om niks!
Kortom, ik wil weer weten waarom eerlijkheid zo'n waardevolle eigenschap is en het te waarderen van mijzelf
Goed, ik hoop dat het niet zo'n warrig verhaal is. Ben er zelf namelijk nog niet helemaal uit waar dit nare, onbestemde gevoel vandaan komt.
Wat denken/vinden jullie?
vrijdag 4 juni 2010 om 15:01
Oké, het stoort mij mateloos. Vooral omdat mensen mij, omdat ik blijkbaar een persoon ben waar mensen graag tegenaan praten, altijd als praatpaal gebruiken. En soms ben je dat gewoon zat! Dan heb je zoiets van: als je een probleem hebt met een ander, pak dat dan aan ipv alleen maar te zeuren en er niets mee te doen.
En wat je tweede stukje betreft, misschien heb je gelijk. Misschien moet ik tegen de personen zeggen dat ze beter hun verhaal kunnen doen bij anderen...
Maar dit is mijn topic niet, dus laten we over mij maar op houden...
En wat je tweede stukje betreft, misschien heb je gelijk. Misschien moet ik tegen de personen zeggen dat ze beter hun verhaal kunnen doen bij anderen...
Maar dit is mijn topic niet, dus laten we over mij maar op houden...
vrijdag 4 juni 2010 om 15:07
Eerlijkheid is een goede, nobele karaktertrek, laat dat voorop staan. Maarrr in de alledaagse omgang gaan verreweg de meeste mensen 'economisch om met de waarheid' , vooral om hun medemens niet (onnodig) te kwetsen. Stel je voor dat je lieve vriendin vraagt: 'wat vind je van mijn nieuwe broek?' en je vind dat ze er een dikke kont in heeft, ga je dat dan zeggen? Of je bent uitgenodigd om te komen eten en ze vraagt: 'smaakt het?' terwijl je op een taaie, rubberige substantie zit te kauwen met een chemisch bijsmaakje...zeg je dat ook meteen dan?
In dat soort gevallen vind ik eerlijkheid een overschat fenomeen en kun je denk ik beter economisch omgaan met de waarheid.
In dat soort gevallen vind ik eerlijkheid een overschat fenomeen en kun je denk ik beter economisch omgaan met de waarheid.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:14
quote:Savannah schreef op 04 juni 2010 @ 15:01:
Oké, het stoort mij mateloos. Vooral omdat mensen mij, omdat ik blijkbaar een persoon ben waar mensen graag tegenaan praten, altijd als praatpaal gebruiken.
Dan moet je meteen zeggen dat je het niet wilt horen.
Ik kan me best voorstellen dat je niet altijd praatpaal wilt zijn, maar ik vind het behoorlijk lomp om dan achteraf te zeggen:"Je gaat nu zelf aan je man vertellen dat je 'm niet meer zo aantrekkelijk vindt als vroeger anders doe ik het". Waarschuw dan je vrienden tenminste vooraf dat je niet aan vertrouwelijke gesprekken doet.
En ik weet niet meer wie er zei dat ze tegen mensen zei dat ze niet leuk genoeg zijn om mee bevriend te zijn, maar dat vind ik dus ook lomp. Je kunt die boodschap ook prima doorgeven door niet op een uitnodiging in te gaan, dat hoef je ze heus niet op voorhand alvast in te peperen. Bewaar dat maar voor mensen die aan een hint niet genoeg hebben.
Dit soort voorbeelden vind ik heel illustrerend voor waarom Nederlanders internationaal als lomp worden gezien. Het kenmerk van tact is dat je anderen behoedt voor gezichtsverlies. Het is erg onaardig om mensen welbewust af te laten gaan als het niet nodig is.
Oké, het stoort mij mateloos. Vooral omdat mensen mij, omdat ik blijkbaar een persoon ben waar mensen graag tegenaan praten, altijd als praatpaal gebruiken.
Dan moet je meteen zeggen dat je het niet wilt horen.
Ik kan me best voorstellen dat je niet altijd praatpaal wilt zijn, maar ik vind het behoorlijk lomp om dan achteraf te zeggen:"Je gaat nu zelf aan je man vertellen dat je 'm niet meer zo aantrekkelijk vindt als vroeger anders doe ik het". Waarschuw dan je vrienden tenminste vooraf dat je niet aan vertrouwelijke gesprekken doet.
En ik weet niet meer wie er zei dat ze tegen mensen zei dat ze niet leuk genoeg zijn om mee bevriend te zijn, maar dat vind ik dus ook lomp. Je kunt die boodschap ook prima doorgeven door niet op een uitnodiging in te gaan, dat hoef je ze heus niet op voorhand alvast in te peperen. Bewaar dat maar voor mensen die aan een hint niet genoeg hebben.
Dit soort voorbeelden vind ik heel illustrerend voor waarom Nederlanders internationaal als lomp worden gezien. Het kenmerk van tact is dat je anderen behoedt voor gezichtsverlies. Het is erg onaardig om mensen welbewust af te laten gaan als het niet nodig is.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:18
quote:Sahara_desert schreef op 04 juni 2010 @ 15:07:
Stel je voor dat je lieve vriendin vraagt: 'wat vind je van mijn nieuwe broek?' en je vind dat ze er een dikke kont in heeft, ga je dat dan zeggen?
Zeggen dat hij haar fantastisch staat, lijkt vriendelijk maar is het niet echt, want je laat haar voor schut lopen terwijl ze misschien 'm naar een afspraakje aan wil.
Eerlijk en vriendelijk is: nou, het is een leuke broek maar misschien staat een jasje eroverheen wel wat beter, hij flatteert je niet echt van achter.
Eerlijk en onvriendelijk is: ja, het is geen gezicht.
Eerlijk en vriendelijk vind ik ok. Eerlijk en onvriendelijk vind ik niet zo OK.
Stel je voor dat je lieve vriendin vraagt: 'wat vind je van mijn nieuwe broek?' en je vind dat ze er een dikke kont in heeft, ga je dat dan zeggen?
Zeggen dat hij haar fantastisch staat, lijkt vriendelijk maar is het niet echt, want je laat haar voor schut lopen terwijl ze misschien 'm naar een afspraakje aan wil.
Eerlijk en vriendelijk is: nou, het is een leuke broek maar misschien staat een jasje eroverheen wel wat beter, hij flatteert je niet echt van achter.
Eerlijk en onvriendelijk is: ja, het is geen gezicht.
Eerlijk en vriendelijk vind ik ok. Eerlijk en onvriendelijk vind ik niet zo OK.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:28
Dat gemekker over de waarheid... Als mensen nou accepteren dat er geen waarheid is, alleen maar perceptie - die ook nog eens iedere minuut verandert, hoef je ook niet te gaan mekkeren over eerlijkheid.
De waarheid is wat je er zelf van maakt. Als je iemands broek niet mooi vindt, stap je weg van je eigen perceptie van die broek, en stap je naar de perceptie van de broekdrager, die de broek waarschijnlijk erg flatteus vindt. Of de perceptie van de maatschappij over dergelijke broeken, die dergelijke broeken erg modieus vindt. Of de perceptie van -voor mijn part- je konijn van die broek, die hem helemaal het einde zou vinden, oranje als hij is.
Verchillende percepties, allemaal waar. Je kunt rigide vasthouden aan je eigen perceptie (vet lelijk) en de maatschappelijke consequenties aanvaarden die volgen bij het uitspreken van een dergelijke perceptie (jij bitch!). Je kunt ook een andere perceptie kiezen (erg flatteus, erg modieus of erg vaderlandslievend) met maatschappelijke consequenties die je sociale relatie met de ander in ieder geval niet zullen schaden.
Ben je dan oneerlijk? Nee, je kiest alleen een perceptie van de werkelijkheid die je sociale verhoudingen niet schaadt.
De waarheid is wat je er zelf van maakt. Als je iemands broek niet mooi vindt, stap je weg van je eigen perceptie van die broek, en stap je naar de perceptie van de broekdrager, die de broek waarschijnlijk erg flatteus vindt. Of de perceptie van de maatschappij over dergelijke broeken, die dergelijke broeken erg modieus vindt. Of de perceptie van -voor mijn part- je konijn van die broek, die hem helemaal het einde zou vinden, oranje als hij is.
Verchillende percepties, allemaal waar. Je kunt rigide vasthouden aan je eigen perceptie (vet lelijk) en de maatschappelijke consequenties aanvaarden die volgen bij het uitspreken van een dergelijke perceptie (jij bitch!). Je kunt ook een andere perceptie kiezen (erg flatteus, erg modieus of erg vaderlandslievend) met maatschappelijke consequenties die je sociale relatie met de ander in ieder geval niet zullen schaden.
Ben je dan oneerlijk? Nee, je kiest alleen een perceptie van de werkelijkheid die je sociale verhoudingen niet schaadt.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:28
Smormel, nu doe je het voorkomen alsof het doel van eerlijk zijn is dat je mensen graag af ziet gaan. Dat is wel heel erg harteloos vind je niet?
Goh, zou liever willen dat mensen tegen mij zouden zeggen dat iets mij niet staat hoor, dan eromheen te draaikonten. Maar nogmaals, dit is mijn topic niet....
Goh, zou liever willen dat mensen tegen mij zouden zeggen dat iets mij niet staat hoor, dan eromheen te draaikonten. Maar nogmaals, dit is mijn topic niet....
vrijdag 4 juni 2010 om 15:28
Ja, daar heb je gelijk in Snormel! Zo zie ik dat ook, alleen zou ik die broek niet afkraken (alsze hem al gekocht heeft, wel als je samen in een pashokje staat) en over het eten zou ik ook zeggen 'lekker hoor' omdat het nou eenmaal al op tafel staat. De meest verschrikkelijke maaltijden heb ik dus al naar binnen gewerkt, da's dan weer de keerzijde. Als kind zei ik trouwens wel : 'getverdemme, dat eet ik niet' maar de mildheid komt met de jaren he?
vrijdag 4 juni 2010 om 15:44
quote:Savannah schreef op 04 juni 2010 @ 15:28:
Smormel, nu doe je het voorkomen alsof het doel van eerlijk zijn is dat je mensen graag af ziet gaan. Dat is wel heel erg harteloos vind je niet?
In het voorbeeld van "zeggen dat ik iemand niet leuk genoeg vind om bevriend mee te zijn" vind ik dat inderdaad ook. Als je dat zegt dan vind ik dat niet neutraal maar gewoon hatelijk. Ik zie geen andere reden om zoiets te zeggen dat dat je iemand in wilt peperen dat hij niet goed genoeg is. Dat vind ik net zoiets als de eerder genoemde jongen die jouw vraag om een dansje beantwoordt met "niet met zo'n lelijkerd als jij".
Pas als iemand meerdere vriendelijke boodschappen niet oppikt moet je wat botter worden, maar niet als standaardmodus.
Smormel, nu doe je het voorkomen alsof het doel van eerlijk zijn is dat je mensen graag af ziet gaan. Dat is wel heel erg harteloos vind je niet?
In het voorbeeld van "zeggen dat ik iemand niet leuk genoeg vind om bevriend mee te zijn" vind ik dat inderdaad ook. Als je dat zegt dan vind ik dat niet neutraal maar gewoon hatelijk. Ik zie geen andere reden om zoiets te zeggen dat dat je iemand in wilt peperen dat hij niet goed genoeg is. Dat vind ik net zoiets als de eerder genoemde jongen die jouw vraag om een dansje beantwoordt met "niet met zo'n lelijkerd als jij".
Pas als iemand meerdere vriendelijke boodschappen niet oppikt moet je wat botter worden, maar niet als standaardmodus.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:54
quote:AlettaJacobs schreef op 04 juni 2010 @ 15:28:
Dat gemekker over de waarheid... Als mensen nou accepteren dat er geen waarheid is, alleen maar perceptie - die ook nog eens iedere minuut verandert, hoef je ook niet te gaan mekkeren over eerlijkheid.
De waarheid is wat je er zelf van maakt. Als je iemands broek niet mooi vindt, stap je weg van je eigen perceptie van die broek, en stap je naar de perceptie van de broekdrager, die de broek waarschijnlijk erg flatteus vindt. Of de perceptie van de maatschappij over dergelijke broeken, die dergelijke broeken erg modieus vindt. Of de perceptie van -voor mijn part- je konijn van die broek, die hem helemaal het einde zou vinden, oranje als hij is.
Verchillende percepties, allemaal waar. Je kunt rigide vasthouden aan je eigen perceptie (vet lelijk) en de maatschappelijke consequenties aanvaarden die volgen bij het uitspreken van een dergelijke perceptie (jij bitch!). Je kunt ook een andere perceptie kiezen (erg flatteus, erg modieus of erg vaderlandslievend) met maatschappelijke consequenties die je sociale relatie met de ander in ieder geval niet zullen schaden.
Ben je dan oneerlijk? Nee, je kiest alleen een perceptie van de werkelijkheid die je sociale verhoudingen niet schaadt.Zo. Helemaal mee eens.
Dat gemekker over de waarheid... Als mensen nou accepteren dat er geen waarheid is, alleen maar perceptie - die ook nog eens iedere minuut verandert, hoef je ook niet te gaan mekkeren over eerlijkheid.
De waarheid is wat je er zelf van maakt. Als je iemands broek niet mooi vindt, stap je weg van je eigen perceptie van die broek, en stap je naar de perceptie van de broekdrager, die de broek waarschijnlijk erg flatteus vindt. Of de perceptie van de maatschappij over dergelijke broeken, die dergelijke broeken erg modieus vindt. Of de perceptie van -voor mijn part- je konijn van die broek, die hem helemaal het einde zou vinden, oranje als hij is.
Verchillende percepties, allemaal waar. Je kunt rigide vasthouden aan je eigen perceptie (vet lelijk) en de maatschappelijke consequenties aanvaarden die volgen bij het uitspreken van een dergelijke perceptie (jij bitch!). Je kunt ook een andere perceptie kiezen (erg flatteus, erg modieus of erg vaderlandslievend) met maatschappelijke consequenties die je sociale relatie met de ander in ieder geval niet zullen schaden.
Ben je dan oneerlijk? Nee, je kiest alleen een perceptie van de werkelijkheid die je sociale verhoudingen niet schaadt.Zo. Helemaal mee eens.
vrijdag 4 juni 2010 om 15:54
vrijdag 4 juni 2010 om 20:08
Ben weer thuis
Sorry als het nogal vaag klinkt ed....Ik weet het zelf niet zo goed wat het exact is en ik hoop eigenlijk dat jullie mij daarbij kunnen helpen.
quote:Vlammetje1203 schreef op 04 juni 2010 @ 14:35:
En wat heeft het voor impact op jouw welbevinden wanneer anderen wel of niet -in jouw visie- eerlijk zijn?
Ah, dit is een goede vraag!! Ik voel me vaak gekwetst of "niet leuk genoeg" om blijkbaar de 'waarheid' te vertellen.
Als iemand geen zin heeft om met mij af te spreken, dan vind ik het erg fijn als iemand zegt: sorry, ik wil graag een avondje alleen zijn of ik heb niet zo'n zin in je gezelschap. Dat is PRIMA!! (dit is overigens een echt gebeurd situatie) Als ik dan zeg dat ik het gevoel heb dat ze mij gewoon niet leuk of dat het lijkt alsof ze niet met MIJ wilt afspreken, dan komt het hoge woord eruit: ze vindt me inderdaad niet leuk genoeg om mee af te spreken. Het feit dat ze niet eerlijk is vind ik vervelender dan dat ze niet bevriend met me wilt zijn. Want het laatste, dan kan en dat begrijp ik. Ik ben daar heel eerlijk in naar anderen.
In welk opzicht verwacht jij verbetering bij jezelf dmv oneerlijkheid?
Ik verwacht dan dat ik het me minder aantrek dat anderen niet zo eerlijk zijn zoals ik. Omdat ik dan ook niet altijd eerlijk ben. Ook denk ik dat me niet zo in bochten hoef te wringen om "maar eerlijk te zijn" terwijl anderen ook genoegen nemen met een andere waarheid of eentje die beknopt is.
Overigens heeft schuldgevoel degelijk wel een functie. Maar daar gaat het even niet om.
Maar mijn schuldgevoel is meestal niet terecht, dat idee heb ik wel vaak en wordt ook soms bevestigd. En ja, helaas wring ik me te vaak in kronkels en bochten omdat ik denk dat anderen dat ook doen voor mij. Maar volgens mij zijn anderen wat makkelijker dan ik en laten het daardoor sneller los.
Heb dan ook meer dan eens het "verwijt" gekregen dat ik moet stoppen met te lief zijn voor anderen.
[quote]Bagheera schreef op 04 juni 2010 @ 14:35:
Eerlijkheid wordt door 'eerlijke' mensen zwaar overschat. Vaak zijn ze niet eerlijk, maar betweterig, bemoeierig, lomp en onbeschoft.
Dit is niet bij mij het geval....Maar ik hoop dat je dat kan opmaken uit mijn verhaal.
Maar ja: ze hebben wel eerlijk gezegd wat ze er van vinden. Op elk moment. Op elke plaats. Over zaken waar ze vaak niets mee van doen hebben.
Ik doe dit niet. Ik doe dat alleen als het "gepast" is. Niet omdat ik het graag doe, maar omdat ik denk dat een ander dat fijn vind. Niet uit egoïstische perspectieven zeg maar.quote:Primabella schreef op 04 juni 2010 @ 14:36:
Wat ik een beetje mis in je verhaal is waaróm het je stoort, waarom zit je er zo mee dat je eerlijk bent?Ik vraag me af of ik niet doorgeschoten ben in mijn eerlijkheid. Niet zozeer dat anderen daar last van hebben, dat idee heb ik niet, maar helemaal zeker weten doe ik niet. De meeste mensen benoemen het wel als een deugd. Maar ja, er zijn wellicht mensen die het niet zo vinden van mij.
Daarnaast, loont eerlijk zijn? Waarom zou ik eerlijk zijn? Tot nu toe, als ik de balans opmaak word ik vaak teleurgesteld dat anderen niet altijd even eerlijk zijn en vraag ik me af waarom ik dat nog zou volhouden.quote:Omen schreef op 04 juni 2010 @ 14:54:
Volslagen onduidelijk.
Maar om het samen te vatten:
TO vindt van zichzelf dat zij altijd eerlijk is.
TO wil ook graag eerlijk zijn, want zij vindt dit een goede eigenschap.
Het stoort anderen in haar omgeving niet dat zij eerlijk is.
Het stoort TO zelf wel.
TO wil nu onderzoeken waarom het haarzelf wel stoort.Hahaha!! Dit klopt wel redelijk. Hopelijk is het met deze post een heel wat duidelijk geworden quote:Sahara_desert schreef op 04 juni 2010 @ 15:07:
Eerlijkheid is een goede, nobele karaktertrek, laat dat voorop staan. Maarrr in de alledaagse omgang gaan verreweg de meeste mensen 'economisch om met de waarheid' , vooral om hun medemens niet (onnodig) te kwetsen. Stel je voor dat je lieve vriendin vraagt: 'wat vind je van mijn nieuwe broek?' en je vind dat ze er een dikke kont in heeft, ga je dat dan zeggen?
Ja, ik wel. Ten eerste, ze vraagt erom. Dan krijgt ze ook een antwoord, uiteraard eerlijk Ik ga niet zeggen dat ze een dikke reet heeft, maar iets in de trant van: Het benadrukt je heupen en billen erg, waardoor het erg opvalt.
Maar als we elkaar gewoon zien en ik vind dat, dan zeg ik niks. Waarom zou ik?
Of je bent uitgenodigd om te komen eten en ze vraagt: 'smaakt het?' terwijl je op een taaie, rubberige substantie zit te kauwen met een chemisch bijsmaakje...zeg je dat ook meteen dan?
Wederom, ja. Ik zeg dan: sorry, ik vind het niet zo lekker en dat terwijl je veel moeite voor me gedaan heb. Vindt je het erg als ik het laat staan?
In dat soort gevallen vind ik eerlijkheid een overschat fenomeen en kun je denk ik beter economisch omgaan met de waarheid.
Een goed voorbeeld van mijn "experiment". Ik had een gesprek met een vriendin. Zij zei dat vwo'ers en gymnasten omgaan met de "juiste" mensen en mavo'ers vaak verkeren in slechte kringen. Toen zei ik waarom denk je dat? Zij was duidelijk van haar stuk gebracht van mijn vraag en stamelde een paar vage zinnen uit. Ik stelde toen de vraag nog een keer. Toen zei ze dat ze het niet zo bedoelde. Het was meer grappig bedoeld.Ik zei dat ik het niet zo grappig vond en dat het best bevooroordeeld overkwam van haar. Achter aan zei ik dat ik het misschien te letterlijk nam wat ze zei en dat ik daardoor de grap miste. Zij zei toen dat ik dat ook niet te vaak moest doen.
Nu wilde ik eerlijk zijn en zeggen dat het hier niet het geval is en dat zij degene is die zo'n uitspraak deed en ik wilde graag weten waar dat vandaan kwam. Ik wilde ook nog eens vragen of ze zich in het nauw gedreven voelde en of ze zich daarom verdedigend opstelde (wat op zich lullig was, want ze deed nu net alsof ik diegene was die het gedaan had)
Ik heb het ingeslikt, als wijze van een experiment. Resultaat: we konden gezellig verder praten zonder dat het ongemakkelijk werd. Dit gebeurd wel vaker als ik eerlijk ben geweest. Conclusie: ik voelde me best wel kut,want ik heb het toegestaan dat ze deed alsof het aan mij lag. Doe ik dit vaker? Nee, ik denk het niet.
Zo, wederom bevallen.....van een fikse post
Sorry als het nogal vaag klinkt ed....Ik weet het zelf niet zo goed wat het exact is en ik hoop eigenlijk dat jullie mij daarbij kunnen helpen.
quote:Vlammetje1203 schreef op 04 juni 2010 @ 14:35:
En wat heeft het voor impact op jouw welbevinden wanneer anderen wel of niet -in jouw visie- eerlijk zijn?
Ah, dit is een goede vraag!! Ik voel me vaak gekwetst of "niet leuk genoeg" om blijkbaar de 'waarheid' te vertellen.
Als iemand geen zin heeft om met mij af te spreken, dan vind ik het erg fijn als iemand zegt: sorry, ik wil graag een avondje alleen zijn of ik heb niet zo'n zin in je gezelschap. Dat is PRIMA!! (dit is overigens een echt gebeurd situatie) Als ik dan zeg dat ik het gevoel heb dat ze mij gewoon niet leuk of dat het lijkt alsof ze niet met MIJ wilt afspreken, dan komt het hoge woord eruit: ze vindt me inderdaad niet leuk genoeg om mee af te spreken. Het feit dat ze niet eerlijk is vind ik vervelender dan dat ze niet bevriend met me wilt zijn. Want het laatste, dan kan en dat begrijp ik. Ik ben daar heel eerlijk in naar anderen.
In welk opzicht verwacht jij verbetering bij jezelf dmv oneerlijkheid?
Ik verwacht dan dat ik het me minder aantrek dat anderen niet zo eerlijk zijn zoals ik. Omdat ik dan ook niet altijd eerlijk ben. Ook denk ik dat me niet zo in bochten hoef te wringen om "maar eerlijk te zijn" terwijl anderen ook genoegen nemen met een andere waarheid of eentje die beknopt is.
Overigens heeft schuldgevoel degelijk wel een functie. Maar daar gaat het even niet om.
Maar mijn schuldgevoel is meestal niet terecht, dat idee heb ik wel vaak en wordt ook soms bevestigd. En ja, helaas wring ik me te vaak in kronkels en bochten omdat ik denk dat anderen dat ook doen voor mij. Maar volgens mij zijn anderen wat makkelijker dan ik en laten het daardoor sneller los.
Heb dan ook meer dan eens het "verwijt" gekregen dat ik moet stoppen met te lief zijn voor anderen.
[quote]Bagheera schreef op 04 juni 2010 @ 14:35:
Eerlijkheid wordt door 'eerlijke' mensen zwaar overschat. Vaak zijn ze niet eerlijk, maar betweterig, bemoeierig, lomp en onbeschoft.
Dit is niet bij mij het geval....Maar ik hoop dat je dat kan opmaken uit mijn verhaal.
Maar ja: ze hebben wel eerlijk gezegd wat ze er van vinden. Op elk moment. Op elke plaats. Over zaken waar ze vaak niets mee van doen hebben.
Ik doe dit niet. Ik doe dat alleen als het "gepast" is. Niet omdat ik het graag doe, maar omdat ik denk dat een ander dat fijn vind. Niet uit egoïstische perspectieven zeg maar.quote:Primabella schreef op 04 juni 2010 @ 14:36:
Wat ik een beetje mis in je verhaal is waaróm het je stoort, waarom zit je er zo mee dat je eerlijk bent?Ik vraag me af of ik niet doorgeschoten ben in mijn eerlijkheid. Niet zozeer dat anderen daar last van hebben, dat idee heb ik niet, maar helemaal zeker weten doe ik niet. De meeste mensen benoemen het wel als een deugd. Maar ja, er zijn wellicht mensen die het niet zo vinden van mij.
Daarnaast, loont eerlijk zijn? Waarom zou ik eerlijk zijn? Tot nu toe, als ik de balans opmaak word ik vaak teleurgesteld dat anderen niet altijd even eerlijk zijn en vraag ik me af waarom ik dat nog zou volhouden.quote:Omen schreef op 04 juni 2010 @ 14:54:
Volslagen onduidelijk.
Maar om het samen te vatten:
TO vindt van zichzelf dat zij altijd eerlijk is.
TO wil ook graag eerlijk zijn, want zij vindt dit een goede eigenschap.
Het stoort anderen in haar omgeving niet dat zij eerlijk is.
Het stoort TO zelf wel.
TO wil nu onderzoeken waarom het haarzelf wel stoort.Hahaha!! Dit klopt wel redelijk. Hopelijk is het met deze post een heel wat duidelijk geworden quote:Sahara_desert schreef op 04 juni 2010 @ 15:07:
Eerlijkheid is een goede, nobele karaktertrek, laat dat voorop staan. Maarrr in de alledaagse omgang gaan verreweg de meeste mensen 'economisch om met de waarheid' , vooral om hun medemens niet (onnodig) te kwetsen. Stel je voor dat je lieve vriendin vraagt: 'wat vind je van mijn nieuwe broek?' en je vind dat ze er een dikke kont in heeft, ga je dat dan zeggen?
Ja, ik wel. Ten eerste, ze vraagt erom. Dan krijgt ze ook een antwoord, uiteraard eerlijk Ik ga niet zeggen dat ze een dikke reet heeft, maar iets in de trant van: Het benadrukt je heupen en billen erg, waardoor het erg opvalt.
Maar als we elkaar gewoon zien en ik vind dat, dan zeg ik niks. Waarom zou ik?
Of je bent uitgenodigd om te komen eten en ze vraagt: 'smaakt het?' terwijl je op een taaie, rubberige substantie zit te kauwen met een chemisch bijsmaakje...zeg je dat ook meteen dan?
Wederom, ja. Ik zeg dan: sorry, ik vind het niet zo lekker en dat terwijl je veel moeite voor me gedaan heb. Vindt je het erg als ik het laat staan?
In dat soort gevallen vind ik eerlijkheid een overschat fenomeen en kun je denk ik beter economisch omgaan met de waarheid.
Een goed voorbeeld van mijn "experiment". Ik had een gesprek met een vriendin. Zij zei dat vwo'ers en gymnasten omgaan met de "juiste" mensen en mavo'ers vaak verkeren in slechte kringen. Toen zei ik waarom denk je dat? Zij was duidelijk van haar stuk gebracht van mijn vraag en stamelde een paar vage zinnen uit. Ik stelde toen de vraag nog een keer. Toen zei ze dat ze het niet zo bedoelde. Het was meer grappig bedoeld.Ik zei dat ik het niet zo grappig vond en dat het best bevooroordeeld overkwam van haar. Achter aan zei ik dat ik het misschien te letterlijk nam wat ze zei en dat ik daardoor de grap miste. Zij zei toen dat ik dat ook niet te vaak moest doen.
Nu wilde ik eerlijk zijn en zeggen dat het hier niet het geval is en dat zij degene is die zo'n uitspraak deed en ik wilde graag weten waar dat vandaan kwam. Ik wilde ook nog eens vragen of ze zich in het nauw gedreven voelde en of ze zich daarom verdedigend opstelde (wat op zich lullig was, want ze deed nu net alsof ik diegene was die het gedaan had)
Ik heb het ingeslikt, als wijze van een experiment. Resultaat: we konden gezellig verder praten zonder dat het ongemakkelijk werd. Dit gebeurd wel vaker als ik eerlijk ben geweest. Conclusie: ik voelde me best wel kut,want ik heb het toegestaan dat ze deed alsof het aan mij lag. Doe ik dit vaker? Nee, ik denk het niet.
Zo, wederom bevallen.....van een fikse post
vrijdag 4 juni 2010 om 21:07
quote:Savannah schreef op 04 juni 2010 @ 14:48:
Bagheera, ik ga je voorstellen aan een aantal mensen! Werkelijk, ben ik van ze af, kan jij naar ze luisteren Blijft hun gezeur tenminste binnenskamers!
En te bemoeien? Als iemand tegen mij aan praat kan ik moeilijk net doen alsof ik het niet hoor, dan wordt mijn bemoeienis al gevraagd....
Kan je beter eerlijk zeggen dat je geen zin hebt in het gezeur lijkt me.
Ik denk dat je weinig vrienden over houdt als je je zo blijft opstellen.
Bagheera, ik ga je voorstellen aan een aantal mensen! Werkelijk, ben ik van ze af, kan jij naar ze luisteren Blijft hun gezeur tenminste binnenskamers!
En te bemoeien? Als iemand tegen mij aan praat kan ik moeilijk net doen alsof ik het niet hoor, dan wordt mijn bemoeienis al gevraagd....
Kan je beter eerlijk zeggen dat je geen zin hebt in het gezeur lijkt me.
Ik denk dat je weinig vrienden over houdt als je je zo blijft opstellen.
vrijdag 4 juni 2010 om 21:43
quote:Primabella schreef op 04 juni 2010 @ 21:31:
Ik denk dat het je leven inderdaad makkelijker kan maken als je niet altijd 100 % eerlijk bent. Echter, dit is niet wie jij bent en waar jij je goed bij voelt, waarom zou je het dan veranderen?
Omdat het leven dan makkelijker is
Regelmatig tegen oneerlijke mensen aanlopen is ook niet waar ik me goed bij voel. Ik denk gewoon dat ik mijzelf beter kan beschermen.
Ik denk dat het je leven inderdaad makkelijker kan maken als je niet altijd 100 % eerlijk bent. Echter, dit is niet wie jij bent en waar jij je goed bij voelt, waarom zou je het dan veranderen?
Omdat het leven dan makkelijker is
Regelmatig tegen oneerlijke mensen aanlopen is ook niet waar ik me goed bij voel. Ik denk gewoon dat ik mijzelf beter kan beschermen.
zaterdag 5 juni 2010 om 01:43
Wie bedoel je dan precies met oneerlijke mensen? Heb je echt leugenachtige mensen in je omgeving zitten dan? Of bedoel je de 'white lies' van vele mensen zoals ik? Die andermens kleding/ haardracht niet gaan zitten afkraken en met smaak een bord Aardappel Anders leegeten, als dat bij vrienden op tafel komt. Vind daar nog wel een verschil inzitten hoor!
zaterdag 5 juni 2010 om 08:57
Eigenlijk begrijp ik nog steeds niet goed wat je bedoelt.. Als ik jouw voorbeeld lees over de vriendin en het voorbeeld van je experiment, lijkt het er in mijn ogen meer op dat je het niet zo zeer hebt over eerlijk, maar over het niet kunnen uitstaan dat je niet toch nog hebt gezegd hoe jij erover denkt en wat jouw waarheid is.
zaterdag 5 juni 2010 om 13:13
@Sahara
Hmm, white lies maar ook wat grotere zaken zoals ik in mijn post van 4/6 om 20.08 heb geschreven. Het gaat niet om het "afkraken" maar eerlijk zeggen wat je ervan vind en je voelt. En dit uiteraard niet constant ongevraagd.
@Omen
Voorbeeld over vriendin gaat niet over dingen niet uitspreken, maar over dat zij niet eerlijk is en direct zegt wat op haar hart ligt.
Voorbeeld over experiment gaat over het niet zeggen wat ik echt denk en vind en daarop doorgaan. Zij deed het af als een grapje dat ik niet alles letterlijk moest nemen. Ik wilde toen eerlijk (en open) zijn door te zeggen dat dit flauw is en ik gewoon graag weten waarop ze haar uitspraak baseert.
Allemaal ingeslikt.
@Stoeptegel
Wat wil je nu precies zeggen met je post?
Hmm, white lies maar ook wat grotere zaken zoals ik in mijn post van 4/6 om 20.08 heb geschreven. Het gaat niet om het "afkraken" maar eerlijk zeggen wat je ervan vind en je voelt. En dit uiteraard niet constant ongevraagd.
@Omen
Voorbeeld over vriendin gaat niet over dingen niet uitspreken, maar over dat zij niet eerlijk is en direct zegt wat op haar hart ligt.
Voorbeeld over experiment gaat over het niet zeggen wat ik echt denk en vind en daarop doorgaan. Zij deed het af als een grapje dat ik niet alles letterlijk moest nemen. Ik wilde toen eerlijk (en open) zijn door te zeggen dat dit flauw is en ik gewoon graag weten waarop ze haar uitspraak baseert.
Allemaal ingeslikt.
@Stoeptegel
Wat wil je nu precies zeggen met je post?
zaterdag 5 juni 2010 om 13:50
quote:Lovestar schreef op 05 juni 2010 @ 13:13:
[..]
@Omen
Voorbeeld over vriendin gaat niet over dingen niet uitspreken, maar over dat zij niet eerlijk is en direct zegt wat op haar hart ligt.
Voorbeeld over experiment gaat over het niet zeggen wat ik echt denk en vind en daarop doorgaan. Zij deed het af als een grapje dat ik niet alles letterlijk moest nemen. Ik wilde toen eerlijk (en open) zijn door te zeggen dat dit flauw is en ik gewoon graag weten waarop ze haar uitspraak baseert.
Allemaal ingeslikt.
[..]
Ik doe heel erg mijn best om jouw gedachtegang te volgen, maar het lukt me almaar niet!
Maar ik probeer het nog een keer
Jij schreef: quote:Zij was duidelijk van haar stuk gebracht van mijn vraag en stamelde een paar vage zinnen uit. Ik stelde toen de vraag nog een keer. Toen zei ze dat ze het niet zo bedoelde. Het was meer grappig bedoeld.Jij beschrijft daarin jouw subjectieve mening over wat je meent te hebben gezien en gehoord in jouw vriendin. Jij beoordeelt haar reactie als 'van haar stuk gebracht' om vervolgens te 'stamelen' in een 'paar vage zinnen'. Jij drukt daarmee uit dat jij de indruk hebt dat je vriendin geschrokken, geschokt, onthutst, verlegen, onzeker of iets dergelijks is geraakt door jouw vraag.
Vervolgens beoordeel jij haar antwoord ('je begreep mijn bedoeling niet want ik bedoelde het grappig') als niet-waar. Want jij hebt voor jezelf al bepaald hoe jij denkt dat zij het bedoelde. Je veroordeelt die vriendin nu in deze als 'oneerlijk'.
Maar wat ik zie daarin, is dat jij denkt te weten wat 'de waarheid' is. En ik zie niet waarom je aan een vriendin zou twijfelen omtrent wat zij als antwoord geeft.
quote:Ik zei dat ik het niet zo grappig vond en dat het best bevooroordeeld overkwam van haar. Achter aan zei ik dat ik het misschien te letterlijk nam wat ze zei en dat ik daardoor de grap miste.
Je gaf je mening over haar woorden en gaf aan dat jij het niet grappig vond. Daarnaast gaf je aan dat het mogelijk was dat je de grap gewoon niet begrepen had. Je legt dus bij haar neer daarmee dat je de mogelijkheid openhoudt dat je haar woorden verkeer geinterpreteerd had.
quote:Zij zei toen dat ik dat ook niet te vaak moest doen.
Vervolgens - na dus aangegeven te hebben dat je openstond voor de mogelijkheid dat jij het bij het verkeerde eind hebt - geeft je vriendin aan dat zij liever niet heeft dat jij haar verkeerd interpreteert. Oke. Nou, dan weet je dat. Het is een bevestiging van wat zij al eerder aangaf, namelijk dat zij het als grap bedoelde.
Maar dan vervolg je met: quote:Nu wilde ik eerlijk zijn en zeggen dat het hier niet het geval is en dat zij degene is die zo'n uitspraak deed en ik wilde graag weten waar dat vandaan kwam. Ik wilde ook nog eens vragen of ze zich in het nauw gedreven voelde en of ze zich daarom verdedigend opstelde (wat op zich lullig was, want ze deed nu net alsof ik diegene was die het gedaan had).
Je wilde reageren door 'eerlijk te zijn', zoals jij dit noemt. Wat ik lees, is dat je wilde zeggen dat je je vriendin niet geloofde. En je wilde weten waarom je vriendin niet de waarheid zei (dus loog). En je wilde gaan vragen waarom ze zich verdedigend (invulling omtrent haar gemoed) opstelde.
Wauw! Tjonge, dat zijn toch enorm grote invullingen van wat je vriendin allemaal wel niet zou bedoelen en willen en hoe ze heeft gereageerd?! Je oordeelt en veroordeelt. En dat noem jij 'eerlijk zijn'.
Maar dat is gewoon het hebben van een mening en willen nagaan en horen van je gesprekspartner of en dat je gelijk hebt, zonder dat je de ander ook maar wilt proberen te geloven op haar woord.
----
Ik moet nu snel weg, maar ik kom later nog terug.
[..]
@Omen
Voorbeeld over vriendin gaat niet over dingen niet uitspreken, maar over dat zij niet eerlijk is en direct zegt wat op haar hart ligt.
Voorbeeld over experiment gaat over het niet zeggen wat ik echt denk en vind en daarop doorgaan. Zij deed het af als een grapje dat ik niet alles letterlijk moest nemen. Ik wilde toen eerlijk (en open) zijn door te zeggen dat dit flauw is en ik gewoon graag weten waarop ze haar uitspraak baseert.
Allemaal ingeslikt.
[..]
Ik doe heel erg mijn best om jouw gedachtegang te volgen, maar het lukt me almaar niet!
Maar ik probeer het nog een keer
Jij schreef: quote:Zij was duidelijk van haar stuk gebracht van mijn vraag en stamelde een paar vage zinnen uit. Ik stelde toen de vraag nog een keer. Toen zei ze dat ze het niet zo bedoelde. Het was meer grappig bedoeld.Jij beschrijft daarin jouw subjectieve mening over wat je meent te hebben gezien en gehoord in jouw vriendin. Jij beoordeelt haar reactie als 'van haar stuk gebracht' om vervolgens te 'stamelen' in een 'paar vage zinnen'. Jij drukt daarmee uit dat jij de indruk hebt dat je vriendin geschrokken, geschokt, onthutst, verlegen, onzeker of iets dergelijks is geraakt door jouw vraag.
Vervolgens beoordeel jij haar antwoord ('je begreep mijn bedoeling niet want ik bedoelde het grappig') als niet-waar. Want jij hebt voor jezelf al bepaald hoe jij denkt dat zij het bedoelde. Je veroordeelt die vriendin nu in deze als 'oneerlijk'.
Maar wat ik zie daarin, is dat jij denkt te weten wat 'de waarheid' is. En ik zie niet waarom je aan een vriendin zou twijfelen omtrent wat zij als antwoord geeft.
quote:Ik zei dat ik het niet zo grappig vond en dat het best bevooroordeeld overkwam van haar. Achter aan zei ik dat ik het misschien te letterlijk nam wat ze zei en dat ik daardoor de grap miste.
Je gaf je mening over haar woorden en gaf aan dat jij het niet grappig vond. Daarnaast gaf je aan dat het mogelijk was dat je de grap gewoon niet begrepen had. Je legt dus bij haar neer daarmee dat je de mogelijkheid openhoudt dat je haar woorden verkeer geinterpreteerd had.
quote:Zij zei toen dat ik dat ook niet te vaak moest doen.
Vervolgens - na dus aangegeven te hebben dat je openstond voor de mogelijkheid dat jij het bij het verkeerde eind hebt - geeft je vriendin aan dat zij liever niet heeft dat jij haar verkeerd interpreteert. Oke. Nou, dan weet je dat. Het is een bevestiging van wat zij al eerder aangaf, namelijk dat zij het als grap bedoelde.
Maar dan vervolg je met: quote:Nu wilde ik eerlijk zijn en zeggen dat het hier niet het geval is en dat zij degene is die zo'n uitspraak deed en ik wilde graag weten waar dat vandaan kwam. Ik wilde ook nog eens vragen of ze zich in het nauw gedreven voelde en of ze zich daarom verdedigend opstelde (wat op zich lullig was, want ze deed nu net alsof ik diegene was die het gedaan had).
Je wilde reageren door 'eerlijk te zijn', zoals jij dit noemt. Wat ik lees, is dat je wilde zeggen dat je je vriendin niet geloofde. En je wilde weten waarom je vriendin niet de waarheid zei (dus loog). En je wilde gaan vragen waarom ze zich verdedigend (invulling omtrent haar gemoed) opstelde.
Wauw! Tjonge, dat zijn toch enorm grote invullingen van wat je vriendin allemaal wel niet zou bedoelen en willen en hoe ze heeft gereageerd?! Je oordeelt en veroordeelt. En dat noem jij 'eerlijk zijn'.
Maar dat is gewoon het hebben van een mening en willen nagaan en horen van je gesprekspartner of en dat je gelijk hebt, zonder dat je de ander ook maar wilt proberen te geloven op haar woord.
----
Ik moet nu snel weg, maar ik kom later nog terug.
zaterdag 5 juni 2010 om 14:21
Hahaha!! Nou, samen komen we er wel uit
Ik snap zelf ook niet exact wat er precies aan de hand is. Vandaar dit topic. Wat is het precies, waarom en wat doe ik eraan?
[quote]Omen schreef op 05 juni 2010 @ 13:50:
Jij beschrijft daarin jouw subjectieve mening over wat je meent te hebben gezien en gehoord in jouw vriendin. Jij beoordeelt haar reactie als 'van haar stuk gebracht' om vervolgens te 'stamelen' in een 'paar vage zinnen'. Jij drukt daarmee uit dat jij de indruk hebt dat je vriendin geschrokken, geschokt, onthutst, verlegen, onzeker of iets dergelijks is geraakt door jouw vraag.
Uiteraard is dit interpretatie. Maar goed, alles is toch subjectief in deze wereld? Ik kan niks anders dan proberen haar non-verbale communicatie te interpreteren. Er valt natuurlijk van alles te zeggen over de label die ik aan vastgeplakt heb, maar dit is wat ik dacht. Of ik het goed geïnterpreteerd heb of niet, dat is maar de vraag. Als ik het (bij wijze van spreken) aan haar zou vragen, zou ze dan eerlijk antwoord geven?
Vervolgens beoordeel jij haar antwoord ('je begreep mijn bedoeling niet want ik bedoelde het grappig') als niet-waar. Want jij hebt voor jezelf al bepaald hoe jij denkt dat zij het bedoelde. Je veroordeelt die vriendin nu in deze als 'oneerlijk'.
Hmm, dit is tricky. Want ik ken haar langer dan vandaag. Alle gesprekken die wij gevoerd hebben en de dingen die zij vindt en voelt is hierop gebaseerd. Ik hoop dat ik haar goed genoeg ken om haar goed in te schatten.
Maar ik zou het best wel verkeerd kunnen hebben.
Maar wat ik zie daarin, is dat jij denkt te weten wat 'de waarheid' is. En ik zie niet waarom je aan een vriendin zou twijfelen omtrent wat zij als antwoord geeft.
Ik denk alleen wat ik te interpreteer. Natuurlijk luister ik naar het woordelijke gedeelte, maar communicatie omvat meer dan alleen de letters die woorden vormen, woorden die zinnen worden en zinnen die een verhaal maken. Ik heb geen vrienden om negatief te denken en af te kraken, ik ben geen pessimistisch persoon oid. Dus dat doel heb ik totaal niet.
Maar goed, jij wilt dus zeggen dat je altijd vanuit gaat van wat mensen zeggen en niet naar de gedachte erachter, de manier waarop ze dat zeggen, hoe ze zich gedragen en kijken?
Je gaf je mening over haar woorden en gaf aan dat jij het niet grappig vond. Daarnaast gaf je aan dat het mogelijk was dat je de grap gewoon niet begrepen had. Je legt dus bij haar neer daarmee dat je de mogelijkheid openhoudt dat je haar woorden verkeerd geïnterpreteerd had.
Ik leg het hier toch juist bij mijzelf neer dat IK het niet goed begrepen had? Niet dat zij zich verkeerd uitgedrukt had waardoor de grap niet naar voren kwam. Ik ben diegene die het verkeerd begrepen had. Althans, ik ga er maar even van uit
Vervolgens - na dus aangegeven te hebben dat je openstond voor de mogelijkheid dat jij het bij het verkeerde eind hebt - geeft je vriendin aan dat zij liever niet heeft dat jij haar verkeerd interpreteert. Oke. Nou, dan weet je dat. Het is een bevestiging van wat zij al eerder aangaf, namelijk dat zij het als grap bedoelde.
Dit zegt ze omdat ik DENK dat ze weet dat ik haar vaker terugfluit over hetgeen wat ze zegt. Ze weet pas de impact en de "negativiteit" van wat ze zegt als ik het aan haar voorspiegel. Dan zegt ze dat ze het niet zo bedoeld om vervolgens een paar afspraken later een soortgelijke uitspraak te doen. Oftewel, volgens mij wilt ze zich beter voordoen dan ze daadwerkelijk is. Wie wilt nou continu geconfronteerd worden met de harde en kwetsende uitspraken die jezelf doet?
Je wilde reageren door 'eerlijk te zijn', zoals jij dit noemt. Wat ik lees, is dat je wilde zeggen dat je je vriendin niet geloofde. En je wilde weten waarom je vriendin niet de waarheid zei (dus loog). En je wilde gaan vragen waarom ze zich verdedigend (invulling omtrent haar gemoed) opstelde.
Ik geloof haar inderdaad niet dat het grappig bedoeld was. Ze meende het serieus en toen het haar duidelijk werd dat het een ontzettend bevooroordeelde uitspraak was die zij deed, probeerde zij "ervan af te komen" door te zeggen dat het een grapje was en dat ik diegene ben die te serieus is en haar grapjes vaak verkeerd interpreteer. Nu wil ik niet zeggen dat ik altijd bij de rechte eind heb en misschien ben ik wel serieus. Maar het feit dat ze die uitspraak deed en niet kon beargumenteren blijft.
Wauw! Tjonge, dat zijn toch enorm grote invullingen van wat je vriendin allemaal wel niet zou bedoelen en willen en hoe ze heeft gereageerd?! Je oordeelt en veroordeelt. En dat noem jij 'eerlijk zijn'.
Hmm, ik wil niet sarcastisch overkomen. Maar hoe doe jij dit dan? Wil jij zeggen dat jij nooit wat interpreteer? We kunnen toch moeilijk bij alles wat een ander zeg verifiëren of hij/zij dat ook zo bedoelt?
Als iemand zegt dat het goed gaat met haar/hem maar jij ZIET van niet (of denkt het te denken) geloof je dan ook op wat hij/zij zegt??
To be continued....
Ik snap zelf ook niet exact wat er precies aan de hand is. Vandaar dit topic. Wat is het precies, waarom en wat doe ik eraan?
[quote]Omen schreef op 05 juni 2010 @ 13:50:
Jij beschrijft daarin jouw subjectieve mening over wat je meent te hebben gezien en gehoord in jouw vriendin. Jij beoordeelt haar reactie als 'van haar stuk gebracht' om vervolgens te 'stamelen' in een 'paar vage zinnen'. Jij drukt daarmee uit dat jij de indruk hebt dat je vriendin geschrokken, geschokt, onthutst, verlegen, onzeker of iets dergelijks is geraakt door jouw vraag.
Uiteraard is dit interpretatie. Maar goed, alles is toch subjectief in deze wereld? Ik kan niks anders dan proberen haar non-verbale communicatie te interpreteren. Er valt natuurlijk van alles te zeggen over de label die ik aan vastgeplakt heb, maar dit is wat ik dacht. Of ik het goed geïnterpreteerd heb of niet, dat is maar de vraag. Als ik het (bij wijze van spreken) aan haar zou vragen, zou ze dan eerlijk antwoord geven?
Vervolgens beoordeel jij haar antwoord ('je begreep mijn bedoeling niet want ik bedoelde het grappig') als niet-waar. Want jij hebt voor jezelf al bepaald hoe jij denkt dat zij het bedoelde. Je veroordeelt die vriendin nu in deze als 'oneerlijk'.
Hmm, dit is tricky. Want ik ken haar langer dan vandaag. Alle gesprekken die wij gevoerd hebben en de dingen die zij vindt en voelt is hierop gebaseerd. Ik hoop dat ik haar goed genoeg ken om haar goed in te schatten.
Maar ik zou het best wel verkeerd kunnen hebben.
Maar wat ik zie daarin, is dat jij denkt te weten wat 'de waarheid' is. En ik zie niet waarom je aan een vriendin zou twijfelen omtrent wat zij als antwoord geeft.
Ik denk alleen wat ik te interpreteer. Natuurlijk luister ik naar het woordelijke gedeelte, maar communicatie omvat meer dan alleen de letters die woorden vormen, woorden die zinnen worden en zinnen die een verhaal maken. Ik heb geen vrienden om negatief te denken en af te kraken, ik ben geen pessimistisch persoon oid. Dus dat doel heb ik totaal niet.
Maar goed, jij wilt dus zeggen dat je altijd vanuit gaat van wat mensen zeggen en niet naar de gedachte erachter, de manier waarop ze dat zeggen, hoe ze zich gedragen en kijken?
Je gaf je mening over haar woorden en gaf aan dat jij het niet grappig vond. Daarnaast gaf je aan dat het mogelijk was dat je de grap gewoon niet begrepen had. Je legt dus bij haar neer daarmee dat je de mogelijkheid openhoudt dat je haar woorden verkeerd geïnterpreteerd had.
Ik leg het hier toch juist bij mijzelf neer dat IK het niet goed begrepen had? Niet dat zij zich verkeerd uitgedrukt had waardoor de grap niet naar voren kwam. Ik ben diegene die het verkeerd begrepen had. Althans, ik ga er maar even van uit
Vervolgens - na dus aangegeven te hebben dat je openstond voor de mogelijkheid dat jij het bij het verkeerde eind hebt - geeft je vriendin aan dat zij liever niet heeft dat jij haar verkeerd interpreteert. Oke. Nou, dan weet je dat. Het is een bevestiging van wat zij al eerder aangaf, namelijk dat zij het als grap bedoelde.
Dit zegt ze omdat ik DENK dat ze weet dat ik haar vaker terugfluit over hetgeen wat ze zegt. Ze weet pas de impact en de "negativiteit" van wat ze zegt als ik het aan haar voorspiegel. Dan zegt ze dat ze het niet zo bedoeld om vervolgens een paar afspraken later een soortgelijke uitspraak te doen. Oftewel, volgens mij wilt ze zich beter voordoen dan ze daadwerkelijk is. Wie wilt nou continu geconfronteerd worden met de harde en kwetsende uitspraken die jezelf doet?
Je wilde reageren door 'eerlijk te zijn', zoals jij dit noemt. Wat ik lees, is dat je wilde zeggen dat je je vriendin niet geloofde. En je wilde weten waarom je vriendin niet de waarheid zei (dus loog). En je wilde gaan vragen waarom ze zich verdedigend (invulling omtrent haar gemoed) opstelde.
Ik geloof haar inderdaad niet dat het grappig bedoeld was. Ze meende het serieus en toen het haar duidelijk werd dat het een ontzettend bevooroordeelde uitspraak was die zij deed, probeerde zij "ervan af te komen" door te zeggen dat het een grapje was en dat ik diegene ben die te serieus is en haar grapjes vaak verkeerd interpreteer. Nu wil ik niet zeggen dat ik altijd bij de rechte eind heb en misschien ben ik wel serieus. Maar het feit dat ze die uitspraak deed en niet kon beargumenteren blijft.
Wauw! Tjonge, dat zijn toch enorm grote invullingen van wat je vriendin allemaal wel niet zou bedoelen en willen en hoe ze heeft gereageerd?! Je oordeelt en veroordeelt. En dat noem jij 'eerlijk zijn'.
Hmm, ik wil niet sarcastisch overkomen. Maar hoe doe jij dit dan? Wil jij zeggen dat jij nooit wat interpreteer? We kunnen toch moeilijk bij alles wat een ander zeg verifiëren of hij/zij dat ook zo bedoelt?
Als iemand zegt dat het goed gaat met haar/hem maar jij ZIET van niet (of denkt het te denken) geloof je dan ook op wat hij/zij zegt??
To be continued....
zaterdag 5 juni 2010 om 14:42
Omdat eerlijkheid subjectief is is een discussie daarover nagenoeg onmogelijk, maar iets niet zeggen omdat je een ander haar keuze gunt is ook niet altijd handig.
Mijn vrouw is 1.59 m.groot en heeft korte benen.
Ten tijde van onze kennismaking, in een zomer, was haar kleding min of meer naar verwachting. T shirt en of een bloesje met daaronder een spijkerbroek. En halflang haar met een diadeem. (in 1998). In koudere tijden bleek bij de uitrusting een michelin mannetje jas te horen, en truien met een enorme opdruk.
Netto resultaat van het geheel was dat ze uiteindelijk eens van de slager een stukje worst kreeg. Hij vroeg het nog wel aan mij: "Mag uw dochtertje een stukje worst hebben?" . Nou, ik zag er misschien wat ouder uit dan de werkelijkheid maar om mijn vrouw die 8 jaar jonger is voor mijn dochtertje te verslijten...
Uiteindelijk bleek dat haar ouders en anderen die betrokken waren bij kleding aankopen, omdat ze door haar handicaps toch al zo veel moest missen. Nooit eerlijk hadden gezegd dat de combinatie van haar lengte en kledingkeuze haar een kinderlijk voorkomen gaf. Ze heeft er ,achteraf, heel wat jaren hinder van gehad dat niemand haar erop heeft gewezen dat een trui met één front vullende roos een beetje teveel van het goede is voor haar.
Mijn vrouw is 1.59 m.groot en heeft korte benen.
Ten tijde van onze kennismaking, in een zomer, was haar kleding min of meer naar verwachting. T shirt en of een bloesje met daaronder een spijkerbroek. En halflang haar met een diadeem. (in 1998). In koudere tijden bleek bij de uitrusting een michelin mannetje jas te horen, en truien met een enorme opdruk.
Netto resultaat van het geheel was dat ze uiteindelijk eens van de slager een stukje worst kreeg. Hij vroeg het nog wel aan mij: "Mag uw dochtertje een stukje worst hebben?" . Nou, ik zag er misschien wat ouder uit dan de werkelijkheid maar om mijn vrouw die 8 jaar jonger is voor mijn dochtertje te verslijten...
Uiteindelijk bleek dat haar ouders en anderen die betrokken waren bij kleding aankopen, omdat ze door haar handicaps toch al zo veel moest missen. Nooit eerlijk hadden gezegd dat de combinatie van haar lengte en kledingkeuze haar een kinderlijk voorkomen gaf. Ze heeft er ,achteraf, heel wat jaren hinder van gehad dat niemand haar erop heeft gewezen dat een trui met één front vullende roos een beetje teveel van het goede is voor haar.
maandag 7 juni 2010 om 13:56
Weet je, TO, in mijn ogen maak je je druk om dingen die niet belangrijk genoeg zijn om je druk over te maken
Je vindt het uitermate belangrijk dat een ander jouw waarheid hoort. Prima, dat is aan jou. Maar hoe een ander daarmee omgaat, dat is dan weer aan hen.
Niet iedereen zal altijd op jouw waarheid zitten te wachten. Vind jij het op jouw beurt weer vervelend dat men niet reageert zoals jij wilt, dan heb je een keuze: blijven doorgaan op hoe jij het het liefst zou hebben, of inzien dat het contact met die persoon niet helemaal naar jouw zin verloopt. Dan kun je dat contact op een lager pitje zetten, of het tot een ruzie laten komen, of van contact afzien. Dat is allemaal aan jou.
Je vindt het uitermate belangrijk dat een ander jouw waarheid hoort. Prima, dat is aan jou. Maar hoe een ander daarmee omgaat, dat is dan weer aan hen.
Niet iedereen zal altijd op jouw waarheid zitten te wachten. Vind jij het op jouw beurt weer vervelend dat men niet reageert zoals jij wilt, dan heb je een keuze: blijven doorgaan op hoe jij het het liefst zou hebben, of inzien dat het contact met die persoon niet helemaal naar jouw zin verloopt. Dan kun je dat contact op een lager pitje zetten, of het tot een ruzie laten komen, of van contact afzien. Dat is allemaal aan jou.
