Psyche
alle pijlers
Efexor
donderdag 6 december 2007 om 13:21
Hallo,
Ik ben nu zo'n 3 dagen geleden begonnen met Efexor 37.5.
Nu vraag ik mij af, stompt deze medicatie nou gewoon de harde randjes van emoties af?
Of zorgt dit nou werkelijk dat ik me wat gelukkiger/minder somber zal gaan voelen?
Dat vind ik niet terug in de bijsluiter.
Mijn huisarts is pas na het weekend te bereiken,anders zou ik natuurlijk even haar antwoord afwachten.
Hoop dat iemand ervaring heeft met deze medicatie.
Verder heb ik zopiclon gekregen, iets waar ik na 2 nachtjes al mee wil stoppen. Wat een rommel. Ik krijg er een ontzettend vieze smaak van in mijn mond. Val ik eindelijk in slaap, dan is dat voor 3 uur en daarna ben ik klaar wakker.
Ik ben nu zo'n 3 dagen geleden begonnen met Efexor 37.5.
Nu vraag ik mij af, stompt deze medicatie nou gewoon de harde randjes van emoties af?
Of zorgt dit nou werkelijk dat ik me wat gelukkiger/minder somber zal gaan voelen?
Dat vind ik niet terug in de bijsluiter.
Mijn huisarts is pas na het weekend te bereiken,anders zou ik natuurlijk even haar antwoord afwachten.
Hoop dat iemand ervaring heeft met deze medicatie.
Verder heb ik zopiclon gekregen, iets waar ik na 2 nachtjes al mee wil stoppen. Wat een rommel. Ik krijg er een ontzettend vieze smaak van in mijn mond. Val ik eindelijk in slaap, dan is dat voor 3 uur en daarna ben ik klaar wakker.
vrijdag 21 maart 2008 om 10:10
Hoe weet je nou welke dosering genoeg is? Ik denk dat 75mg voor mij genoeg is, het werkt. Maar af en toe heb ik nog wel van die dagen of meer uren eigenlijk dat dat k..gevoel wat ik uit duizenden herken terugkomt. Moet ik dan dus een hogere dosering? Ik weet het niet hoor. Als de gevoelens van korte duur zijn zou je denken van niet... maar ik schrik wel elke keer: oh jee, daar gaan we weer!
Eigenlijk heb ik er toch nog een dubbel gevoel bij, bij die pillen. Aan de ene kant denk ik: ze werken, dus who cares. En dan denk ik weer: yoho zeg, ik slik AD, potjandrie. Dat zijn geen smarties of rozijntjes. Dus met die lage dosering ben ik dan wel blij zeg maar.
Hoe wist jij welke dosering genoeg was? Kwestie van uitproberen?
Eigenlijk heb ik er toch nog een dubbel gevoel bij, bij die pillen. Aan de ene kant denk ik: ze werken, dus who cares. En dan denk ik weer: yoho zeg, ik slik AD, potjandrie. Dat zijn geen smarties of rozijntjes. Dus met die lage dosering ben ik dan wel blij zeg maar.
Hoe wist jij welke dosering genoeg was? Kwestie van uitproberen?
vrijdag 21 maart 2008 om 18:53
Ja zoiets ;).
Ik merkte niet heul veul bij de laagste dosis, dus ging sowiezo snel rap naar 150. Ik had er weinig vertrouwen in, maar na een paar maanden merkte ik ineens dat ik niet meer zo ontzettend suicidaal was, en de ochtenden niet meer een grote vechtpartij waren. Echt, het voelde als een wonder! Alsof ik jarenlang met een te zwakke bril rondgelopen had. Ik was bijna manisch van blijheid haha.
Toen ik dat aangaf bij de spyg, en ook dat ik heul benieuwd was of ik nog beter zou kunnen 'zien' met een sterker 'brilletje' was hij het daar meteen mee eens. Omdat ze zo goed aansloegen, en omdat de dagen doorkomen nog steeds een flinke opgaven was.
Toen ik 2 weken op mn huidige dosis zat merkte ik al (ook omdat ik er nu actief op lette natuurlijk) dat ik ineens meer energie had, weer 'dingen ging doen', ik werd 's ochtends voor het eerst van mn leven vrolijk wakker. Zonder het gevoel van: neeeee weeeeeer een hele dag. HOe moet ik dat doen? Hoe?
Ondertussen moet ik 's ochtends af en toe weer vechten, en heb ik soms mn 'donkere dagen' of momenten. Meestal heb ik dan met mn dag-nachtrimte zitten klooien, mn eetpatroon, of niet genoeg rust genomen (ik leef dus helaas wel echt als een bejaarde :S). Maar meerendeel van de tijd wordt ik net als driekwart nederland iewat geirriteerd wakker van mn wekker, gaap, rek me uit, en kan dan mn bed uit komen :D.
Dit heugelijke feit, tesamen met dat ik niet meer continue rot en donker voelde, maakt dat ik vind dat de AD zijn werk 'genoeg' doet.
Wie weet, hoe het leven is met nòg een hogere dosering...
Maar ik denk maar zo: ik zoek geen verrekijker, maar een bril waardoor ik goed kan functioneren.
Als je twijfelt of het idee hebt dat je je echt weer donkerder gaat voelen, of dta je je 'normaal' beter zou moeten voelen kan je altijd voorstellen om twee maandjes een hogere dosering te proberen. Ik denk dat je dta alleen zelf kan voelen/inschatten..
Misschien zie je trouwens ook wel een patroon tussen je donkere dagen en bepaald gedrag als je erop gaat letten?
Dat ik AD slik heb ik niet zo heul veel moeite mee eigelijk.. Het is bij mij vaak meer het feit dat ik zo -wanhopig- graag 'normaal' wil zijn.
En op momenten dat ik een goede week heb, dingen meewerken en de AD zijn werk doet lìjk ik dan ook wel normaal te zijn. Waardoor een overmoedig Wurmpje dan zegt: ziejewel. Ik ben Heul normaal. Ik heb die troep niet nodig. Want.
Achja, een ezel blablabla.. Wurmpjes dus wel..
Ik moet trouwens echt leren korter van stof te zijn... :S
Ik merkte niet heul veul bij de laagste dosis, dus ging sowiezo snel rap naar 150. Ik had er weinig vertrouwen in, maar na een paar maanden merkte ik ineens dat ik niet meer zo ontzettend suicidaal was, en de ochtenden niet meer een grote vechtpartij waren. Echt, het voelde als een wonder! Alsof ik jarenlang met een te zwakke bril rondgelopen had. Ik was bijna manisch van blijheid haha.
Toen ik dat aangaf bij de spyg, en ook dat ik heul benieuwd was of ik nog beter zou kunnen 'zien' met een sterker 'brilletje' was hij het daar meteen mee eens. Omdat ze zo goed aansloegen, en omdat de dagen doorkomen nog steeds een flinke opgaven was.
Toen ik 2 weken op mn huidige dosis zat merkte ik al (ook omdat ik er nu actief op lette natuurlijk) dat ik ineens meer energie had, weer 'dingen ging doen', ik werd 's ochtends voor het eerst van mn leven vrolijk wakker. Zonder het gevoel van: neeeee weeeeeer een hele dag. HOe moet ik dat doen? Hoe?
Ondertussen moet ik 's ochtends af en toe weer vechten, en heb ik soms mn 'donkere dagen' of momenten. Meestal heb ik dan met mn dag-nachtrimte zitten klooien, mn eetpatroon, of niet genoeg rust genomen (ik leef dus helaas wel echt als een bejaarde :S). Maar meerendeel van de tijd wordt ik net als driekwart nederland iewat geirriteerd wakker van mn wekker, gaap, rek me uit, en kan dan mn bed uit komen :D.
Dit heugelijke feit, tesamen met dat ik niet meer continue rot en donker voelde, maakt dat ik vind dat de AD zijn werk 'genoeg' doet.
Wie weet, hoe het leven is met nòg een hogere dosering...
Maar ik denk maar zo: ik zoek geen verrekijker, maar een bril waardoor ik goed kan functioneren.
Als je twijfelt of het idee hebt dat je je echt weer donkerder gaat voelen, of dta je je 'normaal' beter zou moeten voelen kan je altijd voorstellen om twee maandjes een hogere dosering te proberen. Ik denk dat je dta alleen zelf kan voelen/inschatten..
Misschien zie je trouwens ook wel een patroon tussen je donkere dagen en bepaald gedrag als je erop gaat letten?
Dat ik AD slik heb ik niet zo heul veel moeite mee eigelijk.. Het is bij mij vaak meer het feit dat ik zo -wanhopig- graag 'normaal' wil zijn.
En op momenten dat ik een goede week heb, dingen meewerken en de AD zijn werk doet lìjk ik dan ook wel normaal te zijn. Waardoor een overmoedig Wurmpje dan zegt: ziejewel. Ik ben Heul normaal. Ik heb die troep niet nodig. Want.
Achja, een ezel blablabla.. Wurmpjes dus wel..
Ik moet trouwens echt leren korter van stof te zijn... :S
zaterdag 22 maart 2008 om 10:57
Oh ja die ochtenden... alsof je fontanel dan openstaat en de hele shitzooi in 1x je hersenpan binnendringt. Thank God dat dat nu over is, halleluja. Overigens had ik dan vaak aan het eind van de dag zoiets van: wat was er vanochtend nou zo erg?? En hopla, de volgende ochtend was het gewoon weer bagger. Heul vreemd hoor.
Ik heb nog niet echt een patroon ontdekt inzake die donkere momenten... Maar inderdaad, ik zou het altijd 2 maandjes kunnen uitproberen, een hogere dosering. Mmm eens even over nadenken. Begin april ga ik weer naar de huisarts dus dan maar eens efkes overleggen.
Wel grappig van dat 'normaal' willen zijn.. dat heb ik ook nogal. Er zijn ook maar weinig mensen die weten van de pillen. En als vriendlief ook maar íets insinueert in de richting van dat ik niet normaal zou zijn (let wel: dat maak ik er dan van hoor, hij is zich van geen kwaad bewust die arme jongen), dan word ik ultra onzeker. En meteen boos of verdrietig. Ben zó bang om een stempel te krijgen van niet sporen, spiegies labiel zijn of wat dan ook. Terwijl, let's face it, ik HEB dit nu eenmaal. En daarnaast ben ik gewoon mijn eigen leuke gezellige geestige zelf. Mezelf zo lezende denk ik dat de acceptatiegraad nog wat verhoogd kan worden
Maar ja, ik ben er nog geen 3 maanden aan dus das best kort toch? Trouwens goeie vergelijking van die bril en verrekijkert. Die ga ik nog eens herkauwen.
En wees jij lekker lang van stof, best gezellig. Leef je uit! Zo, en dan ga ik nu van een stinkmokkel een fris mokkel maken en dan hopsakee, een wedstrijd spelen (en ik ben me dan toch een partij verkouden... zie er niet uit, hoest me ongans en de rest zal ik je besparen). Een aangename zaterdag gewenst!
Groeten van een in ademnood verkerende Snoek.
Ik heb nog niet echt een patroon ontdekt inzake die donkere momenten... Maar inderdaad, ik zou het altijd 2 maandjes kunnen uitproberen, een hogere dosering. Mmm eens even over nadenken. Begin april ga ik weer naar de huisarts dus dan maar eens efkes overleggen.
Wel grappig van dat 'normaal' willen zijn.. dat heb ik ook nogal. Er zijn ook maar weinig mensen die weten van de pillen. En als vriendlief ook maar íets insinueert in de richting van dat ik niet normaal zou zijn (let wel: dat maak ik er dan van hoor, hij is zich van geen kwaad bewust die arme jongen), dan word ik ultra onzeker. En meteen boos of verdrietig. Ben zó bang om een stempel te krijgen van niet sporen, spiegies labiel zijn of wat dan ook. Terwijl, let's face it, ik HEB dit nu eenmaal. En daarnaast ben ik gewoon mijn eigen leuke gezellige geestige zelf. Mezelf zo lezende denk ik dat de acceptatiegraad nog wat verhoogd kan worden
Maar ja, ik ben er nog geen 3 maanden aan dus das best kort toch? Trouwens goeie vergelijking van die bril en verrekijkert. Die ga ik nog eens herkauwen.En wees jij lekker lang van stof, best gezellig. Leef je uit! Zo, en dan ga ik nu van een stinkmokkel een fris mokkel maken en dan hopsakee, een wedstrijd spelen (en ik ben me dan toch een partij verkouden... zie er niet uit, hoest me ongans en de rest zal ik je besparen). Een aangename zaterdag gewenst!
Groeten van een in ademnood verkerende Snoek.
dinsdag 25 maart 2008 om 14:49
Ha Snoek,
Het duurde even. Me niet aan de gebruiksaanwijzing gehouden. Geef neit, ik had wel toffe dagen. Maar nu dus even opkrabbelen.
Wat ik weer grappig vond is dat jij geen woordspeling wil horen over anders, terwijl ik juist hard om me heen brul hoe 'gek' ik ben. Zonder daarbij inhoudelijk te worden hoor. Ze zouden eens dichtbij kunnen komen en een gegrond oordeel kunnen vellen. Dankje feestelijk.
Dan maar liever zelf al roepen dat ik gek ben, voordat een ander me aanspreekt op abnormaal gedrag. Niet helemaal fraai, dus nu weer aan het proberen dat af te leren. Hoezo uitersten. Van niets naar gek, en nu weer terug?
t wordt inderdaad tijd om te accepteren dat ik gedeeltelijk anders ben. Maar dat mezelf beschermen door te ' bluffen' ook niet goed is. Ik 'ben' niet mijn afwijking. Ik hèb een kleine afwijking. Identificeren noemt Peuter (thera-peuter) dat sjiek.
'Nietus' brulde ik. 'En als ik dat al doe is het omdat ik gek ben.'
Beteuterd Wurmpje en lachende Peuter.
Dus ja. Acceptatie. Lijkt me mooi.
Als je de handleiding vind 'acceptatie, van geen naar geheel in drie makkelijke stappen' stuur je me dan een kopietje?
Dan ga ik nu onder de douche liedjes brullen.
Minder fijn voor Vriendjelief, wel fijn om alle donkere wolken op de vlucht te jagen.
Niemand blijft graag in de buurt als ik zing. Ook wolken niet.
Groetjes! Wurmpje
Het duurde even. Me niet aan de gebruiksaanwijzing gehouden. Geef neit, ik had wel toffe dagen. Maar nu dus even opkrabbelen.
Wat ik weer grappig vond is dat jij geen woordspeling wil horen over anders, terwijl ik juist hard om me heen brul hoe 'gek' ik ben. Zonder daarbij inhoudelijk te worden hoor. Ze zouden eens dichtbij kunnen komen en een gegrond oordeel kunnen vellen. Dankje feestelijk.
Dan maar liever zelf al roepen dat ik gek ben, voordat een ander me aanspreekt op abnormaal gedrag. Niet helemaal fraai, dus nu weer aan het proberen dat af te leren. Hoezo uitersten
. Van niets naar gek, en nu weer terug? t wordt inderdaad tijd om te accepteren dat ik gedeeltelijk anders ben. Maar dat mezelf beschermen door te ' bluffen' ook niet goed is. Ik 'ben' niet mijn afwijking. Ik hèb een kleine afwijking. Identificeren noemt Peuter (thera-peuter) dat sjiek.
'Nietus' brulde ik. 'En als ik dat al doe is het omdat ik gek ben.'
Beteuterd Wurmpje en lachende Peuter.
Dus ja. Acceptatie. Lijkt me mooi.
Als je de handleiding vind 'acceptatie, van geen naar geheel in drie makkelijke stappen' stuur je me dan een kopietje?
Dan ga ik nu onder de douche liedjes brullen.
Minder fijn voor Vriendjelief, wel fijn om alle donkere wolken op de vlucht te jagen.
Niemand blijft graag in de buurt als ik zing. Ook wolken niet.
Groetjes! Wurmpje
donderdag 27 maart 2008 om 21:10
Niet aan de gebruiksaanwijzing gehouden en toffe dagen hebben? Dus je hebt de party-animal uitgehangen ofzo? Good for you. Ik heb me vandaag wel aan mijn gebruiksaanwijzing gehouden, jawel. Keuzes maken, wat doe ik wel en wat doe ik niet, en daar vervolgens zonder schuldgevoel (want ik heb mijn training afgezegd vanavond, net als vorige week.. ai schuldgevoel ligt zwáár op de loer... ) achter staan. Niet makkelijk maar ik hou mezelf voor: het alternatief was mijn werk niet af hebben met als resultaat geen relaxed weekend (ben morgen vrij) óf het werk wel afmaken maar me dan helemaal kapot moeten haasten en zonder eten sporten. Met als gevolg een pokketraining en alsnog een k..gevoel. Volgt u mij nog?
Aha dus jij maakt er een beetje een grap van, dat je 'gek' bent..Beetje de hele wereld op afstand houden op die manier.. Ik maak ook grappen over mijn gekte maar dan alleen bij de mensen die van de pillen weten. Beetje flauwekullen in de trant van 'pas op want ik slik pillen' of 'zou ik nog een extra pil moeten nemen?' als ik me een dag k.. voel of dat ik de pillen aanbied als een pepermuntje wanneer een vriendin liefdesverdriet heeft. Hilarisch. Je had erbij moeten zijn denk ik .
Mijn Peuter, of eigenlijk kootsj, zegt dat ik met mijn cynische grappen de mensen geen gelegenheid geef 'aansluiting' te vinden bij mij. Ze zien enkel de stoere Snoek die het allemaal onder controle lijkt te hebben en nergens een drama van maakt. Terwijl dat natuurlijk maar een deeltje van de waarheid is...
Het is precies wat je zegt: je bent niet je depressie maar je hébt een depressie. Dat is wat me ook tegenstaat aan sommige van die sites over depressie, daar lijken mensen het tot een soort life style te verheffen (hopelijk beledig ik niemand nu). Maar goed, nu ben ik slechts een licht gevalletje dus dan is het eenvoudiger de ziekte niet zo centraal te stellen in je leven.
Als we nu gewoon eens onze eigen acceptatie-handleiding schrijven? Stap 1: kijk dagelijks in de spiegel en vertel jezelf: 'ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig'. Stap 2, speciaal voor liefhebbers van zingen onder de douche (jahaa aan alles wordt gedacht): zing iedere ochtend 'it's a beautiful day' van U2. Kijk, en dat is dan weer speciaal voor mij. Klinkt niet gek toch? :-)
Aha dus jij maakt er een beetje een grap van, dat je 'gek' bent..Beetje de hele wereld op afstand houden op die manier.. Ik maak ook grappen over mijn gekte maar dan alleen bij de mensen die van de pillen weten. Beetje flauwekullen in de trant van 'pas op want ik slik pillen' of 'zou ik nog een extra pil moeten nemen?' als ik me een dag k.. voel of dat ik de pillen aanbied als een pepermuntje wanneer een vriendin liefdesverdriet heeft. Hilarisch. Je had erbij moeten zijn denk ik
.Mijn Peuter, of eigenlijk kootsj, zegt dat ik met mijn cynische grappen de mensen geen gelegenheid geef 'aansluiting' te vinden bij mij. Ze zien enkel de stoere Snoek die het allemaal onder controle lijkt te hebben en nergens een drama van maakt. Terwijl dat natuurlijk maar een deeltje van de waarheid is...
Het is precies wat je zegt: je bent niet je depressie maar je hébt een depressie. Dat is wat me ook tegenstaat aan sommige van die sites over depressie, daar lijken mensen het tot een soort life style te verheffen (hopelijk beledig ik niemand nu). Maar goed, nu ben ik slechts een licht gevalletje dus dan is het eenvoudiger de ziekte niet zo centraal te stellen in je leven.
Als we nu gewoon eens onze eigen acceptatie-handleiding schrijven? Stap 1: kijk dagelijks in de spiegel en vertel jezelf: 'ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig'. Stap 2, speciaal voor liefhebbers van zingen onder de douche (jahaa aan alles wordt gedacht): zing iedere ochtend 'it's a beautiful day' van U2. Kijk, en dat is dan weer speciaal voor mij. Klinkt niet gek toch? :-)
vrijdag 28 maart 2008 om 21:05
stap 3. Voor de eventuele huisgenoten/liefdes van de zingers-onder-de-douche: koop oordopjes!
Mij beledigde je trouwens niet hoor, hoewel ik wel merk dat ik het soms moeilijk vind om 'het' even aan de kant te zetten allemaal. Ik merk gewoon dat handleiding&bijbehorende klachten mijn gedachten en leven vaak beheersen. En dan blijft het snel malen, of 'heb je er last van'.
Probeer al jaaaaren om (als ik het opmerk) de knop om te zetten en juist wat leuks/rustigs te gaan doen. Maar eigenlijk pas sinds efexor dat dit ook echt lukt. Voor die tijd was de chaos sterker dan de wil.
Dat vind ik soms ook zo moeilijk aan 'gek' zijn. Je kan nog zoveel willen, maar soms lùkt het gewoon niet. Maar ja... omdat het ' in je hoofd' zit is dat best moeilijk te begrijpen en 'geloven' voor anderen.
Zeker als je, zoals jij al schreef, lekker cynisch kan zijn over dingen. Peuter noemt dat dan weer 'tijger-brullen'.
Driekwart van de tijd brul ik als een tijger om me heen, incl nagels en al. Mensen zien inderdaad een vrij stoere Wurm. Die wel zegt dat ze problemen heeft, maar-het-zal-wel-meevallen-want... Tòt het niet goed gaat.. en ik ineens een heul zielig klein Wurmpje wordt. Dat snappen mensen niet. Een huilende tijger.
En als ze dan net doorhebben dat de tijger misschien gewoon een Wurmpie met een grote bek is en een beetje medeleven krijgen heb ik wel weer de kracht gevonden om van me af te brullen. Schrikken ze zich een hoedje.
Leuke van dit verhaal is trouwens, nu we het toch over tijgers en Wurmpjs hebben, dat Peuter ervan overtuigd is dat ik een tijger ben die zich als een Wurm gedraagd zo af en toe (identificeren met), terwijl ik het gevoel heb dat ik een Wurmpje ben met een tijgermasker voor. Bang om elk moment ontmaskert te worden.
Dus brul ik zo hard mogelijk verder om toch maar niet door de mand te vallen.
Wow. Wat een metaforisch verhaal schoot daaruit zeg.
En dat allemaal zomaar hier.
Ziejewel, daar moet je dus duidelijk gek voor zijn :D. Om je halve ziel zo bloot te leggen bij iemand die je net 10 berichtjes kent!
Goed trouwens, die keuze van je! En heb je nou ècht zonder schuldgevoel gezeten die avond? Of zat je vooral la-la-la-ik-weiger-lekker-toch-een-schuldgevoel-te-hebben-la-la-la ondertussen dat irritante stemmetje in je achterhoofd verwoed wegbeukend zodat je lekker toch niet hoort dat het 'not done' is.
Heul herkenbaar trouwens, dat trainen afzeggen want...
Alleen bij mij vaak niet voor werk (ik werk maar heel weinig), maar gewoon om de volgende dag goed genoeg te zullen zijn.
Reuze-irritant is dat het dan ook niet alleen schuldgevoel is (want ik had het gewoon wèl moeten kunnen -en doen!-), maar ook nog eens balen! Want sporten is heerlijk.
Zelfs als je wèèt dat je er toch niet van kan genieten als je gaat. Ik Wil PotJanDikkie Genieten. Punt.
En zo houd ik mezelf lekker bezig haha.
Prettig weekend hoor!
Lekker uitrusten, zonder extra werk!
Mij beledigde je trouwens niet hoor, hoewel ik wel merk dat ik het soms moeilijk vind om 'het' even aan de kant te zetten allemaal. Ik merk gewoon dat handleiding&bijbehorende klachten mijn gedachten en leven vaak beheersen. En dan blijft het snel malen, of 'heb je er last van'.
Probeer al jaaaaren om (als ik het opmerk) de knop om te zetten en juist wat leuks/rustigs te gaan doen. Maar eigenlijk pas sinds efexor dat dit ook echt lukt. Voor die tijd was de chaos sterker dan de wil.
Dat vind ik soms ook zo moeilijk aan 'gek' zijn. Je kan nog zoveel willen, maar soms lùkt het gewoon niet. Maar ja... omdat het ' in je hoofd' zit is dat best moeilijk te begrijpen en 'geloven' voor anderen.
Zeker als je, zoals jij al schreef, lekker cynisch kan zijn over dingen. Peuter noemt dat dan weer 'tijger-brullen'.
Driekwart van de tijd brul ik als een tijger om me heen, incl nagels en al. Mensen zien inderdaad een vrij stoere Wurm. Die wel zegt dat ze problemen heeft, maar-het-zal-wel-meevallen-want... Tòt het niet goed gaat.. en ik ineens een heul zielig klein Wurmpje wordt. Dat snappen mensen niet. Een huilende tijger.
En als ze dan net doorhebben dat de tijger misschien gewoon een Wurmpie met een grote bek is en een beetje medeleven krijgen heb ik wel weer de kracht gevonden om van me af te brullen. Schrikken ze zich een hoedje
. Leuke van dit verhaal is trouwens, nu we het toch over tijgers en Wurmpjs hebben, dat Peuter ervan overtuigd is dat ik een tijger ben die zich als een Wurm gedraagd zo af en toe (identificeren met), terwijl ik het gevoel heb dat ik een Wurmpje ben met een tijgermasker voor. Bang om elk moment ontmaskert te worden.
Dus brul ik zo hard mogelijk verder om toch maar niet door de mand te vallen.
Wow. Wat een metaforisch verhaal schoot daaruit zeg.
En dat allemaal zomaar hier.
Ziejewel, daar moet je dus duidelijk gek voor zijn :D. Om je halve ziel zo bloot te leggen bij iemand die je net 10 berichtjes kent!
Goed trouwens, die keuze van je! En heb je nou ècht zonder schuldgevoel gezeten die avond? Of zat je vooral la-la-la-ik-weiger-lekker-toch-een-schuldgevoel-te-hebben-la-la-la ondertussen dat irritante stemmetje in je achterhoofd verwoed wegbeukend zodat je lekker toch niet hoort dat het 'not done' is.
Heul herkenbaar trouwens, dat trainen afzeggen want...
Alleen bij mij vaak niet voor werk (ik werk maar heel weinig), maar gewoon om de volgende dag goed genoeg te zullen zijn.
Reuze-irritant is dat het dan ook niet alleen schuldgevoel is (want ik had het gewoon wèl moeten kunnen -en doen!-), maar ook nog eens balen! Want sporten is heerlijk.
Zelfs als je wèèt dat je er toch niet van kan genieten als je gaat. Ik Wil PotJanDikkie Genieten. Punt.
En zo houd ik mezelf lekker bezig haha.
Prettig weekend hoor!
Lekker uitrusten, zonder extra werk!
zaterdag 29 maart 2008 om 13:21
hallo allemaal!
ik ben blij dat ik dit topic tegen kom!
sinds een paar dagen ben ik ook begonnen met het gebruiken ven efexor. dit was voor mij n hele stap omdat ik er eigenlijk niet aan wilde, maar heb gemerkt dat ik het zonder medicatie niet redt.
afgelopen jaar was enorm heftig, mijn relatie liep stuk na 6 jaar samenwonen, de afhandeling was een grote soap, en de andere problemen waar ik tegenaanliep waren ook nie fijn. financieel, etc. sinds juli ben ik nu 50 kilo afgevallen, ik was ook topzwaar dus kon het missen, alleen de ,manier waarop is niet gezond en niemand aan te raden. het eten is nu dan ook n serieus probleem geworden en ook ben ik afgelopen jaar enorm 'los'gegaan, kreeg in eens veel meer aandacht van mannen :s ik ben als n soort sneltrein door gesjeesd en nu 1,5 maand geleden compleet gecrashed. ik heb 2 weken continue in mn bed gelegen , kwam de deur haast nie meer uit, niet meer kunnen werken, geen sociaal leven meer hebben, geen foon opnemenen me compleet aflsuiten van de buitenwereld.at nie meer alleen maar roken en janken en piekeren. sinds 4 weken heb ik intensieve therapie, en nu dus met medicatie begonnen.....ik ben dus wat ze noemen ernstig depressief en heb op mn slechste momenten enorm de behoefte om mezelf wat aan te doen. en daar schrik ik best van, ik zie nu n kant van mezelf die ik niet ken. afgelopen week heb ik voor het eerst weer 2 ochtenden gewerkt, naja ik was aanwezig. op mn goede momenten wil en kan ik ook wel veel maar doe dan ook te veel en de dag erna ben ik gesloopt. ik heb moeite om mn grenzen aan te geven en alles te doseren. ik weet dat die medicijnen geen wondermiddelen zijn, en dat mn gesprekstherapie heel belagrijk is, maar ik gun mezlef nie de tijd , ik wil liever dat ik er gister al vanaf was dan pas over...... zoveel tijd! het moeilijkste vind ik dat n hoop mensen in mn omgeving me nie begrijpen, ik dcaht altijd dat als ik slank zou zijn ik helemaal gelukkig zou zijn, als ik nu in de spiegel kijk heb ik nog steeds het idee dat ik er net zo uit zie als 50 kilo geleden , ik vind mezelf nog steeds te dik en walg van mezelf...
liefs
ik ben blij dat ik dit topic tegen kom!
sinds een paar dagen ben ik ook begonnen met het gebruiken ven efexor. dit was voor mij n hele stap omdat ik er eigenlijk niet aan wilde, maar heb gemerkt dat ik het zonder medicatie niet redt.
afgelopen jaar was enorm heftig, mijn relatie liep stuk na 6 jaar samenwonen, de afhandeling was een grote soap, en de andere problemen waar ik tegenaanliep waren ook nie fijn. financieel, etc. sinds juli ben ik nu 50 kilo afgevallen, ik was ook topzwaar dus kon het missen, alleen de ,manier waarop is niet gezond en niemand aan te raden. het eten is nu dan ook n serieus probleem geworden en ook ben ik afgelopen jaar enorm 'los'gegaan, kreeg in eens veel meer aandacht van mannen :s ik ben als n soort sneltrein door gesjeesd en nu 1,5 maand geleden compleet gecrashed. ik heb 2 weken continue in mn bed gelegen , kwam de deur haast nie meer uit, niet meer kunnen werken, geen sociaal leven meer hebben, geen foon opnemenen me compleet aflsuiten van de buitenwereld.at nie meer alleen maar roken en janken en piekeren. sinds 4 weken heb ik intensieve therapie, en nu dus met medicatie begonnen.....ik ben dus wat ze noemen ernstig depressief en heb op mn slechste momenten enorm de behoefte om mezelf wat aan te doen. en daar schrik ik best van, ik zie nu n kant van mezelf die ik niet ken. afgelopen week heb ik voor het eerst weer 2 ochtenden gewerkt, naja ik was aanwezig. op mn goede momenten wil en kan ik ook wel veel maar doe dan ook te veel en de dag erna ben ik gesloopt. ik heb moeite om mn grenzen aan te geven en alles te doseren. ik weet dat die medicijnen geen wondermiddelen zijn, en dat mn gesprekstherapie heel belagrijk is, maar ik gun mezlef nie de tijd , ik wil liever dat ik er gister al vanaf was dan pas over...... zoveel tijd! het moeilijkste vind ik dat n hoop mensen in mn omgeving me nie begrijpen, ik dcaht altijd dat als ik slank zou zijn ik helemaal gelukkig zou zijn, als ik nu in de spiegel kijk heb ik nog steeds het idee dat ik er net zo uit zie als 50 kilo geleden , ik vind mezelf nog steeds te dik en walg van mezelf...
liefs
zondag 30 maart 2008 om 00:38
Tsja, we willen er allemaal denk ik liever gister dan vandaag mee klaar zijn. Gewoon maar weer normaal doen.
Mijn ervaring is dat hoe harder ik dat wil, hoe harder het tegenvalt. Gebruiksaanwijzing he
Je kan m wel niet willen volgen, maar dan moeten we ook niet sputteren als het effect anders is dan beloofd/verwacht.
Maar ik hoop dat de efexor je ondersteuning zal geven zodat je je therapie ten volle kan benutten!
He Snoek, wat vind je, zullen we voorop de handleiding zetten: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst? :D
Want serieus, heo hard ik het me ook voorneem, bij mij is het toch elke dag weer opnieuw de vraag of ik de discipline op kan brengen om me aan 'mijn' regels te houden.
(mijn schoonzusje had een gezellig -lang!lang!- dagje shoppen gepland. Ja, dat wil ik niet missen.Ook niet na een (pietsje te?) drukke week. Ik, eigenwijs? Hoezo?)
Mijn ervaring is dat hoe harder ik dat wil, hoe harder het tegenvalt. Gebruiksaanwijzing he
Je kan m wel niet willen volgen, maar dan moeten we ook niet sputteren als het effect anders is dan beloofd/verwacht.
Maar ik hoop dat de efexor je ondersteuning zal geven zodat je je therapie ten volle kan benutten!
He Snoek, wat vind je, zullen we voorop de handleiding zetten: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst? :D
Want serieus, heo hard ik het me ook voorneem, bij mij is het toch elke dag weer opnieuw de vraag of ik de discipline op kan brengen om me aan 'mijn' regels te houden.
(mijn schoonzusje had een gezellig -lang!lang!- dagje shoppen gepland. Ja, dat wil ik niet missen.Ook niet na een (pietsje te?) drukke week. Ik, eigenwijs? Hoezo?)
zondag 30 maart 2008 om 15:32
Prima voorstel Wurmpje. :-) En dan als ondertitel 'blijven oefenen want oefening baart kunst'. Ik moet mezelf ook regelmatig tot de orde roepen, niet dagelijks maar wel wekelijks. Altijd bewust zijn van dat ik niet te veel plan en dat ik keuzes maak. Niet alles willen. Zodra ik écht goed naar het stemmetje van binnen luister, dan gaat het goed. Want dat stemmetje is glashelder over wat goed voor me is alleen soms zing ik heel hard nananalalalananana en ga te veel dingen doen zodat ik aan het eind van de rit moeskapot ben, narrig en heel druk in mijn hoofd. Aangevuld met oeverloos piekeren en zorgen maken over wat er allemaal fout kan gaan. Toen ik nog geen Efexor gebruikte voelde ik me bijna altijd zo, ook al deed ik nog zo kalm aan. Ieder contact was te veel, elke afspraak een loden last.
Keuzes maken vind ik moeilijk zodra dat betekent dat ik anderen wellicht moet teleurstellen. Dat vind ik gruwelijk, bang voor boze of anderszins negatieve reacties. Het lukt steeds beter maar of het me ooit makkelijk af zal gaan...
En, ga je shoppen of... toch maar niet? Ik heb na de afzegging van de training eigenlijk wel een klein beetje last van schuldgevoel gehad.. bleh... maarrrr, ik hou mezelf voor: vroeger ging ik gewoon, zonder te bedenken wat ík wilde en nu sta ik tenminste stil bij wat goed voor me is. Dus dat is winst! Dat schuldgevoel verdwijnt ook nog wel eens.
Mooi metaforisch verhaal hoor! De kunst is om bij jezelf te blijven, no matter what. Maar een kunst is het, dat heb ik wel gemerkt de afgelopen tijd. Het gevoel dat om de hoek komt kijken als het lukt vind ik heel rustgevend trouwens, alsof je op de juiste plek landt en voelt: dit klopt, zo moet het zijn. En zo ben ik. Of klets ik nu te abstract? :-)
Fijne zondag nog verders! Groeten van Snoek
Keuzes maken vind ik moeilijk zodra dat betekent dat ik anderen wellicht moet teleurstellen. Dat vind ik gruwelijk, bang voor boze of anderszins negatieve reacties. Het lukt steeds beter maar of het me ooit makkelijk af zal gaan...
En, ga je shoppen of... toch maar niet? Ik heb na de afzegging van de training eigenlijk wel een klein beetje last van schuldgevoel gehad.. bleh... maarrrr, ik hou mezelf voor: vroeger ging ik gewoon, zonder te bedenken wat ík wilde en nu sta ik tenminste stil bij wat goed voor me is. Dus dat is winst! Dat schuldgevoel verdwijnt ook nog wel eens.
Mooi metaforisch verhaal hoor! De kunst is om bij jezelf te blijven, no matter what. Maar een kunst is het, dat heb ik wel gemerkt de afgelopen tijd. Het gevoel dat om de hoek komt kijken als het lukt vind ik heel rustgevend trouwens, alsof je op de juiste plek landt en voelt: dit klopt, zo moet het zijn. En zo ben ik. Of klets ik nu te abstract? :-)
Fijne zondag nog verders! Groeten van Snoek
zondag 30 maart 2008 om 18:44
Ontzettende winst, dat stilstaan bij wat je nou wil, in plaats van wat je allemaal 'moet'. En dat schuldgevoel verslaan we vast nog wel. Want serieus, is het nou òns schuldgevoel, of een soort maatschappelijk opgelegd schuldgevoel (want je moet àlles zijn en kunnen. Liefst tegelijk)
En natuurlijk ben ik wezen shoppen. Goeie grootjes, je wil erbij horen of niet. En ik ben natuurlijk een heul kèk schoonzusje. Dat snap jij ;).
Dus deed ik alsof er niets aan de hand was.
En dus slaap ik vandaag bijna de hele dag. En grom ik als ik bedenk dat er dan òòk nog een morgen is.
En tot overmaat van ramp ben ik gister mn pilletjes vergeten haha.
Ach, ik ga wel een tijdje op de grond liggen.
Vanuit dat perspectief lijkt het glas eerder half-vol.
Wèten waar je last van hebt en hoe je het op kan lossen scheelt toch al de helft, voor mijn gevoel.
Deze week ga ik weer goed mijn best doen. Want ik grap me rot hier, maar het is natuurlijk gewoon dom destructief gedrag, afgelopen weken.
Mn tpie gaat ook weer volop van start deze week (Peuters en vakantie. Belachelijk! ) dus das ook wel een stok achter de deur. Mooi geen zin om op mn koppie te krijgen haha.
Jij ook fijne zondag verder (voor zover die nog is!).
En natuurlijk ben ik wezen shoppen. Goeie grootjes, je wil erbij horen of niet. En ik ben natuurlijk een heul kèk schoonzusje. Dat snap jij ;).
Dus deed ik alsof er niets aan de hand was.
En dus slaap ik vandaag bijna de hele dag. En grom ik als ik bedenk dat er dan òòk nog een morgen is.
En tot overmaat van ramp ben ik gister mn pilletjes vergeten haha.
Ach, ik ga wel een tijdje op de grond liggen.
Vanuit dat perspectief lijkt het glas eerder half-vol.
Wèten waar je last van hebt en hoe je het op kan lossen scheelt toch al de helft, voor mijn gevoel.
Deze week ga ik weer goed mijn best doen. Want ik grap me rot hier, maar het is natuurlijk gewoon dom destructief gedrag, afgelopen weken.
Mn tpie gaat ook weer volop van start deze week (Peuters en vakantie. Belachelijk!
) dus das ook wel een stok achter de deur. Mooi geen zin om op mn koppie te krijgen haha. Jij ook fijne zondag verder (voor zover die nog is!).
zondag 30 maart 2008 om 20:09
Nou tis dus mooi een kutzondag. Zo. I've said it. Ben compleet van de rel en ik geef graag mijn vriendje de schuld. En wel hierom. Hij staat nog weleens op de afstandsmodus. Vandaag overigens niet echt maar de laatste tijd nogal vaak (werkstress) en ik raak ervan in de war. Hij vindt dat ik dan mijn eigen ding moet doen óf hem erop moet attenderen dat ie uit zijn bubbel moet komen. Maar soms denk ik dat hij zijn eigen ding doet, dus doe ik het mijne maar dan vraagt ie of er iets is. Blijkt dat ie het gek vindt dat ik de bank verlaat omdat hij een muziekdvd opzet en ik dan maar ga afwassen (want mijn muziek niet). Miscommunicatie, hij wilde heus wel een andere dvd opzetten want vond het ongezellig dat ik wegliep. En ik dacht: niet aanstellen Snoek, ga je eigen ding doen als hij die muziekdvd wil kijken (en afwassen is zoooo mijn ding . Allemaal niks ernstigs, maar ik trek het soms heel slecht dat afstandelijke, autistische (so to speak). Zoals vandaag. Terwijl het vandaag eigenlijk nog meevalt. Beter gezegd, er is weinig aan de hand op dat vlak. Vaak besproken dit onderwerp, en meestal kan ik er goed mee omgaan en komt hij terug op aarde als ik er iets van zeg. Afstandsmodus betekent: volledig eigen ding doen, in PC opgaan, wazig reageren, geen rekening houden met mij en als hij zijn ding gedaan heeft ben ik aan de beurt. Oké, hij klinkt nu als een monster, dat is ie niet maar hij is soms een loner. En mijn allergie is: geen contact. Daarnaast denk ik nu: jemig, wat ben ik van de rel... moet ik nu de Efexordosis ophogen, of ben ik gewoon ongesteld en moe en is iedere vrouw wel eens mutserig van de rel om niks? Ben echt zo ontzettend niet blij momenteel, loop al een halve dag stiekem te janken (vriendlief is eventjes weg korte boodschap doen vandaar dattie niks ziet). Ik begrijp mezelf zooo slecht af en toe. En dan hoor ik dat een voormalig buurman van vroeger, begin 60 -dus te jong-, heel ernstig ziek is en dan nog relativeert dat niet. Dan nog denk ik niet: hallo Snoekie, doe ff lekker normaal en ga iets leuks doen ofzo. Nee hoor, we janken nog een deuntje. Voel ik me nog schuldig ook. Kortom, ik maak het mezelf weer eens gruwelijk moeilijk. Gezellig verhaal zo ofniettan? Bah. Bleh. Jakkes. Waar zit die uitknop?
. Allemaal niks ernstigs, maar ik trek het soms heel slecht dat afstandelijke, autistische (so to speak). Zoals vandaag. Terwijl het vandaag eigenlijk nog meevalt. Beter gezegd, er is weinig aan de hand op dat vlak. Vaak besproken dit onderwerp, en meestal kan ik er goed mee omgaan en komt hij terug op aarde als ik er iets van zeg. Afstandsmodus betekent: volledig eigen ding doen, in PC opgaan, wazig reageren, geen rekening houden met mij en als hij zijn ding gedaan heeft ben ik aan de beurt. Oké, hij klinkt nu als een monster, dat is ie niet maar hij is soms een loner. En mijn allergie is: geen contact. Daarnaast denk ik nu: jemig, wat ben ik van de rel... moet ik nu de Efexordosis ophogen, of ben ik gewoon ongesteld en moe en is iedere vrouw wel eens mutserig van de rel om niks? Ben echt zo ontzettend niet blij momenteel, loop al een halve dag stiekem te janken (vriendlief is eventjes weg korte boodschap doen vandaar dattie niks ziet). Ik begrijp mezelf zooo slecht af en toe. En dan hoor ik dat een voormalig buurman van vroeger, begin 60 -dus te jong-, heel ernstig ziek is en dan nog relativeert dat niet. Dan nog denk ik niet: hallo Snoekie, doe ff lekker normaal en ga iets leuks doen ofzo. Nee hoor, we janken nog een deuntje. Voel ik me nog schuldig ook. Kortom, ik maak het mezelf weer eens gruwelijk moeilijk. Gezellig verhaal zo ofniettan? Bah. Bleh. Jakkes. Waar zit die uitknop?
zondag 30 maart 2008 om 20:40
Die uitknop zit bij lekker vroeg naar bed vanavond, en vriendje te verstaan geven dat ie maar mooi eens even bij je komt liggen zodat je op zijn brede schouder eens een potje uit kan janken. Of ie nou zin heeft of niet, wat zijn plannen ook zijn. Zo.
Ik rel ook een keer in de zoveel tijd om dezelfde reden. Dan vind ik dat ik mèèr van vriendje wil zin dan alleen zijn linkeroor (waar ik op uitkijk als hij achter zijn computer zit).
Het zal vast zijn dat we moe, ongesteld, of hongerig zijn, maar zo af en toe komen ze maar eens achter dat ding vandaan. Punt.
Jank jij maar lekker even verder. Dat je wilt dat het goed gaat betekent niet dat je nooit meer een dipje mag hebben hoor!!!
Luisteren naar àlle gevoelens, weet je nog?
Sterkte hoor!
Ik rel ook een keer in de zoveel tijd om dezelfde reden. Dan vind ik dat ik mèèr van vriendje wil zin dan alleen zijn linkeroor (waar ik op uitkijk als hij achter zijn computer zit).
Het zal vast zijn dat we moe, ongesteld, of hongerig zijn, maar zo af en toe komen ze maar eens achter dat ding vandaan. Punt.
Jank jij maar lekker even verder. Dat je wilt dat het goed gaat betekent niet dat je nooit meer een dipje mag hebben hoor!!!
Luisteren naar àlle gevoelens, weet je nog?
Sterkte hoor!
maandag 31 maart 2008 om 21:00
Haaai. Was ik weer, opgedroogd en wel. Thanx voor je lieve bericht Wurm!
Gisteravond pogingen gedaan vriendje met me mee naar bed te krijgen maar de bubbel waar ie in zat was van gepantserd glas. Vervolgens ruk geslapen en vanochtend dacht ik: goed Snoek, dit gaan we even anders doen. Vervolgens heb ik de ochtend gewerkt en de middag spontaan vrij genomen om bij te komen, gezond geluncht, tukje gedaan, gezond gekookt, een half uurtje met vriendje gesproken over het bubbel-gebeuren en wat ik daarvan vond (ook dat ik baal van zijn PC-autisme, ik kijk ook uit op zijn linkeroor haha) en gevraagd hoe ik daar het beste mee om kan gaan wat hem betreft, gesport, tegen vriendje bij thuiskomst gezegd dat het fijn was er even over gesproken te hebben. Vond hij ook. Hij is namelijk altijd in voor een goed constructief gesprek, de lieverd. Nu is hij met een vriend wat drinken en ik tiep een eindje weg.
Je hebt gelijk. Luisteren naar álle gevoelens en niet meteen van de kook raken als ik een keer een rukdag van de bovenste plank heb. Kan gebeuren. En inmiddels is me ook glashelder: van geen contact met mijn lief raak ik, niet meteen maar na een paar dagen wel, volledig van slag. Zeker in combi met menstruatie. En. dat. mag. Punt. Ieder zo zijn dingetje en dit is het mijne.
Goh. Wat een opluchting om mezelf dit zo toe te staan. Kijk, dat is toch maar mooi winst! En dat ik mijn hart zo uitstortte op dit forum ook.. jemig zeg.. ahum. Zo, en nu ga ik lekker Memories kijken, héérlijk al die liefdesverhalen van vroeger. Nogmaals dank voor je steunbericht en als jij nog wat te klagen hebt, leef je uit. :-)
Gisteravond pogingen gedaan vriendje met me mee naar bed te krijgen maar de bubbel waar ie in zat was van gepantserd glas. Vervolgens ruk geslapen en vanochtend dacht ik: goed Snoek, dit gaan we even anders doen. Vervolgens heb ik de ochtend gewerkt en de middag spontaan vrij genomen om bij te komen, gezond geluncht, tukje gedaan, gezond gekookt, een half uurtje met vriendje gesproken over het bubbel-gebeuren en wat ik daarvan vond (ook dat ik baal van zijn PC-autisme, ik kijk ook uit op zijn linkeroor haha) en gevraagd hoe ik daar het beste mee om kan gaan wat hem betreft, gesport, tegen vriendje bij thuiskomst gezegd dat het fijn was er even over gesproken te hebben. Vond hij ook. Hij is namelijk altijd in voor een goed constructief gesprek, de lieverd. Nu is hij met een vriend wat drinken en ik tiep een eindje weg.
Je hebt gelijk. Luisteren naar álle gevoelens en niet meteen van de kook raken als ik een keer een rukdag van de bovenste plank heb. Kan gebeuren. En inmiddels is me ook glashelder: van geen contact met mijn lief raak ik, niet meteen maar na een paar dagen wel, volledig van slag. Zeker in combi met menstruatie. En. dat. mag. Punt. Ieder zo zijn dingetje en dit is het mijne.
Goh. Wat een opluchting om mezelf dit zo toe te staan. Kijk, dat is toch maar mooi winst! En dat ik mijn hart zo uitstortte op dit forum ook.. jemig zeg.. ahum. Zo, en nu ga ik lekker Memories kijken, héérlijk al die liefdesverhalen van vroeger. Nogmaals dank voor je steunbericht en als jij nog wat te klagen hebt, leef je uit. :-)
dinsdag 1 april 2008 om 11:26
Niets meer te klagen hier hoor.
Fijne, maar voor mijn doen drukke, dag op het programma en zin in. Met vertraging (uitslapen!!) gestart zodat ik het lekker volhoud.
Hier ook een vriend met het pc-autisme-syndroom. De rest van die 'bubbel' ken ik niet zo goed zoals jij het beschrijft, dat lijkt me ontzettend moeilijk om mee om te gaan (zit net te bedenken dat ik misschien de bubbel draag bij ons? hmm).
Wij hebben ook al de nodige meer en minder constructieve gesprekken gehad over zijn compu-verslaving (zo noem ik het dan weer ;)). Role playing games, a la, maar in het echte leven heb je ook nog een rol te vervullen. En af en toe voel ik me net zijn moeder die m alleen roept als het eten klaar is of als ie z'n kamer op moet ruimen hihi.
Maar gelukkig is Vriendjelief er hier ook wel redelijk goed op aanspreekbaar. Alleen ik vind het moeilijk. Want ik gun hem ook zijn eigen ding.
Dus herkenbaar hoor, ietsje te lang gefrustreerd doorlopen en dan Of je heul rot gaan voelen, Of rellen. En meestal lijd (xpres) het een nog tot het ander ook.
Je kan altijd nog dreigen om de pc het raam uit te mikken. (die van mij is daar niet echt van onder de indruk en beweert dan rustig die van mij òòk het raam uit te mikken. En da's toch minder!)
Heb trouwens best wel last gehad van mijn te drukke schema, en het vergeten van mn pillen. Van het laatste werd ik heul druk en raar in mn hoofd, en van het eerste heul donker en depri. Zaterdagnacht totaal gecrasht vertelde vriendje... Heb er zelf niets van meegekregen.. Vind het vooral altijd zo ontzettend rot voor hem... Waarom zoekt ie toch geen normale vriendin.
Tot overmaat van ramp stuurt de crisisdienst dan tòch eerst even een huisarts (wachttijd ruim anderhalf uur), die dan moet bellen dat ze er niets mee kan en of ze zelf kunnen komen (duurt weer een uur). Vriendje heeft t zwaar met mij.. En ik werd de volgende ochtend vrolijk wakker en wist van niets. (maar tering wat moe en wat een spierpijn).
Hoe voel jij je ten opzichte van je vriend als dingen niet lukken of als je je rot voelt?
Nou, ik ga even de boel hier weer normaliseren. Heb net ietsje te enthousiast de broodbakmachine overvoerd, waardoor ie ineens met spoed geleegd moest worden toen het deeg over de randen ging lopen en op het verwarmingselement kwam.
Dit samen met mijn Wurm-rust-uit-weekend maakt het een ontplofte chaos hier.
En het ergste: mn lekkere rozijnenbroodje is naar de jakkes
Hij (nouja, de restanten) ligt nu in de oven. Kijken of ik de binnenkant gegaart krijg.
Werk ze vandaag! En neem nog eens een middag vrij! Het weer is veul mooier als jij niet werkt!!! Ik denk dat de zon het eens was met je beslissing!
Fijne, maar voor mijn doen drukke, dag op het programma en zin in. Met vertraging (uitslapen!!) gestart zodat ik het lekker volhoud.
Hier ook een vriend met het pc-autisme-syndroom. De rest van die 'bubbel' ken ik niet zo goed zoals jij het beschrijft, dat lijkt me ontzettend moeilijk om mee om te gaan (zit net te bedenken dat ik misschien de bubbel draag bij ons? hmm).
Wij hebben ook al de nodige meer en minder constructieve gesprekken gehad over zijn compu-verslaving (zo noem ik het dan weer ;)). Role playing games, a la, maar in het echte leven heb je ook nog een rol te vervullen. En af en toe voel ik me net zijn moeder die m alleen roept als het eten klaar is of als ie z'n kamer op moet ruimen hihi.
Maar gelukkig is Vriendjelief er hier ook wel redelijk goed op aanspreekbaar. Alleen ik vind het moeilijk. Want ik gun hem ook zijn eigen ding.
Dus herkenbaar hoor, ietsje te lang gefrustreerd doorlopen en dan Of je heul rot gaan voelen, Of rellen. En meestal lijd (xpres) het een nog tot het ander ook
. Je kan altijd nog dreigen om de pc het raam uit te mikken. (die van mij is daar niet echt van onder de indruk en beweert dan rustig die van mij òòk het raam uit te mikken. En da's toch minder!)
Heb trouwens best wel last gehad van mijn te drukke schema, en het vergeten van mn pillen. Van het laatste werd ik heul druk en raar in mn hoofd, en van het eerste heul donker en depri. Zaterdagnacht totaal gecrasht vertelde vriendje... Heb er zelf niets van meegekregen.. Vind het vooral altijd zo ontzettend rot voor hem... Waarom zoekt ie toch geen normale vriendin.
Tot overmaat van ramp stuurt de crisisdienst dan tòch eerst even een huisarts (wachttijd ruim anderhalf uur), die dan moet bellen dat ze er niets mee kan en of ze zelf kunnen komen (duurt weer een uur). Vriendje heeft t zwaar met mij.. En ik werd de volgende ochtend vrolijk wakker en wist van niets. (maar tering wat moe en wat een spierpijn).
Hoe voel jij je ten opzichte van je vriend als dingen niet lukken of als je je rot voelt?
Nou, ik ga even de boel hier weer normaliseren. Heb net ietsje te enthousiast de broodbakmachine overvoerd, waardoor ie ineens met spoed geleegd moest worden toen het deeg over de randen ging lopen en op het verwarmingselement kwam.
Dit samen met mijn Wurm-rust-uit-weekend maakt het een ontplofte chaos hier.
En het ergste: mn lekkere rozijnenbroodje is naar de jakkes
Hij (nouja, de restanten) ligt nu in de oven. Kijken of ik de binnenkant gegaart krijg.
Werk ze vandaag! En neem nog eens een middag vrij! Het weer is veul mooier als jij niet werkt!!!
Ik denk dat de zon het eens was met je beslissing!
vrijdag 4 april 2008 om 19:20
Haai! Jemig zeg, gecrasht?? Zo zout heb ik het zelf nog nooit gegeten. En dan ook niet meer weten wat er gebeurd is.. nee, dat ken ik dan weer niet. Hoe gaat ie nu dan? Wel braaf je pillen slikken hoor! Hang anders overal briefjes op ofzo. Of zet een dagelijks terugkerende reminder in je mobi (kan dat eigenlijk wel?).
Op zich is het wel te doen hoor, omgaan met die bubbel. Maar soms... Het is en blijft bespreekbaar dus dat scheelt. En bovendien denk ik ook vaak: hij heeft het moeilijk gehad met mij, nu ben ik aan de beurt om hem te steunen met zijn werkstress. Zie daar het principe van een relatie: geven en nemen! Neemt niet weg dat ik soms wel de gordijnen op kan vreten van frustratie.
Sorry trouwens van dat rotweer van de week. Ik was verder niet meer vrij, vandaar Maar volgende week vrijdag kun je je bikini en teenslippers aan want dan heb ik weer een vrije dag!
Ik begin de laatste tijd echt mijn gebruiksaanwijzing door te krijgen. Én er naar te handelen! Ja, applaudiseer maar even. Vind het best knap van mezelf. Vooral dat schijt hebben aan anderen. Althans, niet zo druk maken om wat anderen ervan vinden, laat ik het zo zeggen. Ben nu zo aan het eind van een volle werkweek wel totally aju, maar ja, dat zijn wel meer mensen denk ik dan. Dus ik ga vlug bankhangen. Morgen heb ik een wedstrijd en 's avonds ga ik naar een voetbalwedstrijd, zowaar. Lekker rellen haha. Nee hoor, braaf juichen. Rellen bij een sportwedstrijd daar doen we niet aan. Alleen bij vriendjelief! Rust ook dit weekend weer lekker uit Wurm. En probeer die broodbakactie nog eens keer, ooit moet het toch lukken!
Op zich is het wel te doen hoor, omgaan met die bubbel. Maar soms... Het is en blijft bespreekbaar dus dat scheelt. En bovendien denk ik ook vaak: hij heeft het moeilijk gehad met mij, nu ben ik aan de beurt om hem te steunen met zijn werkstress. Zie daar het principe van een relatie: geven en nemen! Neemt niet weg dat ik soms wel de gordijnen op kan vreten van frustratie.
Sorry trouwens van dat rotweer van de week. Ik was verder niet meer vrij, vandaar
Maar volgende week vrijdag kun je je bikini en teenslippers aan want dan heb ik weer een vrije dag! Ik begin de laatste tijd echt mijn gebruiksaanwijzing door te krijgen. Én er naar te handelen! Ja, applaudiseer maar even. Vind het best knap van mezelf. Vooral dat schijt hebben aan anderen. Althans, niet zo druk maken om wat anderen ervan vinden, laat ik het zo zeggen. Ben nu zo aan het eind van een volle werkweek wel totally aju, maar ja, dat zijn wel meer mensen denk ik dan. Dus ik ga vlug bankhangen. Morgen heb ik een wedstrijd en 's avonds ga ik naar een voetbalwedstrijd, zowaar. Lekker rellen haha. Nee hoor, braaf juichen. Rellen bij een sportwedstrijd daar doen we niet aan. Alleen bij vriendjelief! Rust ook dit weekend weer lekker uit Wurm. En probeer die broodbakactie nog eens keer, ooit moet het toch lukken!
vrijdag 4 april 2008 om 23:30
Jeeeeeeeeeej, *applaus*!!!
Jij bent goed bezig zeg!!! Niet alleen weten, maar er ook naar handelen! Tsss. Straks hoor je niet meer bij het pillenclubje omdat je te goed wordt.
Die crashes.. Ach ja. T hoort bij mijn stoornis, en dus een beetje bij mij. Net als het niet-herinneren. That's me. T blijft heftig, maar ze worden langzamerhand minder vaak, en ook minder destrucief.
En wat ik zei, ik wèèt ook redelijk hoe ik ze tegen kan gaan, gebruiksaanwijzing. Wat Peuter trouwens deze week wel zei, en dat vond ik wel een nadenkertje, is dat ik wel mn hele leven aan kan gaan passen aan mn gebruiksaanwijzing, maar dat ik ook zou kunnen proberen te gaan uitzoeken wààrom ik zoveel rust nodig heb/wat me zo moe maakt (emoties&spanning), en proberen dat te reguleren. Dus er meteen wat mee doen.
Fraai gesproken Peuter. Nu nog het 3-stappen plan haha.
Dat 'hij heeft het zwaar (gehad) met mij, dus ik moet niet zo piepen' lijkt een beetje mijn motto in onze relatie. Tot ik dus ga rellen omdat het te ver gaat.
Maar voel me vaak wel reteschuldig. Want hee, gezellig, zo'n lekker stabiele (not), altijd vrolijke partner.
Geven en nemen, ja natuurlijk.. Maar heb jij ook het gevoel dat je partner zoveel heeft moeten pikken?..
Baaaaaaj, geniet van je weekend!
Jij bent goed bezig zeg!!! Niet alleen weten, maar er ook naar handelen! Tsss. Straks hoor je niet meer bij het pillenclubje omdat je te goed wordt
. Die crashes.. Ach ja. T hoort bij mijn stoornis, en dus een beetje bij mij. Net als het niet-herinneren. That's me. T blijft heftig, maar ze worden langzamerhand minder vaak, en ook minder destrucief
. En wat ik zei, ik wèèt ook redelijk hoe ik ze tegen kan gaan, gebruiksaanwijzing. Wat Peuter trouwens deze week wel zei, en dat vond ik wel een nadenkertje, is dat ik wel mn hele leven aan kan gaan passen aan mn gebruiksaanwijzing, maar dat ik ook zou kunnen proberen te gaan uitzoeken wààrom ik zoveel rust nodig heb/wat me zo moe maakt (emoties&spanning), en proberen dat te reguleren. Dus er meteen wat mee doen.
Fraai gesproken Peuter. Nu nog het 3-stappen plan haha.
Dat 'hij heeft het zwaar (gehad) met mij, dus ik moet niet zo piepen' lijkt een beetje mijn motto in onze relatie. Tot ik dus ga rellen omdat het te ver gaat.
Maar voel me vaak wel reteschuldig. Want hee, gezellig, zo'n lekker stabiele (not), altijd vrolijke partner.
Geven en nemen, ja natuurlijk.. Maar heb jij ook het gevoel dat je partner zoveel heeft moeten pikken?..
Baaaaaaj, geniet van je weekend!
zaterdag 5 april 2008 om 09:15
Ik breek hier even in, (sorry want het is een beetje een onderonsje tussen jullie,) maar ik ben aan het afbouwen van de Efexor. Nou en dat valt mij toch tegen! Elke keer wanneer ik een dag helemaal niets neem heb ik de volgende dag enorme last van duizeligheid, stroomstootjes in mijn hoofd en ben ik extreem moe. Herkent iemand dit? En hoe ga je ermee om?
zaterdag 5 april 2008 om 12:00
Hee boompje, jakkes zeg van dat afbouwen. Ik ben zelf nog lang niet aan het afbouwen dus ik kan je er helaas niks over zeggen (een erg aanlokkelijk vooruitzicht is het niet trouwens) Een bekende van me die ook aan het afbouwen is gaf aan dat het ook meteen iets minder goed met hem ging, dus ook mentaal. Maar hij zei er ook bij dat dat misschien kwam omdat ie er zo op lette. Zo van: oei als het maar goed gaat...
Hoe gaat dat afbouwen in zijn werk eigenlijk, wil je daar iets over kwijt?
Een bekende van me die ook aan het afbouwen is gaf aan dat het ook meteen iets minder goed met hem ging, dus ook mentaal. Maar hij zei er ook bij dat dat misschien kwam omdat ie er zo op lette. Zo van: oei als het maar goed gaat... Hoe gaat dat afbouwen in zijn werk eigenlijk, wil je daar iets over kwijt?
zaterdag 5 april 2008 om 13:10
Ik stop met Efexor omdat het bij mij weinig doet. Tenminste, ik voelde mij er niet beter door, de dosis is een paar keer verhoogd maar helaas geen resultaat. Dus afbouwen dan maar.
Ik ging van drie pillen op een dag naar 2 weken 2 pillen per dag naar 2 weken 1 pil per dag naar niets. Nou en die laatste stap lukt dus maar niet. Bij vermindering van 3 naar 2 gaat best, 2 naar 1 ook, maar van 1 naar geen niet. Zo vervelend! Ik heb geen mentale klachten, voel me niet meer depri ofzo, maar puur lichamelijk. Rare stootjes in mijn hoofd, gevoel dat je hoofd draait terwijl gewoon op de plek blijft, gevoel dat je naar links of rechts kijkt en je geest blijft hangen zeg maar. Beetje vage uitleg geloof ik, maar het is een heel vervelend gevoel.
Ik ben beide keren in bed beland, omdat het niet vertrouwd was te lopen, ik wiebelde gewoon teveel. Heb wel geprobeerd vol te houden, maar toch weer een pil genomen en na een aantal uur ging het dan wel weer. Maar ja, wil er toch vanaf.
Ik ging van drie pillen op een dag naar 2 weken 2 pillen per dag naar 2 weken 1 pil per dag naar niets. Nou en die laatste stap lukt dus maar niet. Bij vermindering van 3 naar 2 gaat best, 2 naar 1 ook, maar van 1 naar geen niet. Zo vervelend! Ik heb geen mentale klachten, voel me niet meer depri ofzo, maar puur lichamelijk. Rare stootjes in mijn hoofd, gevoel dat je hoofd draait terwijl gewoon op de plek blijft, gevoel dat je naar links of rechts kijkt en je geest blijft hangen zeg maar. Beetje vage uitleg geloof ik, maar het is een heel vervelend gevoel.
Ik ben beide keren in bed beland, omdat het niet vertrouwd was te lopen, ik wiebelde gewoon teveel. Heb wel geprobeerd vol te houden, maar toch weer een pil genomen en na een aantal uur ging het dan wel weer. Maar ja, wil er toch vanaf.
zaterdag 5 april 2008 om 15:44
Sorry dat ik even in dit topic spring,maar ik heb een vraag die me erg bezighoudt.Een goede vriendin van me heeft enkele dagen Efexor gebruikt (1xdgs 75mg).Ze werd hier echter zo ziek van met spierkrampen, doodmisselijk (kon niets eten,moest voortdurend braken) , ontzettend suf en liep als een zombie rond (totaal afgevlakt qua emoties).Zij is na enkele dagen gestopt en gaat met de psychiater overleggen over andere AD.
Mijn vraag is of iemand soortgelijke ervaringen heeft gehad?En wat toen als alternatief is gevonden?Ik weet wel dat AD voor elk mens anders kan uitwerken.Maar verhalen van ervaringsdeskundigen vind ikzelf altijd wel waardevol.Overigens is zij vrij tenger en reageert altijd erg gevoelig op medicatie (zelfs in lichte dosering).
Mijn vraag is of iemand soortgelijke ervaringen heeft gehad?En wat toen als alternatief is gevonden?Ik weet wel dat AD voor elk mens anders kan uitwerken.Maar verhalen van ervaringsdeskundigen vind ikzelf altijd wel waardevol.Overigens is zij vrij tenger en reageert altijd erg gevoelig op medicatie (zelfs in lichte dosering).
Hey Lord,don't ask me questions
zaterdag 5 april 2008 om 15:47
Ik heb een hele tijd geleden een keer op dit topic gereageerd en nu kom ik m bij toeval weer tegen. Ik schreef toen dat ik net klaar was met afbouwen, inmiddels ben ik ook weer begonnen (37,5 mg). Dat van het afbouwen, en die stroomstootjes in je hoofd herken ik precies.. echt naar. Ik slik(te) dus een lage dosis maar had er al flink last van! Helaas was er niet veel aan te doen, ik moest er gewoon doorheen. Maar als ik weer een keer ga afbouwen (aangezien ik dus weer begonnen ben) heb ik me voorgenomen dit in een rustige periode te doen, want ik voelde me niet toppie op mijn werk enzo.
Waar ik verder van baal is dat ik het gevoel heb dat de 37,5 mg deze keer minder goed aanslaat. Vorig jaar met dezelfde dosis voelde ik me prima, zat super in mijn vel en kon alles aan. Nu heeft deze dosis dit effect niet, ik voel dat het zijn werk doet en ik kan functioneren op deze manier, maar voel me niet zo stabiel als voorheen. Ik zie er alleen vreselijk tegenop om naar een hogere dosis te gaan. Ik ben bang dat dat dan ook niet aanslaat en dat ik dan steeds hoger moet. Ik zit dus nog een beetje in een dubio hierover.
Waar ik verder van baal is dat ik het gevoel heb dat de 37,5 mg deze keer minder goed aanslaat. Vorig jaar met dezelfde dosis voelde ik me prima, zat super in mijn vel en kon alles aan. Nu heeft deze dosis dit effect niet, ik voel dat het zijn werk doet en ik kan functioneren op deze manier, maar voel me niet zo stabiel als voorheen. Ik zie er alleen vreselijk tegenop om naar een hogere dosis te gaan. Ik ben bang dat dat dan ook niet aanslaat en dat ik dan steeds hoger moet. Ik zit dus nog een beetje in een dubio hierover.
zaterdag 5 april 2008 om 15:59
hoi robin
toevallig ben ik ook net na 3 dagem slikken van 75 mg gestopt
kots en kots miselijk de hele dag duizelig en heel erg beroerd voelde ik me
en dat niet een paar uurtjes nee bijn a de hele dag
ik moest hier even doorheen volgens de huis arts en het kon wel een week o f 3 duren
nu dan vind ik, althans bij mij, dat het middel erger is dan de kwaal
ik kon nit meer normaal functioneren amper staan
dus voor mij geen efexor meer
toevallig ben ik ook net na 3 dagem slikken van 75 mg gestopt
kots en kots miselijk de hele dag duizelig en heel erg beroerd voelde ik me
en dat niet een paar uurtjes nee bijn a de hele dag
ik moest hier even doorheen volgens de huis arts en het kon wel een week o f 3 duren
nu dan vind ik, althans bij mij, dat het middel erger is dan de kwaal
ik kon nit meer normaal functioneren amper staan
dus voor mij geen efexor meer
zaterdag 5 april 2008 om 22:07
Ik ben nu inmiddels 2 en halve week bezig en de eerste 2 weken was ik de hele dag alleen maar misselijk/duizelig en veel braken en ik kon niet veel ondernemen. Sinds donderdag is dit gestopt en hopelijk blijft dit ook zo.
Het is idd even doorzetten, dit was ook zo bij de vorige AD die ik slikte, dus ik zie het niet als reden om er gewoon maar mee te stoppen, je moet er gewoon even doorheen, je lichaam moet wennen. De reactie is per persoon gewoon heel verschillend.
Het is idd even doorzetten, dit was ook zo bij de vorige AD die ik slikte, dus ik zie het niet als reden om er gewoon maar mee te stoppen, je moet er gewoon even doorheen, je lichaam moet wennen. De reactie is per persoon gewoon heel verschillend.
zaterdag 5 april 2008 om 22:46
Ha Boompje! Die stroomstootjes enzo, dat heb ik ook als ik mn pillen een dag vergeet te slikken. Ook al flink duizelig/wiebelig, (maar gelukkig niet omvallen). Dus kan me voorstellen dat dat bij afbouwen ook is. Lijkt me niet fijn om daar lang mee rond te lopen!!! Wat zegt je arts ervan?
En zo heeeel heeeel ziek ben ik in het begin gelukkig niet geweest! Dat je toch doorgezet hebt Mystaya, pff dapper hoor!!!
Vraag me ook af of er sprake kan zijn voor overgevoelige reactie ofzo als mensen binnen 3 dagen zo enorm ziek worden van AD's? Omdat je dat wel eens hoort?
Lambada, kan me voorstellen dat je liever iets anders probeert als je er zo beroerd van wordt! Heb je nu iets anders om te proberen of probeer je medicijnloos erdoorheen te komen?
En zo heeeel heeeel ziek ben ik in het begin gelukkig niet geweest! Dat je toch doorgezet hebt Mystaya, pff dapper hoor!!!
Vraag me ook af of er sprake kan zijn voor overgevoelige reactie ofzo als mensen binnen 3 dagen zo enorm ziek worden van AD's? Omdat je dat wel eens hoort?
Lambada, kan me voorstellen dat je liever iets anders probeert als je er zo beroerd van wordt! Heb je nu iets anders om te proberen of probeer je medicijnloos erdoorheen te komen?
