Psyche
alle pijlers
Efexor
donderdag 6 december 2007 om 13:21
Hallo,
Ik ben nu zo'n 3 dagen geleden begonnen met Efexor 37.5.
Nu vraag ik mij af, stompt deze medicatie nou gewoon de harde randjes van emoties af?
Of zorgt dit nou werkelijk dat ik me wat gelukkiger/minder somber zal gaan voelen?
Dat vind ik niet terug in de bijsluiter.
Mijn huisarts is pas na het weekend te bereiken,anders zou ik natuurlijk even haar antwoord afwachten.
Hoop dat iemand ervaring heeft met deze medicatie.
Verder heb ik zopiclon gekregen, iets waar ik na 2 nachtjes al mee wil stoppen. Wat een rommel. Ik krijg er een ontzettend vieze smaak van in mijn mond. Val ik eindelijk in slaap, dan is dat voor 3 uur en daarna ben ik klaar wakker.
Ik ben nu zo'n 3 dagen geleden begonnen met Efexor 37.5.
Nu vraag ik mij af, stompt deze medicatie nou gewoon de harde randjes van emoties af?
Of zorgt dit nou werkelijk dat ik me wat gelukkiger/minder somber zal gaan voelen?
Dat vind ik niet terug in de bijsluiter.
Mijn huisarts is pas na het weekend te bereiken,anders zou ik natuurlijk even haar antwoord afwachten.
Hoop dat iemand ervaring heeft met deze medicatie.
Verder heb ik zopiclon gekregen, iets waar ik na 2 nachtjes al mee wil stoppen. Wat een rommel. Ik krijg er een ontzettend vieze smaak van in mijn mond. Val ik eindelijk in slaap, dan is dat voor 3 uur en daarna ben ik klaar wakker.
zaterdag 19 juli 2008 om 11:15
Ik neem ondertussen al 8 jaar Exefor en de laatste jaren 75mg. Ik heb al enkele keren geprobeerd om dit af te bouwen en dat lukt de eerste dagen, maar daarna voel ik me terug heel slecht ... draaierig, misselijk, slechtgezind, waardoor ik dan terug dagelijk mijn 75mg inneem. Ik zou er echt vanaf willen, maar het lukt me niet. Nochtans voel ik me momenteel heel goed in mijn vel en zie ik geen reden waarom het niet lukt. Ben ik dan toch verslaafd aan dit ene pilletje per dag ?
zaterdag 19 juli 2008 om 20:03
ik heb ook een tijd efexor gebruikt,nu inmiddels een maand of wat gestopt maar toch weer paniekaanvallen terug ,ga nu weer beginnen maar zie op tegen de 1e bijwerkingen.
@Danyke: ik had dat ook met af bouwen en begon daardoor ook weer bij mij hielp ene dag 75 andee 37,5 dat 2 weken lang en toen pas helemaal nar 37,5.
@Danyke: ik had dat ook met af bouwen en begon daardoor ook weer bij mij hielp ene dag 75 andee 37,5 dat 2 weken lang en toen pas helemaal nar 37,5.
zondag 20 juli 2008 om 08:55
Mystaya, wat was voor jou de reden om toch weer te verhogen? Ik slik al een tijd de 75 mg. Heb ook therapie (psycholoog) en alles. Maar ik heb toch geregeld last van angstaanvallen en verlatingsangst. Soms denk ik dat verhogen noodzakelijk is. Soms denk ik dat ik het wel red.
Medicatie krijg ik van de huisarts en die is afhankelijk van wat ik hem vertel natuurlijk.....
Medicatie krijg ik van de huisarts en die is afhankelijk van wat ik hem vertel natuurlijk.....
zaterdag 26 juli 2008 om 00:41
ik gebruik nu ca. een half jaar efexor en ik kan niet anders zeggen dan dat ik gebaat ben bij een verhoogd serotonineniveau in m'n brein van afvlakking van emoties merk ik niets nu sta ik ook niet bekend om mijn uitbundige emoties integendeel.Dus er valt waarschijnlijk niet veel af te vlakken. Efexor vermindert bij mij i.i.g. de suicidaliteit, voorwaar een redelijk positief resultaat.
BTW Seroquel is een antipsychoticum dat wordt aangewend bij de behandeling van schizofrenie (even iets luchtigs tussendoor: A Charity Pantomime in aid of Paranoid Schizophrenics descended into chaos yesterday when someone shouted, "He's behind you!") en de manische fase van bipolaire stoornis.
BTW Seroquel is een antipsychoticum dat wordt aangewend bij de behandeling van schizofrenie (even iets luchtigs tussendoor: A Charity Pantomime in aid of Paranoid Schizophrenics descended into chaos yesterday when someone shouted, "He's behind you!") en de manische fase van bipolaire stoornis.
Het enige dat het leven draaglijk maakt is de wetenschap dat het tijdelijk is.
dinsdag 29 juli 2008 om 14:21
Waaraan merkte jullie dat je medicijnen "werkte"? Als ik hoofdpijn heb neem ik een pijnstiller en een uur later is de pijn weg. Ik slik nu al een aantal maanden dit medicijn en natuurlijk zijn je klachten dan niet "weg".
Waar merkte jullie aan dat dit medicijn precies genoeg werkzaam was?
Mijn medicijnen schrijft de huisarts voor, en ben onder behandeling bij een psych.
Waar merkte jullie aan dat dit medicijn precies genoeg werkzaam was?
Mijn medicijnen schrijft de huisarts voor, en ben onder behandeling bij een psych.
woensdag 30 juli 2008 om 08:59
8 jaar??? Ik neem zelf geen AD, maar iedereen weet toch dat je je niet alleen mag behelpen met een pilletje hé! Je moet dat combineren met bv therapie omdat het de bedoeling is dat je op termijn de medicatie kan stopzetten omdat je problemen opgelost zijn.
Jij bent er gewoon aan verslaafd vrees ik... Het is niet meer dan normaal dat je na 8 jaar Efexor slikken bijna niet meer kan stoppen. Nochtans is 75mg een lichte dosis, dus afbouwen en stoppen zou moeten lukken!! Neem bv eens een pilletje om de twee dagen ipv elke dag? Geen idee hoor!
Ikzelf heb een vriend die begonnen is met 75 mg en aan 150 zat en idd, ik herken veel van de zaken op dit forum waar hij mij over vertelde: zijn emoties waren 'weg' en hij was volledig afgevlakt, hij was een zombie geworden zei hij zelf. Na 10 maanden is hij er dan cold turkey mee gestopt omdat het geen oplossing gaf voor zijn problemen. Hij heeft er veel last mee gehad tijdens het stoppen (trillingen, onwel geweest, agressief...) maar is toch goed kunnen stoppen. Hij zei dat hij er gewoon aan verslaafd was.
Nu is hij een heel andere richting uit met zijn leven en hij heeft de pillen niet meer nodig...
Probleem is dat veel mensen en dokters denken dat zo een pilletje dé oplossing is, maar het mag eigenlijk enkel en alleen een tijdelijk hulpmiddel zijn! Maar ja, de farmaceutische nijverheid verdient er handenvol geld mee...
vrijdag 1 augustus 2008 om 16:02
Hallo,
Ik slik nu sinds een jaar Efexor 75 mg (na de geboorte van mijn tweede kind, die een geestelijke en lichamelijke handicap heeft) en ben nu aan het afbouwen, eerst met dagelijks 37,5mg en nu neem ik om de dag 37,5 mg. Ik heb wel degelijk afkickverschijnselen, zoals trillerig, slaperig en duizelig. Ik ben hiervoor bij de huisarts geweest en hij gaf mij te kennen dat Efexor niet verslavend is integenstelling tot andere medicatie zoals Oxazepam. Afkickverschijnselen zijn dus eigenlijk niet mogelijk...bovenstaande afkickverschijnselen zouden komen van hetgeen dat ik er nog niet aan toe ben om af te bouwen....nou, onderhand weet ik wel beter...het zijn echt afkickverschijnselen, want geestelijk gaat het wel goed, het zijn puur de lichamelijke verschijnselen bij het afbouwen aan mijn kant. Soms moet je ook gewoon naar je eigen lichaam en gevoel luisteren, ook al zijn deze afgemat door de medicijnen en ik denk dat het in dit geval beter is om met een psychiater te overleggen dan met een huisart (het zijn hele goede doktoren, maar wij noemen ze altijd manusje van alles...als je begrijpt wat ik bedoel).
Ik slik nu sinds een jaar Efexor 75 mg (na de geboorte van mijn tweede kind, die een geestelijke en lichamelijke handicap heeft) en ben nu aan het afbouwen, eerst met dagelijks 37,5mg en nu neem ik om de dag 37,5 mg. Ik heb wel degelijk afkickverschijnselen, zoals trillerig, slaperig en duizelig. Ik ben hiervoor bij de huisarts geweest en hij gaf mij te kennen dat Efexor niet verslavend is integenstelling tot andere medicatie zoals Oxazepam. Afkickverschijnselen zijn dus eigenlijk niet mogelijk...bovenstaande afkickverschijnselen zouden komen van hetgeen dat ik er nog niet aan toe ben om af te bouwen....nou, onderhand weet ik wel beter...het zijn echt afkickverschijnselen, want geestelijk gaat het wel goed, het zijn puur de lichamelijke verschijnselen bij het afbouwen aan mijn kant. Soms moet je ook gewoon naar je eigen lichaam en gevoel luisteren, ook al zijn deze afgemat door de medicijnen en ik denk dat het in dit geval beter is om met een psychiater te overleggen dan met een huisart (het zijn hele goede doktoren, maar wij noemen ze altijd manusje van alles...als je begrijpt wat ik bedoel).
vrijdag 1 augustus 2008 om 22:07
Ik was laatst weer bij de psychiater en vertelde hem dat ik me zo suf voelde bij de dosis 150 mg. Dat had hij nog nooit gehoord. Bij een hogere dosis schijn je juist actiever te moeten worden? Vreemd hoor. Maar daardoor classificeerde hij me als matig depressief en adviseert me op de langere termijn St Jans kruid.
Helaas heb ik net door gedoe op mijn werk maar weer even besloten 150 mg te slikken per dag maar niet te lang. Vreemd genoeg ben ik nu zo gestressed en voel me er misschien daardoor geen zombie? Maar wel minder gestressed. Toch blijft anti-depressiva me het idee geven dat ik aan de drugs zit en dat is ook niet helemaal wat ik wil. Ingewikkeld allemaal hoor.
Helaas heb ik net door gedoe op mijn werk maar weer even besloten 150 mg te slikken per dag maar niet te lang. Vreemd genoeg ben ik nu zo gestressed en voel me er misschien daardoor geen zombie? Maar wel minder gestressed. Toch blijft anti-depressiva me het idee geven dat ik aan de drugs zit en dat is ook niet helemaal wat ik wil. Ingewikkeld allemaal hoor.
zaterdag 2 augustus 2008 om 01:02
@hyphen:
Wat naar dat je zo'n last hebt van bijwerkingen na je verhoging.
Ik vind ze niet helemaal normaal moet ik zeggen hoor...
Bij mij komen dit soort dingen (gevoel aan de drugs te zijn, suf, enz.) vooral als ik een keer vergeet efexor te nemen.
Merk zelf ook niet echt verschil in sufheid of actiever boven of onder de 150. Niet lichamelijk iig.
Als ik minder wordt ik minder actief omdat ik uiteindelijk depressiever wordt weer dan.
Lastig dat je er zo tussen hangt. is 75+37,5 niets voor je?
Wat naar dat je zo'n last hebt van bijwerkingen na je verhoging.
Ik vind ze niet helemaal normaal moet ik zeggen hoor...
Bij mij komen dit soort dingen (gevoel aan de drugs te zijn, suf, enz.) vooral als ik een keer vergeet efexor te nemen.
Merk zelf ook niet echt verschil in sufheid of actiever boven of onder de 150. Niet lichamelijk iig.
Als ik minder wordt ik minder actief omdat ik uiteindelijk depressiever wordt weer dan.
Lastig dat je er zo tussen hangt. is 75+37,5 niets voor je?
zaterdag 2 augustus 2008 om 18:07
zondag 10 augustus 2008 om 13:15
Ik ben net terug van een week vakantie en heb daar de Efexor afgebouwd. Op een of andere manier kon ik mezelf er niet toe zetten om ze in te nemen. Heb van de 8 dagen 2 dagen Efexor geslikt. En ik heb eigenlijk maar een keer een misselijk gevoel gehad (na twee dagen niets) en die ochtend heb ik nog een keer 75 mg geslikt.
Dusss, ik ben van de pillen af voorlopig. Op vakantie voelde ik me ook prima ondanks lange autoritten in een vreemde omgeving, veel regen en shitty hotelkamers. Maar nu terug thuis vliegt alles me meteen weer naar de keel. We zijn met het oversluiten van onze hypotheek bezig en dat heeft weer allerlei trubbels waar we afgelopen week eigenlijk meteen op hadden moeten reageren...en dat dat niet gebeurt is daar word ik dan weer erg gestressed van. Ik heb voor de vakantie ook problemen op mijn werk gehad en die lijken me nu ook weer aan te vliegen. Maar ik ben nog een week vrij dus hoop nog wat rust te vinden...
Misschien van de week de psychiater nog maar eens bellen voor een extra consult. En dan Sint Janskruid? Klinkt me een beetje te soft maar misschien is het wel iets. Zal ook eens gaan googlen op cymbalta.
Halfvol, hoe gaat het inmiddels? Al over op de hogere dosis? Niet leuk he om meer te moeten gaan slikken. I feel for you!
Dusss, ik ben van de pillen af voorlopig. Op vakantie voelde ik me ook prima ondanks lange autoritten in een vreemde omgeving, veel regen en shitty hotelkamers. Maar nu terug thuis vliegt alles me meteen weer naar de keel. We zijn met het oversluiten van onze hypotheek bezig en dat heeft weer allerlei trubbels waar we afgelopen week eigenlijk meteen op hadden moeten reageren...en dat dat niet gebeurt is daar word ik dan weer erg gestressed van. Ik heb voor de vakantie ook problemen op mijn werk gehad en die lijken me nu ook weer aan te vliegen. Maar ik ben nog een week vrij dus hoop nog wat rust te vinden...
Misschien van de week de psychiater nog maar eens bellen voor een extra consult. En dan Sint Janskruid? Klinkt me een beetje te soft maar misschien is het wel iets. Zal ook eens gaan googlen op cymbalta.
Halfvol, hoe gaat het inmiddels? Al over op de hogere dosis? Niet leuk he om meer te moeten gaan slikken. I feel for you!
zondag 10 augustus 2008 om 20:54
Zo Hyphen, je bouwt inderdaad snel af. Ik hoop zo voor je dat je het vast kan houden. Dat sint Janskruid was voor mij niet werkzaam genoeg. Nu heb ik ook last van angstaanvallen waarin ik zo nu en dan accuut een kalmeringsmiddel nodig heb. Nu wil ik die zo min mogelijk gebruiken maar 1 a 2 keer per maand is het wel ff nodig. Ik heb nog steeds de hoop dat dat overgaat....
Ik hoop dat het met de hypotheek allemaal goed gaat komen. Ik heb verleden jaar dat gedoe gehad. Ik kan me voorstellen dat het even stressen is. Volhouden he! Je kan het!!!
Ik ben nog niet zo heel lang over gegaan naar de ene dag 150 en de andere dag 75 mg. Als tussenoplossing omdat ik 150 echt te veel vind. Maar ik lees overal dat het een vrij normale dosis is. Ik vind het best lastig allemaal.
Ik hoop dat het met de hypotheek allemaal goed gaat komen. Ik heb verleden jaar dat gedoe gehad. Ik kan me voorstellen dat het even stressen is. Volhouden he! Je kan het!!!
Ik ben nog niet zo heel lang over gegaan naar de ene dag 150 en de andere dag 75 mg. Als tussenoplossing omdat ik 150 echt te veel vind. Maar ik lees overal dat het een vrij normale dosis is. Ik vind het best lastig allemaal.
maandag 11 augustus 2008 om 00:18
Ja Halfvol, die 150 mg schijnt volgens mijn psychiater beter te zijn omdat het dan meer doet dan alleen de afbraak van serotonine remmen. Er worden dan nl. meer stoffen aangemaakt door je hersenen waar je je goed van gaat voelen. Hoe die dan weer precies heten ben ik even vergeten. En volgens hem was het idd een hele normale dosis bij zwaardere depressies.
Maar St Janskruid deed bij jou dus niet genoeg? Deed het wel iets? Of heb je het maar even gebruikt omdat je het niet samen met andere medicatie mag slikken? Mij lijkt het ook een fijn medicijn omdat het ook op de lever inwerkt en mijn lever is nogal zwak door twee zwangerschappen, tijdens die twee zwangerschappen heb ik last gehad van mijn lever en heb daardoor galstenen gekregen (mijn galblaas is verwijderd). Dat vind ik ook wel eng aan anti depressiva, die zijn dan weer slecht voor je lever.
Maar af en toe denk ik ook wel eens kalmeringsmiddelen nodig te hebben hoor. Zeker als ik echt begin te flippen maar dat gebeurt ook terwijl ik Efexor slik. (de laatste keer was eind juli). Heb ze alleen nog nooit voorgeschreven gekregen. Hoop dat jij er nog eens van af komt. Wat een leven hebben wij he?
Het hypotheek gedoe houdt ook in dat ik een hogere levensverzekeringpremie moet betalen omdat ik depressief ben. Dat is het nadeel van zo'n echte behandeling, dan sta je geregistreerd en moet je de waarheid vertellen. Wel raar om opeens zwart op wit te zien staan dat ik al vanaf mijn 20ste depressief ben.
Ik voel me op het moment wel weer beter dan vanmiddag, was ook erg brak van de lange autorit gisteren in de stromende regen de hele dag (en dan hoefde ik nog niet eens zelf te rijden). En ik heb nog een sollicitatie de deur uit gedaan. Het gedoe op werk was nl. dat ze mijn contract voor onbepaalde tijd hebben verbroken (net binnen de proeftijd van twee maanden) en me er een voor bepaalde tijd hebben gegeven. Dit omdat ik als persoon niet zo goed in de groep lig, mijn werk was prima. Nou dat is niet leuk hoor. Om te horen de je collega's je niet moeten. Ik was te fel en te verdedigend. Ik was wel verbeterd sinds het begin en daarom durven ze het toch nog met me aan. Als ik het zo vol houd dan mag ik na dit contract voor bepaalde tijd blijven en krijg ik alsnog een contract voor onbepaalde tijd. Maar mijn goede gevoel over deze baan ben ik helemaal kwijt. En dat is balen. Het liefst ging ik weer een tijdje niet werken maar volgens mijn man werd ik daar ook geen blijer mens van.
Maar het voelt wel lekker veilig thuis bij de kindjes.
Wat een verhaal weer. Fijn hoor Halfvol dat je gereageerd hebt, had echt even een uitlaatklep nodig en die geef je me. En ook dank voor de steun weer!
Maar St Janskruid deed bij jou dus niet genoeg? Deed het wel iets? Of heb je het maar even gebruikt omdat je het niet samen met andere medicatie mag slikken? Mij lijkt het ook een fijn medicijn omdat het ook op de lever inwerkt en mijn lever is nogal zwak door twee zwangerschappen, tijdens die twee zwangerschappen heb ik last gehad van mijn lever en heb daardoor galstenen gekregen (mijn galblaas is verwijderd). Dat vind ik ook wel eng aan anti depressiva, die zijn dan weer slecht voor je lever.
Maar af en toe denk ik ook wel eens kalmeringsmiddelen nodig te hebben hoor. Zeker als ik echt begin te flippen maar dat gebeurt ook terwijl ik Efexor slik. (de laatste keer was eind juli). Heb ze alleen nog nooit voorgeschreven gekregen. Hoop dat jij er nog eens van af komt. Wat een leven hebben wij he?
Het hypotheek gedoe houdt ook in dat ik een hogere levensverzekeringpremie moet betalen omdat ik depressief ben. Dat is het nadeel van zo'n echte behandeling, dan sta je geregistreerd en moet je de waarheid vertellen. Wel raar om opeens zwart op wit te zien staan dat ik al vanaf mijn 20ste depressief ben.
Ik voel me op het moment wel weer beter dan vanmiddag, was ook erg brak van de lange autorit gisteren in de stromende regen de hele dag (en dan hoefde ik nog niet eens zelf te rijden). En ik heb nog een sollicitatie de deur uit gedaan. Het gedoe op werk was nl. dat ze mijn contract voor onbepaalde tijd hebben verbroken (net binnen de proeftijd van twee maanden) en me er een voor bepaalde tijd hebben gegeven. Dit omdat ik als persoon niet zo goed in de groep lig, mijn werk was prima. Nou dat is niet leuk hoor. Om te horen de je collega's je niet moeten. Ik was te fel en te verdedigend. Ik was wel verbeterd sinds het begin en daarom durven ze het toch nog met me aan. Als ik het zo vol houd dan mag ik na dit contract voor bepaalde tijd blijven en krijg ik alsnog een contract voor onbepaalde tijd. Maar mijn goede gevoel over deze baan ben ik helemaal kwijt. En dat is balen. Het liefst ging ik weer een tijdje niet werken maar volgens mijn man werd ik daar ook geen blijer mens van.
Maar het voelt wel lekker veilig thuis bij de kindjes.
Wat een verhaal weer. Fijn hoor Halfvol dat je gereageerd hebt, had echt even een uitlaatklep nodig en die geef je me. En ook dank voor de steun weer!
dinsdag 12 augustus 2008 om 17:01
He Hyphen,
Wat een gedoe allemaal. De hypotheek is inderdaad echt een nadeel dan. Ik heb hulp via een psycholoog. Sta je dan ook geregistreerd? Eigenlijk nooit bij stil gestaan.
Ik het het "geluk" dat is net NA het afsluiten van mijn hypotheek ziek werd. Het nadeel is dat ik in het verleden kanker heb gehad en daarom al erg hoog in de hypotheek zit.
Werken is gewoon een belangrijk iets. Veilig thuis zitten bij de kids maakt je wereld te klein. NIET DOEN. Ik heb het gemerkt, een hele tijd alleen thuis (woon alleen) en daar wort je geen blijer mens van. Mijn wereld werd zo klein dat ik de deur niet meer uit kwam. Echt, niet doen!!!
Ga lekker op zoek naar iets nieuws. Het maakt de pijn er niet minder om. Wij voelen ons al "anders" en lopen al met een stempel rond. Dat mensen je dan nog eens niet moeten om je gedrag doet dan extra pijn.
Kan me trouwens voorstellen dat je niet echt super vrolijk bent geworden van een autorit met regen regen regen en alleen de ruitenwissers die voorbij komen. Geloof me, dat is niet leuk!
Ik merkte van de sint Janskruid helemaal niets. Maar het is al weer even geleden en ik zat toen echt helemaal in de boot. Mijn AD kon nog niet voorgeschreven worden is afwachting van het rapport van de psych. Ik draaide een beetje door en dan is sint Janskruid niet echt genoeg! Een heel veld met sint Janskruid zou misschien handig geweest zijn!? Haha.
Ik heb het idee dat het langzaam aan ook iets beter gaat. Vandaag weer een mindere dag. Ik ben depressief omdat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. En dat vind ik erg moeilijk om mee te dealen. Baal dan zo van mezelf. Vind het vreselijk als ik weer eens moet huilen. Of als ik om iets heel simpels iemand bel voor advies. Of een nare opmerking op mijn werk krijg omdat ik al zolang ziek ben.
De afgelopen dagen waren echter wel goed. Lastig dekt de lading soms niet he?!
Sterkte!!!!
Wat een gedoe allemaal. De hypotheek is inderdaad echt een nadeel dan. Ik heb hulp via een psycholoog. Sta je dan ook geregistreerd? Eigenlijk nooit bij stil gestaan.
Ik het het "geluk" dat is net NA het afsluiten van mijn hypotheek ziek werd. Het nadeel is dat ik in het verleden kanker heb gehad en daarom al erg hoog in de hypotheek zit.
Werken is gewoon een belangrijk iets. Veilig thuis zitten bij de kids maakt je wereld te klein. NIET DOEN. Ik heb het gemerkt, een hele tijd alleen thuis (woon alleen) en daar wort je geen blijer mens van. Mijn wereld werd zo klein dat ik de deur niet meer uit kwam. Echt, niet doen!!!
Ga lekker op zoek naar iets nieuws. Het maakt de pijn er niet minder om. Wij voelen ons al "anders" en lopen al met een stempel rond. Dat mensen je dan nog eens niet moeten om je gedrag doet dan extra pijn.
Kan me trouwens voorstellen dat je niet echt super vrolijk bent geworden van een autorit met regen regen regen en alleen de ruitenwissers die voorbij komen. Geloof me, dat is niet leuk!
Ik merkte van de sint Janskruid helemaal niets. Maar het is al weer even geleden en ik zat toen echt helemaal in de boot. Mijn AD kon nog niet voorgeschreven worden is afwachting van het rapport van de psych. Ik draaide een beetje door en dan is sint Janskruid niet echt genoeg! Een heel veld met sint Janskruid zou misschien handig geweest zijn!? Haha.
Ik heb het idee dat het langzaam aan ook iets beter gaat. Vandaag weer een mindere dag. Ik ben depressief omdat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. En dat vind ik erg moeilijk om mee te dealen. Baal dan zo van mezelf. Vind het vreselijk als ik weer eens moet huilen. Of als ik om iets heel simpels iemand bel voor advies. Of een nare opmerking op mijn werk krijg omdat ik al zolang ziek ben.
De afgelopen dagen waren echter wel goed. Lastig dekt de lading soms niet he?!
Sterkte!!!!
woensdag 13 augustus 2008 om 10:01
Hee Halfvol,
Even over die registratie ivm hypotheek, als je Efexor slikt via de huisarts en je vult in dat ze bij je huisarts gegevens mogen opvragen en je hebt niet opgegeven dat je Efexor slikt dan kunnen ze er toch achterkomen (als ze echt gegevens opvragen). Dat risico durfde ik niet te nemen vandaar dat ik maar eerlijk ben geweest, dat duurt zoiezo het langst.
Over je persoonlijkheidsstoornis, ben je borderline dan? Of is het weer iets anders? Lijkt me idd moelijk om mee te dealen. Komt het bij jou voort uit je verleden? Of is het iets genetisch?
Overigens lijkt kanker me ook niet zomaar iets om mee te dealen...
Wel fijn dat het op het moment iets beter gaat. Balen van jezelf is iets dat ik als geen ander ken
Ik ben depressief vanwege een K. U. T. jeugd en dat laat hele diepe sporen na. Heb nog heel veel werk te doen voordat ik ook maar enigszins een gezonde persoon ga benaderen denk ik. Ik heb allerlei afweermechanismes en denkpatronen die ik als kind nodig had om te overleven maar die nu alleen maar ongezond zijn en mij het onmogelijk maken ook echt gelukkig te zijn. Maar ik hoop me deze ggz therapie weer wat dichterbij dat doel te komen.
Even over die registratie ivm hypotheek, als je Efexor slikt via de huisarts en je vult in dat ze bij je huisarts gegevens mogen opvragen en je hebt niet opgegeven dat je Efexor slikt dan kunnen ze er toch achterkomen (als ze echt gegevens opvragen). Dat risico durfde ik niet te nemen vandaar dat ik maar eerlijk ben geweest, dat duurt zoiezo het langst.
Over je persoonlijkheidsstoornis, ben je borderline dan? Of is het weer iets anders? Lijkt me idd moelijk om mee te dealen. Komt het bij jou voort uit je verleden? Of is het iets genetisch?
Overigens lijkt kanker me ook niet zomaar iets om mee te dealen...
Wel fijn dat het op het moment iets beter gaat. Balen van jezelf is iets dat ik als geen ander ken
Ik ben depressief vanwege een K. U. T. jeugd en dat laat hele diepe sporen na. Heb nog heel veel werk te doen voordat ik ook maar enigszins een gezonde persoon ga benaderen denk ik. Ik heb allerlei afweermechanismes en denkpatronen die ik als kind nodig had om te overleven maar die nu alleen maar ongezond zijn en mij het onmogelijk maken ook echt gelukkig te zijn. Maar ik hoop me deze ggz therapie weer wat dichterbij dat doel te komen.
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:37
Hey!
Ik heb een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis die inderdaad deels genetisch en deels aangeleerd gedrag is. "Foutje" in de opvoeding zeg maar. Ik heb geen onplezierige jeugd gehad zoals jij. Maar ik heb altijd sterk de behoefte gehad om bevestiging te krijgen. Mijn ouders waren erg druk met werken, 4 kinderen in 4 jaar tijd dus drukte alom en weinig aandacht voor echte problemen. In mijn jeugd ben ik ook erg veel ziek geweest en ben vreselijk beschermd opgevoed. Dat staat mij nu erg tegen.
Mijn ouders hebben dan ook geen begrip voor de sitiatie en geven van alles de schuld zolang ze maar niet in hun eigen richting hoeven te wijzen. En dat doet wel zeer.
Ik voel me erg onbegrepen en ook gewoon een kneus dat ik mijn schouders er niet (meer) onder kan zetten en door kan gaan. Mijn weerstand is erg laag en ik benader dingen heel erg negatief. Dat is wel lastig.
Het gaat met hele kleine stapjes vooruit, maar over zal het nooit meer gaan. Au again!
Langzaam aan dus maar...........
Ik heb een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis die inderdaad deels genetisch en deels aangeleerd gedrag is. "Foutje" in de opvoeding zeg maar. Ik heb geen onplezierige jeugd gehad zoals jij. Maar ik heb altijd sterk de behoefte gehad om bevestiging te krijgen. Mijn ouders waren erg druk met werken, 4 kinderen in 4 jaar tijd dus drukte alom en weinig aandacht voor echte problemen. In mijn jeugd ben ik ook erg veel ziek geweest en ben vreselijk beschermd opgevoed. Dat staat mij nu erg tegen.
Mijn ouders hebben dan ook geen begrip voor de sitiatie en geven van alles de schuld zolang ze maar niet in hun eigen richting hoeven te wijzen. En dat doet wel zeer.
Ik voel me erg onbegrepen en ook gewoon een kneus dat ik mijn schouders er niet (meer) onder kan zetten en door kan gaan. Mijn weerstand is erg laag en ik benader dingen heel erg negatief. Dat is wel lastig.
Het gaat met hele kleine stapjes vooruit, maar over zal het nooit meer gaan. Au again!
Langzaam aan dus maar...........
zaterdag 16 augustus 2008 om 00:05
Hee Halfvol,
Inmiddels dwalen we steeds meer af van het topic van deze discussie en hebben we een dialoog. Bijzonder. Herken veel in jou en in jouw verhaal. Alleen is er bij mij nog geen labeltje op geplakt. Komt misschien nog... Behoefte aan bevestiging heb ik ook extreem al wisselt de mate wel naar gelang mijn stemming. Of soms zoek ik juist geen bevestiging maar roep ik weerstand op (bewust). Het puberachtige 'er tegen aan schoppen' ben ik als volwassen vrouw nog niet ontgroeid. Jouw jeugd klinkt overigens ook niet errug gezellig. En dat je ouders je nu niet willen/kunnen begrijpen is heftig. Zelf heb ik zo'n 6 jaar geleden alle contact met mijn ouders verbroken. Want het koste mij teveel om te blijven doen dat alles koek en ei was, het verleden en wat het bij mij heeft aangericht is bij hun nooit bespreekbaar geweest. En de liefde die je hoort te krijgen van je ouders konden/wilden zij me nooit geven. All in all leef ik rustiger zonder hun in mijn leven. Al zitten ze natuurlijk nog wel in mijn hoofd (helaas). En de sociale taboe rondom breken met je ouders blijft ook altijd lastig. Mensen horen zoiets liever niet. Zoiezo is er rondom pijn, verdriet en ziekte een soort van ongeschreven regel die ik niet altijd begrijp. Naar mijn idee zou het fijner zijn als mensen wat meer begrip hadden voor elkaar en elkaar's pijn. Maar ja, gelukkig zijn er forums zoals dit waarin je dat stukje begrip toch kunt vinden en goede vrienden waar je soms terecht kunt. Sterkte weer en probeer wat van het mooie weer te gaan genieten komend weekend !
Inmiddels dwalen we steeds meer af van het topic van deze discussie en hebben we een dialoog. Bijzonder. Herken veel in jou en in jouw verhaal. Alleen is er bij mij nog geen labeltje op geplakt. Komt misschien nog... Behoefte aan bevestiging heb ik ook extreem al wisselt de mate wel naar gelang mijn stemming. Of soms zoek ik juist geen bevestiging maar roep ik weerstand op (bewust). Het puberachtige 'er tegen aan schoppen' ben ik als volwassen vrouw nog niet ontgroeid. Jouw jeugd klinkt overigens ook niet errug gezellig. En dat je ouders je nu niet willen/kunnen begrijpen is heftig. Zelf heb ik zo'n 6 jaar geleden alle contact met mijn ouders verbroken. Want het koste mij teveel om te blijven doen dat alles koek en ei was, het verleden en wat het bij mij heeft aangericht is bij hun nooit bespreekbaar geweest. En de liefde die je hoort te krijgen van je ouders konden/wilden zij me nooit geven. All in all leef ik rustiger zonder hun in mijn leven. Al zitten ze natuurlijk nog wel in mijn hoofd (helaas). En de sociale taboe rondom breken met je ouders blijft ook altijd lastig. Mensen horen zoiets liever niet. Zoiezo is er rondom pijn, verdriet en ziekte een soort van ongeschreven regel die ik niet altijd begrijp. Naar mijn idee zou het fijner zijn als mensen wat meer begrip hadden voor elkaar en elkaar's pijn. Maar ja, gelukkig zijn er forums zoals dit waarin je dat stukje begrip toch kunt vinden en goede vrienden waar je soms terecht kunt. Sterkte weer en probeer wat van het mooie weer te gaan genieten komend weekend !
zaterdag 16 augustus 2008 om 19:28
Die bevestiging heb ik inderdaad ook de ene keer wel (variatie van een beetje tot een beetje eruug extreem), en de andere keer helemaal niet. Ik herken het als volwassene schoppen en en expres en bewust iets anders doen maar al te goed.
In mijn jeugd kreeg ik van alles en iedereen mocht komen spelen en niks was te gek etc maar ik heb altijd het idee gehad dat mijn ouders niet echt begrepen hebben wat ik echt nodig had. Ik heb nooit leren praten over emoties of leren aangeven wat me dwars zat. Degene die het meest kabaal maakte kreeg vaak de aandacht. Ik trok me dan wel weer terug. Dat is kennelijk niet handig omdat ik daardoor een verkeerde manier van denken en een veranderd zelfbeeld heb ontwikkeld. En dat zorgt nu voor problemen, na al die jaren.
Maar inderdaad, we raken off topic. Ik had een topic geopend onder de naam afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Misschien handiger als we die vervuilen!
Prettig weekend!
In mijn jeugd kreeg ik van alles en iedereen mocht komen spelen en niks was te gek etc maar ik heb altijd het idee gehad dat mijn ouders niet echt begrepen hebben wat ik echt nodig had. Ik heb nooit leren praten over emoties of leren aangeven wat me dwars zat. Degene die het meest kabaal maakte kreeg vaak de aandacht. Ik trok me dan wel weer terug. Dat is kennelijk niet handig omdat ik daardoor een verkeerde manier van denken en een veranderd zelfbeeld heb ontwikkeld. En dat zorgt nu voor problemen, na al die jaren.
Maar inderdaad, we raken off topic. Ik had een topic geopend onder de naam afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Misschien handiger als we die vervuilen!
Prettig weekend!
zaterdag 16 augustus 2008 om 23:39
