Eind 30, single, depri, eenzaam en niet weten wat je wilt.

28-07-2019 21:56 9 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die net als ik eind 30 zijn.
Zich nu afvragen, wie ben ik? wat kan ik? en wat wil ik?
Het lijkt me leuk om met mensen in contact te komen en elkaar te helpen en te inspireren.

Wat ik wil? Ik weet het eigenlijk niet meer.
Vroeger wist ik niet beter dan huisje, boompje en beestje.
Nu denk, wil ik dat wel? Ik ben gewenst single en heb geen kinderen.
Waarom ik single ben? Een tijdje was het om aan mijzelf te werken
Nu ben ik weer begonnen met daten, maar ik zit hier gemend in, wil ik dit wel?
Wil ik mij wel binden? wil ik wel samenwonen? wil ik wel trouwen?
Nee, eigenlijk wil ik gewoon eerst een drankje doen.
Ik wil weer vertrouwen krijgen in mensen en mij leren openen.
Zonder elke keer bang te zijn dat ik gekwetst of benadeeld wordt.

Ik heb een goede hulpverlener die mij leert, om goed voor mijzelf te zorgen en een onafhankelijke vrouw te worden
Ik wil dit heel graag. Ik wil graag op eigen benen gaan staan. Maar ik vind het ook moeilijk.
De therapie bouwt nu af. Ik merk toch dat ik heel erg uit mijn doen ben. Want loslaten wat eigenlijk niet goed voor mij is, dat vind ik moeilijk.
Want dit betekent steeds meer mijn familie gaan loslaten. Want zij hebben geen goede invloed op me.
Ik heb geen vrienden en kennisen. Ik heb juist ook soms behoefte aan een fijn en leuk gesprek met iemand.
Eigenlijk leef ik al een paar jaar niet meer. Mijn leven bestaat uit mijn werk maar voor de rest is het leeg.
Ik ben best vaak depri. Ik heb het idee dat vriendschappen niet voor mij zijn weggelegd.
Uiteraard heb ik van alles geprobeerd om contacten op te doen. Het ligt ook echt aan mij.
Ik kan mijzelf niet openen en vind het ontzettend moeiijk om over mijzelf te praten.
Liever praat ik alleen maar over de ander.
Ben vroeger ontzettend gepest en vanuit huis uit kreeg ik mee dat ik niet goed genoeg ben.

Wat is er mooier dan jezelf kunnen redden? wat is er mooier dan jezelf kunnen helen?
Zonder dat je een ander nodig hebt? Ik wil het heel graag, maar ik mis elke keer die rots in de branding.
Ik hoop dat deze topic een rots in de branding voor mijzelf maar ook voor anderen kan zijn.

NIET QUOTEN, DANK JE WEL :)
Zeer interessant en ook herkenbaar topic.
Ben weliswaar 42, maar heb ook ondermeer wel het probleem dat ik (nog steeds) niet weet wat ik zou willen (qua werk etc).
Tevens heb ik in het verleden ook erg veel last gehad van pesten.
Nog steeds kan ik hier wel last van hebben.
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel Upward-spiral.
Welke stappen onderneem jij nu? Hoe los jij jouw zorgen en onzekerheid op?
Heb ondermeer een maatschappelijk werker, financieel (en tevens administratief) contactpersoon en psychiater.
Qua medicatie neem ik een lichte dosis anti-depressiva en een lichte dosis anti-psychoticum.
Daarnaast heb ik een dagbestedingsplek bij een soort van ICT-bedrijf.
Ook heb ik een fijn sociaal netwerk.
Tevens overweeg ik nog weleens (groeps)therapie en/of haptotherapie.
Alle reacties Link kopieren
Geen ervaring maar wel een dikke knuffel voor beiden! :hug:

Ohja, IEDEREEN is het waard om vriendschappen te hebben/krijgen!
Joe.
Alle reacties Link kopieren
Je kan ook een onafhankelijke vrouw zijn als je mensen in je leven toelaat om je te helpen.

Hulp vragen staat niet gelijk aan totaal afhankelijk van iemand zijn.

Je tekst komt op mij over of je te veel alleen wil doen. Niemand kan alles altijd maar alleen.

Er zijn mensen die denken dat ze dat wel kunnen maar die waarderen hun partner, vriendinnen, familie of van wie ze dan ook maar hulp krijgen onvoldoende.

Veel mensen met een gezin en kinderen denken dat alleenstaanden het maar makkelijk hebben. Zij hoeven geen kinderen te verzorgen. Zij hoeven geen rekenig te houden met een partner.

Ze beseffen niet dat je als alleenstaande ook echt alles alleen moet doen en nooit eens een klusje an een huisgenoot kan overlaten.

Waarom zou je geen partner willen?
Met een partner wordt je leven alleen maar leuker. Wordt het dat niet dan cijfer je jezelf te veel weg voor een partner.

Maar daar hoef je helemaal nog niet over te beslissen.

Je hebt geen vriendinnen schrijf je.

Nou dan ga je gewon dingen doen met een date die je eigenlijk met een vriendin zou willen doen. Ergens wat gaan drinken en andere dingen die je leuk vindt en dan zie je wel waar het schip strand. En verliep de date toch niet zo leuk dan hoef je de man in kwestie nooit meer te zien.
Groot deel gelezen. Herken bijna alles waarin ik heb gezeten. Heeft lang geduurd eruit te komen, maar is gelukt! Het zijn nog steeds valkuilen, maar ik ben in balans. Ik kan mij nu beter binden met mensen en nog steeds kwetsbaar opstellen. Ik ben heel veel gekwetst, maar iets in mij wilt dat niet de overhand laten nemen. En dat is mijn wilskracht. Daar heb ik aan toe gegeven en keihard gestreden om mijn angsten de baas te zijn en vertrouwen in mezelf te krijgen. Niet in anderen, maar in mezelf. Want ik voel of iemand goed voor mij is of niet. En dat heeft mij ontzettend geholpen en onafhankelijk gemaakt.

Ik was echt een wrak en eenzaam, niks gaf mij voldoening meer, zwaar depressief, zeer afhankelijk van anderen, etc.

Onveilige hechting was de voornamelijke oorzaak, versterkt door negatieve ervaringen die weer voortkwamen uit mijn zelfbescherming. Hoop en vertrouwen dat het wel goed kan zijn heeft mij eruit getrokken.

Goede therapeut, coach en bouwen op mezelf. Nu ga ik zelfs mensen zelf coachen. Ik hoop dat jij je kracht vindt. Een depressie kan overwonnen worden. Vooral door bewust te worden van wat je tegenhoudt om te durven zijn wie je bent.
Alle reacties Link kopieren
Alsof ik dit zelf kon geschreven hebben... Alleen is mijn leeftijd 26 en ben ik geen single.
Geen tips helaas. Ben ook sinds een tijdje in therapie.
Als je wil mag je mij altijd een PB sturen
Ik denk dat je mensen moet toelaten. Volgens mij zijn mensen niet gemaakt om alles alleen te doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven