Eind twintiger stress..

Wonen in het gastenverblijf van de boerderij van jouw ouders, daar is toch niets mis mee? Ik geloof echt niet dat dames daar op afknappen, zeker niet. Het kan toch ook zo zijn dat dames het juist waarderen dat jij zo mooi buiten woont?



Het wonen in het gastenverblijf biedt je toch ook veel voordelen? Geen huur betalen, veel kunnen sparen, en toch in de buurt van de stad wonen, dat kan niet iedereen en zo biedt het jou extra mogelijkheden.



Héél begrijpelijk (en voor mij heel herkenbaar) jouw gevoel van onzekerheid over de toekomst, en het jezelf vergelijken met anderen die wel alles voor elkaar hebben (ook weer heel herkenbaar voor mij, zelfs nu nog).



Je hebt nu niet alles in de hand.



Wat je nu wel in de hand hebt is dat je op zoek kunt gaan naar andere mensen of bezigheden.



Houd je van wandelen?



Misschien ís weekend-hike dan iets voor jou. Ik ken het zelf niet hoor, maar ik heb er wel eens van gehoord. Is voor leeftijd 20-45 jaar. Samen wandelen, en vrijblijvend.



Je meldt je aan, je komt aan bij het startpunt, je geeft iedereen een hand en dan ga je wandelen. Je kunt zelf zien of je voor korte of langere tijd naast íemand wilt wandelen of dat je liever alleen wandelt.



Je bent buiten en in beweging, geen tijd voor piekergedachten, en je kunt mensen spreken. Misschien kun je hen zelfs vertellen over jouw situatie en jouw gedachten, en misschien zullen ze dat zelfs (deels) herkennen, en iets over zichzelf vertellen.



Zo niet, dan heb je misschien een gesprekje over iets anders. In ieder geval ben je een dag bezig geweest, en heb je een voldaan gevoel na een dag buiten te zijn geweest, en heb je op een vrijblijvende manier de kans gehad om andere mensen te leren kennen.

Ik voel de quartelife crisis ook wel de laatste tijd.. Doorploeteren maar en hopelijk ben ik over 5 jaar wat dichter bij waar ik zou willen zijn.

Probeer jezelf niet met anderen te vergelijken en zorg ervoor dat je meer mensen om je heen krijgt die hetzelfde soort leven leiden. Laat je niet gek maken door wat anderen allemaal hebben! Gewoon focussen op jezelf. Ieder leven verloopt op zijn eigen manier en elk huisje heeft zijn kruisje. Ik snap je trouwens wel goed hoor zijn zoveel mensen die dat gevoel van jou ook kennen, maar dat gaat echt over. Of je gaat accepteren dat jouw leven anders is gelopen en je gaat blij zijn met wat er wel is en ondertussen werken aan jouw dromen of jouw dromen worden op een gegeven moment werkelijkheid. Trouwens waarom vind je een koophuis zo belangrijk, wil je echt zo vastzitten, hoge lasten, etc? Hoe vaak hoor je mensen met een hypotheek niet zeggen van: ik zou wel graag dit en dit willen in mijn leven, maar ja hypotheek he dus kan niet. Dat wil je toch niet? Verder kan uitzendbaan ook lekker relaxt zijn, hetgeen voor jou geen problemen oplevert ivm geen/lage woonlasten. Ik woon zelf nu in een heel mooi (helaas duur) huurappartement (kopen zou ik nooit doen) en ik heb een redelijk goede vaste baan. Ik ga volgend jaar juist weer op kamers wonen, heerlijk, lekker financiële vrijheid, veel leuke dingen doen en lekker reizen. Echt, geniet van jouw vrijheid en laat je niets aanpraten door de maatschappij (over 'status' etc). Al de mensen die in jouw ogen 'geslaagd' zijn en 'alles al hebben' zullen ook regelmatig verlangen naar jouw leventje naar iets wat zij niet meer hebben, namelijk o.a. financiële vrijheid.