Psyche
alle pijlers
(Eindelijk) de diagnose ADHD
zaterdag 18 mei 2019 om 08:37
Gisteren heb ik de diagnose ADHD gekregen. Na een dag aan onderzoeken en testen en het gebruiken van medicatie kom ik er niet meer om heen.
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
dinsdag 21 april 2020 om 07:42
dinsdag 21 april 2020 om 07:48
Hoe gaat het verder met de Adhd-sisters?
Noodle, is er al meer structuur en regelmaat in jullie gezinsleven, dat niet alles op jouw schouders ligt en jij ook je werk en studie kan doen? (Lijkt me echt heel erg zwaar)
Eva, hoe gaat het met jou en je medicatie? Ben je nog met verlof?
En de rest natuurlijk ...
Met mij gaat het wel redelijk oké. Ik doe het een stuk rustiger aan rondom werk en de verhoging is helpend geweest. Wel ben ik tussen 14 en 15 uur klaar met de concentratie en ben ik moe.
Ik heb een redelijk nieuwe structuur gevonden in deze tijden van Corona-beperkingen. Dat is wel fijn.
Noodle, is er al meer structuur en regelmaat in jullie gezinsleven, dat niet alles op jouw schouders ligt en jij ook je werk en studie kan doen? (Lijkt me echt heel erg zwaar)
Eva, hoe gaat het met jou en je medicatie? Ben je nog met verlof?
En de rest natuurlijk ...
Met mij gaat het wel redelijk oké. Ik doe het een stuk rustiger aan rondom werk en de verhoging is helpend geweest. Wel ben ik tussen 14 en 15 uur klaar met de concentratie en ben ik moe.
Ik heb een redelijk nieuwe structuur gevonden in deze tijden van Corona-beperkingen. Dat is wel fijn.
woensdag 22 april 2020 om 17:15
Ik had het wel fijn gevonden om als kind te worden gediagnosticeerd. Dat is wat ik kan zeggen. Mocht er een diagnose komen kan er gerichter ondersteuning worden geboden aan het kind.Ttroeteltje schreef: ↑22-04-2020 15:44Een vraag zonder jullie topic te willen kapen......
Wanneer er een vermoeden is dat er sprake is van den lichte vorm van ADHD, mogelijk zonder medicatienoodzaak, is er dan een voordeel om toch de onderzoeken aan te gaan? Het betreft een basisschoolleerling.
Overleg met de huisarts is denk ik het beste.
Ik heb ook een “lichte” vorm in mijn diagnose staan. Omdat ik goed terecht ben gekomen met hard werken. Ik slik nu medicatie en had dit graag als kind ook gewild, want er ging een wereld voor mij (en mijn omgeving) open.
dinsdag 28 april 2020 om 00:50
Ik laat mezelf ook maar weer eens zien. 
Tijdje geleden had ik het nog over medicatie van mijn dochter.
Maar nu in deze tijd spelen ook weer andere problemen op. Zo komen er bij mij nog meer add kenmerken naar boven. Kan bijvoorbeeld heel moeilijk een dagplanning maken en me eraan houden. Ook een boodschappenlijstje maken voor een hele week gaat niet. Is dit herkenbaar voor iemand van jullie en hoe ga je daarmee om?
Tijdje geleden had ik het nog over medicatie van mijn dochter.Maar nu in deze tijd spelen ook weer andere problemen op. Zo komen er bij mij nog meer add kenmerken naar boven. Kan bijvoorbeeld heel moeilijk een dagplanning maken en me eraan houden. Ook een boodschappenlijstje maken voor een hele week gaat niet. Is dit herkenbaar voor iemand van jullie en hoe ga je daarmee om?
woensdag 29 april 2020 om 12:18
Bekend probleem Moonlight, en ik heb geeneens een gezin. Nu in deze Corona tijd wil ik minder vaak boodschappen doen, hooguit 2keer per week. Ik woon zo ongeveer naast de supermarkt dus normaal gesproken als ik iets vergeet ben ik in 5 minuten terug met het vergeten product. Gisteren netjes een lijstje gemaakt en ingekocht. Wil ik vanochtend ontbijten en kijk in de vriezer is mn brood op. Helemaal over het hoofd gezien met het maken van een lijstje. Ik heb in de keuken een krijtbord hangen waarop ik probeer om alles op te schrijven. Werkt een beetje maar niet optimaal dus.
En een dagplanning maken tja het maken lukt nog wel alleen me eraan houden is een stuk moeilijker. Vooral als ik te laat op sta.
En een dagplanning maken tja het maken lukt nog wel alleen me eraan houden is een stuk moeilijker. Vooral als ik te laat op sta.
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
woensdag 29 april 2020 om 12:23
Hier nog geen diagnose. Maar ik kan al sinds ik mij kan heugen, niet zonder boodschappenlijstje naar de supermarkt. En dan nog kom ik terug zonder dingen die op het lijstje staan.....
Dagindeling maak ik niet, omdat ik nog aan het reïntegreren ben werk ik halve dagen. Dat is nog te overzien
Waar ik wel veel moeite mee heb is mijn geheugen. Ik weet soms s middags niet meer wat ik de ochtend nou precies gedaan heb...
Succes Moonlight.
Dagindeling maak ik niet, omdat ik nog aan het reïntegreren ben werk ik halve dagen. Dat is nog te overzien
Waar ik wel veel moeite mee heb is mijn geheugen. Ik weet soms s middags niet meer wat ik de ochtend nou precies gedaan heb...
Succes Moonlight.
vrijdag 1 mei 2020 om 07:11
Hehe....
Plannen is wel een dingetje ja... ik ben wel erg van de lijstjes en de briefjes maar Opzich heb ik een redelijke structuur. Zodra dingen uit mijn structuur of planning vallen gaat er altijd wel wat mis en vergeet ik de helft mee te nemen, laat ik mijn sleutels binnen liggen terwijl ik de deur dichttrek etc....
Voor mijn werk gebruik ik mijn Outlook agenda waar ik alles in plan. Ook simpele administratie dingen plan ik weg in de agenda. Anders vergeet ik het. Maar in mijn werk kan ik wel goed omgaan met spontane situaties..
Voor privé zet ik alles in mijn telefoon agenda. Anders vergeet ik het. Dag-dagelijkse dingen schrijf ik op.
Maar erg herkenbaar om naar de winkel te gaan met een goed lijstje en dan nog de helft aan andere spullen terug kom.
Of hoevaak ik bij de band stond mijn tas in te pakken en dan weer eens mijn pinpas ben vergeten. Gelukkig kennen de suup-mederwerkers mij ondertussen en weten dat ik snel weer terug ben om af te rekenen
Ik vind het erg wennen dat boodschappen doen. Ik wil ook niet vaker dan 2x pw. Wat mij nu wel opvalt is hoe veel goedkoper ik nu uit ben met boodschappen doen omdat ik niet meer Ff wat ga halen..
Sterkte Nikkie ML en Aleja!
Plannen is wel een dingetje ja... ik ben wel erg van de lijstjes en de briefjes maar Opzich heb ik een redelijke structuur. Zodra dingen uit mijn structuur of planning vallen gaat er altijd wel wat mis en vergeet ik de helft mee te nemen, laat ik mijn sleutels binnen liggen terwijl ik de deur dichttrek etc....
Voor mijn werk gebruik ik mijn Outlook agenda waar ik alles in plan. Ook simpele administratie dingen plan ik weg in de agenda. Anders vergeet ik het. Maar in mijn werk kan ik wel goed omgaan met spontane situaties..
Voor privé zet ik alles in mijn telefoon agenda. Anders vergeet ik het. Dag-dagelijkse dingen schrijf ik op.
Maar erg herkenbaar om naar de winkel te gaan met een goed lijstje en dan nog de helft aan andere spullen terug kom.
Of hoevaak ik bij de band stond mijn tas in te pakken en dan weer eens mijn pinpas ben vergeten. Gelukkig kennen de suup-mederwerkers mij ondertussen en weten dat ik snel weer terug ben om af te rekenen
Ik vind het erg wennen dat boodschappen doen. Ik wil ook niet vaker dan 2x pw. Wat mij nu wel opvalt is hoe veel goedkoper ik nu uit ben met boodschappen doen omdat ik niet meer Ff wat ga halen..
Sterkte Nikkie ML en Aleja!
dinsdag 12 mei 2020 om 16:17
Hoi hoi.... hoe gaat het met iedereen?
Hier gaat het vrij goed in verhouding met enkele weken geleden.
Werk loopt goed sinds ik een stap terug heb gedaan.
Zie op vrije dagen steeds meer mensen overdag.
Kan gelukkig bij mijn ouders langs elk weekend.
Wandel veel... heeeeeel veel.
Kook gezond
1,5 kilo lichter sinds de lockdown
Kat is weer gezond en meeeeega aanhankelijk (denk doordat ik zoveel meer thuis ben/werk)
Huis word steeds leger en netter en meer van mijzelf
Lekker creatief bezig met de tuin en opknappen van meubels....
En morgen weer beginnen met buiten sporten
Het enige wat ik nog zou willen is iets van vakantie maar dat is twijfelachtig.
Daarom heb ik een zwembadje gekocht voor komende zomer.
Dus Nouja....
ik klaag niet.
Hier gaat het vrij goed in verhouding met enkele weken geleden.
Werk loopt goed sinds ik een stap terug heb gedaan.
Zie op vrije dagen steeds meer mensen overdag.
Kan gelukkig bij mijn ouders langs elk weekend.
Wandel veel... heeeeeel veel.
Kook gezond
1,5 kilo lichter sinds de lockdown
Kat is weer gezond en meeeeega aanhankelijk (denk doordat ik zoveel meer thuis ben/werk)
Huis word steeds leger en netter en meer van mijzelf
Lekker creatief bezig met de tuin en opknappen van meubels....
En morgen weer beginnen met buiten sporten
Het enige wat ik nog zou willen is iets van vakantie maar dat is twijfelachtig.
Daarom heb ik een zwembadje gekocht voor komende zomer.
Dus Nouja....
ik klaag niet.
maandag 18 mei 2020 om 07:16
Hoi Dames...
een jaar geleden ben ik dit topic gestart.. nu 1 jaar de diagnose
Er is een hoop gebeurd in 1 jaar tijd. En ik wil jullie bedanken voor een luisterend oor, herkenning, delen van eigen ervaringen en de steun die is gegeven aan elkaar.
Wie weet bloeit het topic nog een beetje op. Maar alsnog, bedankt!
een jaar geleden ben ik dit topic gestart.. nu 1 jaar de diagnose
Er is een hoop gebeurd in 1 jaar tijd. En ik wil jullie bedanken voor een luisterend oor, herkenning, delen van eigen ervaringen en de steun die is gegeven aan elkaar.
Wie weet bloeit het topic nog een beetje op. Maar alsnog, bedankt!
maandag 18 mei 2020 om 07:22
Hi MEFunny,
Ik heb dit topic af en toe eens gelezen. Ik heb geen diagnose voor ADHD of ADD, maar ik herken mezelf wel héél erg in ADD-klachten en verschijnselen. Een aantal posts in dit topic heb ik hardop beantwoord met "Wtf, dat is ZO herkenbaar!!" Ik twijfel nog of ik daar iets mee moet doen, en zo ja wat voor gevolgen dat eventueel kan hebben.
Ik hoop dat het goed met je gaat, evenals met de rest van deze thread-posters
Ik heb dit topic af en toe eens gelezen. Ik heb geen diagnose voor ADHD of ADD, maar ik herken mezelf wel héél erg in ADD-klachten en verschijnselen. Een aantal posts in dit topic heb ik hardop beantwoord met "Wtf, dat is ZO herkenbaar!!" Ik twijfel nog of ik daar iets mee moet doen, en zo ja wat voor gevolgen dat eventueel kan hebben.
Ik hoop dat het goed met je gaat, evenals met de rest van deze thread-posters
maandag 18 mei 2020 om 09:36
MEF wat is dat snel gegaan, wat is er veel met je gebeurd en wat ben je er goed doorheen gekomen... happy bday!
Ik vind/vond t in ieder geval een heel fijn topic met lieve leuke mensen, veel herkenning en ook.... wat zijn er toch veel adhd-varianten, iedereen heeft zo zijn eigen blinde vlek en 'grootste struikelblok' én dat een diagnose misschien niet leuk is maar zóveel 'lucht' kan geven!
Ik worstel nog stevig, niet zozeer met ADD ansich maar met alles wat ik in een heel leven vol onbalans onwetendheid en onbegrip heb opgebouwd (daar is die ADD een flinke katalysator in geweest)
Eigenlijk ben ik mezelf nu pas aan t ontdekken , uitvinden en dat is vaak verschrikkelijk hard werken op de vierkante centimeter
Maar ik kom er wel, langzaam en wellicht op een andere manier, op een andere plek dan ik ooit dacht maar : ik kom er!
Ik vind/vond t in ieder geval een heel fijn topic met lieve leuke mensen, veel herkenning en ook.... wat zijn er toch veel adhd-varianten, iedereen heeft zo zijn eigen blinde vlek en 'grootste struikelblok' én dat een diagnose misschien niet leuk is maar zóveel 'lucht' kan geven!
Ik worstel nog stevig, niet zozeer met ADD ansich maar met alles wat ik in een heel leven vol onbalans onwetendheid en onbegrip heb opgebouwd (daar is die ADD een flinke katalysator in geweest)
Eigenlijk ben ik mezelf nu pas aan t ontdekken , uitvinden en dat is vaak verschrikkelijk hard werken op de vierkante centimeter
Maar ik kom er wel, langzaam en wellicht op een andere manier, op een andere plek dan ik ooit dacht maar : ik kom er!
maandag 18 mei 2020 om 09:58
Suusje666 schreef: ↑18-05-2020 07:22Hi MEFunny,
Ik heb dit topic af en toe eens gelezen. Ik heb geen diagnose voor ADHD of ADD, maar ik herken mezelf wel héél erg in ADD-klachten en verschijnselen. Een aantal posts in dit topic heb ik hardop beantwoord met "Wtf, dat is ZO herkenbaar!!" Ik twijfel nog of ik daar iets mee moet doen, en zo ja wat voor gevolgen dat eventueel kan hebben.
Ik hoop dat het goed met je gaat, evenals met de rest van deze thread-posters
Hi Suusje
Ik denk dat een diagnose vooral zinvol is als je 'structureel' vastloopt door je onrust, gebrek aan overzicht of dat je allerlei geweldige coping strategieën hebt ontwikkeld die zich uiteindelijk toch tegenwerken of...
MEF herkende eea bij zichzelf en heeft zich gemeld voor onderzoek, bij mij was het een therapeut die een adhd-balletje opgooide -overigens wees ik dat in eerste instantie van de hand "dat was iets voor hele drukke jongetjes"- pas een jaar later heb ik om dat onderzoek gevraagd
Ik ben er toch blij mee, het heeft me inzicht gegeven in mijn sterke en zwakkere punten en hoe ik daar wat beter mee kan dealen.
Dat er wat minder energie zomaar het putje inloopt en dat is best fijn
maandag 18 mei 2020 om 11:43
In hoeverre heb je last van je klachten, loop je vast in je leven? Ik ging vorig jaar met heel veel twijfel naar een psycholoog omdat ik me niet goed voelde. De stap was heel groot en ik heb heel lang gewacht om überhaupt naar de huisarts te gaan voor een verwijzing want ik vond dat ik me niet zo moest aanstellen. Had het gevoel alsof er niks goed ging in mijn leven, en ik verwachtte alleen een paar gesprekken en dat het daarna wel weer beter zou gaan. Deze psycholoog vermoedde gelijk al bij de intake dat ik weleens adhd zou kunnen hebben en daarom in overleg besloten om mij te gaan testen. Ik had mazzel want binnen gekomen via de basis ggz hoefde ik sowieso al niet lang te wachten op de intake, en onderzoek startte gelijk en daarom had ik de diagnose vrij snel.Suusje666 schreef: ↑18-05-2020 07:22Hi MEFunny,
Ik heb dit topic af en toe eens gelezen. Ik heb geen diagnose voor ADHD of ADD, maar ik herken mezelf wel héél erg in ADD-klachten en verschijnselen. Een aantal posts in dit topic heb ik hardop beantwoord met "Wtf, dat is ZO herkenbaar!!" Ik twijfel nog of ik daar iets mee moet doen, en zo ja wat voor gevolgen dat eventueel kan hebben.
Ik hoop dat het goed met je gaat, evenals met de rest van deze thread-posters
Ik ben nu bezig met therapie en ik ben er nog niet maar mijn leven is op dit moment als een stukje beter. Ik begin mijzelf nu een beetje beter te begrijpen, waarom ik zo ben en hoe ik kan verbeteren.
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
maandag 18 mei 2020 om 12:20
Tja, hoe zal ik het zeggen ... ik herken bijna alle opgenoemde klachten die in dit topic, maar ook op internet voorbij komen. In privéleven heb ik daar geen last van, want ik vermijd gewoon (onbewust) situaties waardoor ik met die klachten geconfronteerd zou kunnen worden. Ik hou niet van plannen, hoewel ik weet dat het beter zou zijn om een planning te maken zo nu en dan (niet dat ik ze opvolg, na 5 min ben ik al aan iets volledig ongerelateerds begonnen). In werksferen loop ik er wel tegenaan, vooral bij mijn vorige baan. Ik red me best prima in het leven doordat ik wel over een doorzettingsvermogen beschik maar leuk is anders, op veel momenten.AlejandraLaura schreef: ↑18-05-2020 11:43In hoeverre heb je last van je klachten, loop je vast in je leven? Ik ging vorig jaar met heel veel twijfel naar een psycholoog omdat ik me niet goed voelde. De stap was heel groot en ik heb heel lang gewacht om überhaupt naar de huisarts te gaan voor een verwijzing want ik vond dat ik me niet zo moest aanstellen. Had het gevoel alsof er niks goed ging in mijn leven, en ik verwachtte alleen een paar gesprekken en dat het daarna wel weer beter zou gaan. Deze psycholoog vermoedde gelijk al bij de intake dat ik weleens adhd zou kunnen hebben en daarom in overleg besloten om mij te gaan testen. Ik had mazzel want binnen gekomen via de basis ggz hoefde ik sowieso al niet lang te wachten op de intake, en onderzoek startte gelijk en daarom had ik de diagnose vrij snel.
Ik ben nu bezig met therapie en ik ben er nog niet maar mijn leven is op dit moment als een stukje beter. Ik begin mijzelf nu een beetje beter te begrijpen, waarom ik zo ben en hoe ik kan verbeteren.
Ik baal vooral van mijn concentratievermogen, met name op de werkvloer. Ik ben ontzettend dromerig, dat ben ik altijd al geweest (in retrospect is het echt een godswonder dat ik uberhaupt de middelbare heb afgemaakt, want ik zat nóóit op te letten). Tijdens vergaderingen kan ik rustig anderhalf uur wegdromen en naderhand dus niets van de meeting mee hebben gekregen. Tot op heden heeft me dat nog nooit echt problemen opgeleverd, maar rustig 2 dagen per werkweek hebben dat je niks gedaan krijgt omdat alles afleidt naast je collega's die wel rustig 8 uur op een dag kunnen doorstomen, is niet goed voor je zelfbeeld.
Toevoeging: de Hersenstichting heeft een pagina over ADD waar ik me ontzettend in herken. De symptomen tik ik allemaal af, ook al zolang als ik me kan herinneren, met uitzondering van overgevoeligheid voor beeld en/of geluid. Daar heb ik geen last van, ik gedij juist goed in rumoer.
maandag 18 mei 2020 om 13:16
Suusje, hoe oud ben je? Ik ben eind dertig en nu heb ik grote problemen met zelfbeeld werk etc die ik een stuk minder had toen ik nog ergens in de 20 was. Dit komt omdat ik keer op keer faal in alles. Vaak wordt het moeilijker als mensen met adhd bijvoorbeeld een gezin krijgen.
Nu testen heeft als voordeel dat het geen echte haast heeft en je daarom rustig de wachtlijst af kunt wachten. Loop je later echt vast en heb je ineens wel hulp nodig dan moet je eerst geduldig afwachten terwijl je misschien op dat moment echt hulp nodig hebt en dan duurt (bijvoorbeeld)12 weken echt heel lang...Lang niet overal is de wachtlijst zo lang maar ik heb het idee dat ze steeds langer worden.
Nu testen heeft als voordeel dat het geen echte haast heeft en je daarom rustig de wachtlijst af kunt wachten. Loop je later echt vast en heb je ineens wel hulp nodig dan moet je eerst geduldig afwachten terwijl je misschien op dat moment echt hulp nodig hebt en dan duurt (bijvoorbeeld)12 weken echt heel lang...Lang niet overal is de wachtlijst zo lang maar ik heb het idee dat ze steeds langer worden.
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
maandag 18 mei 2020 om 13:37
Ik ben 30, ik word eind dit jaar 31. Deze post zet me wel aan het denken. Ik ondervind momenteel geen problemen eigenlijk, behalve dan dat ik me vaak godsgruwelijk aan mezelf irriteer omdat ik niks gedaan krijg of weer eens niet heb zitten opletten. Dingen hebben geen begin en geen eind bij mij, lijkt het wel. En mijn hoofd zit continue vol met van alles en nog wat. Verder vind ik het niet kunnen plannen en impulsief zijn eigenlijk wel prima want ik hou niet van organisatie en regelmaat, hihi.AlejandraLaura schreef: ↑18-05-2020 13:16Suusje, hoe oud ben je? Ik ben eind dertig en nu heb ik grote problemen met zelfbeeld werk etc die ik een stuk minder had toen ik nog ergens in de 20 was. Dit komt omdat ik keer op keer faal in alles. Vaak wordt het moeilijker als mensen met adhd bijvoorbeeld een gezin krijgen.
Nu testen heeft als voordeel dat het geen echte haast heeft en je daarom rustig de wachtlijst af kunt wachten. Loop je later echt vast en heb je ineens wel hulp nodig dan moet je eerst geduldig afwachten terwijl je misschien op dat moment echt hulp nodig hebt en dan duurt (bijvoorbeeld)12 weken echt heel lang...Lang niet overal is de wachtlijst zo lang maar ik heb het idee dat ze steeds langer worden.
Maar even serieus: ik heb tijdens mijn studie wel enorme last hiermee gehad omdat ik toen de patronen bij mezelf nog niet herkende, maar wel merkte dat ik een andere manier van werken had dan mijn medestudenten. Ik heb m'n studie gehaald dankzij stress, faalangst en perfectionisme. Het bezorgde me bijna een burn-out.
maandag 18 mei 2020 om 15:38
Happy birthday topic
Hier gaat het weer iets beter.
Het ging ff niet goed, sliep amper meer en last van sombere stemming veel piekergedachtes die ik niet los kon laten etc...
Dosis van dexamfetamine verlaagd en slaap nu weer goed (naar 2x 5 mg, om half 10 en om 13.30 uur).
En toch weer antidepressiva opgestart want had erg last van stemming en helemaal tijdens pms.
Ik slaap weer redelijk en ben weer rustiger maar concentratie en het huishouden etc is weer stuk lastiger door lagere dosis dexamfetamine.
Het blijft een zoektocht en baal er wel van om 2 soorten medicatie nodig te hebben maar zonder antidepressiva zijn mijn emoties en stemmingswisselingen gewoon te heftig.
Fijn dat je je weer beter voelt MEF, die dosis verhoging heeft je dus duidelijk ook goed gedaan.
Teaus er blijven soms strubbelingen hè. Wel heel goed dat je je ervan bewust wordt en de rest komt wel goed, hoe en waar dan ook, als je er zelf maar in gelooft. Geef jezelf de tijd en ruimte die je nodig hebt om jezelf te ontwikkelen
.
Nieuwe meeschrijvers : welkom! Leuk dat jullie meeschrijven. Misschien blaast dat weer wat leven in dit topic.
Voor diegene die klachten ervaren die lijken op ADD/ ADHD, raad ik aan om je te laten testen, dan vallen er vast veel dingen op z'n plaats.
Hier gaat het weer iets beter.
Het ging ff niet goed, sliep amper meer en last van sombere stemming veel piekergedachtes die ik niet los kon laten etc...
Dosis van dexamfetamine verlaagd en slaap nu weer goed (naar 2x 5 mg, om half 10 en om 13.30 uur).
En toch weer antidepressiva opgestart want had erg last van stemming en helemaal tijdens pms.
Ik slaap weer redelijk en ben weer rustiger maar concentratie en het huishouden etc is weer stuk lastiger door lagere dosis dexamfetamine.
Het blijft een zoektocht en baal er wel van om 2 soorten medicatie nodig te hebben maar zonder antidepressiva zijn mijn emoties en stemmingswisselingen gewoon te heftig.
Fijn dat je je weer beter voelt MEF, die dosis verhoging heeft je dus duidelijk ook goed gedaan.
Teaus er blijven soms strubbelingen hè. Wel heel goed dat je je ervan bewust wordt en de rest komt wel goed, hoe en waar dan ook, als je er zelf maar in gelooft. Geef jezelf de tijd en ruimte die je nodig hebt om jezelf te ontwikkelen
.Nieuwe meeschrijvers : welkom! Leuk dat jullie meeschrijven. Misschien blaast dat weer wat leven in dit topic.
Voor diegene die klachten ervaren die lijken op ADD/ ADHD, raad ik aan om je te laten testen, dan vallen er vast veel dingen op z'n plaats.
maandag 18 mei 2020 om 21:07
Hoi suus...Suusje666 schreef: ↑18-05-2020 07:22Hi MEFunny,
Ik heb dit topic af en toe eens gelezen. Ik heb geen diagnose voor ADHD of ADD, maar ik herken mezelf wel héél erg in ADD-klachten en verschijnselen. Een aantal posts in dit topic heb ik hardop beantwoord met "Wtf, dat is ZO herkenbaar!!" Ik twijfel nog of ik daar iets mee moet doen, en zo ja wat voor gevolgen dat eventueel kan hebben.
Ik hoop dat het goed met je gaat, evenals met de rest van deze thread-posters
Ik heb zelf lang getwijfeld om richting de huisarts te stappen voor een doorverwijzing.
“Ik stel me aan... alles gaat prima...wat zeur je nou..”
maar toch het knaagde. Ik wilde zekerheid hebben voor mijzelf. Erop of eronder. Duidelijkheid.
En ik heb het geweten. Ik had niet kunnen denken dat uiteindelijke diagnose zoveel met mij zou doen en het vervolg erop met medicatie ..
Bewustwording. Besef. Boosheid, berusting.... voor het eerst in 33 jaar werd ik erkend. Gezien. Gehoord. En alles wat ik dacht is naar voren gekomen... terwijl dit door mijn omgeving was weggewuifd.
Het afgelopen jaar ben ik mega verandert, en toch, ook weer niet. Ik ben diegene aan het zijn die er altijd in heeft gezeten maar er nooit uitkwam. Het blijft een weg, vooruit..... dit krijg ik ook terug van mijn directe omgeving. Wat fijn is om gezien te worden door hen.
maandag 18 mei 2020 om 21:09
DubbeldeTeaus schreef: ↑18-05-2020 09:36MEF wat is dat snel gegaan, wat is er veel met je gebeurd en wat ben je er goed doorheen gekomen... happy bday!
Ik vind/vond t in ieder geval een heel fijn topic met lieve leuke mensen, veel herkenning en ook.... wat zijn er toch veel adhd-varianten, iedereen heeft zo zijn eigen blinde vlek en 'grootste struikelblok' én dat een diagnose misschien niet leuk is maar zóveel 'lucht' kan geven!
Ik worstel nog stevig, niet zozeer met ADD ansich maar met alles wat ik in een heel leven vol onbalans onwetendheid en onbegrip heb opgebouwd (daar is die ADD een flinke katalysator in geweest)
Eigenlijk ben ik mezelf nu pas aan t ontdekken , uitvinden en dat is vaak verschrikkelijk hard werken op de vierkante centimeter
Maar ik kom er wel, langzaam en wellicht op een andere manier, op een andere plek dan ik ooit dacht maar : ik kom er!
Lief wat je zegt... en Teaus, jij ook bedankt blijf lekker van je Afschrijven...
maandag 18 mei 2020 om 21:12
Heeee bedankt, jij ook happy topic bdayEviva1983 schreef: ↑18-05-2020 15:38Happy birthday topic
Hier gaat het weer iets beter.
Het ging ff niet goed, sliep amper meer en last van sombere stemming veel piekergedachtes die ik niet los kon laten etc...
Dosis van dexamfetamine verlaagd en slaap nu weer goed (naar 2x 5 mg, om half 10 en om 13.30 uur).
En toch weer antidepressiva opgestart want had erg last van stemming en helemaal tijdens pms.
Ik slaap weer redelijk en ben weer rustiger maar concentratie en het huishouden etc is weer stuk lastiger door lagere dosis dexamfetamine.
Het blijft een zoektocht en baal er wel van om 2 soorten medicatie nodig te hebben maar zonder antidepressiva zijn mijn emoties en stemmingswisselingen gewoon te heftig.
Fijn dat je je weer beter voelt MEF, die dosis verhoging heeft je dus duidelijk ook goed gedaan.
Teaus er blijven soms strubbelingen hè. Wel heel goed dat je je ervan bewust wordt en de rest komt wel goed, hoe en waar dan ook, als je er zelf maar in gelooft. Geef jezelf de tijd en ruimte die je nodig hebt om jezelf te ontwikkelen
Nieuwe meeschrijvers : welkom! Leuk dat jullie meeschrijven. Misschien blaast dat weer wat leven in dit topic.
Voor diegene die klachten ervaren die lijken op ADD/ ADHD, raad ik aan om je te laten testen, dan vallen er vast veel dingen op z'n plaats.
Balen dat je zo veel gedoe hebt met je medicatie... ik hoop dat je toch je ritme gaat Vinden Eva
De dosis verhoging en aanpassing in werk (bijna overspannen) hebben goed gedaan. Ik wil komende zomer in mijn vakantie in reset modus voor een paar dagen en weer terug naar de 30mg....
dinsdag 19 mei 2020 om 07:04
Goeiemorgen MEF, dank voor je reactieMEFunny schreef: ↑18-05-2020 21:07Hoi suus...
Ik heb zelf lang getwijfeld om richting de huisarts te stappen voor een doorverwijzing.
“Ik stel me aan... alles gaat prima...wat zeur je nou..”
maar toch het knaagde. Ik wilde zekerheid hebben voor mijzelf. Erop of eronder. Duidelijkheid.
En ik heb het geweten. Ik had niet kunnen denken dat uiteindelijke diagnose zoveel met mij zou doen en het vervolg erop met medicatie ..
Bewustwording. Besef. Boosheid, berusting.... voor het eerst in 33 jaar werd ik erkend. Gezien. Gehoord. En alles wat ik dacht is naar voren gekomen... terwijl dit door mijn omgeving was weggewuifd.
Het afgelopen jaar ben ik mega verandert, en toch, ook weer niet. Ik ben diegene aan het zijn die er altijd in heeft gezeten maar er nooit uitkwam. Het blijft een weg, vooruit..... dit krijg ik ook terug van mijn directe omgeving. Wat fijn is om gezien te worden door hen.
Wat fijn dat je diagnose zoveel voor je heeft betekend, en dat je het gevoel hebt dat je 'ware ik' nu naar buiten mag. Dat herken ik heel erg, maar dan dat die ware ik nog steeds binnenin ergens zit in een hokje en slechts een uitstapje mag maken soms. Ik heb het er eigenlijk zelden over met mijn omgeving, omdat ik eigenlijk altijd concludeerde dat ik gewoon harder moest werken, me niet zo moest aanstellen en gewoon moest focussen. Ik heb het een keer met mijn moeder erover gehad, en die knikte instemmend en zei "zo heb ik me ook altijd gevoeld, vroeger. Alsof de wereld niet logisch was voor mij en ik voor alles een andere aanpak hanteerde dan alle anderen." Nu ging ons gesprek iets diepgaander dan alleen dat, en we hadden het wel over dezelfde 'symptomen' en gevoelens. Aan de andere kant is ze mijn moeder, en weet ik niet of ik dat haar input automatisch partijdig maakt, haha. Ik heb het één keer aan een vriend verteld, die reageerde met 'we zijn allemaal een beetje autistisch' en hoewel hij het goed bedoelde voelde ik me toen een beetje weggezet als een aansteller. Tot slot heeft een vriendinnetje van mij ADHD (weet ze sinds kort) en wat zij vertelde herkende ik ook heel erg. Over prikkels, de lichamelijke gevolgen en hoe je hoofd soms met zaken aan de haal gaat. Een heel treffend voorbeeld was dat ze vertelde dat ze áltijd liedjes in haar hoofd heeft. Dat heb ik ook, vooral als ik gestrest ben is het net alsof er één nummer rustig een week op het hardste volume op repeat staat.
Ik weet het niet. Vooral op mijn werk merk ik echt dat daadwerkelijke arbeid uitvoeren soms voelt als rennen in een droom: je weet dat je moet, maar het wil gewoon niet. Je bent vergeten hoe het moet. Je brein is blanco, en voor je het weet zit je weer te forummen, op facebook of iets totaal anders. Simpelweg afleiding uitschakelen of weghalen werkt niet, want álles leidt af. Behalve op sommige dagen, dan gaat het als een trein. En dat vind ik zo raar aan mezelf.
dinsdag 19 mei 2020 om 10:44
@Suusje666
quote:
Ik heb het er eigenlijk zelden over met mijn omgeving, omdat ik eigenlijk altijd concludeerde dat ik gewoon harder moest werken, me niet zo moest aanstellen en gewoon moest focussen. Ik heb het een keer met mijn moeder erover gehad, en die knikte instemmend en zei "zo heb ik me ook altijd gevoeld, vroeger. Alsof de wereld niet logisch was voor mij en ik voor alles een andere aanpak hanteerde dan alle anderen.
Volledig herkenbaar vooral het deel van harder werken, niet aanstellen.... ff doorzetten.
En dat wat je moeder zegt : hoe doen die anderen dat ?
Wat dat betreft denk ik dat onderzoek best gerechtvaardigd is.
Er zijn voor mij zoveel dingen die gaandeweg op hun plaats zijn gevallen sinds de diagnose, die ineens niet meer vreemd, raar en anders zijn maar zó precies passend bij hoe mijn hoofd werkt... die kennis is fijn,
Je mag met veel meer compassie naar jezelf kijken.
Medicatie helpt mij om met minder krachtsinspanning hoofd en bijzaken te onderscheiden, op de rem te trappen als ik doordender óf verdwaal in mijn hoofd en heb ook veel minder heftige stemmingswisselingen ... het maakt t net wat makkelijker en overzichtelijker.
Het is soms wel even zoeken naar het middel dat voor jou het fijnste werkt , we hebben allemaal lopen experimenteren met doseringen, 'pil-vrije dagen', wel of niet in t weekend/vakantie en wat gebeurt er dan ( of wat gebeurt er allemaal niet
)... datvond ik een interessant proces.
quote:
Ik heb het er eigenlijk zelden over met mijn omgeving, omdat ik eigenlijk altijd concludeerde dat ik gewoon harder moest werken, me niet zo moest aanstellen en gewoon moest focussen. Ik heb het een keer met mijn moeder erover gehad, en die knikte instemmend en zei "zo heb ik me ook altijd gevoeld, vroeger. Alsof de wereld niet logisch was voor mij en ik voor alles een andere aanpak hanteerde dan alle anderen.
Volledig herkenbaar vooral het deel van harder werken, niet aanstellen.... ff doorzetten.
En dat wat je moeder zegt : hoe doen die anderen dat ?
Wat dat betreft denk ik dat onderzoek best gerechtvaardigd is.
Er zijn voor mij zoveel dingen die gaandeweg op hun plaats zijn gevallen sinds de diagnose, die ineens niet meer vreemd, raar en anders zijn maar zó precies passend bij hoe mijn hoofd werkt... die kennis is fijn,
Je mag met veel meer compassie naar jezelf kijken.
Medicatie helpt mij om met minder krachtsinspanning hoofd en bijzaken te onderscheiden, op de rem te trappen als ik doordender óf verdwaal in mijn hoofd en heb ook veel minder heftige stemmingswisselingen ... het maakt t net wat makkelijker en overzichtelijker.
Het is soms wel even zoeken naar het middel dat voor jou het fijnste werkt , we hebben allemaal lopen experimenteren met doseringen, 'pil-vrije dagen', wel of niet in t weekend/vakantie en wat gebeurt er dan ( of wat gebeurt er allemaal niet
)... datvond ik een interessant proces.
dinsdag 19 mei 2020 om 11:20
Waar ik nog het meeste last van heb is dat ik zo enorm streng voor mezelf ben altijd, doordat dingen niet gaan zoals ze bij anderen lijken te gaan. Het gaat heel subtiel, maar ik ben me altijd bewust van hoe ik iets doe (meestal op werkgebied, maar ook privé kan ik hier tegenaan lopen) en hoe dat afsteekt tegenover hoe iemand anders iets doet. En dan ga ik mezelf harder pushen om het net als de ander te doen.
Een voorbeeld; mijn vriend houdt heel erg van koken en kan ook heel goed koken. Ik niet. Ik wil het liefste alles met één beweging in één pan hebben en één kooktijd aanhouden, waar mijn vriend met alle zorg en rust knoflookje voor uitje gaan snijden. Ik probeer het net zoals hem te doen, want mijn eten is niet te vreten en dat van hem wel, door ook kalm aan zoiets te beginnen. Maar voor ik het weet ligt alles alweer op een hoopje in de pan, of als het me wel lukt rustig en gestructureerd aan de slag te gaan dan blijkt aan het eind dat ik een hoofd ingrediënt ben vergeten. Zo ben ik een keer het gehakt in een bolognese pasta vergeten ...
Nog een voorbeeld; op werk kan een collega een taak hebben waar ze geen zin in heeft, maar toch zeggen 'ach ik doe het wel even, dan ben ik er vanaf'. Terwijl ik in eenzelfde situatie de hele dag naar een beeldscherm zit te staren, mailtjes aanklik maar niet lees, sites open en weer sluit, me ga verdiepen in een onderwerp dat TOTAAL niets te maken heeft met wat ik moet doen maar waar ik zo 4 uur supergeconcentreerd mee bezig kan zijn, koffie ga halen en dan is de dag weer voorbij.
Ik kan mezelf dat enorm kwalijk nemen dan. Vooral wat je zegt; je mag met veel meer compassie naar jezelf kijken, lijkt me heel prettig. Ik vind het persoonlijk geen probleem dat ik zo ben, sterker nog ik vind mezelf er juist wel leuk door, maar anderzijds mag ik van mezelf niet zo zijn, ofzo.
Een voorbeeld; mijn vriend houdt heel erg van koken en kan ook heel goed koken. Ik niet. Ik wil het liefste alles met één beweging in één pan hebben en één kooktijd aanhouden, waar mijn vriend met alle zorg en rust knoflookje voor uitje gaan snijden. Ik probeer het net zoals hem te doen, want mijn eten is niet te vreten en dat van hem wel, door ook kalm aan zoiets te beginnen. Maar voor ik het weet ligt alles alweer op een hoopje in de pan, of als het me wel lukt rustig en gestructureerd aan de slag te gaan dan blijkt aan het eind dat ik een hoofd ingrediënt ben vergeten. Zo ben ik een keer het gehakt in een bolognese pasta vergeten ...
Nog een voorbeeld; op werk kan een collega een taak hebben waar ze geen zin in heeft, maar toch zeggen 'ach ik doe het wel even, dan ben ik er vanaf'. Terwijl ik in eenzelfde situatie de hele dag naar een beeldscherm zit te staren, mailtjes aanklik maar niet lees, sites open en weer sluit, me ga verdiepen in een onderwerp dat TOTAAL niets te maken heeft met wat ik moet doen maar waar ik zo 4 uur supergeconcentreerd mee bezig kan zijn, koffie ga halen en dan is de dag weer voorbij.
Ik kan mezelf dat enorm kwalijk nemen dan. Vooral wat je zegt; je mag met veel meer compassie naar jezelf kijken, lijkt me heel prettig. Ik vind het persoonlijk geen probleem dat ik zo ben, sterker nog ik vind mezelf er juist wel leuk door, maar anderzijds mag ik van mezelf niet zo zijn, ofzo.
