Psyche
alle pijlers
Emotionele mishandeling door hulpverleenster GGZ
woensdag 23 maart 2022 om 02:14
Beste lezers,
Sorry, het is een lang topic geworden, dus bedankt alvast voor het lezen!
Een deel hiervan is te lezen in het 'random opmerkingen' topic. Toen ik dat schreef merkte ik dat het me wel erg bezig houdt de laatste paar maanden, dus vandaar een eigen topic.
Ongeveer twintig jaar geleden ben ik bij de GGZ terecht gekomen met een (ernstige) sociale angststoornis, ik was toen begin twintig. Helaas kwam ik (na een jaar cgt zonder effect) terecht bij een spv'er die, tja, beter wat anders had kunnen gaan doen met haar leven, zeg maar.
Het verwarrende was dat het enerzijds een hele warme, empatische vrouw was, die er echter even later zichtbaar van genoot mij volledig met de grond gelijk te maken. Denk wolf in schaapskleren. Dit heeft ongeveer twee jaar geduurd.
Om een indruk te geven, een aantal van haar opmerkingen (nee, nog lang niet alles):
Je hebt gewoon geen ruggengraat! (ca. 6 keer) (voor de duidelijkheid: ik heb werkelijk van álles gedaan om van mijn angsten af te komen)
Je moet maar naar een chirurg voor een inplanteerbare ruggengraat.
Nu ben je zielig aan het doen.
Over een situatie op de basisschool, zij:" Je voelde je beter dan de rest". Ik: nee hoor! Zij: "Jawel, je voelde je wel beter dan de rest"
Je lijkt op de mensen van de natuurwinkel, die hebben ook zo'n arrogante blik in de ogen.
(Ik had last van extreme sociale angst) Zij: ja, jij noemt dat sociale angst, ik noem dat gewoon verlegenheid.
Pakt de dsm erbij en kijkt bij 'specifieke fobie' en concludeert dat ik 'dus' geen sociale angststoornis heb.
Ik kreeg medicijnen (ad) waar ik ernstig depressief van raakte, ik kon werkelijk drie maanden lang alleen maar op de bank liggen en aan zelfmoord denken. Zij: denk je wel eens aan de dood? Ik: ja. Zij: Maar dat zijn maar korte voorbijgaande gedachten toch? Ik durfde geen nee te zeggen. (Ze hielp notabene ook nog nabestaanden van mensen die suicide hadden gepleegd)
Als die medicijnen niet helpen, wil je gewoon niet beter worden!
Ik: 'Ik heb het gevoel dat ik er niet mag zijn" Zij: "En rationeel dan?" Ik: "Ik mag er wel zijn." Kijkt me vervolgens aan met een triomfantelijke blik alsof het probleem is opgelost, verder nooit meer besproken.
Half uur fietsen naar de GGZ, ze komt vervolgens een half uur te laat. Zij: "ja ik had iemand in crisis aan de telefoon. Ik ben eigenlijk zo onder de indruk dat ik geen zin meer heb om met je te praten." Ze vraagt nog even of het goed met met gaat en vijf minuten later 'nou, dit wat een afspraak, over twee weken dan maar weer!
Zij: 'hoe gaat het?' Ik: 'Op zich goed, maar ik heb wel net te horen gekregen dat mijn moeder een ongeneeslijke vorm van kanker heeft. ' Zij: "Nou als het goed gaat, kunnen we wel minder vaak afspreken."
Na twee jaar werd ze god zij dank wegbezuinigd en vroeg wat ik nog met de hulpverlening wilde. Ik: "Misschien stop ik er maar mee, want het helpt niet echt." Zij: "Misschien is dat maar beter ook, want niet iedereen is zo ruimdenkend als ik."
Inmiddels is het twintig jaar later en gaat het sinds kort (eindelijk) beter met me, maar ik realiseer me nu pas me hoe deze ervaring me heeft beschadigd. Ik ben altijd bang geweest een aansteller te zijn, die gewoon niet hard genoeg haar best doet. (Achteraf heb ik een beetje de indruk dat ze misschien wel jaloers op mij was.)
Het liefste zou ik naar de tuchtrechter stappen, maar daar is het helaas al veel te laat voor. Ik ben er achter gekomen waar ze werkt, contact opnemen zie ik niet erg zitten, want ik ken haar als iemand zonder zelfinzicht, die hoogstwaarschijnlijk de boel zo zal draaien dat het allemaal aan mij ligt. (En ik moet werkelijk kotsten van het idee contact met haar te hebben). Ze is overigens denk ik begin zestig.
Ik ben benieuwd of hier iemand nog een goed idee heeft voor mij of wellicht een heel andere insteek . Misschien moet ik er niets mee doen en haar gewoon vergeten.
Het doet me in ieder geval goed dit een keer te delen (ik heb het altijd voor me gehouden omdat ik dacht dat het aan mij lag).
Sorry, het is een lang topic geworden, dus bedankt alvast voor het lezen!
Een deel hiervan is te lezen in het 'random opmerkingen' topic. Toen ik dat schreef merkte ik dat het me wel erg bezig houdt de laatste paar maanden, dus vandaar een eigen topic.
Ongeveer twintig jaar geleden ben ik bij de GGZ terecht gekomen met een (ernstige) sociale angststoornis, ik was toen begin twintig. Helaas kwam ik (na een jaar cgt zonder effect) terecht bij een spv'er die, tja, beter wat anders had kunnen gaan doen met haar leven, zeg maar.
Het verwarrende was dat het enerzijds een hele warme, empatische vrouw was, die er echter even later zichtbaar van genoot mij volledig met de grond gelijk te maken. Denk wolf in schaapskleren. Dit heeft ongeveer twee jaar geduurd.
Om een indruk te geven, een aantal van haar opmerkingen (nee, nog lang niet alles):
Je hebt gewoon geen ruggengraat! (ca. 6 keer) (voor de duidelijkheid: ik heb werkelijk van álles gedaan om van mijn angsten af te komen)
Je moet maar naar een chirurg voor een inplanteerbare ruggengraat.
Nu ben je zielig aan het doen.
Over een situatie op de basisschool, zij:" Je voelde je beter dan de rest". Ik: nee hoor! Zij: "Jawel, je voelde je wel beter dan de rest"
Je lijkt op de mensen van de natuurwinkel, die hebben ook zo'n arrogante blik in de ogen.
(Ik had last van extreme sociale angst) Zij: ja, jij noemt dat sociale angst, ik noem dat gewoon verlegenheid.
Pakt de dsm erbij en kijkt bij 'specifieke fobie' en concludeert dat ik 'dus' geen sociale angststoornis heb.
Ik kreeg medicijnen (ad) waar ik ernstig depressief van raakte, ik kon werkelijk drie maanden lang alleen maar op de bank liggen en aan zelfmoord denken. Zij: denk je wel eens aan de dood? Ik: ja. Zij: Maar dat zijn maar korte voorbijgaande gedachten toch? Ik durfde geen nee te zeggen. (Ze hielp notabene ook nog nabestaanden van mensen die suicide hadden gepleegd)
Als die medicijnen niet helpen, wil je gewoon niet beter worden!
Ik: 'Ik heb het gevoel dat ik er niet mag zijn" Zij: "En rationeel dan?" Ik: "Ik mag er wel zijn." Kijkt me vervolgens aan met een triomfantelijke blik alsof het probleem is opgelost, verder nooit meer besproken.
Half uur fietsen naar de GGZ, ze komt vervolgens een half uur te laat. Zij: "ja ik had iemand in crisis aan de telefoon. Ik ben eigenlijk zo onder de indruk dat ik geen zin meer heb om met je te praten." Ze vraagt nog even of het goed met met gaat en vijf minuten later 'nou, dit wat een afspraak, over twee weken dan maar weer!
Zij: 'hoe gaat het?' Ik: 'Op zich goed, maar ik heb wel net te horen gekregen dat mijn moeder een ongeneeslijke vorm van kanker heeft. ' Zij: "Nou als het goed gaat, kunnen we wel minder vaak afspreken."
Na twee jaar werd ze god zij dank wegbezuinigd en vroeg wat ik nog met de hulpverlening wilde. Ik: "Misschien stop ik er maar mee, want het helpt niet echt." Zij: "Misschien is dat maar beter ook, want niet iedereen is zo ruimdenkend als ik."
Inmiddels is het twintig jaar later en gaat het sinds kort (eindelijk) beter met me, maar ik realiseer me nu pas me hoe deze ervaring me heeft beschadigd. Ik ben altijd bang geweest een aansteller te zijn, die gewoon niet hard genoeg haar best doet. (Achteraf heb ik een beetje de indruk dat ze misschien wel jaloers op mij was.)
Het liefste zou ik naar de tuchtrechter stappen, maar daar is het helaas al veel te laat voor. Ik ben er achter gekomen waar ze werkt, contact opnemen zie ik niet erg zitten, want ik ken haar als iemand zonder zelfinzicht, die hoogstwaarschijnlijk de boel zo zal draaien dat het allemaal aan mij ligt. (En ik moet werkelijk kotsten van het idee contact met haar te hebben). Ze is overigens denk ik begin zestig.
Ik ben benieuwd of hier iemand nog een goed idee heeft voor mij of wellicht een heel andere insteek . Misschien moet ik er niets mee doen en haar gewoon vergeten.
Het doet me in ieder geval goed dit een keer te delen (ik heb het altijd voor me gehouden omdat ik dacht dat het aan mij lag).
anoniem_55623 wijzigde dit bericht op 23-03-2022 02:34
0.34% gewijzigd
woensdag 23 maart 2022 om 02:26
woensdag 23 maart 2022 om 02:27
Ik vind 'smeuïg' een beetje een rare omschrijving van je bericht. Eerder dieptriest dat zo iemand zichzelf hulpverlener noemt. Wat je kunt qua klacht weet ik niet, maar ik hoop wel dat je beseft dat zij absoluut fout klinkt en het niet aan jou ligt.
Soms komen we er pas jaren later achter hoe fout iets is geweest. Ik hoop dat je het een plek hebt kunnen geven en jezelf nu niet de schuld geeft dat je het niet eerder doorhad.
Soms komen we er pas jaren later achter hoe fout iets is geweest. Ik hoop dat je het een plek hebt kunnen geven en jezelf nu niet de schuld geeft dat je het niet eerder doorhad.
woensdag 23 maart 2022 om 02:30
Heb het even weggehaald, want het klonk een beetje te lolligchocolol schreef: ↑23-03-2022 02:27Ik vind 'smeuïg' een beetje een rare omschrijving van je bericht. Eerder dieptriest dat zo iemand zichzelf hulpverlener noemt. Wat je kunt qua klacht weet ik niet, maar ik hoop wel dat je beseft dat zij absoluut fout klinkt en het niet aan jou ligt.
Soms komen we er pas jaren later achter hoe fout iets is geweest. Ik hoop dat je het een plek hebt kunnen geven en jezelf nu niet de schuld geeft dat je het niet eerder doorhad.
woensdag 23 maart 2022 om 02:37
Ik mag hopen van niet!weekdier schreef: ↑23-03-2022 02:26Ze werkt als poh-ggz bij mijn oud-huisarts! Ik ben overigens verhuisd naar de andere kant van het land, kan ik haar gelukkig niet meer tegenkomen...
Ik ben zo ontzettend benieuwd of ze dit ook bij andere mensen doet, of alleen bij mij (dat ze aanvoelde ermee weg te kunnen).
Dat lijkt me sterk, dat ze daar dan nog eens twintig jaar mee weg zou komen, dan zouden mensen daar toch over klagen bij de huisartsenpraktijk?
Maar je weet het nooit... hulpverleners kunnen de gekste dingen zeggen.
Zo achter elkaar en alles bij elkaar is natuurlijk extreem, maar enkele dingen los uit je verhaal herken ik in meer of mindere mate van die ook weleens tegen mij zijn gezegd of wat ik van anderen heb gehoord die weleens tegen ze gezegd zijn. Dus het komt vaker voor dat hulpverleners zulke dingen zeggen.
Dat is natuurlijk al erg genoeg, maar bij jou nog meer omdat het zoveel was en allemaal door dezelfde.
Wat je daar verder nu nog mee kan weet ik niet, vooral maar hopen dat die mensen van nu in de huisartsenpraktijk niet te erg door haar beschadigd worden.
woensdag 23 maart 2022 om 03:19
Ik heb zelf in de GGZ gewerkt en triest genoeg had ik wel collega's die ik verdacht van dit soort praktijken. Die vinden zichzelf ook vaak nog super ook.
Want ze weten het in hun hoofd beter, ze weten wel hoe het hoort maar zij vinden hun eigen beoordelingsvermogen zo fantastisch dat ze denken dat ze de cliënt zo helpen.
Heel heel bizar. Echt rot voor je dat je dit hebt moeten meemaken in een periode dat je al zo kwetsbaar bent. Goed dat je het nu ziet voor wat het is. Ik vind dit echt heel kwalijk.
Want ze weten het in hun hoofd beter, ze weten wel hoe het hoort maar zij vinden hun eigen beoordelingsvermogen zo fantastisch dat ze denken dat ze de cliënt zo helpen.
Heel heel bizar. Echt rot voor je dat je dit hebt moeten meemaken in een periode dat je al zo kwetsbaar bent. Goed dat je het nu ziet voor wat het is. Ik vind dit echt heel kwalijk.
woensdag 23 maart 2022 om 06:10
Mijn ervaring is dat mensen over sommige zaken hun eigen waarheid hebben of creëren.
Los van de vraag of het daadwerkelijk allemaal exact zo is gegaan, is de betekenis die het voor jou heeft jouw realiteit. Jouw beleving.
Je vraagt je af of deze persoon dit gedrag nu of na jou ook hanteerde, dat is iets dat jij nooit zult weten.
Los van de vraag of het daadwerkelijk allemaal exact zo is gegaan, is de betekenis die het voor jou heeft jouw realiteit. Jouw beleving.
Je vraagt je af of deze persoon dit gedrag nu of na jou ook hanteerde, dat is iets dat jij nooit zult weten.
woensdag 23 maart 2022 om 06:25
Ik ken een basisschool leraar die dit soort dingen deed bij de kinderen uit zijn klas. Het nadeel van dergelijke mensen in een machtspositie is dat je als kwetsbare niet serieus genomen wordt als je er over praat. Heel kwalijk, het betekent dat je als patiënt of leerling vogelvrij bent voor mensen met emotioneel beschadigend gedrag.
woensdag 23 maart 2022 om 06:49
Je had dus volgens haar geen echte problemen maar alleen weinig wilskracht. Wat dan dan ook wezen moge. Ze had een wat simpel standpunt, dat misschien in sommige gevallen wel geholpen zou hebben bij mensen die alleen wat koudwatervrees hadden. En jou schatte ze zo in, denk ik, als iemand die alleen een por nodig had. Een prik, zodat je denkt: huilen is niet de goede weg; ik moet er meer kracht achter zetten.
Het standpunt dat als je niet vooruit gaat, het eigenlijk je eigen schuld is, is zo tot de negentiger jaren erg populair geweest. En zo comfortabel voor de therapeut! Ze heeft waarschijnlijk ook geen bijscholing gehad.
Hoe dan ook; ze had jou toen waarschijnlijk niets te bieden wat je hielp.
Het standpunt dat als je niet vooruit gaat, het eigenlijk je eigen schuld is, is zo tot de negentiger jaren erg populair geweest. En zo comfortabel voor de therapeut! Ze heeft waarschijnlijk ook geen bijscholing gehad.
Hoe dan ook; ze had jou toen waarschijnlijk niets te bieden wat je hielp.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 23 maart 2022 om 07:31
Wat ongelooflijk naar dat je dit hebt meegemaakt. Ik vind het ook sprekend dat je de voorbeelden nog zo helder voor de geest kunt halen. Zou het een idee zijn om zelf een zorgverlener uit te zoeken waarmee je dit goed kunt bespreken? Juist het feit dat de voorbeelden nog zo op de voorgrond staan, betekent dat dat veel winst te halen is. Misschien zelfs d.m.v. EMDR.
Ik kan me voorstellen dat je dit misschien eng vindt, gezien je voorgeschiedenis, maar je kunt/mag altijd weg als er geen klik is.
Ik zou trouwens geen contact opnemen. Zoals je zelf aangeeft verwacht ik vrij weinig resultaat daarvan. Mogelijk herinnert zij zich jou niet eens. Dat soort mensen zijn vooral op zichzelf gericht.
Veel sterkte gewenst!
Ik kan me voorstellen dat je dit misschien eng vindt, gezien je voorgeschiedenis, maar je kunt/mag altijd weg als er geen klik is.
Ik zou trouwens geen contact opnemen. Zoals je zelf aangeeft verwacht ik vrij weinig resultaat daarvan. Mogelijk herinnert zij zich jou niet eens. Dat soort mensen zijn vooral op zichzelf gericht.
Veel sterkte gewenst!
woensdag 23 maart 2022 om 08:00
Thalas schreef: ↑23-03-2022 06:25Ik ken een basisschool leraar die dit soort dingen deed bij de kinderen uit zijn klas. Het nadeel van dergelijke mensen in een machtspositie is dat je als kwetsbare niet serieus genomen wordt als je er over praat. Heel kwalijk, het betekent dat je als patiënt of leerling vogelvrij bent voor mensen met emotioneel beschadigend gedrag.
Ik heb ook zo'n basisschool leerkracht meegemaakt, en paar ouders waarschuwden mij dat mijn zoontje het zwarte schaap was. Ik ben de schoolbibliotheek gaan doen en en kon 'meegenieten' hoe hij mijn zoontje de grond in boorde. Daar heb ik ter plekke acuut een eind aan gemaakt en mijn kind op en andere school gedaan. Het was heerlijk te zien hoe mijn kind opvrolijkt.
TO, wat die therapeut gedaan heeft is echt ziek, en heel gemeen. Zulke mensen zouden dit werk niet mogen doen.
Sterkte
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 23 maart 2022 om 08:41
woensdag 23 maart 2022 om 08:43
En schop dr nog even na.Ttroeteltje schreef: ↑23-03-2022 06:10Mijn ervaring is dat mensen over sommige zaken hun eigen waarheid hebben of creëren.
Los van de vraag of het daadwerkelijk allemaal exact zo is gegaan, is de betekenis die het voor jou heeft jouw realiteit. Jouw beleving.
Je vraagt je af of deze persoon dit gedrag nu of na jou ook hanteerde, dat is iets dat jij nooit zult weten.
woensdag 23 maart 2022 om 08:48
Ik heb ook een sociale angststoornis en ben vroeger ook zo benaderd door twee psychologen. Er werd gelooft dat zwakke en overgevoelige mensen, zoals dat toen werd gezien, gewoon een trap onder hun kont nodig hadden. Uitdagen en prikkelen zou goed zijn. Het was waarschijnlijk niet persoonlijk maar het maakt het jammer genoeg niet minder pijnlijk.
woensdag 23 maart 2022 om 08:49
Je zult het vast niet leuk vinden om te horen. Maar je bent zelf 20 jaar patient in de GGZ zorg. Sommige opmerkingen klinken niet onprofessioneel of "erg". Dat jij ze zo ervaart kan, maar kan ook gewoon een gevolg zijn van je stoornis. Dat normaal taalgebruik anders binnenkomt. kan he, zeg niet dat het zo is. Soms hebben GGZ patienten gewoon die schop onder hun kont nodig. Dat het niet fijn klinkt is wat anders. Als je na 20 jaar soort van genezen bent ligt het aan de hulpverlener? reaguurders hier gaan wel erg snel mee in je verhaal van zij is slecht.
Ik hoop oprecht dat het echt beter met je gaat
Ik hoop oprecht dat het echt beter met je gaat
woensdag 23 maart 2022 om 08:49
Het is wel een mooi voorbeeld van hoe mensen reageren als je zoiets bespreekbaar zou willen maken. Als TO naar de betreffende huisarts zou stappen is de kans vrij groot dat ze een dergelijke reactie krijgt. Niet geloofd worden na mishandeling is twee keer mishandeld worden; het vergt veel veerkracht om dat te kunnen incasseren.
woensdag 23 maart 2022 om 09:22
Als dit letterlijk zo is gezegd, dan vind ik het geen normaal taalgebruik. Niet om tegen gezonde mensen te bezigen, en al helemaal niet tegen GGZ patiënten. Een goede hulpverlener weet dat en zal extra op haar woordkeuze letten.vittello69 schreef: ↑23-03-2022 08:49Je zult het vast niet leuk vinden om te horen. Maar je bent zelf 20 jaar patient in de GGZ zorg. Sommige opmerkingen klinken niet onprofessioneel of "erg". Dat jij ze zo ervaart kan, maar kan ook gewoon een gevolg zijn van je stoornis. Dat normaal taalgebruik anders binnenkomt. kan he, zeg niet dat het zo is. Soms hebben GGZ patienten gewoon die schop onder hun kont nodig. Dat het niet fijn klinkt is wat anders. Als je na 20 jaar soort van genezen bent ligt het aan de hulpverlener? reaguurders hier gaan wel erg snel mee in je verhaal van zij is slecht.
Ik hoop oprecht dat het echt beter met je gaat
TO, je kunt overwegen om haar een brief te schrijven om vanuit jouw perspectief te laten weten hoe je het hebt ervaren. Niet om je gram te halen, maar zie het als een daad van assertiviteit.
woensdag 23 maart 2022 om 09:38
woensdag 23 maart 2022 om 11:00
Ik werd niet in de GGZ maar wel in het verzuim en probeer mijn eigen ervaringen altijd voor mij te houden. Zelfs als zou ik dezelfde aandoening hebben gehad, dan is mijn ervaring nog niet de ervaring van een ander.
Alleen met corona heb ik weleens verteld dat ik een paar jaar terug ook ben hersteld van een zware dubbele longontsteking en dat ik mij kom voorstellen dat corona nog moeilijker is/was om van te herstellen en dat ik de angst voor weer ziek worden ook begreep.
Ik had zelf ook wel een therapeut die confronteerde, maar dat was niet op een gemene manier.
Ik denk dat je het volledige buiten jouw schuld heel slecht hebt getroffen.
Alleen met corona heb ik weleens verteld dat ik een paar jaar terug ook ben hersteld van een zware dubbele longontsteking en dat ik mij kom voorstellen dat corona nog moeilijker is/was om van te herstellen en dat ik de angst voor weer ziek worden ook begreep.
Ik had zelf ook wel een therapeut die confronteerde, maar dat was niet op een gemene manier.
Ik denk dat je het volledige buiten jouw schuld heel slecht hebt getroffen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
