Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
zondag 13 december 2009 om 23:49
maandag 14 december 2009 om 20:18
EV ik kan mij heel goed voorstellen dat dit zo moeilijk voor je is. waarschijnlijk heb je jaren lang je gevoel weg gedrukt, al dan niet bewust of onbewust.
is er voor jou verschil in je gevoel toelaten bij therapie en bij PMT?
ik wou dat ik iets voor je kon doen, om het iets dragelijker of overzichtelijker te maken voor je
is er voor jou verschil in je gevoel toelaten bij therapie en bij PMT?
ik wou dat ik iets voor je kon doen, om het iets dragelijker of overzichtelijker te maken voor je
maandag 14 december 2009 om 20:39
je hoeft het ook nog even niet te weten, dat gaat misschien nog wel komen. mag ik vragen waarom jij je zo schaamt als je therapeut aanwezig is en kijkt hoe je bezig bent?
ik vind het moeilijk om dit voor mijzelf te doen. fijn dat je het als steun ervaart
wat ik nog weet van PMT is dat ik dit vele malen enger vond dan praten over mijn gevoel, dan zag ik pas echt wat mijn gedrag was en wat voor gevolgen dat had.
ik vind het moeilijk om dit voor mijzelf te doen. fijn dat je het als steun ervaart
wat ik nog weet van PMT is dat ik dit vele malen enger vond dan praten over mijn gevoel, dan zag ik pas echt wat mijn gedrag was en wat voor gevolgen dat had.
dinsdag 15 december 2009 om 11:34
Lieve EV, ik wil je vanachter de laptop even een hele dikke knuf geven. Zou willen dat ik het domino-effect voor je stop kon zetten. Dat een (vervelende, dat wel) handeling als aangifte doen tegen een eikel die je bijna van de weg rijdt niet zo'n blik oud zeer opentrekt...
Ik vind het dapper van je dat je stukje bij beetje het oude zeer in de ogen kijkt. Ok, dan ren je een keer weg bij PMT omdat het te heftig wordt, nou èn? Heb je voor de volgende keer meteen een onderwerp,namelijk het onderzoeken waarom het te heftig werd. Waarom de peute te dichtbij kwam. Misschien nog niet met gevoel erbij, maar vanuit de ratio.
Moet meteen denken aan hoe dat bij mij een keer is gegaan tijdens PMT: we hadden een oefening met in de spiegel kijken en benoemen wat je ziet. Toen werd het voor mij te eng. Stoere Sjur, die inmiddels al wel de vormen van haar lijf had geaccepteerd, stond ineens weer tussen alle pesters op het schoolplein, die logge koe en weet ik wat allemaal riepen. Hèb me toen een partijtje vanuit de tenen staan brullen! En dan de schaamte, ja, ook omdat ik PMT met de groep van de dagbehandeling had. Wat zouden zij nu wel denken, zagen zij ook die logge koe? Word er bijna weer verdrietig van. Bijna hoor... (slikt eens even flink)
Nouja, dit dus ter illustratie dat het allemaal wel heel eng kan zijn tijdens PMT, dat ik je daarin (h)erken. 't Zou mooi zijn als je de peute iets dichterbij kan laten komen. Dat je alle pijn even niet helemaal alleen hoeft te dragen, maar dat ze wat ballast van je schouders kan pakken...
'k Vind je een mooi mens, EV!
Ik vind het dapper van je dat je stukje bij beetje het oude zeer in de ogen kijkt. Ok, dan ren je een keer weg bij PMT omdat het te heftig wordt, nou èn? Heb je voor de volgende keer meteen een onderwerp,namelijk het onderzoeken waarom het te heftig werd. Waarom de peute te dichtbij kwam. Misschien nog niet met gevoel erbij, maar vanuit de ratio.
Moet meteen denken aan hoe dat bij mij een keer is gegaan tijdens PMT: we hadden een oefening met in de spiegel kijken en benoemen wat je ziet. Toen werd het voor mij te eng. Stoere Sjur, die inmiddels al wel de vormen van haar lijf had geaccepteerd, stond ineens weer tussen alle pesters op het schoolplein, die logge koe en weet ik wat allemaal riepen. Hèb me toen een partijtje vanuit de tenen staan brullen! En dan de schaamte, ja, ook omdat ik PMT met de groep van de dagbehandeling had. Wat zouden zij nu wel denken, zagen zij ook die logge koe? Word er bijna weer verdrietig van. Bijna hoor... (slikt eens even flink)
Nouja, dit dus ter illustratie dat het allemaal wel heel eng kan zijn tijdens PMT, dat ik je daarin (h)erken. 't Zou mooi zijn als je de peute iets dichterbij kan laten komen. Dat je alle pijn even niet helemaal alleen hoeft te dragen, maar dat ze wat ballast van je schouders kan pakken...
'k Vind je een mooi mens, EV!
dinsdag 15 december 2009 om 17:25
Voor jou een lieve Elmervrouw
Therapie is milimeterwerk, hoe waar is dat!
Toen het bij mij in therapie brak..toen werd ik getroost. Later leerde ik mezelf te troosten, maar eerst is het zoveel werk om jezelf de emoties toe te staan.
Knap dat je toch weer achter het stuur bent gekropen EV..
zeker wat je planning betreft is dat een hele overwinning.
Ik vind je dapper dat je doorzet, ondanks je angst en twijfels
verentooi
Therapie is milimeterwerk, hoe waar is dat!
Toen het bij mij in therapie brak..toen werd ik getroost. Later leerde ik mezelf te troosten, maar eerst is het zoveel werk om jezelf de emoties toe te staan.
Knap dat je toch weer achter het stuur bent gekropen EV..
zeker wat je planning betreft is dat een hele overwinning.
Ik vind je dapper dat je doorzet, ondanks je angst en twijfels
verentooi
dinsdag 15 december 2009 om 20:44
EV, ik kan mij heel goed voorstellen dat het tonen van je werkelijke gevoel zo moeilijk is. zoals je zelf al zegt, het heeft er jaren niet mogen zijn, jij mocht er niet zijn.
Therapeuten zijn ook mensen EV, de één is afstandelijker dan de ander. het zou maar zo kunnen zijn, dat ze je allebei troosten. Durf jij je door je man te laten troosten?
sjur wat eem mooie post!
EV, ik vind het heel mooi dat je aangeeft wat je graag zou willen, troost en troostende woorden. Kunnen wij hier op het forum wat voor je kunnen betekenen? ik kan je van hier af helaas niet troosten, maar troostende woorden wel. wat zou je willen horen, wat zou je willen dat ik tegen je zeg?
Therapeuten zijn ook mensen EV, de één is afstandelijker dan de ander. het zou maar zo kunnen zijn, dat ze je allebei troosten. Durf jij je door je man te laten troosten?
sjur wat eem mooie post!
EV, ik vind het heel mooi dat je aangeeft wat je graag zou willen, troost en troostende woorden. Kunnen wij hier op het forum wat voor je kunnen betekenen? ik kan je van hier af helaas niet troosten, maar troostende woorden wel. wat zou je willen horen, wat zou je willen dat ik tegen je zeg?
dinsdag 15 december 2009 om 23:24
EV, als je in therapie de peut "gebruikt", dan doe je precies waar die persoon voor is aangenomen en voor betaald wordt! Die is er voor jou, om naar je te luisteren, met jou te zoeken naar manieren om het leven voor jou aangenamer te maken en oud zeer een plek te geven. (Dit alles uiteraard in willekeurige volgorde )
Het mooie van therapeuten is dat je op ze mag oefenen. Je mag bij hen je masker voorzichtig laten zakken, zonder dat ze je daarop be- of veroordelen. Zoek bij ze uit wat voor mooie vrouw er achter het masker van ingehouden emoties zit!
En ja, ik weet hoe makkelijk het nu allemaal klinkt. Weet ook dat de praktijk jammer genoeg lang zo makkelijk niet is. Dat heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Je vroeg in je vorige post dat je verhalen wil horen, van andere "ervaringsdeskundigen". Ik wil ze graag met je delen, maar liever niet zo openbaar. Laat maar weten of je mailadressen uit wil wisselen...
NS, wat een lieve post. Misschien dat je zo'n zelfde post, met net zoveel compassie en mildheid eens aan jezelf kunt sturen? Ik denk dat je zulke lieve woorden goed kunt gebruiken!
Het mooie van therapeuten is dat je op ze mag oefenen. Je mag bij hen je masker voorzichtig laten zakken, zonder dat ze je daarop be- of veroordelen. Zoek bij ze uit wat voor mooie vrouw er achter het masker van ingehouden emoties zit!
En ja, ik weet hoe makkelijk het nu allemaal klinkt. Weet ook dat de praktijk jammer genoeg lang zo makkelijk niet is. Dat heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Je vroeg in je vorige post dat je verhalen wil horen, van andere "ervaringsdeskundigen". Ik wil ze graag met je delen, maar liever niet zo openbaar. Laat maar weten of je mailadressen uit wil wisselen...
NS, wat een lieve post. Misschien dat je zo'n zelfde post, met net zoveel compassie en mildheid eens aan jezelf kunt sturen? Ik denk dat je zulke lieve woorden goed kunt gebruiken!
woensdag 16 december 2009 om 13:20
Ik kwam je tegen op het topic van NS en je zei dat het niet goed ging.
Heb hier de laatst bladzijden gelezen en jeetje EV, wat ben jij hard aan het werk!
Volgens mij heb je al veel bereikt in je proces. Zie je zelf vooruitgang? Hoe stond je er een of twee jaar geleden voor... en hoe nu?
Het is vallen en opstaan en je staat weer op. Is het niet vandaag, dan is het morgen of overmorgen.
Probeer eens van een kleine afstand naar jou en jouw angst (die opkwam bij therapie bijv) te kijken. Als je er midden in zit is het overweldigend, maar als je als het ware als ander persoon naar jezelf kijkt, hoe zie jij met jouw angst er dan uit? Is het een angst van een vrouw die aan de rand van de afgond loopt, of van een klein meisje dat weggedoken zit in hoekje, of... ?
Kijk er maar naar, de angst is er, het is van jou, het heeft je ooit geholpen om te overleven of iets anders belangrijk.
Je hoeft niet van de angst af, maar van het je laten leiden door die angst (hey daarheb ik zelf ook wat aan ) Misschien is het wel mogelijk om samen met je angst toch te besluiten volgende keer weer naat therapie te gaan. En daar te zitten samen met jouw angst.
Heb hier de laatst bladzijden gelezen en jeetje EV, wat ben jij hard aan het werk!
Volgens mij heb je al veel bereikt in je proces. Zie je zelf vooruitgang? Hoe stond je er een of twee jaar geleden voor... en hoe nu?
Het is vallen en opstaan en je staat weer op. Is het niet vandaag, dan is het morgen of overmorgen.
Probeer eens van een kleine afstand naar jou en jouw angst (die opkwam bij therapie bijv) te kijken. Als je er midden in zit is het overweldigend, maar als je als het ware als ander persoon naar jezelf kijkt, hoe zie jij met jouw angst er dan uit? Is het een angst van een vrouw die aan de rand van de afgond loopt, of van een klein meisje dat weggedoken zit in hoekje, of... ?
Kijk er maar naar, de angst is er, het is van jou, het heeft je ooit geholpen om te overleven of iets anders belangrijk.
Je hoeft niet van de angst af, maar van het je laten leiden door die angst (hey daarheb ik zelf ook wat aan ) Misschien is het wel mogelijk om samen met je angst toch te besluiten volgende keer weer naat therapie te gaan. En daar te zitten samen met jouw angst.
