Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
zondag 21 februari 2010 om 12:32
*biedt een arm en / of een schouder aan om even op te leunen en op uit te rusten na al het harde werk, zet ondertussen een kopje thee*
Wat gebeurt er weer een hoop! Alle laatste correcties gedaan, point of no return is bereikt... Nu is het dagen strepen tot vrijdag, tot je boek met daarin jouw binnenste naar buiten uitkomt. Nog vijf nachtjes slapen lieve EV!
Wat gebeurt er weer een hoop! Alle laatste correcties gedaan, point of no return is bereikt... Nu is het dagen strepen tot vrijdag, tot je boek met daarin jouw binnenste naar buiten uitkomt. Nog vijf nachtjes slapen lieve EV!
donderdag 25 februari 2010 om 14:16
Ik heb dat boek volgens mij gelezen, Elmervrouw. Jemig, ben jij dat? Is dat jouw verhaal? Wat ben jij een sterke vrouw! Onvoorstelbaar. Ondanks alle ellende heb ik alleen bewondering voor je.
Vind je het niet vervelend dat je hier dan niet meer zo anoniem kunt zijn?
(sorry dat ik zo kom binnenvallen. Ik heb de rest van je topic niet gevolgd... alleen in het begin eventjes).
Vind je het niet vervelend dat je hier dan niet meer zo anoniem kunt zijn?
(sorry dat ik zo kom binnenvallen. Ik heb de rest van je topic niet gevolgd... alleen in het begin eventjes).
donderdag 4 maart 2010 om 17:08
Lieve EV, je boek is binnen!
Komend weekend ga ik rustig de tijd nemen om je gedichten te lezen. Ok, ik kon het natuurlijk niet laten en heb al wel iets gelezen : Móói!
Hoe is het nu met je? Begin je een beetje te beseffen dat jouw boek nu uitgegeven is, dat mensen je kunnen lezen?
Voor nu een dikke
Komend weekend ga ik rustig de tijd nemen om je gedichten te lezen. Ok, ik kon het natuurlijk niet laten en heb al wel iets gelezen : Móói!
Hoe is het nu met je? Begin je een beetje te beseffen dat jouw boek nu uitgegeven is, dat mensen je kunnen lezen?
Voor nu een dikke
donderdag 4 maart 2010 om 22:20
quote:Elmervrouw schreef op 25 februari 2010 @ 17:42:
Iedereen mag hier binnenvallen, hoor! Het is geen besloten topic of een vaste groep die hier schrijft. Dus voel je gerust welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.
...
Zijn er meer mensen die wat dit topic betreft drempelvrees of zoiets voelen? Niet nodig hoor!
(Ik bijt niet. Nou ja, soms. Maar alleen irl. Dus hier ben je veilig. )
Hier nog zo iemand met 'drempelvrees'
Maar niet om jou! Dat even als eerste.
Ik lees (en leef) hier ook veel mee, en dat voelt toch wel als een soort 'gluren' soms.
Vaak typ ik ook nog het een en ander, en haal het dan maar weer weg. Vind het bij nader inzien toch niet zo boeiend, of belangrijk, of blabla
En om even op je openingspost terug te komen, we kennen elkaar helemaal niet, maar toch, je raakt mij en je doet er wel degelijk toe!
Iedereen mag hier binnenvallen, hoor! Het is geen besloten topic of een vaste groep die hier schrijft. Dus voel je gerust welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.
...
Zijn er meer mensen die wat dit topic betreft drempelvrees of zoiets voelen? Niet nodig hoor!
(Ik bijt niet. Nou ja, soms. Maar alleen irl. Dus hier ben je veilig. )
Hier nog zo iemand met 'drempelvrees'
Maar niet om jou! Dat even als eerste.
Ik lees (en leef) hier ook veel mee, en dat voelt toch wel als een soort 'gluren' soms.
Vaak typ ik ook nog het een en ander, en haal het dan maar weer weg. Vind het bij nader inzien toch niet zo boeiend, of belangrijk, of blabla
En om even op je openingspost terug te komen, we kennen elkaar helemaal niet, maar toch, je raakt mij en je doet er wel degelijk toe!
vrijdag 5 maart 2010 om 11:24
Ik bestel het dan weer via Boekscout. Heb ik bij je anderen boeken ook gedaan.
Ja gezellig met de honden wandelen. De lente komt er weer aan gelukkig. Ik heb alleen nogal veel last van mijn knie nog steeds. Moet dinsdag naar de orthopeed terug. Maar wandelen zal best lukken. 'k Heb in één oog nog steeds die vlekken. Het andere is gelukkig al beter. Ben dus ook nog steeds "ziek". Ik kan geen beeldschermwerk doen.
Ja gezellig met de honden wandelen. De lente komt er weer aan gelukkig. Ik heb alleen nogal veel last van mijn knie nog steeds. Moet dinsdag naar de orthopeed terug. Maar wandelen zal best lukken. 'k Heb in één oog nog steeds die vlekken. Het andere is gelukkig al beter. Ben dus ook nog steeds "ziek". Ik kan geen beeldschermwerk doen.
zaterdag 6 maart 2010 om 15:09
zaterdag 6 maart 2010 om 19:43
quote:Elmervrouw schreef op 06 maart 2010 @ 18:23:
Mijn leven is door het kwijtraken van mijn kinderen zó van perspectief veranderd.. in feite heb ik nu compleet mijn handen vrij om alles te doen wat ik zou willen, alleen, dat gaat niet want er zijn gewoon dingen waar ik rekening mee moet houden. Dingen die te maken hebben met belastbaarheid en draagkracht. En daar kan ik wel heel stoer over doen, maar dat is gewoon een feit en daarin moet ik mezelf respecteren. En niet wéér over allerlei grenzen heen gaan.
Herkenbaar. Niet dat van kinderen kwijt zijn (uiteraard) maar de rest.
Vrij als een vogeltje. Kind nog kraai. Noch vent. Jong, slim, mooi (ahum, soms), wereld ligt aan mijn voeten, blabla.
Maar wel een kwetsbaarheid. En de valkuilen liggen overal. Aan de buitenkant zie je niets, sommige dagen merk je niets, maar het is altijd belangrijk de grens in de gaten te houden. Soms is dat voor anderen moeilijk te begrijpen.
(Ik lees even verder maar voelde na 1 alinea al behoefte te reageren)
Mijn leven is door het kwijtraken van mijn kinderen zó van perspectief veranderd.. in feite heb ik nu compleet mijn handen vrij om alles te doen wat ik zou willen, alleen, dat gaat niet want er zijn gewoon dingen waar ik rekening mee moet houden. Dingen die te maken hebben met belastbaarheid en draagkracht. En daar kan ik wel heel stoer over doen, maar dat is gewoon een feit en daarin moet ik mezelf respecteren. En niet wéér over allerlei grenzen heen gaan.
Herkenbaar. Niet dat van kinderen kwijt zijn (uiteraard) maar de rest.
Vrij als een vogeltje. Kind nog kraai. Noch vent. Jong, slim, mooi (ahum, soms), wereld ligt aan mijn voeten, blabla.
Maar wel een kwetsbaarheid. En de valkuilen liggen overal. Aan de buitenkant zie je niets, sommige dagen merk je niets, maar het is altijd belangrijk de grens in de gaten te houden. Soms is dat voor anderen moeilijk te begrijpen.
(Ik lees even verder maar voelde na 1 alinea al behoefte te reageren)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 6 maart 2010 om 19:48
Oja en dat MOETEN, dat is het. Dat is het precies.
Het moeten tegenover de vrijheid.
De wekker gaat en ik kan nu denken: nee, vandaag is een slechte dag, ik blijf een uurtje langer liggen. Maar als er collega's op me wachten dan MOET ik. Niks slechte dag. Knop om.
Gisteren liep ik door de stad waar ik ooit studeerde. Bijzondere ervaring. Vertrouwd maar toch ook zo lang geleden. In die tijd liep er toch iemand anders.
En ik dacht: wat is het verschil tussen die studente die op dinsdagochtend hier liep, en degene die hier nu loopt?
Op dinsdagochtend MOEST ik naar college, ik moest opdrachten afhebben, ik moest op tijd komen, ik moest presteren.
Gisteren ging ik naar een bekende toe, ik wilde daarheen, ik had zelf de keuze gemaakt, ik mocht zelfs weer terug als ik al bij de deur stond. Ik mocht zelf weten of ik een kwartier bleef of de hele avond of zelfs een nacht. Ik had vrijheid.
En de wetenschap dat de dingen die vroeger moesten, en niet gelukt zijn, niet het einde van de wereld hebben betekend.
(Nee EV dit zijn geen tips voor jou.... maar het is zoooo herkenbaar, die twijfel. Je wilt werken want dat geeft voldoening, en een zinnige invulling en iets om over te praten. Maar je wilt ook niet want al dat moeten kan weer teveel worden)
Het moeten tegenover de vrijheid.
De wekker gaat en ik kan nu denken: nee, vandaag is een slechte dag, ik blijf een uurtje langer liggen. Maar als er collega's op me wachten dan MOET ik. Niks slechte dag. Knop om.
Gisteren liep ik door de stad waar ik ooit studeerde. Bijzondere ervaring. Vertrouwd maar toch ook zo lang geleden. In die tijd liep er toch iemand anders.
En ik dacht: wat is het verschil tussen die studente die op dinsdagochtend hier liep, en degene die hier nu loopt?
Op dinsdagochtend MOEST ik naar college, ik moest opdrachten afhebben, ik moest op tijd komen, ik moest presteren.
Gisteren ging ik naar een bekende toe, ik wilde daarheen, ik had zelf de keuze gemaakt, ik mocht zelfs weer terug als ik al bij de deur stond. Ik mocht zelf weten of ik een kwartier bleef of de hele avond of zelfs een nacht. Ik had vrijheid.
En de wetenschap dat de dingen die vroeger moesten, en niet gelukt zijn, niet het einde van de wereld hebben betekend.
(Nee EV dit zijn geen tips voor jou.... maar het is zoooo herkenbaar, die twijfel. Je wilt werken want dat geeft voldoening, en een zinnige invulling en iets om over te praten. Maar je wilt ook niet want al dat moeten kan weer teveel worden)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
