Psyche
alle pijlers
Erg veel hulp nodig
dinsdag 19 januari 2010 om 01:04
Warning!! Lang verhaal
Hi ladies,
Ik heb speciaal een account aangemaakt. Ik lees al een tijdje rond hier op het forum en er worden altijd goede adviezen gegeven.
Nou zit ik zelf met een voor mij groot probleem.
Na een langdurige relatie van zo'n 10 jaar met mijn ex waarin veel is voorgevallen beseften we allebei dat we nog erg veel van elkaar houden. Maar na maanden van praten (geen enkele keer intiem contact) zijn we geen stap verder. Emotioneel ga ik hier kapot aan omdat hij nog steeds degene is met wie ik verder wil gaan. Nadat onze relatie stuk ging (hier hadden we beiden schuld aan) had ik vrij kort daarna een fling. Ik vond de aandacht wel leuk en hij was enorm lief voor me.
Hij was hierdoor heel erg gekwetst en wilde niet meer met me praten tot eind november vorig jaar. Onze relatie ging uit in juli en begin augustus kwam de ander in beeld. Hij vond dat ik te snel met iemand anders intiem ben geweest na alle jaren met hem. Dit is onze grootste discussiepunt. Hij kan het niet verteren dat er iemand anders zo snel sex met mij gehad heeft. Al heeft deze fling niet lang geduurd. Ik heb hem daarin alle ruimte proberen te geven die hij nodig had om hier mee om te kunnen gaan. Elke keer werd ik tussen hoop en wanhoop geslingerd. Tot vanavond, we hadden weer een gesprek en ik wilde nou wel eens weten van hem of hij er ooit mee zou kunnen dealen. Zijn antwoord was duidelijk: Nee, want hij heeft geen enkele respect meer voor me. Maar toen hij wegging zei hij; ik moet even bedaren want ik ben vooral nog heel erg boos nu en ik spreek je over een paar dagen weer.
Nu zegt mijn verstand overduidelijk: Je wil ook niet met iemand zijn die geen respect voor je heeft. Mijn hart zegt: dit is mijn grote liefde en ik zou er wel alles aan willen doen om het goed te laten komen tussen ons.
Daarnaast heb ik nog een probleem waar ik me heel erg voor schaam. Ik kan zo wanhopig raken van de situatie dat ik dan met hem wil praten. Hij wil niet praten en wat doe ik dan met mijn stomme kop. Ik bel hem net zolang tot hij opneemt. Meanless to say dat hij dan uit z;n vel springt van woede en er van praten niks terecht komt. Ik haat mezelf hierom en zou nu echt de knoop door willen hakken dat ik het niet meer toelaat dat er gejojod (schrijf je dat zo?) wordt met mijn gevoel. Ik wil namelijk te graag. Hij weet dit en het ene moment geeft hij me hoop en het andere moment is alle hoop weer weg door dingen die hij zegt.
So ladies please please help me een handje om geen contact meer met hem op te nemen en mezelf niet meer tussen hoop en wanhoop te laten slingeren. Ik stel me nu ook echt op als wanhopig vrouwtje en besef ook echt dat dit een verschrikkelijke turn-off is voor hem.
Hi ladies,
Ik heb speciaal een account aangemaakt. Ik lees al een tijdje rond hier op het forum en er worden altijd goede adviezen gegeven.
Nou zit ik zelf met een voor mij groot probleem.
Na een langdurige relatie van zo'n 10 jaar met mijn ex waarin veel is voorgevallen beseften we allebei dat we nog erg veel van elkaar houden. Maar na maanden van praten (geen enkele keer intiem contact) zijn we geen stap verder. Emotioneel ga ik hier kapot aan omdat hij nog steeds degene is met wie ik verder wil gaan. Nadat onze relatie stuk ging (hier hadden we beiden schuld aan) had ik vrij kort daarna een fling. Ik vond de aandacht wel leuk en hij was enorm lief voor me.
Hij was hierdoor heel erg gekwetst en wilde niet meer met me praten tot eind november vorig jaar. Onze relatie ging uit in juli en begin augustus kwam de ander in beeld. Hij vond dat ik te snel met iemand anders intiem ben geweest na alle jaren met hem. Dit is onze grootste discussiepunt. Hij kan het niet verteren dat er iemand anders zo snel sex met mij gehad heeft. Al heeft deze fling niet lang geduurd. Ik heb hem daarin alle ruimte proberen te geven die hij nodig had om hier mee om te kunnen gaan. Elke keer werd ik tussen hoop en wanhoop geslingerd. Tot vanavond, we hadden weer een gesprek en ik wilde nou wel eens weten van hem of hij er ooit mee zou kunnen dealen. Zijn antwoord was duidelijk: Nee, want hij heeft geen enkele respect meer voor me. Maar toen hij wegging zei hij; ik moet even bedaren want ik ben vooral nog heel erg boos nu en ik spreek je over een paar dagen weer.
Nu zegt mijn verstand overduidelijk: Je wil ook niet met iemand zijn die geen respect voor je heeft. Mijn hart zegt: dit is mijn grote liefde en ik zou er wel alles aan willen doen om het goed te laten komen tussen ons.
Daarnaast heb ik nog een probleem waar ik me heel erg voor schaam. Ik kan zo wanhopig raken van de situatie dat ik dan met hem wil praten. Hij wil niet praten en wat doe ik dan met mijn stomme kop. Ik bel hem net zolang tot hij opneemt. Meanless to say dat hij dan uit z;n vel springt van woede en er van praten niks terecht komt. Ik haat mezelf hierom en zou nu echt de knoop door willen hakken dat ik het niet meer toelaat dat er gejojod (schrijf je dat zo?) wordt met mijn gevoel. Ik wil namelijk te graag. Hij weet dit en het ene moment geeft hij me hoop en het andere moment is alle hoop weer weg door dingen die hij zegt.
So ladies please please help me een handje om geen contact meer met hem op te nemen en mezelf niet meer tussen hoop en wanhoop te laten slingeren. Ik stel me nu ook echt op als wanhopig vrouwtje en besef ook echt dat dit een verschrikkelijke turn-off is voor hem.
dinsdag 19 januari 2010 om 01:15
Ik begrijp het wel, de fout "net zolang bellen tot hij opneemt" heb ik ook vaker gemaakt dan me lief is. En het leidt uiteraard nooit tot het gewenste resultaat, je bereikt er alleen maar het omgekeerde mee. Frustrerend voor jezelf én voor de ander.
Wat je zou kunnen doen eventueel is hem een brief schrijven waarin je o.a aangeeft dat je hem mist en graag verder met hem wil, maar dat dit niet kan zolang die fling nog tussen jullie in blijft staan en je sowieso niet kan leven met een man die geen respect meer voor je heeft.
Telefoon: indien van toepassing, snelkeuzeknop wijzigen.
Mobieltje zo ver mogelijk bij je uit te buurt leggen en/of plak een "geeltje" (zo'n Post-It) op de telefoon met DOE HET NIET!! of zoiets (of beter nog, met de REDEN waarom je beter niet kan bellen)
Sterkte
Wat je zou kunnen doen eventueel is hem een brief schrijven waarin je o.a aangeeft dat je hem mist en graag verder met hem wil, maar dat dit niet kan zolang die fling nog tussen jullie in blijft staan en je sowieso niet kan leven met een man die geen respect meer voor je heeft.
Telefoon: indien van toepassing, snelkeuzeknop wijzigen.
Mobieltje zo ver mogelijk bij je uit te buurt leggen en/of plak een "geeltje" (zo'n Post-It) op de telefoon met DOE HET NIET!! of zoiets (of beter nog, met de REDEN waarom je beter niet kan bellen)
Sterkte
dinsdag 19 januari 2010 om 01:26
Je kunt met de beste wil van de wereld zijn mening niet veranderen ; hij vond het te snel, hij is zijn respect kwijt, hij kan het niet begrijpen. Gebeurd is gebeurd ; je kan het ook niet ongedaan maken.
Of hij accepteert het ( uit is uit tenslotte ) of hij blijft er een punt van maken en dan is er geen " jullie" in de toekomst.
Ik zou alleen als ik jou was niet eindeloos er over blijven door praten. En het zéker ook niet " goed praten " ; het is gegaan zoals het is gegaan. Klaar. Je bent hem niet ontrouw geweest, jullie waren uit elkaar en was geen tijdelijke break op dat moment en het zegt (JOU) niets over jouw liefde voor hem, ook al vindt híj dat misschien . ( maar ja, hij was er niet bij ).
Schrijf het hier lekker van je af als je behoefte voelt hem te smeken , te overladen met " sorry's " en " waaroms " .
Of hij accepteert het ( uit is uit tenslotte ) of hij blijft er een punt van maken en dan is er geen " jullie" in de toekomst.
Ik zou alleen als ik jou was niet eindeloos er over blijven door praten. En het zéker ook niet " goed praten " ; het is gegaan zoals het is gegaan. Klaar. Je bent hem niet ontrouw geweest, jullie waren uit elkaar en was geen tijdelijke break op dat moment en het zegt (JOU) niets over jouw liefde voor hem, ook al vindt híj dat misschien . ( maar ja, hij was er niet bij ).
Schrijf het hier lekker van je af als je behoefte voelt hem te smeken , te overladen met " sorry's " en " waaroms " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 19 januari 2010 om 01:39
Thanks voor jullie snelle reacties.
Bianca
Ik besef ook heel erg dat ik zijn mening niet kan veranderen. Deze kwam ook best wel hard aan en deed me erg veel pijn. Ik wou dat ik dit eerder gepost had want ik heb hem de afgelopen maanden al praktisch gesmeekt, overladen met lange mails, smsjes en telefoontjes. Zonder enig effect natuurlijk. Het lijkt nu een soort machtsspel. Een vriendin adviseerde me om de rollen om te draaien en hem moeite te laten doen. Maar ik heb geen zin in dit soort psychologische oorlogen. Heb er gewoon erg veel moeite mee om hem met rust te laten omdat ik het idiote idee heb dat als ik hem met rust laat hij alles rustig verwerkt en me totaal vergeet. Wat echt stom is om te denken want als dat zo zou zijn dan heb ik mijn antwoord al; nml dat hij er geen moeite meer voor wil doen en het dan ook niet waard is zelf moeite te gaan doen.
Mastermind
Die brief heb ik hem al meerdere malen geschreven. Hij leest het, waardeert het maar doet er verder niks mee. Hij zegt van me te houden maar dat hij het gewoonweg niet kan verteren.
Zijn nummer ken ik uit mijn hoofd helaas anders had ik het allang verwijderd. Schrijven of mailen doe ik inmiddels al niet meer.
Ik wil gewoon van dat gevoel af dat ik zonder hem nooit meer gelukkig zal kunnen zijn met iemand anders. ik praat mezelf onwijs de put in en ik bereik er verder geen drol mee (pardon)
Ik wil stoppen met hem te bellen, stoppen mezelf te verdedigen, stoppen met het huilen om hem, stoppen met zo ongelukkig te zijn nu.
Oh en nog een fijne opmerking van hem: Hij vond het zwak dat ik me zo snel het bed in praten en noemde me zowaar een zwak, labiel wijf. Jullie zullen wel denken: Waarom wil je hem uberhaupt terug??? Tja, ik hou gewoon enorm veel van hem. Iemand nog een pilletje waarmee dat "houden van" verdwijnt??
Bianca
Ik besef ook heel erg dat ik zijn mening niet kan veranderen. Deze kwam ook best wel hard aan en deed me erg veel pijn. Ik wou dat ik dit eerder gepost had want ik heb hem de afgelopen maanden al praktisch gesmeekt, overladen met lange mails, smsjes en telefoontjes. Zonder enig effect natuurlijk. Het lijkt nu een soort machtsspel. Een vriendin adviseerde me om de rollen om te draaien en hem moeite te laten doen. Maar ik heb geen zin in dit soort psychologische oorlogen. Heb er gewoon erg veel moeite mee om hem met rust te laten omdat ik het idiote idee heb dat als ik hem met rust laat hij alles rustig verwerkt en me totaal vergeet. Wat echt stom is om te denken want als dat zo zou zijn dan heb ik mijn antwoord al; nml dat hij er geen moeite meer voor wil doen en het dan ook niet waard is zelf moeite te gaan doen.
Mastermind
Die brief heb ik hem al meerdere malen geschreven. Hij leest het, waardeert het maar doet er verder niks mee. Hij zegt van me te houden maar dat hij het gewoonweg niet kan verteren.
Zijn nummer ken ik uit mijn hoofd helaas anders had ik het allang verwijderd. Schrijven of mailen doe ik inmiddels al niet meer.
Ik wil gewoon van dat gevoel af dat ik zonder hem nooit meer gelukkig zal kunnen zijn met iemand anders. ik praat mezelf onwijs de put in en ik bereik er verder geen drol mee (pardon)
Ik wil stoppen met hem te bellen, stoppen mezelf te verdedigen, stoppen met het huilen om hem, stoppen met zo ongelukkig te zijn nu.
Oh en nog een fijne opmerking van hem: Hij vond het zwak dat ik me zo snel het bed in praten en noemde me zowaar een zwak, labiel wijf. Jullie zullen wel denken: Waarom wil je hem uberhaupt terug??? Tja, ik hou gewoon enorm veel van hem. Iemand nog een pilletje waarmee dat "houden van" verdwijnt??
dinsdag 19 januari 2010 om 01:48
Wat een lastige situatie, eigenlijk kan ik het bijna niet rijmen. Aan de ene kant willen jullie het beiden proberen, maar hij blijft in de boosheid hangen. Ik denk dat jij dit niet kan veranderen, maar telkens een beetje het idee krijgt dat je nog wat kan doen door te praten bijvoorbeeld. Maar cru gezegd is dit zijn probleem en een niet reële boosheid. En het lijkt wel of het in stand wordt gehouden door jou geduld. (waarmee ik helemaal niet bedoel dat het jou schuld is, maar eigenlijk meer dat hij een schop onder zijn kont en "get over it" nodig heeft)
dinsdag 19 januari 2010 om 01:51
Het doet hem enorm veel pijn want ondanks de breuk wilde hij niks liever dan weer bij elkaar komen. Hij vertelde me namelijk dat hij vóór het einde van het jaar van plan was alles weer goed te maken tussen ons en mij ten huwelijk wilde vragen. Totdat die fling tussendoor kwam en ik daarmee zijn hart brak. Hij zegt mij al die jaren op een voetstuk geplaatst te hebben en dat het voor hem gewoon niet te begrijpen is dat iemand die hij zo hoog had zitten "haar lichaam te grabbel gooit aan de eerste de beste die met wat aandacht en mooie praatjes aan komt zetten" Dat ik iemand "misbuik heb laten maken van de kwetsbare toestand waar ik toen in zat"
Ik had het inderdaad erg moeilijk met de breuk, wilde niks liever dan weer met hem zijn maar goed het is nou eenmaal gebeurd. Ik had er behoefte aan. Zoals ik eerder al zei is er in onze relatie veel voorgevallen (geen vreemdgaan) waardoor ik erg gekwetst ben geweest door hem.
Ik had het inderdaad erg moeilijk met de breuk, wilde niks liever dan weer met hem zijn maar goed het is nou eenmaal gebeurd. Ik had er behoefte aan. Zoals ik eerder al zei is er in onze relatie veel voorgevallen (geen vreemdgaan) waardoor ik erg gekwetst ben geweest door hem.
dinsdag 19 januari 2010 om 01:57
Spunk
Hahaha dat zeggen mijn vriendinnen dus ook na het zoveelste gesprek. "Hallooooo, het is gebeurd. Hij kan er niks meer aan veranderen dus laat ie eens lekker normaal doen en jou niet steeds dingen voor de voeten gooien"
Het wordt inderdaad in stand gehouden door mijn geduld. Maar wat krijg ik ervoor terug. Helemaal niks, want na maanden van praten zijn we nog geen stap verder. Hij heeft ook een keer voorgesteld om in relatietherapie te gaan of om hulp te zoeken voor zichzelf maar het blijft bij woorden. En vaak zegt hij dingen waardoor ik weer sterke hoop krijgt. B.v. dat hij nog steeds heel graag kinderen met mij wil etc etc. Maar het andere moment vervalt hij weer in boosheid en zegt hij weer dingen als dat hij het niet kan verwerken.
Ik ben ook best boos op mezelf want ik laat dit toe. Ik bewaak mijn grens niet. Ik stel hem geen ultimatum. Dit doe ik niet omdat ik niet iemand wil zijn die onder druk dingen gaat afdwingen om later het verwijt te krijgen je gaf me de ruimte en tijd niet om rustig alles op mijn tempo te doen. Maar hoeveel meer geduld en tijd moet ik nog meer hebben??
Hahaha dat zeggen mijn vriendinnen dus ook na het zoveelste gesprek. "Hallooooo, het is gebeurd. Hij kan er niks meer aan veranderen dus laat ie eens lekker normaal doen en jou niet steeds dingen voor de voeten gooien"
Het wordt inderdaad in stand gehouden door mijn geduld. Maar wat krijg ik ervoor terug. Helemaal niks, want na maanden van praten zijn we nog geen stap verder. Hij heeft ook een keer voorgesteld om in relatietherapie te gaan of om hulp te zoeken voor zichzelf maar het blijft bij woorden. En vaak zegt hij dingen waardoor ik weer sterke hoop krijgt. B.v. dat hij nog steeds heel graag kinderen met mij wil etc etc. Maar het andere moment vervalt hij weer in boosheid en zegt hij weer dingen als dat hij het niet kan verwerken.
Ik ben ook best boos op mezelf want ik laat dit toe. Ik bewaak mijn grens niet. Ik stel hem geen ultimatum. Dit doe ik niet omdat ik niet iemand wil zijn die onder druk dingen gaat afdwingen om later het verwijt te krijgen je gaf me de ruimte en tijd niet om rustig alles op mijn tempo te doen. Maar hoeveel meer geduld en tijd moet ik nog meer hebben??
dinsdag 19 januari 2010 om 02:03
quote:blijfgewoonbianca schreef op 19 januari 2010 @ 01:56:
En jij begrijpt van hem wel dat hij niet meteen naar je terug is gekomen toen hij door had hoe diep je kennelijk toch bij hem zat? Aardig van je.
En hier ben ik best boos over geweest, als hij met dat idee rondliep en met dat soort plannen. Waarom maakte hij het niet kenbaar? Hij zei namelijk al tegen zijn vrienden dat hij me een aanzoek zou gaan doen voor het einde van het jaar en dat hij zoveel van me hield dat hij zijn principe (niet willen trouwen) overboord gooide.
Oh en nog iets, hij zag de breuk als een soort van tijd van bezinning. Zodat hij even zonder mijn "gezeur" zich geestelijk kon voorbereiden op het goedmaken, trouwen en huisje, boompje, beestje. En mij bieden wat ik verdiende. Voor de breuk woonden we trouwens wel al 6 jaar samen.
Maar ik was best wel boos want als hij deze dingen ook kenbaar had gemaakt aan mij. Het goedmaken en weer samenwonen dan had ik ook niet eens opengestaan voor iemand anders!!!!
En jij begrijpt van hem wel dat hij niet meteen naar je terug is gekomen toen hij door had hoe diep je kennelijk toch bij hem zat? Aardig van je.
En hier ben ik best boos over geweest, als hij met dat idee rondliep en met dat soort plannen. Waarom maakte hij het niet kenbaar? Hij zei namelijk al tegen zijn vrienden dat hij me een aanzoek zou gaan doen voor het einde van het jaar en dat hij zoveel van me hield dat hij zijn principe (niet willen trouwen) overboord gooide.
Oh en nog iets, hij zag de breuk als een soort van tijd van bezinning. Zodat hij even zonder mijn "gezeur" zich geestelijk kon voorbereiden op het goedmaken, trouwen en huisje, boompje, beestje. En mij bieden wat ik verdiende. Voor de breuk woonden we trouwens wel al 6 jaar samen.
Maar ik was best wel boos want als hij deze dingen ook kenbaar had gemaakt aan mij. Het goedmaken en weer samenwonen dan had ik ook niet eens opengestaan voor iemand anders!!!!
dinsdag 19 januari 2010 om 02:07
quote:blijfgewoonbianca schreef op 19 januari 2010 @ 01:59:
Geef hem een ultimatum om in therapie te gaan en stel - als jullie daar terecht kunnen - dan samen een ultimatum .
Als hij dit nog wil dan zal ik dat zeker doen. Ben altijd een softie geweest op het gebied van eisen stellen, grenzen bewaken. Hem een ultimatum stellen klinkt ook echt als iets waar hij meteen van op de vlucht zal slaan. Maar ik zal het toch doen dit keer.
Snap ook gewoon niet dat als je zoveel van iemand zegt te houden niet alles op alles wil zetten om toch te proberen die hobbel te overwinnen.
Geef hem een ultimatum om in therapie te gaan en stel - als jullie daar terecht kunnen - dan samen een ultimatum .
Als hij dit nog wil dan zal ik dat zeker doen. Ben altijd een softie geweest op het gebied van eisen stellen, grenzen bewaken. Hem een ultimatum stellen klinkt ook echt als iets waar hij meteen van op de vlucht zal slaan. Maar ik zal het toch doen dit keer.
Snap ook gewoon niet dat als je zoveel van iemand zegt te houden niet alles op alles wil zetten om toch te proberen die hobbel te overwinnen.
dinsdag 19 januari 2010 om 04:26
O, is het er zó een......
Hij wil lekker boos blijven onder het mom van;'je stond bij mij altijd zo op een voetstuk maar je hebt er ZELF voor gezorgd dat je daar nu van afgevallen bent, wát denk je daaraan te gaan doen?'
Dus omdat híj naar jou terug wilde, terwijl jullie uit elkaar waren, had jij geen scharrel mogen hebben? Dat bepaalt hij niet hoor. Jullie waren uit elkaar en hoe snel of hoe langzaam jij dan weer met iemand naar bed gaat is jouw zaak.
En als hij er écht zo veel moeite mee heeft, laat hij dan een kerel zijn en de knoop doorhakken maar dat doet hij niet en dat sterkt mij in het idee dat hij dit gebruikt om macht op jou uit te oefenen.
Hij heeft je precies waar hij je hebben wil; op je knieën, je vastklampend aan zijn been, smekend of hij je alsjeblieft wil vergeven. Een heerlijke en comfortabele positie die hij fijn lang uitmelkt al en jij weet ook al van geen ophouden, je ondergaat zijn 'straf' in ieder geval gewillig.
Maar goed lieverd, geef het dus op. Als hij het niet doet, doe jij het dan. Dit wordt niks meer. Jullie zijn verslaafd aan elkaar maar halen het slechtste in elkaar naar boven. Jij wordt hysterisch van hem, hij wil jou een sloerie vinden en dat had hij ook gevonden als je 8 maanden met seks gewacht had. Je bent zijn eigendom en er mag gewoon niemand aan je komen, behalve hij. Hij wíl je helemaal niet vergeven, hij wil je dit tot in lengte van dagen in kunnen blijven wrijven.
Ik hoop dat je inziet dat dat een hele ongezonde manier van 'liefhebben' is. Jullie komen alleen maar niet los van elkaar omdat geen van beiden de knoop doorhakt.
Wat hebben jullie elkaar nu nog te bieden? Ga je dit spelletje volhouden tot je einde? Nee toch? En je ziet toch ook wel in dat dit geen liefde is? Deze rechter/veroordeelde verhouding? Jullie hebben elkaar bezeerd (en doen dat nu nog doorlopend) en het is kapot. Heel jammer maar ook aan een relatie die 10 jaar duurde kan een einde komen.
Je bent verslaafd aan het drama in je leven. Hij ook. Bel maar eens een paar daagjes niet en neem niet op als hij belt. Wedden dat hij dan weer gek wordt?
Meisje, maak een eind aan deze onfrisse toestand, je wordt er niet gelukkiger van, echt niet, nooit niet.
Hij wil lekker boos blijven onder het mom van;'je stond bij mij altijd zo op een voetstuk maar je hebt er ZELF voor gezorgd dat je daar nu van afgevallen bent, wát denk je daaraan te gaan doen?'
Dus omdat híj naar jou terug wilde, terwijl jullie uit elkaar waren, had jij geen scharrel mogen hebben? Dat bepaalt hij niet hoor. Jullie waren uit elkaar en hoe snel of hoe langzaam jij dan weer met iemand naar bed gaat is jouw zaak.
En als hij er écht zo veel moeite mee heeft, laat hij dan een kerel zijn en de knoop doorhakken maar dat doet hij niet en dat sterkt mij in het idee dat hij dit gebruikt om macht op jou uit te oefenen.
Hij heeft je precies waar hij je hebben wil; op je knieën, je vastklampend aan zijn been, smekend of hij je alsjeblieft wil vergeven. Een heerlijke en comfortabele positie die hij fijn lang uitmelkt al en jij weet ook al van geen ophouden, je ondergaat zijn 'straf' in ieder geval gewillig.
Maar goed lieverd, geef het dus op. Als hij het niet doet, doe jij het dan. Dit wordt niks meer. Jullie zijn verslaafd aan elkaar maar halen het slechtste in elkaar naar boven. Jij wordt hysterisch van hem, hij wil jou een sloerie vinden en dat had hij ook gevonden als je 8 maanden met seks gewacht had. Je bent zijn eigendom en er mag gewoon niemand aan je komen, behalve hij. Hij wíl je helemaal niet vergeven, hij wil je dit tot in lengte van dagen in kunnen blijven wrijven.
Ik hoop dat je inziet dat dat een hele ongezonde manier van 'liefhebben' is. Jullie komen alleen maar niet los van elkaar omdat geen van beiden de knoop doorhakt.
Wat hebben jullie elkaar nu nog te bieden? Ga je dit spelletje volhouden tot je einde? Nee toch? En je ziet toch ook wel in dat dit geen liefde is? Deze rechter/veroordeelde verhouding? Jullie hebben elkaar bezeerd (en doen dat nu nog doorlopend) en het is kapot. Heel jammer maar ook aan een relatie die 10 jaar duurde kan een einde komen.
Je bent verslaafd aan het drama in je leven. Hij ook. Bel maar eens een paar daagjes niet en neem niet op als hij belt. Wedden dat hij dan weer gek wordt?
Meisje, maak een eind aan deze onfrisse toestand, je wordt er niet gelukkiger van, echt niet, nooit niet.
dinsdag 19 januari 2010 om 08:16
#
Hij zegt mij al die jaren op een voetstuk geplaatst te hebben ...........en dat het voor hem gewoon niet te begrijpen is dat iemand die hij zo hoog had zitten "haar lichaam te grabbel gooit aan de eerste de beste die met wat aandacht en mooie praatjes aan komt zetten" Dat ik iemand "misbuik heb laten maken van de kwetsbare toestand waar ik toen in zat"
Ik had het inderdaad erg moeilijk met de breuk, wilde niks liever dan weer met hem zijn maar goed het is nou eenmaal gebeurd. Ik had er behoefte aan. Zoals ik eerder al zei is er in onze relatie veel voorgevallen (geen vreemdgaan) waardoor ik erg gekwetst ben geweest door hem...........
In het bovenstaande lees ik woorden van een man die bewust opnieuw bezig is de To te kwetsen, heel bewust, en dan de woorden van TO dat ze ook eerder gekwetst is door hem.
Ik zit me toch af te vragen, wat is het dat je deze man terug wilt hebben, is het liefde ???
Of is het het verlangen,om elke keer opnieuw bezeerd te worden door deze man, en je dat aan ziet voor liefde .
Ik sta niet in jouw schoenen ,maar ik kan me goed voorstellen dat je terug wilt en je hem weer wilt hebben ,want het is een leven die je kent en je niet weet wat de toekomst gaat brengen zonder deze man.
Heb je gekeken wat er gaat gebeuren als je een man/vrouw treft die van je houd zonder dat er op je hart wordt geslagen????
Deze man zal tot aan zijn dood toe jou blijven verwijten dat jij een sloerie bent en zal echt niet kijken naar zijn aandeel in dit hele gebeuren.
En naar bed gaan met een ander as je singel bent daar is toch niets vreemds mee, jouw lichaam ,jouw leven,jouw gedachten, heeft hij niets mee te maken,jij bent je eigen baas.
Hij zegt mij al die jaren op een voetstuk geplaatst te hebben ...........en dat het voor hem gewoon niet te begrijpen is dat iemand die hij zo hoog had zitten "haar lichaam te grabbel gooit aan de eerste de beste die met wat aandacht en mooie praatjes aan komt zetten" Dat ik iemand "misbuik heb laten maken van de kwetsbare toestand waar ik toen in zat"
Ik had het inderdaad erg moeilijk met de breuk, wilde niks liever dan weer met hem zijn maar goed het is nou eenmaal gebeurd. Ik had er behoefte aan. Zoals ik eerder al zei is er in onze relatie veel voorgevallen (geen vreemdgaan) waardoor ik erg gekwetst ben geweest door hem...........
In het bovenstaande lees ik woorden van een man die bewust opnieuw bezig is de To te kwetsen, heel bewust, en dan de woorden van TO dat ze ook eerder gekwetst is door hem.
Ik zit me toch af te vragen, wat is het dat je deze man terug wilt hebben, is het liefde ???
Of is het het verlangen,om elke keer opnieuw bezeerd te worden door deze man, en je dat aan ziet voor liefde .
Ik sta niet in jouw schoenen ,maar ik kan me goed voorstellen dat je terug wilt en je hem weer wilt hebben ,want het is een leven die je kent en je niet weet wat de toekomst gaat brengen zonder deze man.
Heb je gekeken wat er gaat gebeuren als je een man/vrouw treft die van je houd zonder dat er op je hart wordt geslagen????
Deze man zal tot aan zijn dood toe jou blijven verwijten dat jij een sloerie bent en zal echt niet kijken naar zijn aandeel in dit hele gebeuren.
En naar bed gaan met een ander as je singel bent daar is toch niets vreemds mee, jouw lichaam ,jouw leven,jouw gedachten, heeft hij niets mee te maken,jij bent je eigen baas.
dinsdag 19 januari 2010 om 08:23
En als hij het wel vreemd vindt dan kan dat ook. Dan kan zoiets een reden zijn om niet met elkaar door te gaan.
Maar dan grijp je jezelf dus bij je kladden en zeg je dat je je er niet overheen kunt zetten en niet samen verder wil.
Je blijft iemand niet straffen voor iets wat ze deed terwijl je geen relatie had samen.
Dat is gewoon tiranniek gedrag en alleen maar gericht op het 'breken' en onderwerpen van de ander.
Dus SamSam, hij trekt het niet, kan er niks mee, wil er niks mee, niks helpt en jij blijft je voor zijn voeten werpen en hem om vergiffenis smeken die je niet krijgt en áls je 'm krijgt is de vraag hoelang je 'm krijgt.
Het is een spiraal op weg naar nergens maar wel naar beneden waar jullie in zitten en íemand moet die doorbreken. Ik hoop dat jij dat bent.
Maar dan grijp je jezelf dus bij je kladden en zeg je dat je je er niet overheen kunt zetten en niet samen verder wil.
Je blijft iemand niet straffen voor iets wat ze deed terwijl je geen relatie had samen.
Dat is gewoon tiranniek gedrag en alleen maar gericht op het 'breken' en onderwerpen van de ander.
Dus SamSam, hij trekt het niet, kan er niks mee, wil er niks mee, niks helpt en jij blijft je voor zijn voeten werpen en hem om vergiffenis smeken die je niet krijgt en áls je 'm krijgt is de vraag hoelang je 'm krijgt.
Het is een spiraal op weg naar nergens maar wel naar beneden waar jullie in zitten en íemand moet die doorbreken. Ik hoop dat jij dat bent.
dinsdag 19 januari 2010 om 09:08
Ik denk niet dat het zo vreemd is dat hij er moeite mee heeft dat jij zo snel na jullie breuk met een ander gevruijd hebt. Ik zou het daar ook moeilijk mee hebben. Als je elkaar dan weer vindt, heb je daar toch wel vragen over. Ik zou me ook best snel ingeruild voelen in die situatie en ik vraag me oprecht af of ik nog wel weer wat met die ex zou kunnen beginnen... Nee, heeft niets te maken met dat ik vind dat hij 'van mij' is, ook na de breuk. rationeel zou ik het best kunnen 'begrijpen', namelijk: we waren uit elkaar. Maar gevoelsmatig zou ik er ook een nare smaak van hebben.
Wat me meer zorgen baart, is hoe jij er nu mee om gaat. Dat is ook niet de bedoeling. Dat je uitlegt aan hem metr welke reden je best snel met iemand gevreeën heb, vind ik wel normaal. Maar het is ook niet de bedoeling om voor hem te gaan kruipen. Je hebt het al aan hem uitgelegd: waarschijnlijk had je behoefte aan troost? Als hij er daarna dan nog eens op terug komt, snap ik wel. Maar het is nu wel zaak dat je rug recht gaat houden en aangeeft: Luister, ik ben er zelf ook niet persé trots op, maar het is gebeurd en ik wilde eerlijk tegen je zijn. We waren toen uit elkaar, dus ik heb je niet belazerd en ik ben er juist achter gekomen dat ik niet wil scharrelen, maar met jou verder wil. Als jij je er niet overheen kan zetten, respecteer ik dat. Maar ik ga niet de rest van mijn leven kruipen voor je, omdat ik gescharreld heb terwijl wij uit elkaar waren. Dat is niet redelijk. Kunnen we dit nu achter ons laten en ons bezig gaan houden met de toekomst? Nee? dan houdt het op. Ja? Laten we er wat moois van maken en elkaar het leven niet zuur gaan maken. En bovendien kijken waar het tussen ons is mis gegaan en oplossingen zoeken/ vinden.
Als hij blijft drammen hierover, weet jij dat het geen zin heeft om er achteraan te gaan. Wat gebeurt is, is gebeurt. het is belachelijk om je daar nog steeds schuldig over te voelen. En bovendien niet eerlijk: je hebt er toch zelf geen spijt van? Die fling was toch gewoon wat het was? Gezellig en lekker.
Ga je nu niet op hem richten en probeer afleiding te zoeken. berg desnoods je telefoon op (heb gehoord dat in de auto laten liggen ook erg goed helpt) of zet 'm uit, ga met vriendinnen weer es wat leuks doen, schrijf het van je af op dit forum of in je dagboek, pak een hobby op en ga naar buiten om regelmatig een frisse neus te halen. Je bent duidelijk geweest naar hem: niet gaan afwachten, verder gaan.
Wat me meer zorgen baart, is hoe jij er nu mee om gaat. Dat is ook niet de bedoeling. Dat je uitlegt aan hem metr welke reden je best snel met iemand gevreeën heb, vind ik wel normaal. Maar het is ook niet de bedoeling om voor hem te gaan kruipen. Je hebt het al aan hem uitgelegd: waarschijnlijk had je behoefte aan troost? Als hij er daarna dan nog eens op terug komt, snap ik wel. Maar het is nu wel zaak dat je rug recht gaat houden en aangeeft: Luister, ik ben er zelf ook niet persé trots op, maar het is gebeurd en ik wilde eerlijk tegen je zijn. We waren toen uit elkaar, dus ik heb je niet belazerd en ik ben er juist achter gekomen dat ik niet wil scharrelen, maar met jou verder wil. Als jij je er niet overheen kan zetten, respecteer ik dat. Maar ik ga niet de rest van mijn leven kruipen voor je, omdat ik gescharreld heb terwijl wij uit elkaar waren. Dat is niet redelijk. Kunnen we dit nu achter ons laten en ons bezig gaan houden met de toekomst? Nee? dan houdt het op. Ja? Laten we er wat moois van maken en elkaar het leven niet zuur gaan maken. En bovendien kijken waar het tussen ons is mis gegaan en oplossingen zoeken/ vinden.
Als hij blijft drammen hierover, weet jij dat het geen zin heeft om er achteraan te gaan. Wat gebeurt is, is gebeurt. het is belachelijk om je daar nog steeds schuldig over te voelen. En bovendien niet eerlijk: je hebt er toch zelf geen spijt van? Die fling was toch gewoon wat het was? Gezellig en lekker.
Ga je nu niet op hem richten en probeer afleiding te zoeken. berg desnoods je telefoon op (heb gehoord dat in de auto laten liggen ook erg goed helpt) of zet 'm uit, ga met vriendinnen weer es wat leuks doen, schrijf het van je af op dit forum of in je dagboek, pak een hobby op en ga naar buiten om regelmatig een frisse neus te halen. Je bent duidelijk geweest naar hem: niet gaan afwachten, verder gaan.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 19 januari 2010 om 10:17
Een nare smaak hebben is wel even wat anders dan wat deze jongen doet natuurlijk.
Die maakt de scharrel van SamSam en de bekentenis van die scharrel tot een soort strafwerktuig.
En dat martelen, het aantrekken en dan weer afstoten heeft niks met liefde uit te staan maar puur met macht.
Wie weet heeft hij het ook wel met iemand anders gedaan toen ze uit elkaar waren, dat vertelt het verhaal niet.
Maar hoe dan ook, zet je er overheen (hij dan), of niet en zo niet, dan houdt het op.
Die maakt de scharrel van SamSam en de bekentenis van die scharrel tot een soort strafwerktuig.
En dat martelen, het aantrekken en dan weer afstoten heeft niks met liefde uit te staan maar puur met macht.
Wie weet heeft hij het ook wel met iemand anders gedaan toen ze uit elkaar waren, dat vertelt het verhaal niet.
Maar hoe dan ook, zet je er overheen (hij dan), of niet en zo niet, dan houdt het op.
dinsdag 19 januari 2010 om 10:24
het zou mij niet verbazen als hij alle die tijd met iemand aan het scharrelen was/is terwijl hij zo arrogant op TO neerkijkt om zo zichzelf te bewijzen dat hij tenminste niet slechtte is.
maar ook ben vreselijk benieuwd of hij in all die tijd helemaal niks heeft gedaan wat hij bij TO wel zou afkeuren
maar ook ben vreselijk benieuwd of hij in all die tijd helemaal niks heeft gedaan wat hij bij TO wel zou afkeuren
dinsdag 19 januari 2010 om 11:17
Precies mijn gedachte Leo: hij ziet jou als zijn bezit en jij bent aan hem verslingerd.
Hij behandelt je als een handelingsonbekwaam kind, niet als een volwassen vrouw. Jij laat geen misbruik van je maken of je verleiden, je wou gewoon seks en dat heb je gehad.
En tot slot:
YOU WERE ON A BREAK!
Hij behandelt je als een handelingsonbekwaam kind, niet als een volwassen vrouw. Jij laat geen misbruik van je maken of je verleiden, je wou gewoon seks en dat heb je gehad.
En tot slot:
YOU WERE ON A BREAK!
Ga in therapie!
dinsdag 19 januari 2010 om 12:11
Vreselijk, ontzettend eens met Eleonora. Hij houdt je allemaal dingen voor die hij gedaan zou hebben en had kunnen doen als jij maar niet.... Dat is makkelijk te zeggen, want jij hebt wel. En nu maakt hij jou verantwoordelijk voor het niet verder voortzetten van de relatie, hij probeert hier geen of zo min mogelijk aandeel in te hebben. Het gaat om macht, om een stok hebben om iemand mee te slaan.
Als je al jaren samen bent heb je toch geen break nodig om je geestelijk voor te bereiden op de rest van je leven samen zijn? Als het goed is ben je blij met dat vooruitzicht en heb je geen twijfels. Van die redenering klopt dus ook niets.
SamSam, je geeft aan dat er meer bij jullie voorgevallen is in de relatie en dat hij je vaker erg gekwetst heeft, wil je daar misschien meer over vertellen, misschien lucht het op en maakt het dat je meer in evenwicht naar de hele relatie kunt kijken en naar wat jij wilt. Nu ben je daar waar hij je hebben wilt: jij hebt het gevoel gekregen dat het jouw schuld is dat jullie niet samen doorgaan. Maar wat is jouw gevoel over de hele relatie, over al die jaren, voordat dit ging spelen?
Als je al jaren samen bent heb je toch geen break nodig om je geestelijk voor te bereiden op de rest van je leven samen zijn? Als het goed is ben je blij met dat vooruitzicht en heb je geen twijfels. Van die redenering klopt dus ook niets.
SamSam, je geeft aan dat er meer bij jullie voorgevallen is in de relatie en dat hij je vaker erg gekwetst heeft, wil je daar misschien meer over vertellen, misschien lucht het op en maakt het dat je meer in evenwicht naar de hele relatie kunt kijken en naar wat jij wilt. Nu ben je daar waar hij je hebben wilt: jij hebt het gevoel gekregen dat het jouw schuld is dat jullie niet samen doorgaan. Maar wat is jouw gevoel over de hele relatie, over al die jaren, voordat dit ging spelen?
aikidoka wijzigde dit bericht op 19-01-2010 14:16
Reden: typefout en aanvulling
Reden: typefout en aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 19 januari 2010 om 12:19
SamSam, ik weet niet of je hier nog leest maar ik wil je vertellen dat de macht die op je uitgeoefend wordt vaak voorkomt. Denk niet dat je de enige bent en denk niet dat je de enige bent die tot wanhoop wordt gedreven door de houding die je ex aanneemt.
Mijn ex deed alles wat God verboden had en dat had ik maar te accepteren, hij vond dat ik er voorál niet te lang over door moest zaniken als hij me weer eens belazerde o.i.d.
Maar o wee toen ik hem bekende dat ik iemand anders had gehad toen wij, net als jij nu, on a break waren. We waren nota bene uit elkaar omdat híj verliefd werd op een ander en 'dat moest onderzoeken'. Maar dat IK ook een ander had gehad, dat ging er niet in.
We kwamen weer bij elkaar maar hij hield nooit op het me onder mijn neus te wrijven. Hij werd zelfs gewelddadig als we het er over hadden en ik was doodsbang voor hem maar wierp me keer op keer aan zijn voeten om me te vernederen en hem te smeken om me te vergeven.
Er viel niks te vergeven. Helemaal niks. We waren uit elkaar, klaar en ik kon doen wat ik wilde, net als hij, wat hij ook deed en wat hij tevens deed als we wél samen waren.
Dus ik ken het wat je doet en waar je doorheen gaat. Je radeloosheid en je verdriet, ik ken het echt. Je staat niet alleen, er zijn veel meer vrouwen die dit herkennen.
Mijn ex deed alles wat God verboden had en dat had ik maar te accepteren, hij vond dat ik er voorál niet te lang over door moest zaniken als hij me weer eens belazerde o.i.d.
Maar o wee toen ik hem bekende dat ik iemand anders had gehad toen wij, net als jij nu, on a break waren. We waren nota bene uit elkaar omdat híj verliefd werd op een ander en 'dat moest onderzoeken'. Maar dat IK ook een ander had gehad, dat ging er niet in.
We kwamen weer bij elkaar maar hij hield nooit op het me onder mijn neus te wrijven. Hij werd zelfs gewelddadig als we het er over hadden en ik was doodsbang voor hem maar wierp me keer op keer aan zijn voeten om me te vernederen en hem te smeken om me te vergeven.
Er viel niks te vergeven. Helemaal niks. We waren uit elkaar, klaar en ik kon doen wat ik wilde, net als hij, wat hij ook deed en wat hij tevens deed als we wél samen waren.
Dus ik ken het wat je doet en waar je doorheen gaat. Je radeloosheid en je verdriet, ik ken het echt. Je staat niet alleen, er zijn veel meer vrouwen die dit herkennen.
dinsdag 19 januari 2010 om 12:19
Waardeloos, hoe hij je behandelt. Maar.... zoals je zelf gelukkig ook ziet: je laat het toe, je laat toe dat hij je op deze manier volkomen in zijn macht heeft. Híj bepaalt hoe jij je voelt. Simpelweg omdat je een 'fout' hebt gemaakt in zijn ogen. En voor die fout zal hij je laten bloeden, tot in lengte van dagen. Hij zal je misschien een dag, een week, misschien zelfs wel een maand lang 'vergeven' wat je hebt gedaan, hoe je hem hiermee gekwetst en teleurgesteld hebt, maar vroeg of laat zul je dit steeds opnieuw weer voor je voeten krijgen.
Ik herken een beetje dit gedrag. Had zelf ook een dergelijk exemplaar en hij deed exact hetzelfde. Vandaar ook dat ik je echt met klem aanraad: káp hiermee! Voor hem is dit een dusdanig groot issue dat hij zich er nooit overheen zal kunnen/willen zetten. En daarmee graaft hij elke keer weer opnieuw zowel jouw als zijn eigen graf...
Echt meid, laat het gaan!
Ik herken een beetje dit gedrag. Had zelf ook een dergelijk exemplaar en hij deed exact hetzelfde. Vandaar ook dat ik je echt met klem aanraad: káp hiermee! Voor hem is dit een dusdanig groot issue dat hij zich er nooit overheen zal kunnen/willen zetten. En daarmee graaft hij elke keer weer opnieuw zowel jouw als zijn eigen graf...
Echt meid, laat het gaan!
