Erg veel hulp nodig

Sterkte Samsam, je kan het (zelf). Zit je in zwaar weer emotioneel of praten jullie met elkaar?

Arme jij SamSam.....



Dat het allemaal niet in één keer goed gaat en lukt zoals jij wil dat het lukt is logisch. Dat je een terugval hebt, is ook logisch.

Hou alleen in gedachten dat je pas overzichtelijkheid schept in je leven als je de verwarrende zaken overboord gooit.



In jouw leven is de relatie met je ex een rommeltje. Er zit wel een begin en zelfs een eind aan maar dat eind is nu misschien weer een begin, óf niet en wat het dan ook is, het is eigenlijk alleen maar negatief.



Probeer ook een beetje nuchter te zijn. Want wát mis je nou eigenlijk aan deze relatie? Wees eens heel eerlijk. Is het niet gewoon het bekende wat je mist? Nostalgie misschien, van hoe het kón zijn vroeger? Het is al lang geen vroeger meer lieverd, het is nu en nu met hem is helemaal niet leuk maar is een aaneenschakeling van frustraties, verdriet en ellende.



Je begint de lelijke woorden van hem over jou blijkbaar te geloven, jij denkt ook min over jou en ergens geef je hem dus gelijk in wat hij zegt. Je roept wel heel hard van niet maar intussen laat je hem toch maar mooi over je heen rossen met zijn oordelen en negatieve meningen over jou.



Om duidelijkheid te scheppen moet je onduidelijkheden uit je leven gooien en daar hoort hij ook bij.

Wég met die man.

Kom op vrouw, het is toch eigenlijk raar dat je nu verslaafd bent aan SMS-en met hem terwijl er toch niks leuks in die berichten staat? Wat denk je nu eigenlijk te bereiken door dat contact? Dat hij op een dag 'het licht' ziet, op zijn knieën gaat zitten, je smeekt hem te vergeven en dat het dan vanaf dat moment allemaal goed is? Je weet zelf ook wel dat dat niet zal gebeuren toch?



Hoe lang ga je dit nog volhouden? Zo leven? In de schuldmodus, met een man in je leven die je veracht? Denk je echt dat er een eind aan komt? Er komt een eind aan, als híj dat wil, dan pas. Daar ga je toch niet op zitten wachten?



Er is liefde, ook voor jou, maar niet van hem. Dat was er al niet meer en dat zal er ook niet meer komen.

Nogmaals, bevrijd jezelf. Je bent de enige die het kan. Niemand anders doet het voor je. Dit hou je niet lang vol hoor, zo leven. Grijp in meid en stop met deze man voordat je helemáál kapot gaat.

Lieve SamSam,



ik heb je verhaal gelzen en ik voel met je mee. Ik kan je geen beter advies geven dan de anderen al hebben gedaan. Probeer nu om jezelf centraal te stellen en uit deze gemoedstoestand te komen. Dat je nu vrijwilligerswerk gaat doen is al een stap in de goede richting. Blijf naar buiten gaan en met andere mensen in contact komen, daardoor voorkom je dat je te veel met je gevoel bezig bent.

Het is altijd kut wanneer je na zo'n lange tijd alleen komt te staan, je moet weer ervaren hoe het is om alleen te zijn en dat is niet makkelijk. Net als leren lopen, het begint met kruipen en daarna stapje voor stapje.

Ik blijf je verhaal volgen. Sterkte!



*Leo: wat geef jij toch altijd weer goede adviezen (anderen ook hoor), en dat wilde ik ook even zeggen

Dank je wel Driewieler, lief van je



SamSam, hoe is het nu?

Hebben jullie het weer goed gemaakt?

Of is er iets anders aan de hand dat je niet meer reageert?

quote:SamSamXXX schreef op 28 januari 2010 @ 15:15:

Hi,



Ik kon me er de afgelopen tijd niet toe zetten te reageren. Voelde me ellendig en intens verdrietig. Nog steeds eigenlijk. Ik lees je woorden eleonora en ik begrijp ze en ik snap het ook. Het IS een ongezonde situatie, maar kan ik (wij) die niet veranderen in een gezonde situatie? Maar waarom kan ik er niet mee stoppen? Waarom blijf ik zo obsessief bezig met hem. Ik vind de kracht niet om ermee te stoppen. Als ik dat tegen mezelf zeg raak ik in paniek, wordt ik hysterisch. Pffff wat een drama.



We hebben toch contact gehad de afgelopen week. Hij kwam ook een paar keer bij me langs. Wat doen we dan? Praten, Praten, ruzien, praten, praten en nog eens praten. We sturen elkaar smsjes vol verwijten, we sturen elkaar smsjes waarin we elkaar de liefde verklaren. Hij zegt hulp te willen om zijn woede en negatieve gevoelens te leren beheersen. Hij wil samen met mij in therapie. Vervolgens maakt hij geen enkele aanstalten waardoor ik weer boos wordt en hem verwijt geen moeite te willen doen. Gisteravond smste hij me dat ik een afspraak moet maken met een relatietherapeut. Ik hou toch hoop, heel dom misschien. Straks loopt het uit op een fiasco, misschien slaagt het wel. Zoveel twijfels en ik weet niet wat ik er nog mee aan moet.



Gatverdamme zeg, wat een situatie.



Wat rot dat je je zo naar voelt en dat het allemaal zo'n drama is.

Je kan wel stoppen, maar je wilt niet. Iets in jou is verslaafd aan dit geheel, aan het drama. Ik denk dat je van hem begrip wilt krijgen voor jouw kant van deze zaak en dat je daarom maar blijft praten en nu naar een relatietherapeut gaat. Nou, ik ken je ex niet, maar het type mens wel en uit jouw beschrijvingen komt hij niet over als iemand die begrip heeft voor een ander. Hij had geen begrip voor jouw wensen in de relatie (dingen samen doen), hij had geen begrip voor jouw depressie, jij moest het maar zelf gaan oplossen en doen, hij wilde er niets mee te maken hebben en nu heeft hij geen begrip voor jouw acties toen jullie relatie verbroken was. Ik kan me voorstellen dat je hoopt dat een therapeut hem dat begrip wel aangepraat krijgt, maar relatietherapie gaat over het algemeen niet over wie er gelijk heeft. En als je vriend al zo lang, jarenlang, totaal geen begrip toont, voor voor jou uiterste essentiele zaken (je relatie met hem en jouw geluk, jouw geestelijke welzijn etc) dan schat ik de kans dat hij nu het licht gaat zien op 0,0 in. Zelfs als de therapeut, zelfs als het hele land zegt dat jij volkomen in je recht stond (wat je ook deed), dan zal hij nog weglopen en het zo laten. Hij kan het namelijk niet, begrip voor jou als het voor hem moeilijk of confronterend is.



Je bent een zinloze weg aan het aflopen die leidt naar meer drama, een diepere depressie, lagere eigenwaarde en meer ellende. Stop daar mee.



Je praat al jaren met hem en het levert je helemaal niets op, behalve dat je het allemaal zelf moet doen en dat je van hem nog een paar trappen na krijgt. Stop daarmee,het is zo zonde. Stop de energie die je hebt in jezelf, flikker je telefoon weg en doe je pc het raam uit. Echt, je kunt het en ik geef je op een briefje dat je je beter gaat voelen. Niet meteen, maar uiteindelijk wel.



Je kunt echt stoppen, vind alsjeblieft die knop om op te zetten, want je richt jezelf nu te gronde en dat vind ik echt zonde. Volgens mij ben je een hartstikke leuke meid en verdien je het om je goed te voelen. Dus gooi dit destructieve deel eruit, alsjeblieft.

Eens met aikidoka,je verdient zoveel beter meid! Nee,het is niet makkelijk loslaten..maar niet onmogelijk! Las laatst;loslaten = een groot kado wat je aan jezelf geeft,het is de weg vrij maken voor jezelf om echt gelukkig te worden..vond ik echt mooi en kan het goed gebruiken in m'n eigen situatie.

Hoop dat jij er op den duur ook wat aan hebt....

quote:SamSamXXX schreef op 28 januari 2010 @ 22:37:

[...]





Bedankt voor je reactie en adviezen, je slaat de spijker ook echt op zijn kop. Ik moet nu erg huilen als ik dit zo lees omdat het de waarheid is. En die is keihard. Ik heb het gevoel dat er iemand dood is, dat ik de rest van mijn leven ga rouwen. En die verdomde angst, onzekerheid, frustratie, hysterie en paniek die ik voel. Ik kan er niet meer tegen.



Ik probeer mezelf er ook toe aan te zetten om niet meer zo dwangmatig aan hem en alles te denken. Maar hoe hard ik het ook probeer ik verval supersnel weer in mijn oude gewoonte. Ik voel me ellendig nu, heb een ongelofelijke knoop in mijn maag en ontzettende brok in mijn keel. Ik kan nergens meer om lachen. Ik zit zo diep in die negatieve gemoedstoestand. Ik weet ook dat er meer dan alleen dit met me aan de hand is. Ik ben zo moe in mijn hoofd nu, ik heb geen rust.



Ik wil mezelf niet dieper in de put praten maar ik loop al te lang rond met alleen maar negatieve, droevige en pijnlijke gedachten in mijn hoofd dat ik bijna begin te geloven dat de rest van mijn leven er zo uit zal zien. Ik weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst echt een hele week onbezorgd en happy was. Zo triest als je leven er zo donker uit ziet dat je dat niet eens meer weet.



Ooh Samsam, ik heb echt heel erg met je te doen. Voor jou schijnt er ook zon achter de wolken, echt waar. En ik ben ervan overtuigd dat die wolken sneller oplossen als je je op jezelf gaat concentreren en het contact met je ex verbreekt. Ja, je zult nog aan hem denken, maar als je geen nieuw contact opneemt zal dat gaan slijten, er zullen andere dingen, andere interesses voor in de plaats komen, die een stuk positiever en constructiever zijn.



Je klinkt behoorlijk depressief en hoewel dat ook bij liefdesverdriet hoort is het misschien wel meer dan alleen dat. Je hebt een verleden met depressies lees ik, heb je medicatie? Zo ja, wellicht moet je die tijdelijk verhogen en zo nee, misschien moet je dit (een poosje) gaan slikken, om te zorgen dat je niet wegzakt in die put en dat je energie krijgt om je leven weer op te bouwen.



Begrip van hem ga je niet krijgen, ik snap heel goed dat je dat wilt (heb ik ervaring mee, ik heb daar ook jaren mee geworsteld en dat na een korte relatie). Maar ook dat vwordt dragelijk en verdwijnt vervolgens. Tijd is heir goed voor en begrip van anderen of hulp van een therapeut kunnen ook heel zinvol zijn. Ik snap echt heel goed dat je het supergraag wilt, maar ik denk dat daarnaar streven echt een zinloze weg is. Hij kan het niet opbrengen.

Meis,goed dat je hulp hebt! Het gaat allemaal wel goed komen,al zal het zijn tijd nodig hebben.Je hebt iig het inzicht dat je wat aan de problemen moet doen waar je tegenaan loopt en das het begin! Heel veel sterkte,knuf van mij.