Psyche
alle pijlers
Erg veel hulp nodig
dinsdag 19 januari 2010 om 01:04
Warning!! Lang verhaal
Hi ladies,
Ik heb speciaal een account aangemaakt. Ik lees al een tijdje rond hier op het forum en er worden altijd goede adviezen gegeven.
Nou zit ik zelf met een voor mij groot probleem.
Na een langdurige relatie van zo'n 10 jaar met mijn ex waarin veel is voorgevallen beseften we allebei dat we nog erg veel van elkaar houden. Maar na maanden van praten (geen enkele keer intiem contact) zijn we geen stap verder. Emotioneel ga ik hier kapot aan omdat hij nog steeds degene is met wie ik verder wil gaan. Nadat onze relatie stuk ging (hier hadden we beiden schuld aan) had ik vrij kort daarna een fling. Ik vond de aandacht wel leuk en hij was enorm lief voor me.
Hij was hierdoor heel erg gekwetst en wilde niet meer met me praten tot eind november vorig jaar. Onze relatie ging uit in juli en begin augustus kwam de ander in beeld. Hij vond dat ik te snel met iemand anders intiem ben geweest na alle jaren met hem. Dit is onze grootste discussiepunt. Hij kan het niet verteren dat er iemand anders zo snel sex met mij gehad heeft. Al heeft deze fling niet lang geduurd. Ik heb hem daarin alle ruimte proberen te geven die hij nodig had om hier mee om te kunnen gaan. Elke keer werd ik tussen hoop en wanhoop geslingerd. Tot vanavond, we hadden weer een gesprek en ik wilde nou wel eens weten van hem of hij er ooit mee zou kunnen dealen. Zijn antwoord was duidelijk: Nee, want hij heeft geen enkele respect meer voor me. Maar toen hij wegging zei hij; ik moet even bedaren want ik ben vooral nog heel erg boos nu en ik spreek je over een paar dagen weer.
Nu zegt mijn verstand overduidelijk: Je wil ook niet met iemand zijn die geen respect voor je heeft. Mijn hart zegt: dit is mijn grote liefde en ik zou er wel alles aan willen doen om het goed te laten komen tussen ons.
Daarnaast heb ik nog een probleem waar ik me heel erg voor schaam. Ik kan zo wanhopig raken van de situatie dat ik dan met hem wil praten. Hij wil niet praten en wat doe ik dan met mijn stomme kop. Ik bel hem net zolang tot hij opneemt. Meanless to say dat hij dan uit z;n vel springt van woede en er van praten niks terecht komt. Ik haat mezelf hierom en zou nu echt de knoop door willen hakken dat ik het niet meer toelaat dat er gejojod (schrijf je dat zo?) wordt met mijn gevoel. Ik wil namelijk te graag. Hij weet dit en het ene moment geeft hij me hoop en het andere moment is alle hoop weer weg door dingen die hij zegt.
So ladies please please help me een handje om geen contact meer met hem op te nemen en mezelf niet meer tussen hoop en wanhoop te laten slingeren. Ik stel me nu ook echt op als wanhopig vrouwtje en besef ook echt dat dit een verschrikkelijke turn-off is voor hem.
Hi ladies,
Ik heb speciaal een account aangemaakt. Ik lees al een tijdje rond hier op het forum en er worden altijd goede adviezen gegeven.
Nou zit ik zelf met een voor mij groot probleem.
Na een langdurige relatie van zo'n 10 jaar met mijn ex waarin veel is voorgevallen beseften we allebei dat we nog erg veel van elkaar houden. Maar na maanden van praten (geen enkele keer intiem contact) zijn we geen stap verder. Emotioneel ga ik hier kapot aan omdat hij nog steeds degene is met wie ik verder wil gaan. Nadat onze relatie stuk ging (hier hadden we beiden schuld aan) had ik vrij kort daarna een fling. Ik vond de aandacht wel leuk en hij was enorm lief voor me.
Hij was hierdoor heel erg gekwetst en wilde niet meer met me praten tot eind november vorig jaar. Onze relatie ging uit in juli en begin augustus kwam de ander in beeld. Hij vond dat ik te snel met iemand anders intiem ben geweest na alle jaren met hem. Dit is onze grootste discussiepunt. Hij kan het niet verteren dat er iemand anders zo snel sex met mij gehad heeft. Al heeft deze fling niet lang geduurd. Ik heb hem daarin alle ruimte proberen te geven die hij nodig had om hier mee om te kunnen gaan. Elke keer werd ik tussen hoop en wanhoop geslingerd. Tot vanavond, we hadden weer een gesprek en ik wilde nou wel eens weten van hem of hij er ooit mee zou kunnen dealen. Zijn antwoord was duidelijk: Nee, want hij heeft geen enkele respect meer voor me. Maar toen hij wegging zei hij; ik moet even bedaren want ik ben vooral nog heel erg boos nu en ik spreek je over een paar dagen weer.
Nu zegt mijn verstand overduidelijk: Je wil ook niet met iemand zijn die geen respect voor je heeft. Mijn hart zegt: dit is mijn grote liefde en ik zou er wel alles aan willen doen om het goed te laten komen tussen ons.
Daarnaast heb ik nog een probleem waar ik me heel erg voor schaam. Ik kan zo wanhopig raken van de situatie dat ik dan met hem wil praten. Hij wil niet praten en wat doe ik dan met mijn stomme kop. Ik bel hem net zolang tot hij opneemt. Meanless to say dat hij dan uit z;n vel springt van woede en er van praten niks terecht komt. Ik haat mezelf hierom en zou nu echt de knoop door willen hakken dat ik het niet meer toelaat dat er gejojod (schrijf je dat zo?) wordt met mijn gevoel. Ik wil namelijk te graag. Hij weet dit en het ene moment geeft hij me hoop en het andere moment is alle hoop weer weg door dingen die hij zegt.
So ladies please please help me een handje om geen contact meer met hem op te nemen en mezelf niet meer tussen hoop en wanhoop te laten slingeren. Ik stel me nu ook echt op als wanhopig vrouwtje en besef ook echt dat dit een verschrikkelijke turn-off is voor hem.
dinsdag 19 januari 2010 om 12:27
En: voel je vooral niet schuldig. Hij doet niets liever dan de zielige, gekwetste piet uithangen die toch o zulke goeie intenties had, hij wilde je nota bene ten huwelijk vragen. Maar wat jíj nu hebt gedaan... dat doet hem zóveel pijn, hij weet het gewoon niet meer, want ja, hij houdt wel heel veel van je, maar ja.. hij weet niet of hij er wel mee kan leven dat jij met een ander geslapen hebt.
HOU-TOCH-OP!!!!! Je hebt níets verkeerd gedaan!! Jullie waren officieel uit elkaar en jij hebt in die periode met een ander geslapen. Oke, niet leuk misschien voor hem (ik vraag me af wat er meer gekwetst is bij hem: zijn ego, of echt zijn liefde voor jou...?), maar als hij daadwerkelijk zoveel van je houdt, slikt hij even heel diep, vraagt hij zich eens af waaróm jullie ook alweer uit elkaar waren (oh ja.. het ging eigenlijk ook niet zo lekker, he?) en zet hij er vervolgens een streep onder en gaat met je werken aan een nieuwe start samen.
Maar wat hij doet: hij gaat de gekwetste, teleurgestelde man uithangen die het toch o zo zwaar heeft, die toch echt niet meer weet of hij hier wel mee kan leven..
Ga toch weg, man! Nou, dan maar niet! Als ik je postings zo lees is hij ook niet al te lief en gezellig voor jou geweest, dus... móven met die hap!
(ik snap dat ik makkelijk praten heb, maar ik herken zo goed in welk web je nu gevangen zit. Hij zal je dit keer op keer voor de voeten gooien en jij zult altijd weer het boetekleed aan moeten trekken voor hem. Doe jezelf dit niet aan. Je hebt niets om je voor te schamen!!)
HOU-TOCH-OP!!!!! Je hebt níets verkeerd gedaan!! Jullie waren officieel uit elkaar en jij hebt in die periode met een ander geslapen. Oke, niet leuk misschien voor hem (ik vraag me af wat er meer gekwetst is bij hem: zijn ego, of echt zijn liefde voor jou...?), maar als hij daadwerkelijk zoveel van je houdt, slikt hij even heel diep, vraagt hij zich eens af waaróm jullie ook alweer uit elkaar waren (oh ja.. het ging eigenlijk ook niet zo lekker, he?) en zet hij er vervolgens een streep onder en gaat met je werken aan een nieuwe start samen.
Maar wat hij doet: hij gaat de gekwetste, teleurgestelde man uithangen die het toch o zo zwaar heeft, die toch echt niet meer weet of hij hier wel mee kan leven..
Ga toch weg, man! Nou, dan maar niet! Als ik je postings zo lees is hij ook niet al te lief en gezellig voor jou geweest, dus... móven met die hap!
(ik snap dat ik makkelijk praten heb, maar ik herken zo goed in welk web je nu gevangen zit. Hij zal je dit keer op keer voor de voeten gooien en jij zult altijd weer het boetekleed aan moeten trekken voor hem. Doe jezelf dit niet aan. Je hebt niets om je voor te schamen!!)
dinsdag 19 januari 2010 om 15:55
Bedankt voor jullie reacties dames.
Ik heb hem vandaag toch weer gebeld om er over te praten. Helaas haalde dit niet veel uit. Hij zegt dat ik hem heb gebroken en dat IK de relatie kapot heb gemaakt. Hij neemt inderdaad zelf geen enkele aandeel in alles.
Onze relatie was over het algemeen leuk en goed. Tot de laatste jaren, hij kwam afspraken met mij niet na. Beloofde me dingen en vervolgens moest ik weer gaan 'zeuren' dat hij zijn beloftes aan mij niet na kwam (etentjes, vakantie, leuke dingen die je als stelletje met elkaar doet). Zijn excuus was hiervoor dat we het financieel niet breed hadden en dat ik wat meer geduld moest hebben. Maar mijn mening is, waar een wil is is een weg. Ik zette hem niet onder druk of iets dergelijks. Ik deed juist voorstellen waarmee we toch nog wat quality time als stel konden hebben. In mijn ogen erg belangrijk. Ik raakte op een gegeven moment door verschillende oorzaken in een depressie.Dit kon hij niet aan, ruzies etc. Ik vond dat hij niet voor me klaar stond. Goed, dat ging van kwaad tot erger. Voelde me enorm in de steek gelaten. En toen vond hij dat ik maar een tijdje op mezelf moest zijn en moest kijken waar bepaalde problemen tussen ons door kwamen en wat nou de ware aanleiding voor mijn depressie was. Verschrikkelijk vond ik dit, temeer omdat er geen termijn aan gesteld werd. Hij had rust nodig en dat gaf ik hem niet. De tijd dat ik op mezelf was zag ik hem nauwelijks en als we afspraken maakten kwam hij ze niet na of kwam hij veel te laat opdagen. Ik voelde me steeds meer en meer nietszeggend en onbelangrijk. Ik had het gevoel dat ik in mijn eentje aan het vechten was.
Uiteindelijk werd het dus een break up. En de rest van het verhaal kennen jullie. Ik ben momenteel moe en uitgeput. De pijn die ik voel is overweldigend. Vooral omdat er geen enkele erkenning is van mijn pijn. Hij ziet zijn eigen aandeel in wat er allemaal gebeurd is niet.
Hij zegt dat hij niemand is tegengekomen voor wie hij zich open kan stellen. Dat er geen scharrels zijn geweest want zo snel onder de indruk van een vrouw is hij niet. En nu al helemaal niet want door mij haat hij vrouwen nu.
Oh god, nu ik alles zo typ zie ik zelf ook wel dat het een verloren zaak is en zie ik ook wel dat de verhoudingen enorm scheef zitten. Maar ik vind het zo verdomd moeilijk om niet op te geven. Sommige momenten zou ik hem wel eens flink de waarheid willen zeggen en dat hij enorm blij mag zijn dat ik nog zoveel geduld met hem heb en dat ik als een hondje achter hem aanloop.
Het is inderdaad een verslaving, ik moet hier van af. Ik moet de knoop doorhakken.
Ik heb hem vandaag toch weer gebeld om er over te praten. Helaas haalde dit niet veel uit. Hij zegt dat ik hem heb gebroken en dat IK de relatie kapot heb gemaakt. Hij neemt inderdaad zelf geen enkele aandeel in alles.
Onze relatie was over het algemeen leuk en goed. Tot de laatste jaren, hij kwam afspraken met mij niet na. Beloofde me dingen en vervolgens moest ik weer gaan 'zeuren' dat hij zijn beloftes aan mij niet na kwam (etentjes, vakantie, leuke dingen die je als stelletje met elkaar doet). Zijn excuus was hiervoor dat we het financieel niet breed hadden en dat ik wat meer geduld moest hebben. Maar mijn mening is, waar een wil is is een weg. Ik zette hem niet onder druk of iets dergelijks. Ik deed juist voorstellen waarmee we toch nog wat quality time als stel konden hebben. In mijn ogen erg belangrijk. Ik raakte op een gegeven moment door verschillende oorzaken in een depressie.Dit kon hij niet aan, ruzies etc. Ik vond dat hij niet voor me klaar stond. Goed, dat ging van kwaad tot erger. Voelde me enorm in de steek gelaten. En toen vond hij dat ik maar een tijdje op mezelf moest zijn en moest kijken waar bepaalde problemen tussen ons door kwamen en wat nou de ware aanleiding voor mijn depressie was. Verschrikkelijk vond ik dit, temeer omdat er geen termijn aan gesteld werd. Hij had rust nodig en dat gaf ik hem niet. De tijd dat ik op mezelf was zag ik hem nauwelijks en als we afspraken maakten kwam hij ze niet na of kwam hij veel te laat opdagen. Ik voelde me steeds meer en meer nietszeggend en onbelangrijk. Ik had het gevoel dat ik in mijn eentje aan het vechten was.
Uiteindelijk werd het dus een break up. En de rest van het verhaal kennen jullie. Ik ben momenteel moe en uitgeput. De pijn die ik voel is overweldigend. Vooral omdat er geen enkele erkenning is van mijn pijn. Hij ziet zijn eigen aandeel in wat er allemaal gebeurd is niet.
Hij zegt dat hij niemand is tegengekomen voor wie hij zich open kan stellen. Dat er geen scharrels zijn geweest want zo snel onder de indruk van een vrouw is hij niet. En nu al helemaal niet want door mij haat hij vrouwen nu.
Oh god, nu ik alles zo typ zie ik zelf ook wel dat het een verloren zaak is en zie ik ook wel dat de verhoudingen enorm scheef zitten. Maar ik vind het zo verdomd moeilijk om niet op te geven. Sommige momenten zou ik hem wel eens flink de waarheid willen zeggen en dat hij enorm blij mag zijn dat ik nog zoveel geduld met hem heb en dat ik als een hondje achter hem aanloop.
Het is inderdaad een verslaving, ik moet hier van af. Ik moet de knoop doorhakken.
dinsdag 19 januari 2010 om 16:01
quote:yayaatje schreef op 19 januari 2010 @ 12:27:
En: voel je vooral niet schuldig. Hij doet niets liever dan de zielige, gekwetste piet uithangen die toch o zulke goeie intenties had, hij wilde je nota bene ten huwelijk vragen. Maar wat jíj nu hebt gedaan... dat doet hem zóveel pijn, hij weet het gewoon niet meer, want ja, hij houdt wel heel veel van je, maar ja.. hij weet niet of hij er wel mee kan leven dat jij met een ander geslapen hebt.
HOU-TOCH-OP!!!!! Je hebt níets verkeerd gedaan!! Jullie waren officieel uit elkaar en jij hebt in die periode met een ander geslapen. Oke, niet leuk misschien voor hem (ik vraag me af wat er meer gekwetst is bij hem: zijn ego, of echt zijn liefde voor jou...?), maar als hij daadwerkelijk zoveel van je houdt, slikt hij even heel diep, vraagt hij zich eens af waaróm jullie ook alweer uit elkaar waren (oh ja.. het ging eigenlijk ook niet zo lekker, he?) en zet hij er vervolgens een streep onder en gaat met je werken aan een nieuwe start samen.
Maar wat hij doet: hij gaat de gekwetste, teleurgestelde man uithangen die het toch o zo zwaar heeft, die toch echt niet meer weet of hij hier wel mee kan leven..
Ga toch weg, man! Nou, dan maar niet! Als ik je postings zo lees is hij ook niet al te lief en gezellig voor jou geweest, dus... móven met die hap!
(ik snap dat ik makkelijk praten heb, maar ik herken zo goed in welk web je nu gevangen zit. Hij zal je dit keer op keer voor de voeten gooien en jij zult altijd weer het boetekleed aan moeten trekken voor hem. Doe jezelf dit niet aan. Je hebt niets om je voor te schamen!!)
Thanks voor je post. Ik heb dit hem al meerdere malen duidelijk proberen te maken. Dat we moeten werken aan een nieuwe start en niet in het verleden moeten blijven hangen want we kunnen daar beiden niks maar dan ook niks aan veranderen.
Ik haat mezelf ook echt nu omdat ik me in die hoek heb laten manouvreren door. Ik heb dit allemaal zelf toegelaten. Het spelen met mijn gevoelens dat laat ik zelf allemaal toe. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het nodige werk te verrichten heb wat betreft mijn eigenwaarde en zelfrespect. Ik weet alleen niet waar ik moet beginnen, ik heb het gevoel dat ik in een zwart gat ben gevallen en alleen maar kan denken aan hem. Ben alleen maar bezig met hem, slaap slecht, eet slecht. En ik wil dit niet meer voelen.
En: voel je vooral niet schuldig. Hij doet niets liever dan de zielige, gekwetste piet uithangen die toch o zulke goeie intenties had, hij wilde je nota bene ten huwelijk vragen. Maar wat jíj nu hebt gedaan... dat doet hem zóveel pijn, hij weet het gewoon niet meer, want ja, hij houdt wel heel veel van je, maar ja.. hij weet niet of hij er wel mee kan leven dat jij met een ander geslapen hebt.
HOU-TOCH-OP!!!!! Je hebt níets verkeerd gedaan!! Jullie waren officieel uit elkaar en jij hebt in die periode met een ander geslapen. Oke, niet leuk misschien voor hem (ik vraag me af wat er meer gekwetst is bij hem: zijn ego, of echt zijn liefde voor jou...?), maar als hij daadwerkelijk zoveel van je houdt, slikt hij even heel diep, vraagt hij zich eens af waaróm jullie ook alweer uit elkaar waren (oh ja.. het ging eigenlijk ook niet zo lekker, he?) en zet hij er vervolgens een streep onder en gaat met je werken aan een nieuwe start samen.
Maar wat hij doet: hij gaat de gekwetste, teleurgestelde man uithangen die het toch o zo zwaar heeft, die toch echt niet meer weet of hij hier wel mee kan leven..
Ga toch weg, man! Nou, dan maar niet! Als ik je postings zo lees is hij ook niet al te lief en gezellig voor jou geweest, dus... móven met die hap!
(ik snap dat ik makkelijk praten heb, maar ik herken zo goed in welk web je nu gevangen zit. Hij zal je dit keer op keer voor de voeten gooien en jij zult altijd weer het boetekleed aan moeten trekken voor hem. Doe jezelf dit niet aan. Je hebt niets om je voor te schamen!!)
Thanks voor je post. Ik heb dit hem al meerdere malen duidelijk proberen te maken. Dat we moeten werken aan een nieuwe start en niet in het verleden moeten blijven hangen want we kunnen daar beiden niks maar dan ook niks aan veranderen.
Ik haat mezelf ook echt nu omdat ik me in die hoek heb laten manouvreren door. Ik heb dit allemaal zelf toegelaten. Het spelen met mijn gevoelens dat laat ik zelf allemaal toe. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het nodige werk te verrichten heb wat betreft mijn eigenwaarde en zelfrespect. Ik weet alleen niet waar ik moet beginnen, ik heb het gevoel dat ik in een zwart gat ben gevallen en alleen maar kan denken aan hem. Ben alleen maar bezig met hem, slaap slecht, eet slecht. En ik wil dit niet meer voelen.
dinsdag 19 januari 2010 om 16:05
quote:eleonora schreef op 19 januari 2010 @ 04:26:
Hij heeft je precies waar hij je hebben wil; op je knieën, je vastklampend aan zijn been, smekend of hij je alsjeblieft wil vergeven. Een heerlijke en comfortabele positie die hij fijn lang uitmelkt al en jij weet ook al van geen ophouden, je ondergaat zijn 'straf' in ieder geval gewillig.
Maar goed lieverd, geef het dus op. Als hij het niet doet, doe jij het dan. Dit wordt niks meer. Jullie zijn verslaafd aan elkaar maar halen het slechtste in elkaar naar boven. Jij wordt hysterisch van hem, hij wil jou een sloerie vinden en dat had hij ook gevonden als je 8 maanden met seks gewacht had. Je bent zijn eigendom en er mag gewoon niemand aan je komen, behalve hij. Hij wíl je helemaal niet vergeven, hij wil je dit tot in lengte van dagen in kunnen blijven wrijven.
Je hebt helemaal gelijk. Als ik dit tegen hem zeg weerlegt hij dit natuurlijk. Want zo zit het dan weer niet. Zijn woorden: "Denk je dat ik hier van geniet, denk je dat ik ook niet zou willen dat ik alles gewoon kon vergeten"
Hij heeft je precies waar hij je hebben wil; op je knieën, je vastklampend aan zijn been, smekend of hij je alsjeblieft wil vergeven. Een heerlijke en comfortabele positie die hij fijn lang uitmelkt al en jij weet ook al van geen ophouden, je ondergaat zijn 'straf' in ieder geval gewillig.
Maar goed lieverd, geef het dus op. Als hij het niet doet, doe jij het dan. Dit wordt niks meer. Jullie zijn verslaafd aan elkaar maar halen het slechtste in elkaar naar boven. Jij wordt hysterisch van hem, hij wil jou een sloerie vinden en dat had hij ook gevonden als je 8 maanden met seks gewacht had. Je bent zijn eigendom en er mag gewoon niemand aan je komen, behalve hij. Hij wíl je helemaal niet vergeven, hij wil je dit tot in lengte van dagen in kunnen blijven wrijven.
Je hebt helemaal gelijk. Als ik dit tegen hem zeg weerlegt hij dit natuurlijk. Want zo zit het dan weer niet. Zijn woorden: "Denk je dat ik hier van geniet, denk je dat ik ook niet zou willen dat ik alles gewoon kon vergeten"
dinsdag 19 januari 2010 om 16:09
Nu ik je laatste post heb gelezen, Sam Sam, zou ik zeggen: vooral je laatste zin. Dit is echt niet ok hoor. Een nare smaak aan iets overhouden is wat anders dan hoe hij ermee omgaat.
Deze meneer denkt vooral aan zichzelf. Hij is gewoon niet eerlijk,. Heb vooral niet de illusie dat hij het licht ooit gaat zien. De break-up was niet voor niets en in dit geval definitief. Ja, natuurlijk ga je elkaar missen na een tijdje, maar er moet ook structureel en constructief iets veranderd zijn qua inzichten om het te laten slagen. En dan nog kost dat veel energie en moeite. Maar beiden moeten dat inzien en beiden moeten daarvoor hun steentje willen bijdragen.
Zoals je het nu schrijft, is er voor jou niets positiefs veranderd. Het is duidelijk dat ook jij geen toekomst meer ziet voor jullie samen en dat je dit keer echt alleen - met of zonder scharrels - verder gaat met je leven. Sterkte!
Deze meneer denkt vooral aan zichzelf. Hij is gewoon niet eerlijk,. Heb vooral niet de illusie dat hij het licht ooit gaat zien. De break-up was niet voor niets en in dit geval definitief. Ja, natuurlijk ga je elkaar missen na een tijdje, maar er moet ook structureel en constructief iets veranderd zijn qua inzichten om het te laten slagen. En dan nog kost dat veel energie en moeite. Maar beiden moeten dat inzien en beiden moeten daarvoor hun steentje willen bijdragen.
Zoals je het nu schrijft, is er voor jou niets positiefs veranderd. Het is duidelijk dat ook jij geen toekomst meer ziet voor jullie samen en dat je dit keer echt alleen - met of zonder scharrels - verder gaat met je leven. Sterkte!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 19 januari 2010 om 16:12
Het is inderdaad een verloren zaak.
Ik heb ook een tijdje , misschien toch wel meer dan een jaar!, als een hondje achter mn ex aangelopen. Ik hoopte dat alles weer goed zou komen en dat we het weer net zo leuk zouden hebben als vroeger. Maar hij bleef me verwijten dat ik teveel zeurde etc. terwijl ik dat alleen deed omdat ik wou dat alles beter zou gaan. Naja moeilijk uitteleggen. Maar dit gaat ook niet om mij, maar om jou.
Je zult toch die knoop moeten doorhakken. Dat is het beste.
Mijn ex bleef me ook valse hoop geven. dan was hij superaardig maar een dag later ook weer heel afstandelijk.
Ik heb nog steeds moeite ermee dat het uit is, als we samen waren dan hadden we het heel leuk. Maar je kunt hem niet dwingen om bij je te zijn. Dus het beste is om gewoon helemaal geen contact meer te hebben. Ook al voel je je heel eenzaam, zoek afleiding en steun bij anderen.
Als jullie echt veel van elkaar houden, dan zullen jullie misschien uiteindelijk wel weer bij elkaar komen.
Ik heb ook een tijdje , misschien toch wel meer dan een jaar!, als een hondje achter mn ex aangelopen. Ik hoopte dat alles weer goed zou komen en dat we het weer net zo leuk zouden hebben als vroeger. Maar hij bleef me verwijten dat ik teveel zeurde etc. terwijl ik dat alleen deed omdat ik wou dat alles beter zou gaan. Naja moeilijk uitteleggen. Maar dit gaat ook niet om mij, maar om jou.
Je zult toch die knoop moeten doorhakken. Dat is het beste.
Mijn ex bleef me ook valse hoop geven. dan was hij superaardig maar een dag later ook weer heel afstandelijk.
Ik heb nog steeds moeite ermee dat het uit is, als we samen waren dan hadden we het heel leuk. Maar je kunt hem niet dwingen om bij je te zijn. Dus het beste is om gewoon helemaal geen contact meer te hebben. Ook al voel je je heel eenzaam, zoek afleiding en steun bij anderen.
Als jullie echt veel van elkaar houden, dan zullen jullie misschien uiteindelijk wel weer bij elkaar komen.
dinsdag 19 januari 2010 om 16:17
quote:Dreamglasses schreef op 19 januari 2010 @ 09:08:
Ik denk niet dat het zo vreemd is dat hij er moeite mee heeft dat jij zo snel na jullie breuk met een ander gevruijd hebt. Ik zou het daar ook moeilijk mee hebben. Als je elkaar dan weer vindt, heb je daar toch wel vragen over. Ik zou me ook best snel ingeruild voelen in die situatie en ik vraag me oprecht af of ik nog wel weer wat met die ex zou kunnen beginnen... Nee, heeft niets te maken met dat ik vind dat hij 'van mij' is, ook na de breuk. rationeel zou ik het best kunnen 'begrijpen', namelijk: we waren uit elkaar. Maar gevoelsmatig zou ik er ook een nare smaak van hebben.
Wat me meer zorgen baart, is hoe jij er nu mee om gaat. Dat is ook niet de bedoeling. Dat je uitlegt aan hem metr welke reden je best snel met iemand gevreeën heb, vind ik wel normaal. Maar het is ook niet de bedoeling om voor hem te gaan kruipen. Je hebt het al aan hem uitgelegd: waarschijnlijk had je behoefte aan troost? Als hij er daarna dan nog eens op terug komt, snap ik wel. Maar het is nu wel zaak dat je rug recht gaat houden en aangeeft: Luister, ik ben er zelf ook niet persé trots op, maar het is gebeurd en ik wilde eerlijk tegen je zijn. We waren toen uit elkaar, dus ik heb je niet belazerd en ik ben er juist achter gekomen dat ik niet wil scharrelen, maar met jou verder wil. Als jij je er niet overheen kan zetten, respecteer ik dat. Maar ik ga niet de rest van mijn leven kruipen voor je, omdat ik gescharreld heb terwijl wij uit elkaar waren. Dat is niet redelijk. Kunnen we dit nu achter ons laten en ons bezig gaan houden met de toekomst? Nee? dan houdt het op. Ja? Laten we er wat moois van maken en elkaar het leven niet zuur gaan maken. En bovendien kijken waar het tussen ons is mis gegaan en oplossingen zoeken/ vinden.
Als hij blijft drammen hierover, weet jij dat het geen zin heeft om er achteraan te gaan. Wat gebeurt is, is gebeurt. het is belachelijk om je daar nog steeds schuldig over te voelen. En bovendien niet eerlijk: je hebt er toch zelf geen spijt van? Die fling was toch gewoon wat het was? Gezellig en lekker.
Ga je nu niet op hem richten en probeer afleiding te zoeken. berg desnoods je telefoon op (heb gehoord dat in de auto laten liggen ook erg goed helpt) of zet 'm uit, ga met vriendinnen weer es wat leuks doen, schrijf het van je af op dit forum of in je dagboek, pak een hobby op en ga naar buiten om regelmatig een frisse neus te halen. Je bent duidelijk geweest naar hem: niet gaan afwachten, verder gaan.
Thanks DG voor je post.
Ik snap ook wel dat het gevoelsmatig een nare bijsmaak kan geven. Misschien dat ik daarom teveel geduld met hem heb gehad op dit gebied. Ik vond het verschrikkelijk dat ik hem pijn had gedaan. En ik gaf mezelf ook echt de schuld van alles. Hij laat me echt geloven dat IK de boosdoener ben. Ik had inderdaad behoefte aan troost, afleiding en genegenheid. Maar hier heeft hij absoluut geen enkele begrip voor. Hij kan er voor zichzelf met zijn volle verstand niet bij dat je zo snel met iemand het bed induikt. Al goed. Het maakt niet uit wat ik zeg of doe,elke keer als we een gesprek hebben dan komen we op dit onderwerp uit. Begint alles weer opnieuw. Daarbij worden ook kwetsende dingen gezegd zoals het geen respect meer hebben etc
Ik probeer afleiding te zoeken. Helaas heb ik het financieel niet erg breed. Veel geld voor leuke uitstapjes is er niet. Daarnaast ben ik op een punt in mijn leven gekomen dat werkelijk alles tegenzit. Geen baan (weet ook echt niet wat ik leuk vind of wil gaan doen) Zit wat dat betreft in een echte crisis. Geen eigen woning, onderhuur, klein huisje. Geen goede band met mijn familie. Ik heb een stel leuke vriendinnen maar ik wil ook niet weer elke keer lopen klagen over hoe vastgelopen mijn leven nu wel niet is. Daarnaast heb ik last van depressies waarmee de ellende helemaal compleet is.
Vandaar ook mijn topic, zodat ik alles lekker van me af kan schrijven zodra het weer te zwaar wordt.
Ik denk niet dat het zo vreemd is dat hij er moeite mee heeft dat jij zo snel na jullie breuk met een ander gevruijd hebt. Ik zou het daar ook moeilijk mee hebben. Als je elkaar dan weer vindt, heb je daar toch wel vragen over. Ik zou me ook best snel ingeruild voelen in die situatie en ik vraag me oprecht af of ik nog wel weer wat met die ex zou kunnen beginnen... Nee, heeft niets te maken met dat ik vind dat hij 'van mij' is, ook na de breuk. rationeel zou ik het best kunnen 'begrijpen', namelijk: we waren uit elkaar. Maar gevoelsmatig zou ik er ook een nare smaak van hebben.
Wat me meer zorgen baart, is hoe jij er nu mee om gaat. Dat is ook niet de bedoeling. Dat je uitlegt aan hem metr welke reden je best snel met iemand gevreeën heb, vind ik wel normaal. Maar het is ook niet de bedoeling om voor hem te gaan kruipen. Je hebt het al aan hem uitgelegd: waarschijnlijk had je behoefte aan troost? Als hij er daarna dan nog eens op terug komt, snap ik wel. Maar het is nu wel zaak dat je rug recht gaat houden en aangeeft: Luister, ik ben er zelf ook niet persé trots op, maar het is gebeurd en ik wilde eerlijk tegen je zijn. We waren toen uit elkaar, dus ik heb je niet belazerd en ik ben er juist achter gekomen dat ik niet wil scharrelen, maar met jou verder wil. Als jij je er niet overheen kan zetten, respecteer ik dat. Maar ik ga niet de rest van mijn leven kruipen voor je, omdat ik gescharreld heb terwijl wij uit elkaar waren. Dat is niet redelijk. Kunnen we dit nu achter ons laten en ons bezig gaan houden met de toekomst? Nee? dan houdt het op. Ja? Laten we er wat moois van maken en elkaar het leven niet zuur gaan maken. En bovendien kijken waar het tussen ons is mis gegaan en oplossingen zoeken/ vinden.
Als hij blijft drammen hierover, weet jij dat het geen zin heeft om er achteraan te gaan. Wat gebeurt is, is gebeurt. het is belachelijk om je daar nog steeds schuldig over te voelen. En bovendien niet eerlijk: je hebt er toch zelf geen spijt van? Die fling was toch gewoon wat het was? Gezellig en lekker.
Ga je nu niet op hem richten en probeer afleiding te zoeken. berg desnoods je telefoon op (heb gehoord dat in de auto laten liggen ook erg goed helpt) of zet 'm uit, ga met vriendinnen weer es wat leuks doen, schrijf het van je af op dit forum of in je dagboek, pak een hobby op en ga naar buiten om regelmatig een frisse neus te halen. Je bent duidelijk geweest naar hem: niet gaan afwachten, verder gaan.
Thanks DG voor je post.
Ik snap ook wel dat het gevoelsmatig een nare bijsmaak kan geven. Misschien dat ik daarom teveel geduld met hem heb gehad op dit gebied. Ik vond het verschrikkelijk dat ik hem pijn had gedaan. En ik gaf mezelf ook echt de schuld van alles. Hij laat me echt geloven dat IK de boosdoener ben. Ik had inderdaad behoefte aan troost, afleiding en genegenheid. Maar hier heeft hij absoluut geen enkele begrip voor. Hij kan er voor zichzelf met zijn volle verstand niet bij dat je zo snel met iemand het bed induikt. Al goed. Het maakt niet uit wat ik zeg of doe,elke keer als we een gesprek hebben dan komen we op dit onderwerp uit. Begint alles weer opnieuw. Daarbij worden ook kwetsende dingen gezegd zoals het geen respect meer hebben etc
Ik probeer afleiding te zoeken. Helaas heb ik het financieel niet erg breed. Veel geld voor leuke uitstapjes is er niet. Daarnaast ben ik op een punt in mijn leven gekomen dat werkelijk alles tegenzit. Geen baan (weet ook echt niet wat ik leuk vind of wil gaan doen) Zit wat dat betreft in een echte crisis. Geen eigen woning, onderhuur, klein huisje. Geen goede band met mijn familie. Ik heb een stel leuke vriendinnen maar ik wil ook niet weer elke keer lopen klagen over hoe vastgelopen mijn leven nu wel niet is. Daarnaast heb ik last van depressies waarmee de ellende helemaal compleet is.
Vandaar ook mijn topic, zodat ik alles lekker van me af kan schrijven zodra het weer te zwaar wordt.
dinsdag 19 januari 2010 om 16:24
Lieve SamSam,
Zorg dat je niet dieper kunt zakken dan je nu gezakt bent. Met andere woorden; laat het ophouden, deze SamSam onterende situatie. Hoe leuk het ook was, kijk daar op terug met vreugde, het heden is niet leuk meer en zoals jullie met elkaar omgaan, wordt het ook niet leuk meer. Hij is de dealer, jij bent de junk maar de stuff die hij verkoopt geeft je steeds korter een roes en hij behandelt jou steeds meer als een hondsvot, als een deurmat, als iets waardeloos.
Ga er cold turkey voor, kick af, wentel in die pijn, want pijn doet het nu toch al en zijn woorden raken je nog steeds, doen je nog steeds verdriet, terwijl je al lang murw had moeten zijn. Je denkt dat het niet erger kan worden maar geloof me, als hij er zelf voor kiest om er mee op te houden dan zal hij dat niet fijnzinnig doen maar met grof geweld en dan ben je helemaal nergens.
Wees sterk en bevrijd jezelf uit deze gevangenis voordat het een gekkenhuis wordt.
Zorg dat je niet dieper kunt zakken dan je nu gezakt bent. Met andere woorden; laat het ophouden, deze SamSam onterende situatie. Hoe leuk het ook was, kijk daar op terug met vreugde, het heden is niet leuk meer en zoals jullie met elkaar omgaan, wordt het ook niet leuk meer. Hij is de dealer, jij bent de junk maar de stuff die hij verkoopt geeft je steeds korter een roes en hij behandelt jou steeds meer als een hondsvot, als een deurmat, als iets waardeloos.
Ga er cold turkey voor, kick af, wentel in die pijn, want pijn doet het nu toch al en zijn woorden raken je nog steeds, doen je nog steeds verdriet, terwijl je al lang murw had moeten zijn. Je denkt dat het niet erger kan worden maar geloof me, als hij er zelf voor kiest om er mee op te houden dan zal hij dat niet fijnzinnig doen maar met grof geweld en dan ben je helemaal nergens.
Wees sterk en bevrijd jezelf uit deze gevangenis voordat het een gekkenhuis wordt.
dinsdag 19 januari 2010 om 17:34
Het lijkt me een beetje een slapjanus die gerbuik van je maakt. Hij 'lijdt' eronder dat toen jullie niet samen waren iemand anders in jouw leven was. Beetje vreemd. Hoe lang had hij gewild dat je zou hebben gewacht? Als hij de kans had gehad, was hij zeker zelf niet iets met iemand begonnen omdat de wond nog zo vers was? Duidelijk gevalletje van mindgames en controlefreak in mijn ogen.
Hij oefent een enorme druk op jou uit (en jij laat het gebeurgen). Jij kan het niet veranderen, maar je moet wel elke keer voelen dat het verkeerd was.
Vind je het zelf ook verkeerd gedrag? Ik namelijk niet.....
BTW Ik neem aan dat toen jullie weer bij elkaar kwamen hij erop stond om te wachten met seks om er zeker van te zijn dat het niet te snel en goedkoop was?
Hij oefent een enorme druk op jou uit (en jij laat het gebeurgen). Jij kan het niet veranderen, maar je moet wel elke keer voelen dat het verkeerd was.
Vind je het zelf ook verkeerd gedrag? Ik namelijk niet.....
BTW Ik neem aan dat toen jullie weer bij elkaar kwamen hij erop stond om te wachten met seks om er zeker van te zijn dat het niet te snel en goedkoop was?
dinsdag 19 januari 2010 om 23:12
quote:VanVerWeg schreef op 19 januari 2010 @ 17:34:
Het lijkt me een beetje een slapjanus die gerbuik van je maakt. Hij 'lijdt' eronder dat toen jullie niet samen waren iemand anders in jouw leven was. Beetje vreemd. Hoe lang had hij gewild dat je zou hebben gewacht? Als hij de kans had gehad, was hij zeker zelf niet iets met iemand begonnen omdat de wond nog zo vers was? Duidelijk gevalletje van mindgames en controlefreak in mijn ogen.
Hij oefent een enorme druk op jou uit (en jij laat het gebeurgen). Jij kan het niet veranderen, maar je moet wel elke keer voelen dat het verkeerd was.
Vind je het zelf ook verkeerd gedrag? Ik namelijk niet.....
BTW Ik neem aan dat toen jullie weer bij elkaar kwamen hij erop stond om te wachten met seks om er zeker van te zijn dat het niet te snel en goedkoop was?Sterker nog, hij wil geen sex met me want dat kan hij nu nog niet met het gebeurde in zijn achterhoofd.
Het lijkt me een beetje een slapjanus die gerbuik van je maakt. Hij 'lijdt' eronder dat toen jullie niet samen waren iemand anders in jouw leven was. Beetje vreemd. Hoe lang had hij gewild dat je zou hebben gewacht? Als hij de kans had gehad, was hij zeker zelf niet iets met iemand begonnen omdat de wond nog zo vers was? Duidelijk gevalletje van mindgames en controlefreak in mijn ogen.
Hij oefent een enorme druk op jou uit (en jij laat het gebeurgen). Jij kan het niet veranderen, maar je moet wel elke keer voelen dat het verkeerd was.
Vind je het zelf ook verkeerd gedrag? Ik namelijk niet.....
BTW Ik neem aan dat toen jullie weer bij elkaar kwamen hij erop stond om te wachten met seks om er zeker van te zijn dat het niet te snel en goedkoop was?Sterker nog, hij wil geen sex met me want dat kan hij nu nog niet met het gebeurde in zijn achterhoofd.
dinsdag 19 januari 2010 om 23:14
Ik heb besloten dat ik geen contact meer met hem opneem. En ik wil ook niet aan dat gevoel toegeven. Mijn handen jeuken gewoon zowat om de telefoon te pakken en weer eens te praten. Maar ik weet dat ik ermee moet stoppen. Ik jank me de ogen uit de kop. Want ondanks alles weet ik met mijn verstand dat ik beter af ben zonder hem maar mijn hart wil er niet aan geloven. Voel me zo zwak.
dinsdag 19 januari 2010 om 23:48
woensdag 20 januari 2010 om 00:40
Sterkte SamSam, je kunt het echt zonder hem. Het is nu nog moeilijk te geloven, dat snap ik, maar je gaat het beter krijgen dan je tot nu toe hebt gehad, echt waar. Vertrouw op jezelf, schrijf hier van je af, en weersta alsjeblieft de neiging contact met hem te zoeken. Hou vol, je klinkt sterk (sterker dan je misschien zelf denkt) en je gaat dit zeker redden. Dikke
woensdag 20 januari 2010 om 00:47
Dank je,
Als ik hier typ dan kom ik inderdaad sterk over maar van binnen ben ik in duizend kleine stukjes gebroken. Het ene moment ben ik rustig en kalm het andere moment wordt ik ontzettend bang, verdrietig en wil ik hem alleen maar hysterisch huilend opbellen smeken, vloeken, razen, tieren. Ik voel me zo ellendig en werkelijk niemand die weet dat ik me zo gedraag. Ik kom kalm en beheerst over. Verdrietig weliswaar maar niemand die zou vermoeden dat er zo'n hysterische, wanhopig schepsel achter dat masker schuilgaat. Ik schaam me voor wat ik werkelijk ben.
Als ik hier typ dan kom ik inderdaad sterk over maar van binnen ben ik in duizend kleine stukjes gebroken. Het ene moment ben ik rustig en kalm het andere moment wordt ik ontzettend bang, verdrietig en wil ik hem alleen maar hysterisch huilend opbellen smeken, vloeken, razen, tieren. Ik voel me zo ellendig en werkelijk niemand die weet dat ik me zo gedraag. Ik kom kalm en beheerst over. Verdrietig weliswaar maar niemand die zou vermoeden dat er zo'n hysterische, wanhopig schepsel achter dat masker schuilgaat. Ik schaam me voor wat ik werkelijk ben.
woensdag 20 januari 2010 om 00:54
Dat moet je vooral niet doen, je schamen. Ik begrijp het wel hoor, heb hier ook nog regelmatig last van huilbuien en rare momenten waarop ik me met mezelf geen raad weet. En ik ben al een paar maanden verder. Wees niet te streng voor jezelf, het raakt je gewoon diep. Kun je niet iemand anders bellen als je je zo ellendig voelt? Ik ken het absoluut, het gevoel, en hij lijkt de enige die dat weg kan nemen. Maar helaas gaat hij dat niet doen, en kom je op die manier ook niet los van hem. Ik bel gerust een vriendin midden in de nacht hoor, als ik zo diep zit. Kan jij dat ook?
En je hoeft niet beheerst te zijn. Zeker niet als je alleen thuis bent. JAnk, smijt ergens mee, ram in je kussen, schreeuw, laat het eruit. Daarna wordt het echt weer minder, het lucht op. En van je af schrijven hier helpt ook! HOu vol hoor, je kunt het!
en nog een
En je hoeft niet beheerst te zijn. Zeker niet als je alleen thuis bent. JAnk, smijt ergens mee, ram in je kussen, schreeuw, laat het eruit. Daarna wordt het echt weer minder, het lucht op. En van je af schrijven hier helpt ook! HOu vol hoor, je kunt het!
en nog een
woensdag 20 januari 2010 om 00:59
Lieve SamSam.....ik weet als geen ander waar je doorheen gaat. Ik kan mijn verhaal niet doen. Maar ik herken je gevoel en je geworstel, met het verschil dat ik nu wat verder ben.
En waar jij nu mee op moet houden is jezelf veroordelen. Want zolang je dat doet veroordeel je jezelf tot een slechte relatie en zul je hem vroeg of laat weer bellen.
Begin met lief zijn voor jezelf. Mild zijn over jezelf. En stop met jezelf te vernederen. Aan hem en zijn gedrag kun je NIETS doen, aan dat van jezelf wel. Daarin ligt de sleutel!
Je kunt er niet voor zorgen dat de dealer geen dealer meer is.....maar je kan er wel voor zorgen dat jij geen junk meer bent!!! (ik jat deze woorden nu even van iemand).
Schrijf hier, vind hier steun. Doe alles wat nodig is, maar stop met jezelf zo hard te veroordelen!
Dikke knuffel voor jou, hou vol!
En waar jij nu mee op moet houden is jezelf veroordelen. Want zolang je dat doet veroordeel je jezelf tot een slechte relatie en zul je hem vroeg of laat weer bellen.
Begin met lief zijn voor jezelf. Mild zijn over jezelf. En stop met jezelf te vernederen. Aan hem en zijn gedrag kun je NIETS doen, aan dat van jezelf wel. Daarin ligt de sleutel!
Je kunt er niet voor zorgen dat de dealer geen dealer meer is.....maar je kan er wel voor zorgen dat jij geen junk meer bent!!! (ik jat deze woorden nu even van iemand).
Schrijf hier, vind hier steun. Doe alles wat nodig is, maar stop met jezelf zo hard te veroordelen!
Dikke knuffel voor jou, hou vol!
woensdag 20 januari 2010 om 01:16
Thanks voor de reacties, jullie zijn erg lief.
Ik weet ook dat ik moet vol houden maar ik ben zo bang voor wat er gaat komen. Bang dat ik me zo zal blijven voelen. Ik heb al zo'n last van depressies. Zo erg dat ik soms gewoon even niks meer weet en het verdriet alleen maar erger en erger wordt.
En wanneer ik me zo voel vlieg ik werkelijk tegen de muren op. Ik weet dat ik mezelf niet moet veroordelen. Ik heb alleen zo'n gevaarlijk laag gevoel van eigenwaarde. Ik weet ook waar die zijn oorsprong vind. Maar het ellendig verhaal van mijn jeugd/opvoeding bespaar ik jullie nu even. Ik weet dat ik ook echt met mezelf aan de slag moet. Psychologische hulp de hele mikmak. Alles zal ik uit de kast moeten trekken maar het verdriet verlamt me werkelijk zo erg. Met mijn verstand weet ik absoluut welke stappen ik zou moeten nemen. Clean up this mess that I call my life. Maar op dit moment voel ik me stuurloos. Ik weet niet welke kant ik op moet, links, rechts, rechtdoor, achteruit (oh nee niet achteruit natuurlijk). Ik weet niet waar ik in godensnaam moet beginnen met het aanpakken van de complete chaos die mijn leven nu is. Elk probleem dat ik heb lijkt verweven te zijn met het volgende. Het lijkt net een klos garen die uitgerold is en totaal in de war zit. waar is het begin en waar is het eind?
Ja, duidelijk: IK ben wanhopig en radeloos. Verdomme, ik zit al veel te lang in deze gemoedstoestand dat ik bijna niet beter weet dan dit.
Ik weet ook dat ik moet vol houden maar ik ben zo bang voor wat er gaat komen. Bang dat ik me zo zal blijven voelen. Ik heb al zo'n last van depressies. Zo erg dat ik soms gewoon even niks meer weet en het verdriet alleen maar erger en erger wordt.
En wanneer ik me zo voel vlieg ik werkelijk tegen de muren op. Ik weet dat ik mezelf niet moet veroordelen. Ik heb alleen zo'n gevaarlijk laag gevoel van eigenwaarde. Ik weet ook waar die zijn oorsprong vind. Maar het ellendig verhaal van mijn jeugd/opvoeding bespaar ik jullie nu even. Ik weet dat ik ook echt met mezelf aan de slag moet. Psychologische hulp de hele mikmak. Alles zal ik uit de kast moeten trekken maar het verdriet verlamt me werkelijk zo erg. Met mijn verstand weet ik absoluut welke stappen ik zou moeten nemen. Clean up this mess that I call my life. Maar op dit moment voel ik me stuurloos. Ik weet niet welke kant ik op moet, links, rechts, rechtdoor, achteruit (oh nee niet achteruit natuurlijk). Ik weet niet waar ik in godensnaam moet beginnen met het aanpakken van de complete chaos die mijn leven nu is. Elk probleem dat ik heb lijkt verweven te zijn met het volgende. Het lijkt net een klos garen die uitgerold is en totaal in de war zit. waar is het begin en waar is het eind?
Ja, duidelijk: IK ben wanhopig en radeloos. Verdomme, ik zit al veel te lang in deze gemoedstoestand dat ik bijna niet beter weet dan dit.
woensdag 20 januari 2010 om 01:34
Je moet nu misschien wel gewoon even helemaal niks. Gewoon zijn waar je bent, zonder allerlei oplossingen voor je hele leven aan te zwengelen. Hoe eng ook, laat het verdriet gewoon toe nu. Het verlamt je, nou, wees even verlamd. Je bent stuurloos, wees stuurloos. Radeloos, wanhopig, het mag allemaal. Laat het zijn wat het is, zonder oplossingen of uitwegen te zoeken. Probeer stil te staan, en te kijken naar wat er met je gebeurt. Benoem het desnoods voor jezelf, zoals je in feite in je posts al doet. Daarmee wordt elk gevoel en elke emotie los van elkaar bezien en laat je het bestaan.
Bang zijn is ook volkomen normaal. Maar je weet niet wat er allemaal komen gaat, je bent vooral bang voor de angst. Geef aan jezelf toe dat je bang bent, en kijk dan waarvoor. Waarschijnlijk is de helft vna je angst dan al weg. En ja, het zal vast weer terugkomen, maar dat geeft niet. Je kunt het echt aan allemaal.
Er is geen begin of eind, dat maakt het onoverzichtelijk en overweldigend. Begrijp je volkomen, echt waar. Maar vraag je niet af waar je nu moet beginnen. Begin gewoon nog even niet. En als je weer wat rustiger geworden bent, dan komt er misschien iets dat je wil doen. Of niet, en dan laat je het nog even zo. Wat ik wil zeggen is: geef je over. Geef je over aan wat je nu overkomt. En als je dan merkt dat je dat dus inderdaad echt wel aankunt, dan komen er vanzelf weer nieuwe openingen.
Hou vol betekent alleen maar dat je in de tussentijd goed voor jezelf moet zorgen (slapen, goed/redelijk eten, persoonlijke verzorging, geen of matig alcohol e.d.) en lief zijn voor jou. En dat is dus NIET jezelf veroordelen, opjagen naar oplossingen of je schamen. Ga in bad, neem een lekker kopje thee en probeer wat te slapen. Nu hoef je niks. Morgen weer een dag, dan kijk je weer verder.
Liefs!
Bang zijn is ook volkomen normaal. Maar je weet niet wat er allemaal komen gaat, je bent vooral bang voor de angst. Geef aan jezelf toe dat je bang bent, en kijk dan waarvoor. Waarschijnlijk is de helft vna je angst dan al weg. En ja, het zal vast weer terugkomen, maar dat geeft niet. Je kunt het echt aan allemaal.
Er is geen begin of eind, dat maakt het onoverzichtelijk en overweldigend. Begrijp je volkomen, echt waar. Maar vraag je niet af waar je nu moet beginnen. Begin gewoon nog even niet. En als je weer wat rustiger geworden bent, dan komt er misschien iets dat je wil doen. Of niet, en dan laat je het nog even zo. Wat ik wil zeggen is: geef je over. Geef je over aan wat je nu overkomt. En als je dan merkt dat je dat dus inderdaad echt wel aankunt, dan komen er vanzelf weer nieuwe openingen.
Hou vol betekent alleen maar dat je in de tussentijd goed voor jezelf moet zorgen (slapen, goed/redelijk eten, persoonlijke verzorging, geen of matig alcohol e.d.) en lief zijn voor jou. En dat is dus NIET jezelf veroordelen, opjagen naar oplossingen of je schamen. Ga in bad, neem een lekker kopje thee en probeer wat te slapen. Nu hoef je niks. Morgen weer een dag, dan kijk je weer verder.
Liefs!
woensdag 20 januari 2010 om 14:08
SamSam, schaam je niet voor je gevoelens en de achtbaan die ze zijn. Het is heftig waar je in zit en gevoelens gaan altijd op en neer. Vecht daar niet tegen, observeer het en leer jezelf kennen daarin, dan is het minder beangstigend en heb je minder het gevoel dat je gevoelens met je op de loop gaan. Je herkent dan de opbouw, de top en het afvlakken.
Ik denk niet dat je niets moet doen nu. Je hebt geen baan en dus wel tijd. Ga aan jezelf werken, maak van jezelf een stevige basis en dan kun je daarop de rest opbouwen (baan, huis, relaties). Ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor therapie, dat wordt vergoed. Ga op zoek naar vrijwilligerswerk en maak een dagindeling (en houd je daaraan). Zorg dat je niet verder wegzakt, ga sporten, al is het maar een stuk wandelen elke dag, dan krijg je beweging, zie je daglicht en daar ga je je beter van voelen. En vraag hulp aan je vriendinnen. Niet om de puinhoop van je leven voor je op te ruimen, maar om jou te steunen terwijl je het zelf doet. Mensen geven graag hulp, en je vriendinnen zeker.
Je kunt het, ik weet het zeker. En je gaat jezelf heel dankbaar zijn voor deze investering in jezelf.
Ik denk niet dat je niets moet doen nu. Je hebt geen baan en dus wel tijd. Ga aan jezelf werken, maak van jezelf een stevige basis en dan kun je daarop de rest opbouwen (baan, huis, relaties). Ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor therapie, dat wordt vergoed. Ga op zoek naar vrijwilligerswerk en maak een dagindeling (en houd je daaraan). Zorg dat je niet verder wegzakt, ga sporten, al is het maar een stuk wandelen elke dag, dan krijg je beweging, zie je daglicht en daar ga je je beter van voelen. En vraag hulp aan je vriendinnen. Niet om de puinhoop van je leven voor je op te ruimen, maar om jou te steunen terwijl je het zelf doet. Mensen geven graag hulp, en je vriendinnen zeker.
Je kunt het, ik weet het zeker. En je gaat jezelf heel dankbaar zijn voor deze investering in jezelf.
