Psyche
alle pijlers
Ervaring met klachten procedures?
maandag 4 juni 2018 om 11:28
Een verkeerde doorverwijzing van nu 2,5 jaar geleden, op psychisch gebied, blijft me maar achtervolgen. Na die doorverwijzing ben ik op intake geweest, maar konden ze geen diagnose stellen. (Dit heeft alles bij elkaar wel een half jaar geduurd terwijl ik dagelijkse flashbacks had en met medicatie verschrikkelijk sliep en eigenlijk niet functioneerde)
Uiteindelijk ben ik elders met PTSS en angsten en depressies gediagnostiseerd en op de wachtlijst gezet maar door verhuizing niet aan behandeling toegekomen. In mijn nieuwe regio moest ik opnieuw aangemeld worden, heb ik een periode therapie gehad maar precies op het punt dat ik aan EMDR en de echte trauma verwerking zou beginnen bleek mijn psycholoog zwanger. Wat weer een heel gedoe opleverde.
Uiteindelijk is het me begin dit jaar teveel geworden en ben ik uiteindelijk in aanraking gekomen met de crisisdienst. Dit is van dezelfde organisatie als mijn eerste doorverwijzing. Ik heb hun netjes toestemming gegeven om informatie op te vragen bij mijn eerdere trajecten. En omdat het met mijn huidige huisarts niet zo botert, aangegeven dat ik niet wil dat ze informatie direct naar hem toespelen.
Nu hebben ze die toestemmingformulieren “per ongelijk” verscheurd. En hun eigen archieven open getrokken en kwamen ze zo bij die intake van voor de ptss diagnose uit. Op basis daarvan wilde ze me niet meer doorverwijzen naar Angst en Paniek behandeling terwijl ze de extra informatie nog niet eens opgevraagd hadden. Ik heb gevraagd om een onderbouwing waarom ze me weer naar de eerste plek terug wilde, maar dat konden ze niet. Ik moest hun maar vertrouwen.
Nu ben ik vannochtend naar de huisarts gegaan, om dan maar een nieuwe instelling te proberen. Om erachter te komen dat de crisisdienst alles wel heeft doorgespeeld en ook heeft aangegeven dat ze zogenaamd uitgebreid met mij in gesprek zijn gegaan over waarom traject A beter is dan traject B. En hij doet nu dus heel moeilijk over het doorverwijzen.
Ik zou mijn eigen leven aan het verpesten zijn terwijl ik 2x een half uur bij de crisisdienst ben geweest, de huisarts drie keer 10 minuten heb gezien. Dat vind ik fantastisch snel geoordeeld van ze. Daarnaast heb ik een maatschappelijk werkster naast me heb zitten die het tegendeel bewijst. Net als de gemeente, de begeleiders op mijn vrijwilligerswerk, mijn vriendinnen.. Ik zou manipulatief wel heel fenomenaal zijn dan.
Een ding weet ik wel. Ik onderteken geen formulier meer zonder er eerst een foto van te maken. Ik neem voortaan ieder gesprek op.
Maargoed, ik ben er dus klaar mee. Ik ken geen persoon bij de gemeente, maatschappelijk werk, of vrijwilligersplek bedenken, of ze beginnen al met hun ogen te rollen als het over de GGZ en hun praktijken gaat. Nu blijkt nog dat ze tot de 2e keer aan toe letterlijk mijn formulieren negeren bij dezelfde instelling. Ze hebben zelf een website www.regelgekte.nl die laat zien hoe een bullshit het eigenlijk wel niet is.
Heeft er iemand ervaring met de klachtenprocedures op dit gebied? Mijn hoofd kookt. Ik zoek hulp en ipv daarvan sloopt het mijn zelfvertrouwen.
Uiteindelijk ben ik elders met PTSS en angsten en depressies gediagnostiseerd en op de wachtlijst gezet maar door verhuizing niet aan behandeling toegekomen. In mijn nieuwe regio moest ik opnieuw aangemeld worden, heb ik een periode therapie gehad maar precies op het punt dat ik aan EMDR en de echte trauma verwerking zou beginnen bleek mijn psycholoog zwanger. Wat weer een heel gedoe opleverde.
Uiteindelijk is het me begin dit jaar teveel geworden en ben ik uiteindelijk in aanraking gekomen met de crisisdienst. Dit is van dezelfde organisatie als mijn eerste doorverwijzing. Ik heb hun netjes toestemming gegeven om informatie op te vragen bij mijn eerdere trajecten. En omdat het met mijn huidige huisarts niet zo botert, aangegeven dat ik niet wil dat ze informatie direct naar hem toespelen.
Nu hebben ze die toestemmingformulieren “per ongelijk” verscheurd. En hun eigen archieven open getrokken en kwamen ze zo bij die intake van voor de ptss diagnose uit. Op basis daarvan wilde ze me niet meer doorverwijzen naar Angst en Paniek behandeling terwijl ze de extra informatie nog niet eens opgevraagd hadden. Ik heb gevraagd om een onderbouwing waarom ze me weer naar de eerste plek terug wilde, maar dat konden ze niet. Ik moest hun maar vertrouwen.
Nu ben ik vannochtend naar de huisarts gegaan, om dan maar een nieuwe instelling te proberen. Om erachter te komen dat de crisisdienst alles wel heeft doorgespeeld en ook heeft aangegeven dat ze zogenaamd uitgebreid met mij in gesprek zijn gegaan over waarom traject A beter is dan traject B. En hij doet nu dus heel moeilijk over het doorverwijzen.
Ik zou mijn eigen leven aan het verpesten zijn terwijl ik 2x een half uur bij de crisisdienst ben geweest, de huisarts drie keer 10 minuten heb gezien. Dat vind ik fantastisch snel geoordeeld van ze. Daarnaast heb ik een maatschappelijk werkster naast me heb zitten die het tegendeel bewijst. Net als de gemeente, de begeleiders op mijn vrijwilligerswerk, mijn vriendinnen.. Ik zou manipulatief wel heel fenomenaal zijn dan.
Een ding weet ik wel. Ik onderteken geen formulier meer zonder er eerst een foto van te maken. Ik neem voortaan ieder gesprek op.
Maargoed, ik ben er dus klaar mee. Ik ken geen persoon bij de gemeente, maatschappelijk werk, of vrijwilligersplek bedenken, of ze beginnen al met hun ogen te rollen als het over de GGZ en hun praktijken gaat. Nu blijkt nog dat ze tot de 2e keer aan toe letterlijk mijn formulieren negeren bij dezelfde instelling. Ze hebben zelf een website www.regelgekte.nl die laat zien hoe een bullshit het eigenlijk wel niet is.
Heeft er iemand ervaring met de klachtenprocedures op dit gebied? Mijn hoofd kookt. Ik zoek hulp en ipv daarvan sloopt het mijn zelfvertrouwen.
maandag 4 juni 2018 om 21:47
Ik zal natuurlijk niet met je in discussie gegaan over de details van de afgelopen 2,5 jaar, daar was jij bij en ik niet. Je schreef ook "Ik heb het gevoel dat wanneer je een keer die stempel op je hebt gehad in die dokterswereld, van richting de persoonlijkheidsproblematiek, dat je er niet meer van af komt. Terwijl ze niet eens een diagnose hebben kunnen stellen." waardoor ik er vanuit ging dat er toch iets van een diagnose is gesteld. Je zit nu toch tegen die stempel aan te hikken schrijf je. Maar goed, maakt ook niet uit.YellowLemon schreef: ↑04-06-2018 21:09Ik zeg juist dat ze geen diagnose gesteld hebben daar. Dat was hun conclusie, dat ze geen diagnose konden stellen. En daarna ben ik doorverwezen naar de jongere afdeling. Waar ze me ook niet vonden passen. Ik ben bij hun dus nooit in behandeling geweest en er is dus nooit een diagnose voor de zorgverzekeraar nodig geweest. Ik ben daarna met de diagnose ptss op de wachtlijst gezet bij een andere instelling bij de afdeling angst en paniek. Net als dat ik daar naar mijn verhuizing bij een tweede instelling daadwerkelijk aan begonnen ben toen die wachtlijsten er eindelijk opzaten.
En ik ben nooit afgehaakt. Ik ben verhuisd tussendoor omdat mijn relatie is over gegaan. En dat mijn vorige therapeuten zwanger en overwerkt waren. En er toen geen goede alternatieven meer waren daar. Dat ligt niet in mijn handen. Ik kan er verder ook niks aan doen dat er belachelijk lange wachttijden zijn. Ik zit er al 2,5 jaar boven op. Ik heb geen zin meer om me zulke onzin in mijn schoenen te laten schuiven. Mensen die me kennen die zeggen me continue dat ik eindelijk eens rustig aan moet doen.
En een traject beginnen zonder info lukt dus niet, want mijn huisarts weigert een neutrale brief te schrijven zodat een instelling buiten deze ellende praktijk om zelf zijn oordeel kan vestigen.
Wat wil je huisarts precies in de verwijsbrief zetten dan? Een vermoeden van DSM zal toch wel moeten, hoe ver wil hij/zij uitweiden? Als je niet meer in gesprek wil bij instelling A en ergens opnieuw wil beginnen en geen mogelijkheid ziet een andere huisarts te regelen zou ik die verwijsbrief gewoon aanpakken, bij de intake en verdere gesprekken leren ze je toch beter kennen. Je kunt ook gerust aangeven dat je het niet eens bent met wat de huisarts heeft geschreven, al vraag ik me af hoe veel informatie de huisarts van plan is te zetten in zijn/haar verwijzing. Laat geen informatie opvragen verder, maar geef aan dat je juist een nieuwe start wil en benieuwd bent naar hun visie op jouw problematiek. Geef aan waar je wél wat aan gehad hebt met het verzoek daarop voort te borduren. Een goede behandelaar zal natuurlijk, los van de verwijsbrief, ook zelf een visie gaan vormen. Kies je voor een vrijgevestigde therapeut heb je meer kans dat iemand met een meer zelfstandige blik kijkt. Dit betekent niet dat een vrijgevestigde therapeut in alle opzichten beter is, maar als je een schone lei wil, is het misschien een goede optie.
En vraag zelf je eigen dossiers op zodat je zelf de informatie kan overhandigen die je wil delen.
maandag 4 juni 2018 om 22:18
Even nog een andere optie als je niet via die verwijsbrief van je HA ergens anders naartoe wil.YellowLemon schreef: ↑04-06-2018 21:42zoals ik eerder al aangaf wil ik oprecht niks meer met die instelling te maken hebben. Dus dan lijkt het me toch echt dat ik bij de klachtencommisssie van mijn HA moet zijn en beter naar de zorgverzekeraar moet bellen.
Hoe moet ik me laten helpen door een organisatie die eerst 10x over mijn trauma klachten heen loopt? Alles gaat juist, zoals hier boven al staat over dat beschadigde vertrouwen.
Je kan ook een gesprek inlassen over je vertrouwensproblemen met de huidige instelling en hoe jullie opnieuw kunnen beginnen. Wat jij nodig hebt daarin om het vertrouwen te beginnen te herstellen. Het probleem met trauma is ook dat kleine dingen in de huidige tijd grote gevoelens uit het verleden kunnen triggeren. Wil je echt niet met ze verder, verspil je tijd en energie er niet meer aan, maar wil je ook niet je huisarts laten verwijzen naar een andere therapeut.....? Nogmaals, het kan je helpen om de feiten op papier te zetten, evt met je maatschappelijk werker om voor jezelf te kunnen formuleren wat je nodig zou hebben om het vertrouwen te beginnen te herstellen. Maak het zo concreet mogelijk waar je tegenaan loopt. Wat is concreet '10x over mijn trauma klachten heen' gelopen? Is het 10x of zijn het vooral een aantal kernpunten die ontzettend veel boosheid en frustratie met zich meebrengen? Hoe kan dat een klein beetje hersteld worden? Is het belangrijk dat je een gesprek hebt waarin je je echt gehoord voelt? is het belangrijk dat zij de behandeling inzetten die jij wil? Is het belangrijk dat zij de diagnose herzien? Wat is voor jou belangrijk?
Heb je voor jezelf duidelijk wat jij nu eigenlijk wil wat betreft hulp van een therapeut? Naast je frustratie om hoe het gelopen is, wat wil jij nu van een therapeut? Je hebt kans dat je de regelrompslomp, verkeerde keuzes, slordige administratie niet achteraf opgelost krijgt, als het een rommel is geweest dan is dat heel kwalijk, maar helaas heb je er nu weinig aan. Soms moet je je verlies nemen daarin, maar wat wil jij nu van een therapeut zodat jij beter kan worden?
Het lijkt me toch in jouw belang om óf een nieuw begin proberen te maken bij de huidige instelling óf zelf een therapeut zoeken elders. Anders blijf je zo in het niks hangen met alleen de frustratie van hoe alles gelopen is. Dat lijkt me erg zonde.
