Psyche
alle pijlers
Ervaring psychose naaste
maandag 19 juli 2021 om 17:30
Heeft iemand ervaring met iemand in zijn of haar omgeving die in een psychose verkeerd of dit doorgemaakt heeft?
Een directe naaste verkeerd, na jaren van psychische kwetsbaarheid, in een psychose.
Diverse instanties zijn er mee bezig maar tot nu toe weigert deze persoon elke vorm van hulp.
Ik maak me ernstig zorgen over het verdere verloop en of deze persoon hier ooit weer uit komt en wat dan de restschade zal zijn. Ik weet dat dit natuurlijk per persoon verschilt, maar ben toch benieuwd naar ervaring van anderen.
Een directe naaste verkeerd, na jaren van psychische kwetsbaarheid, in een psychose.
Diverse instanties zijn er mee bezig maar tot nu toe weigert deze persoon elke vorm van hulp.
Ik maak me ernstig zorgen over het verdere verloop en of deze persoon hier ooit weer uit komt en wat dan de restschade zal zijn. Ik weet dat dit natuurlijk per persoon verschilt, maar ben toch benieuwd naar ervaring van anderen.
maandag 19 juli 2021 om 17:33
Ja, meermaals. Het kan 1x voorkomen. Veel mensen worden met medicatie wel weer een tijd stabiel. Hoeft niet te betekenen dat het nog eens gebeurd. Mensen worden vaak vlak van medicatie in hun reacties en gevoelsleven.
Bij herhaling ga je de schade wel merken.
Bij herhaling ga je de schade wel merken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 19 juli 2021 om 18:00
maandag 19 juli 2021 om 18:00
Ja helaas wel..deze persoon kon ook niet alleen gelaten worden..voor de omstanders was het continu in de gaten houden geen doen (ook ivm suïcidale neiging). Toen is die persoon gedwongen opgenomen geweest. Heel heftig, maar het was uiteindelijk wel goed. Met medicatie gaat het nu al heel lang goed.
Zo gek, het is lastig uit te leggen als je er niet mee bekend bent, maar de persoon is op moment van psychose ook gewoon een ander persoon. Je hebt zegmaar de 'gewone' persoon X en de psychotische persoon X. En je bent hartstikke blij als je die echte persoon terugziet. Maar denkt ook het is ook weer vreemd in het begin dat die 'andere' persoon ineens weg is.
Goed dat in jouw geval TO er wel instanties bij betrokken zijn. Als de persoon echt een gevaar vormt voor zichzelf en anderen mag diegene gedwongen worden opgenomen. Het kenmerk van de psychose, de waan, is dat die persoon enkel zijn eigen waarheid aanneemt. Heel moeilijk om mee om te gaan.
Maar trek aan de bel als het niet meer gaat. Dan is opname en medicatie het enige wat helpt.
Heel veel sterkte!
Zo gek, het is lastig uit te leggen als je er niet mee bekend bent, maar de persoon is op moment van psychose ook gewoon een ander persoon. Je hebt zegmaar de 'gewone' persoon X en de psychotische persoon X. En je bent hartstikke blij als je die echte persoon terugziet. Maar denkt ook het is ook weer vreemd in het begin dat die 'andere' persoon ineens weg is.
Goed dat in jouw geval TO er wel instanties bij betrokken zijn. Als de persoon echt een gevaar vormt voor zichzelf en anderen mag diegene gedwongen worden opgenomen. Het kenmerk van de psychose, de waan, is dat die persoon enkel zijn eigen waarheid aanneemt. Heel moeilijk om mee om te gaan.
Maar trek aan de bel als het niet meer gaat. Dan is opname en medicatie het enige wat helpt.
Heel veel sterkte!
maandag 19 juli 2021 om 18:10
maandag 19 juli 2021 om 18:43
Dat van die verschillende personen is heel herkenbaar en ook heel vreemd om te ervaren. Alsof je iemand kwijtgeraakt aan de chaos in zijn hoofd.elisa55 schreef: ↑19-07-2021 18:00Ja helaas wel..deze persoon kon ook niet alleen gelaten worden..voor de omstanders was het continu in de gaten houden geen doen (ook ivm suïcidale neiging). Toen is die persoon gedwongen opgenomen geweest. Heel heftig, maar het was uiteindelijk wel goed. Met medicatie gaat het nu al heel lang goed.
Zo gek, het is lastig uit te leggen als je er niet mee bekend bent, maar de persoon is op moment van psychose ook gewoon een ander persoon. Je hebt zegmaar de 'gewone' persoon X en de psychotische persoon X. En je bent hartstikke blij als je die echte persoon terugziet. Maar denkt ook het is ook weer vreemd in het begin dat die 'andere' persoon ineens weg is.
Goed dat in jouw geval TO er wel instanties bij betrokken zijn. Als de persoon echt een gevaar vormt voor zichzelf en anderen mag diegene gedwongen worden opgenomen. Het kenmerk van de psychose, de waan, is dat die persoon enkel zijn eigen waarheid aanneemt. Heel moeilijk om mee om te gaan.
Maar trek aan de bel als het niet meer gaat. Dan is opname en medicatie het enige wat helpt.
Heel veel sterkte!
De wanen zijn heel erg aanwezig. Voortdurend anderen waarschuwen voor straling van het WiFi netwerk in hun haren, geloven dat er een sensor in zijn/haar hoofd zit die op Google reageert, er van overtuigd zijn gepest en in de gaten gehouden worden door anderen enz enz..
Het is zo bizar, je dringt echt niet door.
Gedwongen opname is lastig omdat deze persoon anderen in die zin nog niet enorm lastigvallen. Maar wel enorm slecht voor zichzelf zorgt, een verstoord dag nacht ritme heeft..
Het psychotische gedrag duurt nu al geruime tijd en wordt steeds erger. En mij is verteld dat hoe dieper iemand zinkt, hoe langer de weg terug is.
Het voelt zo machteloos...
maandag 19 juli 2021 om 18:44
Ja, Mijn ex-stiefschoonmoeder, ze is toen een maand opgenomen.
Mijn ex-schoonmoeder (maar daar was ik niet bij) heeft daardoor een jaar gesloten gezeten op een PAAZ.
Mijn huidige schoonzusje. Daarna heeft ze een traject gehad en kwamen ze erachter dat ze ASS heeft. Sindsdien gaat het goed.
Een oom van mij heeft meerdere deliers gehad (klein verschil met een psychose).
Mijn ex-schoonmoeder (maar daar was ik niet bij) heeft daardoor een jaar gesloten gezeten op een PAAZ.
Mijn huidige schoonzusje. Daarna heeft ze een traject gehad en kwamen ze erachter dat ze ASS heeft. Sindsdien gaat het goed.
Een oom van mij heeft meerdere deliers gehad (klein verschil met een psychose).
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 19 juli 2021 om 18:44
Wat heftig zeg! Om iemand zo te zien worstelen..yourlocalhero schreef: ↑19-07-2021 18:10Yes mijn jongste zusje bijna drie jaar. Ze heeft ook een klein jaar gesloten gezeten, nu weer terug op begeleid. De schade in haar geval is dat haar gedragingen nog erger qua manie, obsessie en overdrijven zijn geworden. (Dit omdat ze in episodes medicatie weigert)
maandag 19 juli 2021 om 18:46
Kun je ook vertellen welke schade je merkte nadien?viva-amber schreef: ↑19-07-2021 17:33Ja, meermaals. Het kan 1x voorkomen. Veel mensen worden met medicatie wel weer een tijd stabiel. Hoeft niet te betekenen dat het nog eens gebeurd. Mensen worden vaak vlak van medicatie in hun reacties en gevoelsleven.
Bij herhaling ga je de schade wel merken.
Daar zit vooral de zorg. Of iemand ooit het leven weer op kan pakken zeg maar, werk enz
maandag 19 juli 2021 om 18:59
Ik had het nooit gedacht, maar mijn naaste is helemaal hersteld. Carrière is opgepakt, is geheel zelfstandig in alles, ik vertrouw die persoon ook weer met mijn kinderen.Majojootje schreef: ↑19-07-2021 18:46Kun je ook vertellen welke schade je merkte nadien?
Daar zit vooral de zorg. Of iemand ooit het leven weer op kan pakken zeg maar, werk enz
Wel blijven wij opletten op signalen van stress en onrust en gaan dan het gesprek aan.
maandag 19 juli 2021 om 19:00
Ik heb het ook van heel dichtbij meegemaakt, als partner van. Twee keer, met een jaar ertussen.
Die eerste keer duurde het maaaaaanden. Zolang iemand geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt, is een opname alleen mogelijk als die persoon er zelf toestemming voor geeft. Het heeft daardoor eerst enorm moeten escaleren, zodanig dat er politie aan te pas moest komen en er een gedwongen opname van enkele maanden volgde.
Die tweede keer was er sneller een opname geregeld gelukkig. Maar restschade was er zeker. Ik kreeg er een andere partner voor terug. Dat heeft me mijn relatie gekost.
En hem kostte het zijn baan, zijn vrienden, zijn netwerk, hij was alles kwijt. Inclusief mij.
Wat ik jammer vond, was dat er toentertijd (15 jaar terug ongeveer) vrijwel geen aandacht was voor mij. Het heeft mij ook beschadigd, maar er is nooit iemand geweest (ook niet bij al die gesprekken met zijn behandelaars) die vroeg hoe het mij ging. Misschien is dat tegenwoordig anders?
Let in elk geval ook goed op jezelf, zeker als je partner bent of anderszins dagelijks met die persoon samen bent.
Die eerste keer duurde het maaaaaanden. Zolang iemand geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt, is een opname alleen mogelijk als die persoon er zelf toestemming voor geeft. Het heeft daardoor eerst enorm moeten escaleren, zodanig dat er politie aan te pas moest komen en er een gedwongen opname van enkele maanden volgde.
Die tweede keer was er sneller een opname geregeld gelukkig. Maar restschade was er zeker. Ik kreeg er een andere partner voor terug. Dat heeft me mijn relatie gekost.
En hem kostte het zijn baan, zijn vrienden, zijn netwerk, hij was alles kwijt. Inclusief mij.
Wat ik jammer vond, was dat er toentertijd (15 jaar terug ongeveer) vrijwel geen aandacht was voor mij. Het heeft mij ook beschadigd, maar er is nooit iemand geweest (ook niet bij al die gesprekken met zijn behandelaars) die vroeg hoe het mij ging. Misschien is dat tegenwoordig anders?
Let in elk geval ook goed op jezelf, zeker als je partner bent of anderszins dagelijks met die persoon samen bent.
maandag 19 juli 2021 om 19:25
Bij een valt het vaak wel mee. Probleem is dat mijn familielid extreem intelligent was denk aan de film a beautifull mind, feitelijk briljant. Heeft daardoor zelfs na meerder psychoses nog op hbo+ niveau kunnen functioneren. Op latere leeftijd ging zelfzorg achteruit, prikkelgevoelig, moeite met sociale activiteit en uiteindelijk afgezien van familie een kluizenaarsleven. Maar dan heb je het wel over schizofrenie en niet over 1 psychose.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 19 juli 2021 om 19:47
Ja, meegemaakt binnen eigen gezin toen ik een tiener was.
Enorm naar, heel veel sterkte gewenst <3
In het geval van de persoon waar ik mee te maken had is er na die psychose erg veel angst, woede/agressie, depressie, burn out etc. achteraan gekomen helaas. De persoon is ook iemand die (nog steeds) alle schuld eigenlijk bij anderen legt van wat er niet goed gaat in zijn leven, wat het in dat geval nog veel lastiger maakte.
Nu, zo'n 10 jaar later, gaat het een stuk beter en persoon heeft een zelfstandig leven opgebouwd maar blijft psychisch altijd wankel.
Sterkte voor jou, de persoon en alle betrokkenen.
Liefs!
Enorm naar, heel veel sterkte gewenst <3
In het geval van de persoon waar ik mee te maken had is er na die psychose erg veel angst, woede/agressie, depressie, burn out etc. achteraan gekomen helaas. De persoon is ook iemand die (nog steeds) alle schuld eigenlijk bij anderen legt van wat er niet goed gaat in zijn leven, wat het in dat geval nog veel lastiger maakte.
Nu, zo'n 10 jaar later, gaat het een stuk beter en persoon heeft een zelfstandig leven opgebouwd maar blijft psychisch altijd wankel.
Sterkte voor jou, de persoon en alle betrokkenen.
Liefs!
maandag 19 juli 2021 om 19:59
Wat een heftig verhaal zeg.stippensokken schreef: ↑19-07-2021 19:00Ik heb het ook van heel dichtbij meegemaakt, als partner van. Twee keer, met een jaar ertussen.
Die eerste keer duurde het maaaaaanden. Zolang iemand geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt, is een opname alleen mogelijk als die persoon er zelf toestemming voor geeft. Het heeft daardoor eerst enorm moeten escaleren, zodanig dat er politie aan te pas moest komen en er een gedwongen opname van enkele maanden volgde.
Die tweede keer was er sneller een opname geregeld gelukkig. Maar restschade was er zeker. Ik kreeg er een andere partner voor terug. Dat heeft me mijn relatie gekost.
En hem kostte het zijn baan, zijn vrienden, zijn netwerk, hij was alles kwijt. Inclusief mij.
Wat ik jammer vond, was dat er toentertijd (15 jaar terug ongeveer) vrijwel geen aandacht was voor mij. Het heeft mij ook beschadigd, maar er is nooit iemand geweest (ook niet bij al die gesprekken met zijn behandelaars) die vroeg hoe het mij ging. Misschien is dat tegenwoordig anders?
Let in elk geval ook goed op jezelf, zeker als je partner bent of anderszins dagelijks met die persoon samen bent.
Ik kan me goed voorstellen dat je de aandacht gemist hebt voor wat dit met jou als partner gedaan heeft. Dat het beschadigen werkt herken ik ook. Het zuigt je leeg....
Mijn naaste is alles ook kwijt: geen werk meer, huwelijk kapot, geen contact meer met kinderen. Steeds minder sociale contacten. Het is triest.
En het moet indd eerst verder escaleren...dat is zo frusterend.
Dank voor het delen van je verhaal.
maandag 19 juli 2021 om 20:18
Jep, een van mijn beste vriendinnen, vorig jaar was de 3e keer. Uiteindelijk is ze bijna een jaar opgenomen geweest ( net als de vorige keren) met minstens 3-4 weken in het begin in de isoleer met gevaar voor zichzelf. Ze had geen idee wie ik was en ratelde alle kanten op.
Nu is ze redelijk hersteld. Ze heeft wederom een bak medicijnen per dag, werkt 3 ochtenden per week, mag haar kind niet zien zonder begeleiding en de weg is nog lang.
Ze was in de tijd dat ze opgenomen was super duf en kalm en nu door t afbouwen van enkele medicijnen wordt ze weer impulsief waardoor ik soms m'n hart vast hou... Maar meer dan signalen bijhouden kunnen we niet doen.
Omdat dit al de 3e is heeft haar arts ons ook duidelijk gezegd: het is niet de vraag of ze ooit nog een psychose krijgt maar meer de vraag hoe snel de volgende komt.
Treurig dat het kan hé... dat je hoofd zo gek kan doen. Sterkte met jouw naaste
Nu is ze redelijk hersteld. Ze heeft wederom een bak medicijnen per dag, werkt 3 ochtenden per week, mag haar kind niet zien zonder begeleiding en de weg is nog lang.
Ze was in de tijd dat ze opgenomen was super duf en kalm en nu door t afbouwen van enkele medicijnen wordt ze weer impulsief waardoor ik soms m'n hart vast hou... Maar meer dan signalen bijhouden kunnen we niet doen.
Omdat dit al de 3e is heeft haar arts ons ook duidelijk gezegd: het is niet de vraag of ze ooit nog een psychose krijgt maar meer de vraag hoe snel de volgende komt.
Treurig dat het kan hé... dat je hoofd zo gek kan doen. Sterkte met jouw naaste
maandag 19 juli 2021 om 20:36
Ik ken mijn zusje eigenlijk alleen maar als diegene die altijd begeleiding en hulp nodig heeft gehad.
Maar dit kwam harder aan omdat mijn vader toen ook niet een herseninfarct had gehad en ik toen hoogzwanger was.
I can deal with it. Leuk is anders, maar ben het gewent.
maandag 19 juli 2021 om 20:38
Wat een verdrietig verhaal ook.koekie1980 schreef: ↑19-07-2021 20:18Jep, een van mijn beste vriendinnen, vorig jaar was de 3e keer. Uiteindelijk is ze bijna een jaar opgenomen geweest ( net als de vorige keren) met minstens 3-4 weken in het begin in de isoleer met gevaar voor zichzelf. Ze had geen idee wie ik was en ratelde alle kanten op.
Nu is ze redelijk hersteld. Ze heeft wederom een bak medicijnen per dag, werkt 3 ochtenden per week, mag haar kind niet zien zonder begeleiding en de weg is nog lang.
Ze was in de tijd dat ze opgenomen was super duf en kalm en nu door t afbouwen van enkele medicijnen wordt ze weer impulsief waardoor ik soms m'n hart vast hou... Maar meer dan signalen bijhouden kunnen we niet doen.
Omdat dit al de 3e is heeft haar arts ons ook duidelijk gezegd: het is niet de vraag of ze ooit nog een psychose krijgt maar meer de vraag hoe snel de volgende komt.
Treurig dat het kan hé... dat je hoofd zo gek kan doen. Sterkte met jouw naaste
En indd zo enorm treurig dat je hoofd zo op hol kan slaan... ik blijf het zo'n bizar gegeven vinden..
Jij ook sterkte met je vriendin!
maandag 19 juli 2021 om 20:42
Pfff dat is wel heel veel tegelijk. Knuf!yourlocalhero schreef: ↑19-07-2021 20:36Ik ken mijn zusje eigenlijk alleen maar als diegene die altijd begeleiding en hulp nodig heeft gehad.
Maar dit kwam harder aan omdat mijn vader toen ook niet een herseninfarct had gehad en ik toen hoogzwanger was.
I can deal with it. Leuk is anders, maar ben het gewent.
maandag 19 juli 2021 om 21:35
Ja van heel dichtbij. Mijn broer voor wie ik al jaren mantelzorg. Het was heel heftig, gedwongen opname, isolatie, rechtszaken, en ik was de enige die nog bij hem durfde te komen en de enige die hem nog kon laten drinken en medicatie toedienen. De leidinggevende psychiater (bekende gesloten instelling in Amsterdam) had ooit 1x eerder een dergelijke psychose meegemaakt; dat geeft aan hoe zwaar het was. Ik ben bang geweest dat het nooit meer goed zou komen, en de behandelaren ook.
Nu 2 jaar na ontslag heeft hij een leuke baan, is er dankzij therapie sterker uitgekomen dan hij hiervoor was en is zijn leven weer normaal. Wel met een maandelijks depot aan medicatie, dat we nu zeer langzaam aan het afbouwen zijn. Als je vragen hebt mag je die altijd stellen
Nu 2 jaar na ontslag heeft hij een leuke baan, is er dankzij therapie sterker uitgekomen dan hij hiervoor was en is zijn leven weer normaal. Wel met een maandelijks depot aan medicatie, dat we nu zeer langzaam aan het afbouwen zijn. Als je vragen hebt mag je die altijd stellen
maandag 19 juli 2021 om 21:51
Ja precies. En het gekke is .. er zat steeds een jaar of 10 tussen. Dus ik weet dat ik zelf eind van dit jaar zal denken; och het is allemaal wel weer oke met haar. En dan vergeet ik het niet natuurlijk maar ben wel de angst en zorgen om haar toestand weer kwijt.. En dan worden het waarschijnlijk weer 8, 9 of 10 gewone leuke jaren met een normale vriendschap.. en wie weet gaat t dan weer eens mis, who knows.Majojootje schreef: ↑19-07-2021 20:38Wat een verdrietig verhaal ook.
En indd zo enorm treurig dat je hoofd zo op hol kan slaan... ik blijf het zo'n bizar gegeven vinden..
Jij ook sterkte met je vriendin!
Welke hulp heb jij als naaste?
Je kan zelf ook bij een praktijkondersteuner of psych aankloppen voor jouw hulp hé! Je hoeft t niet alleen te doen
maandag 19 juli 2021 om 22:09
Ik ken verschillende mensen met dit ziektebeeld en mijn ervaring is dat er weinig over te zeggen valt. Er zijn mensen die met de juiste medicatie weer een goed en fijn leven kunnen hebben (ook na meerdere episodes). Maar er zijn helaas ook mensen die steeds verder wegglijden, en in dat geval komt dat vaak doordat men de medicatie niet meer in wil nemen. De meeste medicatie geeft nare bijwerkingen waardoor het verdomd lastig is om het trouw te blijven slikken. En ook denkt of hoopt men als het weer beter gaat vaak dat men de medicatie niet meer nodig heeft.
Het enige wat je als dierbare kunt doen, is op goede momenten proberen het gesprek over de medicatie gaande te houden, zodat je de patiënt kunt aanmoedigen om in overleg te gaan met de psychiater als de medicatie erg zwaar valt (soms vallen andere medicijnen beter) of als men af wil gaan bouwen, zodat het goed gemonitord kan worden en er indien nodig tijdig ingegrepen kan worden.
Het enige wat je als dierbare kunt doen, is op goede momenten proberen het gesprek over de medicatie gaande te houden, zodat je de patiënt kunt aanmoedigen om in overleg te gaan met de psychiater als de medicatie erg zwaar valt (soms vallen andere medicijnen beter) of als men af wil gaan bouwen, zodat het goed gemonitord kan worden en er indien nodig tijdig ingegrepen kan worden.
maandag 19 juli 2021 om 22:17
It sure was.
Maar het lukt qua afstand nemen goed. Mijn zusje zal altijd het zorgenkindje blijven.
