Psyche
alle pijlers
Ervaring psychose naaste
maandag 19 juli 2021 om 17:30
Heeft iemand ervaring met iemand in zijn of haar omgeving die in een psychose verkeerd of dit doorgemaakt heeft?
Een directe naaste verkeerd, na jaren van psychische kwetsbaarheid, in een psychose.
Diverse instanties zijn er mee bezig maar tot nu toe weigert deze persoon elke vorm van hulp.
Ik maak me ernstig zorgen over het verdere verloop en of deze persoon hier ooit weer uit komt en wat dan de restschade zal zijn. Ik weet dat dit natuurlijk per persoon verschilt, maar ben toch benieuwd naar ervaring van anderen.
Een directe naaste verkeerd, na jaren van psychische kwetsbaarheid, in een psychose.
Diverse instanties zijn er mee bezig maar tot nu toe weigert deze persoon elke vorm van hulp.
Ik maak me ernstig zorgen over het verdere verloop en of deze persoon hier ooit weer uit komt en wat dan de restschade zal zijn. Ik weet dat dit natuurlijk per persoon verschilt, maar ben toch benieuwd naar ervaring van anderen.
maandag 19 juli 2021 om 23:42
Ja, diegene wilde ook geen hulp/medicatie. Is gedwongen opgenomen geweest, maar rechter heeft na 3 weken beslist dat het niet meer hoefde. Diegene is nu schizofreen en zal nooit meer beter worden.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
dinsdag 20 juli 2021 om 10:09
Wat mooi om te lezen dat er dus toch echt verbetering mogelijk is. Dat biedt hoop. Als buitenstaander denk ik, dit komt nooit meer goed, maar uit de verschillende berichten blijkt dat het echt alle kanten uit kan gaan....zusvanbroer schreef: ↑19-07-2021 21:35Ja van heel dichtbij. Mijn broer voor wie ik al jaren mantelzorg. Het was heel heftig, gedwongen opname, isolatie, rechtszaken, en ik was de enige die nog bij hem durfde te komen en de enige die hem nog kon laten drinken en medicatie toedienen. De leidinggevende psychiater (bekende gesloten instelling in Amsterdam) had ooit 1x eerder een dergelijke psychose meegemaakt; dat geeft aan hoe zwaar het was. Ik ben bang geweest dat het nooit meer goed zou komen, en de behandelaren ook.
Nu 2 jaar na ontslag heeft hij een leuke baan, is er dankzij therapie sterker uitgekomen dan hij hiervoor was en is zijn leven weer normaal. Wel met een maandelijks depot aan medicatie, dat we nu zeer langzaam aan het afbouwen zijn. Als je vragen hebt mag je die altijd stellen
Mits er hulpverlening op gang komt en deze ook wordt geaccepteerd.
Dank voor je bericht.
dinsdag 20 juli 2021 om 10:10
Bovenstaande is een grote angst. Dat de hulpverlening niet op gang komt. Ondanks alle inspanningen van instanties is dat nog steeds niet gelukt, en dan... dat houd mij erg bezigCleopatraVII schreef: ↑19-07-2021 23:42Ja, diegene wilde ook geen hulp/medicatie. Is gedwongen opgenomen geweest, maar rechter heeft na 3 weken beslist dat het niet meer hoefde. Diegene is nu schizofreen en zal nooit meer beter worden.
dinsdag 20 juli 2021 om 10:12
Lief dat je 't vraagt. Ik kan er gelukkig in mijn netwerk goed over praten. Maar loop wel eens met de gedachte toch ook professionele hulp te zoeken om mezelf niet in de zorgen om de ander te verliezen.koekie1980 schreef: ↑19-07-2021 21:51Ja precies. En het gekke is .. er zat steeds een jaar of 10 tussen. Dus ik weet dat ik zelf eind van dit jaar zal denken; och het is allemaal wel weer oke met haar. En dan vergeet ik het niet natuurlijk maar ben wel de angst en zorgen om haar toestand weer kwijt.. En dan worden het waarschijnlijk weer 8, 9 of 10 gewone leuke jaren met een normale vriendschap.. en wie weet gaat t dan weer eens mis, who knows.
Welke hulp heb jij als naaste?
Je kan zelf ook bij een praktijkondersteuner of psych aankloppen voor jouw hulp hé! Je hoeft t niet alleen te doen
dinsdag 20 juli 2021 om 11:55
Dat kan geen kwaad. Of eens naar lotgenotengroepen te zoeken (of er hier een te starten). Dit soort zorgen zijn heftig, maar niemand heeft er iets aan als jij er ook aan onderdoor gaat. Je kunt als liefdevolle omgeving dit niet oplossen, maar het is zo moeilijk los te laten.Majojootje schreef: ↑20-07-2021 10:12Lief dat je 't vraagt. Ik kan er gelukkig in mijn netwerk goed over praten. Maar loop wel eens met de gedachte toch ook professionele hulp te zoeken om mezelf niet in de zorgen om de ander te verliezen.
Ik ken het van mijn ex-zwager. Met hem is het niet meer echt goed gekomen. Met een vriend van me dan weer wel. Het hangt van zoveel dingen af, daar kunnen professionals niet altijd iets over zeggen en buitenstaanders al helemaal niet. Maar ik begrijp je behoefte aan licht aan het eind van de tunnel. Hoop dat het er is.
Sterkte.
Everything is fluid
dinsdag 20 juli 2021 om 23:03
Echt heel herkenbaar, over de wanen en het (niet) doordringen.Majojootje schreef: ↑19-07-2021 18:43Dat van die verschillende personen is heel herkenbaar en ook heel vreemd om te ervaren. Alsof je iemand kwijtgeraakt aan de chaos in zijn hoofd.
De wanen zijn heel erg aanwezig. Voortdurend anderen waarschuwen voor straling van het WiFi netwerk in hun haren, geloven dat er een sensor in zijn/haar hoofd zit die op Google reageert, er van overtuigd zijn gepest en in de gaten gehouden worden door anderen enz enz..
Het is zo bizar, je dringt echt niet door.
Gedwongen opname is lastig omdat deze persoon anderen in die zin nog niet enorm lastigvallen. Maar wel enorm slecht voor zichzelf zorgt, een verstoord dag nacht ritme heeft..
Het psychotische gedrag duurt nu al geruime tijd en wordt steeds erger. En mij is verteld dat hoe dieper iemand zinkt, hoe langer de weg terug is.
Het voelt zo machteloos...
Lastig is het hoor...
Is het niet mogelijk om met een vertrouwenspersoon of huisarts eens te praten en je zorgen te uiten?
woensdag 21 juli 2021 om 23:40
Hoi,
Wat moeilijk voor je om dit mee te maken! Privé heb ik hier gelukkig geen ervaring mee. Wel heb ik cliënten met psychose en psychose gerelateerde klachten begeleid tijdens mijn werk.
Wat ik hier lees, van de 'twee verschillende personen', dat herken ik wel. Hoe moeilijk moet het zijn om dit van dichtbij mee te maken en het gevoel te hebben dat je 'de ander' verliest.
Even terugkomend op je vraag: Zoals ik al zei heb ik geen ervaring hiermee in de privésfeer. Ik weet dat het voor mij dus heel anders is, dan als je dit echt van dichtbij meemaakt. Maar wellicht kan je ook iets met mijn antwoord.
Je zegt dat je je ernstig zorgen maakt over je naaste en dat je naaste elke vorm van hulpverlening weigert. Je maakt je ernstig zorgen over het verdere verloop.
Als iemand niet open staat voor welke vorm van hulpverlening dan ook, maakt dat de situatie erg lastig. Maar misschien stelt het volgende je wat gerust. Als je naaste zorgmijdend is, kan er altijd nog een andere vorm van hulp ingeschakeld worden.
Zoals iemand eerder iets zei over gedwongen opname, kan er inderdaad gedwongen hulpverlening ingezet worden.
Als de naaste een bedreiging voor zichzelf of zijn omgeving vormt, kunnen de hulpverleners wel aanspraak maken op de Wet verplichte Geestelijke Gezondheidszorg (WvGGZ). Deze wet regelt het verlenen van verplichte zorg aan mensen met een psychische aandoening.
De rechter kan dan een zorgmachtiging afgeven. Maar dit kan, zoals gezegd, alleen afgegeven worden als door de psychische aandoening gevaar (ernstig nadeel) is of dreigt voor de persoon zelf of anderen. De hulpverleners moeten hier een inschatting van maken, waarna de rechterlijke machtiging (RM) door de rechter afgegeven kan worden als hij de situatie ook als zodanig ernstig inschat. Een RM hoeft niet altijd een opname te betekenen. Dit kan ook zijn dat de naaste verplicht medicatie of behandeling moet ondergaan (thuis of poliklinisch).
Ik snap je zorg wel, voor wat er kan gebeuren als zoiets niet wordt afgegeven of wat er gaat gebeuren als zo'n RM weer ingetrokken zal worden. Belangrijk is om korte lijntjes met de hulpverleners te houden, zodat je ook je zorgen kan uitspreken.
Ik heb gelukkig veel cliënten gezien die na een psychose goed hersteld zijn. Als je je veel zorgen blijft maken of de situatie verslechterd, schroom dan niet om contact op te nemen met de hulpverleners en spreek je zorgen uit. Geef aan wat je ziet gebeuren en hoe de persoon veranderd. Dit kan erg helpend zijn voor de hulpverleners. Zij zien immers alleen momentopnames.
Misschien heb je iets aan de volgende websites, mocht je met iemand willen praten of lotgenotencontact zoeken:
https://www.ypsilon.org/ypsilon
https://wijzijnmind.nl/psychische-klach ... j-psychose
Veel sterkte toegewenst!
Wat moeilijk voor je om dit mee te maken! Privé heb ik hier gelukkig geen ervaring mee. Wel heb ik cliënten met psychose en psychose gerelateerde klachten begeleid tijdens mijn werk.
Wat ik hier lees, van de 'twee verschillende personen', dat herken ik wel. Hoe moeilijk moet het zijn om dit van dichtbij mee te maken en het gevoel te hebben dat je 'de ander' verliest.
Even terugkomend op je vraag: Zoals ik al zei heb ik geen ervaring hiermee in de privésfeer. Ik weet dat het voor mij dus heel anders is, dan als je dit echt van dichtbij meemaakt. Maar wellicht kan je ook iets met mijn antwoord.
Je zegt dat je je ernstig zorgen maakt over je naaste en dat je naaste elke vorm van hulpverlening weigert. Je maakt je ernstig zorgen over het verdere verloop.
Als iemand niet open staat voor welke vorm van hulpverlening dan ook, maakt dat de situatie erg lastig. Maar misschien stelt het volgende je wat gerust. Als je naaste zorgmijdend is, kan er altijd nog een andere vorm van hulp ingeschakeld worden.
Zoals iemand eerder iets zei over gedwongen opname, kan er inderdaad gedwongen hulpverlening ingezet worden.
Als de naaste een bedreiging voor zichzelf of zijn omgeving vormt, kunnen de hulpverleners wel aanspraak maken op de Wet verplichte Geestelijke Gezondheidszorg (WvGGZ). Deze wet regelt het verlenen van verplichte zorg aan mensen met een psychische aandoening.
De rechter kan dan een zorgmachtiging afgeven. Maar dit kan, zoals gezegd, alleen afgegeven worden als door de psychische aandoening gevaar (ernstig nadeel) is of dreigt voor de persoon zelf of anderen. De hulpverleners moeten hier een inschatting van maken, waarna de rechterlijke machtiging (RM) door de rechter afgegeven kan worden als hij de situatie ook als zodanig ernstig inschat. Een RM hoeft niet altijd een opname te betekenen. Dit kan ook zijn dat de naaste verplicht medicatie of behandeling moet ondergaan (thuis of poliklinisch).
Ik snap je zorg wel, voor wat er kan gebeuren als zoiets niet wordt afgegeven of wat er gaat gebeuren als zo'n RM weer ingetrokken zal worden. Belangrijk is om korte lijntjes met de hulpverleners te houden, zodat je ook je zorgen kan uitspreken.
Ik heb gelukkig veel cliënten gezien die na een psychose goed hersteld zijn. Als je je veel zorgen blijft maken of de situatie verslechterd, schroom dan niet om contact op te nemen met de hulpverleners en spreek je zorgen uit. Geef aan wat je ziet gebeuren en hoe de persoon veranderd. Dit kan erg helpend zijn voor de hulpverleners. Zij zien immers alleen momentopnames.
Misschien heb je iets aan de volgende websites, mocht je met iemand willen praten of lotgenotencontact zoeken:
https://www.ypsilon.org/ypsilon
https://wijzijnmind.nl/psychische-klach ... j-psychose
Veel sterkte toegewenst!
marriepar wijzigde dit bericht op 21-07-2021 23:41
Reden: Schrijffout
Reden: Schrijffout
0.19% gewijzigd
donderdag 22 juli 2021 om 00:30
Mijn ervaring (met maar 2 mensen, dus het zegt misschien helemaal niks) is juist dat iemand niet een totaal ander persoon wordt, maar juist een extreme uitvergroting van zichzelf. De ene die ik ken is bijvoorbeeld heel sociaal in "normale" tijden en was tijdens de psychose ongeremd sociaal. Nam alle zwervers mee naar huis (of ze nou wilden of niet 
), een boodschapje doen duurde letterlijk uren omdat er met iedereen een gesprekje moest worden aangeknoopt, enz enz.
De andere is van zichzelf erg gesloten en niet al te goed van vertrouwen. Deze zit op dit moment in een psychose en wantrouwt nu werkelijk alles en iedereen: de telefoon is gehackt, instagram wordt beheerst door anderen, iedereen spant met iedereen samen om deze persoon het leven zuur te maken...
Beiden zijn in de psychose bijna een karikatuur van zichzelf, maar niet een tegengesteld persoon.
), een boodschapje doen duurde letterlijk uren omdat er met iedereen een gesprekje moest worden aangeknoopt, enz enz.De andere is van zichzelf erg gesloten en niet al te goed van vertrouwen. Deze zit op dit moment in een psychose en wantrouwt nu werkelijk alles en iedereen: de telefoon is gehackt, instagram wordt beheerst door anderen, iedereen spant met iedereen samen om deze persoon het leven zuur te maken...
Beiden zijn in de psychose bijna een karikatuur van zichzelf, maar niet een tegengesteld persoon.
vrijdag 23 juli 2021 om 09:56
Wat je omschrijft herken ik heel erg. Het angstige en achterdochtige was er altijd al en wordt nu enorm uitvergroot indd. Met 2 personen bedoel ik de momenten dat iemand redelijk helder en normaal lijkt om het volgende moment weer een een heel eigen wereld te zitten en daarin onbereikbaar.Athan schreef: ↑22-07-2021 00:30Mijn ervaring (met maar 2 mensen, dus het zegt misschien helemaal niks) is juist dat iemand niet een totaal ander persoon wordt, maar juist een extreme uitvergroting van zichzelf. De ene die ik ken is bijvoorbeeld heel sociaal in "normale" tijden en was tijdens de psychose ongeremd sociaal. Nam alle zwervers mee naar huis (of ze nou wilden of niet
De andere is van zichzelf erg gesloten en niet al te goed van vertrouwen. Deze zit op dit moment in een psychose en wantrouwt nu werkelijk alles en iedereen: de telefoon is gehackt, instagram wordt beheerst door anderen, iedereen spant met iedereen samen om deze persoon het leven zuur te maken...
Beiden zijn in de psychose bijna een karikatuur van zichzelf, maar niet een tegengesteld persoon.
Het blijft een moeilijk te begrijpen ziektebeeld.
vrijdag 23 juli 2021 om 09:59
Dank voor je uitgebreide, waardevolle, bijdrage. Fijn die informatie.MarriePar schreef: ↑21-07-2021 23:40Hoi,
Wat moeilijk voor je om dit mee te maken! Privé heb ik hier gelukkig geen ervaring mee. Wel heb ik cliënten met psychose en psychose gerelateerde klachten begeleid tijdens mijn werk.
Wat ik hier lees, van de 'twee verschillende personen', dat herken ik wel. Hoe moeilijk moet het zijn om dit van dichtbij mee te maken en het gevoel te hebben dat je 'de ander' verliest.
Even terugkomend op je vraag: Zoals ik al zei heb ik geen ervaring hiermee in de privésfeer. Ik weet dat het voor mij dus heel anders is, dan als je dit echt van dichtbij meemaakt. Maar wellicht kan je ook iets met mijn antwoord.
Je zegt dat je je ernstig zorgen maakt over je naaste en dat je naaste elke vorm van hulpverlening weigert. Je maakt je ernstig zorgen over het verdere verloop.
Als iemand niet open staat voor welke vorm van hulpverlening dan ook, maakt dat de situatie erg lastig. Maar misschien stelt het volgende je wat gerust. Als je naaste zorgmijdend is, kan er altijd nog een andere vorm van hulp ingeschakeld worden.
Zoals iemand eerder iets zei over gedwongen opname, kan er inderdaad gedwongen hulpverlening ingezet worden.
Als de naaste een bedreiging voor zichzelf of zijn omgeving vormt, kunnen de hulpverleners wel aanspraak maken op de Wet verplichte Geestelijke Gezondheidszorg (WvGGZ). Deze wet regelt het verlenen van verplichte zorg aan mensen met een psychische aandoening.
De rechter kan dan een zorgmachtiging afgeven. Maar dit kan, zoals gezegd, alleen afgegeven worden als door de psychische aandoening gevaar (ernstig nadeel) is of dreigt voor de persoon zelf of anderen. De hulpverleners moeten hier een inschatting van maken, waarna de rechterlijke machtiging (RM) door de rechter afgegeven kan worden als hij de situatie ook als zodanig ernstig inschat. Een RM hoeft niet altijd een opname te betekenen. Dit kan ook zijn dat de naaste verplicht medicatie of behandeling moet ondergaan (thuis of poliklinisch).
Ik snap je zorg wel, voor wat er kan gebeuren als zoiets niet wordt afgegeven of wat er gaat gebeuren als zo'n RM weer ingetrokken zal worden. Belangrijk is om korte lijntjes met de hulpverleners te houden, zodat je ook je zorgen kan uitspreken.
Ik heb gelukkig veel cliënten gezien die na een psychose goed hersteld zijn. Als je je veel zorgen blijft maken of de situatie verslechterd, schroom dan niet om contact op te nemen met de hulpverleners en spreek je zorgen uit. Geef aan wat je ziet gebeuren en hoe de persoon veranderd. Dit kan erg helpend zijn voor de hulpverleners. Zij zien immers alleen momentopnames.
Misschien heb je iets aan de volgende websites, mocht je met iemand willen praten of lotgenotencontact zoeken:
https://www.ypsilon.org/ypsilon
https://wijzijnmind.nl/psychische-klach ... j-psychose
Veel sterkte toegewenst!
Inmiddels zijn instanties bezig een gedwongen opname te onderzoeken en voor te bereiden heb ik gister begrepen. Ik hoop zo dat dit lukt. Erg naar voor de persoon zelf als alle regie je ontnomen wordt, maar uiteindelijk is het uit zorg met hoop op verbetering.
