Psyche
alle pijlers
Ervaringen met regressietherapie?
donderdag 10 oktober 2019 om 14:45
Ik ben me ervan bewust dat veel mensen hier vreemd op gaan reageren maar het is een serieuze vraag van mijn kant. Lees alsjeblieft de OP alvorens van leer te trekken.
Ik heb al vele jaren een angststoornis, ziekteangst om precies te zijn. Voorheen heette dit hypochondrie. Echter heb ik niet het klassieke beeld. Ik ben bang maar ik ga bijna nooit naar een huisarts. Dat vermijd ik, uit angst voor bevestiging. Ik ben wel gerust te stellen maar omdat ik nooit durf te gaan vind de geruststelling niet plaats. Dit varieert van dodelijke aandoeningen tot een simpele verkoudheid. Ik geef aan dat ik naar de huisarts gaan verschrikkelijk vind, dan heb ik het dus nog niet eens over naar het ziekenhuis, een uitstrijkje, bloedprikken en dergelijke. Ik lijd hier enorm onder maar in stilte. Vreemden merken niets aan mij, daar doe ik ook mijn best voor.
Over de jaren heen heb ik al vele reguliere therapieën doorlopen, bij verschillende behandelaars. Zonder resultaat. Ik ben verder een intelligent persoon en, geloof het of niet, ook erg rationeel. Verstandelijk weet ik alles prima, relativeer ik menig professional de straat uit. Maar op het moment van angst.. dan helpt gewoon niets.
Nu opperde een collega om eens regressietherapie te proberen. Zij denkt dat hardnekkige angsten mogelijk kunnen worden veroorzaakt door onverwerkt trauma uit een vorig leven. Dit is voor mij een ver van mijn bed show. Ik weet niet of ik geloof ik leven na de dood, en daarmee reïncarnatie. Ik heb me verdiept in het fenomeen en op zich klinkt het best plausibel, echter is dat gevoelsmatig, mijn gevoel en verstand liggen een beetje in de clinch met elkaar over dit onderwerp.
Toch overweeg ik het te proberen onder het mom "baat het niet dan schaadt het niet". Mits ze me überhaupt onder hypnose krijgen want ik heb nogal een sterke wil ontwikkeld.
Maar ik twijfel toch..
Ik vroeg me af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.
Ik heb al vele jaren een angststoornis, ziekteangst om precies te zijn. Voorheen heette dit hypochondrie. Echter heb ik niet het klassieke beeld. Ik ben bang maar ik ga bijna nooit naar een huisarts. Dat vermijd ik, uit angst voor bevestiging. Ik ben wel gerust te stellen maar omdat ik nooit durf te gaan vind de geruststelling niet plaats. Dit varieert van dodelijke aandoeningen tot een simpele verkoudheid. Ik geef aan dat ik naar de huisarts gaan verschrikkelijk vind, dan heb ik het dus nog niet eens over naar het ziekenhuis, een uitstrijkje, bloedprikken en dergelijke. Ik lijd hier enorm onder maar in stilte. Vreemden merken niets aan mij, daar doe ik ook mijn best voor.
Over de jaren heen heb ik al vele reguliere therapieën doorlopen, bij verschillende behandelaars. Zonder resultaat. Ik ben verder een intelligent persoon en, geloof het of niet, ook erg rationeel. Verstandelijk weet ik alles prima, relativeer ik menig professional de straat uit. Maar op het moment van angst.. dan helpt gewoon niets.
Nu opperde een collega om eens regressietherapie te proberen. Zij denkt dat hardnekkige angsten mogelijk kunnen worden veroorzaakt door onverwerkt trauma uit een vorig leven. Dit is voor mij een ver van mijn bed show. Ik weet niet of ik geloof ik leven na de dood, en daarmee reïncarnatie. Ik heb me verdiept in het fenomeen en op zich klinkt het best plausibel, echter is dat gevoelsmatig, mijn gevoel en verstand liggen een beetje in de clinch met elkaar over dit onderwerp.
Toch overweeg ik het te proberen onder het mom "baat het niet dan schaadt het niet". Mits ze me überhaupt onder hypnose krijgen want ik heb nogal een sterke wil ontwikkeld.
Maar ik twijfel toch..
Ik vroeg me af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:02
donderdag 10 oktober 2019 om 15:02
Maar pas op met wat je vertelt aan anderen.
Toen ik me kwetsbaar opgestelde bij een coach en tegen haar zei: "Dat en dat heb ik meegemaakt in een vorig leven.", zei ze: "Ja, met alle respect hoor, maar dat is natuurlijk niet zo. Waar je nu mee zit, is de schuld van je ouders of in elk geval van je kindertijd."
Bij die coach ben ik gestopt. Ik vind het onzin om je ouders altijd maar overal voor aansprakelijk te stellen.
Toen ik me kwetsbaar opgestelde bij een coach en tegen haar zei: "Dat en dat heb ik meegemaakt in een vorig leven.", zei ze: "Ja, met alle respect hoor, maar dat is natuurlijk niet zo. Waar je nu mee zit, is de schuld van je ouders of in elk geval van je kindertijd."
Bij die coach ben ik gestopt. Ik vind het onzin om je ouders altijd maar overal voor aansprakelijk te stellen.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:08
donderdag 10 oktober 2019 om 15:15
Dat weet ik niet, maar ik heb daar wel hoop op. Ik vergelijk het maar met kniepijn. Je kan er van alles aan doen, pijnstillers, een bandage eromheen.. Maar als je weet waar de werkelijke oorzaak is van de kniepijn dan kan je daarmee aan de slag. Hoe weet ik om heel eerlijk te zijn ook niet. Maar misschien dat het dan rationeler beter kan plaatsen waardoor je het makkelijker los kan laten?
donderdag 10 oktober 2019 om 15:17
Ik deel dergelijke dingen alleen maar met mensen die heel dicht bij me staan en me niet veroordelen. Ik ben me ervan bewust dat er veel mensen zijnd ie heel akelig kunnen reageren op dit soort dingen. Erg verdrietig vind ik dat altijd.Odense2 schreef: ↑10-10-2019 15:02Maar pas op met wat je vertelt aan anderen.
Toen ik me kwetsbaar opgestelde bij een coach en tegen haar zei: "Dat en dat heb ik meegemaakt in een vorig leven.", zei ze: "Ja, met alle respect hoor, maar dat is natuurlijk niet zo. Waar je nu mee zit, is de schuld van je ouders of in elk geval van je kindertijd."
Bij die coach ben ik gestopt. Ik vind het onzin om je ouders altijd maar overal voor aansprakelijk te stellen.
Ik zou ontzettend graag jouw verhaal horen in een pb..
donderdag 10 oktober 2019 om 15:18
Mij heeft het wel geholpen.
Even een voorbeeld van een ander.
Iemand die panisch is voor water. Het zweet brak haar al uit als ze in de buurt van een meertje of zwembad kwam.
Regressie gehad. Ze was als veertienjarig hulpje op een schip overboord geslagen en op zee verdronken. Water bracht bij haar letterlijk doodsangst naar boven.
Wanneer je zoiets weet, kan je jezelf geruststellen, wanneer je aan een rustig meertje of aan het strand zit. "Ik kan nu zwemmen. Dit is geen woeste zee."
donderdag 10 oktober 2019 om 15:19
Dank je.GinnyJones schreef: ↑10-10-2019 15:17Ik deel dergelijke dingen alleen maar met mensen die heel dicht bij me staan en me niet veroordelen. Ik ben me ervan bewust dat er veel mensen zijn die heel akelig kunnen reageren op dit soort dingen. Erg verdrietig vind ik dat altijd.
Ik zou ontzettend graag jouw verhaal horen in een pb..
PB volgt vanavond.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:56
Bij mij werd niet eens terug gegaan naar een vorig leven. Het stopte in mn kindertijd. En als je weet waarom je je zo voelt, kan je het verwerken. En ja, daarna was het weg.
ik geef mn bek ook maar een douw
donderdag 10 oktober 2019 om 16:43
Ja, maar als ze voor je kniepijn met alle onderzoeksmiddelen geen oorzaak kunnen vinden blijf je toch hangen op pijnstillers.GinnyJones schreef: ↑10-10-2019 15:15Dat weet ik niet, maar ik heb daar wel hoop op. Ik vergelijk het maar met kniepijn. Je kan er van alles aan doen, pijnstillers, een bandage eromheen.. Maar als je weet waar de werkelijke oorzaak is van de kniepijn dan kan je daarmee aan de slag. Hoe weet ik om heel eerlijk te zijn ook niet. Maar misschien dat het dan rationeler beter kan plaatsen waardoor je het makkelijker los kan laten?
Lijkt mij.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 10 oktober 2019 om 17:00
Maar wat er zogenaamd in een vorig leven heeft plaatst gevonden doet er eigenlijk niet toe. Je zegt het zelf al, wat je moet leren is jezelf geruststellen. Dus als je angst hebt voor water, bekijk dan hoe realistisch die angst is. Graven naar dat je in een vorig leven verdronk is even betrouwbaar als bijv geloven in religie. Mijn mening dan he.Odense2 schreef: ↑10-10-2019 15:18Mij heeft het wel geholpen.
Even een voorbeeld van een ander.
Iemand die panisch is voor water. Het zweet brak haar al uit als ze in de buurt van een meertje of zwembad kwam.
Regressie gehad. Ze was als veertienjarig hulpje op een schip overboord geslagen en op zee verdronken. Water bracht bij haar letterlijk doodsangst naar boven.
Wanneer je zoiets weet, kan je jezelf geruststellen, wanneer je aan een rustig meertje of aan het strand zit. "Ik kan nu zwemmen. Dit is geen woeste zee."
Nog even een aanvulling: voor een hoop mensen is religie ook iets wat hen steun biedt. Dus als een verhaal over dat je verdronken bent in een vorig leven je ook steun biedt, dan vooral doen.
donderdag 10 oktober 2019 om 17:13
Natuurlijk is regressietherapie de grootst mogelijke onzin, zonder enige wetenschappelijke basis. Het is pure kwakzalverij.
Maar net als met veel van dit soort behandelingen, zit er een groot placebo effect aan vast.
Hoe meer je er in gelooft, hoe beter het zal helpen. En het is een mooi verhaal natuurlijk, dat van die vorige levens, dat willen mensen graag geloven.
Ongetwijfeld zijn er daarom veel mensen mee geholpen.
Maar net als met veel van dit soort behandelingen, zit er een groot placebo effect aan vast.
Hoe meer je er in gelooft, hoe beter het zal helpen. En het is een mooi verhaal natuurlijk, dat van die vorige levens, dat willen mensen graag geloven.
Ongetwijfeld zijn er daarom veel mensen mee geholpen.
donderdag 10 oktober 2019 om 18:25
zaterdag 12 oktober 2019 om 09:37
Dit bovenste inderdaad. Met de kanttekening dat bij angsten het veel minder om denken gaat, maar om dóen. Natuurlijk kun je rationaliseren dat je niet van een verkoudheid doodgaat (weet niet of dat de angst is die erachter zit, doodgaan? Vaak is dat het wel, in ieder geval grote controle verlies). Dat je rationeel bent heb je dus niet enorm veel aan.chocolol schreef: ↑10-10-2019 17:00Maar wat er zogenaamd in een vorig leven heeft plaatst gevonden doet er eigenlijk niet toe. Je zegt het zelf al, wat je moet leren is jezelf geruststellen. Dus als je angst hebt voor water, bekijk dan hoe realistisch die angst is. Graven naar dat je in een vorig leven verdronk is even betrouwbaar als bijv geloven in religie. Mijn mening dan he.
Nog even een aanvulling: voor een hoop mensen is religie ook iets wat hen steun biedt. Dus als een verhaal over dat je verdronken bent in een vorig leven je ook steun biedt, dan vooral doen.
Wat is de angst die achter de angst zit? Het thema dat steeds terugkomt? De angsten die achter dit soort dingen zit zijn voor iemand levensecht, dus wél rationeel en je moet ervaren dat je angst niet uitkomt. Niet zo zeer denken in “dat is niet rationeel, dus dat moet ik niet denken, dat is verkeerd” is minder helpend dan de angst erkennen en geruststellende gedachten herhalen herhalen herhalen terwijl je je angst aangaat. Steun van buitenaf hierbij kan je echt heel erg helpen. Er is niets wat angst meer doet groeien dan schaamte en isolatie.
Daarnaast, wat heb je gedaan aan dóen? Denken en doen moet je tegelijk inzetten. Je schrijft dat je de huisarts vermijdt, dat moet je dus juist niet doen, maar gHelp jezelf dus door te onderzoeken wat je grote angst is achter de angst (vraag jezelf, ok wat als dat gebeurt, en dan? En dan? En dan? Waar kom je op uit?) Te erkennen dat je daar héél bang voor bent en dat niet te veroordelen of weg willen maken. Geruststellende gedachten formuleren en deze herhalen terwijl je je angst aangaat. Steun hierbij zoeken.aan. Vermijd je de huisarts, vermijd je het uitstrijkje, vermijd je het ziekenhuis dan bevestig en versterk je de angst.
Als het helpt om een verhaal uit een vorig leven hierbij te halen, kan je dat ook gewoon doen. Maar geef jezelf een veel belangrijker iets mee in het hier en nu en stop met het veroordelen, de schaamte en de isolatie hierover!
