Psyche
alle pijlers
Ervaringen paniekaanvallen?
zondag 5 januari 2020 om 10:59
Hey allemaal!
Ik heb een angststoornis met paniekaanvallen (en loop hiervoor ook bij een psycholoog). Als ik een heftige paniekaanval heb, heb ik altijd veel last van depersonalisatie/derealisatie (het gevoel dat de wereld en jezelf niet echt zijn) en heb ik het gevoel alsof de wereld op een of andere manier kantelt. Ik krijg het warm, zweet veel, heb het gevoel dat ik dod ga en sta soms letterlijk te schreeuwen. Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan en ik heb in de loop der tijd de gewoonte ontwikkelt om te eten tegen paniekaanvallen; als ik eet, kan ik haaast niet in paniek raken. Dit is he;aas niet zo'n gezonde manier om hiermee om te gaan en ik ben in het afgelopen jaar veel aangekomen. Van mijn psycholloog heb ik wel wat tips meegekregen, zoals afleiding zoeken en gerustellende gedachtes oproepen, maar dat helpt maar een beetje, en niet bij de allerheftigste aanvallen.
Ik vroeg me af of hier mee mensen zijn met paniekaanvallen en hoe jullie dat ervaren en of jullie nog tips hebben ertegen.
Liefs,
Ik heb een angststoornis met paniekaanvallen (en loop hiervoor ook bij een psycholoog). Als ik een heftige paniekaanval heb, heb ik altijd veel last van depersonalisatie/derealisatie (het gevoel dat de wereld en jezelf niet echt zijn) en heb ik het gevoel alsof de wereld op een of andere manier kantelt. Ik krijg het warm, zweet veel, heb het gevoel dat ik dod ga en sta soms letterlijk te schreeuwen. Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan en ik heb in de loop der tijd de gewoonte ontwikkelt om te eten tegen paniekaanvallen; als ik eet, kan ik haaast niet in paniek raken. Dit is he;aas niet zo'n gezonde manier om hiermee om te gaan en ik ben in het afgelopen jaar veel aangekomen. Van mijn psycholloog heb ik wel wat tips meegekregen, zoals afleiding zoeken en gerustellende gedachtes oproepen, maar dat helpt maar een beetje, en niet bij de allerheftigste aanvallen.
Ik vroeg me af of hier mee mensen zijn met paniekaanvallen en hoe jullie dat ervaren en of jullie nog tips hebben ertegen.
Liefs,
zondag 5 januari 2020 om 11:32
Hoi Esther!
Ik heb ook angstaanvallen gehad met depersonalisatie! In het begin vond ik dit ook doodeng. Ik ging (als ik ergens was) direct naar huis of als ik thuis was ging ik even rustig met mijn ogen dicht op bed liggen of op mijn mobiel. Dit hielp mij erg, het zakte dan weer weg.
Op een gegeven moment kon ik er beter mee omgaan, als ik het nu heb, ben ik nog steeds bang, maar blijf ik tegen mijzelf zeggen dat het zo weer weggaat! Ik laat het dan even gebeuren zegmaar. Het beste is inderdaad afleiding zoeken, maar dat is lastig als je erg bang bent.
Ik heb ook angstaanvallen gehad met depersonalisatie! In het begin vond ik dit ook doodeng. Ik ging (als ik ergens was) direct naar huis of als ik thuis was ging ik even rustig met mijn ogen dicht op bed liggen of op mijn mobiel. Dit hielp mij erg, het zakte dan weer weg.
Op een gegeven moment kon ik er beter mee omgaan, als ik het nu heb, ben ik nog steeds bang, maar blijf ik tegen mijzelf zeggen dat het zo weer weggaat! Ik laat het dan even gebeuren zegmaar. Het beste is inderdaad afleiding zoeken, maar dat is lastig als je erg bang bent.
zondag 5 januari 2020 om 11:33
Herkenbaar. Ik ervaar tijdens een aanval het gevoel van onmacht en inderdaad het gevoel dat ik dood ga. Ik krijg spierspasmes die me nog het meest beangstigen etc.. Ik laat het over me heen komen en ga tijdens een aanval iets actiefs doen. Maakt niet uit welk tijdstip, maar ik ga bijvoorbeeld schoonmaken, eten koken, het bed verschonen, de was doen. Als ik daarmee klaar ben doe ik pas ademhalingsoefeningen. Ben ik dik anderhalf uur zoet mee, maar iets actiefs doen helpt bij mij vaak wel. Misschien vreemd, maar je zou het kunnen proberen? Relativeren en jezelf geruststellen is makkelijker gezegd dan gedaan. Helpt meditatie of rustgevende muziek je niet tijdens de aanval?
Vervelend zeg! Paniekaanvallen zijn echt heel naar.
Vervelend zeg! Paniekaanvallen zijn echt heel naar.
zondag 5 januari 2020 om 11:42
Ik herken het van vroeger/eerder. Wat je schrijft zijn vooral manieren om er mee om te gaan/hoe je er mee kunt dealen. Natuurlijk is dat belangrijk, maar als dat álles is, blijft het iets waar je last van blijft houden.
Wat mij heeft geholpen is om samen met mijn behandelaar te kijken naar de bron, de oorzaak, van de paniek. Wanneer zijn ze er wel, wanneer niet. Ze waren er bij mij niet als ik rustig was en ontspannen, dus wat maakte dat er alsnog paniek kwam, ze staan ergens voor namelijk. Door die oorzaak te onderzoeken kom je veel verder. En ja, dat is nóg moeilijker en zwaarder dan omgaan met, maar uiteindelijk kan het je ook veel meer opleveren.
Ik weet nu dat als ik een periode toch weer meer paniek heb dat ik dat als signaal moet zien van iets dat op de achtergrond speelt en dat ik dáár dus naar moet kijken. (En tegelijk wel goed voor mezelf zorgen als er tóch paniek is)
Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
Wat mij heeft geholpen is om samen met mijn behandelaar te kijken naar de bron, de oorzaak, van de paniek. Wanneer zijn ze er wel, wanneer niet. Ze waren er bij mij niet als ik rustig was en ontspannen, dus wat maakte dat er alsnog paniek kwam, ze staan ergens voor namelijk. Door die oorzaak te onderzoeken kom je veel verder. En ja, dat is nóg moeilijker en zwaarder dan omgaan met, maar uiteindelijk kan het je ook veel meer opleveren.
Ik weet nu dat als ik een periode toch weer meer paniek heb dat ik dat als signaal moet zien van iets dat op de achtergrond speelt en dat ik dáár dus naar moet kijken. (En tegelijk wel goed voor mezelf zorgen als er tóch paniek is)
Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
zondag 5 januari 2020 om 12:26
Bij derealisatie kan het helpen de dingen in je omgeving te benoemen. Bijvoorbeeld alles benoemen wat je ziet. Benoemen waar je bent en wat je aan het doen bent. Dat kan in je hoofd.
Ik je hoofd tellen in stappen van 3. Dus 1, 4, 7, 10, 13, 16 etc.
Probeer te bedenken dat het een onschuldige lichamelijke reactie is, dat je niet gek wordt en dat het voorbij gaat.
Ik je hoofd tellen in stappen van 3. Dus 1, 4, 7, 10, 13, 16 etc.
Probeer te bedenken dat het een onschuldige lichamelijke reactie is, dat je niet gek wordt en dat het voorbij gaat.
I wanna live my life with the volume full!
zondag 5 januari 2020 om 12:41
Och vrouw, wat lastig voor je. Ik voel met je mee, ben jaren in behandeling geweest tegen angststoornis met paniekaanvallen (bij mij altijd op straat of op publieke plekken). Wat ik weet, is dat je het niet 'weg kunt willen', daar is angst meestal te sterk voor. Als ik je een hart onder de riem mag steken: ik ben er grotendeels van af.
Cognitieve therapie en EMDR sloegen bij mij niet aan, al zou ik die laatste zeker als optie overwegen, helpt bij veel mensen heel goed om de bron van de stoornis aan te pakken. Bij mij was Pessotherapie, een vorm van groepstherapie die lijkt op familie-opstellingen een enorme hulp op weg. Daar kon ik onveiligheidssituaties uit mijn kindertijd uitspelen en een soort nieuwe veiligheid creëeren.
Wat ik zelf er echt bij nodig had, was een antidepressivum. Heb dat jarenlang niet gewild uit angst om daar een ander mens van te worden, maar ben zo blij dat ik de stap heb gezet. Het helpt me net voldoende om mijn andere handvatten tegen de angst goed toe te passen. Ik neem escitalopram en heb zo goed als geen bijwerkingen gehad.
Ik begrijp dat je het eten geen goede oplossing vind (en snap ook het mechanisme waarom het zo goed werkt). Misschien kun je naast het eten een andere activiteit vinden die helpt en dan die activiteit uitbouwen en het eten afbouwen. Je bent al heel goed bezig hé! Je bent in therapie en je gaat het aan. Geef jezelf tijd. Baby steps!
Cognitieve therapie en EMDR sloegen bij mij niet aan, al zou ik die laatste zeker als optie overwegen, helpt bij veel mensen heel goed om de bron van de stoornis aan te pakken. Bij mij was Pessotherapie, een vorm van groepstherapie die lijkt op familie-opstellingen een enorme hulp op weg. Daar kon ik onveiligheidssituaties uit mijn kindertijd uitspelen en een soort nieuwe veiligheid creëeren.
Wat ik zelf er echt bij nodig had, was een antidepressivum. Heb dat jarenlang niet gewild uit angst om daar een ander mens van te worden, maar ben zo blij dat ik de stap heb gezet. Het helpt me net voldoende om mijn andere handvatten tegen de angst goed toe te passen. Ik neem escitalopram en heb zo goed als geen bijwerkingen gehad.
Ik begrijp dat je het eten geen goede oplossing vind (en snap ook het mechanisme waarom het zo goed werkt). Misschien kun je naast het eten een andere activiteit vinden die helpt en dan die activiteit uitbouwen en het eten afbouwen. Je bent al heel goed bezig hé! Je bent in therapie en je gaat het aan. Geef jezelf tijd. Baby steps!
zondag 5 januari 2020 om 16:00
Dankjullie wel voor jullie reacties! 
@Luci_Morgenster; Woensdag heb ik weer een afspraak met mijn psycholoog, dus dan zal ik dit ook behandelen.
@Rosebloom; Hmm, dat kan ik wel proberen, wat actiefs te doen! Ik doe ook wel aan meditiatie, en dat helpt wel om spanning te verlagen, maar als ik echt midden in zo'n aanval zit, lukt dat niet meer.
@Gewoonmijmaaranders; Dat lijkt mij inderdaad ook helpend! Er wordt bij mij eigenlijk heel weinig nadruk gelegd op de oorzaak van het probleem, wat best jammer is. Wat voor therapie had jij?
@Eidde Dat heb ik wel eens geprobeerd, maar het leek niet echt iets te doen. Maar ik kan het nog wel een tweede kans geven.
@LaFlamande Wat goed dat je voor jou helpende therapie hebt gevonden en dat het nu een stuk beter gaat! En dankje voor je bemoediging!
@Luci_Morgenster; Woensdag heb ik weer een afspraak met mijn psycholoog, dus dan zal ik dit ook behandelen.
@Rosebloom; Hmm, dat kan ik wel proberen, wat actiefs te doen! Ik doe ook wel aan meditiatie, en dat helpt wel om spanning te verlagen, maar als ik echt midden in zo'n aanval zit, lukt dat niet meer.
@Gewoonmijmaaranders; Dat lijkt mij inderdaad ook helpend! Er wordt bij mij eigenlijk heel weinig nadruk gelegd op de oorzaak van het probleem, wat best jammer is. Wat voor therapie had jij?
@Eidde Dat heb ik wel eens geprobeerd, maar het leek niet echt iets te doen. Maar ik kan het nog wel een tweede kans geven.
@LaFlamande Wat goed dat je voor jou helpende therapie hebt gevonden en dat het nu een stuk beter gaat! En dankje voor je bemoediging!
zaterdag 11 januari 2020 om 10:38
Ik heb het vorige week nog met mijn psycholoog besproken, en die heeft wat mindfullness oefeningen meegegeven. Ik probeer nu als ik spanning op voel komen het niet weg te drukken, maar juist te accepteren en ik moet zeggen dat ik dit erg behulpzaam vind.
Ook had ik een paar dagen geleden een eerste afspraak met de diëtist, dus nu ga ik ook het probleem met eten proberen aan te pakken. Ik vind het heel moeilijk, maar ik heb nu wel het gevoel op een goede weg te zitten
Ook had ik een paar dagen geleden een eerste afspraak met de diëtist, dus nu ga ik ook het probleem met eten proberen aan te pakken. Ik vind het heel moeilijk, maar ik heb nu wel het gevoel op een goede weg te zitten
zaterdag 18 januari 2020 om 08:40
Ja! Dat zit je ook!
Dat gaat natuurlijk langzaam en met ups en downs. Ik vergelijk het voor mezelf met fietsen door een heuvellandschap of bergen: de beklimming is zwaar en dan mag je weer bergaf, en dan komt er toch weer een heuvel, weer bergaf, kut, weer een berg. Je bent er pas als je er bent, als je de heuvels en dalen achter je hebt. Maar je komt er wél!
Je bent die tocht begonnen en daar mag je trots op zijn.
Dat gaat natuurlijk langzaam en met ups en downs. Ik vergelijk het voor mezelf met fietsen door een heuvellandschap of bergen: de beklimming is zwaar en dan mag je weer bergaf, en dan komt er toch weer een heuvel, weer bergaf, kut, weer een berg. Je bent er pas als je er bent, als je de heuvels en dalen achter je hebt. Maar je komt er wél!
Je bent die tocht begonnen en daar mag je trots op zijn.
