Psyche
alle pijlers
Euthenasie
zondag 3 januari 2021 om 09:39
Hee,
Al jaren loop ik met psychische klachten. Meerdere therapieën gevolgd, meerdere medicaties geslikt en weer afgebouwd. Op dit moment volg ik nog steeds therapie.
Maar wat als je het allemaal ondraaglijk vindt, je het uitzichtloos ziet en gewoonweg niet meer wilt?
Heb al info over euthenasie gezocht. Maar hier kom je bijna nooit voor in aanmerking in de psychiatrie, daarbij volg ik nog therapie en heb ik echt niet alle medicatie geprobeerd. Ik werk ook nog. Dus hier zal ik niet voor in aanmerking komen.
Waarom is het voor lichamelijk lijden een stuk makkelijker dan voor psychisch lijden.
Ik kan er boos om worden. Ik ben dus gedwongen om door te moeten gaan terwijl het voor mij klaar is, ondraaglijk is...
Al jaren loop ik met psychische klachten. Meerdere therapieën gevolgd, meerdere medicaties geslikt en weer afgebouwd. Op dit moment volg ik nog steeds therapie.
Maar wat als je het allemaal ondraaglijk vindt, je het uitzichtloos ziet en gewoonweg niet meer wilt?
Heb al info over euthenasie gezocht. Maar hier kom je bijna nooit voor in aanmerking in de psychiatrie, daarbij volg ik nog therapie en heb ik echt niet alle medicatie geprobeerd. Ik werk ook nog. Dus hier zal ik niet voor in aanmerking komen.
Waarom is het voor lichamelijk lijden een stuk makkelijker dan voor psychisch lijden.
Ik kan er boos om worden. Ik ben dus gedwongen om door te moeten gaan terwijl het voor mij klaar is, ondraaglijk is...
zondag 3 januari 2021 om 13:44
Ik onderschat niet wat dat met een kind doet. Ik zie alleen meer opties dan óf zelfmoord óf een slechte moeder zijn. Je hebt ook nog de optie om een supermama te worden.zilverelfje schreef: ↑03-01-2021 12:48En als voor een kind het nu beter is om op te groeien zonder psychisch instabiele moeder? Ik denk dat je niet moet onderschatten wat dat met een kind doet.
Buiten dat vind ik dat voor een ander leven niet te doen is. Leven doe je voor jezelf. Je bent het jezelf verplicht om het te proberen maar er is een punt waarop dat ophoudt. En dat punt bepalen voor een ander is niet te doen. Lijdensdruk is niet te meten.
Ik vind dat leven voor een ander best kan, en voor een kind eigenlijk verplicht is. Ik snap je punt wel maar onze meningen verschillen. Ik vind ‘in leven blijven’ trouwens niet de enige verplichting. Je moet er echt voor je kind zijn. En daar komt uiteraard meer bij kijken dan alleen blijven ademen. De enige optie die ik in dit verhaal zie is werken naar gezondheid. Desnoods maakt ze een paardentocht door Mongolië langs één of andere Sjamaan. Er is veel meer op de wereldbol dan de GGZ. Ik ben wel benieuwd waarom TO denkt dat het niet meer beter wordt.
zondag 3 januari 2021 om 13:53
Wat naar, TO 
Moeilijke situatie als je nog een jong kindje hebt. Hij/zij heeft nergens om gevraagd, maar jij ook niet om je psychische klachten.
AudiR8
zondag 3 januari 2021 om 10:46
Ik vind het ook stom dat je per se alles geprobeerd moet hebben voor je überhaupt in aanmerking komt. Soms wil je gewoon niks (meer) proberen, omdat je het uitzichtloos vindt, of niet gelooft dat je geholpen kan worden (zoals ik bijv).
Dat vind ik ook. Je wordt niet gevraagd om geboren te worden. Waarom moet je dan alles proberen? Ik ben niet suïcidaal, maar bij mij hielpen therapieën ook niet. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen en ik dat vind ik verdomde lastig. Alsof ik het vermogen mis om dat te kunnen. En ik voel me vaak een buitenstaander in deze maatschappij.
Moeilijke situatie als je nog een jong kindje hebt. Hij/zij heeft nergens om gevraagd, maar jij ook niet om je psychische klachten.
AudiR8
zondag 3 januari 2021 om 10:46
Ik vind het ook stom dat je per se alles geprobeerd moet hebben voor je überhaupt in aanmerking komt. Soms wil je gewoon niks (meer) proberen, omdat je het uitzichtloos vindt, of niet gelooft dat je geholpen kan worden (zoals ik bijv).
Dat vind ik ook. Je wordt niet gevraagd om geboren te worden. Waarom moet je dan alles proberen? Ik ben niet suïcidaal, maar bij mij hielpen therapieën ook niet. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen en ik dat vind ik verdomde lastig. Alsof ik het vermogen mis om dat te kunnen. En ik voel me vaak een buitenstaander in deze maatschappij.
zondag 3 januari 2021 om 14:31
De optie supermama worden zie ik eerlijk gezegd niet meer. Ik wordt na iedere inzinking (afgelopen jaar er vier gehad, over de afgelopen 28 jaar tel ik ze maar niet) slechter.Doggo schreef: ↑03-01-2021 13:44Ik onderschat niet wat dat met een kind doet. Ik zie alleen meer opties dan óf zelfmoord óf een slechte moeder zijn. Je hebt ook nog de optie om een supermama te worden.
Ik vind dat leven voor een ander best kan, en voor een kind eigenlijk verplicht is. Ik snap je punt wel maar onze meningen verschillen. Ik vind ‘in leven blijven’ trouwens niet de enige verplichting. Je moet er echt voor je kind zijn. En daar komt uiteraard meer bij kijken dan alleen blijven ademen. De enige optie die ik in dit verhaal zie is werken naar gezondheid. Desnoods maakt ze een paardentocht door Mongolië langs één of andere Sjamaan. Er is veel meer op de wereldbol dan de GGZ. Ik ben wel benieuwd waarom TO denkt dat het niet meer beter wordt.
Buiten de inzinkingen zorg ik voor mijn kinderen, in de inzinkingen van tegenwoordig lukt dat niet, de afgelopen weken kon ik ze niet eens om me heen verdragen. Morgen gaan ze dan ook gewoon naar school omdat ik kwetsbaar ben. Kinderen gaan als het goed is deze maand ook hulp krijgen omdat het kopp- kinderen zijn.....
O en buiten de GGZ heb ik ook genoeg geprobeerd maar helpt ook niets blijvend. Werken naar gezondheid is gewoon niet altijd meer haalbaar.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 3 januari 2021 om 15:05
Het kan ook dat het gewoon heel erg op en neer gaat bij haar?hondenmens schreef: ↑03-01-2021 13:57Wat naar om te lezen.
Ik merk dat bij mezelf wel. Bijvoorbeeld nu gaat het op zich goed. Maar oudjaarsdag had ik een slechte dag, door de knallen. Nou is een paar knallen horen en daardoor angstig zijn natuurlijk niet de reden, maar mij gaat het om hoe ik soms kan reageren. Ik vind mezelf dan echt geen leuk mens (maar goed dat vind ik sowieso al niet).
zondag 3 januari 2021 om 15:17
Maar alsnog heb je er voor gekozen kinderen te hebben. Terwijl je deze inzinkingen al langer hebt, 28 jaar schrijf je. Ik ben het er mee eens dat er meer mensen dood moeten mogen. Maar zelfmoord plegen als je al kinderen hebt vind ik niet kunnen. Er zijn trouwens nog best een aantal tussenwegen als het echt niet lukt om goed voor je kids te zorgen. Je kan ze bijvoorbeeld onderbrengen bij een familielid, iets in die trant. Dat is ook niet leuk natuurlijk. Maar dan kan je wel af en toe langs gaan op je goede dagen. En dan hebben ze tenminste goede herinneringen aan je, en geen trauma van een dode mams. Tussen supermama en dode mama zit nog heel veel in.zilverelfje schreef: ↑03-01-2021 14:31De optie supermama worden zie ik eerlijk gezegd niet meer. Ik wordt na iedere inzinking (afgelopen jaar er vier gehad, over de afgelopen 28 jaar tel ik ze maar niet) slechter.
Buiten de inzinkingen zorg ik voor mijn kinderen, in de inzinkingen van tegenwoordig lukt dat niet, de afgelopen weken kon ik ze niet eens om me heen verdragen. Morgen gaan ze dan ook gewoon naar school omdat ik kwetsbaar ben. Kinderen gaan als het goed is deze maand ook hulp krijgen omdat het kopp- kinderen zijn.....
O en buiten de GGZ heb ik ook genoeg geprobeerd maar helpt ook niets blijvend. Werken naar gezondheid is gewoon niet altijd meer haalbaar.
Bij veel psychische problemen heb ik het idee dat er een vicieuze cirkel doorbroken moet worden. En zodra zelfdoding een optie blijft doorbreekt er niks. Bij mij hielp het dus wel om het niet meer als optie te zien. Jij hebt er een andere mening over, dat mag. En TO kan ze allebei lezen en zien wat ze er mee doet. Niet iedereen is hetzelfde. Ik denk zeker dat het steunend voor TO kan zijn om te zien dat ze niet de enige is die zich zo voelt. Maar reacties van iemand zoals ik, die er daadwerkelijk uit is gekomen, kan hopelijk ook een ander perspectief bieden.
zondag 3 januari 2021 om 15:32
Sommige dingen gaan ook beter. Maar het blijft over het algemeen niet goed gaan. Ik ben nog niet uitbehandeld. De optie euthanasie wordt meegenomen.hondenmens schreef: ↑03-01-2021 13:57Wat naar om te lezen.
zondag 3 januari 2021 om 15:37
zondag 3 januari 2021 om 15:57
Bij mij gaat het ook op en neer. Materialistisch gezien gaat het best oké. Genoeg geld voor gevarieerd eten, kleine auto, 2 hondjes en ik heb veel vrije tijd. Maar niet gelukkig met mezelf. Het gevoel er nooit echt toe doen, anderen zijn beter en belangrijker.AudiR8 schreef: ↑03-01-2021 15:05Het kan ook dat het gewoon heel erg op en neer gaat bij haar?
Ik merk dat bij mezelf wel. Bijvoorbeeld nu gaat het op zich goed. Maar oudjaarsdag had ik een slechte dag, door de knallen. Nou is een paar knallen horen en daardoor angstig zijn natuurlijk niet de reden, maar mij gaat het om hoe ik soms kan reageren. Ik vind mezelf dan echt geen leuk mens (maar goed dat vind ik sowieso al niet).
zondag 3 januari 2021 om 16:05
Dat is om mensen te beschermen die misschien door een psychische aandoening niet rationeel na kunnen denken en dus niet rationeel een keuze kunnen maken over of zij nog willen leven ja of nee.SweetFirefly schreef: ↑03-01-2021 15:35Dat is iets wat ik niet begrijp van de Nederlandse overheid; dat je geen zelfbeschikking hebt over het einde van je leven. Sommige mensen willen of kunnen echt niet meer.
Sterkte TO.
zondag 3 januari 2021 om 16:08
Hoe moeilijk het me ook lijkt als je in die situatie zit, ik snap wel dat er niet meteen ja wordt gezegd als iemand met een doodswens zich meld.SweetFirefly schreef: ↑03-01-2021 15:35Dat is iets wat ik niet begrijp van de Nederlandse overheid; dat je geen zelfbeschikking hebt over het einde van je leven. Sommige mensen willen of kunnen echt niet meer.
Sterkte TO.
Je vraagt dan namelijk aan een ander om jou dood te maken. Om jouw leven actief te beëindigen. Dat is geen geringe vraag. Dat is iets wat voor die ander heel belastend kan zijn. Daarom willen ze ook echt zeker weten dat het lijden uitzichtloos is.
Ik vind het positief dat er steeds meer mogelijkheden komen op dit gebied voor mensen met uitzichtloos psychisch lijden, maar ik snap ook dat ze daarbij niet over één nacht ijs gaan.
lollypopje wijzigde dit bericht op 03-01-2021 16:22
4.27% gewijzigd
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 januari 2021 om 16:19
Deze inzinkingen/ de nasleep de frequentie worden ondanks alle hulp steeds erger en zijn nu veel forser dan toen ik kinderen kreeg. Sinds een paar jaar is voor mij zelfmoord een serieuze optie. Juist daardoor heb ik idd kracht om nog even door te gaan, waar de wens wegdrukken hem alleen maar versterkte.Doggo schreef: ↑03-01-2021 15:17Maar alsnog heb je er voor gekozen kinderen te hebben. Terwijl je deze inzinkingen al langer hebt, 28 jaar schrijf je. Ik ben het er mee eens dat er meer mensen dood moeten mogen. Maar zelfmoord plegen als je al kinderen hebt vind ik niet kunnen. Er zijn trouwens nog best een aantal tussenwegen als het echt niet lukt om goed voor je kids te zorgen. Je kan ze bijvoorbeeld onderbrengen bij een familielid, iets in die trant. Dat is ook niet leuk natuurlijk. Maar dan kan je wel af en toe langs gaan op je goede dagen. En dan hebben ze tenminste goede herinneringen aan je, en geen trauma van een dode mams. Tussen supermama en dode mama zit nog heel veel in.
Bij veel psychische problemen heb ik het idee dat er een vicieuze cirkel doorbroken moet worden. En zodra zelfdoding een optie blijft doorbreekt er niks. Bij mij hielp het dus wel om het niet meer als optie te zien. Jij hebt er een andere mening over, dat mag. En TO kan ze allebei lezen en zien wat ze er mee doet. Niet iedereen is hetzelfde. Ik denk zeker dat het steunend voor TO kan zijn om te zien dat ze niet de enige is die zich zo voelt. Maar reacties van iemand zoals ik, die er daadwerkelijk uit is gekomen, kan hopelijk ook een ander perspectief bieden.
zilverelfje wijzigde dit bericht op 03-01-2021 16:38
10.18% gewijzigd
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 3 januari 2021 om 16:36
Waarom wil je dood dan @zilverelfje? En vertrouw je jezelf nog wel betreft je kinderen? En waarom denk je dat het nooit meer kan veranderen?
Ik denk dat je al die tijd zelfmoord als optie bent blijven zien, je denkt er immers nog steeds aan. Wat ik bedoel is dat er bij mij echt een knop om ging. Dat is iets anders dan wat jij bedoelt met wegdrukken. Ik heb het met mezelf afgesproken. Dus zo’n zelfmoordgedachte komt er ook never nooit meer in. Jammer dan, als het leven kut is. Het mag ook gewoon kut en klote zijn.
Ik denk dat je al die tijd zelfmoord als optie bent blijven zien, je denkt er immers nog steeds aan. Wat ik bedoel is dat er bij mij echt een knop om ging. Dat is iets anders dan wat jij bedoelt met wegdrukken. Ik heb het met mezelf afgesproken. Dus zo’n zelfmoordgedachte komt er ook never nooit meer in. Jammer dan, als het leven kut is. Het mag ook gewoon kut en klote zijn.
zondag 3 januari 2021 om 16:50
Ik snap dat ook heel goed.lollypopje schreef: ↑03-01-2021 16:08Hoe moeilijk het me ook lijkt als je in die situatie zit, ik snap wel dat er niet meteen ja wordt gezegd als iemand met een doodswens zich meld.
Je vraagt dan namelijk aan een ander om jou dood te maken. Om jouw leven actief te beëindigen. Dat is geen geringe vraag. Dat is iets wat voor die ander heel belastend kan zijn. Daarom willen ze ook echt zeker weten dat het lijden uitzichtloos is.
Ik vind het positief dat er steeds meer mogelijkheden komen op dit gebied voor mensen met uitzichtloos psychisch lijden, maar ik snap ook dat ze daarbij niet over één nacht ijs gaan.
zondag 3 januari 2021 om 16:58
Ik wil al vanaf dat ik tiener ben al dood, het waarom is niet goed te achterhalen. Objectief gezien heb ik helemaal geen slecht leven.Doggo schreef: ↑03-01-2021 16:36Waarom wil je dood dan @zilverelfje? En vertrouw je jezelf nog wel betreft je kinderen? En waarom denk je dat het nooit meer kan veranderen?
Ik denk dat je al die tijd zelfmoord als optie bent blijven zien, je denkt er immers nog steeds aan. Wat ik bedoel is dat er bij mij echt een knop om ging. Dat is iets anders dan wat jij bedoelt met wegdrukken. Ik heb het met mezelf afgesproken. Dus zo’n zelfmoordgedachte komt er ook never nooit meer in. Jammer dan, als het leven kut is. Het mag ook gewoon kut en klote zijn.
Normaal gesproken vertrouw ik mezelf wel met de kinderen, als ik merk dat ik te weinig rationeel ben en de emoties de baas zijn niet, maar net voor het zover is (ik herken de opbouw) gaan alle hulplijnen open en ben ik niet meer met de kinderen alleen.
Omdat alles wat ik probeer geen blijvend effect heeft tot nu toe, en het alleen maar erger wordt. Een soort van progressieve depressie. Elke keer dat mijn hoop op verbetering de grond in wordt geslagen is de val harder en pijnlijker. Ik ben nu hele dagen bezig met mezelf op de been houden, en nog val ik steeds terug. Ik heb geen moed, geen hoop en geen vertrouwen meer.
De psychiaters nog wel, maar zelfs daar kan ik me niet meer aan optrekken. Ik heb ze de vrije hand gegeven, maar ook zij hebben geen plan en bekijken het stap voor stap omdat de afstemming heel nauw komt.
Het mag best kut en klote zijn, maar als het alleen maar kut en klote is, en steeds erger wordt dan houdt het voor mij een keer op...
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 3 januari 2021 om 17:22
Ok, duidelijk!! En super dat je hulp inschakelt voor je kinderen als het slecht gaat.zilverelfje schreef: ↑03-01-2021 16:58Ik wil al vanaf dat ik tiener ben al dood, het waarom is niet goed te achterhalen. Objectief gezien heb ik helemaal geen slecht leven.
Normaal gesproken vertrouw ik mezelf wel met de kinderen, als ik merk dat ik te weinig rationeel ben en de emoties de baas zijn niet, maar net voor het zover is (ik herken de opbouw) gaan alle hulplijnen open en ben ik niet meer met de kinderen alleen.
Omdat alles wat ik probeer geen blijvend effect heeft tot nu toe, en het alleen maar erger wordt. Een soort van progressieve depressie. Elke keer dat mijn hoop op verbetering de grond in wordt geslagen is de val harder en pijnlijker. Ik ben nu hele dagen bezig met mezelf op de been houden, en nog val ik steeds terug. Ik heb geen moed, geen hoop en geen vertrouwen meer.
De psychiaters nog wel, maar zelfs daar kan ik me niet meer aan optrekken. Ik heb ze de vrije hand gegeven, maar ook zij hebben geen plan en bekijken het stap voor stap omdat de afstemming heel nauw komt.
Het mag best kut en klote zijn, maar als het alleen maar kut en klote is, en steeds erger wordt dan houdt het voor mij een keer op...
Ik herken het om je niet te kunnen optrekken aan psychiaters. Er is een emotioneel probleem, die zij niet voor je kunnen oplossen. Was het maar zo makkelijk.
En je leeft nog steeds, en het is kut en klote, maar misschien kan je het zien als een last die jij als moeder kan dragen, zodat je kinderen hem niet hoeven te dragen. Of wacht minstens tot ze volwassen zijn en op eigen benen kunnen staan. Dat kan al zoveel schelen!!
Ik heb zelf echt hele rare dingen gedaan om uit mijn (jarenlange) depressie te komen. En de dingen die geholpen hebben zal een psychiater je nooit aanraden. Dat zijn juist de leukste dingen waardoor je weer een sprankeltje kan voelen. Rot op met dat hardlopen en je mindfulness. Dat is enorm saai en ga je geen hardnekkige depressie mee wegjagen. Gelukkig worden is volgens jou niet haalbaar. Maar misschien naar kleine sprankeltjes op zoek gaan wel?
zondag 3 januari 2021 om 17:54
Al die standaard tips zijn om een gezonde levensstijl op te bouwen. Maar het is niet dat je denkt WAUUW. Bij mij hielp het om spannende dingen te doen, zoals parachutespringen en enge achtbanen. Een super mooie reis maken en ontdekken wat er te zien valt, de bergen in. Mooie voorstellingen bekijken. Het is wel zo dat ik dingen snel al mooi vind. Psychedelische drugs gebruiken (dit is echt niet aan te raden voor iedereen maar oké, ik zeg wat bij mij hielp). Een hond nemen (ook niet aan te raden voor iedereen). En verder deed ik ook nog hele twijfelachtige dingen zoals een baksteen door de ruit gooien van iemand die mij verkracht had haha. Al mijn geld voor de maand opmaken aan de kermis en musea, omdat het kan. Voelde voor mij heel bevrijdend want normaal ben ik super verantwoordelijk met geld. En nu was alles op en vrat ik elke dag rijst. Maar al die mogelijkheden heb je dus als je toch al van plan bent dood te gaan.
Ik heb in die periode ook veel weerzinwekkende dingen gezien waardoor ik helemaal het gevoel kreeg: zo wil ik niet eindigen!!!!!!!
Een psychiater gaat je niet aanraden om met bakstenen te gooien en dan krijg je slap gelul dat wraak nemen geen zin heeft. Maar kijk eens waar ik sta en hoeveel zin het wél had
Ik heb in die periode ook veel weerzinwekkende dingen gezien waardoor ik helemaal het gevoel kreeg: zo wil ik niet eindigen!!!!!!!
Een psychiater gaat je niet aanraden om met bakstenen te gooien en dan krijg je slap gelul dat wraak nemen geen zin heeft. Maar kijk eens waar ik sta en hoeveel zin het wél had
zondag 3 januari 2021 om 18:00
Gelukkig worden zie ik niet gebeuren. Een tijd is het doel geweest om inderdaad te wachten tot de jongste 18 is, maar zelfs dat voelt nu niet realistisch.Doggo schreef: ↑03-01-2021 17:22
En je leeft nog steeds, en het is kut en klote, maar misschien kan je het zien als een last die jij als moeder kan dragen, zodat je kinderen hem niet hoeven te dragen. Of wacht minstens tot ze volwassen zijn en op eigen benen kunnen staan. Dat kan al zoveel schelen!!
Gelukkig worden is volgens jou niet haalbaar. Maar misschien naar kleine sprankeltjes op zoek gaan wel?
Dus voor nu is het plan om in ieder geval door te gaan tot vriend zijn studie heeft afgerond, dat is eigenlijk niet te overzien maar moet maar. Dan kan hij op kantoor gaan werken en is het makkelijker te combineren met de zorg voor de kinderen.
Tot die tijd ga ik braaf alles proberen wat de psychiaters en aanverwanten voorstellen, zodat ik de kinderen tot ook kan uitleggen dat ik mijn best heb gedaan....
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
