Euthenasie

03-01-2021 09:39 74 berichten
Hee,

Al jaren loop ik met psychische klachten. Meerdere therapieën gevolgd, meerdere medicaties geslikt en weer afgebouwd. Op dit moment volg ik nog steeds therapie.

Maar wat als je het allemaal ondraaglijk vindt, je het uitzichtloos ziet en gewoonweg niet meer wilt?

Heb al info over euthenasie gezocht. Maar hier kom je bijna nooit voor in aanmerking in de psychiatrie, daarbij volg ik nog therapie en heb ik echt niet alle medicatie geprobeerd. Ik werk ook nog. Dus hier zal ik niet voor in aanmerking komen.
Waarom is het voor lichamelijk lijden een stuk makkelijker dan voor psychisch lijden.
Ik kan er boos om worden. Ik ben dus gedwongen om door te moeten gaan terwijl het voor mij klaar is, ondraaglijk is...
Alle reacties Link kopieren
Psycidelica heb ik gehad, met medeweten van de iater😉. Achtbanen, reizen, vind het allemaal niets.
Hond heb ik, vooral om voor in beweging te moeten komen.

En wraak heb ik niet te nemen, maar heb vroeger wel het servies door de keuken gegooid
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
Jeetje, wat verdrietig om te lezen allemaal ...
Doggo schreef:
03-01-2021 17:54
Al die standaard tips zijn om een gezonde levensstijl op te bouwen. Maar het is niet dat je denkt WAUUW. Bij mij hielp het om spannende dingen te doen, zoals parachutespringen en enge achtbanen. Een super mooie reis maken en ontdekken wat er te zien valt, de bergen in. Mooie voorstellingen bekijken. Het is wel zo dat ik dingen snel al mooi vind. Psychedelische drugs gebruiken (dit is echt niet aan te raden voor iedereen maar oké, ik zeg wat bij mij hielp). Een hond nemen (ook niet aan te raden voor iedereen). En verder deed ik ook nog hele twijfelachtige dingen zoals een baksteen door de ruit gooien van iemand die mij verkracht had haha. Al mijn geld voor de maand opmaken aan de kermis en musea, omdat het kan. Voelde voor mij heel bevrijdend want normaal ben ik super verantwoordelijk met geld. En nu was alles op en vrat ik elke dag rijst. Maar al die mogelijkheden heb je dus als je toch al van plan bent dood te gaan.

Ik heb in die periode ook veel weerzinwekkende dingen gezien waardoor ik helemaal het gevoel kreeg: zo wil ik niet eindigen!!!!!!!

Een psychiater gaat je niet aanraden om met bakstenen te gooien en dan krijg je slap gelul dat wraak nemen geen zin heeft. Maar kijk eens waar ik sta en hoeveel zin het wél had 😂
Dat soort tips zouden ook wel van mijn psych kunnen komen. Vindt dat ik moet doen wat mij zou kunnen helpen.
Jullie hebben leuke psychiaters/psychologen!! Inderdaad doen wat je zelf denkt dat kan helpen, ook al is het niet volgens de boekjes.
zilverelfje schreef:
03-01-2021 18:03
Psycidelica heb ik gehad, met medeweten van de iater😉. Achtbanen, reizen, vind het allemaal niets.
Hond heb ik, vooral om voor in beweging te moeten komen.

En wraak heb ik niet te nemen, maar heb vroeger wel het servies door de keuken gegooid
Oké maar heb je verder geen dingen die bij JOU passen?
Alle reacties Link kopieren
Mijn psychiater is een held, al ben ik wel bang dat ze me door gaat sturen nu ik toegezegd heb overal ja op te zeggen...

Nee, ik zou niet weten wat. Vroeger reed ik paard maar moet er nu niet aan denken om erop te klimmen (afgezien van dat ik dat niet kan betalen).
Zoeken naar prettige activiteiten heb ik ook al zoveel gedaan, die frustratie bespaar ik mezelf ook maar liever...
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zilverelfje schreef:
03-01-2021 22:17
Mijn psychiater is een held, al ben ik wel bang dat ze me door gaat sturen nu ik toegezegd heb overal ja op te zeggen...

Nee, ik zou niet weten wat. Vroeger reed ik paard maar moet er nu niet aan denken om erop te klimmen (afgezien van dat ik dat niet kan betalen).
Zoeken naar prettige activiteiten heb ik ook al zoveel gedaan, die frustratie bespaar ik mezelf ook maar liever...
Doorsturen naar wat? En misschien een keer fijn om de controle los te laten?

En ik snap het, ik zal vanaf nu ophouden over de “leuke” activiteiten ;). Al hoop ik wel dat het beter met je zal gaan in de toekomst.
TO..??
Gaat het een beetje met je??
Alle reacties Link kopieren
Doggo schreef:
03-01-2021 22:26
Doorsturen naar wat? En misschien een keer fijn om de controle los te laten?

En ik snap het, ik zal vanaf nu ophouden over de “leuke” activiteiten ;). Al hoop ik wel dat het beter met je zal gaan in de toekomst.
Terugsturen naar een grote GGZ (slechte ervaringen mee) of doorsturen naar het ziekenhuis ivm ect. Ik heb idd de controle losgelaten, of eigenlijk het gepieker over wat wel/ niet, dat is tegenwoordig eigenlijk al teveel.

Wie weet heeft TO wel wat aan jouw suggesties. (Of aan mijn geblaat dat niets leuk is, mogelijk is dat herkenbaar en voelt ze zich minder "alleen".)
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
TO, hoe gaat het met je? Heb je wat aan de link gehad die ik geplaatst had? Herken je je in de verhalen hier? Schrijf gerust van je af hoor.
Ja TO, hoe gaat het? Ik hoop dat je iets aan de reacties hebt.
Het viel mij ook al op, gister, dat TO niet meer gereageerd heeft, al weet ik niet vanaf wanneer. (De OP, of nog een latere reactie?)

TO?
Gister is er een nieuwe documentaire op youtube geplaatst over euthanasie bij jonge mensen. Misschien vinden sommigen hier het interessant om te kijken. Ze volgen een paar mensen met psychische problemen en iemand met een lichamelijke ziekte.

https://youtu.be/IXWMIokE10Y
@TO, hoe gaat het nu?
Alle reacties Link kopieren
AudiR8 schreef:
04-01-2021 11:58
Het viel mij ook al op, gister, dat TO niet meer gereageerd heeft, al weet ik niet vanaf wanneer. (De OP, of nog een latere reactie?)

TO?

Alleen de OP geplaatst.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
zilverelfje schreef:
03-01-2021 22:17
Mijn psychiater is een held, al ben ik wel bang dat ze me door gaat sturen nu ik toegezegd heb overal ja op te zeggen...

Nee, ik zou niet weten wat. Vroeger reed ik paard maar moet er nu niet aan denken om erop te klimmen (afgezien van dat ik dat niet kan betalen).
Zoeken naar prettige activiteiten heb ik ook al zoveel gedaan, die frustratie bespaar ik mezelf ook maar liever...

Niet omdat ik denk dat ik je zou kunnen helpen, maar vanuit interesse/wens om het beter te begrijpen: had je vroeger ook niets wat je echt leuk vond of is dat later pas gekomen? En als je vroeger wel dingen had die je echt leuk vond, is het dan meer dat je je er nu met geen mogelijkheid toe kan zetten of ook dat als je het wel doet je er niets bij voelt?
Alle reacties Link kopieren
Waarom... (zucht), waarom beginnen mensen met dit soort problemen aan kinderen... Waarom wil je het leven doorgeven als je zo met jezelf en het leven in de knoop zit.

Waarom moet een arts die heeft gestudeerd om mensen beter te maken gaan handelen om iemand te laten sterven.
Ik vind dat de optie hulp bij zelfdoding dan ook moet kunnen bestaan. Scheelt enorm voor de arts om dit mentaal te verwerken denk ik.
Alle reacties Link kopieren
TO is andere topics begonnen waarbij ze oa aangeeft dat ze regelmatiger wil gaan werken, en wil weten hoe ze om kan gaan met een plotseling verbroken vriendschap, en dat ze zich gaat richten op andere vriendschappen.

Misschien is de ‘ik wil niet meer verder’ (nu) niet meer aanwezig?
Ze heeft niet meer gereageerd in dit topic na haar OP.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
S-Groot schreef:
12-02-2021 09:59
Niet omdat ik denk dat ik je zou kunnen helpen, maar vanuit interesse/wens om het beter te begrijpen: had je vroeger ook niets wat je echt leuk vond of is dat later pas gekomen? En als je vroeger wel dingen had die je echt leuk vond, is het dan meer dat je je er nu met geen mogelijkheid toe kan zetten of ook dat als je het wel doet je er niets bij voelt?
Vroeger als in tot de puberteit wel maar ook wel vrij beperkt. Het al genoemde paardrijden, maar bv ook lezen, spelletjes doen, internetten, hutten bouwen, met de hond wandelen/ een cursus volgen. Naar pretparken gaan vond ik leuk maar overprikkelde me toen ook al wel. Stappen vond ik alleen leuk icm veel drank. School vond ik verschrikkelijk. Werken later wel een soort van leuk, al was het vooral dat voor een ander zorgen/ iets doen waar ik goed in was iets wat me nog een beetje eigenwaarde gaf. De laatste jaren is dit ook niet meer.

Ooit een lijst moeten maken met prettige dingen zoals in bad gaan, droge kleren aantrekken nadat je natgeregend bent, chocolade eten, maar ook die is ernstig ingekort.

Enerzijds is het gebrek aan interesse, een boek kan me niet meer boeien, maar in dit geval ook een gebrek aan concentratie; mijn aandacht erbij houden kost meer energie dan het lezen me oplevert. Ontspanning is het op geen enkele manier meer dus naar een paar hoofdstukken gooi ik het boek maar weer aan de kant. Op verschillende tijdstippen, verschillende genres geprobeerd. Korte stukjes lezen, doorbijten en langere stukken lezen, er is geen manier waarop het lukt, laat staan dat het leuk is.

Met de hond lopen doe ik wel en veel, maar vooral uit plichtsbesef en omdat ik weet dat ik het nodig heb.

Werken, huishouden en voor de kinderen zorgen omdat het moet. Pre corona de sociale contacten idem dito, al heb ik 1 vriendin waarmee ik een paar keer per jaar afspreek op betere momenten (en dan soms omdat ik het wil, soms omdat ik vind dat ik dat contact moet onderhouden).

Ergens van genieten lukt niet, hoewel het met mij al beter gaat nu dan op het moment dat dit topic geopend werd. Maar doel op dit moment is bv ontspannen roken (IPV is snel snel tussen de bedrijven door), even niets moeten maar heel klein dus. Om je een beetje een idee te geven waar ik sta.
zilverelfje wijzigde dit bericht op 12-02-2021 16:08
0.04% gewijzigd
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
Alle reacties Link kopieren
DeeDee76 schreef:
12-02-2021 10:27
Waarom... (zucht), waarom beginnen mensen met dit soort problemen aan kinderen... Waarom wil je het leven doorgeven als je zo met jezelf en het leven in de knoop zit.
Omdat ik toen dacht dat het gewoon een depressie was geweest die onder controle was. Omdat ik toen dacht dat kinderen wat zouden toevoegen.

Als ik had geweten wat ik nu weet had ik ze dit graag willen besparen. Maar ik weet wel dat niet iedereen het leven zo erg vind als ik, dus hopelijk blijft ze dat bespaart ( tot nu toe zijn het vrolijke wezens, gelukkig hebben ze ook de genen van hun nuchtere vader)
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor je uitleg, vreselijk dat je nergens meer van kunt genieten.

Werken, huishouden en voor de kinderen zorgen omdat het moet. Pre corona de sociale contacten idem dito, al heb ik 1 vriendin waarmee ik een paar keer per jaar afspreek op betere momenten (en dan soms omdat ik het wil, soms omdat ik vind dat ik dat contact moet onderhouden).

Ergens van genieten lukt niet, hoewel het met mij al beter gaat nu dan op het moment dat dit topic geopend werd. Maar doel op dit moment is bv ontspannen roken (IPV is snel snel tussen de bedrijven door), even niets moeten maar heel klein dus. Om je een beetje een idee te geven waar ik sta.

Is het voor jou dan ook niet teveel, de combi van werken, huishouden en kinderen? Teveel moeten, teveel (over)prikkeling? Heeft je psych je eigenlijk nog doorgestuurd of speelt dat misschien pas wat later?
Alle reacties Link kopieren
Huishouden gebeurt met Franse slag, werken gebeurt aangepast en vriend probeert zoveel mogelijk de kinderen over te nemen.

Ik moet idd teveel, maar zonder moeten zak ik weg in mijn gedachten/ depressie. Eigenlijk gaan we nu stap voor stap het moeten proberen los te laten, maar dat is lastig aangezien er geen willen voor in de plaats komt. Maar lijk nu met antipsychotica en tracydal wat rustiger te worden dus misschien dat het nu wel lukt...

Doorsturen gaan we nu niet doen, eerst stabiliseren en dan mogelijk nog deelnemen aan een studie waarbij ik ook bij mijn huidige psychiater onder behandeling kan blijven.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
Alle reacties Link kopieren
zilverelfje schreef:
12-02-2021 19:54
Huishouden gebeurt met Franse slag, werken gebeurt aangepast en vriend probeert zoveel mogelijk de kinderen over te nemen.

Ik moet idd teveel, maar zonder moeten zak ik weg in mijn gedachten/ depressie. Eigenlijk gaan we nu stap voor stap het moeten proberen los te laten, maar dat is lastig aangezien er geen willen voor in de plaats komt. Maar lijk nu met antipsychotica en tracydal wat rustiger te worden dus misschien dat het nu wel lukt...

Doorsturen gaan we nu niet doen, eerst stabiliseren en dan mogelijk nog deelnemen aan een studie waarbij ik ook bij mijn huidige psychiater onder behandeling kan blijven.

Fijn dat de meds iets lijken te doen en ik hoop dat de focus om het moeten los te laten je iets gaat brengen (en misschien is het ook niet nodig dat er willen voor in de plaats komt). Voor jou ook fijn denk ik dat je nu weet dat er geen plan is voor nu om je door te gaan sturen (gezien je dat liever (nu) niet wil dacht ik op te maken) en je bij je huidige psych kunt blijven. Heel veel sterkte :hug: .
Alle reacties Link kopieren
Ik wil idd niet doorgestuurd worden, iets ernaast doen is ok maar vind het fijn dat ik voorlopig bij mijn huidige psychiater kan blijven. Tenzij ik weer inzak, dan wordt het ect.

Het moeten loslaten is vaker geprobeerd en gaat steeds mis dus doodeng, maar zo door hou ik niet vol.

Dank je wel
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in Blijf ik geloven, omdat dat wel moet

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven