Psyche
alle pijlers
Faalangst
vrijdag 9 mei 2008 om 08:51
Hebben meer mensen last van faalangst? Ik moet voor mijn studie veel schrijven en eigen input inbrengen, en dat maakt me zo bang. Ik reis de wereld rond in mijn uppie, ga met vreemde mannen naar bed voor geld maar als ik een presentatie moet houden, breekt het angstzweet me uit. Ik ben zo bang om te falen! Men zegt bij studieadvies dat ik het 'gewoon' moet doen, maar dat lukt me niet. Ook ben ik bang voor groepjes en een klaslokaal binnengaan. Zo schiet het natuurlijk niet echt op met de studies, en ik baal daar zo van. Ik maak heel makkelijk sociaal contact maar diepgaand contact vind ik heel moeilijk. Dan voel ik me weer dat kleine meisje van toen. Een beetje warrig verhaal, maar heeft iemand tips of herkent iemand zich er in?
vrijdag 9 mei 2008 om 08:58
net doen alsof je een vrouw van de wereld bent. met opgeheven hoofd binnenlopen. waarschijnlijk schijt je 7 kleuren stront, maar als je dit een tijdje volhoudt, voel je je vanzelf zekerder. werkt bij mij althans. ben geen groepsmens maar sta wel voor de klas en het eerste halfjaar dak werkte vond ik het zo eng! ben toen mijn onzekerheid gaan overbluffen met mijn lichaamstaal tot ik er zelf in geloofde en voilá....X-D
vrijdag 9 mei 2008 om 09:02
hmm, mijn grote bek red me ook altijd wel in dit soort situaties. Het nadeel is dan wel weer dat ik me anders voor doen dan dat ik diep van binnen ben. Mensen houden dus ook geen rekening met mijn kleine meisje diep van binnen, maar denken dat ik alles kan hanteren met m'n grote bek buitenkant...
Dus in plaats van het opzetten van die grote bek, probeer ik steeds vaker gewoon mijn angsten te benoemen. Als ik dit benoem, kan ik dat heel zakelijk brengen en komt er niet direct gevoel bij kijken, dat helpt me wel.
Dus in plaats van het opzetten van die grote bek, probeer ik steeds vaker gewoon mijn angsten te benoemen. Als ik dit benoem, kan ik dat heel zakelijk brengen en komt er niet direct gevoel bij kijken, dat helpt me wel.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:09
Niemand merkt het ook aan mij, ik heb inderdaad een grote bek. Maar wat anderen vanzelfsprekend gewoon doen, dat kan ik niet. Lalein, zoiets als jij doet, no way dat ik dat durf. Examens ga ik soms niet eens naartoe, uit angst om te falen. Dat verbloem ik natuurlijk door heel stoer te zeggen dat ik niet had geleerd (wat meestal ook zo is), maar ik voel me dan zo stom. Aan mijn intelligentie ligt het niet, en ik kan objectief gezien best aardig schrijven. Ik ben nu ook bezig met 1 scriptie en heb een andere klaar (ik moet er drie schrijven), maar dan die presentatie nog...Ik heb daarvoor dus echt kalmeringsmiddelen nodig, terwijl ik notabene uit een vliegtuig ben gesprongen! Seks met vreemde mannen voor geld doet me ook weinig, je speelt een rol en dat is het. Ik zie mezelf zo nooit afstuderen als ik er niets aan doe.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:11
Ohja, ik heb volgende week een afspraak op de pianoschool, en ben zo bang dat ik niet meer zo goed ben. Toen ik 7 jaar terug begon, was men laaiend enthousiast over zoveel muzikaliteit. Ik was de beste, en toen begon het: ik was bang te falen. Ik ben er toen mee gestopt. In september ga ik stage lopen bij een persbureau, en ik ben bang dat ik dat op het laatste moment ook ga afzeggen. Muts dat ik ben! Ik ben zo jaloers op mensen die de gewone dingen wel kunnen. Angst hebben om alleen te reizen in enge gebieden of om uit een vliegtuig te springen, dat zijn geaccepteerde angsten. Maar zulke stomme futiele dingen als een scriptie schrijven? Ik ben een student en moet dat gewoon doen!
vrijdag 9 mei 2008 om 09:22
Misschien zou je er werk van kunnen maken om jezelf te accepteren zoals je bent met al je angsten, plus- en minpunten. En vandaaruit proberen te groeien door één voor één je angsten onder ogen te komen en aan te pakken.
Alleen reizen en uit een vliegtuig springen zijn geen dingen waarop anderen je kunnen beoordelen, eenvoudigweg omdat ze er niet bij zijn. Het oordeel van anderen is kennelijk ontzettend belangrijk voor je. En je gaat er van uit dat dat oordeel niet positief of neutraal zal zijn. Waarschijnlijk omdat je eigen oordeel over jezelf dat ook niet is. Je kunt er voor kiezen om niet meer je eigen zelfbeeld op andere mensen te spiegelen. Je weet niet wat andere mensen denken, vul dat plaatje ook niet voor ze in.
Bedenk wel, de meesten hebben helemaal geen oordeel over jou. De meesten zijn veel te druk bezig met zichzelf en hun eigen ding en interesseert het geen klap hoe jij er bij loopt/presteert. Diegenen die zich oprecht voor je interesseren maakt het ook niet uit hoe jij presteert/er bij loopt, zij geven om jou, niet om wat je lijkt te zijn, om wat je eventueel wordt of om wat je zou willen zijn.
Alleen reizen en uit een vliegtuig springen zijn geen dingen waarop anderen je kunnen beoordelen, eenvoudigweg omdat ze er niet bij zijn. Het oordeel van anderen is kennelijk ontzettend belangrijk voor je. En je gaat er van uit dat dat oordeel niet positief of neutraal zal zijn. Waarschijnlijk omdat je eigen oordeel over jezelf dat ook niet is. Je kunt er voor kiezen om niet meer je eigen zelfbeeld op andere mensen te spiegelen. Je weet niet wat andere mensen denken, vul dat plaatje ook niet voor ze in.
Bedenk wel, de meesten hebben helemaal geen oordeel over jou. De meesten zijn veel te druk bezig met zichzelf en hun eigen ding en interesseert het geen klap hoe jij er bij loopt/presteert. Diegenen die zich oprecht voor je interesseren maakt het ook niet uit hoe jij presteert/er bij loopt, zij geven om jou, niet om wat je lijkt te zijn, om wat je eventueel wordt of om wat je zou willen zijn.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:27
Hm Vlinder, daar heb je wel gelijk in. Maar ik heb bijna in alle jobs die ik heb uitgeoefend dit probleem gehad. Alles maar vragen, telefoon niet aan te durven nemen, dat soort dingen. Ik ben jaloers op die ambitieuze mensen die kennelijk alles kunnen, al weet ik wel dat ze er voor moeten werken. Ik zal eens kijken voor een faalangsttraining. Je kunt er wel overheen komen denk ik, want ik durfde ook nooit Engels te spreken tot op een punt dat ik wel moest, en nu ben ik een near native speaker. Ik zou ook gewoon een huisje met man willen, maar ik durf niet zo goed.
Goh, wat voel ik mij een muts als ik dat zo neerschrijf. Nee, ik houd niet van mezelf. Ik zie mezelf als een mislukkeling, al gaat het met medicatie iets beter. Toegegeven, ik ben een goede prostituee maar ik zou liever ergens anders erg goed in zijn.
Goh, wat voel ik mij een muts als ik dat zo neerschrijf. Nee, ik houd niet van mezelf. Ik zie mezelf als een mislukkeling, al gaat het met medicatie iets beter. Toegegeven, ik ben een goede prostituee maar ik zou liever ergens anders erg goed in zijn.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:35
Het niet durven aannemen van de telefoon heeft niets met ambitie te maken. Dat heeft te maken met geen ruimte in durven nemen, een ander niet durven "lastig te vallen". Maar aan de andere kant, je durft wel van alles te vragen.
Je mag van jezelf geen ruimte innemen, je mag er van jezelf niet zijn. Wat zou je er van zeggen als je ophoudt met activiteiten die er voor zorgen dat jij jezelf als minder ziet dan de rest. Alle activiteiten waar je je voor schaamt, die je niet tegen iemand die je bewonderd zou durven zeggen. Waar schaam je je allemaal voor?
Als je vrij in het leven staat, je nergens achter hoeft te verschuilen is het makkelijker om jezelf te accepteren.
Je mag van jezelf geen ruimte innemen, je mag er van jezelf niet zijn. Wat zou je er van zeggen als je ophoudt met activiteiten die er voor zorgen dat jij jezelf als minder ziet dan de rest. Alle activiteiten waar je je voor schaamt, die je niet tegen iemand die je bewonderd zou durven zeggen. Waar schaam je je allemaal voor?
Als je vrij in het leven staat, je nergens achter hoeft te verschuilen is het makkelijker om jezelf te accepteren.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:47
Vlinder,
Ik schaam mij voor een hoop dingen. Ik schaam me voor het feit dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb waarvoor ik heel veel medicatie moet slikken, ik schaam me voor mijn littekens die ik zelf heb toegebracht, ik schaam me dat ik nog niet ben afgestudeerd, dat ik weinig echte vrienden heb (misschien zelfs geen). Niet dat ik een hoer ben, daar schaam ik me niet voor. Al vind ik het wel zonde dat het, hoewel lucratief, niet iets is wat je op je CV kunt zetten. Ik was erg vereerd dat men mij als stagiare wilde bij dat persbureau, maar wat als ik er niks van bak? Da's bijna altijd zo gegaan. Ik ben wel gegroeid hoor, vroeger durfde ik helemaal niets. Het komt uit mijn puberteit, ik was toen heel onzeker omdat ik erg lelijk was (is gewoon zo) en toen ben ik een masker gaan opzetten om niet gepest te worden. Ik heb een psychiater en ga braaf naar de beste man, daar ben ik best trots op. Ik ben trots op mijn lange haren en mooie ogen, lange benen en nagels, mensen komen naar me toe om raad, dat soort dingen vind ik erg egostrelend. Maar ja, dan zit ik wel weer met een kalmeringsmiddelenverslaving (zonder voel ik me helemaal angstig). Ik kan dit niet alleen, dat weet ik, en ik heb hulp gezocht hoor, en heb nu dus ook een psychiater. Ik ben hard bezig met mijn scriptie maar ben nu al bang dat 'ie wordt afgekeurd. In discussies in de klas ben ik meestal wel erg goed en raak ik bepaalde punten aan waarmee de prof het er van harte mee eens is. Dat is egostrelend. Maar zelf voor de klas staan en presenteren, ik krijg meteen een rode kop. Ik had een voorlopige versie gestuurd van een scriptie naar een prof, en ik voelde me meteen stom dat hij zei dat hij het terug ging sturen met opmerkingen. Objectief weet ik dat ik er enkel van kan leren, maar het is een knauw in mijn ego dat het niet goed genoeg was. Ik ben student maar voel me soms net een klein kind.
Ik schaam mij voor een hoop dingen. Ik schaam me voor het feit dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb waarvoor ik heel veel medicatie moet slikken, ik schaam me voor mijn littekens die ik zelf heb toegebracht, ik schaam me dat ik nog niet ben afgestudeerd, dat ik weinig echte vrienden heb (misschien zelfs geen). Niet dat ik een hoer ben, daar schaam ik me niet voor. Al vind ik het wel zonde dat het, hoewel lucratief, niet iets is wat je op je CV kunt zetten. Ik was erg vereerd dat men mij als stagiare wilde bij dat persbureau, maar wat als ik er niks van bak? Da's bijna altijd zo gegaan. Ik ben wel gegroeid hoor, vroeger durfde ik helemaal niets. Het komt uit mijn puberteit, ik was toen heel onzeker omdat ik erg lelijk was (is gewoon zo) en toen ben ik een masker gaan opzetten om niet gepest te worden. Ik heb een psychiater en ga braaf naar de beste man, daar ben ik best trots op. Ik ben trots op mijn lange haren en mooie ogen, lange benen en nagels, mensen komen naar me toe om raad, dat soort dingen vind ik erg egostrelend. Maar ja, dan zit ik wel weer met een kalmeringsmiddelenverslaving (zonder voel ik me helemaal angstig). Ik kan dit niet alleen, dat weet ik, en ik heb hulp gezocht hoor, en heb nu dus ook een psychiater. Ik ben hard bezig met mijn scriptie maar ben nu al bang dat 'ie wordt afgekeurd. In discussies in de klas ben ik meestal wel erg goed en raak ik bepaalde punten aan waarmee de prof het er van harte mee eens is. Dat is egostrelend. Maar zelf voor de klas staan en presenteren, ik krijg meteen een rode kop. Ik had een voorlopige versie gestuurd van een scriptie naar een prof, en ik voelde me meteen stom dat hij zei dat hij het terug ging sturen met opmerkingen. Objectief weet ik dat ik er enkel van kan leren, maar het is een knauw in mijn ego dat het niet goed genoeg was. Ik ben student maar voel me soms net een klein kind.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:07
hey digi,
trek die zevenmijlslaarzen eens uit lieverd. Zoals je zegt, je bent student, bezig om dingen te leren, niet om gelijk alles te kunnen. Verder denk ik dat er weinig tot geen mensen zijn die hun scriptie inleveren en daar geen opmerkingen zullen krijgen.
En wat betreft die telefoon, ik werk zelf op een telefonische klantenservice, zit de hele dag aan de telefoon, maar wanneer ik voor mezelf ergens naar toe moet bellen, schijt ik 7 kleuren stront om het maar plastisch uit te drukken.
Hoe moeilijk het ook is, jouw hoofdzaak is om jezelf te leren accepteren zoals je bent, met al je goede en slechte kanten en als je dat kunt, zal de rest ook beter gaan. Stop om jezelf zo naar beneden te halen, jij mag er net zo goed zijn als ieder ander
trek die zevenmijlslaarzen eens uit lieverd. Zoals je zegt, je bent student, bezig om dingen te leren, niet om gelijk alles te kunnen. Verder denk ik dat er weinig tot geen mensen zijn die hun scriptie inleveren en daar geen opmerkingen zullen krijgen.
En wat betreft die telefoon, ik werk zelf op een telefonische klantenservice, zit de hele dag aan de telefoon, maar wanneer ik voor mezelf ergens naar toe moet bellen, schijt ik 7 kleuren stront om het maar plastisch uit te drukken.
Hoe moeilijk het ook is, jouw hoofdzaak is om jezelf te leren accepteren zoals je bent, met al je goede en slechte kanten en als je dat kunt, zal de rest ook beter gaan. Stop om jezelf zo naar beneden te halen, jij mag er net zo goed zijn als ieder ander
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 9 mei 2008 om 10:11
Ik weet het rationeel wel Rosanna, maar ik voel het niet zo. Zoals iedereen wel weet heb ik een erg rottig jaar gehad, en eigenlijk vanaf mijn tiende al. Het is vorig jaar geescaleerd en ook dit jaar heb ik weer niet van de messen af kunnen blijven. Dasr ben ik wel trots op, dat ik dat niet meer doe. Ik heb gewoon zo'n angst nooit af te studeren, omdat ik niet heel erg blij ben met mezelf, waar ik woon en met mijn beperkte vriendengroep. Ik kan ook bijna bij niemand terecht als ik me eens klote voel, iedereen kent de toffe Digi die nooit iets heeft.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:19
maar zij zien toch ook de littekens en weten neem ik aan ook wat er vorig jaar is gebeurd? Is er niemand die je genoeg vertrouwt omdat masker van de toffe Digi te laten zakken?
rosanna08 wijzigde dit bericht op 09-05-2008 10:19
Reden: zin liep niet
Reden: zin liep niet
% gewijzigd
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 9 mei 2008 om 10:24
Nee Rosanna, ik heb een auto-ongeluk gehad zogezegd. Een klasgenoot vroeg ernaar, en ik ga hem echt de waarheid niet vertellen. Een paar mensen weten het, en dat is het dan. Ik kan ze toch niet vertellen dat ik een zelfmoordpoging heb ondernomen en dat ik in mijn arm heb gesneden heel vaak? Dat is veel te prive.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:27
vrijdag 9 mei 2008 om 13:24
Ik zou heel graag willen afstuderen, omdat ik dan het gevoel heb iets bereikt te hebben. Vroeger, toen alles nog goed was, was ik altijd de beste van de klas. Ik had als het ware een gouden toekomst. Toen kwamen de problemen en die duren nog steeds voort.
Je hebt wel gelijk, ik moet me niet zo druk maken. Mensen geloven me ook nooit als ik zeg dat ik faalangst heb omdat ik zoveel dingen doe in mijn leven. Grootse dingen zoals in m'n eentje reizen naar verre landen, mezelf verhuren als hoer, het woord voeren in discussies....en dan toch dat kleine meisje dat haar mening laat afhangen van anderen.
vrijdag 9 mei 2008 om 13:29
Gelukkig! Ben blij dat je je helemaal openstelt bij hem, dat je je op je gemak voelt. 
Eigenlijk denk ik dat jij onderschat hoe allejezus veel mensen vergelijkbare gevoelens c.q. gedachten hebben, en overschat hoe zeer men op een ander let. Ben ik zelf trouwens ook een ster in, dus ik heb niet echt oplossingen voor je, vandaar mijn hoop dat je je durft te geven bij je psych. Want ik ga er dan wel vanuit dat zo iemand precies weet wat je (niet) moet doen.
Eigenlijk denk ik dat jij onderschat hoe allejezus veel mensen vergelijkbare gevoelens c.q. gedachten hebben, en overschat hoe zeer men op een ander let. Ben ik zelf trouwens ook een ster in, dus ik heb niet echt oplossingen voor je, vandaar mijn hoop dat je je durft te geven bij je psych. Want ik ga er dan wel vanuit dat zo iemand precies weet wat je (niet) moet doen.
vrijdag 9 mei 2008 om 13:33
vrijdag 9 mei 2008 om 13:38
Inderdaad. Ik denk dat de meesten van ons het heel moeilijk vinden om te presenteren. Dat wij ook soms moeite hebben om ons bij een groepje aan te sluiten, of in een volle kamer/collegezaal/whatever te komen.
Ik denk dat het voor jou veel grootser was geweest om juist een groepsreis te maken of om jezelf niet te verhuren maar een ander zonder eigengewin helpen eigenlijk. Het rondbanjeren op een plek die je niet kent is voor jou niet eng. Het omgaan met andere mensen is voor jou wel eng. Daarmee wil ik je niet aantasten in je zekerheden hoor. Maar ik denk dat er mooiere dingen aan jou zijn dan reizen, jezelf verhuren en het woord voeren in discussies. Ik kan mensen jusit ook bewonderen om hun rust en hun vermogen tot luisteren bijvoorbeeld.
Ik denk dat het voor jou veel grootser was geweest om juist een groepsreis te maken of om jezelf niet te verhuren maar een ander zonder eigengewin helpen eigenlijk. Het rondbanjeren op een plek die je niet kent is voor jou niet eng. Het omgaan met andere mensen is voor jou wel eng. Daarmee wil ik je niet aantasten in je zekerheden hoor. Maar ik denk dat er mooiere dingen aan jou zijn dan reizen, jezelf verhuren en het woord voeren in discussies. Ik kan mensen jusit ook bewonderen om hun rust en hun vermogen tot luisteren bijvoorbeeld.
vrijdag 9 mei 2008 om 13:53
Oh maar ik luister ook wel hoor Vlinder. Mensen komen juist vaak naar me toe voor raad, gek genoeg. Ik weet meestal de oplossing wel voor een ander, maar niet voor mezelf. Over het in de klas verschijnen ben ik wel grotendeels heen. Ik draag nu ook kleding die ik leuk vind, en dat is ook al een grote stap. Maar als ik moet presteren, dan ren ik weg. Een groepsreis lijkt me inderdaad eng, hoewel ik erg snel contact leg. Daar zit 't 'm niet in. Juist dat diepgaande contact met mensen, dat is eng. Ik ben erg bang afgewezen te worden. Ik ben onlangs ook afgewezen voor een vrijwilligersproject, en dat deed pijn. Gelukkig had ik meteen een stage geregeld bij een persbureau, maar ik zie mezelf zomaar dat cancellen. Examens (mondeling) vind ik ook niet zo eng, maar dat schrijven en presenteren...pfoe. Ik heb weinig echte vrienden en dat komt ook wel door mezelf, ik durf mezelf niet te geven uit angst verlaten te worden. Ik zou dolgraag zo'n vriendinnengroepje willen als in Sex and the City, en lief en leed delen. Maar dat gebeurt gewoon niet. Ik vind ook niet echt aansluiting bij de mensen van mijn studie. In de klas wel, maar daarbuiten niet. Ik durf zelfs geen faalangsttraining te doen, bang dat men mij een loser vindt en zo geef ik mijn 'geheim' prijs. 't Is echt gecompliceerd allemaal.
vrijdag 9 mei 2008 om 14:57
Ik had trouwens ook altijd schaamte voor mijn lichaam, maar dat is ook helemaal weg. Ik show mijn superlange benen graag, zeker nu ze gebruind zijn. Ik ben van een hoop dingen afgekomen, maar ik was ooit echt een wonderkind en nu ben ik niet eens middelmatig. Ik logeer weleens bij Mastermind, en zo gastvrij als zij is, ik kan het niet! Stukgelopen relatie was ook grotendeels mijn schuld, verlatingsangst, bang niet goed genoeg te zijn.
Nou ja, het helpt om even van me af te schrijven. Ik wil ook niet in een slachtofferrol zitten, want ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen welzijn.
Nou ja, het helpt om even van me af te schrijven. Ik wil ook niet in een slachtofferrol zitten, want ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen welzijn.
