Psyche
alle pijlers
Faalangst
vrijdag 9 mei 2008 om 08:51
Hebben meer mensen last van faalangst? Ik moet voor mijn studie veel schrijven en eigen input inbrengen, en dat maakt me zo bang. Ik reis de wereld rond in mijn uppie, ga met vreemde mannen naar bed voor geld maar als ik een presentatie moet houden, breekt het angstzweet me uit. Ik ben zo bang om te falen! Men zegt bij studieadvies dat ik het 'gewoon' moet doen, maar dat lukt me niet. Ook ben ik bang voor groepjes en een klaslokaal binnengaan. Zo schiet het natuurlijk niet echt op met de studies, en ik baal daar zo van. Ik maak heel makkelijk sociaal contact maar diepgaand contact vind ik heel moeilijk. Dan voel ik me weer dat kleine meisje van toen. Een beetje warrig verhaal, maar heeft iemand tips of herkent iemand zich er in?
vrijdag 16 mei 2008 om 08:07
Ja, dat denk ik ook een beetje. Ik vind dat je er wel heel makkelijk overheen lijkt te stappen (correct me if Im wrong) dat jij, als intelligente vrouw, alleen maar een verhaal gaat staan voorlezen. En dan blij bent dat je niet hoefde te blozen. Ik snap wel dat je het eng vind, maar heb je dan geen trots t.a.v. de inhoud van de materie? Van wat je geleerd hebt?
vrijdag 16 mei 2008 om 09:51
Digi, ik sluit mij bij Nijntje aan. Als je daar een inhoudelijk sterk verhaal had staan voorlezen, had je misschien qua presentatietechniek nog steeds geen wereldprestatie neergezet, maar had je trots kunnen zijn op de inhoud. En al was je de volle presentatie-/voorleestijd knalrood geweest: so what? Iedereen vindt het eng om een verhaal te houden. Op de universiteit kan je dat in veilige omgeving oefenen: daar moet je vooral van profiteren!
Wees blij!
zaterdag 17 mei 2008 om 16:35
Hekate en Nijntje,
Jullie hebben wel gelijk hoor. Maar ik doe het stap voor stap. Voor mij was eerst dit erg belangrijk, want normaal duik ik gewoon weg voor zulke dingen. Het was ook een zeer moeilijk onderwerp wat me echt totaal niet ligt en ik geen enkele zinnige gedachte over kan hebben. Maar intussen als eerste al een scriptie doorgestuurd en nog een andere geschreven, nog eentje schrijven (misschien in de herkansingsperiode) en 12 examens studeren...maar ik ben gewoon blij met deze enorme overwinning!
Jullie hebben wel gelijk hoor. Maar ik doe het stap voor stap. Voor mij was eerst dit erg belangrijk, want normaal duik ik gewoon weg voor zulke dingen. Het was ook een zeer moeilijk onderwerp wat me echt totaal niet ligt en ik geen enkele zinnige gedachte over kan hebben. Maar intussen als eerste al een scriptie doorgestuurd en nog een andere geschreven, nog eentje schrijven (misschien in de herkansingsperiode) en 12 examens studeren...maar ik ben gewoon blij met deze enorme overwinning!
zaterdag 17 mei 2008 om 17:03
Hey Digi,
Herken wel het e.e.a. van wat je zegt, al is het niet in dezelfde mate. Ook ik heb alleen gereisd en heftige dingen gedaan als bungeejumpen, wat me totaal geen moeite kost. Terwijl ik soms als ik bijvoorbeeld een telefoontje moet plegen daar zwaar tegenop hik en ook letterlijk hartkloppingen en zweet-aanvallen krijg...
"Ik ben inderdaad bang voor rood worden, terwijl ik in discussies in de klas erg goed ben." -> heb ik ook. Ik krijg ook van die zenuwenvlekken in mijn hals. En ik word bij voorbaat al rood omdat ik er zo bang voor ben :s.
Ik denk ook vaak dat ik dingen niet kan, dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb bijv. een half jaar in Spanje gestudeerd en was eerst heel trots en enthousiast toen ik het geregeld had, maar toen ik bijna weg moest brak het zweet me zwaar uit en wilde ik de zaak bijna cancellen. Gelukkig niet gedaan, pff... Want het ging uiteindelijk best goed.
Ik heb geen oplossingen, maar wel iets van herkenning. Therapie zou ik ook nooit durven, voelt als een zwaktebod. Terwijl het misschien juist heel sterk is om jezelf daarin te overwinnen. Maar gevoelsmatig toch niet...
In elk geval supergoed dat je die presentatie hebt gedaan!! Mag je trots op zijn. Die prof heeft geen idee wat een overwinning zoiets kan zijn, ook al is het niet perfect in zijn ogen.
Herken wel het e.e.a. van wat je zegt, al is het niet in dezelfde mate. Ook ik heb alleen gereisd en heftige dingen gedaan als bungeejumpen, wat me totaal geen moeite kost. Terwijl ik soms als ik bijvoorbeeld een telefoontje moet plegen daar zwaar tegenop hik en ook letterlijk hartkloppingen en zweet-aanvallen krijg...
"Ik ben inderdaad bang voor rood worden, terwijl ik in discussies in de klas erg goed ben." -> heb ik ook. Ik krijg ook van die zenuwenvlekken in mijn hals. En ik word bij voorbaat al rood omdat ik er zo bang voor ben :s.
Ik denk ook vaak dat ik dingen niet kan, dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb bijv. een half jaar in Spanje gestudeerd en was eerst heel trots en enthousiast toen ik het geregeld had, maar toen ik bijna weg moest brak het zweet me zwaar uit en wilde ik de zaak bijna cancellen. Gelukkig niet gedaan, pff... Want het ging uiteindelijk best goed.
Ik heb geen oplossingen, maar wel iets van herkenning. Therapie zou ik ook nooit durven, voelt als een zwaktebod. Terwijl het misschien juist heel sterk is om jezelf daarin te overwinnen. Maar gevoelsmatig toch niet...
In elk geval supergoed dat je die presentatie hebt gedaan!! Mag je trots op zijn. Die prof heeft geen idee wat een overwinning zoiets kan zijn, ook al is het niet perfect in zijn ogen.
zaterdag 17 mei 2008 om 17:21
Hey Marietje,
Ik herken het wat je zegt. Ik heb heeeeeel lang gedaan over de stap naar therapie (gerust meer dan tien jaar), omdat ik het als ultiem zwaktebod zag. Dat was voor losers en zwakkelingen, en ik was sterk, net als mijn ouders. Ik had het (achteraf onjuiste) idee dat mijn ouders mij zagen als zwak als ik depressief zou zijn, dus ging ik niet. Toch ben ik uiteindelijk na een tijd wel gegaan, en een hele hoop trial and errors voordat ik de juiste medicatie en de jusite hulpverlener 'aan de haak had geslagen'. Nu vind ik het juist goed van mezelf en erg krachtig dat ik niet bij de pakken neerzet, mijn woede op mezelf afreageer, maar gewoon bij die psychiater mijn rottige kanten op zit te noemen en mijn angsten te benoemen. Het is geen zwaktebod maar juist iets heel sterks. Natuurlijk, ik denk ook weleens: sommige mensen hebben gewoon een klein miniscuul stom probleempje en zitten alleen maar te zeiken, ben ik nu ook zo? Maar ik weet dat ik dat helemaal niet ben. Ergens voelt de erkenning van een stoornis 'goed', omdat ik me inderdaad niet heb aangesteld en dat je gewoon te helpen bent.
Proffen kunnen zich dat inderdaad niet voorstellen. Natuurlijk niet, want zij staan al-tijd voor de klas. Volgende presentatie zal me nu beter lukken, daar ben ik zeker van.
Negatief: ik heb wel een muziekles afgezegd voor de tweede keer omdat ik bang ben om te falen. Voor dat beginnetje heb ik gewoon nog pilletjes nodig, maar ook dat accepteer ik nu (mede door mijn psychiater die zegt dat ik het gewoon soms nodig heb).
Ik herken het wat je zegt. Ik heb heeeeeel lang gedaan over de stap naar therapie (gerust meer dan tien jaar), omdat ik het als ultiem zwaktebod zag. Dat was voor losers en zwakkelingen, en ik was sterk, net als mijn ouders. Ik had het (achteraf onjuiste) idee dat mijn ouders mij zagen als zwak als ik depressief zou zijn, dus ging ik niet. Toch ben ik uiteindelijk na een tijd wel gegaan, en een hele hoop trial and errors voordat ik de juiste medicatie en de jusite hulpverlener 'aan de haak had geslagen'. Nu vind ik het juist goed van mezelf en erg krachtig dat ik niet bij de pakken neerzet, mijn woede op mezelf afreageer, maar gewoon bij die psychiater mijn rottige kanten op zit te noemen en mijn angsten te benoemen. Het is geen zwaktebod maar juist iets heel sterks. Natuurlijk, ik denk ook weleens: sommige mensen hebben gewoon een klein miniscuul stom probleempje en zitten alleen maar te zeiken, ben ik nu ook zo? Maar ik weet dat ik dat helemaal niet ben. Ergens voelt de erkenning van een stoornis 'goed', omdat ik me inderdaad niet heb aangesteld en dat je gewoon te helpen bent.
Proffen kunnen zich dat inderdaad niet voorstellen. Natuurlijk niet, want zij staan al-tijd voor de klas. Volgende presentatie zal me nu beter lukken, daar ben ik zeker van.
Negatief: ik heb wel een muziekles afgezegd voor de tweede keer omdat ik bang ben om te falen. Voor dat beginnetje heb ik gewoon nog pilletjes nodig, maar ook dat accepteer ik nu (mede door mijn psychiater die zegt dat ik het gewoon soms nodig heb).
zaterdag 17 mei 2008 om 17:40
zaterdag 17 mei 2008 om 18:16
Precies Marietje, ik kan gewoon nog niet alle 'enge' dingen doen zonder pilletje. Maar God, wat ben ik van een hoop angsten af. Daar had ik het nog over met mijn psychiater, dat als mijn gedrag in mijn context werd geplaatst, dat ik echt enorm veel heb overwonnen. En dat is dan best een ego-boost ;)
maandag 19 mei 2008 om 12:53
Ben vandaag met m'n suffe hoofd naar de les gegaan, was die vent er niet. Toch weer een stukje faalangst opgegeven door te gaan, al was de uitwerking een beetje anders dan gedacht. Durf nog steeds de muziekschool niet op te bellen. Naar mijn psychiater blijf ik wel gaan. Nog iets overwonnen: mijn post ophalen en de rekeningen vielen mee (normaal steek ik mijn kop in het zand).
Ik heb trouwens ook angst om te koken, iedereen kan dat beter dan ik. Mijn ex-huisgenote zat me altijd te bekommentarieeren, heel vervelend.
Ik heb trouwens ook angst om te koken, iedereen kan dat beter dan ik. Mijn ex-huisgenote zat me altijd te bekommentarieeren, heel vervelend.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:40
dinsdag 8 juli 2008 om 17:38
Hey Marietje,
Wat leuk dat je naar me vraagt. Muziekschool nog steeds niet, maar scripties waren allemaal goed en af. Ik heb 7 herkansingen, dat wel, maar ik had ook 15 examens in totaal.
Ben minder faalangstig maar heb een stage in september, als journalist/schrijfster/manusjevanalles dus dat wordt wel even stressen.
Liefs,
Digi
Wat leuk dat je naar me vraagt. Muziekschool nog steeds niet, maar scripties waren allemaal goed en af. Ik heb 7 herkansingen, dat wel, maar ik had ook 15 examens in totaal.
Ben minder faalangstig maar heb een stage in september, als journalist/schrijfster/manusjevanalles dus dat wordt wel even stressen.
Liefs,
Digi
vrijdag 11 juli 2008 om 12:14
Heel veel succes met alle tentamens! Vijftien vind ik echt bizar veel, wat doe jij voor spartenenstudie?! Stage klinkt leuk, wordt vast ook superleuk!
Ik bikkel nog even door aan de scriptie, wil volgende week een conceptverie hebben. Help... Heb wel al mijn tentamens binnen.
En, ik heb een beetje uit ballorigheid twee keer gesolliciteerd en ben twee keer uitgenodigd:S. Nou zie ik weer tegen die gesprekken op natuurlijk... Maar als ik er eenmaal zit gaat het meestal wel aardig, zeker als het 1 op 1 gesprek is. En ik sta ook niet onder druk ofzo.
Ik bikkel nog even door aan de scriptie, wil volgende week een conceptverie hebben. Help... Heb wel al mijn tentamens binnen.
En, ik heb een beetje uit ballorigheid twee keer gesolliciteerd en ben twee keer uitgenodigd:S. Nou zie ik weer tegen die gesprekken op natuurlijk... Maar als ik er eenmaal zit gaat het meestal wel aardig, zeker als het 1 op 1 gesprek is. En ik sta ook niet onder druk ofzo.