Psyche
alle pijlers
Faalangst
vrijdag 9 mei 2008 om 08:51
Hebben meer mensen last van faalangst? Ik moet voor mijn studie veel schrijven en eigen input inbrengen, en dat maakt me zo bang. Ik reis de wereld rond in mijn uppie, ga met vreemde mannen naar bed voor geld maar als ik een presentatie moet houden, breekt het angstzweet me uit. Ik ben zo bang om te falen! Men zegt bij studieadvies dat ik het 'gewoon' moet doen, maar dat lukt me niet. Ook ben ik bang voor groepjes en een klaslokaal binnengaan. Zo schiet het natuurlijk niet echt op met de studies, en ik baal daar zo van. Ik maak heel makkelijk sociaal contact maar diepgaand contact vind ik heel moeilijk. Dan voel ik me weer dat kleine meisje van toen. Een beetje warrig verhaal, maar heeft iemand tips of herkent iemand zich er in?
vrijdag 9 mei 2008 om 17:52
Ja, daar heb je wellicht gelijk in. Alleen heb ik wel heel erg veel dingen fout gedaan. Een zelfmoordaankondiging vergeet men niet zo snel, en ik schaam me de tyfus. Ook weet ik nog steeds niet helemaal zeker of ik blij ben dat het niet is gelukt. Op een dag als deze voel ik me goed, maar ik zou me nog beter voelen als ik gewoon met mensen ergens kon gaan zitten. Nou ja, vanavond een ontmoeting met mijn fotograaf om naar de film te gaan (en misschien achteraf nog een paydate), morgen ontmoet ik iemand die geinteresseerd was in me omdat hij een film maakt over prostituees (hij heeft me verzekerd dat hij me niet in bed wil lullen, en ik geloof hem en zou het toch niet toestaan), zondag ga ik lunchen met mijn lieve vrienden uit Polen die hier voor drie maanden is. Dat soort dingen doen me eventjes de vervelende dingen vergeten. Ik heb vandaag weer gewerkt aan mijn scriptie, maar het is niet zo goed volgens mij. Maar als ik het maar afgeef, dan zal het wel. Ik hoef niet per se hoge punten, als het maar (net) goed genoeg is. Morgen ga ik in de bieb mijn presentatie voorbereiden, want het moet er toch een keer van komen (ik had deze week afgezegd omdat ik nog last had van oorontsteking, al had het prima gekund hoor). Ik woon nu drie jaar in Brussel en ik ken niet zo veel mensen, of beter nog: zij kennen mij niet zo goed. Via dit forum heb ik twee leuke mensen leren kennen die alles van me weten, maar helaas wonen ze ver weg (in NL). Ik neem wel een tabletje xanax voor de presentatie hoor, want anders wordt het helemaal een ramp. Ik moet het leren, dat weet ik wel, maar voor alles een plaats en tijd.
vrijdag 9 mei 2008 om 18:39
Digi, wanneer hou je op om jezelf zo op je kop te geven over het zelfmoordverhaal? Wanneer vind je dat je genoeg "boete" hebt gedaan voor je het achter je kunt laten? Het is gebeurd, het was niet handig, klaar. Je moet verder met je leven. En geloof me, ik realiseer me heel goed dat dat niet makkelijk is, maar je moet op een gegeven moment de keuze maken: of je gaat door met je leven en je maakt er iets van of je blijft er in hangen.
Je bent een mooie meid, een slimme meid en het wordt tijd dat je dat gaat zien ipv alleen een zwak, klein meisje te zien dat alleen maar haar benen kan spreiden voor geld (even heel hard gezegd, bedoel het minder rot dan dat het er staat)
Het is alleen wel zo dat wanneer jij je verschuilt achter een masker en mensen niet toe laat, mensen ook niet dichterbij komen waardoor je een hechte vriendschap kan opbouwen. Voordat ik me helemaal open kan stellen voor iemand anders, moet ik wel dezelfde openheid bij de ander zien en voelen
Je bent een mooie meid, een slimme meid en het wordt tijd dat je dat gaat zien ipv alleen een zwak, klein meisje te zien dat alleen maar haar benen kan spreiden voor geld (even heel hard gezegd, bedoel het minder rot dan dat het er staat)
Het is alleen wel zo dat wanneer jij je verschuilt achter een masker en mensen niet toe laat, mensen ook niet dichterbij komen waardoor je een hechte vriendschap kan opbouwen. Voordat ik me helemaal open kan stellen voor iemand anders, moet ik wel dezelfde openheid bij de ander zien en voelen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 9 mei 2008 om 19:02
Het is niet het zelfmoorverhaal wat tegen je werkt. Laten we wel wezen, dat was een exces. Een dieptepunt. Iets eenmaligs. Tenminste, daar ga ik vanuit.
Veel erger vind ik dat toen je op het forum kwam nog verschillende kanten had. En met name erg positieve kanten. In welk topic ik je nu ook lees, gaat het altijd over je minpunten, je tekortkomingen en je angsten.
Ik las net een topic van je waarin je ook je positieve punten benoemt. Als je die nu eens samenvoegde met je minpunten en de mix gewoon accepteert?
Veel erger vind ik dat toen je op het forum kwam nog verschillende kanten had. En met name erg positieve kanten. In welk topic ik je nu ook lees, gaat het altijd over je minpunten, je tekortkomingen en je angsten.
Ik las net een topic van je waarin je ook je positieve punten benoemt. Als je die nu eens samenvoegde met je minpunten en de mix gewoon accepteert?
vrijdag 9 mei 2008 om 19:09
Zou mooi zijn Evidenza, maar om af te studeren moet ik van die faalangst af zien te komen. En ik heb verlatingsangst en bindingsangst tegelijk, dat is ook niet handig. Verder heb ik behoefte aan vrienden, en hoewel jij dat misschien minder belangrijk vindt, ik vind het wel degelijk belangrijk en wil ook dat daarin iets verandert. Probleem is dat het allemaal zo niet-tastbaar is, en dat frustreert. Ik weet objectief wel dat ik een leuk mens ben, intelligent, lief en humoristisch (en goed in wat ik nu doe, al is het een beroep wat je niet op je CV kunt zetten), en ook mooi. Ik mis alleen zelfverzekerdheid. Dat moet ik kweken, of het zit er gewoon niet in. Dat kan ik niet accepteren, hence de psychiater en de pilletjes.
vrijdag 9 mei 2008 om 20:04
zelfvertrouwen moet en kun je kweken, het is geen kwestie van het zit er niet in. Dat zit er wel, maar je hebt het zo diep weggestopt dat het wat lastig terug te vinden. Ik zeg heel eerlijk, ik weet bij jou nooit wat ik het liefste zou willen doen: je een hele stevige knuffel of je een schop onder je kont geven. Ik probeer er dus maar een combinatie van te maken 
Kijk, de manier waarop je je geld verdient, boeit me niet zo. Dat is wat je doet, niet wat je bent, maar je hebt wel de neiging om het omgekeerd te zien. Niet doen dus (en ja ik heb makkelijk praten). Verder zou je niet die stage hebben gekregen als je er niets van zou bakken en je bent er ook om dingen te leren dus fouten maken mag, sterker dat moet zelfs anders leer je naar mijn idee niets.
Maar dit heeft alleen met werk te maken, niet met jou als mens, als vriendin. Je zegt zelf dat je 2 vriendinnen hebt over gehouden aan dit forum, dat is niets voor niets. Zij vinden je de moeite waard om je in hun leven toe te laten, dat is ook niet voor niets.
Kijk, de manier waarop je je geld verdient, boeit me niet zo. Dat is wat je doet, niet wat je bent, maar je hebt wel de neiging om het omgekeerd te zien. Niet doen dus (en ja ik heb makkelijk praten). Verder zou je niet die stage hebben gekregen als je er niets van zou bakken en je bent er ook om dingen te leren dus fouten maken mag, sterker dat moet zelfs anders leer je naar mijn idee niets.
Maar dit heeft alleen met werk te maken, niet met jou als mens, als vriendin. Je zegt zelf dat je 2 vriendinnen hebt over gehouden aan dit forum, dat is niets voor niets. Zij vinden je de moeite waard om je in hun leven toe te laten, dat is ook niet voor niets.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 9 mei 2008 om 20:44
Ik had ook weinig aansluiting bij mijn studiegenoten. Deels omdat ik een wat ander tiepje was zeg maar, maar vooral omdat ik heel erg bang was om afgewezen te worden. Dan bouw je toch een muur om je heen.
Tegenwoordig heb ik best veel vrienden. Angst om te presteren heb ik nog steeds. Niet in mijn werk maar met sport heb ik dat heel erg. Het gaat best goed, totdat iemand zegt, en nu een wedstrijdje...blokkeer ik helemaal van, zowel fysiek als mentaal. Eigenlijk doe ik daar niets aan, kan heel goed zonder sportwedstrijdjes.
Wat denk jij dat je nodig hebt om je zelfverzerder te voelen?
Tegenwoordig heb ik best veel vrienden. Angst om te presteren heb ik nog steeds. Niet in mijn werk maar met sport heb ik dat heel erg. Het gaat best goed, totdat iemand zegt, en nu een wedstrijdje...blokkeer ik helemaal van, zowel fysiek als mentaal. Eigenlijk doe ik daar niets aan, kan heel goed zonder sportwedstrijdjes.
Wat denk jij dat je nodig hebt om je zelfverzerder te voelen?
zaterdag 10 mei 2008 om 02:09
Vlinder, erkenning van anderen (slap ik weet het) dat ik de moeite waard ben. Dat heb ik nodig. En tegelijkertijd ben ik bang verlaten te worden, zodat ik geen binding durf aan te gaan. Ik ben al lang geen puber meer, maar voel me soms wel zo. Maar goed, ik moet mezelf doelen stellen. Ik ga al naar Spanje (waar ik een appartement deel) om mijn Spaans bij te spijkeren, ik wil de maand augustus benutten om mijn Frans te verbeteren en september is dan die stage. Ik hoop echt dat ik daar aansluiting vind, want ongeveer elke job liep uit op een fiasco (te bang dat ik iets verkeerd deed, steeds dingen vragen uit angst). Vandaag ben ik weer met mijn scriptie bezig geweest, morgen ga ik dat ook doen en dan bereid ik die rottige presentatie maar voor. Ik kan niet goed in het Frans uitleggen dat mijn hak van mijn schoen kapot is, dus dat wordt even aankloten. Ik pak een zonnebankje om 9u 's morgens en in de avond heb ik een afpsraak met een jongen waarmee ik misschien vrienden kan worden. Maar ik mis de meiden, dames zijn toch fijner m mee te praten (die willen je sowieso niet het bed in lullen). Zondag komt mijn Poolse vriendin en die nam mij altijd op sleeptouw. Ik ben altijd het appendix zeg maar.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:26
Geknipt uit je lijstjes-topic met moraal: bekijk het praktisch!
(hoop dat ik niet teveel zit te knoeien zo
)
Digi, de faalangst hoef je ook niet te accepteren. Bij die faalangst is het belangrijk dat het je doelen niet in de weg staat en het zou zonde zijn als je daardoor je studie niet af kan maken. Jezelf accepteren is een heel proces en doe je ook niet zo opeens.
Maar dan zou ik prioriteiten stellen en het heel praktisch aanpakken. Wat moet je doen om die studie af te ronden: schrijven en presenteren.
Hoe hoog zijn je eisen daarin? Kan je die eventueel bijstellen als je je uiteindelijke doel (studie) maar haalt? Misschien haalt dat al een angel (niet in de zin van engel) weg.
Dan heb je bij presenteren nog inhoud vs het presenteren zelf. Focus je op de inhoud dan zit je al voor zoveel% goed. Maak -ik noem nu maar wat- een goed verhaal, spiek-A4tje, bedenk van te voren de vragen die kunnen komen en de antwoorden en lees desnoods een boel op. Dat geeft je houvast en maakt het misschien ook minder groots. Oefen het bij iemand of zelf voor de spiegel en zeg voor je begint irl dat je zenuwachtig bent. Dit allemaal om het hanteerbaar te maken.
Met het schrijven idem dito. Maak het niet te groots. Je hoeft niet in 1 keer het hele verhaal op papier te hebben. Daar zijn begeleiders voor, die kunnen je bij elke stap (inhoud en vorm) verder helpen. Maak gebruik van de leermogelijkheden die er op de Uni zijn, daar zitten ze allemaal voor en niemand verwacht dat je het in 1 keer kan.
Op deze manier maak je het weer hanteerbaar, want 'faalangst' is een hele algemene term en je hebt genoeg voorbeelden genoemd waarin je juist heel veel lef hebt laten zien. Gebruik dat ook voor de dingen die je eng vindt.
(hoop dat ik niet teveel zit te knoeien zo
)Digi, de faalangst hoef je ook niet te accepteren. Bij die faalangst is het belangrijk dat het je doelen niet in de weg staat en het zou zonde zijn als je daardoor je studie niet af kan maken. Jezelf accepteren is een heel proces en doe je ook niet zo opeens.
Maar dan zou ik prioriteiten stellen en het heel praktisch aanpakken. Wat moet je doen om die studie af te ronden: schrijven en presenteren.
Hoe hoog zijn je eisen daarin? Kan je die eventueel bijstellen als je je uiteindelijke doel (studie) maar haalt? Misschien haalt dat al een angel (niet in de zin van engel) weg.
Dan heb je bij presenteren nog inhoud vs het presenteren zelf. Focus je op de inhoud dan zit je al voor zoveel% goed. Maak -ik noem nu maar wat- een goed verhaal, spiek-A4tje, bedenk van te voren de vragen die kunnen komen en de antwoorden en lees desnoods een boel op. Dat geeft je houvast en maakt het misschien ook minder groots. Oefen het bij iemand of zelf voor de spiegel en zeg voor je begint irl dat je zenuwachtig bent. Dit allemaal om het hanteerbaar te maken.
Met het schrijven idem dito. Maak het niet te groots. Je hoeft niet in 1 keer het hele verhaal op papier te hebben. Daar zijn begeleiders voor, die kunnen je bij elke stap (inhoud en vorm) verder helpen. Maak gebruik van de leermogelijkheden die er op de Uni zijn, daar zitten ze allemaal voor en niemand verwacht dat je het in 1 keer kan.
Op deze manier maak je het weer hanteerbaar, want 'faalangst' is een hele algemene term en je hebt genoeg voorbeelden genoemd waarin je juist heel veel lef hebt laten zien. Gebruik dat ook voor de dingen die je eng vindt.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:28
En (ik ben op dreef, tis vast te hitte!) probeer de faalangst ook nader te inspecteren. Waar ben je precies bang voor? Black out, rood worden, stotteren, besmuikte blikken etc etc? Dan kan je je van tevoren hiertegen wapenen en alternatieve gedachten bedenken, of een antwoord, of een grap. Bedenk het maar.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:33
Bedankt Soundpost. Een goede student zal ik wel nooit worden door de faalangst, maar als ik dat papiertje maar heb. Ik ga de presentatie inderdaad voorlezen en ik ga het geschrevene uittypen, zodat ik het nog kan lezen. Mijn scriptie komt wel af, al vind ik 'm niet erg goed. Ik ben inderdaad bang voor rood worden, terwijl ik in discussies in de klas erg goed ben. Ik ga gewoon maar enkel naar het papiertje kijken en niet op de rest van de klas letten. Er is ook nog een examen aan verbonden dus geen ramp als de presentatie niet al te goed is. Ik neem ook een kalmeringstabletje vantevoren, just in case.
zondag 11 mei 2008 om 18:54
Vandaag een openhartig gesprek gehad met een Poolse vriendin, was erg goed. Zij had ook last van angsten (en nu ook paniekaanvallen) maar ze is erg carrieregericht. Ik bewonder haar daar om. Zij mij weer om mijn gigalange benen ;) Ik hoop echt dat ik al mijn examens nu eens ga halen. Ik moet drie scripties schrijven, eentje is er af en de tweede bijna. Morgen moet ik dus mijn presentatie voorbereiden en helaas is de bieb dicht. Overmorgen dus de presentatie en ik schijt nu al bagger. Dat wordt wel een kalmeringstabletje hoor!
zondag 11 mei 2008 om 19:42
Probeer jezelf niet teveel op te fokken. Dus niet "oh, het gaat vast mis, ik kan het toch niet"... Herhaal desnoods een mantra in je hoofd dat je het wél kan, op deze manier wordt je ook steeds banger ervoor.
Wat misschien helpt, is om een soort 'nooduitgangen' in te plannen. Een stuk of 6-10 punten in je presentatie, waar je naartoe kunt springen wanneer je eruit raakt. Dus dat je punten instudeert waar je het weer kunt oppakken. Dat moet je dan ook oefenen, dus je presentatie doen, gewoon ergens stoppen, en het bij het volgende 'noodpunt' verder gaan. Dus een punt waar je het voorafgaande even samenvat, of juist met een nieuw onderwerp begint. Dat moet je wel goed oefenen, dat je precies de volgorde van die punten weet.
Op die manier ben je niet zo bezig met "oh, als ik er maar niet uitraak", maar met "nou, als ik eruit raak, spring ik gewoon naar m'n volgende noodpunt".
Voorbeeld (lastig want ik heb geen idee waar het over moet gaan):
"wat verder nog belangrijk is aan het sexleven van de bever is dat het vrouwtje haar partners uitkiest. Dat zie je bijvoorbeeld aan de manier waarop zij rondom haar potentiele partners draalt, of aan... eehm... (raakt eruit), nou... (naar volgende noodpunt). Een ander punt is het territorium van de bever. Deze dieren leven vooral in.."
enzovoort... Snap je het idee? Je slaat het gewoon over, gaat naar een punt waar je het weer op kunt pakken.
Misschien heb je hier niets aan, maar ik vind het veel constructiever werken dan je druk maken om iets dat inderdaad kan gebeuren.
dinsdag 13 mei 2008 om 12:47
woensdag 14 mei 2008 om 02:01
