Psyche
alle pijlers
Familieopstellingen
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:40
Graag wil ik 'n keer 'n familieopstelling doen. Ik heb al wat verhalen gehoord van vriendinnen maar ik ben ook benieuwd of er hier ook ervaringen verteld kunnen worden.
Omdat ik nog steeds moeite heb om te accepteren hoe de relatie tot mijn ouders is hoop ik wat meer duidelijkheid te krijgen. (Heel kort samengevat.)
Ik vind het ook wel een beetje eng! (Misschien dat ik niet snel reageer omdat ik zometeen andere bezigheden heb.)
Omdat ik nog steeds moeite heb om te accepteren hoe de relatie tot mijn ouders is hoop ik wat meer duidelijkheid te krijgen. (Heel kort samengevat.)
Ik vind het ook wel een beetje eng! (Misschien dat ik niet snel reageer omdat ik zometeen andere bezigheden heb.)
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:42
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:43
"Het maken van een familieopstelling is een vorm van psychotherapie die is ontwikkeld door de Duitser Bert Hellinger. De werkwijze van Hellinger is de werkwijze van het zogenaamd Systemisch werken. Therapeuten of coaches die systemisch werken trachten middels het opstellen van iemands systeem van herkomst niet direct zichtbare relaties tussen familieleden en de eventuele knelpunten daartussen te herkennen, erkennen en zo mogelijk weg te nemen.
Een familieopstelling is een therapeutische sessie waarbij een deelnemer een vraagstuk inbrengt waar hij of zij helderheid over wil krijgen. Voor de hoofdrolspelers in dat vraagstuk, vaak familieleden van degene die het vraagstuk inbrengt, worden andere deelnemers uitgekozen als ‘representant’. Deelnemers krijgen door de vragende deelnemer een plaats in het vertrek ten opzichte van de andere deelnemers, deels geholpen door de therapeut.
Er ontstaat zo een tableau-vivant dat achterliggende aspecten van het vraagstuk laat zien, door de opgestelde mensen te ondervragen over hun gevoelens en attitudes ten opzichte van elkaar en de situatie. Er komen verstrikkingen aan het licht (soms in eerdere generaties) die hebben geleid tot stagnatie in het huidige leven van de deelnemer. Aan de hand van eenvoudige instructies van de begeleider, brengen de representanten beweging in de stagnatie.
De effecten van de sessie zijn soms op korte, maar vaak op lange termijn merkbaar. De methode is niet onomstreden".
Wiki!
Een familieopstelling is een therapeutische sessie waarbij een deelnemer een vraagstuk inbrengt waar hij of zij helderheid over wil krijgen. Voor de hoofdrolspelers in dat vraagstuk, vaak familieleden van degene die het vraagstuk inbrengt, worden andere deelnemers uitgekozen als ‘representant’. Deelnemers krijgen door de vragende deelnemer een plaats in het vertrek ten opzichte van de andere deelnemers, deels geholpen door de therapeut.
Er ontstaat zo een tableau-vivant dat achterliggende aspecten van het vraagstuk laat zien, door de opgestelde mensen te ondervragen over hun gevoelens en attitudes ten opzichte van elkaar en de situatie. Er komen verstrikkingen aan het licht (soms in eerdere generaties) die hebben geleid tot stagnatie in het huidige leven van de deelnemer. Aan de hand van eenvoudige instructies van de begeleider, brengen de representanten beweging in de stagnatie.
De effecten van de sessie zijn soms op korte, maar vaak op lange termijn merkbaar. De methode is niet onomstreden".
Wiki!
Nee echt?
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:47
quote:Bergje65 schreef op 06 oktober 2009 @ 10:44:
Ik haak af!
Snap ik. Het is specialistisch en een beetje droog komt het over. Ieder individu moet naar zijn eigen proces kijken m.b.t. die beschreven situatie.
Het is een pittige therapie en komt niet heel vaak voor. Het betekend meestal dat hele gezinnen in psychotherapie moeten.....
Ik haak af!
Snap ik. Het is specialistisch en een beetje droog komt het over. Ieder individu moet naar zijn eigen proces kijken m.b.t. die beschreven situatie.
Het is een pittige therapie en komt niet heel vaak voor. Het betekend meestal dat hele gezinnen in psychotherapie moeten.....
Nee echt?
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:47
Een vriendin van mij doet (onder andere) familieopstellingen en boekt daar goede resultaten mee. Kijk 's op haar website. Ik heb het zelf nooit gedaan, maar zij zelf wel voordat ze zelf coach werd en er kwamen behoorlijk interressante dingen aan het licht. Vaak zijn het zaken die je eigenlijk al weet of voelt, maar die worden dan bevestigd. Heel verhelderend schijnt het te zijn.
Succes!
http://www.coachplus.nl/
Succes!
http://www.coachplus.nl/
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:51
Een voorbeeld van familieopstellingen:
http://www.familieopstelling.nu/ervaringen.html
http://www.familieopstelling.nu/ervaringen.html
Peas on earth!
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:52
En dit is een (volgens mij) meer concretere uitleg van familieopstellingen:
Hoe werkt een familie- of organisatieopstelling?
Een familie- of organisatieopstelling werkt met de techniek van de representatieve waarneming.
Familie- en organisatieopstellingen hebben meestal plaats in een groep. Een deelnemer brengt zijn of haar probleem in. Intuïtief kiest hij groepsleden uit, die tijdens de opstelling de rol van representant op zich nemen. Zij vertegenwoordigen familieleden of collega’s van de deelnemer. Ook andere zaken kunnen een plaats krijgen in de opstelling: het huis, de ziekte of het product.
Diegene die het probleem inbrengt, zit in eerste instantie aan de kant en kijkt toe.
De representanten weten vrijwel niets van de deelnemer. Zij kennen alleen een korte omschrijving van het probleem. De deelnemer plaats de representanten op gevoel in de ruimte. Dan gebeurt er iets opmerkelijks: alle representanten voelen de emoties en ‘plaats’ van degene die zij representeren. Zij hoeven daar niets voor te doen. Dit fenomeen is tot nu toe onverklaarbaar. Hellinger spreekt hier van “het wetende veld”.
Een familiegeweten/organisatiegeweten wordt actief. Alleen vanuit de kwantumfysica zou dit fenomeen ooit wetenschappelijk verklaard kunnen worden.
De opsteller/begeleider neemt waar, stelt gerichte vragen aan de representanten, en voegt waar nodig elementen toe. Zo ontstaat inzicht in de aanwezige problemen en dynamieken. Dit is vaak het moment dat de client zelf in de opstelling komt. Vervolgens ordent de opsteller het aanwezige systeem: iedereen krijgt de rol die hem of haar toekomt. Mogelijke oplossingen worden zichtbaar en de energie kan weer stromen.
Hoe werkt een familie- of organisatieopstelling?
Een familie- of organisatieopstelling werkt met de techniek van de representatieve waarneming.
Familie- en organisatieopstellingen hebben meestal plaats in een groep. Een deelnemer brengt zijn of haar probleem in. Intuïtief kiest hij groepsleden uit, die tijdens de opstelling de rol van representant op zich nemen. Zij vertegenwoordigen familieleden of collega’s van de deelnemer. Ook andere zaken kunnen een plaats krijgen in de opstelling: het huis, de ziekte of het product.
Diegene die het probleem inbrengt, zit in eerste instantie aan de kant en kijkt toe.
De representanten weten vrijwel niets van de deelnemer. Zij kennen alleen een korte omschrijving van het probleem. De deelnemer plaats de representanten op gevoel in de ruimte. Dan gebeurt er iets opmerkelijks: alle representanten voelen de emoties en ‘plaats’ van degene die zij representeren. Zij hoeven daar niets voor te doen. Dit fenomeen is tot nu toe onverklaarbaar. Hellinger spreekt hier van “het wetende veld”.
Een familiegeweten/organisatiegeweten wordt actief. Alleen vanuit de kwantumfysica zou dit fenomeen ooit wetenschappelijk verklaard kunnen worden.
De opsteller/begeleider neemt waar, stelt gerichte vragen aan de representanten, en voegt waar nodig elementen toe. Zo ontstaat inzicht in de aanwezige problemen en dynamieken. Dit is vaak het moment dat de client zelf in de opstelling komt. Vervolgens ordent de opsteller het aanwezige systeem: iedereen krijgt de rol die hem of haar toekomt. Mogelijke oplossingen worden zichtbaar en de energie kan weer stromen.
Peas on earth!
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:54
Nee, want het gaat niet om die familie, het gaat om jou.
Je doet dit met meerdere deelnemers. Vanuit een vraagstuk bepaalt een therapeut welke familieleden hierin een rol spelen. Vervolgens wijs jij als vraagsteller onder de deelnemers de 'representanten' aan. En ontvouwt zich iets dat zich niet laat vangen onder de noemen 'toneelstuk' maar wel verrassend. Ik heb er zelf eens aan meegewerkt, maar daarin ging het vraagstuk niet over familie maar over werk.
Deze link vond ik net op Google. Er zijn er veel meer.
http://www.tegenwicht.org/14_incest/hel ... jvoets.htm
Je doet dit met meerdere deelnemers. Vanuit een vraagstuk bepaalt een therapeut welke familieleden hierin een rol spelen. Vervolgens wijs jij als vraagsteller onder de deelnemers de 'representanten' aan. En ontvouwt zich iets dat zich niet laat vangen onder de noemen 'toneelstuk' maar wel verrassend. Ik heb er zelf eens aan meegewerkt, maar daarin ging het vraagstuk niet over familie maar over werk.
Deze link vond ik net op Google. Er zijn er veel meer.
http://www.tegenwicht.org/14_incest/hel ... jvoets.htm
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:06
Ik vind het wel interessant, maar ook raar (haha, sorry hoor).
Want als iemand mijn vader speelt, die bijv altijd grapjes maakt als ik boos ben, om me aan t lachen te krijgen.... Hoe weet degene in de groep dan dat mijn vader het doet, en met wat voor grapje ik ga lachen?
Want als iemand mijn vader speelt, die bijv altijd grapjes maakt als ik boos ben, om me aan t lachen te krijgen.... Hoe weet degene in de groep dan dat mijn vader het doet, en met wat voor grapje ik ga lachen?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:13
quote:Moonlight82 schreef op 06 oktober 2009 @ 11:06:
Ik vind het wel interessant, maar ook raar (haha, sorry hoor).
Want als iemand mijn vader speelt, die bijv altijd grapjes maakt als ik boos ben, om me aan t lachen te krijgen.... Hoe weet degene in de groep dan dat mijn vader het doet, en met wat voor grapje ik ga lachen?
Ik denk dat je het nu veel te specifiek maakt Moonlight.
Het gaat naar wat ik begrijp over de dynamiek binnen relaties, dus machtsverhoudingen, emoties, onderlinge spanningen etc. Niet zozeer over welk grapje je vader vertelt.
Ik vind het wel interessant, maar ook raar (haha, sorry hoor).
Want als iemand mijn vader speelt, die bijv altijd grapjes maakt als ik boos ben, om me aan t lachen te krijgen.... Hoe weet degene in de groep dan dat mijn vader het doet, en met wat voor grapje ik ga lachen?
Ik denk dat je het nu veel te specifiek maakt Moonlight.
Het gaat naar wat ik begrijp over de dynamiek binnen relaties, dus machtsverhoudingen, emoties, onderlinge spanningen etc. Niet zozeer over welk grapje je vader vertelt.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:20
Het gaat niet om het doen van een 'toneelstukje', dus dat van die grapjes is te concreet. Het meest simpele voorbeeld is misschien het uitbeelden van de mate waarin je familieleden je nabij of juist veraf staan. Misschien staat je moeder heel dichtbij je, dan laat je degene die je moeder vertegenwoordigt dichtbij staan. Je vader staat misschien heel ver weg, etc. Op die manier maak je inzichtelijk hoe je familie zich tot jou verhoudt ten aanzien van een specifiek onderwerp. Het kan zijn dat je dan ineens ziet dat bijvoorbeeld je moeder heel dichtbij staat en dat er dan een groot 'gat' is. Dat kan je ervan bewust maken dat je verder misschien anderen buitensluit of dat anderen zichzelf buitensluiten. Nogmaals: dit is een heel versimpeld voorbeeld. De representanten gaan dus niet feitelijk jouw ouders/familie/etc spelen als in een toneelstuk, maar vertegenwoordigen een van jouw familieleden.
Peas on earth!
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:23
Ja, het gaat over de dynamiek. En het is bijna niet na te vertellen hoe het precies werkt. Je kunt er een heel zweverige uitleg aan geven, maar het werkt wél.
Als jij een opstelling wilt, dan neem je een thema waaraan je wilt werken. Bijv. je hebt altijd last van schuldgevoel.
Eigenlijk hoef je er dan verder niets over te vertellen. Degene die de opstelling begeleidt, stelt voor dat je iemand kiest die je schuldgevoel representeert. Die zet jij ergens in de ruimte neer.
- Oke, dit was een opstelling van mij. -
Ik moest tegenover 'het schuldgevoel' gaan staan en beiden moesten we kijken hoe dat voelde. En dan begint het. Het was al gauw duidelijk dat 'het schuldgevoel' eigenlijk mijn moeder was. Toen werden er ook personen voor mijn vader opgesteld, en voor mezelf als volwassen ik, en als getraumatiseerd kind.
Doordat je ze op een bepaalde manier, op afstanden van elkaar of juist dichterbij, opstelt, krijgen die personen een bepaald gevoel. Dat wordt uitgesproken. En wonderlijk genoeg is dat precies zoals het in werkelijkheid gebeurde. Alsof die vreemde personen contact maken met inderdaad die dynamiek van hoe het er in ons gezin vroeger aan toe ging.
Uiteindelijk wordt je eigen positie heel duidelijk. Jij bent het kind, je ouders zijn je ouders. En als jij als kind taken moest doen die niet bij een kind horen, is dat niet goed. Die geef je dan symbolisch terug aan de ouders, en dat kun je ook echt voelen. Die ouders nemen dat ook terug. Dat hoort bij hen, niet bij het kind. Juist omdat het zo tastbaar is, met echte mensen, voel je ook heel duidelijk wat jouw plek is. Zo kon ik, als oudste, ook niet op een andere plek gaan staan in de kinderrij, want dat voelt dus heel raar en klopt niet.
Als jij een opstelling wilt, dan neem je een thema waaraan je wilt werken. Bijv. je hebt altijd last van schuldgevoel.
Eigenlijk hoef je er dan verder niets over te vertellen. Degene die de opstelling begeleidt, stelt voor dat je iemand kiest die je schuldgevoel representeert. Die zet jij ergens in de ruimte neer.
- Oke, dit was een opstelling van mij. -
Ik moest tegenover 'het schuldgevoel' gaan staan en beiden moesten we kijken hoe dat voelde. En dan begint het. Het was al gauw duidelijk dat 'het schuldgevoel' eigenlijk mijn moeder was. Toen werden er ook personen voor mijn vader opgesteld, en voor mezelf als volwassen ik, en als getraumatiseerd kind.
Doordat je ze op een bepaalde manier, op afstanden van elkaar of juist dichterbij, opstelt, krijgen die personen een bepaald gevoel. Dat wordt uitgesproken. En wonderlijk genoeg is dat precies zoals het in werkelijkheid gebeurde. Alsof die vreemde personen contact maken met inderdaad die dynamiek van hoe het er in ons gezin vroeger aan toe ging.
Uiteindelijk wordt je eigen positie heel duidelijk. Jij bent het kind, je ouders zijn je ouders. En als jij als kind taken moest doen die niet bij een kind horen, is dat niet goed. Die geef je dan symbolisch terug aan de ouders, en dat kun je ook echt voelen. Die ouders nemen dat ook terug. Dat hoort bij hen, niet bij het kind. Juist omdat het zo tastbaar is, met echte mensen, voel je ook heel duidelijk wat jouw plek is. Zo kon ik, als oudste, ook niet op een andere plek gaan staan in de kinderrij, want dat voelt dus heel raar en klopt niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:23
Ik was er ook te nuchter voor, maar ondervond zelf aan den lijve dat je ook als gekozen representant dingen gaat aanvoelen in de opstelling, die je dan uit, en die verrassend accuraat blijken te zijn.
Ik heb er nog zelf te weinig ervaring mee, maar ben wel meer genuanceerd er over geworden. Zelf heb ik inmiddels voor mijn gevoel een hoop afgesloten op een goede manier, maar heb destijds wel sterk met de gedachte gespeeld om iets dergelijks te gaan doen met betrekking tot mijn familieverhoudingen.
Ik heb er nog zelf te weinig ervaring mee, maar ben wel meer genuanceerd er over geworden. Zelf heb ik inmiddels voor mijn gevoel een hoop afgesloten op een goede manier, maar heb destijds wel sterk met de gedachte gespeeld om iets dergelijks te gaan doen met betrekking tot mijn familieverhoudingen.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:25
Ja, zoals Pode zegt dus. Door de manier waarop je de representanten opstelt, wordt er voor jezelf al veel duidelijk over de verhoudingen. Het gaat allemaal over bewustwording. Voor jezelf dus.
(En iets zweveriger zou ik ook nog kunnen zeggen dat wat je daar in de groep doet, ook invloed heeft op het geheel. De opstelling die ik net beschreef, heb ik twee weken geleden gedaan. En een paar dagen daarna kreeg ik een mailtje van een nichtje, wat ik al een paar jaar niet meer had gezien.)
(En iets zweveriger zou ik ook nog kunnen zeggen dat wat je daar in de groep doet, ook invloed heeft op het geheel. De opstelling die ik net beschreef, heb ik twee weken geleden gedaan. En een paar dagen daarna kreeg ik een mailtje van een nichtje, wat ik al een paar jaar niet meer had gezien.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:41
Ah... ok. Ik denk dat ik buiten deze therapievorm om al veel geleerd heb en geanalyseerd heb.
(Dat grapje klinkt heel onbenullig misschien. Maar mij werd afgelopen weekend duidelijk hoe dat altijd gegaan is met mijn emoties. Als ik boos over verdrietig was, werd er niet op de boosheid of het verdriet gereageerd, maar werd die emotie met een grap van tafel geveegd. Deed pijn om me te realiseren, vandaar dit voorbeeld).
Door de uitleg van EV zie ik beter voor me wat er bedoeld wordt. Het is geen toneelspel maar gaat echt om onderliggende zaken, kennelijk.
Hoe hebben jullie het ervaren om mee te doen in de opstelling van iemand anders? Vraagt dat niet heel veel energie van je, als je zelf zo'n heftig proces doormaakt?
(Dat grapje klinkt heel onbenullig misschien. Maar mij werd afgelopen weekend duidelijk hoe dat altijd gegaan is met mijn emoties. Als ik boos over verdrietig was, werd er niet op de boosheid of het verdriet gereageerd, maar werd die emotie met een grap van tafel geveegd. Deed pijn om me te realiseren, vandaar dit voorbeeld).
Door de uitleg van EV zie ik beter voor me wat er bedoeld wordt. Het is geen toneelspel maar gaat echt om onderliggende zaken, kennelijk.
Hoe hebben jullie het ervaren om mee te doen in de opstelling van iemand anders? Vraagt dat niet heel veel energie van je, als je zelf zo'n heftig proces doormaakt?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:44
Hier moet ik echt even op reageren. Als knetter-nuchter persoon heb ik een familieopstelling gedaan. Mijn man, zo mogelijk nog nuchterder, was daarbij aanwezig en die beaamt volledig wat er gebeurde.
Inderdaad zoals EV het omschrijft. Het vreemd, vreemder, vreemdst ís dat de 'respondenten' zich lijken te gaan gedragen als je familie. Geen flauwe grapjes zoals je vader doet, maar wel de onderliggende relaties. Bij mij ging het om de relatie tussen mij en mijn moeder. In de opstelling zag ik iets in de relatie tussen haar en haar moeder. Er werd mij niets nieuws vertelt, ik begreep het alleen. Het gekke was dat deze twee respondenten tegen elkaar stonden te kiften 'dat is niet mijn schuld!' 'nou, het is ook niet mijn schuld!' zei de ander. En achteraf konden ze me vertellen dat ze wel degelijk wisten dat het hun schuld niet was en dus heel fel waren -als respondenten - maar in real life geen idee hadden waar het om ging. Dat weet ik trouwens ook niet, daar kan ik slechts naar gissen, maar eigelijk was dat voor mij niet relevant.
Ik heb ook opstellingen van anderen gezien, ik begreep niet altijd wat er gebeurde, maar de persoon om wie het ging kon het wel plaatsen. Ik denk dat je meer inzicht krijgt in je familie, dat het je helpt de informatie die in je hoofd zit op een rij te krijgen. Maar het is wel meer dan dat. Er gebeurt wel degelijk iets 'daar' tijdens die familieopstelling. Ik geloofde het absoluut niet tot ik het zélf meemaakte.
Waar ik het deed vertelden ze me dat het niet direct iets oplost, maar het wel helend werkt. Vreemd genoeg niet alleen voor mij, maar ook voor mijn famlilie (waarschijnlijk omdat ik me anders ging gedragen). Maar dat helende effect was oh zo waar. Het duurde even, maar het heelde.
En ik vond het van tevoren heel sekte achtig, maar dat bleek mee te vallen. Dat komt doordat iedereen zegt 'er gaat iets heel geks gebeuren maar dat zie je pas als je er bij bent'. Helaas is 't echt zo en vind ik het ook moeilijk uit te leggen.
Ik kan het je aanraden, maar doe het bij iemand die ervaren is in opstellingen. Zorg dat je nazorg hebt, je blijft natuurlijk altijd met vragen zitten of wilt er over napraten. Er zijn namelijk ook bedrijven die alleen zo'n opstelling doen en daarna niets.
Voor mijn überkritische man was het goed dat hij aanwezig was, zo kon hij met eigen ogen zien wat er gebeurde en geloofde hij het ook.
Het is bij mij al langer geleden maar het effect is groots geweest!
Inderdaad zoals EV het omschrijft. Het vreemd, vreemder, vreemdst ís dat de 'respondenten' zich lijken te gaan gedragen als je familie. Geen flauwe grapjes zoals je vader doet, maar wel de onderliggende relaties. Bij mij ging het om de relatie tussen mij en mijn moeder. In de opstelling zag ik iets in de relatie tussen haar en haar moeder. Er werd mij niets nieuws vertelt, ik begreep het alleen. Het gekke was dat deze twee respondenten tegen elkaar stonden te kiften 'dat is niet mijn schuld!' 'nou, het is ook niet mijn schuld!' zei de ander. En achteraf konden ze me vertellen dat ze wel degelijk wisten dat het hun schuld niet was en dus heel fel waren -als respondenten - maar in real life geen idee hadden waar het om ging. Dat weet ik trouwens ook niet, daar kan ik slechts naar gissen, maar eigelijk was dat voor mij niet relevant.
Ik heb ook opstellingen van anderen gezien, ik begreep niet altijd wat er gebeurde, maar de persoon om wie het ging kon het wel plaatsen. Ik denk dat je meer inzicht krijgt in je familie, dat het je helpt de informatie die in je hoofd zit op een rij te krijgen. Maar het is wel meer dan dat. Er gebeurt wel degelijk iets 'daar' tijdens die familieopstelling. Ik geloofde het absoluut niet tot ik het zélf meemaakte.
Waar ik het deed vertelden ze me dat het niet direct iets oplost, maar het wel helend werkt. Vreemd genoeg niet alleen voor mij, maar ook voor mijn famlilie (waarschijnlijk omdat ik me anders ging gedragen). Maar dat helende effect was oh zo waar. Het duurde even, maar het heelde.
En ik vond het van tevoren heel sekte achtig, maar dat bleek mee te vallen. Dat komt doordat iedereen zegt 'er gaat iets heel geks gebeuren maar dat zie je pas als je er bij bent'. Helaas is 't echt zo en vind ik het ook moeilijk uit te leggen.
Ik kan het je aanraden, maar doe het bij iemand die ervaren is in opstellingen. Zorg dat je nazorg hebt, je blijft natuurlijk altijd met vragen zitten of wilt er over napraten. Er zijn namelijk ook bedrijven die alleen zo'n opstelling doen en daarna niets.
Voor mijn überkritische man was het goed dat hij aanwezig was, zo kon hij met eigen ogen zien wat er gebeurde en geloofde hij het ook.
Het is bij mij al langer geleden maar het effect is groots geweest!
