Familieopstellingen

Klinkt heel apart idd.



Mocht ik het willen doen, dan in ieder geval niet nu. Ik woon bij mijn ouders (noodoplossing) en zou dit er nu niet bij kunnen hebben.

Eerlijk gezegd spreekt het mij heel erg aan. Ik heb me nooit verdiept in deze vorm van therapie, maar door dit topic zegt iets in mij dat dit voor mij wel eens héél verhelderend zou kunnen werken.



Zelfs zo sterk dat ik eens ga Googlen of er in Frankrijk iets dergelijks bestaat.



Om op een later moment na de fysieke problemen ook de emotionele issues eens goed uit de wereld te helpen.

Je kunt ook gewoon weigeren om in een opstelling van een ander mee te doen als representant, Moon. Dat heb ik ook wel gedaan, als ik er echt geen energie voor had.

Vanavond ga ik trouwens weer.

(Dit wordt bij ons bij het GGZ gedaan trouwens, en je hebt een verwijsbrief van de ha nodig, dan kost het nog niets ook.)

Hey wat grappig dat GGZ het doet. Het klinkt voor mij als iets heel erg alternatiefs namelijk.



Ehm... heb je dan bij GGZ niet te maken met anderen die heel veel problemen hebben?



Ik ben daar nogal gevoelig voor, als er een sfeer hangt van: Oh we hebben het zo moeilijk allemaal. Dagtherapie bij GGZ was ook geen succes voor mij. En van de bipolair-educatiegroep hield ik ook een rotgevoel over iedere week.



(een andere groep was meer opbouwend bezig en daar had ik wel heel veel aan)

Robo, even een flower voor jou trouwens

Ik lees je topic meestal niet, er zijn al zoveel topics die ik lees, het wordt teveel. Maar heel veel sterkte tijdens je proces gewenst.

Zo'n soort van therapie is ook wel erg intensief. Ik heb het (als het zo'n therapie was, want bij ons had het geen specifieke naam, maar het lijkt hetzelfde) tijdens een opname vaak gedaan in het wekelijkse uur drama.

In het begin vond ik het best eng en ik vond het moeilijk om onderwerpen/situaties te verzinnen die 'nagespeeld' konden worden.

Het hielp me echter wel een duidelijker beeld te krijgen van de situatie waarover het onderwerp ging.

Je moest in een paar woorden aan de 'spelers' uitleggen wat de situatie was en wat de kenmerken waren van personen (uit je leven) waar het om ging. Van een afstand keek je dan naar dat rollenspel en af toe raakte het me echt en kreeg ik meer duidelijkheid.

Ook andersom, wanneer ik één van die spelers was die een situatie neerzette waar een andere deelnemer mee zat, leerde het me over hoe sommige problemen ontstaan en evt opgelost zouden kunnen worden.

Ik heb meer inzicht gekregen.



Er kunnen flink wat emoties loskomen. Ik zou die therapie op zich wel aanraden, want het kan echt inzicht geven in jezelf en in je situatie, maar het blijft misschien wel een tijd hangen (die emotie). Daarom zou het fijn zijn als iemand je opvangt als je uit de therapie komt.



Bij mij was het trouwens geen familie-opstelling (ik heb geen problemen met mijn familie), maar een opstelling kan ook in andere situaties en/of problemen nuttig zijn. Mijn medespelers wilden wel vaak een familie-opstelling en die hadden er naar eigen zeggen baat bij.

Ik heb veel familie-opstellingen gedaan. Komende vrijdag ga ik weer een dag doen.

Ik kan me voorstellen dat het voor veel mensen abacadabra is als je het niet hebt meegemaakt. Het is ook lastig uit te leggen wat je voelt als je als representant in een opstelling staat. Pas als je dit een keer hebt gedaan, ervaar je hoe bijzonder dit is.

Het verhaal van Kristi is erg illustratief wat dit betreft.

En Elmervrouw legt heel helder uit hoe zo'n opstelling in zijn werk gaat, en wat je eraan kunt hebben.



Je kunt trouwens net zoveel (en soms nog meer) hebben aan opstellingen van anderen als aan die van jezelf.

En je kunt bijv. ook opstellingen doen over je werk, of over je gezondheid (dat je bijv. je gezondheidsklachten opstelt).



Ik heb een paar jaar geleden een aantal gesprekken bij een psychiater gehad, en hij werkte ook met familie-opstellingen. Bij de GGZ in mijn woonplaats wordt het ook gegeven. Wat ik van mijn psych begreep, is dat het wordt beschouwd als een soort van psychotherapie. Het wordt binnen de reguliere hulpverlening dus steeds meer als een zinvolle methode beschouwd, en niet langer meer als iets alternatiefs.



@ Growing:

Wat iemand anders hier ook al noemde: ik zou wel een ervaren iemand zoeken als je familie-opstellingen gaat doen. En inderdaad iemand die ook de mogelijkheid tot nazorg biedt (de persoon waar ik het doe, mag je bijv. altijd bellen na zo'n dag).

Ik heb veel ervaring met familieopstellingen, heb opstellingsdagen bijgewoond en opleiding gevolgd. Ik wil het op den duur in mijn werk integreren, omdat ik ervaar dat het ontzettend veel inzichten en duidelijkheid kan geven. Of het nou gaat om oppervlakkige vragen of zware problemen. Tot nu toe gebruik ik het op persoonlijk vlak, en heb er al veel meer rust door gekregen, en relaties met mensen om me heen verlopen beter.



Het blijft lastig om een concreet beeld te geven van hoe familieopstellingen werkt. Voor mij is het echt iets om te ervaren, anders zul je niet snappen hoe het gaat. Het gaat namelijk letterlijk je verstand te boven, daarom is de methode niet wetenschappelijk bewezen. Nuchtere mensen en skeptici beginnen er niet gauw aan, maar mensen die zich wel openstellen voor de mogelijkheid dat het je kan helpen, kunnen er veel profijt van hebben. Die ervaring heb ik tenminste, en zie ik ook om me heen.



Voor mij is de kern dat dingen die er onbewust zijn, in beeld worden gebracht. Dit kan bijv. gaan om emoties, relaties, gebeurtenissen in het verleden. Soms heb je een soort onderbuik gevoel wat je niet kunt plaatsen, of voel je je niet helemaal prettig in relatie tot bijv je broer of zus, maar zet je je daar overheen en wil je er niet mee bezig zijn. Als je een opstelling zou doen waarin twee mensen 'representant' zijn voor jou en je broer/ zus, zul je direct zien hoe zij zich tegenover elkaar gedragen, hoe hun houding is, hoe ze zich voelen, wat ze zeggen. Het mooie is dat door dat beeld te zien, je bij jezelf kan denken 'ja, nu snap ik hoe het zit'. Er is bijv te zien dat de een jaloers is op de ander, wat in het echt nooit wordt uitgesproken maar diep van binnen wel voelbaar was. Of dat de een zich heel verantwoordelijk of bezorgd voelt, en de ander zich daar juist tegenaf zet waardoor je in real life steeds in conflict komt met elkaar. In de opstelling kan door representanten voor je ouders en grootouders neer te zetten, uitgezocht worden waar die verantwoordelijke rol vandaan komt. Die is waarschijnlijk uit een eerdere generatie overgenomen, maar hoort niet in een contact met een broer of zus. Door hierover opheldering te krijgen kunnen relaties met familieleden beter worden zonder dat in real life hier met elkaar over gesproken moet worden. Het gaat erom dat voor jezelf in je onderbewuste dingen duidelijk worden, en dan gaat het balletje aan het rollen zeg maar.



Pff, heel verhaal, geen idee of het duidelijk is. Er zijn door het hele land mensen die workshops familieopstellingen geven. Dit is vaak een avond of een dag in het weekend. Bij zo'n workshop zijn vaak verschillende soorten mensen: mensen met en zonder ervaring, mensen die een probleem in brengen en mensen die alleen representant zijn, en ook mensen die alleen maar kijken maar zelf nergens aan mee doen. De prijzen wisselen overal, maar vaak is het goedkoper als je representant bent, en betaal je meer als je zelf een probleem wilt inbrengen. Ik heb al vaak mensen meegemaakt die het eng vinden en zelf alleen willen kijken, bij een goede opsteller is daar altijd ruimte voor en mag je ook gewoon kijken. Dan krijg je een beeld van wat het is, en zie je of het bij je past of dat het maar niks vindt.



Dit verhaal is even lang genoeg, ik lees nog wel mee of er meer vragen komen waar ik op kan reageren.

Ik heb het ook een paar keer gedaan. Je kunt wel praten over 'verhoudingen' binnen je familie, maar het wordt veel tastbaarder en zeker voelbaarder als je je familie "opstelt". Daarom is het ook best wel zwaar en emotioneel.



Ik had mijn moeder bijvoorbeeld op haar knieen achter mijn vader gezet en mijn vader pal achter mij (voelde heel bedreigend), maar daarmee kon ik wel voelen hoe dat voor mij was. Heel indrukwekkend.

quote:Moonlight82 schreef op 06 oktober 2009 @ 13:45:Ehm... heb je dan bij GGZ niet te maken met anderen die heel veel problemen hebben?Nee, ik denk zelfs dat ik in onze groep de enige ben die echt zulke flinke problemen met familie heeft. Ze adverteren gewoon in de huis aan huis bladen, dus daar komen dan denk ik toch andere mensen op af dan dat het als therapie o.i.d. gepresenteerd zou worden. Het verbaast mij zelfs dat er zo weinig emotie bij te pas komt bij anderen, omdat het mij dus wel flink raakt.

Ik heb het 1 maal gedaan voor mijn opleiding. Ik ben altijd al erg gevoelig voor iedereens emoties en hoe bijzonder dit ook was het was te heftig voor mij.

Wanneer ik representant was was het zo enorm heftig! Zo had ik ineens zulke enorme buipijn dat ik zei dat het ineens niet goed met me ging en dat ze een ander moest kiezen. Het bleek dus dat haar vader (die ik dus was) een ernstige ziekte had rondom die plek en daar altijd pijn heeft.

Ik zei dingen die ik normaal nooit zou zeggen op een toon die schijnbaar letterlijk zou was als dat die mensen zouden reageren en voelde me 1 maal ineens zo somber dat ik direct de neiging had om uit het raam te springen.



Omdat ik er zo gevoelig voor was wilde mensen mij graag "hebben" en ik vond het sneu om nee te zeggen.

Gelukkig trok degene die het gaf en in zei dat dit te veel werd voor mij en dat ze mij niet meer mochten vragen.



Ik ben er erg van onder de indruk geweest. Degene die het gaf wilde dat ik er in verder ging omdat ik zo sterk reageerde maar ik vind dat nog even te heftig.

Was echt kapot erna. Zou het nu wel weer eens willen doen eigenlijk. Maar dan ook met een eigen opstelling.



Ik ben zelf ook erg nuchter maar geloof echt dat er iets gebeurd daar wat niet verklaard kan worden.

Wat een verhaal Ibi.



Mocht je het nog eens gaan doen, misschien dan voor jezelf, en dat je niet mee doet aan de opstelling van anderen?



Kun je ook iemand meenemen, een vriend(in) of partner? Het lijkt me raar als je na zo'n sessie weer buiten staat en je niet je emoties kunt delen.



Ev, bedankt voor je antwoord. Er zijn natuurlijk veel mensen die wel ergens iets in de familie hebben zitten, een probleem, maar die niet zo overhoop liggen met de familie als jij (helaas). Ik zou het moeilijk vinden als ik anderen in de groep had met heel veel verdriet. (Een of twee vind ik niet erg, maar teveel dan word ik gewoon meegesleurd in de emoties.)

Misschien is dit iets voor mij, voor later.

Ik denk dat mijn ouders bovenop me gezet moeten worden zodat ik geen kant uit kan

Of aan mijn benen hangen...

Een opstelling kan heftige emoties losmaken; als het om jezelf gaat, als je representant bent maar ook als je zit te kijken en emoties herkent van anderen. Dat raakt ook in jezelf. Daarom is het belangrijk dat de opsteller ervaren is en goed oplet. Mijn ervaring met opstellers is dat ze precies aanvoelen hoe het met je gaat.

Ik was een keer representant voor een vrouw, en ik werd helemaal duizelig en had het gevoel dat ik ter plekke neer zou vallen. De opsteller voelde dat meteen aan en heeft me begeleid om rustig te worden en minder diep in de emotie van deze vrouw te gaan. Ze herkende zichzelf wel direct hoe ik me voelde, en was 'blij' dat dit zo duidelijk was. In de opstelling konden we er heel goed mee verder.



Moonlight, je kunt altijd met iemand samen gaan, ik zie vaak mensen die met een vriendin of partner mee komen. Het is alleen niet handig om representant te zijn voor iemand die je goed kent, omdat je dan teveel achtergrondinformatie weet en misschien minder op je gevoel afgaat. Daar wordt wel op gelet door de opsteller. Vaak is er ook in de groep ruimte om na te praten, en wordt er achteraf voor wie wil nog wat gedronken en gepraat. Tsja, en hoe je opstelling met je ouders eruit zal zien, is moeilijk te voorspellen... Ik heb al vaak voor interessante verrassingen gestaan.

Ik heb het ook een keer gedaan, dat ging niet over families maar over werkrelaties.



Ik voelde er niks bij. Niet als representant en vond het voor mezelf ook niet verhelderend toen ik het subject was.



Maar ik zag wel dat het voor een andere vrouw, die een heel ingewikkeld probleem had op haar werk (met de mensen om haar heen), wel werkte. Je visualiseert het probleem echt. Maakt het concreet op een heel andere manier dan dat je normaal zou doen (erover praten of opschrijven). Dan kijk je er dus ook heel anders tegenaan voor een keer.



Dat was voor mij de kracht van die sessie. Maar niks geen onverklaarbare gevoelens ofzo.

quote:Nijntje schreef op 06 oktober 2009 @ 21:17:

Ik heb het ook een keer gedaan, dat ging niet over families maar over werkrelaties.Dat zijn organisatieopstellingen, en wordt steeds meer gedaan in bedrijven om dingen bespreekbaar en helder te maken. Heb hier geen ervaring mee, maar dan gaat het volgens mij om bijv duidelijk te maken hoe de samenwerking op een afdeling of binnen een bedrijf verloopt, en hoe dit verbeterd kan worden.

ik heb in juni nog een workshopweekend gevolgd hiervan. Best wel boeiend! Gr suuz

Als ik lees over deze opleiding met 8 praktijkdagen/10 schriftelijke lessen (en dan rouwverwerking, familietrauma's kunnen behandelen met mensen met weet ik veel wat voor achtergrond/problemen???) en deze opleiding, zou ik echt zeggen, waag je er niet aan tenzij de therapeut/begeleider ook een erkende GGZ opleiding heeft.



Ik snap dat de methodiek op een bepaalde manier voor sommige mensen (heftig) kan werken, en je moet wel verdomd goed weten waar je mee bezig bent. Je moet wel weten of deelnemers zichzelf of anderen niet van de regen in de drup kunnen helpen, of het wel het goede moment is om zoiets te doen, etc, wanneer mensen beter kunnen stoppen.

Euhm, net dit topic gescanned en heb de behoefte om een tegengeluid te laten horen.



Artikel uit Deviant

Artikel Skepsis



Ik weet van een aantal mensen die na een weekend of wat zelf deelnemen nu zelf weekenden geven. En dat gaat niet altijd even zorgvuldig.



Het is erg 'hip' op dit moment, maar gaat er wel vanuit dat alles in de familie zit. En wel tot generaties terug. De 'schuld van de moeder' die we pas sinds een aantal jaren uit de psychiatrie hebben weten te halen, komt zo via de achterdeur weer naar binnen. Behalve dan dat je van Hellinger dankbaar moet zijn voor wat de generaties voor je, voor jou hebben betekend.



Zorg dat je zelf wel redelijk in je vel zit, er zijn mensen die al niet helemaal stabiel waren flink in de war geraakt doordat de suggestie iets te levensecht werd.



Mensen mogen over me heen vallen, maar had zoals gezegd behoefte aan een tegengeluid.



Zal nog even een uitzending zoeken waar je een familieopstelling kan zien, was laatst op tv.

Uitzending Niet gelukkig, geld terug. 4 juni 2009



Gaat met name over 1:44 - 8:36

quote:Anna37 schreef op 07 oktober 2009 @ 11:30:

Als ik lees over deze opleiding met 8 praktijkdagen/10 schriftelijke lessen (en dan rouwverwerking, familietrauma's kunnen behandelen met mensen met weet ik veel wat voor achtergrond/problemen???) en deze opleiding, zou ik echt zeggen, waag je er niet aan tenzij de therapeut/begeleider ook een erkende GGZ opleiding heeft.



Ik snap dat de methodiek op een bepaalde manier voor sommige mensen (heftig) kan werken, en je moet wel verdomd goed weten waar je mee bezig bent. Je moet wel weten of deelnemers zichzelf of anderen niet van de regen in de drup kunnen helpen, of het wel het goede moment is om zoiets te doen, etc, wanneer mensen beter kunnen stoppen.



Ik ben het eens met deze posting. Ik ken ook verhalen van begeleiders die echt die 10 lessen maar hebben gehad, en verder helemaal geen hulpverlenersachtergrond hebben. Ik vind het onverantwoord als deze mensen familie-opstellingen begeleiden.

Zorg er inderdaad voor dat je familie-opstellingen doet bij iemand die een ruime achtergrond als hulpverlener heeft.



En ik ken ook de verhalen die Noanne schrijft. Als je een goede begeleider hebt, zal die mensen die wat minder stabiel zijn geen representant laten zijn.

Ik heb het zelf een aantal keren meegemaakt dat mijn begeleider mensen uit de opstelling heeft gehaald die het niet trokken.

En wat ik eerder al schreef: ga naar iemand die de mogelijkheid tot nazorg biedt. Mocht het heel heftig zijn, dan kan de betreffende hulpverlener er je later nog bij begeleiden.

Ow ja, ik vond de familieopstelling zoals die nu op TV gepresenteerd werd er echt één om enorme kromme tenen bij te krijgen. De inbrenger had zelf nauwelijks iets in te brengen, dus vroeg ik me enorm af: Wat zie ik hier nu? Zie ik de familie gerepresenteerd van de inbrenger? Zie ik de eigen frustraties van de representanten? Zie ik de frustraties van de begeleider? Zie ik interpretaties van van alles en nog wat? Mijn skepsis werd door de uitzending eerder groter dan kleiner, maar realiseer me dat dit wellicht geen realistisch beeld is van een zorgvuldige familieopstelling. Vrees wel dat het een realistisch beeld is van een 'weekendje' of 'avondje' begeleidt door iemand die de schriftelijke cursus gedaan heeft. Gevaarlijk dus.

Bedankt voor het tegengeluid noanne. Ga nu niet die uitzending kijken, maar goed dat je een andere kant van t verhaal belicht.

Ik ken de methodiek ook niet goed genoeg, maar ik kan me voorstellen dat er bruikbare elementen inzitten (lijkt gebaseerd op psychoanalyse en systeemtheorie - en ook wat NLP-achtige elementen, waar ik persoonlijk niet direct een enorme voorstander van ben).



Ik kan er niet echt een oordeel over geven, behalve dat het duidelijk is dat dit heavy stuff is, waar jezo wie zo vanaf moet blijven als je niet heel goed weet waar je mee bezig bent.



Wat ik wel lees is dat het een behoorlijk directieve methodiek is waarbij de begeleider veel stuurt en vorm geeft aan wat iemand zegt (als ik het goed begrijp -ik zelf vind dat mensen altijd zelf hun woorden moeten kunnen kiezen, no matter what), en dan moet je dus heel, heel, goed weten wat je doet. Juist omdat familieverleden enorm fundamenteel is voor je emotionele welbevinden.



Boos zijn op je ouders kan juist waanzinnig goed zijn voor sommige mensen. Ook kan het handig zijn bepaalde dingen NIET meer te herbeleven of al te duidelijk naar boven te halen.



Een goed geschoolde therapeut weet al dat soort dingen en kan daar rekening mee houden in wie er voor een therapie geselecteerd wordt en hoe die aangeboden wordt.