Psyche
alle pijlers
familieopstellngen
woensdag 22 augustus 2007 om 08:35
woensdag 22 augustus 2007 om 09:33
woensdag 22 augustus 2007 om 10:55
woensdag 22 augustus 2007 om 19:03
Dat familie een belangrijke rol speelt in je eigen identiteit, oké, daar kan ik helemaal inkomen. Maar dit dan:
De kameraadschappelijke wijze waarop veel ouders tegenwoordig met hun kinderen omgaan, is volgens Hellinger schadelijk. Kinderen moeten hun ouders nemen zoals ze zijn, hen achten en hen altijd blijven eren. Wie zijn ouders afwijst, gaat onvermijdelijk op hen lijken. Ouders hoeven zich voor hun kinderen nooit te rechtvaardigen en kinderen kunnen hun ouders ook niets vergeven, want dat zou aanmatigend zijn. De kinderen mogen zich niet mengen in de zaken of geheimen van hun ouders.
Ik weet niet hoor, maar betekent dat, dat ik dus maar alles van mijn ouders moet pikken, ook als het ontzettend fout is?! Nee zeg!
De kameraadschappelijke wijze waarop veel ouders tegenwoordig met hun kinderen omgaan, is volgens Hellinger schadelijk. Kinderen moeten hun ouders nemen zoals ze zijn, hen achten en hen altijd blijven eren. Wie zijn ouders afwijst, gaat onvermijdelijk op hen lijken. Ouders hoeven zich voor hun kinderen nooit te rechtvaardigen en kinderen kunnen hun ouders ook niets vergeven, want dat zou aanmatigend zijn. De kinderen mogen zich niet mengen in de zaken of geheimen van hun ouders.
Ik weet niet hoor, maar betekent dat, dat ik dus maar alles van mijn ouders moet pikken, ook als het ontzettend fout is?! Nee zeg!
donderdag 23 augustus 2007 om 21:56
Met Hellinger heb ik geen ervaring, maar wel met familieopstellingen bij pessotherapie: d.m.v. groepsleden die de desbetreffende familieleden 'uitbeelden', stuit je op allerlei bevindingen en ervaringen. Ook kunnen objecten (stoel, noem maar op) personen vervangen in die opstellingen.
Ik heb meegemaakt dat het bij personen heel verhelderend en probleemoplossend heeft gewerkt, mede doordat je pijnlijke situatie uit het verleden in het heden kunt laten verlopen zoals jij het in gedachten had. Je bent dan zelf de regisseur en dat geeft een lekker gevoel!!
Ook NLP werkt met familieopstellingen maar daar heb ik zelf geen ervaringen mee.
Ik heb meegemaakt dat het bij personen heel verhelderend en probleemoplossend heeft gewerkt, mede doordat je pijnlijke situatie uit het verleden in het heden kunt laten verlopen zoals jij het in gedachten had. Je bent dan zelf de regisseur en dat geeft een lekker gevoel!!
Ook NLP werkt met familieopstellingen maar daar heb ik zelf geen ervaringen mee.
donderdag 23 augustus 2007 om 22:47
Ik wel en het hele NLP gebeuren verschilt bijzonder weinig van de familie opstelllingen die meneer Hellinger claimt te hebben bedacht.
Er is daar al veel ophef over geweest, maar dat neemt niet weg dat op zich deze vorm van therapie heel helend kan zijn.
Ik zou dan wel een therapeut zoeken die niet zo pontificaal achter de ideeen van deze man staat
Er is daar al veel ophef over geweest, maar dat neemt niet weg dat op zich deze vorm van therapie heel helend kan zijn.
Ik zou dan wel een therapeut zoeken die niet zo pontificaal achter de ideeen van deze man staat
vrijdag 24 augustus 2007 om 10:53
Bedankt voor jullie reacties. Ik neem niet alles wat Hellinger gelooft letterlijk, maar sommige ideen van hem spreken mij aan. Net als met andere therapien, pik ik alleen op wat ik denk dat ik nodig heb. Verhelderend vind ik prima, want dan kan ik dingen snappen of verbanden zien die ik uit mezelf niet kon vinden.
Nog een vraag aan degene die ervaring hebben met familiopstellingen. Mag ik vragen wat was de reden dat jullie voor familieopstellingen hebben gekozen en waar hebben jullie aan gewerkt?
Op jonge leeftijd heb ik mijn moeder verloren, later verkracht,misbruikt. Mijn gevoel zegt dat ik uit deze therapie iets uit kan halen wat mij zou kunnen helpen om die traumas te kunnen verwerken.
Nog een vraag aan degene die ervaring hebben met familiopstellingen. Mag ik vragen wat was de reden dat jullie voor familieopstellingen hebben gekozen en waar hebben jullie aan gewerkt?
Op jonge leeftijd heb ik mijn moeder verloren, later verkracht,misbruikt. Mijn gevoel zegt dat ik uit deze therapie iets uit kan halen wat mij zou kunnen helpen om die traumas te kunnen verwerken.
maandag 27 augustus 2007 om 22:40
Via mijn NLPtrainingen ben ik ook in aanraking gekomen met familie opstellingen. En tegenwoordig draai ik vaak een dagje mee als representant. Dus in dat geval sta ik in iemand anders zijn/haar opstelling als familie/vriend/ander belangrijk persoon. Het is nog niet zo makkelijk om uit te leggen hoe dat nou werkt. Bij het systemisch werk gaan ze er van uit dat alles met elkaar verbonden is via energie. Het zijn een soort ongeschreven regels over de plek waarop je je bevind. In je familiekring, maar ook op school of op je werk.
Wat er tijdens zn opstelling gebeurt is dat iemand zijn/haar thema inbrengt. (die hoeft niet openbaar naar de groep toe, dit kan ook alleen aan de begeleider verteld worden) Vervolgens vraagt de opsteller een aantal mensen uit de groep om representant te staan voor iemand (vader, moeder, broer/zus etc) De opsteller maakt contact dmv de handen op de schouders van de representant te leggen, aan die persoon te denken en je vervolgens ergens in de ruimte neer te zetten. Zo worden alle personen in de ruimte neer gezet en de begeleider gaat iedereen bij langs en vraagt hoe die zich voelt. Vaak voel je wel dat het niet fijn is om naast iemand te staan. Of je voelt je heel erg gefocust op iemand die er ook staat. Of je voelt je misselijk of krijgt het koud, of je voelt gewoon niks en merkt ook niks bij jezelf van binnen, dat is allemaal goed.(het kan bijv. zijn dat de man die voor je vader staat voelt dat zijn benen zeer doen en dat blijkt dat je vader idd problemen heeft met zn benen)
De begeleider zal aan iedereen dat soort vragen stellen en bijvoorbeeld proberen de ene representant naast de andere te zetten om zo te vragen hoe je op elkaar reageert. Als je als representant staat voor een ander, dan kan het zijn dat er gedachte's bij je opkomen die niet van jou zijn. En ookal zijn ze soms voor jou heel gek, zeg ze maar gewoon hardop. Het gaat juist om die dingen die onbewust bij je opkomen, die wellicht voor jou niks betekenen maar voor de opsteller wel heel relevant zijn. Daarna word het eea aan elkaar uitgesproken, gevraagd (bijv. aan je moeder; hoe kon je dat nou doen??) Waardoor er een gesprek ontstaat. Er worden dingen terug genomen door de ouders die jij als kind op je hebt genomen en vaak is het voor de ouders ook nodig dat dit weer aan voorouders word terug gegeven (die komen er dan bij in een opstelling) Zo word eea uitgesproken en opgelost.
Aan het eind is het heel belangrijk dat je weer uit de rol van die ander stapt en in je eigen rol stapt. Dit doe je bijv. door een paar keer hard op de grond te stampen en je eigen naam te zeggen. Ook belangrijk is het dat de opstelling niet word nabesproken, op die manier ga je je eigen invulling geven aan dingen die zijn gezegt of gedaan, terwijl alleen de opsteller weet hoe wat in en welke context dingen bedoeld zijn.
Als je nog niet weet of het wat voor je is, vraag dan aan de organisatie waarbij je het zou willen volgen of je een (halve) dag gewoon mag meekijken. Je bent nooit verplicht om in een opstelling te staan, je mag altijd weigeren!! Kijk gewoon eens hoe er gewerkt word en wat het met jou doet. Mocht je het niks vinden dan kun je ze bedanken en weer fijn naar huis gaan. Als het niks voor je is, dan is het niks voor je. Je moet je niet verplicht voelen. En niet iedereen hangt zo strak aan de richtlijnen van Bert Hellinger....
Wat er tijdens zn opstelling gebeurt is dat iemand zijn/haar thema inbrengt. (die hoeft niet openbaar naar de groep toe, dit kan ook alleen aan de begeleider verteld worden) Vervolgens vraagt de opsteller een aantal mensen uit de groep om representant te staan voor iemand (vader, moeder, broer/zus etc) De opsteller maakt contact dmv de handen op de schouders van de representant te leggen, aan die persoon te denken en je vervolgens ergens in de ruimte neer te zetten. Zo worden alle personen in de ruimte neer gezet en de begeleider gaat iedereen bij langs en vraagt hoe die zich voelt. Vaak voel je wel dat het niet fijn is om naast iemand te staan. Of je voelt je heel erg gefocust op iemand die er ook staat. Of je voelt je misselijk of krijgt het koud, of je voelt gewoon niks en merkt ook niks bij jezelf van binnen, dat is allemaal goed.(het kan bijv. zijn dat de man die voor je vader staat voelt dat zijn benen zeer doen en dat blijkt dat je vader idd problemen heeft met zn benen)
De begeleider zal aan iedereen dat soort vragen stellen en bijvoorbeeld proberen de ene representant naast de andere te zetten om zo te vragen hoe je op elkaar reageert. Als je als representant staat voor een ander, dan kan het zijn dat er gedachte's bij je opkomen die niet van jou zijn. En ookal zijn ze soms voor jou heel gek, zeg ze maar gewoon hardop. Het gaat juist om die dingen die onbewust bij je opkomen, die wellicht voor jou niks betekenen maar voor de opsteller wel heel relevant zijn. Daarna word het eea aan elkaar uitgesproken, gevraagd (bijv. aan je moeder; hoe kon je dat nou doen??) Waardoor er een gesprek ontstaat. Er worden dingen terug genomen door de ouders die jij als kind op je hebt genomen en vaak is het voor de ouders ook nodig dat dit weer aan voorouders word terug gegeven (die komen er dan bij in een opstelling) Zo word eea uitgesproken en opgelost.
Aan het eind is het heel belangrijk dat je weer uit de rol van die ander stapt en in je eigen rol stapt. Dit doe je bijv. door een paar keer hard op de grond te stampen en je eigen naam te zeggen. Ook belangrijk is het dat de opstelling niet word nabesproken, op die manier ga je je eigen invulling geven aan dingen die zijn gezegt of gedaan, terwijl alleen de opsteller weet hoe wat in en welke context dingen bedoeld zijn.
Als je nog niet weet of het wat voor je is, vraag dan aan de organisatie waarbij je het zou willen volgen of je een (halve) dag gewoon mag meekijken. Je bent nooit verplicht om in een opstelling te staan, je mag altijd weigeren!! Kijk gewoon eens hoe er gewerkt word en wat het met jou doet. Mocht je het niks vinden dan kun je ze bedanken en weer fijn naar huis gaan. Als het niks voor je is, dan is het niks voor je. Je moet je niet verplicht voelen. En niet iedereen hangt zo strak aan de richtlijnen van Bert Hellinger....
dinsdag 4 september 2007 om 09:04
Nou... ik weet inderdaad niet echt wat ik van die rare snuiter moet vinden.. als ik hem zou moeten geloven is mijn familie gedoemd te mislukken (letterlijk gezien kan het volgens meneer alleen louter tot ellende leiden..). Ik ben namelijk, samen met mijn vier broers en zus, geadopteerd. Dus ja, na die zin "Ook adoptie kan louter tot ellende leiden." had ik eerlijk gezegd niet veel zin meer om nog verder te lezen..
