Psyche
alle pijlers
ff zeuren...
woensdag 2 september 2009 om 10:57
Zo nu en dan bevliegt mij weer het 1 en ander...
De laatste tijd besef ik me dat ik teveel nadenk, te verantwoordelijk wil zijn, alles te goed wil doen, oplet dat niemand iets tekort komt en ik raak (weer) geestelijk uitgeput.
Ik heb een fulltime baan, best pittige prive omstandigheden. Allemaal best te handelen als ik meer zou genieten. Maar ik merk dat ik me meer zorgen maak dan dat ik geniet. Het maakt me vandaag verdrietig. Eigenlijk wel langer alleen probeer ik er niet aan toe te geven.
Sommigen zouden het een naderende depressie noemen. Voor mij is het een signaal dat er weer iets in mijn leven moet gebeuren waardoor ik weer op de rails kom. Iets wat ik zelf moet doen. Ik zie er alleen vreselijk tegenop.
Het gaat eigenlijk altijd om hetzelfde. Loslaten van controle. Ik kan me zo druk maken om externe factoren. Ik begrijp simpelweg niet waarom mensen bepaalde beslissingen nemen, of waarom mensen niet zien wat ik allemaal voor ze doe, waarom het voor sommigen zo vanzelfsprekend is wat ik doe en zo bijzonder wat zij doen. Het klinkt stom maar het voelt heel naar. En ik kan er niets aan doen. Dat laatste besef ik me zo goed en soms is het zo zuur. Ik heb soms enorme behoefte aan een stukje liefde, een arm om me heen die er ECHT voor me is ipv laten we dat maar doen want dan ben ik er van af.
Het komt altijd op mezelf neer. Dat weet ik en dat doe ik ultimo ook wel. Maak meestal heel bewust de verstandige beslissingen. Ik ben dat een beetje zat. Ik wil weer leven. Maar ook dat zal ik zelf moeten doen. Ik heb zo een behoefte dat ik het ff niet zelf hoef te doen.
Het komt wel weer goed met me. Ik geef mezelf die schop onder de kont wel weer. Maar ik wil wel weer leven. Ik wil weer blij zijn. Ik wil niet meer op mijn tenen lopen. Ik voel me verstrikt in verantwoordelijkheden. Ik kan niet meer sporten vanwege een hele ernstige rugblessure en mag over 6 weken pas weer voorzichtig opbouwen. Hardlopen mag nooit meer, mijn net gevonden uitlaatklep.. Het vliegt me nu gewoon aan...
De laatste tijd besef ik me dat ik teveel nadenk, te verantwoordelijk wil zijn, alles te goed wil doen, oplet dat niemand iets tekort komt en ik raak (weer) geestelijk uitgeput.
Ik heb een fulltime baan, best pittige prive omstandigheden. Allemaal best te handelen als ik meer zou genieten. Maar ik merk dat ik me meer zorgen maak dan dat ik geniet. Het maakt me vandaag verdrietig. Eigenlijk wel langer alleen probeer ik er niet aan toe te geven.
Sommigen zouden het een naderende depressie noemen. Voor mij is het een signaal dat er weer iets in mijn leven moet gebeuren waardoor ik weer op de rails kom. Iets wat ik zelf moet doen. Ik zie er alleen vreselijk tegenop.
Het gaat eigenlijk altijd om hetzelfde. Loslaten van controle. Ik kan me zo druk maken om externe factoren. Ik begrijp simpelweg niet waarom mensen bepaalde beslissingen nemen, of waarom mensen niet zien wat ik allemaal voor ze doe, waarom het voor sommigen zo vanzelfsprekend is wat ik doe en zo bijzonder wat zij doen. Het klinkt stom maar het voelt heel naar. En ik kan er niets aan doen. Dat laatste besef ik me zo goed en soms is het zo zuur. Ik heb soms enorme behoefte aan een stukje liefde, een arm om me heen die er ECHT voor me is ipv laten we dat maar doen want dan ben ik er van af.
Het komt altijd op mezelf neer. Dat weet ik en dat doe ik ultimo ook wel. Maak meestal heel bewust de verstandige beslissingen. Ik ben dat een beetje zat. Ik wil weer leven. Maar ook dat zal ik zelf moeten doen. Ik heb zo een behoefte dat ik het ff niet zelf hoef te doen.
Het komt wel weer goed met me. Ik geef mezelf die schop onder de kont wel weer. Maar ik wil wel weer leven. Ik wil weer blij zijn. Ik wil niet meer op mijn tenen lopen. Ik voel me verstrikt in verantwoordelijkheden. Ik kan niet meer sporten vanwege een hele ernstige rugblessure en mag over 6 weken pas weer voorzichtig opbouwen. Hardlopen mag nooit meer, mijn net gevonden uitlaatklep.. Het vliegt me nu gewoon aan...
donderdag 3 september 2009 om 15:37
Jeetje, DNM, ik kan me voorstellen dat er veel in je om gaat nu! Het is allemaal niet niks wat je schrijft. Ik denk dat het missen van een normaal leven (denk ik?) en onderwijs in je jeugd een heel groot effect kan hebben en het zou mij niet verbazen als dat je klachten verklaard.
Als je wellicht ook nog een stofje mist, is het goed om te bedenken dat iedereen wel ergens een stofje mist. Alleen bij de een wil dit zeggen dat zijn teennagels sneller afbreken (bijvoorbeeld dus he) en bij de ander dat hij slecht dingen kan onthouden. Het maakt je nooit minder wie je bent!
Als je wellicht ook nog een stofje mist, is het goed om te bedenken dat iedereen wel ergens een stofje mist. Alleen bij de een wil dit zeggen dat zijn teennagels sneller afbreken (bijvoorbeeld dus he) en bij de ander dat hij slecht dingen kan onthouden. Het maakt je nooit minder wie je bent!
Het is zoals het is
donderdag 3 september 2009 om 15:42
quote:Youk79 schreef op 03 september 2009 @ 15:37:
Jeetje, DNM, ik kan me voorstellen dat er veel in je om gaat nu! Het is allemaal niet niks wat je schrijft. Ik denk dat het missen van een normaal leven (denk ik?) en onderwijs in je jeugd een heel groot effect kan hebben en het zou mij niet verbazen als dat je klachten verklaard.
Als je wellicht ook nog een stofje mist, is het goed om te bedenken dat iedereen wel ergens een stofje mist. Alleen bij de een wil dit zeggen dat zijn teennagels sneller afbreken (bijvoorbeeld dus he) en bij de ander dat hij slecht dingen kan onthouden. Het maakt je nooit minder wie je bent!
Ik denk dat ik regelmatig in de knoop kom omdat niet alles vanzelf gaat bij mij. Ik moet echt moeite doen. En nu gaat merendeel wel goed, ik kom altijd wel iets tegen waar ik tegenaan loop.
Hahaha, liever slecht onthouden dan een nagel afbreken
Jeetje, DNM, ik kan me voorstellen dat er veel in je om gaat nu! Het is allemaal niet niks wat je schrijft. Ik denk dat het missen van een normaal leven (denk ik?) en onderwijs in je jeugd een heel groot effect kan hebben en het zou mij niet verbazen als dat je klachten verklaard.
Als je wellicht ook nog een stofje mist, is het goed om te bedenken dat iedereen wel ergens een stofje mist. Alleen bij de een wil dit zeggen dat zijn teennagels sneller afbreken (bijvoorbeeld dus he) en bij de ander dat hij slecht dingen kan onthouden. Het maakt je nooit minder wie je bent!
Ik denk dat ik regelmatig in de knoop kom omdat niet alles vanzelf gaat bij mij. Ik moet echt moeite doen. En nu gaat merendeel wel goed, ik kom altijd wel iets tegen waar ik tegenaan loop.
Hahaha, liever slecht onthouden dan een nagel afbreken
donderdag 3 september 2009 om 15:43
quote:Youk79 schreef op 03 september 2009 @ 15:40:
Is mij ook nog nooit opgevallen dat je niet zo goed zou kunnen spellen. Ik heb zelf wel alle onderwijs gehad, maar heb er nogsteeds er veel moeite mee!
Nou.. ben er wel zo nu en dan op gewezen, maar niet op een akelige manier.
Mijn zoon zit in groep 8 en vraag hem nog wel eens om advies
Is mij ook nog nooit opgevallen dat je niet zo goed zou kunnen spellen. Ik heb zelf wel alle onderwijs gehad, maar heb er nogsteeds er veel moeite mee!
Nou.. ben er wel zo nu en dan op gewezen, maar niet op een akelige manier.
Mijn zoon zit in groep 8 en vraag hem nog wel eens om advies
donderdag 3 september 2009 om 15:47
En dan denk jij nog dat je zeurt! Je zeurt volgens mij helemaal niet maar je doet het gewoon super goed. Ik heb er super veel respect voor dat je als die diploma's gehaald hebt en gewoon werkt!
Volgens mij zijn 8e groepers het beste om advies te vragen over spelling.
Op de basisschool zijn ze daar nog lekker veel mee bezig en met een beetje geluk hebben ze nog die leeftijd dat ze het nog leuk vinden ook.
Volgens mij zijn 8e groepers het beste om advies te vragen over spelling.
Op de basisschool zijn ze daar nog lekker veel mee bezig en met een beetje geluk hebben ze nog die leeftijd dat ze het nog leuk vinden ook.
Het is zoals het is
donderdag 3 september 2009 om 15:53
Pff misschien moet ik mezelf ook meer een break geven. Wat dat betreft ben ik wel hard voor mezelf, maar het heeft me ook ergens gebracht. Het geloof dat iets maakbaar is en dat slechte omstandigheden geen excuus zijn komt hier ook vandaan. Dat is allemaal ook wel zo, maar af en toe op adem komen is ook wel belangrijk... accepteren dat iets goed is zoals het NU is.
donderdag 3 september 2009 om 15:56
DNM, je schrijft zo even tussen neus en lippen door een heleboel dingen die volgens mij erg belangrijk zijn voor het probleem waar je nu mee zit.
In je jeugd zo vreselijk verwaarloosd zijn laat sporen na die je nooit meer kwijtraakt; ook al weet je ze om te zetten in iets positiefs zoals je gedaan hebt.
Ik begrijp nu beter wat je eerder zei: vanuit jouw basis is presteren, iets bereiken, verder willen en jezelf ontwikkelen natuurlijk extra zwaarbeladen. En meer dan dat: een levensvoorwaarde.
Dat te erkennen in jezelf, dat durven accepteren en zien voor wat het is, dat is een grote stap.
En die stap maak je.
Ik vind je een hele stoere, mooie, lieve vrouw. Ik heb bewondering voor wat je hebt bereikt. Ik kan alleen maar hopen dat jij op een dag hetzelfde van jezelf kunt zeggen (en het ménen).
In je jeugd zo vreselijk verwaarloosd zijn laat sporen na die je nooit meer kwijtraakt; ook al weet je ze om te zetten in iets positiefs zoals je gedaan hebt.
Ik begrijp nu beter wat je eerder zei: vanuit jouw basis is presteren, iets bereiken, verder willen en jezelf ontwikkelen natuurlijk extra zwaarbeladen. En meer dan dat: een levensvoorwaarde.
Dat te erkennen in jezelf, dat durven accepteren en zien voor wat het is, dat is een grote stap.
En die stap maak je.
Ik vind je een hele stoere, mooie, lieve vrouw. Ik heb bewondering voor wat je hebt bereikt. Ik kan alleen maar hopen dat jij op een dag hetzelfde van jezelf kunt zeggen (en het ménen).
donderdag 3 september 2009 om 16:00
Ja, dat is het deel in jouw post dat ik herken, dat harde voor jezelf. Ben daar zelf nogal hard tegenaan gelopen (burn-out) en ik dacht ook steeds dingen als: ik zit te zeuren, ik stel me aan, dat moet ik toch wel kunnen e.d.
Blijkt: dat is allemaal niet waar. Te zwaar voor mij is te zwaar voor mij, wat anderen ook kunnen, en dan is het tijd om even rust te nemen. Uurtje voor mezelf, ontspannen, mezelf een schouderklopje geven.
Volgens mij heb jij geen schop onder je kont nodig, maar moet je juist wat meer compassie hebben met jezelf! Klinkt super zweverig, maar is wel waar. Je hebt het moeilijk gehad, je doet het nu goed, maar soms is het zwaar.
Begrijp ik goed dat je geen partner hebt? Op je ouders kun je ook niet terugvallen denk ik? 'Zeur' hier dan maar lekker, dat lucht op!
Blijkt: dat is allemaal niet waar. Te zwaar voor mij is te zwaar voor mij, wat anderen ook kunnen, en dan is het tijd om even rust te nemen. Uurtje voor mezelf, ontspannen, mezelf een schouderklopje geven.
Volgens mij heb jij geen schop onder je kont nodig, maar moet je juist wat meer compassie hebben met jezelf! Klinkt super zweverig, maar is wel waar. Je hebt het moeilijk gehad, je doet het nu goed, maar soms is het zwaar.
Begrijp ik goed dat je geen partner hebt? Op je ouders kun je ook niet terugvallen denk ik? 'Zeur' hier dan maar lekker, dat lucht op!
Het is zoals het is
donderdag 3 september 2009 om 16:27
Je bent een paar keer op spelfoutjes gewezen, en dat heeft je geraakt.
Ik heb ook regelmatig zien staan dat mensen jouw inbreng in een discussie enorm waardeerden. (en er beginnen regelmatig mensen over jouw nick die niet bij je past). Zie je dat dan ook? Komt die boodschap ook aan?
Of blijven die spelfoutjes wel hangen en de grote complimenten niet?
Ik heb ook regelmatig zien staan dat mensen jouw inbreng in een discussie enorm waardeerden. (en er beginnen regelmatig mensen over jouw nick die niet bij je past). Zie je dat dan ook? Komt die boodschap ook aan?
Of blijven die spelfoutjes wel hangen en de grote complimenten niet?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 16:35
quote:Youk79 schreef op 03 september 2009 @ 16:00:
Ja, dat is het deel in jouw post dat ik herken, dat harde voor jezelf. Ben daar zelf nogal hard tegenaan gelopen (burn-out) en ik dacht ook steeds dingen als: ik zit te zeuren, ik stel me aan, dat moet ik toch wel kunnen e.d.
Blijkt: dat is allemaal niet waar. Te zwaar voor mij is te zwaar voor mij, wat anderen ook kunnen, en dan is het tijd om even rust te nemen. Uurtje voor mezelf, ontspannen, mezelf een schouderklopje geven.
Volgens mij heb jij geen schop onder je kont nodig, maar moet je juist wat meer compassie hebben met jezelf! Klinkt super zweverig, maar is wel waar. Je hebt het moeilijk gehad, je doet het nu goed, maar soms is het zwaar.
Begrijp ik goed dat je geen partner hebt? Op je ouders kun je ook niet terugvallen denk ik? 'Zeur' hier dan maar lekker, dat lucht op!
Ik heb vorig jaar een burnout gehad tijdens mijn zwangerschap toen mijn relatie voorbij ging. Mijn ouders leven beiden niet meer. Ik zeur hier dan eens in de zoveel tijd en dat helpt me zeker verder!
Mijn hart luchten doet vaak al wonderen hoor. En wat feedback, wat stof om over na te denken, helpt mij zaken weer op een rijtje te krijgen. Ik kan best accepteren dat iets is zoals het is, als ik het maar kan plaatsen. Als het niet past bij het beeld wat ik voor mezelf heb dan kan ik dat niet. Een andere mening horen helpt daarbij wel.
Ik geloof wel heilig in schoppen onder een kont. Ik vat het, ligt natuurlijk aan de manier waarop, meestal op als iets goeds, liefdevols.
Ja, dat is het deel in jouw post dat ik herken, dat harde voor jezelf. Ben daar zelf nogal hard tegenaan gelopen (burn-out) en ik dacht ook steeds dingen als: ik zit te zeuren, ik stel me aan, dat moet ik toch wel kunnen e.d.
Blijkt: dat is allemaal niet waar. Te zwaar voor mij is te zwaar voor mij, wat anderen ook kunnen, en dan is het tijd om even rust te nemen. Uurtje voor mezelf, ontspannen, mezelf een schouderklopje geven.
Volgens mij heb jij geen schop onder je kont nodig, maar moet je juist wat meer compassie hebben met jezelf! Klinkt super zweverig, maar is wel waar. Je hebt het moeilijk gehad, je doet het nu goed, maar soms is het zwaar.
Begrijp ik goed dat je geen partner hebt? Op je ouders kun je ook niet terugvallen denk ik? 'Zeur' hier dan maar lekker, dat lucht op!
Ik heb vorig jaar een burnout gehad tijdens mijn zwangerschap toen mijn relatie voorbij ging. Mijn ouders leven beiden niet meer. Ik zeur hier dan eens in de zoveel tijd en dat helpt me zeker verder!
Mijn hart luchten doet vaak al wonderen hoor. En wat feedback, wat stof om over na te denken, helpt mij zaken weer op een rijtje te krijgen. Ik kan best accepteren dat iets is zoals het is, als ik het maar kan plaatsen. Als het niet past bij het beeld wat ik voor mezelf heb dan kan ik dat niet. Een andere mening horen helpt daarbij wel.
Ik geloof wel heilig in schoppen onder een kont. Ik vat het, ligt natuurlijk aan de manier waarop, meestal op als iets goeds, liefdevols.
donderdag 3 september 2009 om 16:43
quote:domnaiefmutsje schreef op 03 september 2009 @ 16:35:
[...]
Ik geloof wel heilig in schoppen onder een kont. Ik vat het, ligt natuurlijk aan de manier waarop, meestal op als iets goeds, liefdevols.
Dat is goed, dat je dat zo voelt. Ik ben alleen geen goed iemand voor het uitdelen daarvan, kun je beter bij anderen zijn, sommigen hier zijn er heel goed in vind ik
Heftig, burn-out tijdens je zwangerschap. Bij mij is het ook toen begonnen denk ik, vond vooral de tijd erna (erg moe + baby) erg zwaar.
Ik weet even niet wat nu te zeggen, wat je nodig hebt. Blijf hier wel lezen.
[...]
Ik geloof wel heilig in schoppen onder een kont. Ik vat het, ligt natuurlijk aan de manier waarop, meestal op als iets goeds, liefdevols.
Dat is goed, dat je dat zo voelt. Ik ben alleen geen goed iemand voor het uitdelen daarvan, kun je beter bij anderen zijn, sommigen hier zijn er heel goed in vind ik
Heftig, burn-out tijdens je zwangerschap. Bij mij is het ook toen begonnen denk ik, vond vooral de tijd erna (erg moe + baby) erg zwaar.
Ik weet even niet wat nu te zeggen, wat je nodig hebt. Blijf hier wel lezen.
Het is zoals het is
