Psyche
alle pijlers
Gebrek aan aandacht/liefde?
vrijdag 23 december 2016 om 23:19
Ik heb ouders, zusje, broertje en uiteindelijk ook een echtgenoot. Ik voel me enorm eenzaam en heb het gevoel dat ik aandacht tekort heb. Ik verlang vaak dat iemand aandacht geeft en mij niet boos maakt. Wat bij mij het erge probleem is is dat ik enorm snel boos word en een ander nooit 100% vertrouw. Ik bend an ook nog zo open om het uit te schreeuwen van woede of als iemand mij boos maakt dan haal ik al mijn woede van maanden of jaren terug erbij. Ik weet niet hoe ik mensen moet vertrouwen of met hen moet omgaan.
Een beetje wat over mijn verleden. Ik ben opgevoed op een zodanig strenge manier waarbij na mijn schooltijd nooit ergens mocht rondhangen en gelijk terug naar huis moet komen. Niet echt vrienden gehad of ik miste ze nooit nadat de paar die ik echt vertrouwde mij vaak hadden gekwetst of nooit meer in mijn leven terug kwamen. Ik heb een moeder die alleen om mijn broertje geeft en mijn zusje komt dat tegen mij zeggen (alsof ik dat niet weet)dat ze het haat dat mama alleen om onze broertje geeft. Althans meer liefde dan voor ons tween. Ik heb daar nooit over nagedacht omdat ik de oudste ben en ik het voor over heb voor mijn broertje. Mijn vader mocht mijn zusje meer dan mij. Echter had ik het gevoel dat niemand om mij gaf of aandacht wou besteden. Ik vroeg het verbaal niet maar nonverbaal af en toe. Ik hield altijd alles in me. Bij de familie van mijn echtgenooit gaat het precies het zelfde probleem maar weet ik niet wie er ook zo als mij voelen, omdat ik nooit met ze praat of close ben. Mijn echtgenoot word altijd door zijn moeder vertroeteld(hij is de laatste zoon) ik moet dat vaak aanzien en heb ook vaak zo'n jaloers gevoel in me waarom niemand zo bij mij doet. Mijn echtgenoot geeft echt veel om me maar ik wil ook dat andere van mij houden en mij ook hetzelfde behandelen en dezelfde aandacht geven als bij hem dat geval is. Hij heeft veel vrienden en zijn hele familie mag hem. Hij is enorm populair ik daarentegen ben het tegenovergestelde. Hij geeft mij alle aandacht echter heb ik het haat gevoel voor hem gecreerd omdat mijn gevoel zegt dat niemand van mij zal houden. Enige wat ik 100% vertouw waren mijn huisdieren en alle andere dieren. Ik ben echt een dierenmens en ik word al vrolijk als ik over ze praat. Ik geef echt veel om ze omdat ze mij ook veel aandacht geven en liefde. Helaas kan ik geen dieren nemen waar ik woon. Ik heb het gevoel dat ik geboren be nom alleen door het leven te gaan zonder een mens om me heen alleen dieren die mij de liefde geven wat ik nodig heb. Heb ik echt een gebrek aan liefde? Wat is voor mij de beste oplossing?
Een beetje wat over mijn verleden. Ik ben opgevoed op een zodanig strenge manier waarbij na mijn schooltijd nooit ergens mocht rondhangen en gelijk terug naar huis moet komen. Niet echt vrienden gehad of ik miste ze nooit nadat de paar die ik echt vertrouwde mij vaak hadden gekwetst of nooit meer in mijn leven terug kwamen. Ik heb een moeder die alleen om mijn broertje geeft en mijn zusje komt dat tegen mij zeggen (alsof ik dat niet weet)dat ze het haat dat mama alleen om onze broertje geeft. Althans meer liefde dan voor ons tween. Ik heb daar nooit over nagedacht omdat ik de oudste ben en ik het voor over heb voor mijn broertje. Mijn vader mocht mijn zusje meer dan mij. Echter had ik het gevoel dat niemand om mij gaf of aandacht wou besteden. Ik vroeg het verbaal niet maar nonverbaal af en toe. Ik hield altijd alles in me. Bij de familie van mijn echtgenooit gaat het precies het zelfde probleem maar weet ik niet wie er ook zo als mij voelen, omdat ik nooit met ze praat of close ben. Mijn echtgenoot word altijd door zijn moeder vertroeteld(hij is de laatste zoon) ik moet dat vaak aanzien en heb ook vaak zo'n jaloers gevoel in me waarom niemand zo bij mij doet. Mijn echtgenoot geeft echt veel om me maar ik wil ook dat andere van mij houden en mij ook hetzelfde behandelen en dezelfde aandacht geven als bij hem dat geval is. Hij heeft veel vrienden en zijn hele familie mag hem. Hij is enorm populair ik daarentegen ben het tegenovergestelde. Hij geeft mij alle aandacht echter heb ik het haat gevoel voor hem gecreerd omdat mijn gevoel zegt dat niemand van mij zal houden. Enige wat ik 100% vertouw waren mijn huisdieren en alle andere dieren. Ik ben echt een dierenmens en ik word al vrolijk als ik over ze praat. Ik geef echt veel om ze omdat ze mij ook veel aandacht geven en liefde. Helaas kan ik geen dieren nemen waar ik woon. Ik heb het gevoel dat ik geboren be nom alleen door het leven te gaan zonder een mens om me heen alleen dieren die mij de liefde geven wat ik nodig heb. Heb ik echt een gebrek aan liefde? Wat is voor mij de beste oplossing?
vrijdag 23 december 2016 om 23:31
vrijdag 23 december 2016 om 23:34
Ik ben op een vreselijk liefdeloze manier volwassen geworden.
Vol vernederingen en met ondertussen een vreselijk zelfbeeld die er als kind zijnde al in gestopt werd.
Nu heeft mijn partner net als jou man het geneovergestelde. Een veilige jeugd gehad waarschijnlijk en veel mensen die goed in hem zien.
In principe begrijp ik je gedachtengang dat je zelf ook zo zou willen omgaan met mensen die van je houden.
Maar om te zeggen dat je een haat gevoel naar je man gecreëerd hebt...
Ik ben een vechter
Moet overal knalhard mijn best voor doen omdat ik nu pas de kans heb.
Je kunt zelf ook dingen positief draaien.
Bitter ben ik absoluut niet omdat dat te veel energie kost.
Jij hoeft ook niet zo om te gaan met je verleden en ook niet aan de lopende band te ontploffen.
Dat boos worden stoot mensen af... mensen vinden je dan afschrikwekkend.
Wees blij voor je man dat hij het zo goed heeft.
Wat zou je er aan hebben als hij dat niet had?
Er zijn 100.000 manieren om met je verleden om te gaan maar in de slachtofferrol gaan zitten werkt alleen maar tegen jou.
Met dit gedrag jaag je de volgens jou enige persoon straks ook weg.
Vol vernederingen en met ondertussen een vreselijk zelfbeeld die er als kind zijnde al in gestopt werd.
Nu heeft mijn partner net als jou man het geneovergestelde. Een veilige jeugd gehad waarschijnlijk en veel mensen die goed in hem zien.
In principe begrijp ik je gedachtengang dat je zelf ook zo zou willen omgaan met mensen die van je houden.
Maar om te zeggen dat je een haat gevoel naar je man gecreëerd hebt...
Ik ben een vechter
Moet overal knalhard mijn best voor doen omdat ik nu pas de kans heb.
Je kunt zelf ook dingen positief draaien.
Bitter ben ik absoluut niet omdat dat te veel energie kost.
Jij hoeft ook niet zo om te gaan met je verleden en ook niet aan de lopende band te ontploffen.
Dat boos worden stoot mensen af... mensen vinden je dan afschrikwekkend.
Wees blij voor je man dat hij het zo goed heeft.
Wat zou je er aan hebben als hij dat niet had?
Er zijn 100.000 manieren om met je verleden om te gaan maar in de slachtofferrol gaan zitten werkt alleen maar tegen jou.
Met dit gedrag jaag je de volgens jou enige persoon straks ook weg.
vrijdag 23 december 2016 om 23:41
Als je ouders niet echt van je houden, of veel meer van broertjes en zusjes, wordt je veel gevoeliger voor afwijzing. Bepaalde situaties zijn mogelijk veel eerder pijnlijk voor jou. Je ouders zijn je basis en als zij niet van je houden, lijkt het onmogelijk om te geloven dat er iemand anders wel van je kan houden. Toch kan dat best, maar dat zal misschien pas gebeuren als je eerst goed aan jezelf werkt. Dat je om te beginnen een beetje van jezelf leert houden. En als je je in andere kringen gaat begeven dan ouders en broers en zussen, anders blijf je geconfronteerd worden met het niet gewenst of geliefd zijn.
zaterdag 24 december 2016 om 01:45
Ik herken je verhaal was laatst voor het eerst bij schoonmoeder die ver weg woont, hadden al veel ge appt en gebeld heel close ook. Ik kom daar aan en werd doodgeknuffeld. Het was voor mij zo apart zo intens want ik had ook nooit liefde gevoeld gekend en dat er dan een volwassenen zo blij is om me te zien deed me heel veel goeds.
Ik ben ook wantrouwig vertrouw niemand maar dat wil ik ook niet meer. Gesprekken met psycholoog en huisarts gehad maar voor mij is het nu mijn tijd niet om mij open te stellen voor mensen om mij heen. Ik werk nu eerst aan mezelf pas wanneer ik alles zelf op een rijtje heb volledig de rust in mezelf heb pas dan ga ik denken "zou ik niet mensen moeten leren kennen". Maar tot die tijd wil ik niemand dichtbij me laten komen. Teveel beschadigd het ergste je bent altijd belazerd elke relatie, je vriend z'n opa overleed die ochtend, vriend moest weg ging naar z'n mam en pap, en naar opa, 20minuten later kreeg ik foto's door gestuurd van een Meisje dat ze samen waren hij had tegen haar gezegd dat ie t uit ging maken maar ik wist van niks. Vertrouwen is echt nog nooit zo kapot gegaan dat je vreemd gaat is al kut maar serieus als je opa net overleden is en je daar heen zou gaan.
Tja voor mij even rust geen zorgen geen stress.
Ik ben ook wantrouwig vertrouw niemand maar dat wil ik ook niet meer. Gesprekken met psycholoog en huisarts gehad maar voor mij is het nu mijn tijd niet om mij open te stellen voor mensen om mij heen. Ik werk nu eerst aan mezelf pas wanneer ik alles zelf op een rijtje heb volledig de rust in mezelf heb pas dan ga ik denken "zou ik niet mensen moeten leren kennen". Maar tot die tijd wil ik niemand dichtbij me laten komen. Teveel beschadigd het ergste je bent altijd belazerd elke relatie, je vriend z'n opa overleed die ochtend, vriend moest weg ging naar z'n mam en pap, en naar opa, 20minuten later kreeg ik foto's door gestuurd van een Meisje dat ze samen waren hij had tegen haar gezegd dat ie t uit ging maken maar ik wist van niks. Vertrouwen is echt nog nooit zo kapot gegaan dat je vreemd gaat is al kut maar serieus als je opa net overleden is en je daar heen zou gaan.
Tja voor mij even rust geen zorgen geen stress.
zaterdag 24 december 2016 om 03:44
quote:zwitsal_nijntje schreef op 24 december 2016 @ 01:45:
Ik herken je verhaal was laatst voor het eerst bij schoonmoeder die ver weg woont, hadden al veel ge appt en gebeld heel close ook. Ik kom daar aan en werd doodgeknuffeld. Het was voor mij zo apart zo intens want ik had ook nooit liefde gevoeld gekend en dat er dan een volwassenen zo blij is om me te zien deed me heel veel goeds.
Ik ben ook wantrouwig vertrouw niemand maar dat wil ik ook niet meer. Gesprekken met psycholoog en huisarts gehad maar voor mij is het nu mijn tijd niet om mij open te stellen voor mensen om mij heen. Ik werk nu eerst aan mezelf pas wanneer ik alles zelf op een rijtje heb volledig de rust in mezelf heb pas dan ga ik denken "zou ik niet mensen moeten leren kennen". Maar tot die tijd wil ik niemand dichtbij me laten komen. Teveel beschadigd het ergste je bent altijd belazerd elke relatie, je vriend z'n opa overleed die ochtend, vriend moest weg ging naar z'n mam en pap, en naar opa, 20minuten later kreeg ik foto's door gestuurd van een Meisje dat ze samen waren hij had tegen haar gezegd dat ie t uit ging maken maar ik wist van niks. Vertrouwen is echt nog nooit zo kapot gegaan dat je vreemd gaat is al kut maar serieus als je opa net overleden is en je daar heen zou gaan.
Tja voor mij even rust geen zorgen geen stress.Ik snap je pijn en verdriet. Ik leef met je mee en ik weet echt zeker dat het goed zal komen. Geloof er maar in dat die jongen wel ooit zijn fouten zal beseffen en zal denken watvoor een ontzettend goed leven heeft opgegeven voor een ander persoon waarmee hij toch niet lang zal hebben. Ik wens je echt een goed leven toe en dat gun ik jou en iedereen hier op het forum.
Ik herken je verhaal was laatst voor het eerst bij schoonmoeder die ver weg woont, hadden al veel ge appt en gebeld heel close ook. Ik kom daar aan en werd doodgeknuffeld. Het was voor mij zo apart zo intens want ik had ook nooit liefde gevoeld gekend en dat er dan een volwassenen zo blij is om me te zien deed me heel veel goeds.
Ik ben ook wantrouwig vertrouw niemand maar dat wil ik ook niet meer. Gesprekken met psycholoog en huisarts gehad maar voor mij is het nu mijn tijd niet om mij open te stellen voor mensen om mij heen. Ik werk nu eerst aan mezelf pas wanneer ik alles zelf op een rijtje heb volledig de rust in mezelf heb pas dan ga ik denken "zou ik niet mensen moeten leren kennen". Maar tot die tijd wil ik niemand dichtbij me laten komen. Teveel beschadigd het ergste je bent altijd belazerd elke relatie, je vriend z'n opa overleed die ochtend, vriend moest weg ging naar z'n mam en pap, en naar opa, 20minuten later kreeg ik foto's door gestuurd van een Meisje dat ze samen waren hij had tegen haar gezegd dat ie t uit ging maken maar ik wist van niks. Vertrouwen is echt nog nooit zo kapot gegaan dat je vreemd gaat is al kut maar serieus als je opa net overleden is en je daar heen zou gaan.
Tja voor mij even rust geen zorgen geen stress.Ik snap je pijn en verdriet. Ik leef met je mee en ik weet echt zeker dat het goed zal komen. Geloof er maar in dat die jongen wel ooit zijn fouten zal beseffen en zal denken watvoor een ontzettend goed leven heeft opgegeven voor een ander persoon waarmee hij toch niet lang zal hebben. Ik wens je echt een goed leven toe en dat gun ik jou en iedereen hier op het forum.
zaterdag 24 december 2016 om 09:12
