Psyche
alle pijlers
geen overzicht kunnen houden
woensdag 27 mei 2009 om 09:46
Nou had ik net een heel stuk getypt en toen ik t ging plaatsen, kreeg ik een foutmelding. Alles weg. Enfin, overnieuw dus.
@Phien: ik heb sowieso geen ADD/ADHD hoor. Dat denk ik ook niet. Wat jullie vertellen geeft me wel veel inzicht in de mensen die ik vaak help om orde op zaken te stellen. Dat is heel fijn. Zou me een mooie combi zijn... een ADD-er met organisatie-talent
@Dania: maakt het je veel uit onder welke noemer je jezelf kunt scharen? Ik denk dat iedereen van veel 'stoornissen' wel diverse trekjes heeft, zonder welke stoornis dan ook ook echt te hebben. Er zit natuurlijk ook veel overlap in. Een lijstje eigenschappen is ook maar een lijstje. Ik denk dat het m vooral zit in de mate van aanwezigheid van bepaalde eigenschappen en vooral ook in de last die je er zelf van ondervindt.
Sinds ik weet dat ik hoog sensitief ben en dus een balans moet aanbrengen tussen prikkels die ik krijg en rust die ik neem gaat het fantastisch. Gewoon het idee dat ik niet gek ben, deed al heel veel.
Mijn zus heeft een persoonlijkheidsstoornis... iets wat nooit meer overgaat, maar waar je wel mee moet leren leven. Ook zij heeft trekjes van dingen niet kunnen overzien, niet weten waar te beginnen en geen controle over zichzelf hebben. Maar toch is wat zij heeft weer geen ADD/ADHD.
Maar structuur, regelmaat en volhouden lijkt in al deze gevallen heel belangrijk te zijn.
De meeste problematiek ontstaat door een verstoorde jeugd/pubertijd. Traumatische ervaringen hebben een grote impact in die periode en verstoren de vorming van je persoonlijkheid. Ik denk dat het heel belangrijk is om in ieder geval jezelf te accepteren zoals je bent. Je bent niet je stoornis. Je stoornis is niet wie jij bent.
Je hebt alleen iets wat jou in de weg zit om gelukkig te zijn. Dat maakt jou geen minder persoon. Je bent gewoon wie je bent, en hoe en wie je ook bent, dat maakt niet uit. Er is hoe dan ook niets mis met je!
Belangrijk is dan om een manier te vinden om met bepaalde onhandigheden om te gaan. Ik wil het geen afwijkingen of stoornissen noemen, omdat het dan weer zo zwaar en negatief klinkt. En hoeveel last je er ook van hebt, er is ALTIJD een manier om er mee om te gaan.
Vergeet niet dat je niet hoeft te voldoen aan de standaard van een ander. Ik kan dan zelf wel een control freak zijn en altijd alles spic en span willen hebben... als jouw standaard is dat je best wat rommeltjes mag hebben liggen en er best wat stof op de lamp mag liggen, dan is dat iets wat je zelf bepaalt. Daar heeft een ander niets mee te maken.
Dus probeer er achter te komen waar je gelukkig mee bent, waar voor jou de grenzen van acceptatie/tevredenheid liggen en probeer die dan te bereiken. Het is jouw leven. Een ander heeft niet het recht om je te vertellen hoe je dat moet leiden.
Geloof in jezelf en ga ervoor. Pink, je kunt het!
@Phien: ik heb sowieso geen ADD/ADHD hoor. Dat denk ik ook niet. Wat jullie vertellen geeft me wel veel inzicht in de mensen die ik vaak help om orde op zaken te stellen. Dat is heel fijn. Zou me een mooie combi zijn... een ADD-er met organisatie-talent
@Dania: maakt het je veel uit onder welke noemer je jezelf kunt scharen? Ik denk dat iedereen van veel 'stoornissen' wel diverse trekjes heeft, zonder welke stoornis dan ook ook echt te hebben. Er zit natuurlijk ook veel overlap in. Een lijstje eigenschappen is ook maar een lijstje. Ik denk dat het m vooral zit in de mate van aanwezigheid van bepaalde eigenschappen en vooral ook in de last die je er zelf van ondervindt.
Sinds ik weet dat ik hoog sensitief ben en dus een balans moet aanbrengen tussen prikkels die ik krijg en rust die ik neem gaat het fantastisch. Gewoon het idee dat ik niet gek ben, deed al heel veel.
Mijn zus heeft een persoonlijkheidsstoornis... iets wat nooit meer overgaat, maar waar je wel mee moet leren leven. Ook zij heeft trekjes van dingen niet kunnen overzien, niet weten waar te beginnen en geen controle over zichzelf hebben. Maar toch is wat zij heeft weer geen ADD/ADHD.
Maar structuur, regelmaat en volhouden lijkt in al deze gevallen heel belangrijk te zijn.
De meeste problematiek ontstaat door een verstoorde jeugd/pubertijd. Traumatische ervaringen hebben een grote impact in die periode en verstoren de vorming van je persoonlijkheid. Ik denk dat het heel belangrijk is om in ieder geval jezelf te accepteren zoals je bent. Je bent niet je stoornis. Je stoornis is niet wie jij bent.
Je hebt alleen iets wat jou in de weg zit om gelukkig te zijn. Dat maakt jou geen minder persoon. Je bent gewoon wie je bent, en hoe en wie je ook bent, dat maakt niet uit. Er is hoe dan ook niets mis met je!
Belangrijk is dan om een manier te vinden om met bepaalde onhandigheden om te gaan. Ik wil het geen afwijkingen of stoornissen noemen, omdat het dan weer zo zwaar en negatief klinkt. En hoeveel last je er ook van hebt, er is ALTIJD een manier om er mee om te gaan.
Vergeet niet dat je niet hoeft te voldoen aan de standaard van een ander. Ik kan dan zelf wel een control freak zijn en altijd alles spic en span willen hebben... als jouw standaard is dat je best wat rommeltjes mag hebben liggen en er best wat stof op de lamp mag liggen, dan is dat iets wat je zelf bepaalt. Daar heeft een ander niets mee te maken.
Dus probeer er achter te komen waar je gelukkig mee bent, waar voor jou de grenzen van acceptatie/tevredenheid liggen en probeer die dan te bereiken. Het is jouw leven. Een ander heeft niet het recht om je te vertellen hoe je dat moet leiden.
Geloof in jezelf en ga ervoor. Pink, je kunt het!
woensdag 27 mei 2009 om 10:18
Aurora, ha, ik zie nu dat je ook niet schreef dat je dacht het zelf te hebben. Nou ja, maar heb dus iig je vraag beantwoord: ja chaos en adhd gaan bijna altijd samen, zoniet dan heeft iemand heel goed leren compenseren (en komt 'ie ws niet bij jou op cursus)
Dat boek wat eerder genoemd werd van Nadeau, 'Een opgeruimd leven met ADHD', is voor jou dan mss ook wel interessante vakliteratuur. ADHD-ers schijnen met 'gewone' technieken van opruimchoaches vaak vast te lopen, of dat beweren de auteurs tenminste.
Ik heb zelf een vergelijkbare ervaring eerder wel gehad bij bv de cursussen studie-management die m'n uni aanbiedt. Wat daarvoor aan basisvaardigheden wordt verwacht (bv mbt tijd kunnen inschatten) gaat mij al ver boven m'n pet, waardoor die cursussen destijds alleen maar extra bijdroegen aan m'n gevoel een mislukkeling te zijn.
Nadeau en Quinn beschrijven in dit boek wat voor soort technieken veel ADHD-er en coaches voor ADHD-ers maar beter kunt omzijlen, wat meer kans op succes biedt en ook op wat voor manier je juist bepaalde positieve eigenschappen waarmee ADHD vaak gepaard gaat (bv competitief zijn, vermogen om je ergens door mee te laten slepen, aanleg voor multitasking) in kunt zetten om je huis en leven op orde te houden.
Dat boek wat eerder genoemd werd van Nadeau, 'Een opgeruimd leven met ADHD', is voor jou dan mss ook wel interessante vakliteratuur. ADHD-ers schijnen met 'gewone' technieken van opruimchoaches vaak vast te lopen, of dat beweren de auteurs tenminste.
Ik heb zelf een vergelijkbare ervaring eerder wel gehad bij bv de cursussen studie-management die m'n uni aanbiedt. Wat daarvoor aan basisvaardigheden wordt verwacht (bv mbt tijd kunnen inschatten) gaat mij al ver boven m'n pet, waardoor die cursussen destijds alleen maar extra bijdroegen aan m'n gevoel een mislukkeling te zijn.
Nadeau en Quinn beschrijven in dit boek wat voor soort technieken veel ADHD-er en coaches voor ADHD-ers maar beter kunt omzijlen, wat meer kans op succes biedt en ook op wat voor manier je juist bepaalde positieve eigenschappen waarmee ADHD vaak gepaard gaat (bv competitief zijn, vermogen om je ergens door mee te laten slepen, aanleg voor multitasking) in kunt zetten om je huis en leven op orde te houden.
woensdag 27 mei 2009 om 10:40
oh en Aurora, pfoe ja, je bent niet je stoornis...
Ik vind het wel hét nadeel van die psychiatrische etikettenplakkerij dat de aandacht door die probleemgerichte aanpak vooral komt te liggen op het aanpakken van alles wat niet goed gaat, ipv op het meer ontwikkelen van je levenslustige, krachtige, gezonde kanten. Terwijl je het van dat laatste uiteindelijk toch vooral moet hebben voor het vinden van een leuke baan, fijne vrienden etc.
Ik leer bij m'n adhd-behandeling nu ook vooral hoe ik die negatieve kanten van adhd maar zoveel mogelijk de kop in kan drukken. Terwijl ik denk dat het minstens zo belangrijk of misschien wel belangrijker is om m'n positieve eigenschappen meer uit te buiten, meer de ruimte te geven. En een probleemgerichte aanpak dmv diagnose van stoornissen noodt daar niet direct toe uit.
Ik zag het ook in m'n diagnoseverslag. Alle negatieve shit (ontslagen bij bijbaantjes, studievertraging) wordt uitgebreid uitgeschreven, maar dat ik bij een stage bij een internationaal bedrijf met veel stress en verantwoordelijkheden opeens fantastisch functioneerde komt in het verslag niet terug. Terwijl je zo'n extreem verschil in presteren net zo goed uit adhd zou kunnen verklaren. Maar ja, het is geen probleem en dan is het voor de behandeling kennelijk niet relevant...
Voor mezelf denk ik dat de heilzame weg vooral is om verder uit te zoeken onder welke voorwaarden ik wél goed functioneer, en er dan vooral op te richten om die zoveel mogelijk te realiseren. Het bezweren van de chaos is slechts een randvoorwaarde. Ik wil voldoende structuur in m'n leven aanbrengen zodat het de ontwikkeling van de talenten die ik wél heb niet langer in de weg staat. Time-managementcoach zal ik wel nooit worden , die perfect afgestofte lampekap zal ik ook wel nooit hebben, tmaar inderdaad, dat hoeft van mij ook niet (meer).
Pink, vanuit m'n eigen ervaring zou ik je dus eerder aanraden om je niet te veel blind te staren op die chaotische natuur van je, zeker zolang alleen je huishouden en je administratie eronder lijdt.
Je pleegmoeder had er kennelijk een hekel aan dat je zo was, maar ga nou alsjeblieft jezelf er niet om te veroordelen. Als je die narigheid waar zij je mee heeft volgestouwd eenmaal hebt verwerkt kun je die zelfveroordeling over je administratie en huishouden mss ook wat makkelijker loslaten.
Want ondanks wat zij allemaal op je aan te merken had, je hebt die chaotische eigenschappen in je werk zo te horen altijd fantastisch gemanaged en ook nog hele fijne vrienden gevonden. Waarom zou je je nu nog moeten schamen voor de dingen waar je minder goed in bent? Je administratie kun je evt tzt uitbesteden aan een administratiebureau, je huishouden aan een werkster, zodat je je tijd besteed aan waar je wél goed in bent.
Ik vind het wel hét nadeel van die psychiatrische etikettenplakkerij dat de aandacht door die probleemgerichte aanpak vooral komt te liggen op het aanpakken van alles wat niet goed gaat, ipv op het meer ontwikkelen van je levenslustige, krachtige, gezonde kanten. Terwijl je het van dat laatste uiteindelijk toch vooral moet hebben voor het vinden van een leuke baan, fijne vrienden etc.
Ik leer bij m'n adhd-behandeling nu ook vooral hoe ik die negatieve kanten van adhd maar zoveel mogelijk de kop in kan drukken. Terwijl ik denk dat het minstens zo belangrijk of misschien wel belangrijker is om m'n positieve eigenschappen meer uit te buiten, meer de ruimte te geven. En een probleemgerichte aanpak dmv diagnose van stoornissen noodt daar niet direct toe uit.
Ik zag het ook in m'n diagnoseverslag. Alle negatieve shit (ontslagen bij bijbaantjes, studievertraging) wordt uitgebreid uitgeschreven, maar dat ik bij een stage bij een internationaal bedrijf met veel stress en verantwoordelijkheden opeens fantastisch functioneerde komt in het verslag niet terug. Terwijl je zo'n extreem verschil in presteren net zo goed uit adhd zou kunnen verklaren. Maar ja, het is geen probleem en dan is het voor de behandeling kennelijk niet relevant...
Voor mezelf denk ik dat de heilzame weg vooral is om verder uit te zoeken onder welke voorwaarden ik wél goed functioneer, en er dan vooral op te richten om die zoveel mogelijk te realiseren. Het bezweren van de chaos is slechts een randvoorwaarde. Ik wil voldoende structuur in m'n leven aanbrengen zodat het de ontwikkeling van de talenten die ik wél heb niet langer in de weg staat. Time-managementcoach zal ik wel nooit worden , die perfect afgestofte lampekap zal ik ook wel nooit hebben, tmaar inderdaad, dat hoeft van mij ook niet (meer).
Pink, vanuit m'n eigen ervaring zou ik je dus eerder aanraden om je niet te veel blind te staren op die chaotische natuur van je, zeker zolang alleen je huishouden en je administratie eronder lijdt.
Je pleegmoeder had er kennelijk een hekel aan dat je zo was, maar ga nou alsjeblieft jezelf er niet om te veroordelen. Als je die narigheid waar zij je mee heeft volgestouwd eenmaal hebt verwerkt kun je die zelfveroordeling over je administratie en huishouden mss ook wat makkelijker loslaten.
Want ondanks wat zij allemaal op je aan te merken had, je hebt die chaotische eigenschappen in je werk zo te horen altijd fantastisch gemanaged en ook nog hele fijne vrienden gevonden. Waarom zou je je nu nog moeten schamen voor de dingen waar je minder goed in bent? Je administratie kun je evt tzt uitbesteden aan een administratiebureau, je huishouden aan een werkster, zodat je je tijd besteed aan waar je wél goed in bent.
woensdag 27 mei 2009 om 11:48
O, en ik voel me een beetje bezwaard dat ik hier (op dit topic) zo met mezelf bezig ben, en nu alleen even snel reageer op wat er voor me uitspringt. Ik kom het later goedmaken.
Nu ontzettend moe van de emoties van gisteren. Ik ga snel boodschappen doen en dan uitrusten.
Waarom zou je je bezwaard voelen? Dit is toch jóuw topic! Ook al ben je de hele tijd alleen maar met jezelf bezig, helemaal goed. Je hoeft niets goed te maken, je bent al goed zoals je bent!!!
Take care, neem de tijd om alles een plekje te geven (letterlijk en vooral figuurlijk!).
Nu ontzettend moe van de emoties van gisteren. Ik ga snel boodschappen doen en dan uitrusten.
Waarom zou je je bezwaard voelen? Dit is toch jóuw topic! Ook al ben je de hele tijd alleen maar met jezelf bezig, helemaal goed. Je hoeft niets goed te maken, je bent al goed zoals je bent!!!
Take care, neem de tijd om alles een plekje te geven (letterlijk en vooral figuurlijk!).
woensdag 27 mei 2009 om 12:07
Helemaal mee eens Sjur!
Neem lekker een moment voor jezelf als je dat nodig hebt. Lucht je hart als je daaraan toe bent. Helemaal goed.
Tenzij je iemand willen en wetens gekwetst heb, moet je vooral geen verontschuldigingen voor jezelf aanbieden. Je bent wie je bent en dat is helemaal goed.
Klinkt goed Pink, van die afspraken! Klasse!
Neem lekker een moment voor jezelf als je dat nodig hebt. Lucht je hart als je daaraan toe bent. Helemaal goed.
Tenzij je iemand willen en wetens gekwetst heb, moet je vooral geen verontschuldigingen voor jezelf aanbieden. Je bent wie je bent en dat is helemaal goed.
Klinkt goed Pink, van die afspraken! Klasse!
woensdag 27 mei 2009 om 12:09
Helemaal mee eens Sjur!
Neem lekker een moment voor jezelf als je dat nodig hebt. Lucht je hart als je daaraan toe bent. Helemaal goed.
Tenzij je iemand willen en wetens gekwetst heb, moet je vooral geen verontschuldigingen voor jezelf aanbieden. Je bent wie je bent en dat is helemaal goed.
Klinkt goed Pink, van die afspraken! Klasse!
Neem lekker een moment voor jezelf als je dat nodig hebt. Lucht je hart als je daaraan toe bent. Helemaal goed.
Tenzij je iemand willen en wetens gekwetst heb, moet je vooral geen verontschuldigingen voor jezelf aanbieden. Je bent wie je bent en dat is helemaal goed.
Klinkt goed Pink, van die afspraken! Klasse!
zondag 31 mei 2009 om 09:15
Hi Pink!
Ik herken je 'problemen' heel erg, sterker nog ik had jou stuk kunnen schrijven, behalve het deel van onvrede hierover. Ik zie dit zelf niet als een kwaal, het is hoe ik ben. Het is bij mij alleen niet zo erg dat ik niet iets anders kan doen als ik me in iets verdiep. Wel moet ik dan een switch in mijn hoofd maken (heel bewust! anders gebeurd hetzelfde als wat jij omschrijft, wat hier dus ook altijd het geval was tot ik er echt bij stil ging staan) om te focussen op bijvoorbeeld opruimen. Het kost dan altijd ook heel veel moeite om weer terug te switchen naar waar ik daarvoor bezig was. Ik heb nu en vaste dag in de week voor huishouden ingepland waarin ik ook niets anders doe.
(de vraag is hoelang ik dit ga volhouden, want op den duur 'vergeet' ik weer altijd om heel bewust hiermee om te gaan of eigenlijk ben ik het dan zat om een schema te volgen en denk: ik moet het laten gaan, maar dan verval ik altijd in het maar 1 ding kunnen doen patroon) Ik heb wel iemand dichtbij me, die me wijst op de belangrijke dingen (heel handig!) en ik maak zelf lijstjes met alles wat echt moet gebeuren, werkt prima. Administratie kan je ook 3 dagen achter elkaar per 3 maanden doen (als je alles op automatische incasso zet) Ik wil eigenlijk zeggen dat er vele oplossingen zijn om met deze focus om te gaan.
Van die lijst zou ik bijna alle antwoorden hetzelfde invullen als jij, alleen heb ik geen concentratie problemen en ben ik niet gevoelig voor verslaving(denk ik). Moeilijkheden afwerken details heb ik heel erg, maar als ik iets uiteindelijk echt doe dan is dat wel perfect tot in alle details.
Wat ik echt verschrikkelijk vind is dat dit soort prognoses (zoals het hebben van ADD) heel veel kapot maakt. Als je kijkt naar de omschrijving van ADD zou je dat ook als kenmerken van bijvoorbeeld een kunstenaar kunnen plaatsen. Sterker nog, dat is op televisie vaak het prototype kunstenaar. Misschien ben je wel hartstikke creatief en zou je geweldige dingen kunnen maken doordat je zo bent! Als je er echt onder lijdt (voor jezelf, niet omdat anderen dat vinden) en je hebt baat bij medicatie is dat prima. Maar het bied ook veel mogelijkheden, andere inzichten. Niet iedereen is hetzelfde, maar je bent al gauw 'niet zoals normaal' in deze maatschappij.
Ik herken je 'problemen' heel erg, sterker nog ik had jou stuk kunnen schrijven, behalve het deel van onvrede hierover. Ik zie dit zelf niet als een kwaal, het is hoe ik ben. Het is bij mij alleen niet zo erg dat ik niet iets anders kan doen als ik me in iets verdiep. Wel moet ik dan een switch in mijn hoofd maken (heel bewust! anders gebeurd hetzelfde als wat jij omschrijft, wat hier dus ook altijd het geval was tot ik er echt bij stil ging staan) om te focussen op bijvoorbeeld opruimen. Het kost dan altijd ook heel veel moeite om weer terug te switchen naar waar ik daarvoor bezig was. Ik heb nu en vaste dag in de week voor huishouden ingepland waarin ik ook niets anders doe.
(de vraag is hoelang ik dit ga volhouden, want op den duur 'vergeet' ik weer altijd om heel bewust hiermee om te gaan of eigenlijk ben ik het dan zat om een schema te volgen en denk: ik moet het laten gaan, maar dan verval ik altijd in het maar 1 ding kunnen doen patroon) Ik heb wel iemand dichtbij me, die me wijst op de belangrijke dingen (heel handig!) en ik maak zelf lijstjes met alles wat echt moet gebeuren, werkt prima. Administratie kan je ook 3 dagen achter elkaar per 3 maanden doen (als je alles op automatische incasso zet) Ik wil eigenlijk zeggen dat er vele oplossingen zijn om met deze focus om te gaan.
Van die lijst zou ik bijna alle antwoorden hetzelfde invullen als jij, alleen heb ik geen concentratie problemen en ben ik niet gevoelig voor verslaving(denk ik). Moeilijkheden afwerken details heb ik heel erg, maar als ik iets uiteindelijk echt doe dan is dat wel perfect tot in alle details.
Wat ik echt verschrikkelijk vind is dat dit soort prognoses (zoals het hebben van ADD) heel veel kapot maakt. Als je kijkt naar de omschrijving van ADD zou je dat ook als kenmerken van bijvoorbeeld een kunstenaar kunnen plaatsen. Sterker nog, dat is op televisie vaak het prototype kunstenaar. Misschien ben je wel hartstikke creatief en zou je geweldige dingen kunnen maken doordat je zo bent! Als je er echt onder lijdt (voor jezelf, niet omdat anderen dat vinden) en je hebt baat bij medicatie is dat prima. Maar het bied ook veel mogelijkheden, andere inzichten. Niet iedereen is hetzelfde, maar je bent al gauw 'niet zoals normaal' in deze maatschappij.
maandag 1 juni 2009 om 23:19
Ik ben ook heel slordig. Voor mij lijkt nu mijn 1 dag in de week opruimen wel aardig te werken. Ik probeer het na het opruimen ook echt weer van me af te zetten anders blijf ik met opruimen in mijn hoofd zitten terwijl ik andere dingen doe en dan doe ik niets meer gefocust.
Je hebt er trouwens gelijk in dat ik erg creatief ben. Ik ben freelance kunstenares en schrijfster. Maar meubels ontwerpen en in elkaar zetten, kleding ontwerpen en maken, etc, ging me ook altijd goed af.
dit is exact mijn verhaal! Alles wat ik aanraak kan ik (doen). Hierdoor verlies ik alleen heel snel mijn interesse in iets, bijna alles gaat me te makkelijk af. Als ik heel erg in een project zit komt er helemaal niets anders uit mijn handen, dan kan ik alleen maar werken daaraan en rusten (dat zelfs te weinig). Zelfs eten maken lijkt een moeite. (ik kook wel, maar ik bedoel meer de moeite nemen om mijn brood lekker te maken, wat te drinken te pakken tussendoor)
Je hebt er trouwens gelijk in dat ik erg creatief ben. Ik ben freelance kunstenares en schrijfster. Maar meubels ontwerpen en in elkaar zetten, kleding ontwerpen en maken, etc, ging me ook altijd goed af.
dit is exact mijn verhaal! Alles wat ik aanraak kan ik (doen). Hierdoor verlies ik alleen heel snel mijn interesse in iets, bijna alles gaat me te makkelijk af. Als ik heel erg in een project zit komt er helemaal niets anders uit mijn handen, dan kan ik alleen maar werken daaraan en rusten (dat zelfs te weinig). Zelfs eten maken lijkt een moeite. (ik kook wel, maar ik bedoel meer de moeite nemen om mijn brood lekker te maken, wat te drinken te pakken tussendoor)
