Psyche
alle pijlers
Geen passie
zaterdag 3 december 2022 om 08:34
Ik zit de laatste anderhalf jaar niet goed in mijn vel. Langzaamaan het gevoel te hebben compleet controle over mijn leven te verliezen. Nu ziek thuis.
Op een dag begon ik op mijn werk de dissocieren en trillen. Ik had het vorig jaar ook en ben na een weekje wel weer aan het werk gegaan. Nu kwam ik er na een week vakantie niet meer uit. Mijn leidinggevende meldde me ziek.
Met coaching tot de conclusie gekomen dat ik nog steeds leef met een copingmechanisme uit mijn jeugd. Op het moment dat het niet gaat zoals ik prettig vind is mijn conclusie 'ik ben niet oké, ik moet veranderen'. Dat mezelf niet accepteren zoals ik ben breekt me op.
Het heeft training nodig om deze gedachte af te leren. Dat komt wel goed.
Waar ik me meer zorgen over maak op dit moment is mijn werk. Ik heb 10 jaar lang een geweldige baan gehad. Eentje met veel vrijheid en zelfstandigheid. Op die manier kon ik tegelijkertijd voor mijn gezin zorgen zonder stress.
De functie is nu iets veranderd en ik kan mijn draai niet meer vinden. Ik heb hard gewerkt om de veranderingen in het bedrijf te implementeren. Dat was even leuk maar daarna viel ik in een gat.
Een andere baan zou een goede optie zijn. Maar het probleem is dat ik niet weet wat ik dan moet gaan doen.
Ik overzie het niet om te werken voor 30 uur in de week, een gezin met kinderen groot te brengen en 2 honden uit te laten 4x per dag.
En dan het grootste probleem, ik vind (momenteel) niets leuk. Ik heb geen ambitie als typemiep, ik voel me geen wereldverbeteraar (ook al werk ik in het welzijnswerk), heb geen passie, geen hobbies waar ik mijn werk van kan maken, geen ambitie om terug het onderwijs in te gaan enz.
Ik wil eigenlijk gewoon (een tijd) voor mijn gezin zorgen en verder niets. Maar ja, dat kan financieel niet.
Ik voel me een buitenbeentje omdat ik geen passie heb in mijn leven (waar ik mijn geld mee kan verdienen).
Loopbaan coaching gedaan, kan overal aan de bak in het onderwijs, de kinderopvang (management), welzijnswerk enz. Maar ik wil gewoon niet. Ik voel me gewoon nergens thuis. Ik wil geen drukte en ik wil alleen maar aardige mensen om me heen. En dan maakt met me eigenlijk niet uit wat ik doe. Maar ja, kom maar eens aan een baan waar vrijheid is om er voor mijn gezin te zijn (honden uitlaten, kinderen ophalen met lekke band, thuis te werken en voor zieke kinderen te zorgen enz), genoeg rust en waar aardige mensen zijn waarbij ik me thuis voel?
Klinkt niet realistisch in mijn ogen.
Wat vinden jullie?
Op een dag begon ik op mijn werk de dissocieren en trillen. Ik had het vorig jaar ook en ben na een weekje wel weer aan het werk gegaan. Nu kwam ik er na een week vakantie niet meer uit. Mijn leidinggevende meldde me ziek.
Met coaching tot de conclusie gekomen dat ik nog steeds leef met een copingmechanisme uit mijn jeugd. Op het moment dat het niet gaat zoals ik prettig vind is mijn conclusie 'ik ben niet oké, ik moet veranderen'. Dat mezelf niet accepteren zoals ik ben breekt me op.
Het heeft training nodig om deze gedachte af te leren. Dat komt wel goed.
Waar ik me meer zorgen over maak op dit moment is mijn werk. Ik heb 10 jaar lang een geweldige baan gehad. Eentje met veel vrijheid en zelfstandigheid. Op die manier kon ik tegelijkertijd voor mijn gezin zorgen zonder stress.
De functie is nu iets veranderd en ik kan mijn draai niet meer vinden. Ik heb hard gewerkt om de veranderingen in het bedrijf te implementeren. Dat was even leuk maar daarna viel ik in een gat.
Een andere baan zou een goede optie zijn. Maar het probleem is dat ik niet weet wat ik dan moet gaan doen.
Ik overzie het niet om te werken voor 30 uur in de week, een gezin met kinderen groot te brengen en 2 honden uit te laten 4x per dag.
En dan het grootste probleem, ik vind (momenteel) niets leuk. Ik heb geen ambitie als typemiep, ik voel me geen wereldverbeteraar (ook al werk ik in het welzijnswerk), heb geen passie, geen hobbies waar ik mijn werk van kan maken, geen ambitie om terug het onderwijs in te gaan enz.
Ik wil eigenlijk gewoon (een tijd) voor mijn gezin zorgen en verder niets. Maar ja, dat kan financieel niet.
Ik voel me een buitenbeentje omdat ik geen passie heb in mijn leven (waar ik mijn geld mee kan verdienen).
Loopbaan coaching gedaan, kan overal aan de bak in het onderwijs, de kinderopvang (management), welzijnswerk enz. Maar ik wil gewoon niet. Ik voel me gewoon nergens thuis. Ik wil geen drukte en ik wil alleen maar aardige mensen om me heen. En dan maakt met me eigenlijk niet uit wat ik doe. Maar ja, kom maar eens aan een baan waar vrijheid is om er voor mijn gezin te zijn (honden uitlaten, kinderen ophalen met lekke band, thuis te werken en voor zieke kinderen te zorgen enz), genoeg rust en waar aardige mensen zijn waarbij ik me thuis voel?
Klinkt niet realistisch in mijn ogen.
Wat vinden jullie?
zaterdag 3 december 2022 om 11:01
Geef die verantwoording terug, adhd maakt dingen moeilijker maar niet onmogelijk. Dan gaat hij maar hulp zoeken, die is er gewoon. En ja daar weer ik persoonlijk alles van. Zelf.Ziel8 schreef: ↑03-12-2022 10:49Wel een partner maar we zijn erachter dat hij adhd heeft. Op zich niet erg maar verantwoordelijkheid in huis ligt wel op mijn schouders.
Ik heb mezelf te veel aan de kant geschoven. Mijn gezin wil een hond (ik ben een kattenmens) en nu heb ik 2 honden. Hoe leuk ik het ook uiteindelijk vind weet ik gewoon niet hoe ik het moet combineren met een baan. Maar ze zijn er en gaan niet meer weg. Uitlaatservice kost me 480 euro in de maand. Dat hebben we niet over zeg maar. Kinderen net op de middelbare en zijn laat thuis.
Ik weet het gewoon even niet meer hoe allemaal. Ik heb me in de nesten gewerkt en weet niet hoe ik eruit kom.
zaterdag 3 december 2022 om 11:21
Ik snap dat dat het ideaalplaatje is, maar is het ook echt nodig?
Voor de honden kun je natuurlijk ook een uitlaatservice of dagopvang inzetten.
In noodgevallen (ziekte, lekke band) weg kunnen voor je kinderen gebeurt natuurlijk ook geen 3 keer in de maand en is op veel plekken best bespreekbaar.
Ik vraag me trouwens af of je niet meer rust zult vinden als je je ook echt op je werk kan concentreren ipv daar steeds weg te moeten voor honden en kinderen .
Voor de honden kun je natuurlijk ook een uitlaatservice of dagopvang inzetten.
In noodgevallen (ziekte, lekke band) weg kunnen voor je kinderen gebeurt natuurlijk ook geen 3 keer in de maand en is op veel plekken best bespreekbaar.
Ik vraag me trouwens af of je niet meer rust zult vinden als je je ook echt op je werk kan concentreren ipv daar steeds weg te moeten voor honden en kinderen .
zaterdag 3 december 2022 om 11:34
Herkenbaar. Ik moet het ook maar zo gaan bekijken. Ik zie in mijn werk gewoon zoveel mensen die met passie de wereld willen verbeteren. Ik vind dat ik dat ook moet ofzoamby schreef: ↑03-12-2022 10:51Het is voor heel veel mensen niet realistisch om van hun passie hun werk te maken, ofwel omdat er geen brood mee te verdienen is, of omdat ze geen passie hebben. Ik val in die tweede categorie. Hoeft niet te betekenen dat je niks leuk kan vinden overigens, ik vind dingen alleen meestal niet leuk genoeg om de hele tijd te doen. Met werk kan dat lastig zijn, gezien daar vaak nogal veel uur in gaat zitten, maar zolang ik best ok vind, tel ik maar m’n zegeningen. Banen met zoveel flexibiliteit als die van jou zijn echt wel de uitzondering denk ik. Heb je alle mogelijkheden al uitgeput bij je huidige werkgever?
.Mijn werkgever wil me niet kwijt en er zijn wel andere mogelijkheden. Maar ik vraag me af of ik mijn werkgever ook niet zat ben.
Als ik aangeef dat een bepaalde functie na een half jaar nog geen idee heeft wat het inhoudt zegt mijn manager: " ja, maar ze zijn nog maar een half jaar bezig". En ik denk "ze zijn al een half jaar bezig!!!!". Het welzijnswerk in opdracht van de gemeente is zoooooo traag. Om gek van te worden.
zaterdag 3 december 2022 om 11:35
Volgens mij is het niet zozeer het probleem dat je geen "passie" zou hebben, maar dat jij teveel moet doen. En de kinderen, en de hond en het huishouden. Als je de honden er niet meer bij kunt doen, hoe pijnlijk ook, maar kunnen jullie dan niet beter een ander baasje voor ze zoeken?
Ja en een passie... Wie zegt je dat dat moet? Hoe kom je daar zo bij dat je een passie hoort te hebben? Ik ken veel mensen die een passie hebben, bijvoorbeeld claimen over hun baan, maar zeer ongelukkig zijn waardoor ze nooit een soort tevredenheid hebben leren ontwikkelen. De maatschappij is heel veeleisend en we meten succes af aan factoren die eigenlijk buiten onszelf liggen: geld en status. En social media doet graag een duit in het zakje.
Veel mensen kunnen eigenlijk niet tegen die veeleisendheid, maar leggen zichzelf die druk op om aan andermans normen te voldoen. Geen wonder dat er zoveel mensen burn-out raken.
Ja en een passie... Wie zegt je dat dat moet? Hoe kom je daar zo bij dat je een passie hoort te hebben? Ik ken veel mensen die een passie hebben, bijvoorbeeld claimen over hun baan, maar zeer ongelukkig zijn waardoor ze nooit een soort tevredenheid hebben leren ontwikkelen. De maatschappij is heel veeleisend en we meten succes af aan factoren die eigenlijk buiten onszelf liggen: geld en status. En social media doet graag een duit in het zakje.
Veel mensen kunnen eigenlijk niet tegen die veeleisendheid, maar leggen zichzelf die druk op om aan andermans normen te voldoen. Geen wonder dat er zoveel mensen burn-out raken.
zaterdag 3 december 2022 om 11:38
Ik kan hem alles vragen en vaak gebeurt het dan ook (geregeld na meerdere keren vragen). Maar hij heeft de regel opgesteld "je moet het vragen, ik zie het niet". En dat houdt de verantwoordelijkheid bij mij.LuciFee2022 schreef: ↑03-12-2022 11:01Geef die verantwoording terug, adhd maakt dingen moeilijker maar niet onmogelijk. Dan gaat hij maar hulp zoeken, die is er gewoon. En ja daar weer ik persoonlijk alles van. Zelf.
Is dat anders in te richten denk je?
zaterdag 3 december 2022 om 11:40
Dat is ook wel zo. Mijn kinderen kunnen best wel eens wat meer zonder me zich redden. Maar de honden zijn wel een probleem. 480 euro in de maand aan uitlaatservice heb ik niet zomaar liggen. Ik kom er nog niet uit hoe ik dat oplos.Boginja schreef: ↑03-12-2022 11:21Ik snap dat dat het ideaalplaatje is, maar is het ook echt nodig?
Voor de honden kun je natuurlijk ook een uitlaatservice of dagopvang inzetten.
In noodgevallen (ziekte, lekke band) weg kunnen voor je kinderen gebeurt natuurlijk ook geen 3 keer in de maand en is op veel plekken best bespreekbaar.
Ik vraag me trouwens af of je niet meer rust zult vinden als je je ook echt op je werk kan concentreren ipv daar steeds weg te moeten voor honden en kinderen .
zaterdag 3 december 2022 om 11:43
zaterdag 3 december 2022 om 11:51
Ik heb wel een passie voor mijn werk, maar dat lost mijn andere problemen niet op, hoor. Was het maar zo makkelijk! Ik zou me in jouw plaats veel drukker maken om het dissociëren dan om passie voor mijn werk. Je man vind ik ook een raar verhaal. Ik heb zelf ADHD en zie niet waarom hij geen honden kan uitlaten of kinderen kan opvangen.
zaterdag 3 december 2022 om 11:53
Snap dat dat lastig is, maar je moet natuurlijk niks, behalve redelijkerwijs uitvoering brengen wat ervan je verwacht wordt.Ziel8 schreef: ↑03-12-2022 11:34Herkenbaar. Ik moet het ook maar zo gaan bekijken. Ik zie in mijn werk gewoon zoveel mensen die met passie de wereld willen verbeteren. Ik vind dat ik dat ook moet ofzo
Mijn werkgever wil me niet kwijt en er zijn wel andere mogelijkheden. Maar ik vraag me af of ik mijn werkgever ook niet zat ben.
Als ik aangeef dat een bepaalde functie na een half jaar nog geen idee heeft wat het inhoudt zegt mijn manager: " ja, maar ze zijn nog maar een half jaar bezig". En ik denk "ze zijn al een half jaar bezig!!!!". Het welzijnswerk in opdracht van de gemeente is zoooooo traag. Om gek van te worden.
Op mijn werk gaat het ook niet allemaal zo vlot zoals ik wil, maar het kan ook niemand wat schelen dat het zo gaat, dus ik probeer dat ook maar te accepteren. Betekent ook dat ik een hoop tijd over heb voor andere dingen zoals educatie en vrijwilligerswerk binnen het bedrijf. Ik heb nog nooit zoveel trainingen bijgewoond en ik ben bijv. taalmaatje voor een aantal collega’s. En als je brede interesses hebt dan is dat met een ruim salaris best een prima tijdsbesteding.
zaterdag 3 december 2022 om 11:56
'Komt wel goed', uit je OP daar trek ik mijn wenkbrauwen bij op, merk ik. Want wat ga jij daar concreet aan doen?
De gedachte die ik er bij heb, is dat je veel anders wil, maar dat meer als copingstijl/vlucht gebruikt. Ook het dissocieren wat je noemt, is vaak ook een manier van reageren uit onvermogen om stress en ongemak te kunnen dragen. Met goede therapie kan je daar veel winst in halen en kan het ook zijn dat je focus op waar de oplossing van de problemen ligt, gaat veranderen.
Want keuzes gaan maken, niet alles op je bordje laten leggen. De verantwoordelijkheid daarvoor dragen is niet gezond, dat merk je ook. Ik lees ook een soort tweeslachigheid. Je verantwoordelijk voelen iets wat maar ten dele bij jou hoort en tegelijk je niet echt verantwoordelijk voelen voor de oplossing... En dan maar niet kiezen...
En van alles van iedereen op je werk vinden. Klinkt een beetje als de aandacht afleiden van waar het probleem ligt.
Misschien toch wat minder bezig zijn met de kool en de geit sparen en keuzes maken, hoe impopulair en ongemakkelijk dat ook is.
De gedachte die ik er bij heb, is dat je veel anders wil, maar dat meer als copingstijl/vlucht gebruikt. Ook het dissocieren wat je noemt, is vaak ook een manier van reageren uit onvermogen om stress en ongemak te kunnen dragen. Met goede therapie kan je daar veel winst in halen en kan het ook zijn dat je focus op waar de oplossing van de problemen ligt, gaat veranderen.
Want keuzes gaan maken, niet alles op je bordje laten leggen. De verantwoordelijkheid daarvoor dragen is niet gezond, dat merk je ook. Ik lees ook een soort tweeslachigheid. Je verantwoordelijk voelen iets wat maar ten dele bij jou hoort en tegelijk je niet echt verantwoordelijk voelen voor de oplossing... En dan maar niet kiezen...
En van alles van iedereen op je werk vinden. Klinkt een beetje als de aandacht afleiden van waar het probleem ligt.
Misschien toch wat minder bezig zijn met de kool en de geit sparen en keuzes maken, hoe impopulair en ongemakkelijk dat ook is.
hanke321 wijzigde dit bericht op 03-12-2022 19:01
1.22% gewijzigd
zaterdag 3 december 2022 om 11:57
Ik vind het schrijnend om te lezen dat je voor jouw gevoel 'niks bereikt' hebt. Twee kinderen (al bijna grootgebracht!), getrouwd, honden, een huis, een vaste baan... Ik heb dan misschien wel passie in mijn werk, maar de rest kan ik alleen maar van dromen hoor 
Verder lees ik vooral dat het tijd wordt om anderen binnen het gezin ook verantwoordelijk te maken. Pubers kunnen echt wel wat meer voor zichzelf gaan zorgen hoor, die moet je niet meer van hot naar her rijden en van alles voor regelen. En je man moet natuurlijk gewoon aan zijn shit gaan werken, ook om jou te ontlasten.
Heb je zelf psychologische hulp?
Verder lees ik vooral dat het tijd wordt om anderen binnen het gezin ook verantwoordelijk te maken. Pubers kunnen echt wel wat meer voor zichzelf gaan zorgen hoor, die moet je niet meer van hot naar her rijden en van alles voor regelen. En je man moet natuurlijk gewoon aan zijn shit gaan werken, ook om jou te ontlasten.
Heb je zelf psychologische hulp?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zaterdag 3 december 2022 om 12:00
Toch de verantwoordelijkheid bij hem proberen te leggen. Het is niet echt realistisch van hem, dat jij je eigen ballen op moet houden, en er ook nog standaard een paar van hem toegeworpen krijgt zonder dat hij daar nog enige verantwoordelijkheid voor neemt. Ik zou dat gesprek toch eens aangaan.. of partner wel doorheeft hoe belastend deze oplossing is.
zaterdag 3 december 2022 om 12:09
Dat kan hij best maar alleen als ik hem aanstuur. Maar om de week boodschappen en koken heb ik er wel in gekregen. Dus misschien moet ik ook niet zeuren.Loosduinen schreef: ↑03-12-2022 11:51Ik heb wel een passie voor mijn werk, maar dat lost mijn andere problemen niet op, hoor. Was het maar zo makkelijk! Ik zou me in jouw plaats veel drukker maken om het dissociëren dan om passie voor mijn werk. Je man vind ik ook een raar verhaal. Ik heb zelf ADHD en zie niet waarom hij geen honden kan uitlaten of kinderen kan opvangen.
zaterdag 3 december 2022 om 12:12
Ja, hij kan zelf hulp gaan vragen, zat adhd centra en allerlei soorten hulp voor adhd volwassenen, er zijn adhd app's en digitale planners en alarmen. Visuele klokken, medicatie. Psycho educatie en zijn sites met allerlei info, zelf instagram staat vol met dingen die hij kan proberen.
Nee, gaat niet vanzelf en er zijn wachtlijsten maar je komt een end met de wil, juiste hulp en goede trucks. Zijn brein werkt anders, gewoon zoeken naar manieren waarom bepaalde dingen wel lukken. En dat is veel werk, maar hij is een volwassen man met een gezin. Geef aan dat je zat bent.
En je pubers? Die kunnen vast wat meer zelf of laat hen het aan hun pa vragen.
Zoek een andere baan/opleiding/cursus of hobby.
Nee, gaat niet vanzelf en er zijn wachtlijsten maar je komt een end met de wil, juiste hulp en goede trucks. Zijn brein werkt anders, gewoon zoeken naar manieren waarom bepaalde dingen wel lukken. En dat is veel werk, maar hij is een volwassen man met een gezin. Geef aan dat je zat bent.
En je pubers? Die kunnen vast wat meer zelf of laat hen het aan hun pa vragen.
Zoek een andere baan/opleiding/cursus of hobby.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 03-12-2022 12:16
28.78% gewijzigd
zaterdag 3 december 2022 om 12:13
Goed samengevat.hanke321 schreef: ↑03-12-2022 11:56'Komt wel goed', uit je OP daar trek ik mijn wenkbrauwen bij op, merk ik. Want wat ga jij daar concreet aan doen?
De gedachte die ik er bij heb, is dat je veel anders wil, maar dat meer als copingstijl/vlucht gebruikt. Ook het dissocieren wat je noemt, is vaak ook een manier van reageren uit onvermogen om stress en ongemak te kunnen dragen. Met goede therapie kan je daar veel winst in halen en kan het ook zijn dat je focus op waar de oplossing van de problemen ligt, gaat veranderen.
Want keuzes maken, niet alles op je bordje laten leggen. Want de verantwoordelijkheid ervoor dragen is niet gezond, dat merk je ook. Ik lees ook een soort tweeslachigheid. Je verantwoordelijk voelen iets wat maar ten dele bij jou hoort en tegelijk je moet echt verantwoordelijk voelen voor de oplossing. En dan maar niet kiezen
En van alles van iedereen op je werk vinden. Klinkt een beetje als de aandacht afleiden van waar het probleem ligt.
Misschien toch wat minder bezig zijn met de kool en de geit sparen en keuzes maken, hoe impopulair en ongemakkelijk dat ook is.
Ik zal aan mezelf moeten werken. Ik vind mezelf niet goed genoeg en vind dat ik niets bereikt heb waardoor ik er zoveel bij neem en geen 'nee' kan zeggen.
zaterdag 3 december 2022 om 12:20
Petje af!LuciFee2022 schreef: ↑03-12-2022 12:12Ja, hij kan zelf hulp gaan vragen, zat adhd centra en allerlei soorten hulp voor adhd volwassenen, er zijn adhd app's en digitale planners en alarmen. Visuele klokken, medicatie. Psycho educatie en zijn sites met allerlei info, zelf instagram staat vol met dingen die hij kan proberen.
Nee, gaat niet vanzelf en er zijn wachtlijsten maar je komt een end met de wil, juiste hulp en goede trucks.
Er zei net iemand: "dan moet je in zijn agenda zetten dat hij de hond uit moet laten". Maar moet ik dat dan doen? Hij is toch een volwassen man? Ik moet bekennen dat ik het dan liever zelf doe. Maar ja, daarom zit in in deze situatie.
zaterdag 3 december 2022 om 12:27
Mijn man is niet de vader van mijn kinderen. De vader van mijn kinderen wilde co ouderschap maar vindt zijn eigen bedrijf belangrijker waardoor onze kinderen aan hun lot worden overgelaten. Ik regel alles betreft school, afspraken, bibliotheek, feestjes enz. De vader van mijn kinderen onthoudt echt niets en is compleet verslaafd aan zijn telefoon. De kinderen bellen mij standaard voor alles. Maar goed, dat vind ik niet erg. Ik doe het met liefde. En nu ze pubers zijn wordt het makkelijker.
zaterdag 3 december 2022 om 12:28
Nee, hij. Of je gaat samen zitten bespreekt wie wat doet en dan dat hij zelf uitzoekt, hoe hij het wel gaat doen. Hoe werkt zijn brein mbt dopaminetekort, wat werkt voor hem. Welke taken zijn beter te doen voor hem, verdeel de boel eerlijker qua acties en tijd en laat hem die dingen oppakken en proberen, wat werkt wel...
Hoe kan hij wel starten, welke apps werken ( todoist misschien incl met agenda telefoon) en welke herinneringen helpen. Soms kan zijn dat en telefoon met alarm en een white board die hij steeds ziet waar dingen op staan, agenda die je neerzet in zicht op een bureau ect.
En wat handig is misschien, een keer de week samen agenda's bekijken en invullen, vast avond in de week.
Maar denk echt dat aansturen naast deze dingen op wat extra proffesionele hulp van adhdprofs hem naast thuis ook op andere vlakken kan helpen en jou kan helpen met minder mentale verantwoording uiteindelijk.
Hij moet echt wat meer zijn best gaan doen.
Dan kan jij wat meer loslaten en die energie steken in jouw wensen en ontwikkeling.
zaterdag 3 december 2022 om 12:39
Wat dacht je van mensen hun eigen zooi laten regelen. Wil man honden, mag hij ervoor zorgen of weg ermee. Hebben je kinderen een lekke band, dan lopen ze toch naar huis met de fiets ernaast. En gaan ze zelf naar de fietsenmaker. Daar worden ze zelfstandig van.
Maak van een anders probleem/wens niet jouw probleem.
Maak van een anders probleem/wens niet jouw probleem.
zaterdag 3 december 2022 om 12:40
Ik vind het trouwens wel heel lief te lezen dat ik met een vaste baan, 2 kinderen, 2 honden (en 3 katten) wat bereikt heb in mijn leven. Ik heb nog steeds de stem van mijn vader in mijn hoofd die uitermate teleurgesteld is dat ik geen universiteit deed en maar een hbo heb gehaald.
Ik ben zelf teleurgesteld omdat ik nooit iets durfde te oefenen in de angst te falen. Daarom zijn er weinig dingen die ik goed kan. In ieder geval niet op intellectueel niveau.
Ik word blij van haken, leren tassen repareren, trap bekleden met laminaat, meubels opknappen, krassen uit auto's krijgen enz. Ik ben een echte YouTube klusser. Maar alles houd ik maar even vol. Ik denk dat ik weer moet verhuizen, dan kan ik weer klussen.
Ik zag laatst een vacature voor 'huismeester' in een senioren complex. Leuk! Maar ons leven is ingericht op mijn huidige salaris. Ik zit in een luxe positie waarin er weinig van me verwacht wordt voor een aardig goed salaris. Met huidige prijzen en een koophuis 2 jaar geleden gekocht kan ik niet ineens het salaris van een huismeester aannemen.
Ik geloof best in mijn psychische gesteldheid momenteel alleen maar beren te zien zijn en dat het echt niet zo zwart is. Maar ik zie het gewoon niet.
Ik ben zelf teleurgesteld omdat ik nooit iets durfde te oefenen in de angst te falen. Daarom zijn er weinig dingen die ik goed kan. In ieder geval niet op intellectueel niveau.
Ik word blij van haken, leren tassen repareren, trap bekleden met laminaat, meubels opknappen, krassen uit auto's krijgen enz. Ik ben een echte YouTube klusser. Maar alles houd ik maar even vol. Ik denk dat ik weer moet verhuizen, dan kan ik weer klussen
.Ik zag laatst een vacature voor 'huismeester' in een senioren complex. Leuk! Maar ons leven is ingericht op mijn huidige salaris. Ik zit in een luxe positie waarin er weinig van me verwacht wordt voor een aardig goed salaris. Met huidige prijzen en een koophuis 2 jaar geleden gekocht kan ik niet ineens het salaris van een huismeester aannemen.
Ik geloof best in mijn psychische gesteldheid momenteel alleen maar beren te zien zijn en dat het echt niet zo zwart is. Maar ik zie het gewoon niet.
zaterdag 3 december 2022 om 12:48
Als jij nu ook nog je passie zou moeten volgen, val je helemaal om. Mensen die hun passie volgen, kunnen vaak moeilijk grenzen aangeven omdat werk en privé door elkaar gaan lopen. En ja, dat kan energie geven, maar als je zoals jij al te veel op je bordje hebt, compenseert dat niet genoeg.
Kijk eerst eens wat er allemaal af kan voor je jezelf weer met iets nieuws belast. En kijk naar de verhouding met je ex en je huidige partner, want hun taken neem je ook nog over.
En het belangrijkste van alles: realiseer je dat dit knagende gevoel altijd zal blijven, zolang jij jezelf niet goed genoeg vindt.
Kijk eerst eens wat er allemaal af kan voor je jezelf weer met iets nieuws belast. En kijk naar de verhouding met je ex en je huidige partner, want hun taken neem je ook nog over.
En het belangrijkste van alles: realiseer je dat dit knagende gevoel altijd zal blijven, zolang jij jezelf niet goed genoeg vindt.
zaterdag 3 december 2022 om 12:51
Jij bent veel te goed voor deze wereld en ik zou stoppen met te lief zijn. Je gezinsleden willen een hond, jij kan dat vele uitlaten, wat onterecht op je schouders komt, er niet meer bij hebben. Ga ze vertellen dat jij het niet meer aankan, en dat zij twee keuzes hebben. Of de hond gaat weg, of de hond blijft, maar de verantwoording is bij hen. En wees hier hard en direct in. Niet dat het weer na een week weer bij jou ligt.
Je mag ze best je ballen tonen, want iedereen vind het makkelijk dat jij alles doet, en jij voelt je nodig, daar haal jij wat uit, maar stop met pamperen. Je wilt toch zelfstandige, volwassen mensen afleveren?
Verwijs je pubers voor alle vraagjes naar hun vader als ze daar zijn. Stop met te lief zijn! Het wordt nu tijd voor actie, en je zult zien, als dit eenmaal op de rit is krijg jij weer bakken energie en voel je je een stuk beter.
Je mag ze best je ballen tonen, want iedereen vind het makkelijk dat jij alles doet, en jij voelt je nodig, daar haal jij wat uit, maar stop met pamperen. Je wilt toch zelfstandige, volwassen mensen afleveren?
Verwijs je pubers voor alle vraagjes naar hun vader als ze daar zijn. Stop met te lief zijn! Het wordt nu tijd voor actie, en je zult zien, als dit eenmaal op de rit is krijg jij weer bakken energie en voel je je een stuk beter.
zaterdag 3 december 2022 om 12:53
essychan schreef: ↑03-12-2022 12:39Wat dacht je van mensen hun eigen zooi laten regelen. Wil man honden, mag hij ervoor zorgen of weg ermee. Hebben je kinderen een lekke band, dan lopen ze toch naar huis met de fiets ernaast. En gaan ze zelf naar de fietsenmaker. Daar worden ze zelfstandig van.
Maak van een anders probleem/wens niet jouw probleem.
Precies. Tijd om je leven op te pakken en je gezin duidelijk te maken wat jij wilt! Daar ga jij je alleen maar beter door voelen.
zaterdag 3 december 2022 om 13:00
Met een kaart op de koelkast of een whiteboardschema. Afkruizen maar. Geen kruisje is uitlaten.
Ik doe dat met schema's voor eten en drinken en nog wat basisdingen die niet van zelf gaan. Dingen voor de kinderen, naast de apps werkt dat beste.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 03-12-2022 13:00
9.06% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
