Psyche
alle pijlers
gespleten persoonlijkheid
dinsdag 24 januari 2017 om 19:22
Hallo,
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
dinsdag 24 januari 2017 om 22:02
quote:Tulisa schreef op 24 januari 2017 @ 21:56:
[...]
Wat deed je moeder als ze last had van haar ziekte? Was ze dan gemeen tegen je? Had ze het wel door dat ze jou kwetste?
Zeg dacht dat ze een kind was.
Of
Ze werd agressief en sloeg mij verrot stak het huis in de fik en gaf mij behoorlijk zware straffen zoals de hele nacht blijven staan letterlijk.
Trok mij met mijn haar over de vloer om vervolgens mijn kop in te slaan.
Om er later niks meer van te weten
De eerste keer dat ik mij herinner dat ik echt knock-out ben geweest was ik 6.
En ik hou zielsveel van haar.
Maar die persoonlijkheden zijn niet leuk.
Ondertussen voelt ze wanneer ze gaat switchen.
ik weet ook precies wie ik voor mij heb.
ik kan nu alle persoonlijkheden aan. Je ziet van te voren veranderingen.
Maar goed.. ik heb levenslange ervaring natuurlijk. Het zit er al in vanaf dat ik een kind was.
Ik verwacht niet dat jij dat zo snel zult kunnen en als je vriend jong is weet ik ook niet of hij dit kan.
Maar mijn moeder kan mij echt wel vertellen als ze het aan voelt. En nu ze ouder is en begeleid woont gebeurt het minder dan vroeger.
[...]
Wat deed je moeder als ze last had van haar ziekte? Was ze dan gemeen tegen je? Had ze het wel door dat ze jou kwetste?
Zeg dacht dat ze een kind was.
Of
Ze werd agressief en sloeg mij verrot stak het huis in de fik en gaf mij behoorlijk zware straffen zoals de hele nacht blijven staan letterlijk.
Trok mij met mijn haar over de vloer om vervolgens mijn kop in te slaan.
Om er later niks meer van te weten
De eerste keer dat ik mij herinner dat ik echt knock-out ben geweest was ik 6.
En ik hou zielsveel van haar.
Maar die persoonlijkheden zijn niet leuk.
Ondertussen voelt ze wanneer ze gaat switchen.
ik weet ook precies wie ik voor mij heb.
ik kan nu alle persoonlijkheden aan. Je ziet van te voren veranderingen.
Maar goed.. ik heb levenslange ervaring natuurlijk. Het zit er al in vanaf dat ik een kind was.
Ik verwacht niet dat jij dat zo snel zult kunnen en als je vriend jong is weet ik ook niet of hij dit kan.
Maar mijn moeder kan mij echt wel vertellen als ze het aan voelt. En nu ze ouder is en begeleid woont gebeurt het minder dan vroeger.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:06
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 21:57:
[...]
Als het enige wat hij heeft is dat hij geen gevoelens meer heeft tijdelijk en het is paar eens in de paar jaar, denk je dan nog dat het niet zou werken? En weet jij of er misschien een mogelijkheid is dat hij er geen of minder last van gaat krijgen?
Nee. Jij houd dit niet vol
Je bent verliefd en hij is ergens een leuke man.
Op langer termijn gaat dit niet werken.
Een kind krijgen (als ik er even klakkeloos vanuit ga dat je die ooit wil) met deze man bijvoorbeeld of liefdeloos leven eens in de zoveeltijd ga je zelf kapot aan.
Dit gaat als het dis zou zijn nooit meer over.
De reden dat mijn moeder minder last heeft is door al die therapieen en pillen etc.
En de overgang.. Geen kinderen waar ze voor moet zorgen en hulp
[...]
Als het enige wat hij heeft is dat hij geen gevoelens meer heeft tijdelijk en het is paar eens in de paar jaar, denk je dan nog dat het niet zou werken? En weet jij of er misschien een mogelijkheid is dat hij er geen of minder last van gaat krijgen?
Nee. Jij houd dit niet vol
Je bent verliefd en hij is ergens een leuke man.
Op langer termijn gaat dit niet werken.
Een kind krijgen (als ik er even klakkeloos vanuit ga dat je die ooit wil) met deze man bijvoorbeeld of liefdeloos leven eens in de zoveeltijd ga je zelf kapot aan.
Dit gaat als het dis zou zijn nooit meer over.
De reden dat mijn moeder minder last heeft is door al die therapieen en pillen etc.
En de overgang.. Geen kinderen waar ze voor moet zorgen en hulp
dinsdag 24 januari 2017 om 22:09
quote:Pinda-Kaas schreef op 24 januari 2017 @ 22:05:
Oh Lampie, wat naar
Alles went.. maar als je een keuze hebt dan zou ik er niet voor kiezen.
En TO heeft de keuze.
Mijn moeder had mij eigenlijk nooit mogen krijgen.
Klinkt hard maar is wel de waarheid.
Begrijpen en vergeven is alles wat je kunt doen.
Maar to heeft de keuze om zonder moeilijk gedoe te leven.
Oh Lampie, wat naar
Alles went.. maar als je een keuze hebt dan zou ik er niet voor kiezen.
En TO heeft de keuze.
Mijn moeder had mij eigenlijk nooit mogen krijgen.
Klinkt hard maar is wel de waarheid.
Begrijpen en vergeven is alles wat je kunt doen.
Maar to heeft de keuze om zonder moeilijk gedoe te leven.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:15
Wat verschrikkelijk dat je dat allemaal mee hebt moeten maken Lampie
Niemand hier weet eigenlijk wat de vriend van TO heeft. Dus speculeren over hoe het eruit ziet, hoe het beloop zal zijn, wat de gevolgen zullen zijn voor TO lijkt me niet erg nuttig voor TO. Maar, elena, dat jij hier meer over te weten komt is wel belangrijk. En je vragen over 'als het minder heftig is kan het dan wel...' enz. kan niemand hier voor jou beantwoorden. Stel je vragen bij de juiste personen en dat zijn je vriend en zijn ouders én de betrokken professionals. Wellicht is wat je vriend heeft ook helemaal niet zo ingrijpend en is het goed stabiel te houden met behandeling. Maar dat weet je pas als het besproken wordt met betrokken professionals. Maar het hebben over 'gespleten persoonlijkheid' betekent dat het wél heel heftig zou kunnen zijn en dan is het belangrijk dat hij de juiste hulp heeft.
Niemand hier weet eigenlijk wat de vriend van TO heeft. Dus speculeren over hoe het eruit ziet, hoe het beloop zal zijn, wat de gevolgen zullen zijn voor TO lijkt me niet erg nuttig voor TO. Maar, elena, dat jij hier meer over te weten komt is wel belangrijk. En je vragen over 'als het minder heftig is kan het dan wel...' enz. kan niemand hier voor jou beantwoorden. Stel je vragen bij de juiste personen en dat zijn je vriend en zijn ouders én de betrokken professionals. Wellicht is wat je vriend heeft ook helemaal niet zo ingrijpend en is het goed stabiel te houden met behandeling. Maar dat weet je pas als het besproken wordt met betrokken professionals. Maar het hebben over 'gespleten persoonlijkheid' betekent dat het wél heel heftig zou kunnen zijn en dan is het belangrijk dat hij de juiste hulp heeft.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:16
quote:Enn schreef op 24 januari 2017 @ 22:12:
Jeemig Lampie, wat heftig.
Ja.. ik kan er over praten zoals een ander over het weer hoor.
Maar goed, eigenlijk weet ik gewoon ook niet beter.
ik hoop dat ik TO kan behoeden voor een moeilijk leven en daarom reageer ik ook.
Uiteindelijk kiest ieder voor zich het enige wat ik kan doen is mijn ervaring delen en duidelijk maken dat het zwaar leven is met zo'n stoornis.
Ik wil haar niet bang maken, maar wel duidelijk zijn.
Er valt gewoon niet mee te leven. Ook niet als je sterk bent.
Die persoonlijkheden is echt geen leven.
Jeemig Lampie, wat heftig.
Ja.. ik kan er over praten zoals een ander over het weer hoor.
Maar goed, eigenlijk weet ik gewoon ook niet beter.
ik hoop dat ik TO kan behoeden voor een moeilijk leven en daarom reageer ik ook.
Uiteindelijk kiest ieder voor zich het enige wat ik kan doen is mijn ervaring delen en duidelijk maken dat het zwaar leven is met zo'n stoornis.
Ik wil haar niet bang maken, maar wel duidelijk zijn.
Er valt gewoon niet mee te leven. Ook niet als je sterk bent.
Die persoonlijkheden is echt geen leven.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:17
dinsdag 24 januari 2017 om 22:22
Lampie hoe functioneer jij nu dan? Niet akelig bedoeld,helemaal niet zelfs.
Hoe is jouw leven nadat je niet meer afhankelijk van haar was tot nu toe verlopen?
Snap het goed als je mijn post overslaat hoor, no problem.
Hoe is jouw leven nadat je niet meer afhankelijk van haar was tot nu toe verlopen?
Snap het goed als je mijn post overslaat hoor, no problem.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:22
quote:Phaedra_ schreef op 24 januari 2017 @ 22:18:
Wat ontzettend heftig Lampje. Ik hoop dat je nog een beetje veiligheid in je jeugd gehad hebt.
Nee.. 0,0
Het is bij mij een grote bende geweest.
Maar dat maakt wel dat ik veel mensenkennis heb en kracht.
Maar ook dat ik niet zo ben al de "rest"
Ik val namelijk altijd overal buiten
Wat ontzettend heftig Lampje. Ik hoop dat je nog een beetje veiligheid in je jeugd gehad hebt.
Nee.. 0,0
Het is bij mij een grote bende geweest.
Maar dat maakt wel dat ik veel mensenkennis heb en kracht.
Maar ook dat ik niet zo ben al de "rest"
Ik val namelijk altijd overal buiten
dinsdag 24 januari 2017 om 22:24
dinsdag 24 januari 2017 om 22:26
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 22:22:
[...]
Nee.. 0,0
Het is bij mij een grote bende geweest.
Maar dat maakt wel dat ik veel mensenkennis heb en kracht.
Maar ook dat ik niet zo ben al de "rest"
Ik val namelijk altijd overal buiten
Dat vind ik verdrietig om te lezen.
Niet dat je anders bent, dat ben ik ook
Maar dat je geen veiligheid hebt ervaren in je jeugd. Ik hoop nu wel.
[...]
Nee.. 0,0
Het is bij mij een grote bende geweest.
Maar dat maakt wel dat ik veel mensenkennis heb en kracht.
Maar ook dat ik niet zo ben al de "rest"
Ik val namelijk altijd overal buiten
Dat vind ik verdrietig om te lezen.
Niet dat je anders bent, dat ben ik ook
Maar dat je geen veiligheid hebt ervaren in je jeugd. Ik hoop nu wel.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:27
Mijn moeder heeft ook DIS. De meeste mensen met DIS krijgen hier na de pubertijd in toenemende mate last van. Ik ken DIS meer zoals lampie het beschrijft met periodes met veel wisselingen vooral als er ook stress is en ook hele periode waarbij het rustig kan zijn. Maanden lang ineens een ander zijn en dan weer terug zijn vind ik ook a-typisch (en ik heb er ook nog voor geleerd).
Mijn moeder was gelukkig niet zo extreem als de moeder van lampie. Geen enkel deel is gewelddadig naar iemand behalve haarzelf en de meeste delen kennen mij gewoon en zijn dus ook (zij het met andere accenten) mijn moeder. Wel is ze enorm wisselend. Wat vandaag 100% moet is even later iets wat ze nooit zal willen en soms is ze hele stukken in de tijd kwijt. Dan denkt ze ineens dat het 1979 is. Hoewel het niet makkelijk is om met haar samen te wonen, dat heb ik dan ook het grootste gedeelte van mijn jeugd niet gedaan, is ze wel al heel lang hertrouwd en dat gaat goed. Wat ik de laatste jaren vooral zie is dat het haar heel veel moeite kost om alle drukte in haar hoofd de baas te zijn.
TO, ik zou iig zorgen dat je zsm zijn psychiater spreekt zodat je goed begrijpt wat hier gaande is. Het is niet niets om een partner met zware psychische problemen te hebben en DIS is daar wel een extreme van. Weet wat er speelt en bewaak je eigen grenzen.
Mijn moeder was gelukkig niet zo extreem als de moeder van lampie. Geen enkel deel is gewelddadig naar iemand behalve haarzelf en de meeste delen kennen mij gewoon en zijn dus ook (zij het met andere accenten) mijn moeder. Wel is ze enorm wisselend. Wat vandaag 100% moet is even later iets wat ze nooit zal willen en soms is ze hele stukken in de tijd kwijt. Dan denkt ze ineens dat het 1979 is. Hoewel het niet makkelijk is om met haar samen te wonen, dat heb ik dan ook het grootste gedeelte van mijn jeugd niet gedaan, is ze wel al heel lang hertrouwd en dat gaat goed. Wat ik de laatste jaren vooral zie is dat het haar heel veel moeite kost om alle drukte in haar hoofd de baas te zijn.
TO, ik zou iig zorgen dat je zsm zijn psychiater spreekt zodat je goed begrijpt wat hier gaande is. Het is niet niets om een partner met zware psychische problemen te hebben en DIS is daar wel een extreme van. Weet wat er speelt en bewaak je eigen grenzen.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:31
quote:Enn schreef op 24 januari 2017 @ 22:22:
Lampie hoe functioneer jij nu dan? Niet akelig bedoeld,helemaal niet zelfs.
Hoe is jouw leven nadat je niet meer afhankelijk van haar was tot nu toe verlopen?
Snap het goed als je mijn post overslaat hoor, no problem.
Daar wil ik ooit als ik het lef heb wel eens een topic over openen.
Het is een heel lang verhaal.
Bijna ongeloofwaardig als je het mij vraagt. Zo veel dingen.. dat je zou denken dat het te veel is voor mijn korte leven (30)
Ik heb overal gewoont in alle soorten instellingen die je kunt bedenken letterlijk.
Ik functioneer redelijk. Ik ben alsnog naar school gegaan sinds 3 jaar nu maar moest wel van onderaan beginnen omdat mijn school niet af gemaakt is vroeger.
En ik heb twee kinderen en een partner.
Ik praat nooit over wat mij is overkomen en schaam mij er soms zelfs voor. Al weet ik dat ik er niks aan kan doen.
Ik heb een vreselijke vorm van faalangst.
Haal examen en tentamen altijd met de hoogste score maar heb verder een vreselijke faalangst.
Ik heb mij nooit normaal gevoelt en voel mij nog steeds een raar mens.
En mensen in mijn omgeving vinden mij grappig en verbaal sterk slim en prettig gestoord.
Of.
Gesloten. Mysterieus en raar.
Het is maar net hoe mensen met mij om gaan welke kant ik laat zien. En nee ik heb maar 1 persoonlijkheid maar een enorme muur.
Ik kan veel hebben van mensen. Ben niet snel boos en flip ook niet snel.
Ik huil daarintegen ook niet snel.
Eigenlijk ben ik maar een apart mens.
En niet veel mensen begrijpen mij.
Ik daarintegen begrijp heel veel.. en dat is echt niet zo geweldig als het klinkt.
Ik denk niet dat ik echt ben zoals een andere 3p jarige die je leert kennen.
Dus verschil merk je zeker.
En het is echt aan jullie om te bepalen of dat voor jullie positief is of negatief.
Lampie hoe functioneer jij nu dan? Niet akelig bedoeld,helemaal niet zelfs.
Hoe is jouw leven nadat je niet meer afhankelijk van haar was tot nu toe verlopen?
Snap het goed als je mijn post overslaat hoor, no problem.
Daar wil ik ooit als ik het lef heb wel eens een topic over openen.
Het is een heel lang verhaal.
Bijna ongeloofwaardig als je het mij vraagt. Zo veel dingen.. dat je zou denken dat het te veel is voor mijn korte leven (30)
Ik heb overal gewoont in alle soorten instellingen die je kunt bedenken letterlijk.
Ik functioneer redelijk. Ik ben alsnog naar school gegaan sinds 3 jaar nu maar moest wel van onderaan beginnen omdat mijn school niet af gemaakt is vroeger.
En ik heb twee kinderen en een partner.
Ik praat nooit over wat mij is overkomen en schaam mij er soms zelfs voor. Al weet ik dat ik er niks aan kan doen.
Ik heb een vreselijke vorm van faalangst.
Haal examen en tentamen altijd met de hoogste score maar heb verder een vreselijke faalangst.
Ik heb mij nooit normaal gevoelt en voel mij nog steeds een raar mens.
En mensen in mijn omgeving vinden mij grappig en verbaal sterk slim en prettig gestoord.
Of.
Gesloten. Mysterieus en raar.
Het is maar net hoe mensen met mij om gaan welke kant ik laat zien. En nee ik heb maar 1 persoonlijkheid maar een enorme muur.
Ik kan veel hebben van mensen. Ben niet snel boos en flip ook niet snel.
Ik huil daarintegen ook niet snel.
Eigenlijk ben ik maar een apart mens.
En niet veel mensen begrijpen mij.
Ik daarintegen begrijp heel veel.. en dat is echt niet zo geweldig als het klinkt.
Ik denk niet dat ik echt ben zoals een andere 3p jarige die je leert kennen.
Dus verschil merk je zeker.
En het is echt aan jullie om te bepalen of dat voor jullie positief is of negatief.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:33
quote:sterrenregen schreef op 24 januari 2017 @ 22:24:
heftig Lampie! En daarom heb ik altijd gezegd ik wil geen kinderen. Mijn behandelaar zei toen ook dat ze het heel knap vond dat ik dat inzicht had/heb maar ik weet gewoon dat ik een kind geen veilige basis kan geven en nooit goed voor een kind ga kunnen zorgen.
Heb jij DIS?
Je zult wel goed na gedacht hebben over dit besluit
heftig Lampie! En daarom heb ik altijd gezegd ik wil geen kinderen. Mijn behandelaar zei toen ook dat ze het heel knap vond dat ik dat inzicht had/heb maar ik weet gewoon dat ik een kind geen veilige basis kan geven en nooit goed voor een kind ga kunnen zorgen.
Heb jij DIS?
Je zult wel goed na gedacht hebben over dit besluit
dinsdag 24 januari 2017 om 22:36
quote:YoYobje schreef op 24 januari 2017 @ 22:27:
Mijn moeder heeft ook DIS. De meeste mensen met DIS krijgen hier na de pubertijd in toenemende mate last van. Ik ken DIS meer zoals lampie het beschrijft met periodes met veel wisselingen vooral als er ook stress is en ook hele periode waarbij het rustig kan zijn. Maanden lang ineens een ander zijn en dan weer terug zijn vind ik ook a-typisch (en ik heb er ook nog voor geleerd).
Mijn moeder was gelukkig niet zo extreem als de moeder van lampie. Geen enkel deel is gewelddadig naar iemand behalve haarzelf en de meeste delen kennen mij gewoon en zijn dus ook (zij het met andere accenten) mijn moeder. Wel is ze enorm wisselend. Wat vandaag 100% moet is even later iets wat ze nooit zal willen en soms is ze hele stukken in de tijd kwijt. Dan denkt ze ineens dat het 1979 is. Hoewel het niet makkelijk is om met haar samen te wonen, dat heb ik dan ook het grootste gedeelte van mijn jeugd niet gedaan, is ze wel al heel lang hertrouwd en dat gaat goed. Wat ik de laatste jaren vooral zie is dat het haar heel veel moeite kost om alle drukte in haar hoofd de baas te zijn.
TO, ik zou iig zorgen dat je zsm zijn psychiater spreekt zodat je goed begrijpt wat hier gaande is. Het is niet niets om een partner met zware psychische problemen te hebben en DIS is daar wel een extreme van. Weet wat er speelt en bewaak je eigen grenzen.
Mijn moeder kreeg het door mijn geboorte.
Ze had mijn broers gehad en ging goed.. en mijn geboorte heeft het dus eigenlijk verpest.
Sneu voor mijn broers vooral.
Ben jij in al die persoonlijkheden haar dochter?
ik niet.. wel bijzonder om eens van iemand anders te lezen. Een kind van een ouder met dis
Mijn moeder heeft ook DIS. De meeste mensen met DIS krijgen hier na de pubertijd in toenemende mate last van. Ik ken DIS meer zoals lampie het beschrijft met periodes met veel wisselingen vooral als er ook stress is en ook hele periode waarbij het rustig kan zijn. Maanden lang ineens een ander zijn en dan weer terug zijn vind ik ook a-typisch (en ik heb er ook nog voor geleerd).
Mijn moeder was gelukkig niet zo extreem als de moeder van lampie. Geen enkel deel is gewelddadig naar iemand behalve haarzelf en de meeste delen kennen mij gewoon en zijn dus ook (zij het met andere accenten) mijn moeder. Wel is ze enorm wisselend. Wat vandaag 100% moet is even later iets wat ze nooit zal willen en soms is ze hele stukken in de tijd kwijt. Dan denkt ze ineens dat het 1979 is. Hoewel het niet makkelijk is om met haar samen te wonen, dat heb ik dan ook het grootste gedeelte van mijn jeugd niet gedaan, is ze wel al heel lang hertrouwd en dat gaat goed. Wat ik de laatste jaren vooral zie is dat het haar heel veel moeite kost om alle drukte in haar hoofd de baas te zijn.
TO, ik zou iig zorgen dat je zsm zijn psychiater spreekt zodat je goed begrijpt wat hier gaande is. Het is niet niets om een partner met zware psychische problemen te hebben en DIS is daar wel een extreme van. Weet wat er speelt en bewaak je eigen grenzen.
Mijn moeder kreeg het door mijn geboorte.
Ze had mijn broers gehad en ging goed.. en mijn geboorte heeft het dus eigenlijk verpest.
Sneu voor mijn broers vooral.
Ben jij in al die persoonlijkheden haar dochter?
ik niet.. wel bijzonder om eens van iemand anders te lezen. Een kind van een ouder met dis
dinsdag 24 januari 2017 om 22:36
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 22:33:
[...]
Heb jij DIS?
Je zult wel goed na gedacht hebben over dit besluit Daar heb ik zeker heel goed over nagedacht. Het is ook niet iets wat voor mij een moeilijke beslissing is, het is meer een feit, ik kan niet voor een kind zorgen dus er zal geen kind komen. Ik heb ook de nodige medische behandelingen laten doen om er echt voor te zorgen dat dit ook nooit gaat gebeuren
[...]
Heb jij DIS?
Je zult wel goed na gedacht hebben over dit besluit Daar heb ik zeker heel goed over nagedacht. Het is ook niet iets wat voor mij een moeilijke beslissing is, het is meer een feit, ik kan niet voor een kind zorgen dus er zal geen kind komen. Ik heb ook de nodige medische behandelingen laten doen om er echt voor te zorgen dat dit ook nooit gaat gebeuren
dinsdag 24 januari 2017 om 22:40
quote:sterrenregen schreef op 24 januari 2017 @ 22:36:
[...]
Daar heb ik zeker heel goed over nagedacht. Het is ook niet iets wat voor mij een moeilijke beslissing is, het is meer een feit, ik kan niet voor een kind zorgen dus er zal geen kind komen. Ik heb ook de nodige medische behandelingen laten doen om er echt voor te zorgen dat dit ook nooit gaat gebeuren
Ik vind het nog steeds echt goed van jou.
Eigenlijk zouden meer mensen zo na moeten denken.
Een hele sterke beslissing die je echt voor het kind neemt vind ik dit.
Knap van je.
Daar heb ik nou echt respect voor.
[...]
Daar heb ik zeker heel goed over nagedacht. Het is ook niet iets wat voor mij een moeilijke beslissing is, het is meer een feit, ik kan niet voor een kind zorgen dus er zal geen kind komen. Ik heb ook de nodige medische behandelingen laten doen om er echt voor te zorgen dat dit ook nooit gaat gebeuren
Ik vind het nog steeds echt goed van jou.
Eigenlijk zouden meer mensen zo na moeten denken.
Een hele sterke beslissing die je echt voor het kind neemt vind ik dit.
Knap van je.
Daar heb ik nou echt respect voor.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:42
dinsdag 24 januari 2017 om 22:43
Lampie wat heftig dapper dat je hier je ervaring deelt.
TO als iemand met veel ervaring met en kennis over psychische problematiek vind ik je verhaal ontzettend vreemd. Niet alleen past de problematiek die je vriend omschrijft als zodanig binnen geen enkel ziektebeeld (tenzij er ook andere dingen spelen maar ik heb je al meermaals zien schrijven van niet) maar de manier waarop hij en zijn familie ermee omgaan suggereert ook nog eens dat zij geen enkele psycho-educatie hebben gehad of alle adviezen naast zich neer hebben gelegd. Dat is erg vreemd, zeker gezien het feit dat de problematiek zeer ernstig klinkt (het is te heftig voor hem om over te praten, zijn moeder raakt ervan in paniek, het gaat te heftig zijn om jou aan bloot te stellen) en er al meermaals hulp is geweest.
Het is belangrijk dat je deze signalen dat er iets mis is/iets raars speelt serieus neemt en dat je op zoek gaat naar betere informatie over wat je te wachten staat. Dat moet nu denk ik je prioriteit zijn. Plan een gesprek in met zijn vader, stuur aan op hulp en vraag om een (gezamenlijk) gesprek met zijn huisarts/vroegere behandelaar/nieuwe behandelaar.
Ik hoor je ook meermaals zeggen dat het enige wat er speelt is dat hij soms 3-9 maanden geen gevoelens heeft en dat dat toch te overzien moet zijn. Nog even los van het feit dat het echt niet aannemelijk is er niet meer/iets anders speelt, denk ik dat je dit onderschat. Mensen die helemaal geen gevoelens hebben kunnen een groot gevaar zijn voor zichzelf en anderen. Gevoelens begrenzen en bepalen ons gedrag. Zij zorgen er (in normale gevallen) voor dat we elkaar niet beschadigen en gebruiken, dat we voor elkaar en onszelf zorgen, dat we gevaar herkennen en er accuraat op reageren, dat we geen astronomische risico's nemen, dat we onze verantwoordelijkheden nemen etc. Ga er dus maar vanuit dat zijn ongevoeligheid naar buiten zal komen in de vormen van vreemd, kwetsend, onhandelbaar en misschien zelfs gevaarlijk gedrag. Hij stuurt je niet voor niets weg, zijn moeder is niet voor niets overstuur. Neem hem daarin serieus.
Denk om jezelf.
TO als iemand met veel ervaring met en kennis over psychische problematiek vind ik je verhaal ontzettend vreemd. Niet alleen past de problematiek die je vriend omschrijft als zodanig binnen geen enkel ziektebeeld (tenzij er ook andere dingen spelen maar ik heb je al meermaals zien schrijven van niet) maar de manier waarop hij en zijn familie ermee omgaan suggereert ook nog eens dat zij geen enkele psycho-educatie hebben gehad of alle adviezen naast zich neer hebben gelegd. Dat is erg vreemd, zeker gezien het feit dat de problematiek zeer ernstig klinkt (het is te heftig voor hem om over te praten, zijn moeder raakt ervan in paniek, het gaat te heftig zijn om jou aan bloot te stellen) en er al meermaals hulp is geweest.
Het is belangrijk dat je deze signalen dat er iets mis is/iets raars speelt serieus neemt en dat je op zoek gaat naar betere informatie over wat je te wachten staat. Dat moet nu denk ik je prioriteit zijn. Plan een gesprek in met zijn vader, stuur aan op hulp en vraag om een (gezamenlijk) gesprek met zijn huisarts/vroegere behandelaar/nieuwe behandelaar.
Ik hoor je ook meermaals zeggen dat het enige wat er speelt is dat hij soms 3-9 maanden geen gevoelens heeft en dat dat toch te overzien moet zijn. Nog even los van het feit dat het echt niet aannemelijk is er niet meer/iets anders speelt, denk ik dat je dit onderschat. Mensen die helemaal geen gevoelens hebben kunnen een groot gevaar zijn voor zichzelf en anderen. Gevoelens begrenzen en bepalen ons gedrag. Zij zorgen er (in normale gevallen) voor dat we elkaar niet beschadigen en gebruiken, dat we voor elkaar en onszelf zorgen, dat we gevaar herkennen en er accuraat op reageren, dat we geen astronomische risico's nemen, dat we onze verantwoordelijkheden nemen etc. Ga er dus maar vanuit dat zijn ongevoeligheid naar buiten zal komen in de vormen van vreemd, kwetsend, onhandelbaar en misschien zelfs gevaarlijk gedrag. Hij stuurt je niet voor niets weg, zijn moeder is niet voor niets overstuur. Neem hem daarin serieus.
Denk om jezelf.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:45
quote:jasse schreef op 24 januari 2017 @ 22:43:
Mensen die helemaal geen gevoelens hebben kunnen een groot gevaar zijn voor zichzelf en anderen. Gevoelens begrenzen en bepalen ons gedrag. Zij zorgen er (in normale gevallen) voor dat we elkaar niet beschadigen en gebruiken, dat we voor elkaar en onszelf zorgen, dat we gevaar herkennen en er accuraat op reageren, dat we geen astronomische risico's nemen, dat we onze verantwoordelijkheden nemen etc. Ga er dus maar vanuit dat zijn ongevoeligheid naar buiten zal komen in de vormen van vreemd, kwetsend, onhandelbaar en misschien zelfs gevaarlijk gedrag. Hij stuurt je niet voor niets weg, zijn moeder is niet voor niets overstuur. Neem hem daarin serieus.Oh wat fijn dat je dit schrijft wat dit is wat ik daarnet bedoelde maar niet de woorden voor kon vinden.
Mensen die helemaal geen gevoelens hebben kunnen een groot gevaar zijn voor zichzelf en anderen. Gevoelens begrenzen en bepalen ons gedrag. Zij zorgen er (in normale gevallen) voor dat we elkaar niet beschadigen en gebruiken, dat we voor elkaar en onszelf zorgen, dat we gevaar herkennen en er accuraat op reageren, dat we geen astronomische risico's nemen, dat we onze verantwoordelijkheden nemen etc. Ga er dus maar vanuit dat zijn ongevoeligheid naar buiten zal komen in de vormen van vreemd, kwetsend, onhandelbaar en misschien zelfs gevaarlijk gedrag. Hij stuurt je niet voor niets weg, zijn moeder is niet voor niets overstuur. Neem hem daarin serieus.Oh wat fijn dat je dit schrijft wat dit is wat ik daarnet bedoelde maar niet de woorden voor kon vinden.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
