Psyche
alle pijlers
gespleten persoonlijkheid
dinsdag 24 januari 2017 om 19:22
Hallo,
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
dinsdag 24 januari 2017 om 22:48
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 22:31:
[...]
Daar wil ik ooit als ik het lef heb wel eens een topic over openen.
Het is een heel lang verhaal.
Bijna ongeloofwaardig als je het mij vraagt.
Nee, ik geloof je direct.
Jammer dat jij jezelf nog steeds als feitelijke oorzaak ziet van het ontsporen van haar gedrag.
Dat ben je niet, maar maak dat jezelf maar eens wijs he? Mocht je dat topic openen dan lees ik je.
[...]
Daar wil ik ooit als ik het lef heb wel eens een topic over openen.
Het is een heel lang verhaal.
Bijna ongeloofwaardig als je het mij vraagt.
Nee, ik geloof je direct.
Jammer dat jij jezelf nog steeds als feitelijke oorzaak ziet van het ontsporen van haar gedrag.
Dat ben je niet, maar maak dat jezelf maar eens wijs he? Mocht je dat topic openen dan lees ik je.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:48
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 22:36:
[...]
Mijn moeder kreeg het door mijn geboorte.
Ze had mijn broers gehad en ging goed.. en mijn geboorte heeft het dus eigenlijk verpest.
Sneu voor mijn broers vooral.
Ben jij in al die persoonlijkheden haar dochter?
ik niet.. wel bijzonder om eens van iemand anders te lezen. Een kind van een ouder met dis
Ik heb ook nog nooit iemand gesproken die ook een moeder heeft met DIS, inderdaad bijzonder om daar zo eens over te lezen.
Jouw moeder heeft toch geen DIS gekregen van jouw geboorte? Dat komt (zover ik weet dan) alleen door zware trauma's in de hele vroege jeugd. Het zou wel kunnen dat de bevalling of de hormonen zo heftig waren dat het het trauma getriggerd heeft waardoor de dissociaties begonnen. DIS openbaart zich vaak rond de leeftijd dat er kinderen komen, dus dat zou niet gek zijn. Bij mijn moeder is de diagnose pas gesteld toen ik 9 was geloof ik. Wel heeft ze voor mijn geboorte jaren in dagbehandeling gezeten omdat het wel duidelijk was dat er iets niet klopte en er zo veel trauma's waren dat daar behandeling voor nodig was. Ze heeft daar ook heel specifiek gevraagd of er een kans was dat zij zelf haar kinderen iets aan zou doen en de behandeld psychiater heeft toen gezegd dat dat niet zou gebeuren. Daarom zijn ze toen aan kinderen begonnen en ik moet ook zeggen dat ze mij echt nooit iets fysieks heeft aangedaan. Wel heb ik gewoon een hele rare jeugd gehad en heb ik daardoor ook een vreemde band met mijn moeder.
Ik ben niet in alle persoonlijkheden haar dochter, maar wel in degenen die meestal aan het roer staan. Ik kan me niet veel situaties herinneren dat ze me totaal niet herkende. Wat ook helpt is dat ik best lijk op haar kleine zusje, waar ze altijd voor gezorgd heeft. Op momenten dat ik niet logisch in het verhaal pas (omdat ze bijvoorbeeld denkt dat het 20 jaar eerder is) denk ik dat ze denkt dat ik haar zusje ben. We heten ook nog hetzelfde dus dat gaat in 1 moeite door
Maar die delen die zo ver zijn blijven hangen zijn niet heel sterk en dus meestal niet op de voorgrond. De sterkere delen hebben hun eigen geheugen en weten dus prima wie ik ben omdat ze me al vaak genoeg hebben meegemaakt. Ik heb het idee dat het bij haar vaak mengvormen zijn. Er zijn 2 of 3 delen die de voorgrond echt langer kunnen volhouden. Daarnaast zijn er soms hele jonge delen actief (echt kleine bange kinderen) of juist een hele boze die nergens een boodschap aan heeft. Die delen kleuren dan meer de accenten in van de sterkere delen. Dan is ze dus wel "zichzelf" maar heel bang of juist heel heftig.
[...]
Mijn moeder kreeg het door mijn geboorte.
Ze had mijn broers gehad en ging goed.. en mijn geboorte heeft het dus eigenlijk verpest.
Sneu voor mijn broers vooral.
Ben jij in al die persoonlijkheden haar dochter?
ik niet.. wel bijzonder om eens van iemand anders te lezen. Een kind van een ouder met dis
Ik heb ook nog nooit iemand gesproken die ook een moeder heeft met DIS, inderdaad bijzonder om daar zo eens over te lezen.
Jouw moeder heeft toch geen DIS gekregen van jouw geboorte? Dat komt (zover ik weet dan) alleen door zware trauma's in de hele vroege jeugd. Het zou wel kunnen dat de bevalling of de hormonen zo heftig waren dat het het trauma getriggerd heeft waardoor de dissociaties begonnen. DIS openbaart zich vaak rond de leeftijd dat er kinderen komen, dus dat zou niet gek zijn. Bij mijn moeder is de diagnose pas gesteld toen ik 9 was geloof ik. Wel heeft ze voor mijn geboorte jaren in dagbehandeling gezeten omdat het wel duidelijk was dat er iets niet klopte en er zo veel trauma's waren dat daar behandeling voor nodig was. Ze heeft daar ook heel specifiek gevraagd of er een kans was dat zij zelf haar kinderen iets aan zou doen en de behandeld psychiater heeft toen gezegd dat dat niet zou gebeuren. Daarom zijn ze toen aan kinderen begonnen en ik moet ook zeggen dat ze mij echt nooit iets fysieks heeft aangedaan. Wel heb ik gewoon een hele rare jeugd gehad en heb ik daardoor ook een vreemde band met mijn moeder.
Ik ben niet in alle persoonlijkheden haar dochter, maar wel in degenen die meestal aan het roer staan. Ik kan me niet veel situaties herinneren dat ze me totaal niet herkende. Wat ook helpt is dat ik best lijk op haar kleine zusje, waar ze altijd voor gezorgd heeft. Op momenten dat ik niet logisch in het verhaal pas (omdat ze bijvoorbeeld denkt dat het 20 jaar eerder is) denk ik dat ze denkt dat ik haar zusje ben. We heten ook nog hetzelfde dus dat gaat in 1 moeite door
Maar die delen die zo ver zijn blijven hangen zijn niet heel sterk en dus meestal niet op de voorgrond. De sterkere delen hebben hun eigen geheugen en weten dus prima wie ik ben omdat ze me al vaak genoeg hebben meegemaakt. Ik heb het idee dat het bij haar vaak mengvormen zijn. Er zijn 2 of 3 delen die de voorgrond echt langer kunnen volhouden. Daarnaast zijn er soms hele jonge delen actief (echt kleine bange kinderen) of juist een hele boze die nergens een boodschap aan heeft. Die delen kleuren dan meer de accenten in van de sterkere delen. Dan is ze dus wel "zichzelf" maar heel bang of juist heel heftig.
dinsdag 24 januari 2017 om 22:54
Lampie, wat knap van je dat je weer naar school bent gegaan.
Ik vind je echt ontzettend goed met woorden, hoe je kan omschrijven hoe het voor jou geweest is in je jeugd en hoe het nu gaat.
Gesloten, mysterieus en raar kom je hier zeker niet over, eerder heel eerlijk, open en lief.
Hoop dat je veel warmte en liefde vindt in je gezin, dat gun ik je enorm.
En ik hoop dat ooit je schaamte verdwijnt, je was een kind en kon er niets aan doen. Je hebt genoeg geleden.
Nu mag je op gaan bouwen, jij en je gezin en het leven wat je nog voor je hebt waarin je mooie nieuwe herinneringen kan maken
En natuurlijk ook een voor alle andere ervaringsdeskundigen hier. Ik word echt stil van jullie verhalen.
Ik vind je echt ontzettend goed met woorden, hoe je kan omschrijven hoe het voor jou geweest is in je jeugd en hoe het nu gaat.
Gesloten, mysterieus en raar kom je hier zeker niet over, eerder heel eerlijk, open en lief.
Hoop dat je veel warmte en liefde vindt in je gezin, dat gun ik je enorm.
En ik hoop dat ooit je schaamte verdwijnt, je was een kind en kon er niets aan doen. Je hebt genoeg geleden.
Nu mag je op gaan bouwen, jij en je gezin en het leven wat je nog voor je hebt waarin je mooie nieuwe herinneringen kan maken
En natuurlijk ook een voor alle andere ervaringsdeskundigen hier. Ik word echt stil van jullie verhalen.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:00
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 20:51:
[...]
Hij kwam er laat mee aan ja, klopt. Heeft hij spijt van maar hij dacht niet dat her ging gebeuren, anders was hij nooit begonnen met tegen mij praten. Hij heeft al mijn vragen gewoon beantwoord enzo dus dat is geen probleem. En ja, het is moeilijk voor hem om over zoiets te praten en dat snap ik volkomen. Wij zijn beide jong dus weten natuurlijk niet goed hoe we hier mee om kunnen gaan. Hij heeft het maar 3 keer gehad in zijn leven dus zoveel weet hij zelf ook niet, de gedachte dat het kon gebeuren is er al 5 jaar niet geweest, vandaar dat hij niks verteld had.Zou het kunnen dat hij (deels) liegt? Om wat voor reden dan ook?
[...]
Hij kwam er laat mee aan ja, klopt. Heeft hij spijt van maar hij dacht niet dat her ging gebeuren, anders was hij nooit begonnen met tegen mij praten. Hij heeft al mijn vragen gewoon beantwoord enzo dus dat is geen probleem. En ja, het is moeilijk voor hem om over zoiets te praten en dat snap ik volkomen. Wij zijn beide jong dus weten natuurlijk niet goed hoe we hier mee om kunnen gaan. Hij heeft het maar 3 keer gehad in zijn leven dus zoveel weet hij zelf ook niet, de gedachte dat het kon gebeuren is er al 5 jaar niet geweest, vandaar dat hij niks verteld had.Zou het kunnen dat hij (deels) liegt? Om wat voor reden dan ook?
dinsdag 24 januari 2017 om 23:02
quote:YoYobje schreef op 24 januari 2017 @ 22:48:
[...]
Ik heb ook nog nooit iemand gesproken die ook een moeder heeft met DIS, inderdaad bijzonder om daar zo eens over te lezen.
Jouw moeder heeft toch geen DIS gekregen van jouw geboorte? Dat komt (zover ik weet dan) alleen door zware trauma's in de hele vroege jeugd. Het zou wel kunnen dat de bevalling of de hormonen zo heftig waren dat het het trauma getriggerd heeft waardoor de dissociaties begonnen. DIS openbaart zich vaak rond de leeftijd dat er kinderen komen, dus dat zou niet gek zijn. Bij mijn moeder is de diagnose pas gesteld toen ik 9 was geloof ik. Wel heeft ze voor mijn geboorte jaren in dagbehandeling gezeten omdat het wel duidelijk was dat er iets niet klopte en er zo veel trauma's waren dat daar behandeling voor nodig was. Ze heeft daar ook heel specifiek gevraagd of er een kans was dat zij zelf haar kinderen iets aan zou doen en de behandeld psychiater heeft toen gezegd dat dat niet zou gebeuren. Daarom zijn ze toen aan kinderen begonnen en ik moet ook zeggen dat ze mij echt nooit iets fysieks heeft aangedaan. Wel heb ik gewoon een hele rare jeugd gehad en heb ik daardoor ook een vreemde band met mijn moeder.
Ik ben niet in alle persoonlijkheden haar dochter, maar wel in degenen die meestal aan het roer staan. Ik kan me niet veel situaties herinneren dat ze me totaal niet herkende. Wat ook helpt is dat ik best lijk op haar kleine zusje, waar ze altijd voor gezorgd heeft. Op momenten dat ik niet logisch in het verhaal pas (omdat ze bijvoorbeeld denkt dat het 20 jaar eerder is) denk ik dat ze denkt dat ik haar zusje ben. We heten ook nog hetzelfde dus dat gaat in 1 moeite door Maar die delen die zo ver zijn blijven hangen zijn niet heel sterk en dus meestal niet op de voorgrond. De sterkere delen hebben hun eigen geheugen en weten dus prima wie ik ben omdat ze me al vaak genoeg hebben meegemaakt. Ik heb het idee dat hnl0et bij haar vaak mengvormen zijn. Er zijn 2 of 3 delen die de voorgrond echt langer kunnen volhouden. Daarnaast zijn er soms hele jonge delen actief (echt kleine bange kinderen) of juist een hele boze die nergens een boodschap aan heeft. Die delen kleuren dan meer de accenten in van de sterkere delen. Dan is ze dus wel "zichzelf" maar heel bang of juist heel heftig.
Toch herken ik veel in de dingen die je schrijft.
Mijn moeder heeft ook een bange "ik"
Mijn geboorte was denk ik de druppel omdat ze zelf sexueel enorm misbruikt is en toen ik een meisje bleek begon ze mijn vader te wantrouwen.
Daar was de trigger zij zijn daarom gescheiden en ik werd uit huis geplaatst toen ik 3 was en terug toen ik 4 was tot ik 10 was. Daarna weer er uit om nooit terug te mogen alleen vakanties en weekeinden en dat ging niet goed. De nieuwe partner van mijn moeder kon niet van mij houden. Sterker nog... haatte mij tot op het bod.
Dat hoorde ik dus ook. Deze heeft er ook voor gezorgd dat ik het huis uit moest door mij de grond in te boren steeds waar de voogd bij was.
Ik srond vanaf mijn 3e jaar namelijk onder voogdij.
Voor mij is het een bende aan losse flodders van herinneringen en ik kan je niet eens vertellen op welke school ik gezeten heb. Heb basisschool sowieso gemist. Vandaar ook mijn waardeloze spelling en gebrek aan kennis.
Ondanks alles heb ik toch een IQ van 120 dus dom ben ik niet.
Dat is apart als je dagelijks word verteld dat je een dom en gestoord kind bent.
Mijn moeder haar partnerkeuze heeft mij zo diep beschadigd als die persoonlijkheden en wellicht nog erger omdat deze persoon niet ziek was.
Heb mijn moeder alles vergeven omdat ze niet beter wist(kon maar hoe vergeef je iemand die een hbo psychologie heeft afgerond en je 8 jaar kapot heeft gemaakt.
Ik ben wel sterk maar niet normaal
En denk dat ik dit ook nooit word.
Soms wil ik dat ook niet.. maar soms denk ik dat het makkelijker was geweest als ik minder mensenkennis had en meer algemene kennis.
[...]
Ik heb ook nog nooit iemand gesproken die ook een moeder heeft met DIS, inderdaad bijzonder om daar zo eens over te lezen.
Jouw moeder heeft toch geen DIS gekregen van jouw geboorte? Dat komt (zover ik weet dan) alleen door zware trauma's in de hele vroege jeugd. Het zou wel kunnen dat de bevalling of de hormonen zo heftig waren dat het het trauma getriggerd heeft waardoor de dissociaties begonnen. DIS openbaart zich vaak rond de leeftijd dat er kinderen komen, dus dat zou niet gek zijn. Bij mijn moeder is de diagnose pas gesteld toen ik 9 was geloof ik. Wel heeft ze voor mijn geboorte jaren in dagbehandeling gezeten omdat het wel duidelijk was dat er iets niet klopte en er zo veel trauma's waren dat daar behandeling voor nodig was. Ze heeft daar ook heel specifiek gevraagd of er een kans was dat zij zelf haar kinderen iets aan zou doen en de behandeld psychiater heeft toen gezegd dat dat niet zou gebeuren. Daarom zijn ze toen aan kinderen begonnen en ik moet ook zeggen dat ze mij echt nooit iets fysieks heeft aangedaan. Wel heb ik gewoon een hele rare jeugd gehad en heb ik daardoor ook een vreemde band met mijn moeder.
Ik ben niet in alle persoonlijkheden haar dochter, maar wel in degenen die meestal aan het roer staan. Ik kan me niet veel situaties herinneren dat ze me totaal niet herkende. Wat ook helpt is dat ik best lijk op haar kleine zusje, waar ze altijd voor gezorgd heeft. Op momenten dat ik niet logisch in het verhaal pas (omdat ze bijvoorbeeld denkt dat het 20 jaar eerder is) denk ik dat ze denkt dat ik haar zusje ben. We heten ook nog hetzelfde dus dat gaat in 1 moeite door
Maar die delen die zo ver zijn blijven hangen zijn niet heel sterk en dus meestal niet op de voorgrond. De sterkere delen hebben hun eigen geheugen en weten dus prima wie ik ben omdat ze me al vaak genoeg hebben meegemaakt. Ik heb het idee dat hnl0et bij haar vaak mengvormen zijn. Er zijn 2 of 3 delen die de voorgrond echt langer kunnen volhouden. Daarnaast zijn er soms hele jonge delen actief (echt kleine bange kinderen) of juist een hele boze die nergens een boodschap aan heeft. Die delen kleuren dan meer de accenten in van de sterkere delen. Dan is ze dus wel "zichzelf" maar heel bang of juist heel heftig.Toch herken ik veel in de dingen die je schrijft.
Mijn moeder heeft ook een bange "ik"
Mijn geboorte was denk ik de druppel omdat ze zelf sexueel enorm misbruikt is en toen ik een meisje bleek begon ze mijn vader te wantrouwen.
Daar was de trigger zij zijn daarom gescheiden en ik werd uit huis geplaatst toen ik 3 was en terug toen ik 4 was tot ik 10 was. Daarna weer er uit om nooit terug te mogen alleen vakanties en weekeinden en dat ging niet goed. De nieuwe partner van mijn moeder kon niet van mij houden. Sterker nog... haatte mij tot op het bod.
Dat hoorde ik dus ook. Deze heeft er ook voor gezorgd dat ik het huis uit moest door mij de grond in te boren steeds waar de voogd bij was.
Ik srond vanaf mijn 3e jaar namelijk onder voogdij.
Voor mij is het een bende aan losse flodders van herinneringen en ik kan je niet eens vertellen op welke school ik gezeten heb. Heb basisschool sowieso gemist. Vandaar ook mijn waardeloze spelling en gebrek aan kennis.
Ondanks alles heb ik toch een IQ van 120 dus dom ben ik niet.
Dat is apart als je dagelijks word verteld dat je een dom en gestoord kind bent.
Mijn moeder haar partnerkeuze heeft mij zo diep beschadigd als die persoonlijkheden en wellicht nog erger omdat deze persoon niet ziek was.
Heb mijn moeder alles vergeven omdat ze niet beter wist(kon maar hoe vergeef je iemand die een hbo psychologie heeft afgerond en je 8 jaar kapot heeft gemaakt.
Ik ben wel sterk maar niet normaal
En denk dat ik dit ook nooit word.
Soms wil ik dat ook niet.. maar soms denk ik dat het makkelijker was geweest als ik minder mensenkennis had en meer algemene kennis.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:09
Heb met zijn vader gesproken en die zegt ook dat hij niet weet of er een toekomst mogelijk is. het komt doordat alles heel onduidelijk is, of het nog gebeurt, hoe lang het gebeurt, hoe vaak het nog gebeurt, dat soort dingen.
Het is trouwens niet dat hij geen gevoelens heeft dan, gewoon geen vorm van liefde meer.
Het is trouwens niet dat hij geen gevoelens heeft dan, gewoon geen vorm van liefde meer.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:13
quote:Felix_Urbexicus schreef op 24 januari 2017 @ 23:00:
[...]
Zou het kunnen dat hij (deels) liegt? Om wat voor reden dan ook?Ik ken hem heel goed, ik zie aan hem dat hij dit allemaal heel moeilijk vind, hij doet echt zijn best om mij zo goed mogelijk te helpen, dus ik denk het niet nee. Hij heeft denk ik ool geen resen om te liegen, ik hoor van iedereen dat hij echt super verliefd is enzo en hij weet ook dat hij mij niet kwijt zou raken, dus lijkt me sterk
[...]
Zou het kunnen dat hij (deels) liegt? Om wat voor reden dan ook?Ik ken hem heel goed, ik zie aan hem dat hij dit allemaal heel moeilijk vind, hij doet echt zijn best om mij zo goed mogelijk te helpen, dus ik denk het niet nee. Hij heeft denk ik ool geen resen om te liegen, ik hoor van iedereen dat hij echt super verliefd is enzo en hij weet ook dat hij mij niet kwijt zou raken, dus lijkt me sterk
dinsdag 24 januari 2017 om 23:17
Mijn moeder is ook zwaar seksueel misbruikt, maar was juist heel blij dat ik een meisje was. Alsof een jongetje potentieel een dader zou kunnen zijn. Wel is ze altijd enorm overbeschermend geweest en dat in combinatie met heel weinig eigenwaarde gaf haar al gauw het gevoel dat ik niet blij was met haar. Ze is dus ook al vroeg in mijn jeugd vertrokken want wij zouden beter af zijn zonder haar... Dat krijg je haar overigens nog altijd niet uit het hoofd gepraat, volgens haar was iedereen blij toen ze weg ging. Nou ik kan me wel iets anders herinneren... Dat is overigens in het algemeen zo, alles wordt achteraf (soms tijdens) recht gepraat en meestal niet in mijn voordeel. Ze is nog een aantal keer weer thuis komen wonen en dat gaf meestal vrij veel drama voor ons allen. Ik kan me herinneren dat ik thuis kwam en ze achter een kast verstopt zat volledig overtuigd dat er allemaal vreselijke dingen stonden te gebeuren of dat ze al haar spullen wilde weggooien want die waren toch lelijk... om ze de volgende dag ineens kwijt te zijn en in paniek waar ze heen waren. Gelukkig heb ik een heel fijne vader en verder een prima jeugd gehad.
Wat heftig dat jouw moeder zo ver heen is/was dat ze zo met jou omging en ook nog accepteerde dat haar partner dat ook deed. Ik vind het heel knap dat je dat haar hebt kunnen vergeven, maar ik snap heel goed dat dat met haar partner ander ligt. Hoe mensen toch iets zo scheef krijgen dat ze kinderen ergens de schuld van gaan geven
Wat heftig dat jouw moeder zo ver heen is/was dat ze zo met jou omging en ook nog accepteerde dat haar partner dat ook deed. Ik vind het heel knap dat je dat haar hebt kunnen vergeven, maar ik snap heel goed dat dat met haar partner ander ligt. Hoe mensen toch iets zo scheef krijgen dat ze kinderen ergens de schuld van gaan geven
dinsdag 24 januari 2017 om 23:25
Mijn moeder had vaak ruzie met haar partner over mij en dat uitte zich dus in een kapot huis met kapotte ramen.. en geen tv meer.. niks.
Ik veroorzaakte altijd ruzies.. alleen was ik niet de oorzaak.
Nu ik volwassen ben heb ik nog steeds een minderwaardigheids gevoel over veel dingen.
Jou moeder haar gevoel ken ik wel.. denken dat mensen beter af zijn zonder je.
Dat gevoel kan heel sterk zijn en je verstand kan je dan in de steek laten.
Ik zou mijn kinderen nooit achter laten maar omdat ik heel diepe gevoelens ken begrijp ik haar hier wel in.
Voor je vader trouwens ook vreselijk dit...
Mijn vader kon dus voor de jongens zorgen. Want mijn moeder zag ze zoals jou moeder als potentiële daders.
Zij hebben wel een veilige jeugd gehad maar zonder mijn moeder.
Ik kon trouwens niet bij mijn vader wonen.
Mocht niet omdat zijn nieuwe vrouw al kinderen had was ik net die ene die er niet bij kon.
Precies 1 kind te veel ben ik geweest altijd.
Ik veroorzaakte altijd ruzies.. alleen was ik niet de oorzaak.
Nu ik volwassen ben heb ik nog steeds een minderwaardigheids gevoel over veel dingen.
Jou moeder haar gevoel ken ik wel.. denken dat mensen beter af zijn zonder je.
Dat gevoel kan heel sterk zijn en je verstand kan je dan in de steek laten.
Ik zou mijn kinderen nooit achter laten maar omdat ik heel diepe gevoelens ken begrijp ik haar hier wel in.
Voor je vader trouwens ook vreselijk dit...
Mijn vader kon dus voor de jongens zorgen. Want mijn moeder zag ze zoals jou moeder als potentiële daders.
Zij hebben wel een veilige jeugd gehad maar zonder mijn moeder.
Ik kon trouwens niet bij mijn vader wonen.
Mocht niet omdat zijn nieuwe vrouw al kinderen had was ik net die ene die er niet bij kon.
Precies 1 kind te veel ben ik geweest altijd.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:32
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 23:29:
[...]
Ik heb werkelijk geen idee
Het is wel zo makkelijk om te weten waar je voor kiest.
Ook als het een andere stoornis is.
Geen enkele stoornis waarin iemand steeds een aantal weken of onbepaalde tijd niks voor je voelt gaat je gelukkig maken.
Jij bent zo jong.
Je hoort te genieten van je leven.
Jij hebt een keuze! Kies voor geluk en niet voor een moeilijke toekomst.
Er zijn genoeg leuke mannen op deze wereld zonder zulke grote problemen.
Je zou nu juist moeten genieten van je leven ipv je druk maken om grote problemen.
[...]
Ik heb werkelijk geen idee
Het is wel zo makkelijk om te weten waar je voor kiest.
Ook als het een andere stoornis is.
Geen enkele stoornis waarin iemand steeds een aantal weken of onbepaalde tijd niks voor je voelt gaat je gelukkig maken.
Jij bent zo jong.
Je hoort te genieten van je leven.
Jij hebt een keuze! Kies voor geluk en niet voor een moeilijke toekomst.
Er zijn genoeg leuke mannen op deze wereld zonder zulke grote problemen.
Je zou nu juist moeten genieten van je leven ipv je druk maken om grote problemen.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:33
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 23:29:
Als hij gespleten persoonlijkheid heeft wel.
Maar die duren meestal niet zo.
Denk dat to dat goed duidelijk moet hebben.ik weet niet wat de naam is van wat hij heeft, hij zei zelf gespleten persoonlijkheid, maar vind het ook niet erg belangrijk hoe het heet
Als hij gespleten persoonlijkheid heeft wel.
Maar die duren meestal niet zo.
Denk dat to dat goed duidelijk moet hebben.ik weet niet wat de naam is van wat hij heeft, hij zei zelf gespleten persoonlijkheid, maar vind het ook niet erg belangrijk hoe het heet
dinsdag 24 januari 2017 om 23:34
ALS hij DIS heeft (waar ik dus aan twijfel maar oke) dan is het ook echt wel wat meer dan 'veranderen in een ander persoon en niets meer voelen' hoor. Daar komen veel meer dingen bij kijken.
Maar TO je zegt dat hij niet liegt, dan is hij in ieder geval dingen aan het achter houden of verdraaien want wat mensen al eerder zeiden een gespleten persoonlijheid is geen diagnose/aandoening op zichzelf dan moeten er echt andere dingen aan de hand zijn.
Maar TO je zegt dat hij niet liegt, dan is hij in ieder geval dingen aan het achter houden of verdraaien want wat mensen al eerder zeiden een gespleten persoonlijheid is geen diagnose/aandoening op zichzelf dan moeten er echt andere dingen aan de hand zijn.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:38
dinsdag 24 januari 2017 om 23:40
quote:sterrenregen schreef op 24 januari 2017 @ 23:34:
ALS hij DIS heeft (waar ik dus aan twijfel maar oke) dan is het ook echt wel wat meer dan 'veranderen in een ander persoon en niets meer voelen' hoor. Daar komen veel meer dingen bij kijken.
Maar TO je zegt dat hij niet liegt, dan is hij in ieder geval dingen aan het achter houden of verdraaien want wat mensen al eerder zeiden een gespleten persoonlijheid is geen diagnose/aandoening op zichzelf dan moeten er echt andere dingen aan de hand zijn.Jaa hij is ook egoïstisch dan, niet aardig tegen anderen en erg op zichzelf en natuurlijk constante strijd tegen zichzelf. Er voor hoever ik weet kwam het doordat zijn ouders heel vaak ruzie hadden vroeger en daar was hij dus bij, was toen erg jong, sindsdien heeft hij dit
ALS hij DIS heeft (waar ik dus aan twijfel maar oke) dan is het ook echt wel wat meer dan 'veranderen in een ander persoon en niets meer voelen' hoor. Daar komen veel meer dingen bij kijken.
Maar TO je zegt dat hij niet liegt, dan is hij in ieder geval dingen aan het achter houden of verdraaien want wat mensen al eerder zeiden een gespleten persoonlijheid is geen diagnose/aandoening op zichzelf dan moeten er echt andere dingen aan de hand zijn.Jaa hij is ook egoïstisch dan, niet aardig tegen anderen en erg op zichzelf en natuurlijk constante strijd tegen zichzelf. Er voor hoever ik weet kwam het doordat zijn ouders heel vaak ruzie hadden vroeger en daar was hij dus bij, was toen erg jong, sindsdien heeft hij dit
dinsdag 24 januari 2017 om 23:40
dinsdag 24 januari 2017 om 23:41
dinsdag 24 januari 2017 om 23:45
