Psyche
alle pijlers
gespleten persoonlijkheid
dinsdag 24 januari 2017 om 19:22
Hallo,
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
Mijn vriend heeft een gespleten persoonlijkheid. Hij heeft 3 keer in zijn leven geswitcht naar deze persoonlijkheid en het lijkt er nu op dat het weer gaat gebeuren. In deze periode (duurt meestal 3 tot 9 maanden) heeft hij geen gevoelens, kan normaal met mensen omgaan, maar niet op emotioneel vlak. Hij kan van te voren zien aankomen dat het daadwerkelijk gaat gebeuren maar dat is nu nog niet het geval. Ik heb hem beloofd om niet met hem om te gaan als het gebeurd omdat hij mij dan alleen pijn doet omdat hij geen affectie ofzo heeft dan. Ik kan dus als vrienden met hem omgaan maar niks meer. Het is ook niet bekend of hij wel weer gevoelens voor mij krijgt als hij eruit komt. Ik ben hier dus erg bang voor, de maanden uit zitten kan ik wel, maar die onzekerheid over hoe en wanneer hij eruit komt is heel moeilijk. Ik merkte de afgelopen week al dat hij erg afstandelijk deed en dat deed me pijn, toen ik hem hiermee confronteerde vertelde hij mij zijn probleem. Hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zou krijgen, anders was hij niks met mij begonnen.
Heeft iemand hier misschien ervaring mee?
Ik houd echt van hem, maar ben erg bang voor hoe hij eruit gaat komen, als hij er echt in komt (wat dus niet zeker is)
dinsdag 24 januari 2017 om 23:47
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 23:45:
[...]
Ik wilde alleen vinden wat het was zodat ik missxhien iets kan vinden om hem te helpen en om te lezen of het geneesbaar is en een toekomst tussen ons mogelijk isMaar dat is het nou net, je KAN niet weten wat het is door dingen op internet te lezen. Er zijn zoveel symptomen bij stoornissen die overeen komen, die samen voorkomen, die op elkaar lijken. Je kan lezen wat je wil maar zonder een psycholoog kom je er niet uit, echt niet
[...]
Ik wilde alleen vinden wat het was zodat ik missxhien iets kan vinden om hem te helpen en om te lezen of het geneesbaar is en een toekomst tussen ons mogelijk isMaar dat is het nou net, je KAN niet weten wat het is door dingen op internet te lezen. Er zijn zoveel symptomen bij stoornissen die overeen komen, die samen voorkomen, die op elkaar lijken. Je kan lezen wat je wil maar zonder een psycholoog kom je er niet uit, echt niet
dinsdag 24 januari 2017 om 23:48
Als hij dus echt DIS blijkt te hebben is het raadzaam om jou als partner zijnde in het medische traject te betrekken middels gesprekken e.d. Zodat jij ook handvatten krijgt hoe hiermee om te gaan en enig inzicht in deze problematiek krijgt. DIS lijkt mij namelijk een van de zwaarste psychische stoornissen die er bestaan.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:52
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
dinsdag 24 januari 2017 om 23:53
quote:Lampie1986 schreef op 24 januari 2017 @ 23:25:
Mijn moeder had vaak ruzie met haar partner over mij en dat uitte zich dus in een kapot huis met kapotte ramen.. en geen tv meer.. niks.
Ik veroorzaakte altijd ruzies.. alleen was ik niet de oorzaak.
Nu ik volwassen ben heb ik nog steeds een minderwaardigheids gevoel over veel dingen.
Jou moeder haar gevoel ken ik wel.. denken dat mensen beter af zijn zonder je.
Dat gevoel kan heel sterk zijn en je verstand kan je dan in de steek laten.
Ik zou mijn kinderen nooit achter laten maar omdat ik heel diepe gevoelens ken begrijp ik haar hier wel in.
Voor je vader trouwens ook vreselijk dit...
Mijn vader kon dus voor de jongens zorgen. Want mijn moeder zag ze zoals jou moeder als potentiële daders.
Zij hebben wel een veilige jeugd gehad maar zonder mijn moeder.
Ik kon trouwens niet bij mijn vader wonen.
Mocht niet omdat zijn nieuwe vrouw al kinderen had was ik net die ene die er niet bij kon.
Precies 1 kind te veel ben ik geweest altijd.
Jeetje wat een verhaal, ik vind dit echt heel erg voor je. Dat jij dan niet daar mocht wonen, onbegrijpelijk. Echt onbegrijpelijk... Je mag heel trots op je zelf zijn dat je uit deze puinhoop jezelf zo goed hebt weten overeind te houden. Je bent een sterke vrouw <3
Overigens snap ik mijn moeder verstandelijk ook wel. Dat het gewoon niet ging en dat ze echt het idee had dat het beter zou zijn zonder haar. Maar het doet toch zeer als je eigen moeder er van overtuigd is dat je haar liever kwijt bent. Ik snap dat dat bij haar ligt en niet bij mij, maar het raakt me toch elke keer weer als ze zegt dat wij zo blij waren dat ze ging (en dat zegt ze nog wel eens).
Mijn moeder had vaak ruzie met haar partner over mij en dat uitte zich dus in een kapot huis met kapotte ramen.. en geen tv meer.. niks.
Ik veroorzaakte altijd ruzies.. alleen was ik niet de oorzaak.
Nu ik volwassen ben heb ik nog steeds een minderwaardigheids gevoel over veel dingen.
Jou moeder haar gevoel ken ik wel.. denken dat mensen beter af zijn zonder je.
Dat gevoel kan heel sterk zijn en je verstand kan je dan in de steek laten.
Ik zou mijn kinderen nooit achter laten maar omdat ik heel diepe gevoelens ken begrijp ik haar hier wel in.
Voor je vader trouwens ook vreselijk dit...
Mijn vader kon dus voor de jongens zorgen. Want mijn moeder zag ze zoals jou moeder als potentiële daders.
Zij hebben wel een veilige jeugd gehad maar zonder mijn moeder.
Ik kon trouwens niet bij mijn vader wonen.
Mocht niet omdat zijn nieuwe vrouw al kinderen had was ik net die ene die er niet bij kon.
Precies 1 kind te veel ben ik geweest altijd.
Jeetje wat een verhaal, ik vind dit echt heel erg voor je. Dat jij dan niet daar mocht wonen, onbegrijpelijk. Echt onbegrijpelijk... Je mag heel trots op je zelf zijn dat je uit deze puinhoop jezelf zo goed hebt weten overeind te houden. Je bent een sterke vrouw <3
Overigens snap ik mijn moeder verstandelijk ook wel. Dat het gewoon niet ging en dat ze echt het idee had dat het beter zou zijn zonder haar. Maar het doet toch zeer als je eigen moeder er van overtuigd is dat je haar liever kwijt bent. Ik snap dat dat bij haar ligt en niet bij mij, maar het raakt me toch elke keer weer als ze zegt dat wij zo blij waren dat ze ging (en dat zegt ze nog wel eens).
dinsdag 24 januari 2017 om 23:56
Met iemand die niet 100% eerlijk is, zelfs na 2 jaar nog niet? Nou zou ik niet doen als ik jou was.
Als het ECHT DIS is en hij gaat in behandeling zullen dingen als relaties ook wel besproken worden maar daarvoor moet hij dus wel echt eerst naar een echte hulpverlener en niet een diagnose opgeplakt krijgen via een of andere internet site
Als het ECHT DIS is en hij gaat in behandeling zullen dingen als relaties ook wel besproken worden maar daarvoor moet hij dus wel echt eerst naar een echte hulpverlener en niet een diagnose opgeplakt krijgen via een of andere internet site
dinsdag 24 januari 2017 om 23:56
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 23:52:
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijkNee. Ga praten met die psychiater. Zorg dat je uit de eerste hand weet wat er speelt en besluit dan wat je doet. Je hebt nu niet alle informatie. En al kan jouw t etiketje niet boeien, het maakt wel degelijk uit. Dan kan je je een beetje inlezen, heb je iemand aan wie je advies kunt vragen en mogelijk kan je je vriend steunen in zijn hulpvraag. Er zijn niet veel iziektes waarbij afwachten of t mis gaat zonder een behandelaar te spreken een goed idee is. Mogelijk kan die arts m wel helpen. Ga iig praten met een pro zsm.
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijkNee. Ga praten met die psychiater. Zorg dat je uit de eerste hand weet wat er speelt en besluit dan wat je doet. Je hebt nu niet alle informatie. En al kan jouw t etiketje niet boeien, het maakt wel degelijk uit. Dan kan je je een beetje inlezen, heb je iemand aan wie je advies kunt vragen en mogelijk kan je je vriend steunen in zijn hulpvraag. Er zijn niet veel iziektes waarbij afwachten of t mis gaat zonder een behandelaar te spreken een goed idee is. Mogelijk kan die arts m wel helpen. Ga iig praten met een pro zsm.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:57
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 23:52:
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
Ik denk dat eigenlijk iedereen in dit topic heeft gezegd dat dat niet verstandig is. Maar jij bent het van plan dus dat zul je dan wel doen.
Mijn bullshitradar loeit trouwens als een bezetene bij dit verhaal. Ik weet dat jij het wel vertrouwt TO, maar jij bent heel gek op deze jongen dus misschien zie je het daarom niet zoals het is. Aan de andere kant, wij kennen hem niet dus wel kunnen gebaseerd op jouw verhalen ook niet weten wat er aan de hand is. Ik zeg alleen maar: het lijkt een luchtje te hebben.
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
Ik denk dat eigenlijk iedereen in dit topic heeft gezegd dat dat niet verstandig is. Maar jij bent het van plan dus dat zul je dan wel doen.
Mijn bullshitradar loeit trouwens als een bezetene bij dit verhaal. Ik weet dat jij het wel vertrouwt TO, maar jij bent heel gek op deze jongen dus misschien zie je het daarom niet zoals het is. Aan de andere kant, wij kennen hem niet dus wel kunnen gebaseerd op jouw verhalen ook niet weten wat er aan de hand is. Ik zeg alleen maar: het lijkt een luchtje te hebben.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 24 januari 2017 om 23:57
quote:elena19 schreef op 24 januari 2017 @ 23:52:
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
Ik denk dat het verstandig is dat jij samen hem met zijn behandelaar gaat praten.
Wat het ook is, het is nú in ieder geval totaal niet duidelijk wat er aan de hand is en ik vind dat jouw vriend je daar niet ok in behandeld.
Het probleem is juist dat hij niet wil dat ik met hem om ga als hij dat heeft, hij kan gemene dingen gaan zeggen en dat wilt hij mij niet aan doen, juist omdat liefde het hele probleem is bij hem is het voor mij niet mogelijk om erbij te zijn. Zelfs al is hij eruit, is het niet zeker of hij nog van mij houdt.
Denken jullie dat het verstandig is om gewoon nog af te wachten en als het gebeurt, om dan te kijken hoe alles gaat en als het niet gebeurt gewoon door te gaan met hem? Want dat ben ik op dit moment wel van plan eigenlijk
Ik denk dat het verstandig is dat jij samen hem met zijn behandelaar gaat praten.
Wat het ook is, het is nú in ieder geval totaal niet duidelijk wat er aan de hand is en ik vind dat jouw vriend je daar niet ok in behandeld.
dinsdag 24 januari 2017 om 23:58
quote:sterrenregen schreef op 24 januari 2017 @ 23:56:
Met iemand die niet 100% eerlijk is, zelfs na 2 jaar nog niet? Nou zou ik niet doen als ik jou was.
Als het ECHT DIS is en hij gaat in behandeling zullen dingen als relaties ook wel besproken worden maar daarvoor moet hij dus wel echt eerst naar een echte hulpverlener en niet een diagnose opgeplakt krijgen via een of andere internet site
Hij is wel eerlijk geweest dat was iets tussen ons waar ik liever niet over praat, maar neem maar gewoon aan dat hij eerlijk was.
Ik hoor van hem dat hij binnenkort weer naar de psychiater gaat. En ja die diagnose had hij echt van een psychiater gekregen. Ik deed gewoon research voor mezelf op internet
Met iemand die niet 100% eerlijk is, zelfs na 2 jaar nog niet? Nou zou ik niet doen als ik jou was.
Als het ECHT DIS is en hij gaat in behandeling zullen dingen als relaties ook wel besproken worden maar daarvoor moet hij dus wel echt eerst naar een echte hulpverlener en niet een diagnose opgeplakt krijgen via een of andere internet site
Hij is wel eerlijk geweest dat was iets tussen ons waar ik liever niet over praat, maar neem maar gewoon aan dat hij eerlijk was.
Ik hoor van hem dat hij binnenkort weer naar de psychiater gaat. En ja die diagnose had hij echt van een psychiater gekregen. Ik deed gewoon research voor mezelf op internet
woensdag 25 januari 2017 om 00:00
ik zou hierover gaan praten met iemand die er verstand van heeft, bij voorkeur de psychiater die hem behandelt en dan met hem erbij
mocht je eventueel de relatie voort willen zetten zou ik ook zelf iemand zoeken om mee te praten die kennis heeft van de ziekte van je vriend maar er vooral is voor jou
ik zou er zelf niet mee kunnen leven dat mijn vriend langere periodes emotioneel niet beschikbaar is,
dus wat jij nu van plan bent zou ik niet kunnen en ik vind het ook niet verstandig
als ik niet de mogelijkheid kreeg om met de behandelaar te spreken en betrokken te worden was ik sowieso weg
mocht je eventueel de relatie voort willen zetten zou ik ook zelf iemand zoeken om mee te praten die kennis heeft van de ziekte van je vriend maar er vooral is voor jou
ik zou er zelf niet mee kunnen leven dat mijn vriend langere periodes emotioneel niet beschikbaar is,
dus wat jij nu van plan bent zou ik niet kunnen en ik vind het ook niet verstandig
als ik niet de mogelijkheid kreeg om met de behandelaar te spreken en betrokken te worden was ik sowieso weg
woensdag 25 januari 2017 om 00:03
woensdag 25 januari 2017 om 00:03
woensdag 25 januari 2017 om 00:06
quote:Knuffelheks schreef op 25 januari 2017 @ 00:03:
[...]
En daarom loeien er bij veel mensen dus alarmbellen.
Bij mij ook. Ik zou er klaar mee zijn
als ik twee jaar samen was met mijn vriend en hij zou iets hebben wat zo'n enorme wissel trekt op onze relatie (of het nu een psychische of fysieke ziekte is) dan zou ik nooit accepteren dat ik daarbuiten word gehouden. dat kan gewoon niet.
[...]
En daarom loeien er bij veel mensen dus alarmbellen.
Bij mij ook. Ik zou er klaar mee zijn
als ik twee jaar samen was met mijn vriend en hij zou iets hebben wat zo'n enorme wissel trekt op onze relatie (of het nu een psychische of fysieke ziekte is) dan zou ik nooit accepteren dat ik daarbuiten word gehouden. dat kan gewoon niet.
woensdag 25 januari 2017 om 00:07
woensdag 25 januari 2017 om 00:08
quote:Pinda-Kaas schreef op 25 januari 2017 @ 00:06:
[...]
Bij mij ook. Ik zou er klaar mee zijn
als ik twee jaar samen was met mijn vriend en hij zou iets hebben wat zo'n enorme wissel trekt op onze relatie (of het nu een psychische of fysieke ziekte is) dan zou ik nooit accepteren dat ik daarbuiten word gehouden. dat kan gewoon niet.En dat er ook nog eens 2 jaar over gelogen is door dit bewust niet te vertellen.
[...]
Bij mij ook. Ik zou er klaar mee zijn
als ik twee jaar samen was met mijn vriend en hij zou iets hebben wat zo'n enorme wissel trekt op onze relatie (of het nu een psychische of fysieke ziekte is) dan zou ik nooit accepteren dat ik daarbuiten word gehouden. dat kan gewoon niet.En dat er ook nog eens 2 jaar over gelogen is door dit bewust niet te vertellen.
