Giftige vriendschap of ligt het aan mij?

Mijn beste vriendin van 9 jaar en ik hebben in 1 jaar tijd drie grote ruzies gehad. Daarvoor was er eigenlijk zelden wat mis, in het afgelopen jaar is ze drie keer heel erg boos op mij geworden.

De eerste keer was een opeenstapeling van verschillende dingen, die ontplofte omdat ik mijn tandenborstel en tandpasta in haar huis had laten liggen. Deze wilde ik niet gelijk ophalen, want ik was druk en de desbetreffende spullen waren voor overnachtingen. Toen ontplofte de boel. Alles wat ik in de maanden daarvoor (blijkbaar) fout had gedaan, kwam eruit via Whatsapp. Deze ruzie is helaas niet uitgesproken en al snel kregen we weer normaal contact.

De tweede keer ontving ze het verschrikkelijke nieuws dat haar vader was overleden. Mijn relatie van 8,5 jaar was rond hetzelfde moment net uitgegaan en ik moest weer verhuizen naar mijn ouderlijk huis. Hierdoor kon ik er in de beginperiode emotioneel niet volledig voor haar zijn, wat weer uitmondde in ruzie. Ineens liet ze een week niet van haar horen, daarna krijg ik weer uitgebreid de wind van voren via Whatsapp. Een maand later wilde ze gelukkig praten en hebben we de situatie uitgepraat.

De derde keer was de dag na mijn verjaardag. Ik had haar en haar vriend uitgenodigd in Utrecht. Helaas was ik erg moe van een drukke werkweek + verjaardag en daardoor prikkelbaar. Mijn bus kwam een halfuur later, wat ik heb ik doorgegeven. Vervolgens zaten zij en haar vriend in onze gezamenlijke app heen en weer te appen en flauwe opmerkingen te maken. Ik vroeg ze te stoppen (achteraf niet handig, maar goed), dit gebeurde niet. Toen ben ik ze maar gaan negeren.
Dit werd niet goed ontvangen. Op het station werd ik begroet door een boos kijkende vriendin. Hierdoor wist ik mij geen houding te geven, waardoor we in stilte naar het restaurant liepen. Halverwege begon ze te huilen en wilde ze naar huis. Direct heb ik sorry gezegd voor mijn houding en even later nog een keer een bericht gestuurd met excuses. Weer ruim een week niks gehoord.
Vervolgens kreeg ik een uitgebreid bericht via Whatsapp vol verwijten, o.a. over dat ik te laat was en niet gelijk sorry had gezegd. Ook zei ze nog steeds gekwetst te zijn door onze vorige ruzies. Hierop heb ik gereageerd, waarna de berichten heen en weer gingen (zij met verwijten en ik die me verdedigde). Toen hoorde ik twee maanden niks.
Na die maanden begonnen de boze berichten opnieuw, en zei ik haar in het echt te willen spreken. Hier had ze geen behoefte aan, maar ging vervolgens door met nijdige berichten sturen. Ik heb uiteindelijk gezegd haar óf in het echt te willen spreken, óf er klaar mee te zijn. Een gesprek volgde uiteindelijk, welke erg koel begon. Halverwege werd het ineens weer gezellig en hebben we een hoop uitgepraat. Uiteindelijk hebben we nog twee keer afgesproken om dingen te verwoorden en uit te spreken, waarna we weer normaal met elkaar omgingen.

Nu zou je denken: eind goed, al goed. Maar ik merk dat ik constant op mijn hoede ben. Confrontaties uit de weg ga, voorzichtig mijn woorden kies bij haar. Ik heb helaas veel last van vermoeidheid, zo ook deze week, en heb daarom een afspraak met haar af moeten zeggen (wel ruim een week van tevoren). Haar reactie via Whatsapp:

Eh, heel eerlijk gezegd ben ik hier niet gelukkig mee en word ik er behoorlijk chagrijnig van, omdat ik mijn andere plannen had afgestemd op onze afspraak.

Is dit nou een normale reactie van een vriendin? Probeert ze me een schuldgevoel aan te praten? Als ze dit soort reacties geeft, weet ik niet of ik het na alles eigenlijk nog moet pikken, of dat ik het gewoon moet laten gaan... Hebben jullie ervaring met zo'n vriendschap/relatie/persoon in jullie leven?