Psyche
alle pijlers
hard aan het afglijden en geen idee hoe het proces te stopp
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:16
Hallo,
wie kan mij wat tips geven als je merkt dat je steeds depressiever word en daardoor bps klachten steeds meer aanwezig raken.
wie kan mij wat tips geven als je merkt dat je steeds depressiever word en daardoor bps klachten steeds meer aanwezig raken.
anoniem_45900 wijzigde dit bericht op 17-10-2008 18:11
Reden: *sorry voor degene die al gereageerd hebben dat ik mijn posten heb aangepast, vond t wat te persoonlijk allemaal*
Reden: *sorry voor degene die al gereageerd hebben dat ik mijn posten heb aangepast, vond t wat te persoonlijk allemaal*
% gewijzigd
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:33
Kreeg je antidepressiva? Die kunnen inderdaad heel erg verkeerd vallen. Maar echt, er zijn ook medicijnen waar je wel wat aan kan hebben en het zou zonde zijn als je dat jezelf door die ervaring niet meer gunt.
En sorry dat ik toch over die pillen doorga, maar ik vergelijk het met een lichamelijke ziekte waarbij medicatie de eerste aangewezen weg is. De rest komt daarna wel weer, in de vorm van therapie, leefstijl aanpassen en wat dan ook.
En sorry dat ik toch over die pillen doorga, maar ik vergelijk het met een lichamelijke ziekte waarbij medicatie de eerste aangewezen weg is. De rest komt daarna wel weer, in de vorm van therapie, leefstijl aanpassen en wat dan ook.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:34
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:39
Ik herken veel in wat je schrijft. Mijn vrouw heeft ook BPS en is daarvoor ook jaren onder behandeling geweest en dat leverde ook toch eigenlijk vrij weinig op. Mijn grootste fout als echtgenoot is geweest dat ik het te lang heb laten lopen.
De situatie is hier heel erg omgeslagen nadat ik zelf in therapie ben gegaan (na 15+ jaar relatie) om te leren omgaan met de hele situatie en mijn eigen zwakheden. Daardoor leerde ik meer en meer niet meer mee te surfen op de golven van haar emoties waardoor de gezinsituatie steeds stabieler werd. En dat maakte weer dat het met mijn partner steeds beter ging.
En nu weer jaren verder is er eigenlijk nauwelijks meer iets merkbaar van alle grote problemen die we in het verleden hebben gehad.
dus mijn advies zou zijn om je man duidelijk te maken dat hij een belangrijk aandeel heeft in zowel de stabiliteit van het het gezin, maar ook als 'rots in de branding' voor jou....
De situatie is hier heel erg omgeslagen nadat ik zelf in therapie ben gegaan (na 15+ jaar relatie) om te leren omgaan met de hele situatie en mijn eigen zwakheden. Daardoor leerde ik meer en meer niet meer mee te surfen op de golven van haar emoties waardoor de gezinsituatie steeds stabieler werd. En dat maakte weer dat het met mijn partner steeds beter ging.
En nu weer jaren verder is er eigenlijk nauwelijks meer iets merkbaar van alle grote problemen die we in het verleden hebben gehad.
dus mijn advies zou zijn om je man duidelijk te maken dat hij een belangrijk aandeel heeft in zowel de stabiliteit van het het gezin, maar ook als 'rots in de branding' voor jou....
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:43
Dit is een hele nare situatie voor je Giga. Ik heb het gevoel dat je niet echt serieus wordt genomen en dat geef je eigenlijk zelf al aan door te zeggen dat ze niet naar je willen luisteren.
Voor jou is het heel duidelijk dat jij dit allemaal niet wilt en dat je nu zover bent dat het je strot uitkomt. Een terecht gevoel denk ik.
Ik mis even 2 belangrijke dingen in jouw OP. Je schreef dat je hulp in huis hebt. Wat is dit voor een hulp? gezinsverzorgende of gewoon een vriendin die je helpt? Heeft zij enige invloed en macht om überhaupt iets voor jou te betekenen in het hulpcircuit?
Ook mis ik in het hele verhaal de huisarts. Ik weet niet of hij op de hoogte is van jouw situatie en weet hoe je er nu voorstaat. Ik zou als de donder een dubbele afspraak gaan regelen bij hem/haar en het hele verhaal voorleggen. Dit kan zo ECHT niet langer doorgaan.
Verder zit ik te denken aan PIT hulp. Dit is Psychiatrische Intensieve Thuiszorg.
Ga actie ondernemen Giga! Je bent het waard om GOEDE hulp te krijgen.
Voor jou is het heel duidelijk dat jij dit allemaal niet wilt en dat je nu zover bent dat het je strot uitkomt. Een terecht gevoel denk ik.
Ik mis even 2 belangrijke dingen in jouw OP. Je schreef dat je hulp in huis hebt. Wat is dit voor een hulp? gezinsverzorgende of gewoon een vriendin die je helpt? Heeft zij enige invloed en macht om überhaupt iets voor jou te betekenen in het hulpcircuit?
Ook mis ik in het hele verhaal de huisarts. Ik weet niet of hij op de hoogte is van jouw situatie en weet hoe je er nu voorstaat. Ik zou als de donder een dubbele afspraak gaan regelen bij hem/haar en het hele verhaal voorleggen. Dit kan zo ECHT niet langer doorgaan.
Verder zit ik te denken aan PIT hulp. Dit is Psychiatrische Intensieve Thuiszorg.
Ga actie ondernemen Giga! Je bent het waard om GOEDE hulp te krijgen.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:47
Die vaste behandelaar, zit die bij de ggz ofzo? In het basispakket van de ziektekostenverzekering zit ook andere psychologische hulp. Vind anders een eerstelijnspsycholoog met een eigen praktijk, zodat je niet meer van die ggz afhankelijk bent. Die heeft misschien wel tijd voor je. De vergoeding gaat per jaar, dus als je snel bent, kun je het max voor 2008 eruit halen en heb je in 2009 weer een schone declareerlei.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:50
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:54
Zijn er geen andere instanties die je kunnen helpen? Met de problemen waar jij mee kampt lijkt het me niet echt verstandig dat een hulpverlener pas na drie maanden iets laat horen!!
De PIT lijkt mij ook een hele goede tip.
En die medicijnen, als jij er in de beginperiode suicidaal van wordt, dan zal je een start moeten maken onder intensieve begeleiding! Want depressief zijn en het gevoel hebben dat je afglijdt lijkt mij geen kwaliteit van leven hoor.
En wat Soundpost zegt over de huisarts, die zou inderdaad mee kunnen helpen om ervoor te zorgen dat jij vaste (en de juiste) begeleiding kan krijgen.
Zo zou het niet moeten vind ik......
De PIT lijkt mij ook een hele goede tip.
En die medicijnen, als jij er in de beginperiode suicidaal van wordt, dan zal je een start moeten maken onder intensieve begeleiding! Want depressief zijn en het gevoel hebben dat je afglijdt lijkt mij geen kwaliteit van leven hoor.
En wat Soundpost zegt over de huisarts, die zou inderdaad mee kunnen helpen om ervoor te zorgen dat jij vaste (en de juiste) begeleiding kan krijgen.
Zo zou het niet moeten vind ik......
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:38
vrijdag 17 oktober 2008 om 14:21
Hallo gigaluilak,
Ik werk zelf in de gezondheidszorg. Ik lees dat je medicijnen niet werken en dat het lotgenotencontact je ook niet verder helpt.
Wanneer je behandelaar (psycholoog/ psychiater) vertrekt dient hij/ zij jou over te dragen aan een vervangend behandelaar. Je bent immers in behandeling, je hebt hulp nodig en ze hebben een dossier van je. Ben je alweer bij je eigen huisarts geweest, want die kan jou makkelijker weer verwijzen naar een behandelend arts. Ik weet ook niet welke medicijnen je hebt geslikt, maar er zijn ook andere medicijnen, zogenoemde anti-depressiva om de BPS te behandelen, waar je misschien minder last hebt van de bijwerkingen. Dit is overigens een taak van je arts om je hier goed in te begeleiden. Ik denk dat medicijnen je wel het beste helpen. Deze gaan na drie tot vier weken werken. Je stemming wordt dan minder somber en je activiteit neemt toe.
Naast medicatie vormt lichttherapie een andere biologische behandeling voor de seizoensgebonden depressie, waarbij je gedurende een bepaalde tijd wordt blootgesteld aan licht.
Daarnaast kan een BPS worden behandeld met psychotherapie; ondersteunende gesprekken met een psycholoog/ psychiater om negatieve levenservaringen/ gebeurtenissen te verwerken.
Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte!
Ik werk zelf in de gezondheidszorg. Ik lees dat je medicijnen niet werken en dat het lotgenotencontact je ook niet verder helpt.
Wanneer je behandelaar (psycholoog/ psychiater) vertrekt dient hij/ zij jou over te dragen aan een vervangend behandelaar. Je bent immers in behandeling, je hebt hulp nodig en ze hebben een dossier van je. Ben je alweer bij je eigen huisarts geweest, want die kan jou makkelijker weer verwijzen naar een behandelend arts. Ik weet ook niet welke medicijnen je hebt geslikt, maar er zijn ook andere medicijnen, zogenoemde anti-depressiva om de BPS te behandelen, waar je misschien minder last hebt van de bijwerkingen. Dit is overigens een taak van je arts om je hier goed in te begeleiden. Ik denk dat medicijnen je wel het beste helpen. Deze gaan na drie tot vier weken werken. Je stemming wordt dan minder somber en je activiteit neemt toe.
Naast medicatie vormt lichttherapie een andere biologische behandeling voor de seizoensgebonden depressie, waarbij je gedurende een bepaalde tijd wordt blootgesteld aan licht.
Daarnaast kan een BPS worden behandeld met psychotherapie; ondersteunende gesprekken met een psycholoog/ psychiater om negatieve levenservaringen/ gebeurtenissen te verwerken.
Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte!
vrijdag 17 oktober 2008 om 15:30
Giga, ik snap dat je het heel moeilijk hebt maar we proberen jou alleen maar te helpen.
Zelf ben ik een ervaringsdeskundige op het gebied. (ben chronisch depressief en ook enkele jaren het etiketje borderline gehad) Wat mij opvalt is dat je een beetje snauwerig reageert, alsof wij maar moeten snappen dat de PIT al is geweest en dat de huisarts ook niet veel kan doen. Jammer....
Wat mij ook opvalt is dat jij veel dingen afkapt ipv bespreekbaar te maken zoals bv de gedwongen opname waarin je therapie zou krijgen. Die therapie lukt niet en vervolgens ga je na een week. Dit klinkt mij als onwaarschijnlijk in mijn oren want als je gedwongen bent opgenomen heb je minimaal een IBS en dat is alleen al 3 weken. Je wordt echt niet op eigen verzoek ontslagen!
Ja, van sommige AD wordt je dik. Soms is dat echter een keuze die je moet maken om wat beter in je vel te komen zitten. Dat je helaas een zelfmoordpoging hebt gedaan en er mee gestopt bent is jammer. Er werd al eerder geopperd om onder begeleiding met een AD te beginnen. Er zijn zoveel verschillende ad's dat ze er rekening mee kunnen houden welke je beter niet kunt hebben. Het is een gegeven dat je de eerste weken bij het slikken van AD slechter in je vel kunt komen te zitten en daardoor suicidale neigingen kunt hebben. Vandaar dat onder begeleiding.
Hoezo schrijf je een mailtje dat het niet goed met je gaat? Bellen....net zo lang bellen totdat er iemand naar je luistert en je niet afwimpeld. Schakel anders je man in... Als ik echt heel slecht was dan greep mijn man in en werd er meteen actie ondernomen. Hij zei gewoon dat hij er niet meer tegen kon en ook begon door te draaien.
Desnoods laat je de huisarts de crisisdienst inschakelen als je het gevoel hebt dat het uit de hand loopt.
De kat uit de boom kijken bij de gezinszorg is prima maar hoelang ga je er voor zitten om die kat naar beneden te krijgen????
Neem actie Luilak en laat je niet afschepen. Sla met je vuist op tafel en leg een concrete hulpvraag bij de hulpverlening neer!
Zelf ben ik een ervaringsdeskundige op het gebied. (ben chronisch depressief en ook enkele jaren het etiketje borderline gehad) Wat mij opvalt is dat je een beetje snauwerig reageert, alsof wij maar moeten snappen dat de PIT al is geweest en dat de huisarts ook niet veel kan doen. Jammer....
Wat mij ook opvalt is dat jij veel dingen afkapt ipv bespreekbaar te maken zoals bv de gedwongen opname waarin je therapie zou krijgen. Die therapie lukt niet en vervolgens ga je na een week. Dit klinkt mij als onwaarschijnlijk in mijn oren want als je gedwongen bent opgenomen heb je minimaal een IBS en dat is alleen al 3 weken. Je wordt echt niet op eigen verzoek ontslagen!
Ja, van sommige AD wordt je dik. Soms is dat echter een keuze die je moet maken om wat beter in je vel te komen zitten. Dat je helaas een zelfmoordpoging hebt gedaan en er mee gestopt bent is jammer. Er werd al eerder geopperd om onder begeleiding met een AD te beginnen. Er zijn zoveel verschillende ad's dat ze er rekening mee kunnen houden welke je beter niet kunt hebben. Het is een gegeven dat je de eerste weken bij het slikken van AD slechter in je vel kunt komen te zitten en daardoor suicidale neigingen kunt hebben. Vandaar dat onder begeleiding.
Hoezo schrijf je een mailtje dat het niet goed met je gaat? Bellen....net zo lang bellen totdat er iemand naar je luistert en je niet afwimpeld. Schakel anders je man in... Als ik echt heel slecht was dan greep mijn man in en werd er meteen actie ondernomen. Hij zei gewoon dat hij er niet meer tegen kon en ook begon door te draaien.
Desnoods laat je de huisarts de crisisdienst inschakelen als je het gevoel hebt dat het uit de hand loopt.
De kat uit de boom kijken bij de gezinszorg is prima maar hoelang ga je er voor zitten om die kat naar beneden te krijgen????
Neem actie Luilak en laat je niet afschepen. Sla met je vuist op tafel en leg een concrete hulpvraag bij de hulpverlening neer!
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:54
Gigaluilak, wat heftig allemaal!
Er zijn eerst wat praktische vragen die in me opkomen. Volg je momenteel een behandeling en ben je samen met een psychiater aan het onderzoeken welke medicatie wel helpend zou kunnen zijn?
Mocht je niet uitbehandeld zijn voor je depressie en bps, dan vind ik het ook niet zo gek dat je aan het "afglijden" bent.
Waar heb je hulp gezocht? Soms kan het wel even duren voordat je de juiste plek hebt gevonden voor jou problematiek passend bij jou als persoon. Er zijn zoveel soorten instellingen waar je gewoon jezelf aan kan melden en niet hoeft te wachten totdat je iemand toegewezen krijgt.
Als je ontevreden bent over je behandelaar, spreek dat naar hem/haar uit! Wordt het dan niet opgelost dan zoek je een andere behandelaar. Zo lang jij niet duidelijk aan geeft dat je ontevreden bent, zal er niet zo snel iets veranderen.
Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar het klinkt wel alsof je in een slachtofferrol zit. Hulpverleners, instellingen, huisarts niemand doet iets goed (zo komt het over). En vervolgens ga je hier spuien ipv zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor je ontevredenheid door mensen daar op aan te spreken en zelf op internet gaan zoeken naar een instelling waarvan je denkt dat hij bij jou passend is.
Er zijn eerst wat praktische vragen die in me opkomen. Volg je momenteel een behandeling en ben je samen met een psychiater aan het onderzoeken welke medicatie wel helpend zou kunnen zijn?
Mocht je niet uitbehandeld zijn voor je depressie en bps, dan vind ik het ook niet zo gek dat je aan het "afglijden" bent.
Waar heb je hulp gezocht? Soms kan het wel even duren voordat je de juiste plek hebt gevonden voor jou problematiek passend bij jou als persoon. Er zijn zoveel soorten instellingen waar je gewoon jezelf aan kan melden en niet hoeft te wachten totdat je iemand toegewezen krijgt.
Als je ontevreden bent over je behandelaar, spreek dat naar hem/haar uit! Wordt het dan niet opgelost dan zoek je een andere behandelaar. Zo lang jij niet duidelijk aan geeft dat je ontevreden bent, zal er niet zo snel iets veranderen.
Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar het klinkt wel alsof je in een slachtofferrol zit. Hulpverleners, instellingen, huisarts niemand doet iets goed (zo komt het over). En vervolgens ga je hier spuien ipv zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor je ontevredenheid door mensen daar op aan te spreken en zelf op internet gaan zoeken naar een instelling waarvan je denkt dat hij bij jou passend is.
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:19
hallo loving live; nee ik heb geen psychiater meer, geen medicijnen, zoals ik beschreven heb in die hele lange post is mijn svp-er nu mijn behandelaar en heb ik thuiszorg.
ik voel mij dan ook totaal niet aangevallen hoor, ik hoop alleen op tips van iemand die dit vaker mee heeft gemaakt (al dan niet bij een ander)
ik voel mij dan ook totaal niet aangevallen hoor, ik hoop alleen op tips van iemand die dit vaker mee heeft gemaakt (al dan niet bij een ander)
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:36
Ik kan hier een heel lang verhaal schrijven, maar doe dat niet. Slechts 1 ding is belangrijk: Zorg dat je passende therapie krijgt! Er zijn speciale behandelingen voor borderline en die worden niet uit gevoerd door een SPV'er. Dus google wat en kijk welke instantie er in jouw omgeving gerichte therapie geeft. Succes!
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:00
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:08
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:14
quote:Loving_Life schreef op 17 oktober 2008 @ 16:54:
Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar het klinkt wel alsof je in een slachtofferrol zit. Hulpverleners, instellingen, huisarts niemand doet iets goed (zo komt het over). En vervolgens ga je hier spuien ipv zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor je ontevredenheid door mensen daar op aan te spreken en zelf op internet gaan zoeken naar een instelling waarvan je denkt dat hij bij jou passend is.
Dat is eigenlijk wat ik ook bedoelde alleen Loving life heeft het veel beter verwoord....
En ook ik bedoelde het niet lullig in mijn stukje maar wilde je alleen even tot nadenken zetten. Het is voor jouw bestwil.... (f)
Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar het klinkt wel alsof je in een slachtofferrol zit. Hulpverleners, instellingen, huisarts niemand doet iets goed (zo komt het over). En vervolgens ga je hier spuien ipv zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor je ontevredenheid door mensen daar op aan te spreken en zelf op internet gaan zoeken naar een instelling waarvan je denkt dat hij bij jou passend is.
Dat is eigenlijk wat ik ook bedoelde alleen Loving life heeft het veel beter verwoord....
En ook ik bedoelde het niet lullig in mijn stukje maar wilde je alleen even tot nadenken zetten. Het is voor jouw bestwil.... (f)
